Περί αριστεράς η συνέχεια σήμερα. Αφού δείξαμε την χρησιμότητά της (στο προηγούμενο σχόλιό μας) ας δούμε τώρα πώς ορίζεται η αριστερά και ποιες γνώμες κυκλοφορούν γι αυτήν.
Α.
Πρώτα πάμε στην ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ.
Παίρνω τη σκυτάλη από τον Άδωνι, που μόλις χτες στο Μπλου Σκάι είπε ότι η κοινωνιολογία (που βάζει το υπουργείο στα εξεταστέα μαθήματα για τις εισαγωγικές) είναι ένα μάθημα που το βάζει η κυβέρνηση για να κάνει τα παιδιά αριστερούς. Έτσι το είπε, επί λέξει.
Όποιος μαθαίνει σε βάθος κοινωνιολογία γίνεται αριστερός; Αυτό είναι τίτλος τιμής όχι για την κοινωνιολογία αλλά για την αριστερά.
Β.
Πάμε τώρα στους ΕΠΙΣΗΜΟΥΣ ΟΡΙΣΜΟΥΣ, ξεκινώντας από τον πιο εύκολο, αυτόν της Βικιπέδιας, που λέει.
«Ο όρος Αριστερά στην πολιτική,
σήμερα, αναφέρεται κυρίως σε αντιλήψεις και θέσεις που: α) Αντιμάχονται
την αδικία, τις βαθιές ανισότητες και τις διακρίσεις που απορρέουν από
την ταξική δομή της καπιταλιστικής κοινωνίας,
β) Προωθούν την κοινωνική
ισότητα, την φιλία και την συνεργασία ανάμεσα στα έθνη και τους λαούς,
με σεβασμό στην κουλτούρα κάθε λαού,
γ) Αγωνίζονται για ουσιαστική
παιδεία και μόρφωση που να αφορά όλα τα μέλη της κοινωνίας, εναντίον του
σκοταδισμού είτε εθνικιστικού, είτε θρησκευτικού.»
Τίτλος τιμής κι εδώ.
Γ.
Πάμε και ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΛΑ.
Το βικιλεξικό στην ετυμολογία γράφει:
αριστερός < αρχαία ελληνική ἀριστερός < ἄριστος
Το ίδιο λέει κι ο Μπαμπινιώτης.
Το
"αριστερά" προέρχεται από το "άριστος". Λένε πως δόθηκε ο χαρακτηρισμός
"λίαν άριστος = αριστερός" για μια ιδιότητα των μειοψηφιών
(αριστερόχειρ, αριστεροπόδαρος) ως ευφημισμός (όπως ο Εύξεινος πόντος).
Έστω κι έτσι όμως, ετυμολογικά, "αριστερά" και "αριστεία" περίπου
ταυτίζονται.
Κατά τα άλλα αριστερά είναι ο Σύριζα μια και το λέει ο τίτλος του. Μπορεί να το αμφισβητεί (δικαίως) η ΛΑΕ ή ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά δεν δικαιούται να το αμφισβητεί η Φώφη Γεννηματά. Το ΚΚΕ δεν ασχολείται καν με τον όρο αριστερά, το νοιάζει μόνο το "κομμουνιστής" ή όχι. Κι όσοι λένε ότι ο Σύριζα πρόδωσε την αριστερά, θα πρέπει κάποτε να την έχουν ψηφίσει αυτή την αριστερά για να δικαιούνται να ομιλούν. Κι όσοι ψήφισαν και νιώθουν προδομένοι, ας λένε όσα θέλουν. Όσοι όμως ήταν από την αρχή απέναντι, είτε μαλακά είτε χοντρά και αδίστακτα, ας μην μιλούν για "προδοσίες". Η Αριστερά αυτή είναι. Έχει αναμφισβήτητα καλές προθέσεις αλλά καμιά φορά οι καλές προθέσεις οδηγούν στην κόλαση. Δεν είναι επομένως εξ ορισμού σωστά όσα κάνει. Ας κριθεί όμως εκ του αποτελέσματος κι όχι από την απόσταση θεωρίας πράξης που είναι και φυσιολογική και αναμενόμενη.
