Ο Σωκράτης κατηγορούσε τους σοφιστές και την διδασκαλία της ρητορικής. Ισχυριζόταν ότι προσπαθούσαν να παρασύρουν τον δήμο (τον λαό) προς τις θέσεις τους. Οι ρήτορες υπερασπίζονταν συγκεκριμένα δημόσια (παραταξιακά) ή ιδιωτικά (π.χ. δικαστικές διενέξεις και άλλα) συμφέροντα. Ο ίδιος πρότεινε την διαλεκτική μέθοδο που αποσκοπούσε στην αναζήτηση της αλήθειας, στο βαθμό που μπορούσε κανείς να την προσεγγίσει. Ο Πλάτων μετέτρεψε την σωκρατική μέθοδο σε κείμενα ποιητικά (τους γνωστούς διαλόγους του).
Όταν παρακολουθώ την δική μας ΤιΒι και τις τηλεμαχίες της, ενώ είμαι οπαδός των σοφιστών και της ρητορικής τους, καταλήγω πλατωνικός και οπαδός του Σωκράτη. Είναι τέτοιο το χάλι της ρητορικής, που έχει μετατραπεί σε σκέτη προπαγάνδα. Με νοσταλγία καταντάω να αναπολώ έναν διάλογο χωρίς σκοπιμότητες. Χωρίς να πιστεύω σε καμιά αντικειμενική αλήθεια, φτάνω να παρακαλάω για μια συζήτηση με στόχο την αναζήτηση αυτής της αλήθειας. Ενώ προτιμώ το λακωνίζειν, καταλήγω να σιχαίνομαι τα εύπεπτα συνθήματα και να αναζητώ μια κουβέντα με ανάλυση των θεμάτων κι εξαγωγή άδολων συμπερασμάτων.
Υπάρχει περίπτωση να ακούσετε από νεοδημοκράτη κάτι που να ενοχλεί την νέα δημοκρατία ή από συριζαίο κάτι που να ενοχλεί τον σύριζα; Υπάρχει περίπτωση παραδοχές που εύκολα θα έκανε σε κατ' ιδίαν συζήτηση ένας κεντρώος του Κιναλ ή του Λεβέντη, να τα ακούσετε σε δημόσιο διάλογο; Το ξέρετε βέβαια πως όχι. Κι αφού είναι έτσι, τι νόημα έχουν οι δημόσιες συζητήσεις κι αντιπαραθέσεις; Κερδίζει πια κανείς έτσι οπαδούς ή θαυμαστές; Νομίζω πως όχι. Νομίζω πως κανείς πια δεν τσιμπάει.
Ας το προσέξουν οι σταθμοί, ας το προσέξει και η ΕΡΤ. Μπαίνουμε σε προεκλογική περίοδο. Θα ενταθούν οι συζητήσεις. Αν ενταθεί και το χάλι, στο τέλος οι τηλεθεατές θα κλείνουν τις τηλεοράσεις. Το κομματικό σύστημα πλησιάζει τα όριά του και σε αυτόν τον τομέα.
