Τα τελευταία χρόνια, ως γνωστόν, γίνονται παρουσιάσεις διαφόρων βιβλίων μου που, κατά καιρούς, εκδίδονται. Έτσι:
- Το 2016 εκδόθηκε ο «Φονιάς των Αθηνών», μυθιστόρημα, από τις εκδόσεις Μπατσιούλα και παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2016 στο «Ακταίο» στην Κερκυρα και στις «Επτά Στροφές» στο Κερατσίνι.
- Το 2016 επίσης εκδόθηκε το βιβλίο που γράψαμε με τον Γιώργο Χατζόπουλο «Από τον Πόντο και τη Μικρασία, στον Πειραιά, εδώ στη Δραπετσώνα», εκδόσεις Ινφογνώμων. Είναι ένα ιστορικό και λαογραφικό λεύκωμα. Παρουσιάστηκε φέτος, το 2018, από την Ένωση Ποντίων στις αρχές του καλοκαιριού, στην Ποντιακή Στέγη και στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.
- Το 2017 εκδόθηκε το "επικό" μυθιστόρημα «Η Αργυρή Εποχή των Ανθρωπων», εκδόσεις Μπατσιούλα, που παρουσιάσηκε στο Δημαρχείο Δραπετσώνας πέρσι τον Δεκέμβρη του 2017.
Την παράδοση αυτή θα συνεχίσω και φέτος. Μόνο που θα κάνω κάτι διαφορετικό. Σκέφτομαι να εκδώσω όχι ένα, αλλά, τέσσερα βιβλία μου, με ποικίλο περιεχόμενο, και να τα παρουσιάσω όλα μαζί. Αυτό θα μπορώ να το κάνω εφ' όσον δεν θα τα εκδώσει πλέον ένας εκδοτικός οίκος, που επιλέγει εκείνος. Θα προχωρήσω αυτή τη φορά με αυτοέκδοση, δηλαδή με τυπογραφείο κι εκδοτική επιχείρηση που θα εργαστεί κατά παραγγελία.
Όπως είναι γνωστό σε όσους με διαβάζουν, έχω γράψει αρκετά βιβλία που, βέβαια, δεν έχουν εκδοθεί. Με ρυθμό ένα τον χρόνο, θα έφτανα να εκδώσω τα βιβλία μου όταν η Ελλάδα δεν θα χρωστούσε πια στους δανειστές της (για το 2060 το βλέπουν). Καλύτερα, λοιπόν, να επισπεύσω. Επί πλέον, στην τετράδα θα υπάρχει ποικιλία θεμάτων από τα οποία θα μπορούν οι φίλοι μου να διαλέξουν το βιβλίο που επιθυμούν.
Σκέφτομαι λοιπόν να προχωρήσω στην έκδοση των εξής τεσσάρων βιβλίων:
1.- «Τρεις γενιές ονείρων». Με υπότιτλο επεξηγηματικό: «Ο ελληνικός 20ος αιώνας». Είναι μυθιστόρημα εξόχως πολιτικό και ιστορικό. Διαδραματίζεται την εποχή από το 1922 (μικρασιατική καταστροφή) ως το 1972 (πριν την πτώση της χούντας, πριν το Πολυτεχνείο). Η ιστορία της Ελλάδας του 20ου αιώνα περνά από τις» σελίδες του. Προσφυγιά, ο Πειραιάς του μεσοπολέμου, Πόλεμος, Εμφύλιος, Μακρόνησος, Δραπετσώνα, Πολιτική προσφυγιά, Χούντα, Αντίσταση. Στο τέλος, υπάρχει και η καθαρτήρια σκηνή του έργου, που, μάλιστα, διαδραματίζεται στην ΕΡΤ (τότε ΕΙΡΤ)! Σελίδες 330.
2.- «Μελέαγρος και Αταλάντη» ένα μυθο-μυθιστόρημα, πιστό στον γνωστό μύθο του Καλυδώνιου Κάπρου. Εδώ, αντί να "εκλογικεύεται" και να "προσγειώνεται" η μυθοπλασία περί θεών και τιτάνων, μυθοποιείται και θεοποιείται η λογική της πεζής ζωής. Είναι γραμμένο με τρόπο αρκετά ρηξικέλευθο. Τιτάνες, ήρωες, θεοί και θηρία μιλούν στον αναγνώστη σε πρώτο πρόσωπο. Αφηγούνται όλοι μαζί την ιστορία του Μελέαγρου και της Αταλάντης στο περίφημο κυνήγι του Καλυδώνιου Κάπρου στην ευτυχισμένη Αιτωλία. Σελίδες 300
3.- «Η Δική μας Δραπετσώνα». Είναι μια σημερινή (του 2018) μελέτη και καταγραφή της πόλης της Δραπετσώνας. Ιστορικά θέματα (Ηετιώνεια, Θεμιστόκλειο, Αφροδίσιο) κι η πρόσφατη βιομηχανική ιστορία (εργοστάσια) αναδεικνύονται στις σελίδες του. Καταγράφονται τα διατηρητέα κτίρια και αναλύεται ο χαρακτήρας της πόλης (προσφυγιά, εργατιά, ρεμπέτικο, αντίσταση). Μια συνέχεια της «Δικής μας Ανάπλασης» και συμπλήρωμα του λευκώματος «Από τον Πόντο στη Δραπετσώνα». Σελίδες 190
Θα επανέλθω στο θέμα. Διατηρώ το δικαίωμα να αλλάξω σκέψεις, αν και εδώ που έφτασα το σκέφτηκα πολύ. Αν (και όταν) οριστικοποιηθεί η παρουσίαση των τεσσάρων βιβλίων, θα ενημερώσω με πρόσκληση και αναρτήσεις.