Ήταν ένας σύλλογος, (ονομαζόταν Όμιλος Συναναστροφών ο ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ) χωρίς καταστατικό, χωρίς έδρα, χωρίς συγκεκριμένους σκοπούς και χωρίς καμιά δικαστική νομιμοποίηση κανενός είδους. Είχε όμως μέσα του ανθρώπους που είχαν διάθεση να κάνουν κάτι ... όχι μόνο κάτι, να κάνουν πολλά.
Ιδρύθηκε στα λόγια και κυκλοφόρησε στις ψυχές και στα μυαλά των μελών του γύρω στα χρόνια 1980-84.
Ελλείψει έδρας, πολλά πράγματα που χρειάζονταν χώρο για να γίνουν, γίνονταν σε ένα φροντιστήριο μέσης εκπαίδευσης με το όνομα ΟΜΑΔΑ ΕΨΙΛΟΝ. [Ας σημειωθεί εδώ ότι τα βιβλία που γράφτηκαν για την "ομάδα Ε" και οι σχετικές αναρτήσεις που έχουν κάνει το όνομα διάσημο ήρθαν δεκαετίες πολλές μετά].
Το φροντιστήριο είχε σαν έμβλημά του την θεά Αθηνά με την περικεφαλαία της και σαν "ιδιοκτήτες" του τρεις μαθηματικούς, τους Γιώργο Παπαδάκη, Λάκη Ιγνατιάδη και Γιώργο Τσιρίδη. Οι ίδιοι τρεις ήταν και οι "ιδιοκτήτες" της τοπικής εφημερίδας της Δραπετσώνας ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ. Ήταν ο καιρός της ομάδας των ΑΝΕΝΤΑΧΤΩΝ της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ στη Δραπετσώνα που την αποτελούσαν 17-18 άτομα μεταξύ των οποίων και οι τρεις προαναφερθέντες. Στον Αριστοφάνη μετείχαν κι άλλοι νέοι της εποχής εκτός των ανένταχτων.
Μεταξύ των άλλων που γίνονταν τότε, είχε γίνει και μια συναυλία με τους ΦΑΤΜΕ και τις ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΑΞΙΑΡΧΙΕΣ. Παρακάτω βλέπετε την αφίσα της εκδήλωσης που έγινε την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 1982
Έγιναν κι άλλες συναυλίες (Οπισθοδρομική Κομπανία, Ρεμπέτες Κερομύτης, Γεννίτσαρης, Μπάντα χωρίς Όνομα κλπ.) ενώ ο σύλλογος Αριστοφάνης συμμετείχε και σε ένα Καρναβάλι που διοργάνωσε ο Δήμος με άρμα (τι άλλο;) τους ΑΧΑΡΝΕΙΣ του Αριστοφάνη κλπ. αλλά εγώ δεν θα κάνω απολογισμό δράσης του συλλόγου. Θα πω δυο λόγια που θυμάμαι από εκείνη τη συναυλία της οποίας η αφίσα σώθηκε (χάρη στον Πόλυ Τσιρίδη) και χάρη στην οποία είχαν έρθει στη Δραπετσώνα πολύ πρόωρα, όταν δεν τους γνώριζε κανείς, ο Τζίμης Πανούσης και ο Νίκος Πορτοκάλογλου.
Οι σχετικές συνεννοήσεις έγιναν στο Φροντιστήριο Ομάδα Ε. Είχε έρθει ο Πανούσης που τότε ήταν πανελληνίως άγνωστος αλλά είχε κάνει μια πρώτη επεισοδιακή εμφάνιση στην Καρδίτσα (ή τα Τρίκαλα, δεν θυμάμαι) όπου είχαν γίνει επεισόδια. Η ΚΝΕ τότε τον είχε βάλει στο μάτι γιατί μεταξύ των άλλων αναρχικών που έλεγε τα έβαζε με τα "κομματόσκυλα" και η οργάνωση ένιωθε πολύ ενοχλημένη. Οι Ανένταχτοι αποτελούνταν βασικά από αποχωρήσαντες ή διαγραμμένους του ΚΚΕ και της ΚΝΕ οπότε υπήρχε χημεία κι οι Μουσικές Ταξιαρχίες βρήκαν βήμα για να παίξουν σε κοινό ευνοϊκό. Μαζί τους και οι ΦΑΤΜΕ του Νίκου Πορτοκάλογλου που θα αποτελούσαν στην ουσία ΣΑΠΟΡΤ συγκρότημα στις Μουσικές Ταξιαρχίες.
Έγιναν διάφορες σκέψεις η βασικότερη όμως ήταν να τιμηθεί με τη συναυλία και ο Σταμάτης Χίου, μια ιδιόμορφη φυσιογνωμία της Δραπετσώνας που ζούσε σαν ερημίτης, γυμνός από τη μέση και πάνω χειμώνα καλοκαίρι, που έτρωγε μόνο ρύζι και με αυτόγραφα πλακάτ διαμαρτυρίας κατάγγελνε το κράτος επί πολλά χρόνια. Ούτε ο Αριστοφάνης ούτε ο Πανούσης ενδιαφέρονταν για λεφτά, έσοδα-έξοδα, εισιτήρια κλπ. Το παν ήταν η συναυλία, η πλάκα, το γεγονός!
Κλείσαμε το "Ολύμπια", ένα σινεμά που τώρα δεν υπάρχει πια (στην Αναπαύσεως). Αυτό αναφέρουν και οι αφισέτες που κυκλοφόρησαν, αυτόγραφες κι αυτές με τον γραφικό χαρακτήρα του Λάκη Ιγνατιάδη όπως διακρίνω ακόμα και σήμερα. Γράψαμε και μερικά συνθήματα σε τοίχους. Περιμέναμε κάποιο κόσμο αλλά δεν μπορούσαμε να μαντέψουμε την κοσμοπλημμύρα που θα αντιμετωπίζαμε με τα καραβάνια των παιδιών των Εξαρχείων να καταλαμβάνουν την περιθωριακή τότε Δραπετσώνα.
Μια μέρα πριν την συναυλία, ο ιδιοκτήτης του Ολύμπια μας δήλωσε ότι δεν θα μας έδινε τον χώρο. Τον είχε πάρει και τον είχε απειλήσει η αστυνομία η οποία είχε κινηθεί μετά από αίτημα του Δημάρχου Δραπετσώνας (τον δήμο τον είχε το ΚΚΕ). Κινηθήκαμε γρήγορα και εξασφαλίσαμε (από τον "κυλικειάρχη") την Ένωση Ποντίων, μια αίθουσα που φισκάρισε από κόσμο ενώ γεμάτος ήταν και ο δρόμος (Καπετανίδου) έξω από την αίθουσα. Είχαμε στηθεί κάποιοι εξ ημών έξω από το Ολύμπια και δείχναμε στον κόσμο (πεζούς και εποχούμενους) πως να πάνε στην Ένωση Ποντίων. Η πλάκα είναι ότι και στην Ένωση Ποντίων κυριαρχούσε το ΚΚΕ και δέχτηκα εκείνη τη μέρα (μόλις το αντελήφθησαν) τηλεφωνήματα που μου ζητούσαν να αδειάσουμε τον χώρο αλλά αυτό πια ήταν αδύνατο.
Η συναυλία έγινε. Ο Πανούσης με τις Μουσικές Ταξιαρχίες και ο Πορτοκάλογλου με τους Φατμέ τραγούδησαν στη Δραπετσώνα σε μια συναυλία με φοβερό πάθος. Εμείς, φοβισμένοι ότι μπορεί να γίνουν προβοκάτσιες, προσπαθούσαμε να ηρεμήσουμε το πλήθος ενώ ο αρχικός "σχεδιασμός" ήταν να τους ξεσηκώσουμε. Μοιράστηκαν και κάτι πιάτα με ρύζι εις ανάμνηση του Σταμάτη Χίου. Στο τέλος βάλαμε κάποιους γνωστούς δικηγόρους να γυρίσουν τις τουαλέτες και όλα τα περίεργα σημεία της αίθουσας για να έχουμε στοιχεία ότι δεν υπήρξαν ούτε σύριγγες ούτε χρήση ναρκωτικών. Αποδείχθηκε πως ήταν περιττό αλλά η συμπεριφορά του δήμου μας είχε ανησυχήσει.
Πριν 34 χρόνια λοιπόν Πανούσης και Πορτοκάλογλου σε κάποιες από τις πρώτες τους εμφανίσεις, μαζί στη Δραπετσώνα από τον Όμιλο συναναστροφών ο Αριστοφάνης. Τότε που η 14η Φεβρουαρίου δεν είχε λανσαριστεί ακόμα στην Ελλάδα σαν ημέρα των ερωτευμένων.
Πριν 34 χρόνια λοιπόν Πανούσης και Πορτοκάλογλου σε κάποιες από τις πρώτες τους εμφανίσεις, μαζί στη Δραπετσώνα από τον Όμιλο συναναστροφών ο Αριστοφάνης. Τότε που η 14η Φεβρουαρίου δεν είχε λανσαριστεί ακόμα στην Ελλάδα σαν ημέρα των ερωτευμένων.
