Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΊΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΊΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ.

 

ΖΗΤΟΥΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ 

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΑΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ

 

Ο δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος, ο αντιδήμαρχος Μιλτιάδης Θεόδοτος κι ο πρόεδρος του συλλόγου εργαζομένων Στέφανος Σαββόπουλος βρέθηκαν σήμερα στο αστυνομικό τμήμα για... εξηγήσεις.

 

Ζήτησαν εξηγήσεις από τον δήμαρχο για μια απόφαση και μια ενέργεια, τον αποκλεισμό του ΣΜΑ Σχιστού, που έχει την ομόφωνη στήριξη όλου του Δημοτικού Συμβουλίου κι όλου του λαού της πόλης.

 

Είναι μεγάλο λάθος της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας να επιχειρεί την τρομοκράτηση των κατοίκων της πόλης, του ΔΣ και του Δημάρχου. Ο αγώνας γίνεται για να δοθεί μία δίκαιη λύση στο ζήτημα της διαχείρισης των απορριμμάτων, κι αυτή η λύση δεν μπορεί να περιλαμβάνει το Σχιστό. 

 

Φτάνει πια.

Είμαστε όλοι στο πλευρό του Δημάρχου.

Είμαστε όλοι ενάντια στην κυβερνητική απόφαση για εργοστάσιο σκουπιδιών στην πόλη μας.

 Για την Δημοκρατική Προοδευτική Κίνηση Η δική μας Πόλη

Γιώργος Τσιρίδης

Όχι στο εργοστάσιο σκουπιδιών, ναι στην κινητοποίηση, όχι στις αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ "Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ"
    

ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟΥ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΕΡΝΕΙ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

ΛΥΠΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΟΥ ΥΠΟΝΟΜΕΥΕΙ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ

 

Παρασκευή 22/10/2021

Την Δευτέρα στις 9 το πρωί, ο δήμος κι οι κάτοικοι θα αποκλείσουν τον ΣΜΑ (σταθμό μεταφόρτωσης) στο Σχιστό σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το σχεδιαζόμενο εργοστάσιο σκουπιδιών. Θα είναι ένας αποκλεισμός διαρκείας, αν ισχύουν όσα έχουμε ψηφίσει ομόφωνα στο δημοτικό συμβούλιο. Λέμε "αν ισχύουν" γιατί η αναγγελία της κινητοποίησης έγινε μονομερώς από τον δήμαρχο παρά το γεγονός ότι οι σχετικές αποφάσεις το ΔΣ ήταν ομόφωνες από πολύ καιρό τώρα. Πρόβλεπαν μάλιστα αυτές οι αποφάσεις οριστικό κλείσιμο του ΣΜΑ από τις αρχές Αυγούστου που η δημοτική αρχή το μετέθεσε (εύλογα) για μέσα Σεπτέμβρη. Τελικά η απόφαση υλοποιείται στα τέλη του Οκτώβρη πριν δεχτεί την σφοδρή κριτική για την αδράνειά της στο προσεχές ΔΣ.  

Επί της ουσίας της κινητοποίησης συμφωνούμε. Είναι ένας τρόπος αντίδρασης στους σχεδιασμούς της κυβέρνησης που μας περιθωριοποιούν και μας μεταχειρίζονται σαν σκουπιδότοπο του λεκανοπεδίου. Το πρόβλημα είναι με τις διαδικασίες και την αντιθεσμική και ίσως αντιδημοκρατική συμπεριφορά της διοίκησης του δήμου.

Ο δήμαρχος πραγματοποίησε μια συγκέντρωση ΜΟΝΟΣ του, χωρίς την κοινή απόφαση και συμμετοχή του δημοτικού συμβουλίου, με θέμα "Η ΠΟΛΗ ΔΕΧΕΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ". Η πόλη, όντως, δέχεται επίθεση, όμως η δική της απάντηση είναι από αναποτελεσματική έως απαράδεκτα καχεκτική. Η επίθεση γίνεται από παντού: Κόσκο, Όιλ Ουάν. Σκουπίδια, νεκροταφείο, ΔΕΗ, Λαφάρτζ, ΕΛΠΕ όλοι αναθεωρούν τα σχέδιά τους εις βάρος της πόλης και των όποιων ισορροπιών είχαν πετύχει οι προηγούμενες δημοτικές αρχές. Ακόμη κι οι ρυθμίσεις του 2015 για την βιομηχανική ζώνη κινδυνεύουν. Ό,τι πετύχαμε στην πόλη μετά από δεκαετίες αγώνων κινδυνεύει τώρα να κακοφορμίσει. Ο δήμαρχος είπε ότι αυτό είναι κάτι σαν φυσικός νόμος. «Η πόλη δέχεται επίθεση κάθε τριάντα χρόνια» είπε λες κι είναι νόμος της φύσης ή της διαλεκτικής.

Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Η δικαιολογία για την αδράνειά της δεν στέκει. Η διοίκηση του 'ΌΧΙ ΣΕ ΟΛΑ" βρίσκεται τώρα μπροστά στις συνέπειες της αδράνειάς της. Όταν δεν προχωράς μπροστά με τις δυνάμεις σου, θα έρθουν να σε πάνε πίσω οι άλλοι. Όταν δεν φτιάχνεις σχέδιο για την ανάπτυξη όλης της πόλης, πολεοδομικό, κυκλοφορικό, αναπτυξιακό, όταν δεν αρπάζεις τις λίγες ευκαιρίες που παρουσιάζονται, τότε θα έρθουν κάποτε κυβερνήσεις με τα δικά τους σχέδια να επιβεβαιώσουν ότι είσαι ο απόπατος του λεκανοπεδίου. Αν δεν είχε υπάρξει το σωτήριο, εξ ουρανού, δώρο του Σύριζα το 2016, η παραλία των Λιπασμάτων, θα έπρεπε τώρα η πόλη να πνίγεται στην κατήφεια και την απελπισία. Έτυχε στην πόλη μας να της χαριστεί η παραλία όταν πουλιόταν ο ΟΛΠ στην Κόσκο κι αυτό το μεγάλο δώρο έγινε ταφόπλακα των ελπίδων για ανάπτυξη μέσα από τον καθησυχασμό και τα μεγάλα εκλογικά ποσοστά που εξασφάλισε.

Ο δήμαρχος έκανε μια προεκλογική συγκέντρωση δυο χρόνια πριν τις εκλογές. Την απέκρυψε από το ΔΣ μη τυχόν και συμφωνήσουν όλοι και βρεθούν συνδιοργανωτές. Θέλει να είναι μόνοι τους, αυτός κι ο λαός του(!!) Με την αυτοκρατορική συμπεριφορά του υποβαθμίζει το ΔΣ και ελαττώνει την δύναμη του δήμου μας. Προκειμένου όμως να μιλήσει αυτός μόνος με τον λαό του, ας πάνε από εκεί που ήρθαν όλες οι παρατάξεις του ΔΣ κι ας στήριζαν όλες τις αποφάσεις ομόφωνα. Στην συγκέντρωση αυτή εξήγγειλε μια κινητοποίηση. Πέρα από την αντιδημοκρατική του συμπεριφορά, το θέμα είναι σοβαρό και δεν αντέχει παραταξιακές διαμάχες. 

Όλοι, λοιπόν στην κινητοποίηση της Δευτέρας, στις 9 το πρωί στο Σχιστό. Για να σώσουμε ό,τι μπορεί ακόμα να σωθεί.

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2021

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Η υπόθεση Ζακ Κωστόπουλου, υπόθεση της ελληνικής κοινωνίας.

 

...και μη μου πεις ότι δεν έβλεπες πάλι

όταν χτυπούσαν τον Ζακ στο κεφάλι...

 

Στις ειδήσεις της TV δεν θυμούνται την σκηνή που χτυπούσαν τον Ζακ στο κεφάλι. Στις ειδήσεις της TV πρωταγωνιστούν τα μικροεπεισόδια, οι μάσκες κι η δίκη για το βιτριόλι κι απουσιάζει η ενημέρωση για την δίκη των δολοφόνων του Ζακ. Αν δεν υπήρχε η καταγραφή της απόπειρας (κι εντέλει πραγματωθείσας) ανθρωποκτονίας ον κάμερα, είναι αμφίβολο αν θα υπήρχε δίκη. Κι ο Ζακ θα έμενε ληστής και πρεζόνι, ενώ ήταν θύμα βίας ρατσιστικής και θεσμικής. Πολίτες τον ξυλοκόπησαν με αγριότητα που δεν συναντάς ούτε σε σκηνές βίας στην μικρή οθόνη. Αστυνόμοι και νοσοκόμοι κατηγορούνται για αυτά που έδειξαν οι κάμερες και δεν μπόρεσαν να κουκουλωθούν.

Ένα θέμα με διεθνή διάσταση και ευρύτερο παγκόσμιο ενδιαφέρον, ζήτημα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ρατσιστικής και θεσμικής βίας "θάβεται". Οι συντάκτες των ειδήσεων ακολουθούν το γενικό ρεύμα που εκφράζει η κυβέρνηση: Σιωπή σε ό,τι ενοχλεί και προβολή λαϊκών αναγνωσμάτων στον δημόσιο διάλογο.

Αν ερωτηθούν οι πολίτες σε δημοσκοπήσεις κατά πόσον είναι σοβαρό αυτό το θέμα, θα το έχουν τελευταίο γιατί δεν το γνωρίζουν. Αυτή είναι η κοινωνία μας που ανέχεται αυτούς τους μιντιάρχες, αυτή την δικαιοσύνη, αυτή την κυβέρνηση και δεν τα αλλάζει συνθέμελα. 

Η κοινοβουλευτική δημοκρατία, όσο ατελής κι αν είναι, έχει τις δικλείδες για την διόρθωσή της. Αρκεί να εκμεταλλευτούμε δεόντως την κατάλληλη στιγμή. Ναι, όλον τον χρόνο αγωνιζόμαστε, ναι όλο τον χρόνο είμαστε ενεργοί πολίτες, αλλά υπάρχει μία κρίσιμη στιγμή, εκείνη των εκλογών, που σε αυτό το σύστημα είναι καταλυτική. Εκεί κρίνονται όλα, από την ίδια την τύχη του Ζακ μέχρι την τύχη του "ζητήματος Ζακ" ή την τύχη της "δίκης Ζακ". Μαζί με τον Ζακ κρίνεται κι η ελληνική κοινωνία, όπως κρινόταν κάποτε με την "Σπυριδούλα" ή με το Κωσταλέξι. Κι όταν λέμε "κοινωνία" δεν ξεχνάμε ότι την αποτελούμε όλοι εμείς, φταίχτες και αδιάφοροι, αγωνιζόμενοι ή μη.

Επετειακό: Πριν σαράντα χρόνια ήρθε ο σοσιαλισμός κι από τότε δεν ξαναέφυγε από τα μέρη μας.

Στις 18 Οκτωβρίου του 1981 η Γη βρισκόταν στο ίδιο ακριβώς σημείο στην τροχιά της γύρω από τον Ήλιο όπως και σήμερα. Από τότε έχουν μεσολαβήσει σαράντα στροφές κι έχουν αλλάξει πολλά στην Οικουμένη και στην Ελλάδα. Πολλά ήρθαν κι έφυγαν, ένα όμως δεν μας εγκατέλειψε ποτέ: Ο σοσιαλισμός.

 

Μπορεί να έχει μια σαρκαστική-σαρδόνια έκφραση αυτό που γράφω, έχει όμως και μιαν αληθινή και σε αυτήν θέλω να σταθώ. Γιατί εκείνη την ημέρα κονιορτοποιήθηκε μια κρατούσα αντίληψη που έλεγε πως κάθε τι αριστερό και σοσιαλιστικό είναι ημιπαράνομο και πάντως ανεπίτρεπτο για τα ελληνικά ήθη. Με φύλακες τους χωροφύλακες και παλιότερα τους Εσατζήδες, η λέξη σοσιαλισμός ήταν μόνο για παρακατιανούς, για τις πορείες, για τις φοιτητικές συνελεύσεις, για το σινεμά, για τα βιβλία. Για την πραγματική ζωή υπήρχαν οι φάκελοι νομιμοφροσύνης, η ασφάλεια, η αστυνομία κι η χωροφυλακή, ο χαφιές κι ο στυγνός επιθεωρητής.

 

Ώσπου, ένα κόμμα-κίνημα που είχε ξελαρυγγιαστεί να φωνάζει "στις δεκαοχτώ σοσιαλισμό" πήρε ξαφνικά στις 18 του Οκτώβρη του 1981 ένα τρελό ποσοστό 48%. Κι η Ελλάδα άλλαξε όψη, γλύκανε η μορφή της, ήρθαν τα πάνω κάτω και μπορούσες να κυκλοφορείς επιτέλους χωρίς να ντρέπεσαι που είσαι Έλληνας. Η αλλαγή, βέβαια, ουσιαστικά είχε πραγματοποιηθεί ήδη από το 1974. Από τότε όλοι ήξεραν ότι η δημοκρατία θα λειτουργούσε και ένα σοσιαλιστικό κίνημα θα μπορούσε να κυβερνήσει. Ήταν μια δυνατότητα που από την ημέρα εκείνη, την πριν σαράντα χρόνια, έγινε πράξη. Ακολούθησε η αναγνώριση της εθνικής αντίστασης, ο βασικός μισθός, η ΑΤΑ, η ελευθερία και όλα τα γνωστά καλά της δημοκρατίας στην πράξη. Γίναμε η Ελλάδα του σήμερα κι αφήσαμε οριστικά πίσω μας το χτες.

Να εξηγηθώ προσωπικά. Εγώ και πολλοί φίλοι μου ήμασταν εκείνο τον καιρό "Ανένταχτοι της Αριστεράς", μια πολιτική ομάδα με ανένταχτους πολίτες προερχόμενους κυρίως από το ΚΚΕ αλλά κι απ' το ΚΚΕ Εσωτερικού και το ΠαΣοΚ. Αποφασίσαμε τότε να ψηφίσουμε όλοι μαζί το ΚΚΕ Εσωτερικού με το σκεπτικό "να παραμείνουν δυο τα κόμματα στην Αριστερά" και να μην συντριβεί -όπως διαφαινόταν- το ένα εξ αυτών. Ψηφίσαμε Κύρκο, αλλά, το ΚΚΕ Εσ, πήρε μόλις 1,4% και συνετρίβη. Βγήκε όμως το ΠαΣοΚ κι ήταν κι αυτή μια νίκη που την νιώσαμε δική μας. Το ίδιο βράδυ που ο φίλος μας Γιώργος Ιωκειμίδης (ο παντοτινός δήμαρχος) θρηνούσε για τον Κύρκο του, εμείς μπήκαμε στα αμάξια και πήγαμε στο Σύνταγμα. Πανηγυρίσαμε μαζί με τους ΠαΣοΚους την νίκη κρατώντας σημαίες κόκκινες. Ήμασταν ένα με αυτούς, ήμασταν ένα με την μισή και παραπάνω Ελλάδα που επιτέλους ανέπνεε ελεύθερα. Κι αυτό το συναίσθημα δεν θα το ξεχάσω, την μεγάλη νίκη της αλλαγής.

Δεν θα ανακατέψω αυτή την αναπόληση με τα σημερινά. Ούτε με τον Σύριζα, ούτε με το Κιναλ, ούτε με το '15 ούτε με το δημοψήφισμα θα τα μπλέξω. Απλά αποτίω φόρο τιμής σε μια νίκη που την ακολούθησαν σωστά και λάθη, θρίαμβοι και ήττες, μεγαλοσύνες και μικρότητες, όπως είναι όλα τα ανθρώπινα. Και θα ευχηθώ να το ξαναζήσω, με την όποια νέα μορφή θα λάβει η επόμενη ανάταση του λαού μας.

Η μάχη της Ηλεκτρικής

Με ηρωισμό και εθνική ανάταση ο ΕΛΑΣ κι οι εργαζόμενοι της Πάουερ, σαν σήμερα το 1944, έσωσαν το εργοστάσιο της Ηλεκτρικής στο Κερατσίνι και της Κοπής στη Δραπετσώνα.
Η μάχη είχε ένδεκα θύματα Έλληνες κι άλλους τόσους Γερμανούς. Τα εργοστάσια σώθηκαν.
Σήμερα το πρωί ήμασταν στη ΔΕΗ. Στη φωτογραφία ο δήμαρχος καταθέτει στεφάνι για λογαριασμό όλου του ΔΣ στο μνημείο των πεσόντων στη μάχη της ηλεκτρικής. Το απόγευμα έχει συναυλία.
Τιμή στους αγώνες του λαού.
Ο αγώνας συνεχίζεται και σήμερα που η κυβέρνηση θέλει να ιδιωτικοποιήσει τη ΔΕΗ. Η δική μας μάχη είναι για να αποτρέψουμε αυτά τα σχέδια.

7η Οκτωβρίου 1571 η Ναυμαχία της Ναυπάκτου

 

 

Η ιστορία κατέγραψε την ναυμαχία της Ναυπάκτου της 7ης Οκτωβρίου του 1571 σαν μια μεγάλη ναυτική σύγκρουση. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες που έγιναν ποτέ στην Μεσόγειο από τα πανάρχαια χρόνια. Η ιστορία την τοποθέτησε δίπλα στις άλλες μεγάλες και κρίσιμες, για την τύχη του τότε γνωστού κόσμου, ναυμαχίες. Την έβαλε δίπλα στη ναυμαχία της Σαλαμίνας του 480 π.Χ και σ’ εκείνην του Άκτιου, του 31 π.Χ. Στην πρώτη από αυτές, η δύση, μέσω των Ελλήνων, νίκησε την ανατολή που την εκπροσωπούσαν οι Πέρσες. Στην δεύτερη, η δύση και πάλι, μέσω του Οκταβιανού, νίκησε την ανατολή του Αντώνιου και της Κλεοπάτρας. Αυτή η τρίτη μεγάλη ναυμαχία, η νίκη της δύσης που είχε συγκροτήσει την Αντιτουρκική Ιερή συμμαχία κι η ήττα της ανατολής και των Οθωμανών, ανέκοψε την επιθετικότητά των τελευταίων κι έσωσε οριστικά την Ρώμη.

Ήταν η τελευταία ναυμαχία που δόθηκε με πλοία που κινούνταν εξολοκλήρου με κωπηλάτες στη διάρκεια της μάχης. Μετά από αυτήν οι μάχες γίνονταν από πλοία πιο εξελιγμένα, ιστιοφόρα, με τρόπους διαφορετικούς κι άλλες στρατηγικές.

Η μεγάλη αυτή νίκη τελικά δεν αξιοποιήθηκε όπως θα έπρεπε. Γιορτάστηκε μεν έξαλλα σε όλες τις πρωτεύουσες της δύσης, ωστόσο, δεν είχε συνέχεια. Δεν έγινε η άμεση προέλαση των χριστιανικών δυνάμεων μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Αυτό θα έπρεπε να έχει κάνει η Συμμαχία. Εξάλλου, αυτό προέβλεπαν πολλά σχέδια που είχαν έγκαιρα κατατεθεί στις μεγάλες βασιλικές αυλές της δύσης.

Η αδράνεια των δυτικών επέτρεψε στους Οθωμανούς να φτιάξουν πολύ γρήγορα ένα στόλο, έστω και πρόχειρο. Τον έστειλαν το 1572 στη νότια Πελοπόννησο για να αποτρέψουν την δυτική προέλαση στην Κωνσταντινούπολη. Μετά την ήττα τους φοβήθηκαν πολύ αυτό το ενδεχόμενο που ήταν πιθανό, δυνατό και σχετικά εύκολο να συμβεί. Ο χριστιανικός στόλος δεν φρόντισε να διαλύσει αυτόν τον νέο οθωμανικό στόλο κι επέστρεψε στις βάσεις του. Απέφυγε, έτσι, να επιβάλει στους Οθωμανούς τους όρους του.

Την δυνατότητα να είχε κυλήσει αλλιώς η ιστορία την εξέτασα στο βιβλίο "Δον Χουαν Ηρακλείδης" που δημοσίευσα και σε συνέχειες στο διαδίκτυο. Σήμερα θα δώσω από το βιβλίο αυτό μια περιγραφή σύντομη της μάχης της 7ης Οκτωβρίου 1571, ακριβώς 450 χρόνια πριν από σήμερα.

******************************

......... 

Οι οδηγίες της μάχης είχαν δοθεί έτσι κι αλλιώς από πριν. Ο χριστιανικός στόλος θα προσπαθούσε να κρ
ατηθεί στις συμφωνημένες γραμμές. Αντίστοιχοι ελιγμοί γίνονταν κι απ’ τον οθωμανικό στόλο. Η «Σουλτάνα», η ναυαρχίδα του Αλή Πασά, βρισκόταν απέναντι από την «Ρεάλ». Ένα δυτικό αεράκι φύσηξε και φάνηκε να μας ευνοεί ελαφρά. Οι Ιμάμηδες προσεύχονταν στο τουρκικό στόλο όπου ανέμιζε η τεράστια πράσινη και σουλτανική σημαία. Οι καθολικοί ιερείς εξομολογούσαν τον στόλο με την μεγάλη γαλάζια παπική σημαία. Ο Αλή Πασάς έριξε το πρώτο βλήμα για να αρχίσει η μάχη. Ο Δον Χουάν απάντησε με μια βολή. Ήμασταν ακριβώς στην έναρξη της πιο μεγάλης ναυμαχίας όλων των αιώνων. Εμπλέκονταν και στις δυο πλευρές πάνω από 130.000 πολεμιστές και κωπηλάτες και πάνω από 600 πλοία. Εδώ είχαν συγκεντρωθεί σχεδόν τα τρία τέταρτα του συνολικού ναυτικού δυναμικού της Μεσογείου. Κι εκείνη τη στιγμή, στο κέντρο αυτής της δίνης, ο Δον Χουάν έκανε κάτι ασυνήθιστο. Έκανε κάτι που εξέπληξε τους πάντες, το οποίο, όμως, τον χαρακτήριζε πάντα.

Με την εκθαμβωτική ασημένια και χρυσή πανοπλία του έλαμπε εκτυφλωτικά στο δυνατό φως του μεσημεριανού ήλιου. Γονάτισε και ευχήθηκε να του δώσει ο θεός τη νίκη. Αμέσως μετά σηκώθηκε κι έριξε ένα βλέμμα στην Μαρία τη χορεύτρια. Ήταν ντυμένη σαν στρατιώτης του ισπανικού στρατού αλλά το βλέμμα της έκαιγε γι αυτόν. Προς έκπληξη όλων, έριξε, έναν χορό, μια γκαγιάρντ, υπό τους ήχους ενός φλάουτου που έπαιζε ένας στρατιώτης. Φλαουτίστας ήταν ο Βιτόριο, που κάτω από την περικεφαλαία του έκρυβε το φλογισμένο πρόσωπο της Φουέντε. Τελειώνοντας τον χορό, ο νεαρός πρίγκιπας σήκωσε ψηλά το σπαθί κι ο στόλος ξεκίνησε.

Η ναυμαχία της Ναυπάκτου έμεινε στην ιστορία. Εκείνη η τρομερή μέρα, κρίθηκε όταν σε κάποια φάση της μάχης οι δυο ναυαρχίδες επιτέθηκαν η μία στην άλλη. Στα δυο ενωμένα καταστρώματα δόθηκαν μάχες με απίστευτη αγριότητα. Ο τουρκικός στρατός χίμηξε και μπήκε πρώτος στο κατάστρωμα του “Ρεάλ”. Ο Δον Χουάν τραυματίστηκε ελαφρά αλλά κράτησε. Η επίθεση των Τούρκων αναχαιτίστηκε. Η απειλή, μάλιστα, αντιστράφηκε καθώς ο ισπανικός στρατός χίμηξε πάνω στην “Σουλτάνα”. Δόθηκαν κι εκεί φονικές μάχες. Ήταν ένα σφαγείο όπου παίζονταν όλα. Ο ναύαρχος του τουρκικού στόλου Αλή Πασάς έπεσε σε εκείνη την επιδρομή. Αυτό έκρινε, κατά μεγάλο ποσοστό, την τελική έκβαση της μάχης.

Υπήρξαν κι άλλα κρίσιμα σημεία σ’ αυτή την ναυμαχία. Ο Ουλούτζ Αλή κτύπησε σε κάποια στιγμή την πλευρά των Ιπποτών του Αγίου Ιωάννη. Είχε σκοπό να περικυκλώσει τον υπόλοιπο χριστιανικό στόλο. Οι Ιππότες υπερασπίστηκαν τις θέσεις τους με τρομερές θυσίες. Ο Ουλούτζ κατάφερε να πάρει το λάβαρο του τάγματος δεν κατάφερε όμως να σπάσει τις γραμμές τους. Δεν μπόρεσε να βγει πίσω από την χριστιανική αρμάδα. Μια άλλη κίνηση του τουρκικού στόλου πήγε να αλλάξει τον ρου της μάχης. Προσπάθησε να ξεπεράσει τους Ενετούς πλέοντας κοντά στα ρηχά. Ούτε κι αυτή η κίνηση δεν είχε αίσιο τέλος. Ο τουρκικός στόλος τελικά καταστράφηκε. Μόνο ογδόντα πλοία υπό τον Ουλούτζ Αλή ξέφυγαν ενώ πάνω από διακόσια βυθίστηκαν στο Ιόνιο πέλαγος.

Η μάχη κράτησε τέσσερις με πέντε φονικές ώρες. Τα αστραφτερά κράνη των Χριστιανών και τα τουρμπάνια των μουσουλμάνων ανακατεύτηκαν πολύ γρήγορα. Οι μάχες που έδιναν απλώνονταν στα καταστρώματα των πλοίων. Αυτά εμβόλιζαν το ένα το άλλο και κολλούσαν αναμεταξύ τους. Έτσι έφτιαχναν πλωτές εξέδρες όπου οι στρατιώτες έδιναν τις μάχες τους. Τα κανόνια χτυπούσαν, τα βέλη έσκιζαν τον αέρα και μετά τα σπαθιά μιλούσαν στις μάχες σώμα με σώμα. Πριν ακόμα ο ήλιος αρχίσει να πέφτει, η θάλασσα είχε γίνει κόκκινη από το αίμα των δεκάδων χιλιάδων νεκρών. Κι οι δυο πλευρές είχαν απώλειες, η συντριπτική πλειοψηφία, όμως, ήταν από την πλευρά των Οθωμανών. Η ζωή εκείνη τη μέρα δεν άξιζε τίποτε. Τα επιπλέοντα κορμιά το έδειχναν αυτό περίτρανα. Τα καμένα ξύλα και τα πανιά των τσακισμένων πλοίων συμπλήρωναν το εφιαλτικό τοπίο.

Ήταν η πιο μεγάλη μέρα της χριστιανοσύνης. Ήταν η πρώτη κι η πιο μεγάλη ήττα των Τούρκων. Ήταν ο απόλυτος θρίαμβος του νεαρού Δον Χουάν. Το όνομά του, μετά από αυτό, δίκαια εκτοξεύτηκε στην κορυφή του κόσμου.

Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΧΙΣΤΟ!

Για 29 χρόνια, Κερατσινιώτες και Δραπετσωνίτες καταδικάζονται:

α) Να καθαρίζουν ημερησίως 7,5 κιλά σκουπιδιών (ανά κάτοικο)

β) Να εισπράττουν 32 λεπτά (0,32 ευρώ) ημερησίως (ανά κάτοικο)

 

Η ποινή αυτή θα εκτίεται για 29 χρόνια, μετά ... έχει ο θεός!

 

Να το εξηγήσουμε: Στο Σχιστό ετοιμάζεται μια επένδυση 313 εκ. ευρώ για 29 χρόνια με δυναμικότητα 250.000 τόννων σκουπιδιών ετησίως.

 

Μετά τις κατάλληλες διαιρέσεις βρίσκουμε τα παρακάτω αποτελέσματα:

 

α) 250.000 τόννοι ετησίως σημαίνει 685 τόννοι ημερησίως δηλαδή 685.000 κιλά. Για τον καθένα εκ των 91.000 κατοίκων αναλογεί ένα βάρος 7,5 κιλών ανά κάτοικο ημερησίως.

 

β) 330 εκ, ευρώ επένδυση σημαίνει 3.440 ευρώ ανά κάτοικο κι επειδή είναι για 29 χρόνια σημαίνει 118 ευρώ ετησίως και επομένως 0,32 ευρώ, δηλαδή 32 λεπτά ημερησίως ανά κάτοικο.

 

Η ανάπτυξη λοιπόν μεταφράζεται ως εξής.

 

Θα παίρνετε ο καθένας σας από 32 λεπτά του ευρώ κάθε μέρα και θα καθαρίζετε ο καθένας σας 7,5 κιλά σκουπίδια του λεκανοπεδίου. Αυτό για 29 χρόνια, Μετά θα σας ανανεώσουμε τη σύμβαση κι ίσως να σας την μετατρέψουμε σε μπλοκάκι.

Η ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ. ΘΡΙΑΜΒΟΣ ή ΞΕΦΤΙΛΑ;

 

Αντιγράφω από το σημερινό NEWSCENTER, 29/9/2021:

"Την ικανοποίησή τους εξέφρασαν οι Ηνωμένες Πολιτείες με αφορμή την ανακοίνωση της αγοράς γαλλικών φρεγατών και κορβετών για το ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, πρόγραμμα που θα στοιχίσει αρκετά δισεκατομμύρια Ευρώ στον Έλληνα φορολογούμενο."

 

Καταλάβατε; Οι ΑμΔεν κρίνω αυτή τη στιγμή αν είναι για καλό της χώρας ή κακό η αγορά των φρεγατών.. Βλέπω όμως πως δεν λειτούργησε κανένα "εθνικό συμφέρον" αλλά μια "προβλεφθείσα υποτέλεια". Μακάρι από σπόντα να είναι για καλό, γιατί τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε έτσι κι αλλιώς. Και τις σχετικές μίζες μαζί του.ερικάνοι "πούλησαν" τους Γάλλους κι έκλεψαν μέσα από τα χέρια τους την αγορά των πυρηνοκίνητων υποβρυχίων που θα πουλούσαν στους Αυστραλούς. Αυτό έγινε για ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ λόγους (λέγε με και Κίνα). Οι Γάλλοι διαμαρτυρήθηκαν και οι Αμερικανοί τους είπαν. «Καλώς. Για να αναπληρώσετε την χασούρα (ή μέρος της) θα πούμε στους Έλληνες να αγοράσουν φρεγάτες από εσάς». Μας το είπαν, το κάναμε (αλίμονο) και οι Αμερικανοί μας ευχαρίστησαν.

 

Δεν κρίνω αυτή τη στιγμή αν είναι για καλό της χώρας ή κακό η αγορά των φρεγατών.. Βλέπω όμως πως δεν λειτούργησε κανένα "εθνικό συμφέρον" αλλά μια "προβλεφθείσα υποτέλεια". Μακάρι από σπόντα να είναι για καλό, γιατί τον λογαριασμό θα τον πληρώσουμε έτσι κι αλλιώς. Και τις σχετικές μίζες μαζί του.

ΣΤΙΣ 6/12/21 ΚΡΙΝΕΤΑΙ Η ΤΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΠΛΑΣΗΣ

 ΑΝΕΒΛΗΘΗ Η ΕΚΔΙΚΑΣΗ ΣΤΟ Σ.Τ.Ε ΤΗΣ ΕΝΣΤΑΣΗΣ 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΛΛΟΤΡΙΩΣΗ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ

Στις 6 Δεκεμβρίου 2021 θα συνεδριάσει τελικά το ΣτΕ και θα αποφασίσει αν θα κάνει δεκτή ή όχι την ένσταση της Εθνικής Τράπεζας στο ζήτημα της απαλλοτρίωσης του χώρου των Λιπασμάτων. Η συνεδρίαση που ήταν να γίνει πριν μερικές μέρες πήρε αναβολή δύο μηνών περίπου.

 

Η Εθνική επικαλείται διάφορους λόγους μεταξύ των οποίων και την αντισυνταγματικότητα του νόμου 4342/15 (περί τροπολογίας επρόκειτο) των Λαφαζάνη-Σκουρλέτη. Είναι ο νόμος που ισχύει σήμερα και καθορίζει χαμηλό συντελεστή δόμησης 0.15 και ήπιες χρήσεις γης (παιδεία, υγεία, πολιτισμός και φυσικά πράσινο). Ο νόμος αυτός αντικατέστησε τον νόμο 4277/14 του Μανιάτη που είχε ψηφιστεί (τροπολογία κι αυτός) ένα χρόνο νωρίτερα, το 2014.

Ο νόμος Μανιάτη προέβλεπε συντελεστή δόμησης μεγάλο 0.60 και χρήσεις γης τις υπάρχουσες, δηλαδή μεταξύ άλλων και μεταποίηση άρα βιομηχανία. Βασισμένη σε αυτόν τον νόμο πήρε άδεια και η Όϊλ Ουάν του Μελισσανίδη (σαν συνέχεια της προϋπάρχουσας στον χώρο Μόμπιλ).

Ο νόμος του 2014 ήταν μεν μια τροπολογία, στηριζόταν όμως σε μελέτες (είχε κάνει και η Εθνική) και προπαντός σε μια απόφαση του Οργανισμού της Αθήνας του 2014 που καθόριζε αυτά που ψηφίστηκαν κι έγιναν νόμος. Είχε δηλαδή ισχυρό υποστηρικτικό πλαίσιο. Η τροπολογία των Λαφαζάνη-Σκουρλέτη δεν είχε κάτι αντίστοιχο. Αυτό συνέβη γιατί ο Οργανισμός της Αθήνας είχε καταργηθεί (η παραπάνω απόφαση ήταν και η τελευταία του) και γιατί δεν υπήρχαν μελέτες που να στηρίζουν τις νέες ρυθμίσεις (συντελεστή και χρήσεις). Εν γνώσει αυτής της αδυναμίας, η ίδια η τροπολογία προέβλεψε πως θα γίνει Πολεοδομική Μελέτη που θα στηρίζει τις νέες ρυθμίσεις.

 

Με δεδομένη αυτή την έλλειψη ψηφίστηκε η τροπολογία το 2015. Ο Δήμος έπρεπε από το 2016 να προβεί άμεσα σε πολεοδομική μελέτη (ή ακόμη καλύτερα σε προκαταρκτική μελέτη ανάπλασης) που να στηρίζει τις νέες ρυθμίσεις. Δεν το έκανε το 2016 ούτε και το 2017. Αντίθετα προχώρησε διαδικασίες απαλλοτρίωσης του χώρου των Λιπασμάτων, που θα πυροδοτούσαν τον έλεγχο αντισυνταγματικότητας. Το 2019 ο Δήμος πήρε την απόφαση απαλλοτρίωσης και συνειδητά άφησε την πολεοδομική μελέτη για ... μετά.

 

Τώρα το ΣτΕ θα κρίνει επί της απαλλοτρίωσης. Θα δει και το θέμα της αντισυνταγματικότητας που το έχει θέσει η Εθνική. Αν αγνοήσει τους ισχυρισμούς της τράπεζας και προχωρήσει στην απαλλοτρίωση, ή αν δεχτεί άλλους ισχυρισμούς της τράπεζας και ακυρώσει την απαλλοτρίωση αλλά δεν θίξει τον Ν. 4342/15 των Λαφαζάνη-Σκουρλέτη, ουδέν πρόβλημα. Είτε με απαλλοτρίωση, είτε χωρίς αυτήν, οι ρυθμίσεις θα έχουν σωθεί και, απλά, θα έχουμε χάσει κάποιο χρόνο. Πρόβλημα τεράστιο θα υπάρξει αν κηρυχθεί αντισυνταγματικός ο νόμος και καταργηθεί. Τότε θα έχουμε για την περιοχή του Πειραιά μια καταστροφή.

Γιατί αν ακυρωθεί ο νόμος του 2015 τότε θα επανέλθουν οι ρυθμίσεις του νόμου 4277 του 2014 και η βιομηχανία θα γίνει και πάλι επιτρεπτή χρήση. Δικαίως θα ζητήσει επέκταση η ΑΓΕΤ-Λαφάρτζ (το ζητούσε πριν τον νόμο του 2015) και ο Μελισσανίδης θα νομιμοποιηθεί εσαεί. Θεωρητικά θα μπορεί να λειτουργήσει ως μεταποίηση και η περιοχή της πρώην ΒΡ που σήμερα είναι ΕΛΠΕ. Θα έχουμε μια ολική επαναφορά στην κόλαση.

Να σημειωθεί πως όλα αυτά που γράφω είναι ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ. Μπορεί να ισχύσει το κακό σενάριο (ακύρωση του νόμου του '15) μπορεί και όχι. Αν όχι, όλα καλά, μένει μόνο η καθυστέρηση. Αν ναι, όμως, τότε θα έχει συντελεστεί ένα έγκλημα.

 

Προτείναμε τον μοναδικό, αυτή τη στιγμή, τρόπο για να ξεπεράσουμε τον κίνδυνο. Να χαρακτηρίσουμε την πρώην βιομηχανική ζώνη ως περιοχή ανάπλασης του νόμου 2508/97 και να προχωρήσουμε σε προκαταρκτική μελέτη ανάπλασης και πολεοδομική μελέτη. Η δημοτική αρχή το αρνήθηκε. Τα παίζει όλα κορώνα-γράμματα στο ΣτΕ. Μακάρι να δικαιωθεί, για το καλό της περιοχής.

ΑΦΥΣΙΚΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ

Ο Δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας, με χτεσινή του απόφαση του ΔΣ, διαμαρτύρεται για το Μάστερ Πλαν της ΚΟΣΚΟ, αλλά, ξέχασε το θέμα των ημερών. Ξέχασε πως ήδη εγκρίθηκε από το ελεγκτικό συνέδριο και προχωρά η μεταβίβαση του 16% του ΟΛΠ στην ΚΟΣΚΟ (θα φτάσει στο 67% συνολικά) χωρίς να έχει ικανοποιήσει τις συμβατικές της υποχρεώσεις. Είτε ξέχασε, λοιπόν, πως έχει ξεσηκωθεί όλος ο Πειραιάς για το θέμα αυτό, είτε το ζήτημα αυτό δεν αγγίζει την δημοτική αρχή Βρεττάκου. Διαλέγετε και παίρνετε.

Για τεχνικούς λόγους (με ευθύνη του προγράμματος ΖΟΟΜ) δεν ήμουν παρών στην χτεσινή τηλεδιάσκεψη όπου πάρθηκε η απόφαση που καταγράφει τις απόψεις του δήμου για την ΚΟΣΚΟ. Είδα την απόφαση όπως μού την έστειλαν σήμερα. Είναι η απάντηση του δήμου που απορρίπτει (ορθώς) την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της ΚΟΣΚΟ και υπενθυμίζει όλα τα αιτήματα του δήμου στο θέμα αυτό. Κι ενώ τα καταγράφει όλα αναλυτικά, παραλείπει το πιο επίκαιρο αίτημα για το οποίο έχει ξεσηκωθεί ο Πειραιάς ολόκληρος. Δεν αναφέρει ούτε κουβέντα για το θέμα της παραχώρησης του 16% του ΟΛΠ στην ΚΟΣΚΟ. Ο Σύριζα (που στήριξε την δημοτική αρχή το 2019) είναι αντίθετος κι έχει βγάλει σχετική ανακοίνωση, η δημοτική αρχή όμως (που στηρίχτηκε στον Σύριζα για να βγει θριαμβευτικά) έχει -καθώς φαίνεται- άλλη θέση.

Χαρακτηριστικά αναφέρω ένα τμήμα της της ανακοίνωσης του Σύριζα:

«Η Κυβέρνηση και το ΤΑΙΠΕΔ, κινούμενοι εκτός της νομιμότητας και των προβλέψεων της σχετικής Σύμβασης Παραχώρησης που επαναδιαπραγματεύτηκε προς όφελος του δημοσίου συμφέροντος η Κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, δρομολογούν παρασκηνιακά την παραχώρηση του 16% των μετοχών του Οργανισμού Λιμένα Πειραιά στην COSCO, επιτρέποντας στην ανάδοχο εταιρεία να μην υλοποιήσει τις προβλεπόμενες υποχρεωτικές επενδύσεις, οι οποίες είναι άκρως σημαντικές για την αναβάθμιση του σημαντικότερου Λιμανιού της χώρας. Η Σύμβαση Παραχώρησης διασφάλιζε ένα σημαντικό επενδυτικό πακέτο που αντιμετώπιζε τα χρόνια προβλήματα του Λιμανιού του Πειραιά και έδινε πραγματικές προοπτικές ανάπτυξης στην επένδυση. Το πακέτο των 11 υποχρεωτικών επενδύσεων, ύψους 295εκ, εκ των οποίων τα 130εκ προέρχονται από ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, θα έπρεπε να ολοκληρωθεί στις 11 Αυγούστου του 2021. Στην περίπτωση μη ολοκλήρωσης των επενδύσεων αυτών, όχι μόνο δεν είναι νόμιμη η μεταβίβαση του 16% των μετοχών, αλλά αντιθέτως προβλέπεται συμβατικά η επιβολή σημαντικών ποινικών ρητρών σε βάρος της COSCΟ»

Το απλό ερώτημα είναι: Γιατί αγνοήθηκε η θέση του κόμματος που στήριξε τον Βρεττάκο για να πάρει το 46% των ψήφων; Γιατί δεν βρήκαν ένα τρόπο να έχουν κοινή θέση στο μεγάλο ζήτημα που αφορά τον τόπο μας; Ίσως να έγιναν προσπάθειες και να μην το γνωρίζω. Πάντως να καταγγέλλει ο Σύριζα ότι η κυβέρνηση και η ΚΟΣΚΟ κινούνται εκτός νομιμότητας και ο Δήμος να το "πνίγει", είτε επειδή το ξέχασε, είτε επειδή κάπου διαφωνεί, δεν είναι και τόσο φυσιολογικό. Κάποτε θα μάθουμε τι συνέβη ...

Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΖΩΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΣΥΝΑΝΤΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΦΙΛΟΖΩΙΚΩΝ

Φιλόζωος, με την έννοια του ιδιοκτήτη ή του κηδεμόνα κάποιου ζώου, δεν είμαι. Ωστόσο, φιλόζωος ως φίλος των ζώων είμαι, εξάλλου, ακριβώς η συμπεριφορά του ανθρώπου απέναντι στα ζώα είναι ο λόγος που δεν τρώω κρέας πολλά χρόνια τώρα.

Πρόσφατα ψηφίστηκε (επί της αρχής) από την ΝΔ ένα νομοσχέδιο σχετικά με την κηδεμονία των ζώων συντροφιάς. Δεν μπορώ να κρίνω τις λεπτομέρειες αυτού του νόμου, βλέπω όμως από τις δηλώσεις των αρμοδίων ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά. Ο νόμος δέχεται κριτική ότι αφήνει ανεξέλεγκτη την εμπορευματοποίηση των ζώων, νομιμοποιεί τον εγκλεισμό τους, οπισθοχωρεί στην υποχρεωτική στείρωση και επιβαρύνει εκδικητικά τους ιδιοκτήτες

 

Για τον νόμο αυτό η πρόεδρος της Πανελλήνιας Φιλοζωικής Ομοσπονδίας, Ειρήνη Μολφέση, είπε ότι το νομοσχέδιο είναι σε λάθος βάση, και ότι θεσπίζει ένα ασφυκτικό πλέγμα υποχρεώσεων στους ιδιοκτήτες ζώων συντροφιάς, με μια τάση ελέγχου των πολιτών. Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ζωοφιλικών Σωματείων Ελλάδος, Ευάγγελος Παλαιοδήμος, είπε ότι με το συζητούμενο νομοσχέδιο το επίπεδο προστασίας των ζώων συντροφιάς υποβαθμίζεται. Εξέφρασε την αντίθεσή του στην παροχή αρμοδιοτήτων διαχείρισης σε ιδιώτες, και μάλιστα, χωρίς έλεγχο από τις αρμόδιες εποπτικές αρχές και χωρίς κατάλληλες υποδομές. Η πρόεδρος της Πανελλαδικής Φιλοζωικής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας, Νατάσα Μπομπολάκη, είπε ότι οι διατάξεις του νομοσχεδίου δεν θα αλλάξουν σε τίποτα τη σημερινή ζοφερή πραγματικότητα των αδέσποτων ζώων.

 

Είναι τόσο άχρηστη αυτή η κυβέρνηση; Ούτε σε ένα τέτοιο θέμα δεν μπορεί να βρει μια λύση που να ικανοποιεί τους πολίτες;

 

ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ ΕΙΣΑΙ ΗΡΩΑΣ

 

Μια ανθοδέσμη με δέκα κόκκινα τριαντάφυλλα είναι της Δημοκρατικής Προοδευτικής Κίνησης "Η δική μας Πόλη" και την κατέθεσα σήμερα το πρωί.

 

Το απόγευμα έχει συγκέντρωση και πορεία.

 

Τιμάμε τη μνήμη του Παύλου Φύσσα και καταδικάζουμε τον φασισμό.

ΠΕΡΙ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ

 

Το παρακάτω διάγραμμα το πήρα από το χτεσινό Κ-Ρεπόρτ και προέρχεται από τους Financial Times. Δείχνει την τραγική αποτυχία της κυβέρνησης στο θέμα της πανδημίας, με κριτήρια όχι δικά μου, αλλά του ΠΟΥ, δηλαδή αυτά που δέχονται οι επιστημονικοί φορείς και η ίδια η κυβέρνηση.

Μετά από τα πιο σκληρά λοκντάουν και το ξεπάτωμα της οικονομίας κι ιδιαίτερα των πιο αδύνατων στρωμάτων, η Ελλάδα βρίσκεται στην κορυφή της λίστας των αποτυχημένων. Δείτε πόσο πιο ψηλά βρίσκεται η Ελλάδα σε σχέση με την Γερμανία, τον Ευρωπαϊκό μέσο όρο αλλά και τις Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία.

Τραγικά αποτυχημένοι προσπαθούν να περάσουν εικόνα αγωνιστών που υποκύπτουν στον ανώτερο εχθρό. Υποκύπτουν μόνο στα συμφέροντα που εκπροσωπούν, των μεγαλοϊδιοκτητών που θέλουν να μεταβιβάζουν περιουσίες χωρίς να πληρώνουν φόρο, μεγαλοϊδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων και σχολών, των μεγαλοεπενδυτών (που πολλοί εξ αυτών είναι της οικογένειας) και όλων των άλλων μεγάλων κάτω από την μπότα των οποίων στενάζει ο ελληνικός λαός.

ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ

 

Να ξεκαθαρίσω και πάλι κάτι. Στα θέματα της πανδημίας, η κριτική μου γίνεται πάντα, όχι με προσωπικά δικά μου κριτήρια, αλλά, με τα παραδεδεγμένα ως "επιστημονικά σωστά" από την κυβέρνηση και τον ΠΟΥ. Είδαμε πιο πριν πόσο πίσω είναι η χώρα σε επίπεδο ποσοστού θανάτων. Εδώ βλέπουμε πόσο έχει αποτύχει και το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Καταγράφω μέρος από το σημερινό ρεπορτάζ του Κ-Ρεπορτ.

«Το εμβολιαστικό πρόγραμμα επιβραδύνει τους ρυθμούς του. Σε λίγες ημέρες, μόνο ένα από τα τρία μεγάλα εμβολιαστικά κέντρα της Αττικής θα παραμείνει σε λειτουργία, γιατί η προσέλευση είναι χαμηλή. Έκλεισε ήδη του Ελληνικού, τέλος του μήνα κλείνει του Περιστερίου, μένει μόνο ο «Προμηθέας» στο Μαρούσι, όπου χθες έγιναν μόλις 1000 εμβολιασμοί.»

Πώς μπορεί να πείσει η κυβέρνηση για την ανάγκη εμβολιασμού όταν η ίδια της η κοινοβουλευτική ομάδα παρουσιάζει κενά; Πώς θα πείσει ότι στο καφενείο κολλάς αλλά στο λεωφορείο όχι. Πώς θα πείσει όταν δεν ενισχύει το ΕΣΥ με γιατρούς, δεν μειώνει τον αριθμό μαθητών στην τάξη, δεν ενισχύει τα ΜΜΕ και βλέπει τον πολίτη μόνο σαν πιθανό παραβάτη των μέτρων που λαμβάνει ακόμα κι όταν είναι αντιφατικά; Όταν μοιράζει χάντρες και καθρεφτάκια επιβεβαιώνοντας την καχυποψία ότι το εμβόλιο είναι επικίνδυνη δουλειά που αναλαμβάνεις ρίσκο όταν το κάνεις. Όταν απαλλάσσει δια νόμου από ευθύνες τις επιτροπές που εισηγούνται κι αποφασίζουν και συνεχίζει τις μπίζνες με γνωστούς της βλέποντας και την υγειονομική κρίση σαν ευκαιρία;

Η κυβέρνηση αποφάσισε να αντιμετωπίσει το φαινόμενο που ονομάστηκε πανδημία ως ευκαιρία για αντιεργατικούς, αντιλαϊκούς, περιβαλλοντοκτόνους, αντιεκπαιδευτικούς νόμους, για ενίσχυση της καταστολής και επιβολή σιωπής στην κοινωνία. Οι πολίτες αντιδρούν, είτε εμβολιάζονται είτε όχι. Η απώλεια της ικανότητας της κυβέρνησης να συνδιαλέγεται με την κοινωνία, σήμαινει πως δύσκολα πλέον θα πείσει όσους έχουν αμφιβολίες. Οι διαταγές της μπορεί να έφεραν αποτέλεσμα για λίγο καιρό, προκάλεσαν όμως ανήκεστο βλάβη στην αξιοπιστία της.

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει πόσο πίσω είναι η Ελλάδα και στον εμβολιαστικό τομέα.

 

Μια προσωπική τοποθέτηση

Οι εξελίξεις τα τελευταία δύο χρόνια είναι εξαιρετικά δυσοίωνες για τα λαϊκά στρώματα και τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας. Η εικόνα κυριαρχεί επί της ουσίας, πολιτικές που ευνοούν συμφέροντα κυριαρχούν κι η χώρα μας οδηγείται σε δρόμους υποτέλειας, αυταρχισμού και υποβάθμισης. Δεξιές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές σαρώνουν τις ελευθερίες, την δημοκρατία, την κοινωνική δικαιοσύνη, την εργασία, την παιδεία, την υγεία την πρόνοια, τον ελεύθερο χρόνο και τον πολιτισμό. Πλήττουν την ίδια την νεοελληνική ταυτότητα. 

 

Θεωρώ πως η πολιτική αλλαγή είναι πλέον αναγκαία. Για να συμβεί, χρειάζεται να στρατευτούμε στις γραμμές της αριστεράς και της ευρύτερης κεντροαριστεράς που αποτελεί σήμερα την ελπίδα του λαού για ένα καλύτερο αύριο. Για μένα, ο Σύριζα προοδευτική συμμαχία είναι η αναγκαία λύση για την χώρα μας. Ξαναγυρίζω, λοιπόν, εκεί από που ξεκίνησα. Θα συναντηθούμε στους ωραίους και καθαρούς αγώνες που θα αλλάξουν το γκρίζο τοπίο που ζούμε σήμερα.

Ο Διονύσης δεν έβαλε τα στρατιωτικά

ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ

 ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΌ ΣΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΆΚΗ.

 

Πρώτα η είδηση:

Τα σωματεία «Άσμα», «Μέτρον» και το «Πανελλήνιο Σωματείο Ελλήνων Τραγουδιστών» αιτιολόγησαν την πράξη του Έλληνα συνθέτη και στιχουργού με ανάρτηση στο στο Facebook, αναφέροντας πως ο Διονύσης Σαββόπουλος πάντα έκανε τη συγκεκριμένη κίνηση όταν συναντιόταν με τον Μίκη Θεοδωράκη, κάνοντας αναφορά στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Συγκεκριμένα αναφέρουν:

 

«Χθες τα σωματεία των συνθετών και των τραγουδιστών απηύθυναν κάλεσμα στα μέλη τους για έναν ομαδικό αποχαιρετισμό στον μεγάλο συνθέτη. Αρκετοί από εμάς συγκεντρωθήκαμε στο Σύνταγμα, προχωρήσαμε προς τη Μητρόπολη και δώσαμε τον τελευταίο ασπασμό μαζί. Στο κάλεσμα ανταποκρίθηκε από τους πρώτους ο Διονύσης Σαββόπουλος. Τυχαίνει να γνωρίζουμε πως πάντα όταν τον έβλεπε τον χαιρετούσε ως «Κάπταιν, μάϊ κάπταιν» κάνοντας τρυφερή αναφορά στην ταινία «Ο κύκλος των χαμένων ποιητών». Έτσι επέλεξε να τον αποχαιρετήσει και στη Μητρόπολη.»

 

Το σχόλιό μου τώρα. Ο Σαββόπουλος κατηγορήθηκε πολλές φορές και από πολλούς αξιόλογους ανθρώπους για διάφορες εκφάνσεις ενός βασικού ψέματος. Είπαν ότι κλέβει μουσικές και ιδεολογίες. Αν έκλεψε μουσικές και μελωδίες ήταν ένα ψέμα, αν και είναι κάτι που το κάνουν πολλοί. Είπαν ότι έφερνε στην επικαιρότητα ιδεολογήματα και νεωτερισμούς που διάβαζε να δονούν την Αμερική και τα εμφάνιζε σαν δικά του. Αν το έκανε ήταν ένα ψέμα, που όμως ήταν πολύ χρήσιμο για εμάς. Μια φορά καταδικάστηκε κιόλας σε μια περίπτωση (ντιρλαντά). Είπε πως είχε θεωρήσει την μουσική παραδοσιακή, χωρίς ιδιοκτήτη, και ποιος μπορεί να τον κατηγορήσει γι αυτό; Ήταν όμως ένα ψέμα σύμφωνα με την καταδικαστική απόφαση. Βρήκαν (έμαθα) μελωδίες του σε μελωδίες προγενέστερες για τις οποίες δεν σημείωνε την προέλευση. Συνήθως έγραφε την προέλευση στους δίσκους του, ίσως όμως κάπου να του ξέφυγε ή και να μην το θεώρησε σημαντικό. Αυτό ήταν το ένα είδος ψεμάτων.

Είπαν πως παρουσιαζόταν ως επαναστάτης προοδευτικός ενώ κατά βάθος ήταν συντηρητικός και κυβερνητολάγνος. Αυτό ήταν σοβαρό. Τον κατηγόρησε ένας ογκόλιθος της δημοσιογραφίας, ο Βασίλης Ραφαηλίδης, τον κατηγόρησε κι ο Μάνος Χατζηδάκις, ενώ τον υπερασπίστηκε ένας ακόμα "ύποπτος" για κυβερνητισμό, ο Απόστολος Δοξιάδης. Εκείνα τα θολά περί ορθοδοξίας ενίσχυσαν όλες τις κατηγορίες κι υποψίες. Κι ενώ ως το 1989 ήταν ο πιο καθαρόαιμος εκφραστής των βαθιών και μεγάλων οραμάτων του ελληνισμού και της ανένταχτης αριστεράς (δεν είμαι Πασόκα, δεν είμ' ούτε ΚΚΕ), μετά το "Μητσοτάκ" του '89 αμφισβητήθηκε έντονα. Έτσι κι αλλιώς όλα του τα έργα είχαν αμφισημίες. Όπως το μισοτηγανισμένο ψάρι του Μπαλουκλή, έτσι και τα τραγούδια του είχαν δυο όψεις. Ήταν επαναστατικά-αναρχικά και κρυφοχριστιανικά μαζί (βρόμικο ψωμί). Ήταν πάντοτε δίσημα (θύρα επτά και θύρα κάτω από τις ερπύστριες) και πάντοτε άφηναν την φαντασία και την δυνατότητα του ακροατή να διαλέγει εκείνο που του ταίριαζε, από την Έλσα που φοβόταν μέχρι την παιδική του φίλη Άννα. 

Αποκορύφωμα της δόξας του τα "Τραπεζάκια έξω" και οι 80.000 θεατές στο ΟΑΚΑ το '83. Μετά το '89, όμως, όλα όσα έκανε περνούσαν πια από κόσκινο. Με εκνεύρισε πολύ κάποιες φορές, όπως στον "Πλούτο" στην Επίδαυρο ή στην πρόσφατη "στυλιστική" του επιλογή Μητσοτάκη. Όταν άκουγα, όμως, τα τραγούδια του ηρεμούσα. Μ' αεροπλάνα και βαπόρια βομβάρδιζε τις αντιρρήσεις μου και μου θύμιζε πάντα πως μέσα από μια κάλπη μαγική μας κοιτάει ο χάρος και του τρέχουνε τα σάλια.

  

Τον Διονύση Σαββόπουλο θα τον κρίνει η ιστορία, όχι εγώ και όχι τώρα. Απλά, διορθώνοντας μιαν άσχημη εικόνα που έμεινε από τον χαιρετισμό του στον Μίκη και που τον αδικεί, θέλω να γράψω κάτι προσωπικά γι αυτόν. Εμένα με συγκλόνισαν ο στίχος του (κυρίως) και η μουσική του (από κοντά). Ένιωθα να με εκφράζουν οι συνεντεύξεις του και κάποιες επιλογές του (π.χ. Βαγγέλης Γερμανός, Θανάσης Παπακωνσταντίνου). Κι όταν διάβασα το σημείωμα των σωματείων που εξηγούσαν εκείνον τον στρατιωτικού τύπου χαιρετισμό στο φέρετρο του Μίκη, ανακουφίστηκα. Γι αυτό και τούτη η ανάρτηση. Συνολικό απολογισμό θα κάνουμε αργότερα. Έχουμε καιρό.