Μεγάλη δόση από Τραμπ πέρασε μπροστά από τα μάτια μας τις τελευταίες μέρες λόγω της επικαιρότητας της ενθρόνισής τους στον πιο σπουδαίο παγκοσμίως θώκο, αυτόν του Προέδρου της Υπερδύναμης του πλανήτη.
Ζούμε μέρες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας άραγε; και ποιος αυτοκράτορας αντιστοιχεί στον Τραμπ; Αυουστο ή Καίσαρα δεν θα τον έλεγες, ούτε Μάρκο Αυρήλιο, άραγε πόσο μοιάζει με τον Καλλιγούλα ή τον Κόμοδο; Κι αν όπως λέει η Αρβελέρ-Γλύκατζη που κάτι περισσότερο γνωρίζει, η Αμερική (ΗΠΑ) δεν είναι η ρωμαϊκή αυτοκρατορία της εποχής μας (αυτή ήταν η Βρετανική) αλλά η συνέχειά της εκτός Ρώμης, δηλαδή το Βυζάντιο, τότε ποιος είναι ο Τραμπ, αφού ούτε με τον Ιουστινιανό, ούτε με τον Βουλγαροκτόνο ή τον Πορφυρογέννητο μοιάζει; Ίσως είναι ο φανατικός Θεοδόσιος ή ο τραγικός Ανδρόνικος. Για να έρθουμε στα σημερινά, ο νέος Πρόεδρος δεν θα εμπνεύσει τους Αμερικάνους και τον κόσμο ούτε όπως ο Κένεντυ ούτε όπως ο Ομπάμα.
Αν ο Τραμπ έλεγε στην τελετή ανάληψης καθηκόντων πως η Αμερική ανήκει στους Αμερικανούς θα ήταν απλά λαϊκιστής προτάσσοντας το αυτονόητο ως ζητούμενο, την ταυτολογία, ως ιδεολογία. Είπε όμως (ή υπονόησε) ότι όλος ο κόσμος ανήκει στου Αμερικανούς, κι αυτό τον κάνει απειλητικό για όλους, και πρώτα από όλα για τους Αμερικανούς. Γιατί η υπόσχεσή του για δουλειές με κρατικό χρήμα (αέρα) και προστατευτισμό (εμπορικό πόλεμο) το μόνο που θα κάνουν θα είναι να ρίξουν το δολάριο και να οδηγήσουν τους ανταγωνιστές του (την Κίνα κυρίως) σε μια διαφορετική παγκόσμια νομισματική ισορροπία από εκείνην του 1945 που είχε την αμερικανική σφραγίδα. Το δικαίωμα της Αμερικής (ΗΠΑ) να εκδίδει όσο χαρτονόμισμα θέλει και, παρ' όλα αυτά, να αποτελεί τη βάση του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού συστήματος θα αμφισβητηθεί. Ήδη προβλημάτιζε, τώρα κινδυνεύει να τιναχτεί στον αέρα.
Ο Τραμπ εκλέχτηκε από τους αντισυστημικούς αλλά θα δουλέψει για το σύστημα με τρόπο φανατικό. Μου θύμισε τον περίφημο δήμαρχο Πόποτα του Κολοκοτρωνιτσίου (στο "καφέ της χαράς") και το σύνθημά του, "εμπρός, πίσω!". Ήδη έχει προτάξει τις "θαυματουργές εικόνες" με τις τρελές αναφορές του στον "θεό της Αμερικής" και στο "κόκκινο αίμα" του αμερικανικού πατριωτισμού και με τις θρησκευτικές φιλοσοφίες του ραβίνου και των "χριστιανοφιλόσοφων" που διάνθισαν την ομιλία του. Η υπόσχεση του πολέμου με το Ισλαμικό κράτος ίσως υπονοεί κι έναν εσωτερικό πόλεμο ενώ δεν υπήρξε καμιά αναφορά στο κατεστημένο των τραπεζιτών και των ανθρώπων που μέσω των ΗΠΑ ζητούν μια παγκόσμια κυριαρχία. Αντί να βάλει (όπως είχε υπονοήσει) τους Ρότσιλντ, Γκόλντμαν Σακς και τους Πετρελαιάδες απέναντί του προτίμησε να τους βάλει στην κυβέρνησή του, δηλαδή να γίνει ο καλύτερος υποστηρικτής τους.
Δεν ξέρω πότε αλλά μέσα στα 1-2 προσεχή χρόνια οι "άλλοι" δεν θα μείνουν άπραγοι. Η αναφορά όλων των νομισμάτων και του διεθνούς εμπορίου στο δολάριο δεν θα μείνει ανέγγιχτη αν ο Τραμπ αποφασίσει με πρωτόγονο κεϋνσιανισμό να "πολεμήσει" τους εμπορικούς του αντιπάλους. Αυτό που ο αριστερός υποψήφιος Σάντερς θα έκανε (αναθέρμανση της παγκόσμιας οικονομίας με κεϋνσιανά εργαλεία) σε συνεργασία με τη διεθνή κοινότητα ο Τραμπ υπόσχεται να το κάνει σε τοπικό μόνο επίπεδο και κόντρα στην παγκόσιμα κοινότητα. Ίσως να χρειαστεί σύντομα να απειλήσει με την ισχύ των όπλων του προκαλώντας μια νέα εποχή στον κόσμο.
