Επετειακό: 22 Φεβρουαρίου 1821, η διάβαση του Προύθου

Σαν σήμερα, 22 Φεβρουαρίου πριν 196 χρόνια, ο Αλέξανδρος Υψηλάντης διέβη τον Προύθο ποταμό κι άρχισε την ελληνική επανάσταση.

Από ένα ιστορικό μυθιστόρημα, στο τμήμα του όπου το σκηνικό έχει μεταφερθεί στην Μολδοβλαχία, αντιγράφω ένα κομμάτι που είναι, βέβαια, σκέτη ιστορία. Περιγράφει αυτή την εισβολή και το επικρατούν κλίμα εκείνες τις μέρες.

Ακολουθεί το απόσπασμα:

Ο Προύθος ποταμός ήταν το σύνορο που χώριζε την Ρωσία από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Ο Υψηλάντης ήταν να τον διαβεί την Άνοιξη, όμως τα γεγονότα τον πρόλαβαν. Τον Ιανουάριο πέθανε ο Ηγεμόνας της Βλαχίας και στο κενό εξουσίας που δημιουργήθηκε αποστάτησε με την βοήθεια της Φιλικής Εταιρείας ο Βλάχος Θόδωρος Βλαδιμηρέσκου. Ήταν κι αυτό στο σχέδιο αλλά έγινε πρόωρα. Παράλληλα έφταναν κακές ειδήσεις. Ένας φιλικός, πιάστηκε από τους Τούρκους με ενοχοποιητικά έγραφα πάνω του και λίγες μέρες μετά ένας ακόμη φιλικός είχε προδώσει. Δεν υπήρχε λοιπόν άλλο περιθώριο χρόνου κι έτσι χωρίς καθυστέρηση ο Υψηλάντης πέρασε τον Προύθο, μια χειμωνιάτικη Τρίτη στις έξι το απόγευμα στις εικοσιδύο Φεβρουαρίου του '21. Μαζί του πέρασαν αρκετοί εθελοντές Ρωμιοί, Σέρβοι, Βούλγαροι και Μαυροβούνιοι που ξεπερνούσαν τους δύο χιλιάδες άνδρες κι αποτέλεσαν το πρώτο στράτευμα που θα εξοπλιζόταν και θα ξεκινούσε την επανάσταση.

Η είσοδός του Υψηλάντη στο Ιάσιο ήταν θριαμβευτική Τον υποδέχτηκαν διακόσιοι ιππείς του ηγεμόνα της Μολδαβίας και τον οδήγησαν στο Ιάσιο όπου μίλησε με τον Ρώσο πρέσβη και με τον ίδιο τον ηγεμόνα. Εξέδωσε μια προκήρυξη προς τους Μολδαβούς για να καθησυχάσει τους φόβους τους και στις εικοσιτέσσερις του Φλεβάρη κήρυξε την επανάσταση. Η προκήρυξη του από το στρατόπεδο του Ιασίου είχε τίτλο: “ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ” κι ήταν ένα πατριωτικό ενθουσιώδες κείμενο που τυπώθηκε σε χιλιάδες αντίτυπα και διαδόθηκε στους Γραικούς και τους ραγιάδες καλώντας τους να ξεσηκωθούν με τον υπαινιγμό ότι μια μεγάλη δύναμη θα κινιόταν υπέρ τους.

Δυο μέρες μετά ο μητροπολίτης Ιασίου ευλόγησε τα όπλα των επαναστατών. Ο Υψηλάντης συγκρότησε Γενικό Στρατόπεδο και συμμάζεψε τον στρατό εξοπλίζοντάς τον με όπλα και στολές σαν των Κοζάκων και των Ρώσων ουσάρων. Ύψωσε τη σημαία του αγώνα που από τη μια είχε το βυζαντινό “εν τούτω νίκα” κι από την άλλη τον αρχαιοπρεπή Φοίνικα και το “εκ της στάχτης μου αναγεννώμαι”, δείχνοντας ότι θα πατούσε εξ ίσου στην αρχαιότητα και στην ρωμιοσύνη. Το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου διέσχισε τη Μολδαβία. Στο Φωξάνι, τον περίμεναν οι Έλληνες που είχαν δώσει ήδη μια πρώτη νικηφόρα μάχη με τους Τούρκους στο Γαλάτσι. Υπήρχαν πολλοί εθελοντές και σπουδαστές από την Οδησσό. Ο Υψηλάντης έφτιαξε τον Ιερό Λόχο, κυρίως με σπουδαστές, και τον έντυσε με μπλε στολές.

Μπαίνοντας στη Βλαχία, εξέδωσε προκήρυξη πρόσκληση για ξεσηκωμό και στα τέλη Μαρτίου έφτασε στο Βουκουρέστι όπου συνάντησε τον Βλαδιμηρέσκου. Έφτιαξε το αρχηγείο του λίγο βορειότερα, στο Τιργοβίστι κι οργάνωσε βουλευτικό σώμα. Ως το τέλος του Απρίλη ο πόλεμος ήταν υποτονικός. Τον Μάιο οι Τούρκοι πέρασαν με μεγάλο πλήθος στρατού τον Δούναβη από τέσσερα σημεία. Οι Έλληνες είχαν τις δυνάμεις τους στο Τιργοβίστι, στο Ιάσιο και στο Γαλάτσι. Ήθελαν να κρατήσουν ζωντανή την επανάσταση που είχε ξεκινήσει εδώ αλλά είχε ανάψει και στον Μοριά. Με τον Αλή στα Γιάννινα και τον Υψηλάντη στη Μολδοβλαχία ο αντιπερισπασμός είχε πετύχει κι η επανάσταση εδραιωνόταν στην κυρίως Ελλάδα και στα νησιά. Αρνητικό ήταν πως ο Τσάρος αποκήρυξε την επανάσταση στις δεκατέσσερις Μαρτίου κι ο Πατριάρχης την αφόρισε στις εικοσιτρείς του ίδιου μήνα κι ας είχαν κι οι δυο τους λόγους τους.

Οι Ρώσοι ήθελαν να φαίνονται αμέτοχοι αλλά ενεθάρρυναν τον Υψηλάντη να προχωρά. Όταν οι Τούρκοι θα άρχιζαν την γενοκτονία των χριστιανών και των Ρωμιών γι αντίποινα τότε θα επενέβαιναν. Θα είχαν την συγκατάθεση των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων αφού θα οι σφαγές θα δημιουργούσαν ένα ισχυρό φιλελληνικό ρεύμα συμπάθειας για τους άτυχους σφαγιασθέντες χριστιανούς που θα ήταν κι απόγονοι των ενδόξων Ελλήνων. Ο Μέτερνιχ, ο ισχυρός άντρας της Ιεράς Συμμαχίας, μπορεί να είχε επιβάλει στον Τσάρο τώρα την αποκήρυξη αλλά μετά τις αγριότητες των Τούρκων θα έδινε την έγκριση για την επέμβασή του.

Ο Πατριάρχης δεν ήθελε μια κοινωνική επανάσταση και το Πατριαρχείο είχε κάνει πολλά για να αποκηρύξει τις ιδέες της γαλλικής επανάστασης, του διαφωτισμού ή του εθνικού κράτους. Όμως δεν θα έφτανε ο Γρηγόριος ο πέμπτος στο σημείο να αποκηρύξει την επανάσταση ή να την αποτρέψει αν δεν έβλεπε τον σοβαρό κίνδυνο αφανισμού του γένους των Ελλήνων με τις εκτεταμένες σφαγές που άρχισε να κάνει ο Μαχμούτ ο δεύτερος.

Ο Σουλτάνος είχε φοβηθεί πολύ την εξέγερση καθώς είδε ότι στα σχέδια των Φιλικών ήταν ακόμη κι η ίδια η ζωή του. Οι Έλληνες ήταν πολλοί κι ισχυροί στο σουλτανάτο. Μπορούσαν να πυρπολήσουν την Ισταμπούλ ή τον Κεράτιο αν το έβαζαν στόχο. Εξ άλλου ο Σουλτάνος πίστευε πως πίσω από την Φιλική Εταιρεία κρυβόταν η Ρωσία. Με τα πολλά ανοιχτά μέτωπα που είχε στην Ρούμελη και στις ανατολικές επαρχίες δεν θα μπορούσε να την αντιμετωπίσει σε ανοιχτό πόλεμο. Έβγαλε ένα διάταγμα γενικής εξόντωσης των χριστιανών κι ιδιαίτερα των Ρωμιών κι ήταν έτοιμος να το εφαρμόσει. Έτσι, ο αφορισμός βοήθησε να αποτραπεί η γενοκτονία και δεν επηρέασε ουσιαστικά την επανάσταση καθώς κανείς δεν του έδωσε σημασία.

Μόνο στη Μολδοβλαχία είχαν επίδραση οι δυο επίσημες αποκηρύξεις και μάλιστα πολύ σπουδαιότερο ρόλο έπαιξε η ρωσική αποδοκιμασία παρά ο πατριαρχικός αφορισμός. Και τα δυο γεγονότα όμως που ήρθαν μαζί μέσα στον Μάρτιο έκαναν βαρύ το κλίμα για τον Υψηλάντη κι έδωσαν αφορμή σε όχι πολύ πιστούς συμμάχους του να φύγουν ή να τον προδώσουν. Οι Σέρβοι κι οι Μαυροβούνιοι δεν ξεσηκώθηκαν ενώ οι τεταμένες σχέσεις με τον Βλαδιμηρέσκου δυσκόλεψαν πολύ την κατάσταση. Χωρίς συμμάχους και σε έναν τόπο μάλλον εχθρικό, η τύχη της επανάστασης στην Μολδοβλαχία κρεμόταν κυριολεκτικά σε μια κλωστή αλλά ο Υψηλάντης ήταν βράχος.

Γιάννης (Τζον) Αντετοκούνμπο και Τζον (Γιάννης) Κένεντι

Το Liberal είναι μια ιστοσελίδα γεμάτη με χολή για την αριστερά και ύμνους για κάθε τι αντιδραστικό. Η αρθρογράφος του Liberal κυρία Μαρία Χούκλη, σαν σημαιοφόρος των ειδήσεων του ΑΝΤ1 τα τελευταία χρόνια κι αισχρή προπαγανδίστρια του "ναι" τον καιρό του Δημοψηφίσματος, μου έστριβε τα έντερα. Δεν περίμενα λοιπόν ότι θα διάβαζα από αυτήν σήμερα ένα τόσο καλό άρθρο (το ανέβασε πριν δυο ώρες). Επειδή μου άρεσε το περιεχόμενό του, το αναμεταδίδω ολόκληρο:

Τρίποντα κυνισμού

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2017, 00:02
της Μαρίας Χούκλη

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο πιθανότατα αγνοεί την ύπαρξη του Choate School του Connecticut. Πολύ λογικό.  Στο  Choate School από το 1870 που ιδρύθηκε, φοιτούν γόνοι της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της Νέας Αγγλίας. Πολλοί οι περιώνυμοι απόφοιτοι του ιδιωτικού κολεγίου. Συγγραφείς, επιχειρηματίες, ηθοποιοί αλλά και πολιτικοί, με διασημότερο όλων τον Τζων Κένεντι.
Στο δημοτικό σχολείο Σεπολίων αντιθέτως,  οι μαθητές είναι παιδιά εργατών, μικροαστών και μεταναστών. Προφανώς δεν έχει να επιδείξει «βαριά» ονόματα αποφοιτησάντων, αρκεί όμως και ο ένας. Ο σταρ του ΝΒΑ. Ο Αντετοκούνμπο εκεί, βορειοδυτικά της Ομόνοιας, έμαθε γράμματα και μπορεί τώρα σε άπταιστα ελληνικά να λέει με άλλα λόγια ο,τι είχε πει το 1961 ο JFK: «Μην ρωτάτε τι μπορεί να κάνει η χώρα για σας, αλλά τι μπορείτε να κάνετε εσείς για τη χώρα σας». (Για την ιστορία, η φράση είχε πρωτο-ειπωθεί από τον κοσμήτορα του Choate School και καθηγητή του μετέπειτα Αμερικανού προέδρου. Ο λογογράφος του την αντέγραψε και το τέκνο του Κάμελοτ την έκανε δημοφιλές πολιτικό σλόγκαν).
Ο Γιάννης, με αφορμή τη λαμπρή πορεία του στο καλύτερο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, ρωτήθηκε γιατί χαρίζει τις διακρίσεις του στην Ελλάδα, η οποία το μόνο που του προσέφερε ήταν ένα διαβατήριο κι αυτό όταν φάνηκε πως δεν συμμετείχε στην Εθνική. Ιδού τι απάντησε:«Με ρωτάς τι σημαίνει η χώρα που έδωσε την ευκαιρία στους γονείς μου να γεννήσουν τέσσερα παιδιά, να πάνε στο σχολείο, να βρουν μια γειτονιά και μια εκκλησία που τους αγκάλιασε. Επίσης, ανθρώπους που πίστεψαν σε μένα και τον αδελφό μου, πριν καν εμείς πιστέψουμε στον εαυτό μας, αλλά και φίλους που ήταν πάντα εκεί. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω. Η  σχέση με τη χώρα σου ποτέ δεν μπορεί να βασιστεί στο τι σου χρωστάει ή σε ό,τι της οφείλεις. Ούτε κρίνεται από ένα διαβατήριο ή τις δυσκολίες της καθημερινότητας»!
Ο Αντετοκούνμπο δεν βάζει «φαρμακερά» τρίποντα μόνο μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με αυτές τις πέντε φράσεις κατέδειξε τι θα πει συγκρότηση, ήθος, σοβαρότητα και πατριωτισμός.
Κατά σύμπτωση -ατυχή για εκείνους – δυο Ελληνες πολιτικοί, από την συμπολίτευση και την αντιπολίτευση,  είπαν αυτές τις μέρες τα ακριβώς αντίθετα από τον σπουδαίο παίκτη. Ότι δηλαδή, μην ρωτάς τι είναι καλό για τη χώρα σου αλλά τι είναι καλό για το κόμμα σου. Αναφέρομαι στην κυρία Γεννηματά και στις δηλώσεις της (που απ'όσο γνωρίζω δεν έχουν διαψευστεί) ότι αν δεν προκύψει αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές δεν προτίθεται να συμμετάσχει σε κυβέρνηση χωρίς το ΣΥΡΙΖΑ έστω κι αν αυτό σημαίνει επαναληπτικές κάλπες. «Εμάς μας συμφέρει. Τη χώρα ίσως δεν θα συμφέρει. Δεν μπορεί όμως να είμαστε μονίμως εμείς η υπεύθυνη δύναμη, αυτοί που βάζουν το εθνικό συμφέρον πάνω από το παραταξιακό».
Ακολούθησε ο ευρωβουλευτής, Στέλιος Κούλογλου να δηλώνει, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπρεπε να ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά, ώστε να είχε φορτωθεί εκείνη την βρώμικη δουλειά και να μην την χρεώνεται τώρα η παρούσα κυβέρνηση, ούτε να δίνει την εικόνα ότι το μόνο που την ένοιαζε ήταν οι καρέκλες της εξουσίας.
Εν ολίγοις, «και τα εμά και τα σά, εμά» για να παραφράσω τον ευαγγελιστή.  Σημασία έχει, κατά την λογική αμφοτέρων, όχι τι χρειάζεται η χώρα, αλλά ποιο είναι το βέλτιστο κομματικό όφελος.
Για να μην τους αδικήσω, δεν είναι οι πρώτοι, ούτε θα είναι οι τελευταίοι που αντιλαμβάνονται το πολιτικό παίγνιο σαν μπακαλική ψήφων. Προηγήθηκαν άπειροι, υπάρχουν και θα υπάρξουν πολλοί ακόμη απ' όλο το ιδεολογικό φάσμα. Μπορεί να μην εφηύραν τον πολιτικό κυνισμό, αλλά βρε αδελφέ, ενοχλεί αυτό το φόρα παρτίδα.  Ακόμη και  τώρα, που η χώρα είναι χρεοκοπημένη, χωρίς να διαφαίνεται στον ορίζοντα ανάκαμψη, το ζήτημα πάλι είναι «τι θα κερδίσουμε εμείς»;
Τελικά η απόσταση Σεπόλια -Πλατεία Συντάγματος είναι μεγαλύτερη απ' ότι Σεπόλια -Connecticut ...

Από το Liberal 21/2/2017

"I did it my way!" που θα πει "Τρία πουλάκια κάθονταν!"

Είναι φανερό πλέον ότι το ΔΝΤ αποσύρεται από το ελληνικό πρόγραμμα λόγω Τραμπ που όχι μόνο δεν θέλει να βοηθήσει την ευρωζώνη να λύσει τα προβλήματά της αλλά έχει σαλπίσει και εγερτήριο αποχώρησης κι άλλων μελών της και τελικής διάλυσής της. Αυτό εξηγεί και τα στρεβλά στοιχεία που παρουσιάζει το ΔΝΤ στις αναλύσεις του καθώς και την ανελαστική απόφασή του ότι το ελληνικό χέος είναι απόλυτα μη βιώσιμο.

Είναι επίσης φανερό ότι η Γερμανία (Σόιμπλε) βλέποντας την απόσυρση του ΔΝΤ και τη στάση των ΗΠΑ προσανατολίζεται σε μια μικρότερη ευρωζώνη ισχυρότερων οικονομικά κρατών, με πλεονάσματα και δημοσιονομική πειθαρχία. Το σκεφτόταν καιρό αλλά τώρα το βλέπει σαν τη μόνη γραμμή άμυνας της (γερμανικής) Ευρώπης απέναντι στις ΗΠΑ. Σε αυτή την ευρωζώνη για την Ελλάδα δεν υπάρχει θέση.

Στο ευρωγκρούπ και στη συνάντηση τηε Μέρκελ με την Λαγκάρντ όλα αυτά θα φανούν εναργέστερα. Μακάρι να βγει από τις συναντήσεις αυτές λευκός καπνός, όμως πολύ αμφιβάλλω.

Είναι φανερό ότι όλα αυτά τα παραπάνω εκδιώκουν με βεβαιότητα την Ελλάδα από το ευρώ ή την υποχρεώνουν να φορέσει πολύ στενό κορσέ αν θέλει να παραμείνει για λίγο ακόμη (για πόσο άραγε;) εντός της. Η κυβέρνηση δέχτηκε ήδη τη μείωση του αφορολόγητου και αντιστέκεται (με ερωτηματικό) στην κατάργηση της προσωπικής διαφοράς στις συντάξεις που θα φέρει μειώσεις 30-45%. Για την ακρίβεια, έχει ήδη δεχτεί την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς και παλεύει να δεχτούν τον ανάποδο κόφτη, δηλαδή να της επιτρέψουν το 2019, αν πιάσει ως τότε τους (ανέφικτους) στόχους, να μην κόψει όλη την προσωπική διαφορά αλλά μέρος της. Θα είναι αυτά αρκετά για την Μέρκελ ώστε να "πείσει" τον Σόιμπλε; θα δούμε ...

Η επίσημη ΕΕ κι ειδικώτερα η ευρωζώνη (οι θεσμοί πλην Σόιμπλε) έχουν τρομάξει από την ένταση με την οποία επιδιώκεται η διάλυσή της. Ο Σύριζα έχει πανικοβληθεί από το σκηνικό και δηλώνει παντού ψύχραιμος κι ανυποχώρητος πετώντας όποτε μπορεί την μπάλα στην εξέδρα. Η Νέα Δημοκρατία ζει τη δική της συνωμοσιολογία και σε όλα αυτά βλέπει "σχέδιο δραχμής" του Σύριζα με στόχο να επιβάλει καθεστώς τριτοκοσμικό στην Ελλάδα και να μείνει για πάντα στην εξουσία. Και το ΠαΣοΚ βλέπει διμέτωπο και συνεχίζει να αρμενίζει.

Τρία πουλάκια κάθονταν...

Δεν μας χρειάζεται αυτή τη στιγμή ούτε αλλαγή κυβέρνησης, ούτε οικουμενική, ούτε τίποτε. Δεν έχουμε ανάγκη κυβέρνησης αν δεν έχουμε προηγουμένως σχέδιο, και ... σχέδιο δεν είναι ούτε η προσχηματική "αντίσταση" του Τσίπρα, ούτε η καταγέλαστη "αξιοπιστία" του Μητσοτάκη. ούτε η αυτιστική "επάνοδος" της Γεννηματά. Τα παλιά "εργαλεία" των παλιών και νέων κομμάτων σκούριασαν και δεν ξύνον πια ούτε την επιφάνεια.

Εκείνο που χρειάζεται είναι να μαζευτούν άνθρωποι από όλους τους χώρους, χωρίς αποκλεισμούς και όχι με ποσοστώσεις αλλά με ικανότητα συνεισφοράς, για να αναλύσουν την κατάσταση. Δεν θα έβλεπα να αποκλείονται από μια τέτοια σύναξη ούτε ο Βαρουφάκης ούτε ο Βενιζέλος, για να δώσω μιαν ιδέα του τι σημαίνει η φράση χωρίς αποκλεισμούς". Δεν θα απέκλεια και κάποιους ξένους, θεσμικούς ή μη που ξέρουν, θέλουν ή μπορούν. Να συζητήσουν, να δουν τι μπορεί να περιμένουμε (ποιο είναι το χειρότερο) και να προσπαθήσουν να το αποτρέψουν. Και να είναι μια σύσκεψη χωρίς πρακτικά και χωρίς δημοσιότητα.

Δυστυχώς, είμαστε σε πολύ δύσκολη θέση, το πλοίο βαδίζει κατά πάνω στο παγόβουνο, κι η ορχήστρα παίζει Φρανκ Σινάτρα "I did it my way". Μπράβο σου παλικάρι μου κάν' το με τον δικό σου τρόπο και στον τάφο σου πάνω θα γράψουμε, ήταν αμετακίνητος, βράχος, μέχρι που τον έκλανε λιώμα η θάλασσα!

Καιρός να χαραχτεί μια μακροπρόθεσμη εθνική στρατηγική

Κοινός τόπος για τους "αντισυστημικούς" πολίτες που εκφέρουν δημόσιο λόγο στη χώρα μας, δηλαδή για τους αριστερούς κάθε απόχρωσης (από Σύριζα και ΚΚΕ ως ΛΑΕ, Ανταρσύα κτλ.) και για ένα μέρος της δεξιάς (από ΧΑ ως ΑνΕλ κτλ.) είναι πως ο φταίχτης για τα σημερινά μας προβλήματα έχει όνομα, διπλό μάλιστα, λέγεται ΠαΣοΚ και Νέα Δημοκρατία. Η κριτική σχεδόν ΟΛΩΝ των παραπάνω παρουσιάζει εκπληκτικές ομοιότητες όταν μιλάμε για τα αίτια της κρίσης και για τις ευθύνες των δυο πρώην κυβερνητικών κομμάτων. Δεν αναφέρομαι στα σκάνδαλα. Αυτά, θεωρητικά, τα καταδικάζουν και τα ίδια τα δυο κόμματα καθώς πρόκειται για έκνομες συμπεριφορές στελεχών τους. Μιλάω για τις πολιτικές τους. 
Μιλάμε για τις πολιτικές που βύθισαν το καράβι Ελλάς απογυμνώνοντας την χώρα από το παραγωγικό της δυναμικό, επιβάλλοντας την χρηματιστική οικονομία και διογκώνοντας το δημόσιο χρέος με τα ρουσφέτια είτε προς τον ιδιωτικό τομέα (χαριστικές συμβάσεις, παράτυπες δανειοδοτήσεις) είτε προς το δημόσιο (παροχές, διορισμοί). Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτό το κύριο ρεύμα που στην ελληνική κοινωνία είναι πλειοψηφικό ιδεολογικά γι αυτό και η κριτκή που θέλω να κάνω είναι ταυτόχρονα και αυτοκριτική.

Το ερώτημα που θέλω να θέσω πρώτο είναι το εξής:

"Τι θα θέλαμε για την χώρα ώστε να είμαστε ευχαριστημένοι;" Ποιο είναι το όραμα της επιτυχίας μας;

Να το εξηγήσω κάπως καλύτερα:

Θεωρούμε ότι μια αύξηση του ΑΕΠ κατά 25% είναι επιθυμητή έστω και ως όνειρο;

Θα ήμασταν ευχαριστημένοι αν το ελληνικό χρέος είχε πέσει στο 95% περίπου;

Θέλουμε κάποτε η Ελλάδα να επαναποκτήσει θεσμούς κοινωνικής προστασίας (από τις παροχές σε πρόνοια-υγεία-εκπαίδευση ως τις συντάξεις, τον κατώτατο μισθό κλπ);

Θεωρούμε ότι επάνοδος στην κανονικότητα θα ήταν η επαναφορά των 13ου και 14ου μισθού και των επιδομάτων, οι απονομές συντάξεων στο ύψος που ήταν πριν τις περικοπές και οι αυξήσεις στους μισθούς ιδιωτικού και δημόσιου τομέα;

Θα θέλαμε άνετη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος χωρίς κεφαλαιακούς ελέγχους κι άνετη πρόσβαση σε χαμηλότοκα δάνεια; 

Θα θέλαμε ανάπτυξη του επιπέδου του 4% και υποχρέωση για ετήσια ελλείμματα (όχι πλεονάσματα, αλλά ελλείματα) που να μην υπερβαίνουν το 3% του ΑΕΠ;

Όλα αυτά που περιγράφω ξέρω πως ακούγονται σαν όνειρο θερινής νυκτός ή σαν να κραδαίνω μπριζολάκια στη μύτη θεονήστικου λιονταριού. Όλα αυτά η χώρα θα δικαιούται να τα ονειρευτεί ξανά μόνο αφού περάσουν τα πρώτα τριάντα χρόνια αποπληρωμών των σημερινών χρεών. Όχι πως μετά από τα πρώτα τριάντα χρόνια (γύρω στο 2050) θα τα αποκτήσει, απλά, τότε θα δικαιούται να τα ονειρευτεί. 

Μετά το πρώτο ερώτημα, ακολουθεί το δεύτερο.

Αφού όλα αυτά τα "ονειρικά" τα είχαμε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 (χρέος 96%, ανάπτυξη 4% κτλ., όλα όσα περιγράφει το πρώτο ερώτημα ως επιθυμητά) γιατί θεωρούμε αποτυχημένα κόμματα το ΠαΣοΚ και τη ΝΔ;

Οι συνήθεις απαντήσεις στο ερώτημα αυτό έχουν συνέπειες που είναι και αυτοκαταστροφικές και αντιφατικές.
Μία συνήθης απάντηση στο ερώτημα αποδίδει την αποτυχία των ΠαΣοΚ-ΝΔ στο γεγονός ότι ζούσαμε στην Ελλάδα πάνω από το επίπεδό μας και αυτή η δήθεν καλή ζωή μας ήταν ολότελα ψεύτικη. Λέει αυτή η κατηγορία των πολιτών (και πολλοί ξένοι μαζί τους) ότι η ανάπτυξη της χώρας και οι επιτυχίες που παραπάνω περιγράφονται σαν επιθυμίες αλλά που ήταν πραγματικότητα πριν το 2009 ήταν όλα μια ψεύτικη πραγματικότητα. Λένε πως τις επιτυχίες αυτές δεν τις δικαιούμασταν, ήταν δανεικές και κλεμμένες κι απλά τώρα πληρώνουμε το κόστος της κλοπής, της διαβίωσης πάνω από τις δυνατότητές μας. 

Πρόκειται για απάντηση αυτοκαταστροφική που λέει πως καλά παθαίνουμε ότι παθαίνουμε και πως τίποτε από όσα είχαμε δεν μας άξιζε. Ήμασταν κλέφτες και τώρα που μας συνέλαβαν μας έχωσαν στη φυλακή για να μην το ξανακάνουμε. Λάθος! Ας αναφέρω μόνο το γεγονός ότι η υπερχρέωση των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων (ιδιωτικό χρέος) στην Ελλάδα ήταν (και είναι) πολύ μικρότερη από εκείνην όλων σχεδόν των άλλων χωρών της ΕΕ.

Μια άλλη απάντηση, στέκεται κατά βάση στα τελευταία χρόνια και κυρίως στην αύξηση του χρέους στο 129% το 2009 και στην αύξηση του ελλείματος στο 13-15% την ίδια χρονιά. Αυτό όμως είναι αντιφατικό γιατί αφ' ενός αποσείει τις ευθύνες του ΠαΣοΚ (ενώ από ΠαΣοΚ και ΝΔ ακολουθείτο η ίδια πολιτική) και γιατί δείχνει ότι η πολιτική ΠαΣοΚ-ΝΔ απέτυχε λόγω ενός "ατυχήματος" κι όχι για λόγους δομικούς.

Είναι προφανώς ανόητο να ισχυριστεί κανείς ότι μέσα σε ένα χρόνο (άντε δύο το πολύ) ο Καραμανλής (ο μικρός) και η ΝΔ έβαλαν μπουρλότο στην οικονομία και τα έκαψαν όλα. Αυτό είπε ο ΓΑΠ για να δικαιολογήσει την επίκληση του ΔΝΤ και του υπέρογκου δανεισμού από κράτη για να αποπληρωθούν τραπεζικά χρέη ώστε να μην καταρρεύσουν οι ελληνικές και ξένες (γερμανικές και γαλλικές κυρίως) τράπεζες. Με αυτόν τον συλλογισμό μας έδεσαν χειροπόδαρα το 2010 επί ΓΑΠ (είσοδος στο ΔΝΤ και τραπεζική διάσωση), το 2011-12 επί Παπαδήμου (αγγλικό δίκαιο και PSI) και οριστικοποίησαν το δέσιμο το 2012 (οριστικοποίηση της διάσωσης των τραπεζών με δεσμεύσεις ες αεί) επί Σαμαρά.
Επί πλέον είναι βέβαιο ότι υπήρξε χειραγώγηση στα νούμερα του ελλείματος με καθοδήγηση από την κυβέρνηση ΓΑΠ και τους ξένους δανειστές. Δεν θα προκύψουν πονικές ευθύνες αφού η ίδια η ΕΕ ευθύνεται για το μαγείρεμα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έγινε το παραφούσκωμα του χρέους για να προκύψει η ανάγκη του υπέρογκου δανεισμού.
Αντιφατικός λοιπόν και ελεγχόμενος ο συλλογισμός που από τη μια αποδίδει τις ευθύνες διαχρονικά σε ΠαΣοΚ και ΝΔ κι από την άλλη απαλλάσσει και το ΠαΣοΚ και την ΝΔ (πλην μιας μικρής διετούς το πολύ περιόδου) από κάθε ευθύνη. Αν, λοιπόν, έφταιγαν ΠαΣοΚ και ΝΔ σε κάτι αυτό πρέπει να αναζητηθεί σε μακροχρόνιες πολτικές κι όχι σε ατυχήματα. 

Και ποια θεωρούν (θεωρούμε) οι "αντισυστημικοί" πολίτες ως μονιμότερα και δομικά αμαρτήμαυα των δυο κυβερνητικών κομμάτων της μεταπολίτευσης; Στην ουσία μένει μόνο ο "λαϊκισμός" τους, η πολιτική τους δηλαδή να μετατρέπουν τις δυνατότητες σε βρόγχους πνιγμού. Έτσι ας πούμε, τη δυνατότητα φτηνού δανεισμού την ωθούσαν οι λαϊκίστικες πολιτικές σε άκρατο καταναλωτισμό, την δυνατότητα της χρηματιστικής οικονομίας, την έκαναν φούσκα του χρηματιστηρίου, τη δυνατότητα εισροής ευρωπαϊκών κεφαλαίων την έκαναν ευκαιρία κατασπατάλησης πόρων κτλ. Μα ... όπως λέει κι ο Μπογιόπουλος "αυτός είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε". Κι αν αυτός είναι ο καπιταλισμός τότε δεν φταίει κανείς.
Πόσο άμοιρες ευθυνών όμως είναι είτε η αντισυστημική αριστερά είτε η αντισυστημική δεξιά γι αυτήν την λαϊκίστικη πολιτική; Μήπως αυτές οι πτέρυγες ακριβώς δεν ήταν οι πιο μαχητικές στην υποστήριξη αυτού του λαϊκισμού;

Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Το γεωπολιτικό παιχνίδι που μας κράτησε στη Δύση για διακόσια χρόνια έχει αρχίσει κάπως να αλλάζει. Το 2015 δεν είναι 2017 γιατί τώρα υπάρχει ο Τραμπ και το τοπίο στην Ευρώπη κινείται με πολλούς βαθμούς αβεβαιότητας. Τα νέα δεδομένα (Τραμπ στις ΗΠΑ και Μπρέξιτ στη Βρεττανία) και τα διαφαινόμενα (Μαρί Λεπέν στη Γαλλία και μάχη Μέρκελ-Σουλτς στη Γερμανία) μπορούν να αλλάξουν το τοπίο ολοκληρωτικά. Με την Ιταλία να περιμένει για να πάρει τη σκυτάλη κι άλλες χώρες να ακολουθούν.
Η Ελλάδα έχει προβλήματα πολλά να λύσει, όχι μόνο οικονομικά αλλά και υπαρξιακά. Μια διάλυση της Ευρώπης μπορεί αυτή τη στιγμή να είναι σε βάρος της, ενώ το 2015 φαινόταν απλά μια αμφιλεγόμενη και ίσως-ίσως και μια εφικτή λύση. Το νέο γεωπολιτικό τοπίο φοβάμαι ότι δεν έχει αναλυθεί επαρκώς.

Το ελληνικό κράτος δεν έχει άλλο πια την πολυτέλεια να παίζει. Το γεγονός ότι οι (μάλλον ψεύτικες) δημοσκοπήσεις δίνουν αέρα νίκης στον Μητσοτάκη δεν σημαίνει ότι μπορεί να παίζει εν ου παικτοίς ούτε να υιοθετεί ευφάνταστα σενάρια συνομωσίας ότι δήθεν η κυβέρνηση μεθοδεύει την πορεία μας στη δραχμη για να εγκαταστήσει καθεστώς τύπου βόρειας Κορέας. Και το γεγονός ότι ο Τσίπρας έχει έναν αντίπαλο που μπορεί να τον χαστουκίζει κάθε μέρα σαν ξενόδουλο και μέρος του κλεπτοκρατικού συστήματος δεν σημαίνει ότι εξαντλείται σε αυτό ο ρόλος του.

Κάποτε πρέπει σαν χώρα να δούμε που πάμε. Τι έφταιξε, τι μπορούμε να ξανακερδίσουμε, τι συμβαίνει γύρω μας και τι μπορούμε να κάνουμε σε κάθε ένα από τα πιθανά ενδεχόμενα. Πρέπει κάποτε να τα δούμε όλα αυτά και να χαράξουμε μια εθνική πολιτική, όχι στα λόγια αλλά στην πράξη. 
Αυτή η κουβέντα όμως δεν τελειώνει εδώ.

Ιστορία, επετειακά

Πριν την έναρξη της ελληνικής επανάστασης του '21 έγιναν τρεις βασικές συσκέψεις στις οποίες συζητήθηκε η έναρξη του αγώνα.

Μία σύσκεψη έγινε στο ΚΙΣΝΟΦ της Βεσσαραβίας (στη Νότια Ρωσία) στις 16 Φεβρουαρίου στο σπίτι του Υψηλάντη και αποφασίστηκε η διάβαση του Προύθου στις 22 Φεβρουαρίου 1821. Αυτή ήταν η πραγματική κήρυξη της επανάστασης των Ελλήνων κατά του Σουλτάνου. Η διακήρυξη της ανεξαρτησίας, με τίτλο “Μάχου υπέρ πίστεως και πατρίδος” δημοσιεύτηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1821 στο Ιάσιο.

Μία ακόμη σύσκεψη έγινε στις 26-29 Ιανουαρίου 1821 στη Βοστίτσα. Αυτή είχε σκοπό να οργανώσει την έναρξη της επανάστασης στον Μοριά. Κι αυτή η σύσκεψη έγινε κατ' εντολή του Υψηλάντη που σαν Αρχή της Φιλικής Εταιρείας ήταν και ο αρχηγός του αγώνα. Στη Βοστίτσα, όμως, βρίσκονταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός και άλλοι προεστοί που κατάφεραν να σταματήσουν τον απεσταλμένο του Υψηλάντη Γρηγόρη Δικαίο (Παπαφλέσσα) προβάλλοντας διάφορες “λογικές” αιτιολογίες. Οι αποφάσεις της σύσκεψης ότι "ο καιρός δεν ευνοεί την επανάσταση κι ότι ο Παπαφλέσσας πρέπει να κλειστεί σε μοναστήρι" αγνοήθηκαν χάρη στην επιμονή του Παπαφλέσσα και του Κολοκοτρώνη κι η επανάσταση στον Μοριά ξεκίνησε στις 22 Μαρτίου στην Καλαμάτα.

Μια τρίτη σύσκεψη έγινε στη Λευκάδα στις 29 Ιανουαρίου ή 7 ή 14 Φεβρουαρίου για την οργάνωση της επανάστασης στη Χέρσο Ελλάδα (Στερεά ή Ρούμελη). Στη σύσκεψη αυτή, που έγινε επίσης κατ' εντολήν του Υψηλάντη, βρέθηκαν οπλαρχηγοί της Στερεάς Ελλάδας κι όχι παππάδες ή προεστοί, με αποτέλεσμα να αποφασιστεί η έναρξη του αγώνα και να γίνουν οι πρώτες συγκρούσεις με Τούρκους στις 5 Μαρτίου και 20 Μαρτίου.

Για την σύσκεψη της Λευκάδας, που σήμερα είναι μια από τις πιθανές ημερομηνίες της επετείου της, πρέπει να πούμε μερικά πράγματα:

Από το 1817 υπήρχε μια 3-μελής επιτροπή της Φιλικής Εταιρείας που την αποτελούσαν ο Ιωάννης Ζαμπέλιος, ο Ιωάννης Ζαπραλής κι ο Άγγελος Σούνδιας. Η εντολή για τη ύσκεψη δόθηκε στα τέλη του '20 κι οργανώθηκε στο σπίτι του Ζαμπέλιου. Μετείχαν:

Οδυσσέας Ανδρούτσος (Ανατολική Χέρσος Ελλάδα), ο Γιάννης Βαρνακιώτης (Ξηρόμερο), ο Γ. Τσόγκας (Δυτική Χέρσος), ο Γιώργος Καραϊσκάκης (Άγραφα) ο Δ. Μακρής, ο Ν. Στορνάρης (Ασπροπόταμος) ο Δ. Κοντογιάννης (Αταλάντη), ο Πανουργιάς (Σάλωνα, Γαλαξείδι), Δ. Κίτσος, Κατσικογιάννης (Βόνιτσα), ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης (απεσταλμένος από τον Μοριά) και ο Γιακουμάκης Τομπάζης (υδραίος, εκπρόσωπος των νησιών).

Ο Μαυρομιχάλης είπε πως η έναρξη θα γίνει στις 25 Μαρτίου και το δέχτηκαν με ενθουσιασμό. Συμφώνησαν ότι οι οπλαρχηγοί της Στερεάς έπρεπε να κλείσουν τα περάσματα για να πετύχει η επανάσταση και στον Μοριά. Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος κι ο Πανουργιάς ανέλαβαν την εξέγερση της Ανατολικής Στερεάς κι οι Βαρνακιώτης, Τσόγκας της Δυτικής.

Αν στη Λευκάδα οι σύνεδροι (αρματολοί) ενθουσιάστηκαν σε αντίθεση με αυτούς στη σύσκεψη της Βοστίτσας οι σύνεδροι (κοτζαμπάσηδες και παπάδες) κατέβασαν τα μούτρα. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια μερικών από εκείνους που αντέκρουσαν τον Παπαφλέσσα στη Βοστίτσα:

Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός (Μητροπολίτης Πάτρας – «το βαρύ πυροβολικό») είπε (και τα έγραψε και στα απομνημονεύματά του):

«Πού πολεμοφόδια; Πού όπλα; Πού χρήματα πολυάριθμα; Πού στρατός πεπαιδευμένος; Πού στόλος εφοδιασμένος; …Αλλ’ εις την εποχήν ταύτην οποία δείγματα θετικότητας έχομεν, διά να πιστεύσωμεν όσα λέει ο Δικαίος και όσα γράφει ο Υψηλάντης;

Είπε ο Σωτήρης Χαραλάμπης (κοτζαμπάσης – «εις εκ των μεγαλυτέρων αρχόντων της Πελοποννήσου προ της επαναστάσεως» τον αναφέρουν):

«… Πιστεύω πως η Ρωσία, όπου έχει την ίδια θρησκεία μ’ εμάς, θα συντροφέψει τον Υψηλάντη με στρατεύματα… Μα εμείς εδώ, αφού ξεκάνουμε τους Τούρκους, σε ποιον θα παραδοθούμε; Ποιον θα’χουμε ανώτερο; Ο ραγιάς, αφού θα πάρει όπλα, δε θα μας ακούει πια και δε θα μας σέβεται και θα πέσουμε στα χέρια εκείνου, που δεν μπορεί να κρατήσει το πηρούνι να φάει! Κάλλιο οι Τούρκοι και ο ραγιάς υπόδουλος, παρά λεύτερο έθνος με το λαό να’χει δικαιώματα!».

Ο Αντρέας Ζαΐμης (προεστός Καλαβρύτων) είπε:

«Όλα όσα μας είπε ο Δικαίος είναι άστατα, απελπισμένα, στασιαστικά, ιδιοτελή και σχεδόν μπερμπάντικα…»

Τι τους είπε ο Παπαφλέσας; (Γρηγόρης Δικαίος, εκπρόσωπος του Υψηλάντη):

«… Η επανάσταση είτε θέτε είτε όχι θα γίνει! πάρτε το απόφαση. Αν εσείς γυρεύετε να την εμποδίσετε, εγώ πήρα προσταγή από την Αρχή να ξεσηκώσω το λαό και να την κάνω. Και τότες όποιον βρουν ξαρμάτωτο οι Τούρκοι, ας τον κόψουν…»

Κι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός του απάντησε: «Είσαι απατεώνας, άρπαγας, εξωλέστατος!».

Δεν είναι κακό να θυμόμαστε που και που κομμάτια της ιστορίας μας.

Ιστορικές αναλογίες!

Ο Μέττερνιχ ήταν ο κυρίαρχος της Ευρώπης στις πρώτες δεκαετίες του 19ου αι. όπως ακριβώς είναι ο διάδοχός του Σόιμπλε στον γερμανικό παρα-θρόνο σήμερα, διακόσια χρόνια μετά. Ο Μέττερνιχ ήταν λυσσωδώς κατά των ελευθεριών των εθνών κι ο ιδρυτής, ουσιαστικά, της ιεράς συμμαχίας που έλεγε πως μόνο ελάχιστες μοναρχίες μπορούν και πρέπει να κυβερνούν τον κόσμο με τη βοήθεια γραφειοκρατιών που θα τις στηρίζουν και κάθε επανάσταση πρέπει να πνίγεται παραδειγματικά στο αίμα!

Ο Μέττερνιχ δέχτηκε το αποφασιστικότερο κτύπημα το 1821-28 ακριβώς από τους Έλληνες και την απροσδόκητα πετυχημένη επανάστασή τους. Από τότε δεν σήκωσε κεφάλι αλλά είχε προλάβει ο άτιμος να "φάει" τον Υψηλάντη κι είχε καταφέρει να μας κάνει μεγάλες ζημιές. Στο τέλος ηττήθηκε και από το 1828 το τέλος της πολιτικής του κυριαρχίας ήταν προδιαγεγραμμένο. Οι επαναστάσεις του 1848 (Παρίσι, Ρώμη, Βερολίνο, Βιέννη, Βουδαπέστη, Βενετία, Φραγκφούρτη, Πράγα, Μιλάνο κλπ) τον συνέτριψαν οριστικά.

Σήμερα ο διάδοχός του Σόιμπλε κυριαρχεί πολιτικο-οικονομικά στην Ευρώπη κι έχει κι αυτός κύριο στόχο και εφιάλτη του την μικρή Ελλάδα. Παρ' όλο που οι ιστορικές αναλογίες κρύβουν πάντα περισσότερο ψέμμα παρά αλήθεια, ωστόσο η εικόνα είναι αποκαλυπτική. Το οικοδόμημα του Μέττερνιχ, η Ιερά συμμαχία, η πρώτη γερμανική Ευρώπη μετά την ήττα του Ναπολέοντα, έτριξε συνθέμελα από την ελληνική επανάσταση. Το οικοδόμημα του Σόιμπλε, η τέταρτη γερμανική Ευρώπη μετά το κάζο του Χίτλερ, βρήκε μπροστά της αγκάθι την μικρή Ελλάδα και πάλι και αποφάσισε, όπως και τότε, την συντριβή της. 

Οι δικοί μας σύγχρονοι Κολοκοτρωναίοι και Καραϊσκάκηδες, Μαυροκορδάτοι και Κωλέτηδες το παλεύουν αλληλοσφαζόμενοι. Να δούμε που θα μας βγάλει ...

Η παγίδα Σόιμπλε καταρρέει

Από τα οικονομικά γεωπολιτικά θέματα και το σημερινό μου σημείωμα. Αφορμή αποτέλεσαν κάποια σημερινά ρεπορτάζ της Εφ.Συν και της Χάφιγκτον Ποστ. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ το αρμόδιο γραφείο της Γερμανικής Βουλής ανακοίνωσε, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του γερμανικού Ντι Λινκε, ότι ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ νέα απόφαση της γερμανικής βουλής για το ελληνικό πρόγραμμα αν αποχωρήσει το ΔΝΤ. Και η παγίδα που είχε στήσει ο Σόιμπλε καταρρέει. 

Θυμίζω ότι η παγίδα αυτή είχε τα εξής στάδια. Πρώτα από όλα και χάρη στον Τραμπ και την απουσία Ομπάμα το ΔΝΤ αποφαίνεται ότι το χρέος της Ελλάδας είναι ούτως ή άλλως μη βιώσιμο (πράγμα που είναι αλήθεια) και επομένως αρνείται την χρηματοδοτική συμμετοχή του στο πρόγραμμα. Κατόπιν ο ESM, με το φερέφωνο του Σόιμπλε επικεφαλής του, λέει πως χωρίς ΔΝΤ αλλάζουν οι όροι του προγράμματος. Τρίτον και στο καπάκι ο Σόιμπλε δηλώνει πως χρειάζεται νέα απόφαση της γερμανικής βουλής αν φύγει το ΔΝΤ οπότε το πρόγραμμα κολλάει οριστικά. Μόνη λύση που απομένει η συνεναιτική έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. 

Αυτή η παγίδα στήθηκε αμέσως μόλις έφυγε ο Ομπάμα από τον Λευκό Οίκο και το ΔΝΤ άρχισε να παίρνει εντολές από τον Τραμπ και να λέει πως το πρόγραμμα είναι μη βιώσιμο. Ως τότε, έστω και με τα ψέμματα, κρατούσε τα προσχήματα. Μόλις τα προσχήματα έπεσαν από το ΔΝΤ, αντί να βρεθεί σε δύσκολη θέση η Γερμανία, βρήκε ο Σοιμπλε την ευκαιρία να σηκώσει το δικό του τείχος, την γερμανική βουλή, και η Ελλάδα βρέθηκε ανάμεσα στα δυο τείχη να συμπιέζεται μέχρις ασφυξίας.. 

Πάνω σε αυτό το σενάριο τραβήχτηκε η χώρα για αρκετό κιαιρό. Το αδιέξοδο φαινόταν βέβαιο και μόνη ελπίδα ήταν να αντέξουμε (με βαρύ οικονομικό κόστος) ως τις γερμανικές εκλογές για να απαλλαγούμε, αν καταφέρει ο Σουλτς να μας απαλλάξει, από τον Σόιμπλε. Τώρα διαφαίνεται και άλλη μία επιλογή. Αν το ΔΝΤ δεν θέλει, να προχωρήσουμε χωρίς αυτό, χωρίς να χρειαστεί να περάσουμε από τις συμπληγάδες της γερμανικής βουλής. Μένει μόνο ο ESM όπου και πάλι ο Σόιμπλε έχει τον άνθρωπό του για να στήνει παγίδες αλλά εκεί υπάροχυν και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ που μπορεί να έχουν λόγο.

Σίγουρα ήταν η ανακοίνωση αυτή μια ανακούφιση για την ελληνική κυβέρνηση. Να δούμε αν και κατά πόσον θα αξιοποιηθεί.   

Το ρίσκο μιας σύγκρουσης με τον Σόιμπλε ίσως έχει καταστεί πλέον αναπόφευκτο.

Το ΔΝΤ πρόκειται σύμφωνα με διαρροές-πληροφορίες να χαρακτηρίσει στην έκθεσή του στις 6 Φεβρουαρίου το ελληνικό χρέος εξαιρετικά μη βιώσιμο. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν βλέπει με κανένα τρόπο συμμετοχή του στο ελληνικό πρόγραμμα. Παράλληλα ο Σόιμπλε έχει καταστήσει σαφές ότι χωρίς το ΔΝΤ δεν υπάρχει πρόγραμμα για την Ελλάδα. Ο συνδυασμός αυτών των δύο σκληρών θέσεων σημαίνει πως είτε πάρει μέτρα η κυβέρνηση (νομοθετήσει και βάλει και κόφτη) είτε όχι, το πρόγραμμα καταρρέει. 

Για την Ελλάδα αυτό σημαίνει ότι η έξοδος από το ευρώ είναι πλέον σχεδόν βέβαιη και πάντως η έξοδος από την κρίση ανέφικτη. 

Για την Ευρώπη αυτό δείχνει την τέλεια αδυναμία της Κομισιόν και της Συνόδου Κορυφής έναντι του Σόιμπλε

Ότι υπάρχουν ΛΟΓΙΚΕΣ έξοδοι από την κρίση είναι βέβαιο, αλλά δεν θα ασχοληθώ με αυτές καθώς εδώ παίζεται και πάλι το ίδιο παιχνίδι με εκείνο του 2015. Και τότε υπήρχαν λογικές λύσεις προς το συμφέρον όλων αλλά δεν τις ακολούθησε η Ευρώπη αποδεχόμενη την παντοδυναμία Σόιμπλε με μόνο και τελευταίο φραγμό την Σύνοδο Κορυφής ΜΕΤΑ το δημοψήφισμα που έδωσε ανάσα στην Ελλάδα. Στην ουσία και πάλι αυτό είναι το μόνο που μπορεί να συμβεί, όμως αυτή τη φορά όλα είναι πιο δύσκολα στις ημερομηνίες καθώς έχουν εκλογές σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία.

Ο Σύριζα δεν έχει και πολλά να κάνει. 

Μια επιλογή είναι να επιλέξει δημοψηφισματικές εκλογές (εμείς με τις αντιστάσεις μας ή ολική επαναφορά των πρόθυμων γερμανοτσολιάδων) για να επαναλάβει το ίδιο σενάριο με το '15, ώστε να καθαρίσει με τον Μητσοτάκη και την αντιπολίτευση του "ναι" στο εσωτερικό για να επιδιώξει νέα ρύθμιση κορυφής παρακάμπτοντας τον Σόιμπλε (όπως το '15)

Δεύτερη επιλογή είναι να επιλέξει την αναμονή, καταστρέφοντας το δικό του σαξές στόρυ (που ήθελε ποσοτική χαλάρωση, ανάπτυξη κλπ), βάζοντας και πάλι την οικονομία στα δύσκολα και ελπίζοντας ότι οι νέοι συσχετισμοί θα κρύβουν κάποια θετική γι αυτόν εξέλιξη. Κάτι τέτοιο θα ήταν για παράδειγμα η μείωση της δύναμης της Μέρκελ στη Γερμανία με αποτέλεσμα την ενδεχόμενη περιθωριοποίηση του Σόιμπλε από τους σοσιαλδημοκράτες ή την εκλογή ενός αριστερού ή της Λεπέν στη Γαλλία (που θα προκαλέσει ευρύτερες αναταράξεις) κλπ.

Και οι δυο επιλογές έχουν στον πυρήνα τους την παράκαμψη του Σόιμπλε αφού το ΔΝΤ με την εκλογή Τραμπ έγινε απλησίαστο και ανέγγιχτο πλέον. Εδώ που τα λέμε, όσο υπάρχει Σόιμπλε δυνατός μπροστά μας δεν πρόκειται να σηκώσουμε κεφάλι. Είτε με Τσίπρα είτε με άλλον πρωθυπουργό το πρόβλημα θα είναι το ίδιο, ο Σόιμπλε θέλει την Ελλάδα (και αρκετούς άλλους στη συνέχεια) εκτός ευρώ. Θέλει ενα ισχυρό κλαμπ με την Γερμανία πυρήνα. Η σύγκρουση μοιάζει αναπόφευκτη και θα είναι μεγάλο το ρίσκο που ίσως υποχρεωθούμε να το πάρουμε. 

Να καταργηθούν οι διατάξεις περί βλασφήμιας άμεσα

Συνέχεια από χτες.

Ο μπλόγκερ (Φίλιππος Λοΐζος) καταδικάστηκε πρωτόδικα τον Ιανουάριο του 2014 σε δέκα μήνες φυλάκιση για "Βλασφημία" επειδή είχε φτιάξει σελίδα "γέρων παστίτσιος" και κορόιδευε όλους εκείνους που πίστευαν στα "θαύματα" του αγίου και ακολουθούσαν τις "προφητείες". Κατά τη γνώμη πολλών ανθρώπων που γνωρίζουν, όλοι αυτοί οι εύπιστοι είναι κι οι ίδιοι θύματα αγραμματοσύνης, απαιδευσίας, φανατισμού, θρηκοληψίας και μόνο τέτοια γελοιογραφικά τρικ μπορούν να τους ταρακουνήσουν. Κατά τη γνώμη αυτή που είναι κυρίαρχη μεταξύ των αναλυτών που δέχονται την ορθολογική σκέψη, οι υποθέσεις Παΐσιων είναι οι κοιτίδες παραγωγής θρησκοληπτικών κυρίως αλλά και κρυπτοφασιστικών φαινομένων.

Σε λίγες μέρες εκδικάζεται η υπόθεση στο εφετείο. Κάποιοι σκέφτονται να πάνε εκεί να ενισχύσουν την "φωνή της δημοκρατίας" ή του διαφωτισμού έναντι του σκοταδισμού. Μπορεί και να έχουν δίκιο, κατά τη δική μου γνώμη όμως άλλο είναι εκίνο που προέχει. Πρέπει άμεσα να καταργηθεί το ποινικό πλαίσιο τέτοιων δικών, τα άρθα 198, 199 του ποινικού κώδικα.   

Από συνέντευξη του μπλόγκερ στο VICE που δημοσιεύτηκε στις 24 Ιανουαρίου 2017 διαβάζω σχετικά με το θέμα:

«Ο θόρυβος που προκλήθηκε από το γεγονός της σύλληψης και της καταδίκης μου σε εγχώριο και διεθνές επίπεδο, μου άνοιξε τον δρόμο για μια σειρά ενεργειών, που θα ασκούσαν τις κατάλληλες πιέσεις για την κατάργηση των νόμων αυτών, τους οποίους στην τελική δεν τους επιθυμεί κανένας, όπως αποδείχθηκε από την κοινωνική κατακραυγή.

Οι ενέργειες αυτές φάνηκε να φέρνουν κάποιο αποτέλεσμα, όταν τον Ιούλιο του 2016 η κυβέρνηση ανακοίνωσε πως εξετάζει το θέμα της κατάργησης του νόμου, καθώς "στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται". Η Εκκλησία δεν άργησε να αντιδράσει. Έκτοτε, το θέμα δεν ακούστηκε εκ νέου και είναι απορίας άξιο τι εμποδίζει εν έτει 2017 μια αριστερή κυβέρνηση -όπως αυτοπροσδιορίζεται- και ένα σύγχρονο κοσμικό κράτος, να καταργήσουν δυο αναχρονιστικούς νόμους, με τους οποίους ο υπόλοιπος δυτικός κόσμος έχει ξεμπερδέψει εδώ και αιώνες. Μια δημοκρατική πολιτεία, προκειμένου να γαλουχεί δημοκρατικούς πολίτες, οφείλει να τους προτρέπει να αμφισβητούν και να ασκούν το δικαίωμα της ελευθερίας της έκφρασης καθολικά και  σε καθημερινή βάση. Στην Ελλάδα, παραδοσιακά συμβαίνει το αντίθετο, με τη χώρα να βρίσκεται στα τάρταρα της ελευθέριας της έκφρασης παγκοσμίως».

Από τον κ. Παρασκευόπουλο, όταν ήταν υπουργός δικαιοσύνης, είχε βγει η παρακάτω επίσημη δήλωση-ανακοίνωση:

"Το υπουργείο Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρώπινων Δικαιωμάτων γνωστοποιεί πως η αποποινικοποίηση του εγκλήματος της βλασφημίας έχει τεθεί υπό την κρίση της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα. Τη θέση αυτή θα εκφράσει προσεχώς και κατά την εξέταση της χώρας μας από την Επιτροπή των ΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (3-4 Αυγούστου στη Γενεύη). Κατά το Ποινικό Δίκαιο η ποινή προϋποθέτει την τέλεση πράξης. Ο προσδιορισμός της τελευταίας χωρεί με στάθμιση των εμπειρικών – αποδείξιμων αποτελεσμάτων της. Ωστόσο, στην περίπτωση της βλασφημίας λείπει οποιαδήποτε αποδείξιμη ενώπιον δικαστηρίου βλαπτική συνέπεια της πράξης. Επομένως, η έννοια του εγκλήματος δεν διακρίνεται». Αργότερα, η Επιτροπή του ΟΗΕ για την Εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων (CERD) περιέλαβε στις καταληκτικές παρατηρήσεις της για την Ελλάδα, την κατάργηση του νόμου". 

Ωστόσο τίποτε δεν έγινε.

Τώρα διεθνείς ουμανιστικές οργανώσεις ζητούν από τη Μαρία Γιαννακάκη, νέα Γενική Γραμματέα Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο υπουργείο Δικαιοσύνης:

«να μεριμνήσει για την κατάργηση των δύο νομικών διατάξεων που αφορούν την ποινικοποίηση της βλασφημίας, πριν από τη διεξαγωγή της δίκης, η οποία, αν λάβει χώρα, θα συνιστά άλλη μία παραβίαση της ελευθερίας της έκφρασης, της θρησκευτικής ελευθερίας αλλά και της Διεθνούς Σύμβασης για την Εξάλειψη Κάθε Μορφής Φυλετικών Διακρίσεων». 

Από πλευράς της η κ. Γιαννακάκη απαντά: 

«Η ρητορική του μίσους δεν έχει θέση σε μια δημοκρατική πολιτεία. Για τον λόγο αυτό, η Γενική Γραμματεία Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων λαμβάνει μέτρα για την καταπολέμηση του ρατσισμού και των εγκλημάτων μίσους. Ταυτόχρονα όμως, η προστασία της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης αποτελεί πρώτιστο μέλημα και η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της καταπολέμησης της ρητορικής του μίσους και της προστασίας της ελευθερίας του λόγου πρέπει να είναι σαφής και ευδιάκριτη σε ένα κράτος δικαίου. Τα εγκλήματα της κακόβουλης βλασφημίας και της καθύβρισης θρησκευμάτων αναφέρονται σε πράξεις και αδικήματα που εδώ και πολλά έτη έχουν απολέσει την όποια κοινωνική αξία είχαν κατά την εποχή που νομοθετήθηκαν (1950). Για τον λόγο αυτό, η Γενική Γραμματεία έχει υποβάλει εισήγηση στη Νομοπαρασκευαστική Επιτροπή για την αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα για την κατάργηση των διατάξεων περί βλασφημίας (άρθρα 198 και 199 ΠΚ) και για την ενίσχυση της διάταξης περί διακεκριμένων φθορών (382ΠΚ) με την προσθήκη σε αυτή των τόπων λατρείας, ώστε οποιαδήποτε φθορά ή βλάβη τόπου ή αντικειμένου λατρείας να θεωρείται διακεκριμένη φθορά».

Μετά από όλα αυτά, στις 5 Φεβρουαρίου θα γίνει η δίκη στο Εφετείο και ο νόμος θα ισχύει ακόμη. Και ... καλά επί Σαμαρά με Σφακιανάκη διώκτη του ηλεκτρονικού εγκλήματος (!) λογικό να συμβαίνουν όλα αυτά, τώρα επί Τσίπρα με την Γιαννακάκη υπεύθυνη στο τομέα ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ξαναγίνει το ίδιο;

Καλές οι διαμρτυρίες αλλά εκείνο που επείγει είναι να καταργηθούν αυτές οι διατάξεις, έστω και με τροπολογία. Αρκετά γίναμε ρεζίλι διεθνώς κιαι καταδικαζόμαστε συνεχώς για τον αναχρονισμό μας. Επιτέλους, ας δοθεί ένα τέλος! 

Ρεζίλι κινδυνεύουμε να γίνουμε πάλι!

Αφορμή παίρνοντας από το σημερινό άρθρο του Νίκου Σαραντάκου στην ιστοσελίδα του (ΕΔΩ) σας ενημερώνω ότι ο τύπος που είχε φτιάξει μια ιστοσελίδα με τίτλο Γέρων Παστίτσιος και με την οποία κορόϊδευε τη βιομηχανία ρητών και θαυμάτων του γέροντα Παΐσιου (μετά τον θάνατό του βέβαια) δικάζεται πάλι σε δεύτερο βαθμό στις 2 Μαρτίου. 

Θυμίζω ότι είχε μηνυθεί από την Χρυσή Αυγή (τον Χρ.Παπά, νεοεκλεγέντα τότε βουλευτή της) και το δικαστήριο τον είχε καταδικάσει για ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ!!! 

Τότε είχα ένα άλλο μπλογκ (με τίτλο Γ.Τσιρίδης πάλι) και είχα γράψει το παρακάτω σχόλιο:

***************************

Παρασκευή, 17 Ιανουαρίου 2014

10 μήνες φυλακή γιατί είπε τον (γέροντα) Παΐσιο Παστίτσιο. 

Αν πούμε το παστίτσιο μας παΐσιο μας θα φάμε τουλάχιστον 10 κομμάτια δωρεάν;

.......

Ο άνθρωπος είχε χιούμορ και με δεικτικό τρόπο ειρωνεύτηκε τους σκοταδιστές (συνειδητούς προπαγανδιστές του σκοταδισμού), τους αφελείς (ρέποντες στον ανορθολογισμό ή πιασμένους από μια σανίδα σωτηρίας) ή και ηλίθιους ακόμα (τέτοιοι υπάρχουν αρκετοί και μαζεύονται γύρω από Παΐσιους όπως οι αλογόμυγες γύρω από τις ακαθαρσίες) που πιστεύουν στα θαύματα και τις μαγγανείες. 

Αναγκαία σημείωση: 

Όχι πως δεν γίνονται θαύματα! Η προβολή του τετραδιάστατου χωροχρονικού συνεχούς στον αντιληπτό τρισδιάστατο χώρο μπορεί να δημιουργεί την εντύπωση θαύματος σε εμάς που έχουμε περιορισμένη από την νευροφυσιολογία μας αντίληψη της πραγματικότητας. Υπάρχουν ακατανόητα φαινόμενα για τα οποία δεν έχουμε μια επαρκή και συνεκτική θεωρία ακόμα επομένως καταχωρούνται ως "θαύματα".

Συνεχίζω:

Ο γέρων Παΐσιος μπορεί να προκαλούσε θαύματα ή εντυπώσεις θαυμάτων στους θαυμαστές του. Θα ήταν ενδιαφέρον να τον μελετούσαν και επιστήμονες όπως ακριβώς μελετούν τους διάφορους μένταλιστ, τους τηλεκινητικούς, τους καρτελομαντικούς, τους τηλεπαθητικούς κλπ. Μπορεί να έκανε και καλές μαντεψιές ή να είχε επαφή με μια "σκουληκότρυπα" άπειρης μάζας και να κύρτωνε τον χρόνο βλέποντας το μέλλον. Ό,τι κι αν ήταν ή έκανε ο γέρων Παΐσιος ο κάθε ελεύθερος πολίτης είχε δικαίωμα να τον κοροϊδέψει και να τον ειρωνευτεί λέγοντάς τον Παστίτσιο ή κάτι παρόμοιο. Και τον Αϊνστάιν μπορεί να τον κοροϊδέψει κανείς και να τον πει Αϊσιχτιράιν ή κάτι παρόμοιο, δεν χρειάζεται όμως εισαγγελέας ή η Χρυσή Αυγή για να καταγγελθεί. Όποιος κοροϊδεύει τον Αϊνστάϊν τίθεται αυτομάτως στη χλεύη όλων μας. Δεν χρειάζεται δικαστήριο για να υπερασπίσει η Ένωση Φυσικών το όνομα του Νεύτωνα (να τον πούμε Πεύτωνα από το μήλο που έπεφτε και εκείνος το κοιτούσε σαν χαζός;) ή του όποιου άλλου τύπου που είναι πρωτοπόρος και επομένως λέει "παραξενιές".

Όμως ο Γέρων Παΐσιος και οι οπαδοί του (Χρυσή Αυγή και θεοκρατικοί μηχανισμοί) έχουν ανάγκη δικαστηρίων για να διατηρούν τη σοβαρότητά τους αφού δεν μπορούν αλλιώς. 

Και για να μην παρεξηγούμαι ας το ξαναπώ, δεν φταίει σε τίποτα ο γεράκος που έζησε μέσα στη στέρηση και την αγνότητα (όπως αυτός την αντιλαμβανόταν) και πέθανε πιστεύοντας πως αυτό που έκανε ήταν και το σωστό. Σωστό ή μπούρδα, πάντως το πίστευε και ακολούθησε το πιστεύω του και ως εκ τούτου αξίζει τον σεβασμό μας. Κανείς δεν κορόιδεψε τον γεράκο, εκείνους που τον χρησιμοποιούν για να στερεώσουν τις δικές τους θεωρίες σε θεόπνευστα σημεία κορόϊδεψε και ο δημιουργός της ιστοσελίδας και όλοι όσοι τον υπερασπίζονται.

************************************

Επανέρχομαι στο σήμερα:

Ο μπλόγκερ έκανε έφεση κι αυτή εκδικάζεται σε 35 περίπου μέρες.

Ο Σύριζα είχε υποσχεθεί οτι θα καταργήσει τον νόμο περί βλασφημίας που είναι ακραίος νόμος αντιδημοκρατικός και δεν ισχύει σε καμιά χώρα πολιτισμένη ενώ στην Ευρώπη τον κρατούν ελάχιστες χώρες (μόνο τρεις: εμείς, η Πολωνία κι η Ιρλανδία όπως λέει ο Ν. Σαραντάκος). Η κυβέρνηση έχει δώσει το θέμα της κατάργησής του (Π.Κ. 198,199) μαζί με άλλες ποιινικές διατάξεις στη νομοπαρασκευαστική επιτροπή και κάποια στιγμή θα το κάνει αλλά σίγουρα δεν προλαβαίνει την έφεση. Μπορεί να καταργήσει τη σχετική διάταξη με απλή τροπολογία και όταν έρθει η ώρα τροποποιεί συντεταγμένα τον ποινικό κώδικα. Άμεσα όμως πρέπει κάτι να κάνει. Έστω και με βήμα λαχανιασμένο πρέπει κάποτε να προχωρήσουμε ένα μικρό έστω βήμα στον εκσυγχρονισμό της δημόσιας σφαίρας. 

Ο ορισμός του λαμόγιου

Στην Ελλάδα υπάρχει πολιτικός που σαν μεγαλομέτοχος (60%) επιχείρησης που ήταν ζημιογόνα πήρε από μια Τράπεζα το 2004 δάνειο 120.000. Πως τα κατάφερε; Εσείς μπορείτε;

Ο ίδιος επιχειρηματίας πήρε ένα χρόνο μετά (2005) για την ίδια ζημιογόνα επιχείρησή του από μια άλλη Τράπεζα δάνειο 717.000 ευρώ (περίπου ΟΛΑ τα εισοδήματα ενός ανθρώπου που παίρνει 1.500 ευρώ τον μήνα επί 40 χρόνια!!!). Μπράβο ρε μάγκα! Πως τα κατάφερε ο αθεόφοβος!!! Εσείς μπορείτε;

Γι αυτό το δεύτερο δάνειο επί 12 χρόνια ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΣΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! Πραμματικός μάγος, ε; Εσείς θα μπορούσατε; θα σας άφηναν να έχετε για 12 χρόνια χρέος στη τράπεζα 717.000 ευρώ χωρίς να πληρώσετε δεκάρα;

Μετά από δυο χρόνια, η πρώτη Τράπεζα, αυτή που ειχε δώσει τα 120.000 ευρώ, δίνει στον ίδιο επιχειρηματία ποσό 1.300.000 ευρώ (πρόκειται για μισθούς κάπου 40 χρόνων με 2.700 τον μήνα!!! μόνο έτσι βγαίνουνε τόσα λεφτά). Εσείς μπορείτε; δεν νομίζω!!!  

Μετά από 12 χρόνια, όταν το θέμα του δανείου των 717.000 ευρώ έρχεται στην επιφάνεια, ο επιχειρηματίας (ή ο πατέρας του) συμφωνεί με την Τράπεζα να δίνουν 3.000 ευρώ τον μήνα για δύο χρόνια (σύνολο 72.000 ευρώ αντί για τα 717.000 ήτοι το έν δέκατο του χρέους) και βάζουν κι ένα γραμμάτιο 640.000 για τον τελευταίο μήνα ώστε να συμπληρωθεί το ποσό και να ρυθμιστεί όταν έρθει η ώρα. Εσείς μπορείτε να κάνετε το ίδιο για τα χρέη σας (και μόνο αφού καταγγελθούν μετά από 12 χρόνια);

Εσείς αν πήρατε δάνειο 20.000 ευρώ απο το Ταμείο παρακαταθηκών και δανείων πληρώνετε κάθε μήνα 250 ευρώ για 10 χρόνια και δεν βγάζετε μιλιά! 

Κι όμως με την μέθοδο του εν λόγω επιχειρηματία θα μπορούσατε επί 12 χρόνια να μην πληρώνετε τίποτε κι αν σας πάρουν χαμπάρι κάποτε και σας κράξουν τότε να κανονίσετε μια δόση 80 ευρώ τον μήνα επί δύο χρόνια (που θα πει 2.000 ευρώ τον χρόνο) δηλαδή το εν δέκατο του χρέους και τα υπόλοιπα 18.000 να τα κάνουν μια δόση για να την ρυθμίστετε μετά. 

Μπορείτε; 

Δεν μπορείτε! 

Γιατί εσείς είστε κορόιδα. Κι εγώ είμαι κορόιδο. και ακόμα πιο μεγάλο κορόιδο είναι εκείνος που θα ψήφιζε τον εν λόγω επιχειρηματία που χρωστάει μισθούς 120 ετών και δεν πληρώνει αλλά από σένα απαιτεί να πληρώνεις αβλεπί αλλιώς θα σε πει αναξιόπιστο, κακοπληρωτή κι ίσως-ίσως κακό πατριώτη. 

Ξέρετε κανένα καλύτερο ορισμό του λαμόγιου;

Ο Τραμπ ανέλαβε Πλανητάρχης κι ο Πλανήτης άκουσε τον λόγο του προβληματισμένος

Μεγάλη δόση από Τραμπ πέρασε μπροστά από τα μάτια μας τις τελευταίες μέρες λόγω της επικαιρότητας της ενθρόνισής τους στον πιο σπουδαίο παγκοσμίως θώκο, αυτόν του Προέδρου της Υπερδύναμης του πλανήτη.

Ζούμε μέρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας άραγε; και ποιος αυτοκράτορας αντιστοιχεί στον Τραμπ; Αυουστο ή Καίσαρα δεν θα τον έλεγες, ούτε Μάρκο Αυρήλιο, άραγε πόσο μοιάζει με τον Καλλιγούλα ή τον Κόμοδο; Κι αν όπως λέει η Αρβελέρ-Γλύκατζη που κάτι περισσότερο γνωρίζει, η Αμερική (ΗΠΑ) δεν είναι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της εποχής μας (αυτή ήταν η Βρετανική) αλλά η συνέχειά της εκτός Ρώμης, δηλαδή το Βυζάντιο, τότε ποιος είναι ο Τραμπ, αφού ούτε με τον Ιουστινιανό, ούτε με τον Βουλγαροκτόνο ή τον Πορφυρογέννητο μοιάζει; Ίσως είναι ο φανατικός Θεοδόσιος ή ο τραγικός Ανδρόνικος. Για να έρθουμε στα σημερινά, ο νέος Πρόεδρος δεν θα εμπνεύσει τους Αμερικάνους και τον κόσμο ούτε όπως ο Κένεντυ ούτε όπως ο Ομπάμα.

Αν ο Τραμπ έλεγε στην τελετή ανάληψης καθηκόντων πως η Αμερική ανήκει στους Αμερικανούς θα ήταν απλά λαϊκιστής προτάσσοντας το αυτονόητο ως ζητούμενο, την ταυτολογία, ως ιδεολογία. Είπε όμως (ή υπονόησε) ότι όλος ο κόσμος ανήκει στου Αμερικανούς, κι αυτό τον κάνει απειλητικό για όλους, και πρώτα από όλα για τους Αμερικανούς. Γιατί η υπόσχεσή του για δουλειές με κρατικό χρήμα (αέρα) και προστατευτισμό (εμπορικό πόλεμο) το μόνο που θα κάνουν θα είναι να ρίξουν το δολάριο και να οδηγήσουν τους ανταγωνιστές του (την Κίνα κυρίως) σε μια διαφορετική παγκόσμια νομισματική ισορροπία από εκείνην του 1945 που είχε την αμερικανική σφραγίδα. Το δικαίωμα της Αμερικής (ΗΠΑ) να εκδίδει όσο χαρτονόμισμα θέλει και, παρ' όλα αυτά, να αποτελεί τη βάση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος θα αμφισβητηθεί. Ήδη προβλημάτιζε, τώρα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.

Ο Τραμπ εκλέχτηκε από τους αντισυστημικούς αλλά θα δουλέψει για το σύστημα με τρόπο φανατικό. Μου θύμισε τον περίφημο δήμαρχο Πόποτα του Κολοκοτρωνιτσίου (στο "καφέ της χαράς") και το σύνθημά του, "εμπρός, πίσω!". Ήδη έχει προτάξει τις "θαυματουργές εικόνες" με τις τρελές αναφορές του στον "θεό της Αμερικής" και στο "κόκκινο αίμα" του αμερικανικού πατριωτισμού και με τις θρησκευτικές φιλοσοφίες του ραβίνου και των "χριστιανοφιλόσοφων" που διάνθισαν την ομιλία του. Η υπόσχεση του πολέμου με το Ισλαμικό κράτος ίσως υπονοεί κι έναν εσωτερικό πόλεμο ενώ δεν υπήρξε καμιά αναφορά στο κατεστημένο των τραπεζιτών και των ανθρώπων που μέσω των ΗΠΑ ζητούν μια παγκόσμια κυριαρχία. Αντί να βάλει (όπως είχε υπονοήσει) τους Ρότσιλντ, Γκόλντμαν Σακς και τους Πετρελαιάδες απέναντί του προτίμησε να τους βάλει στην κυβέρνησή του, δηλαδή να γίνει ο καλύτερος υποστηρικτής τους. 

Δεν ξέρω πότε αλλά μέσα στα 1-2 προσεχή χρόνια οι "άλλοι" δεν θα μείνουν άπραγοι. Η αναφορά όλων των νομισμάτων και του διεθνούς εμπορίου στο δολάριο δεν θα μείνει ανέγγιχτη αν ο Τραμπ αποφασίσει με πρωτόγονο κεϋνσιανισμό να "πολεμήσει" τους εμπορικούς του αντιπάλους. Αυτό που ο αριστερός υποψήφιος Σάντερς θα έκανε (αναθέρμανση της παγκόσμιας οικονομίας με κεϋνσιανά εργαλεία) σε συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα ο Τραμπ υπόσχεται να το κάνει σε τοπικό μόνο επίπεδο και κόντρα στην παγκόσιμα κοινότητα. Ίσως να χρειαστεί σύντομα να απειλήσει με την ισχύ των όπλων του προκαλώντας μια νέα εποχή στον κόσμο.

"Η Μακεδονία είναι ελληνική" ή "Όπου Μακεδονία Ελλάδα";

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ είναι μια ξεχωριστή Ελληνίδα, ίσως η σπουδαιότερη Ελληνίδα της εποχής μας, κι ευτυχώς είναι ακόμα κοντά μας, ζωντανή.

Έχει κάνει πολλά πράγματα για τα οποία η Ελλάδα μπορεί να περηφανεύεται και έχει πει αρκετά τα οποία είναι όλα ενδιαφέροντα και διδακτικά.

Από ένα σάϊτ αλίευσα μια συνέντευξη που είχε δώσει στην εφημερίδα Μακεδονία το 2009 μετά από μια ομιλία της στην Ξάνθη. Μιλά για το Βυζάντιο, τη σύγχρονη Ελλάδα, την Μακεδονία (ΦΥΡΟΜ) και τη ζωή μας. Πάντα όταν μιλάει η Γλύκατζη-Αρβελέρ στη ζωή μας αναφέρεται. 

Νομίζω χρήσιμο είναι να διαβάσουμε τη συνέντευξή της αυτή που δόθηκε πριν "υπογράψουμε" το μνημόνιο και την χρεοκοπία που μας έκανε να μιλάμε μόνο γι αυτό.

Πού οφείλεται η εντύπωση ότι το Βυζάντιο ήταν μια σκοτεινή εποχή;

Στο ότι πολλές φορές το συγκρίνουν είτε με την ελληνική αρχαιότητα, που ήταν η βάση της ανθρώπινης διανόησης, είτε με τη Δύση, δηλαδή την αναγέννηση. Το Βυζάντιο ήταν ανάμεσα στους δύο αυτούς σταθμούς, που αντιπροσωπεύουν το ορθολογιστικό και ανοιχτό πνεύμα, την ερώτηση, την απάντηση, τη σκέψη. Παράλληλα, επειδή ήταν ένα μόρφωμα που στηρίχθηκε στο θρησκευτικό ορθόδοξο δόγμα, θεωρήθηκε ένας σκοταδιστικός θεοκρατικός οργανισμός. Αυτή η απαξίωση του μεσαίωνα δεν αφορά μόνο το Βυζάντιο αλλά και τη Δύση. Είναι η εποχή που η ανθρωπότητα της Μεσογείου γυρίζει την πλάτη της στην ερωταπόκριση του αρχαίου πνεύματος και μπαίνει στην εποχή της επεξεργασίας του χριστιανικού δόγματος.

Αυτή είναι μια λανθασμένη θεώρηση;

Η άγνοια των κατορθωμάτων και των επιτευγμάτων του Βυζαντίου ώθησε πολύ βιαστικά τους ανθρώπους να το χαρακτηρίσουν ως μια σκοταδιστική εποχή. Σ’ αυτό συνέβαλε επίσης και το γεγονός ότι την αρχαιότητα διέδωσαν στην Ελλάδα ξένοι, οι οποίοι δημοσίευσαν όλα τα ελληνικά κείμενα και ήταν ως επί το πλείστον καθολικοί ή προτεστάντες, που θεωρούσαν τους ορθόδοξους σχισματικούς ή καθυστερημένους. Έτσι, το Βυζάντιο παραγνωρίστηκε.

Τείνει να αλλάξει αυτή η αντίληψη;

Νομίζω ότι οι μεγάλες εκθέσεις που διοργανώνονται κάνουν γνωστό το πνεύμα του Βυζαντίου ως καλλιτεχνικό επίτευγμα. Η μοντέρνα τέχνη όπως την παρουσιάζουν οι υπερρεαλιστές, η μεταφυσική και ονειρική ζωγραφική τους η οποία δεν αποδίδει μορφές αλλά την υπερβατικότητα κάποιας συγκίνησης, έκαναν τους ανθρώπους να κοιτάξουν με άλλο μάτι τις βυζαντινές εικόνες. Γιατί οι βυζαντινές εικόνες δεν παραπέμπουν στον άγιο αλλά στην αγιοσύνη. Η νέα αυτή ματιά χάρη στους υπερρεαλιστές άλλαξε το βλέμμα πάνω στη βυζαντινή τέχνη.

Οι βυζαντινές σπουδές βρίσκονται σήμερα σε ένα ικανοποιητικό στάδιο;

Οι βυζαντινές σπουδές έχουν μεγάλη ανάπτυξη. Έδωσαν στους νέους τη διάθεση να αναλογιστούν τι ήταν αυτή η χιλιόχρονη αυτοκρατορία, να απομακρυνθούν από τη θεωρία του σκοταδισμού, αλλά και να δώσουν στο Βυζάντιο μια καινούργια θέση.

Οι αυτοκρατορίες ήταν πολυεθνικά κράτη. Το Βυζάντιο πού οφείλει τον ενιαίο πολιτιστικό του χαρακτήρα; Η πολυεθνικότητα, η παγκοσμιότητα ως ιδεολογία και η αιωνιότητα ως ελπίδα είναι τα τρία χαρακτηριστικά κάθε αυτοκρατορίας. Το Βυζάντιο ήταν ακριβώς αυτό, αλλά ήταν και μονοπολιτιστικό.

Ο πολιτισμός του βασιζόταν στην ελληνιστική εμπειρία και την ελληνική γλώσσα. Όπως ξέρετε, η γλώσσα είναι μια σύμπτυξη της ιστορίας του παρελθόντος, η οποία μπορεί να είναι παρόν και γίνεται και μέλλον. Ας μην ξεχνάμε ότι η νεοελληνική γλώσσα ξεκινά από τα κείμενα της Αγίας Γραφής, που ήταν γραμμένα στην κοινή αλεξανδρινή της εποχής. Αυτή ήταν η γλώσσα που υιοθέτησε το Βυζάντιο “εναντίον” των λατινικών, τα οποία ήταν διεθνής γλώσσα.

Εκείνη την εποχή τα ελληνικά είναι η γλώσσα των διανοουμένων και τα λατινικά είναι η διοικητική γλώσσα. Οπότε, αυτός ο μονοπολιτιστικός χαρακτήρας χάρη στη χρήση της ελληνικής γλώσσας, τη διάχυση της ελληνικής γραμματείας και την εξέλιξη της χριστιανικής πνευματικότητας κάνουν το Βυζάντιο ένα ελληνικό πνευματικό μόρφωμα.

Βρίσκετε παραλληλισμούς μεταξύ των αυτοκρατοριών εκείνης της εποχής και των σημερινών γεωγραφικών πολυεθνικών περιοχών;

Υποστηρίζεται συχνά ότι οι ΗΠΑ είναι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της σύγχρονης εποχής. Θα έλεγα ότι είναι η βυζαντινή αυτοκρατορία του σήμερα. Το Βυζάντιο είναι η διάσωση της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, εκχριστιανισμένης και εξελληνισμένης, με την Κωνσταντινούπολη ως πρωτεύουσα. Ομοίως και η Αμερική σήμερα είναι μια Ευρώπη εκτός εαυτής, έχει τις ίδιες πνευματικές βάσεις με την Ευρώπη και θεωρεί ότι πρέπει να σώσει και να διαδώσει τις ευρωπαϊκές αξίες σε όλο τον κόσμο. Το Βυζάντιο στην εποχή του λειτουργούσε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Άλλωστε, εξαιτίας του Βυζαντίου ανακαλύφθηκε η Αμερική.

Τι εννοείτε;

Όταν το 1453 έπεσε η Πόλη, οι Οθωμανοί μουσουλμανοποίησαν όλη την ανατολική Μεσόγειο, οπότε τα χριστιανικά πλοία της Γένοβας, της Ιταλίας, της Πίζας, της Φλωρεντίας, που έκαναν όλο το διαμετακομιστικό εμπόριο, δεν είχαν πρόσβαση εκεί. Οι ναυτικές δημοκρατίες της Ιταλίας έπεσαν σε αχρηστία και άρχισαν να αναζητούν νέους δρόμους για να φτάσουν στην Άπω Ανατολή. Μεταφράστηκαν στα λατινικά τα “Μετεωρολογικά” του Αριστοτέλη, όπου ο σπουδαίος φιλόσοφος γράφει: ““Όταν ήμουν στην Κύπρο κοίταξα τους αστερισμούς και είδα ότι δεν ήταν στην ίδια θέση με τη θέση που ήξερα όταν ήμουν στη Μακεδονία. Κατάλαβα τότε ότι η γη είναι σφαίρα και πάλι μικρά, οπότε αν θες να πας σε ένα μέρος της μπορείς να πας είτε από την Ανατολή είτε από τη Δύση”.

Ο Κολόμβος μ’ αυτό το κείμενο ξεκινάει να βρει την Άπω Ανατολή από την απέναντι μεριά, από τη δύση. Το μέρος που προσέγγισε η καραβέλα του ονομάζεται Δυτικές Ινδίες. Οπότε, αν δεν είχε πέσει η Πόλη, δεν θα είχαμε ανακαλύψει την Αμερική.

Όταν κάποια στιγμή σας ρώτησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τι ήταν η Μακεδονία στο Βυζάντιο, απαντήσατε: “θέμα, κύριε πρόεδρε”. Σήμερα είναι ένα άλλου είδους θέμα, πολύ σοβαρό πια για εμάς τους Έλληνες. Έχετε εκφράσει κατά καιρούς την άποψή σας η ΠΓΔΜ να ονομαστεί Νέα Μακεδονία. Γιατί;

Υπάρχει η Μεγάλη Βρετανία, αλλά και η Βρετάνη στη Γαλλία. Ουδέποτε το συζήτησε κανείς. Θεωρώ ότι οι γείτονες είναι Έλληνες που έχασαν την ελληνικότητά τους, γι’ αυτό ακριβώς, σχεδόν ψυχαναλυτικά, θέλουν να έχουν πρόσβαση στην ελληνική ιστορία. Εμάς τις μας νοιάζει; Έχω φωνάξει αυτή μου την άποψη λέγοντας μάλιστα ότι κάθομαι σε μια γειτονιά που λέγεται Νέα Ελβετία, αλλά δεν έχει καμία σχέση με την Ελβετία. Πάντως, θεωρώ ότι το θέμα χάθηκε για την Ελλάδα, γιατί πια στο εξωτερικό όλοι γνωρίζουν το συγκεκριμένο κράτος με το όνομα αυτό.Το πιο λανθασμένο σύνθημα για μένα είναι “η Μακεδονία είναι ελληνική”. Το μόνο σύνθημα που θα μπορούσε να υπάρξει είναι το “όπου Μακεδονία Ελλάδα”.

Οι ξένοι ρωτούν: φοβάστε μήπως οι έλληνες Μακεδόνες πάνε μαζί τους; Θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή το πρόβλημα είναι πως έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι υπάρχει μια μακεδονική οντότητα, της οποίας η προέκταση είναι η Θεσσαλονίκη και το Αιγαίο. Νομίζω ότι ήταν πολύ εσφαλμένη η διαχείριση του θέματος, το οποίο δεν είναι ιστορικό, αλλά πολιτικό.

Είπατε κάποτε πως η έλλειψη αυτογνωσίας είναι η πιο ανήθικη πράξη. Σ’ αυτή την περίπτωση τι ισχύει;

Συμπληρώνω ότι η έλλειψη αυτογνωσίας είναι η πιο ανεύθυνη, η πιο παιδαριώδης πράξη. Δυστυχώς, πολλές φορές καταδικάζω και καταλογίζω στους Έλληνες έλλειψη αυτογνωσίας. Φτάνει πια το περίφημο σύνθημα “είμαστε οι καλύτεροι της παρέας”. Καλά θα κάνουμε να προσπαθούμε να μάθουμε ποιοι είμαστε και να μη ρωτάμε αν υπάρχουν φιλέλληνες έξω. Δεν άκουσα κανέναν γάλλο να αναρωτιέται αν υπάρχουν “φιλόγαλλοι”!

Η αυτογνωσία είναι ένας δρόμος προς την προσωπική και συλλογική επιτυχία;

Ασφαλώς. Δεν υπάρχει επιτυχία που να μην είναι μια συλλογική επιτυχία επιτυχημένων ανθρώπων. Γιατί αν σε μια συλλογική επιτυχία είσαι ένας αποτυχημένος, κατεβάζεις όλη τη συλλογική επιτυχία προς τα κάτω. Η αυτογνωσία είναι ακριβώς μια δυνατότητα να ξέρεις πού μπορείς να πας. Είναι αυτό ακριβώς που μου έλεγε η μάνα μου: “Παιδί μου, να ξέρεις τη θέση σου. Ούτε πιο πάνω ούτε πιο κάτω”.

Ενώ ο πατέρας σας, όπως διάβασα, έλεγε: “Το πρόσωπο είναι σπαθί”. Αυτό παρέμεινε μία από τις αρχές σας;
Γι’ αυτό ακριβώς όταν έβλεπα τα πρόσφατα γεγονότα στην Ελλάδα είπα ότι το χειρότερο ήταν πως ενεπλάκησαν σ’ αυτά κουκουλοφόροι, οι οποίοι δεν δείχνουν το πρόσωπό τους. Από τη στιγμή που δεν δείχνεις το πρόσωπό σου, σημαίνει ότι θέλεις να κάνεις πράγματα που δεν είναι αυτά που σου επιτρέπουν. Καλό είναι τις ενέργειές σου και να τις υποστηρίζεις και να τις υπογράφεις. Ευτυχώς που τα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους και φωνάζουν, αλλά από εκεί και πέρα υπάρχουν όρια. Οι νέοι όταν θέλουν να διαμαρτυρηθούν δεν φορούν κουκούλες.

Υποστηρίξατε ότι μπροστά στα παιδιά δεν μπορείς να φοβηθείς. Γιατί;

Επειδή μπροστά στα παιδιά πρέπει να είσαι παραδειγματικός. Γενικότερα, αν μπορείς να έχεις έναν σκοπό στη ζωή σου, είναι να είσαι παραδειγματικός. Φοβάμαι ότι αυτή τη στιγμή οι μόνοι ήρωες για τη νεολαία είναι οι τραγουδιστές, οι τηλεπαρουσιαστές και οι ποδοσφαιριστές. Γι’ αυτό γελώ που με ενέταξαν μέσα στους εκατό δημοφιλέστερους Έλληνες.

Έχετε γενικότερα χιούμορ. Πιστεύετε ότι αυτό συμβαδίζει με τη... σοφία σας;

Δεν νομίζω πως είναι κάτι που δέχεται ανάλυση. Αν θεωρείς τον εαυτό σου σοφό, τότε είσαι βλάκας!

Πηγή: εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,15 Μαρτίου 2009, Κυριακή Τσολάκη