Ελλάδα Λιβύη Γεραπετρίτης

Η Ελλάδα επιστρέφει στην Λιβύη λένε τα γνωστά ΜΜΕ, τηλεοράσεις κι εφημερίδες, της μονομερούς φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας. Ξέχασαν ίσως γιατί έφυγε. Ο λόγος, το τουρκολυβικό σύμφωνο δεν έπαψε να ισχύει. Επομένως;

Πότε έκανε λάθος η κυβέρνηση, όταν τα έσπασε με την Λιβύη ή τώρα που την προσεγγίζει ξανά; Η προηγούμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη ή η τωρινή; Κι αυτό γιατί η προσέγγιση γίνεται χωρίς να αρθεί ο λόγος της διαφωνίας.

Μάλιστα, με δεδομένη πια την υπαναχώρησή μας, κάνουμε έμμεσα αποδεκτό ντε φάκτο το τουρκολυβικό μνημόνιο που καθορίζει μια ΑΟΖ εντός των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Καλός ο διάλογος με όλους, αλλά, και λίγη προσοχή δεν βλάπτει. Αυτή η κυβέρνηση των αχρήστων δεν έχει αφήσει τομέα που να μην έχει κάνει το χειρότερο δυνατό. Τον τομέα Λιβύη, ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες θα άφηνε; Θάλασσα τα έκανε κι εδώ γιατί έφτασε στο σημείο να κινδυνεύει να απομονωθεί ακόμα και ως προς το ρόλο που η ίδια είχε επιλέξει στην λιβυκή κρίση. Κι αφού σχεδόν βρέθηκε απομονωμένη, εδέησε να κάνει το χθεσινό άνοιγμα Γεραπετρίτη μήπως και σώσει τα προσχήματα, αυτά για τα οποία και μόνον ενδιαφέρεται.

Έχουμε διακριτική αστυνομία

Η ελληνική αστυνομία παρακολουθούσε "διακριτικά" κομβόι πενήντα αυτοκινήτων αλλά το "έχασε" στα διόδια της Αττικής οδού.

Εδώ ισχύει το όσο λιγότερο μιλάς τόσο λιγότερο εκτίθεσαι. Τι ακριβώς έχασε; Ένα πιτσιρίκι που πέρασε κάτω από την μπάρα; Όχι βέβαια, ένα κομβόι φασιστών για το οποίο, μάλιστα , είχε ήδη προειδοποιηθεί.

Να ρωτήσω: «Τι αστυνομία είναι αυτή; Μόνο Έλληνες και πρόσφυγες ξέρει να δέρνει;»

Άδικο θα είναι γιατί η αστυνομία εκτελεί εντολές.

Θα πω, λοιπόν, για μια ακόμη φορά: «Τι κυβέρνηση είναι αυτή;»

Ανίκανη στα δύσκολα, είτε θέματα ασφάλειας, είτε ακριβείας, είτε δημοκρατίας, κι ικανή μόνο στην εξαπάτηση του λαού. Κι έχουμε μόλις απομακρυνθεί εκ του ταμείου. Τι κρίμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν μάς αξίζει αυτό που ζούμε!

Κιμπάρηδες κι ανόητοι

Στα 2 €/lt η βενζίνη κι η ΝΔ το αντιμετωπίζει με Φιούελ πας. Ο Σύριζα είχε υποσχεθεί άμεσα μείωση του ΕΦΚ, δηλαδή μείωση τιμής στο 1,5 το πολύ.

Στα σούπερ μάρκετ 20 €/lt το λάδι κι η ΝΔ δίνει ελεημοσύνη με Μάρκετ πας. Ο Σύριζα είχε σαν πρώτο μέτρο την μείωση του ΦΠΑ, δηλαδή μείωση κατά 20% των τιμών.

Παρόλα αυτά....

Οι Έλληνες διαλέξαμε ΝΔ. Δηλαδή επιλέξαμε να δίνουμε στο κράτος 6 δις μέσω ΕΦΚ και ΦΠΑ για να μάς επιστρέφει σαν ελεημοσύνη τα 1-2 δις. Κι αυτόν που πρότεινε το λογικό και αξιοπρεπές της μείωσης των τιμών τον καταψηφίσαμε.

Τι είμαστε άραγε; Κιμπάρηδες και ζήτουλες ελεημοσύνης ή απλά ανόητοι;

Φυσικά δεν είναι ανόητοι όσοι έχουν τις εταιρείες πετρελαίου ή είναι μεγάλοι επιχειρηματίες ή σιτίζονται από την ΝΔ. Για τους υπόλοιπους τίθεται το ερώτημα.

Η ενότητα ζητούμενο στον Συριζα

Όποιος θυμάται με ποιους κατέβηκε ο Σύριζα τα τελευταία 20 χρόνια στην Αθήνα και τι ποσοστά πήρε, δικαιούται να ενδιαφέρεται για την υποψηφιότητα Παππά ή Ζαχαριάδη ή Φίλη ή και οποιουδήποτε άλλου. Όποιος όμως τα έχει ξεχάσει αυτά, ας γνωρίζει ότι παρομοίως θα ξεχάσει και το ποσοστό του Ζαχαριάδη. Δεν κρίνεται τίποτε από αυτήν την επιλογή.

Μόνο μια κοινή υποψηφιότητα των κεντροαριστερών δυνάμεων θα είχε νόημα. Αφού δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο, τότε τί Ηλιόπουλος, τί Ζαχαριάδης. Και ας κάνουμε μια προσευχή να μην βρεθούμε στην τραγική θέση να ψηφίζουμε στον β' γύρο τον μεγάλο Ηλίθιο προκειμένου να αποφύγουμε τον Κασιδιάρη δήμαρχο.

Σημασία αυτή την στιγμή έχει ένα συμμάζεμα των δυνάμεων εν όψει των ευρωεκλογών του 2024 που θα έχουν για τον Σύριζα σχεδόν υπαρξιακή σημασία. Και για να συμβεί αυτό χρήσιμο είναι να πάψουν οι γκρίνιες και να επιδιωχθεί η εσωκομματική ψυχική ενότητα σαν το πρώτο ζητούμενο.

Δυσώδης κατάσταση

Η πολιτική κατάσταση στην χώρα είναι χειρότερη από ποτέ. Μια κυβέρνηση κομπιναδόρων ελέγχει πλήρως την εξουσία (κρατική βία, ενημέρωση, δικαιοσύνη) και οδηγεί την Ελλάδα σε τεράστια αδιέξοδα, οικονομικά, εθνικά και κοινωνικά.

Όλες οι αυταρχικές εξουσίες, εύκολα επιβάλλονται, αλλά, με οδύνες και δυστυχίες φεύγουν αφήνοντας πίσω τους σκουπίδια και αποκαΐδια. Αυτό είναι που φοβάμαι πάνω απ'όλα.

Ο Σύριζα κι ο χαρακτήρας του

Λένε κάποιοι πως ο λαός εκείνος που ψήφισε τον Σύριζα σε ποσοστά από 26% έως 36% στα χρόνια 2012-19, είτε "δεν ενσωματώθηκε στην αριστερά" ή "δεν ήξερε τι ψήφιζε" ή "δεν είχε συνείδηση αριστερή" κτλ.

Ε, και; Γιατί να τα κάνει ένας ψηφοφόρος όλα αυτά;

Ψηφίζεις μια φορά στα τέσσερα χρόνια, πρέπει να γίνεις και συνειδητός οπαδός από πάνω; Όχι, βέβαια! Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς το πρόγραμμα και το καταστατικό ενός κόμματος για να το ακολουθήσει. Αυτό είναι ελιτισμός. Στον κόσμο, στον λαό, στον απλό άνθρωπο και πολίτη, αρκούν τα γενικά μηνύματα που εκπέμπει το κάθε κόμμα κι έχει δίκιο να αρκείται σε αυτά.

Ο Σύριζα το 2012 (κι από το 2010-11 στις πλατείες) έπεισε τον κόσμο ότι είναι κόντρα στο μνημόνιο. Πραγματικά, το πάλεψε το 2015 όταν πήρε την εξουσία και προσπάθησε επί ένα εξάμηνο να διώξει τους δανειστές με ένα άρθρο και με ένα νόμο αλλά δεν μπόρεσε. Όταν δεν τα κατάφερε ζήτησε παράταση για να πετύχει με πιο αργό ρυθμό τον ίδιο στόχο και πήρε το Ο.Κ. του λαού. Και όντως, το 2018 μάς έβγαλε από το μνημόνιο, όμως, είχε πια ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο ψηφίστηκε. Είχε ξεχάσει πως έπρεπε να αποδείξει ότι εξακολουθεί να είναι κόντρα στο μνημόνιο. Αντί να επιστρέψει μέρος, έστω, των κλεμμένων (έστω τα 4-5 δις εκ των 37 του αποθεματικού σε όσους είχαν υποστεί απώλειες) και να διακηρύξει την αντιμνημονιακή του τοποθέτηση, προτίμησε να εγκαταλείψει την εξουσία πρόωρα και να αφήσει στα ταμεία μια προίκα στην ΝΔ.

Γιατί το έκανε αυτό;

Κατά την γνώμη μου, οι πολλοί έπαινοι από τους ξένους για την οικονομική του διαχείριση και την συμφωνία των Πρεσπών, τού δημιούργησαν την λανθασμένη εντύπωση πως είναι ένα "κανονικό" αστικό κόμμα κι όχι ένα "κίνημα ειδικού σκοπού", όπως στην πραγματικότητα ήταν. Συμπεριφέρθηκε σαν κόμμα εξουσίας σε ένα διπολικό σύστημα με αστικό τακτ και μάλιστα υπερβάλλον. Όμως ο κόσμος άλλα περίμενε από αυτόν. Άλλον Σύριζα γνώρισε, άλλον ψήφισε κι άλλος τού βγήκε. Όχι γιατί δήθεν το ΟΧΙ το έκανε ΝΑΙ, ούτε για την δήθεν διαχειριστική του "ανεπάρκεια". Αυτά ο κόσμος μπορούσε να τα συγχωρήσει και να γράψει τα ΜΜΕ στα παλιά του τα παπούτσια, εξάλλου το είχε ήδη κάνει μια φορά στο δημοψήφισμα.

Ο κόσμος που ψήφισε Σύριζα, ψήφισε ένα κόμμα αντιμνημονιακό που θα επέστρεφε τα κλεμμένα ή ένα μέρος, έστω, από αυτά, και ο Σύριζα σε αυτό ακριβώς τον απογοήτευσε. Έκανε πρόωρες εκλογές, λες κι ήταν ένα κόμμα αστικό που έπρεπε να φερθεί με δημοκρατική "ευαισθησία" στον αντίπαλο και κράτησε το χρήμα στο ταμείο, λες και μετρούσε αυτό και όχι η άδεια τσέπη των ψηφοφόρων του και όλων των Ελλήνων. Έπρεπε να γίνει αστικό κόμμα, αφού όμως πρώτα έδειχνε τον χαρακτήρα του κι εξηγούσε πως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Δεν το έκανε και το πλήρωσε.

Μόνος του, λοιπόν, ο Σύριζα απώλεσε την ταυτότητά του και τον χαρακτήρα του, τα στοιχεία που τον έφεραν στην κυβέρνηση. Έχασε γιατί άργησε να το καταλάβει, ίσως μάλιστα να μην το κατάλαβε κι ίσως να μην το καταλάβει ποτέ. Δεν παρεξηγώ κανέναν, αφού, κι εγώ άργησα πολύ να το καταλάβω, κι εγώ το αντιλήφθηκα μόνον κατόπιν εορτής. Και νομίζω ότι δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει. Αυτό που έγινε το 2019, όταν ο Σύριζα κρατήθηκε στο 31,5% λόγω έλλειψης άλλης εναλλακτικής και λόγω Τσίπρα, είχε ως συνέπεια αυτό που έπαθε ο Σύριζα το 2023. Το δυστύχημα είναι ότι μαζί με τον Σύριζα την έπαθε κι ένας ολόκληρος λαός που τώρα θα έχει έναν ανάξιο ετερόφωτο πολιτικό, ένα φερέφωνο των συμφερόντων και της οικογένειάς του, για παντοκράτορα πρωθυπουργό. Λαός φυλάξει!

Θέση για την Όιλ Ουάν

Το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας θα συζητήσει αύριο Τετάρτη 19/7/23 μεταξύ άλλων και για το θέμα της Όιλ Ουάν. Σχετική ανακοίνωση έβγαλαν ο Δήμαρχος και οι παρατάξεις του Δ.Σ.

Η θέση μου προσωπικά και της Δημοκρατικής Προοδευτικής κίνησης "Η δική μας πόλη" για το θέμα αυτό είναι:

Α.

Η Όιλ Ουάν πρέπει να φύγει γιατί καταστρέφει την περιοχή μας. Απειλεί με το βενζόλιο την υγεία των κατοίκων, απειλεί με τις μυρωδιές την ποιότητα της ζωής τους, μειώνει τις αξίες γης κι επομένως τις περιουσίες των ανθρώπων και αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στην ανάπλαση της περιοχής που είναι η ελπίδα όλου του Πειραιά για αναβάθμιση.

Β.

Για να φύγει πρέπει να αλλάξει ο νόμος 3305/2005 που προϋποθέτει να βρεθεί νέος χώρος στον ίδιο ή όμορο δήμο και να εκδοθεί και η άδεια προκειμένου να γίνει η μετεγκατάσταση. Αυτό κάνει πρακτικά αδύνατο το αίτημα της μετεγκατάστασης. Επίσης πρέπει να μειωθεί το περιθώριο παραμονής της επιχείρησης σε περίπτωση αλλαγής χρήσης γης από 20 σε 7 χρόνια.

Γ.

Μέχρις ότου φύγει δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να ρυπαίνει όσο το δυνατόν λιγότερο και να μην εκλύει βενζόλιο και μυρωδιές. Προς τούτο, μεταξύ άλλων, πρέπει να αφαιρεθούν οι άδειες που έχει, οι οποίες δεν αφορούν στην συλλογή των σλοπς και την πρώτη απλή επεξεργασία διαχωρισμού ύδατος και λιπαντικών, αλλά, επιτρέπουν την περαιτέρω επεξεργασία των πετρελαιοειδών καταλοίπων των πλοίων.

Δ.

Επειδή πρόκειται για βιομηχανία της οδηγίας Σεβεζο, που αφορά σε κίνδυνο μεγάλου περιβαλλοντικού επεισοδίου, πρέπει να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης της περιοχής και των κατοίκων και να υπάρξουν σχετικές ασφάλειες για αποζημιώσεις.

Ε.

Για την κατοχύρωση της αναγκαιότητας της μετεγκατάστασης της Όιλ Ουάν και της Λαφάρτζ και κάθε οχλούσας δραστηριότητας πρέπει να προχωρήσει η Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης στην περιοχή των 640 στρεμμάτων της λιμενοβιομηχανικής ζώνης.

Είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε κάθε πρόταση που στηρίζει και προωθεί τα παραπάνω είτε μακροπρόθεσμα είτε άμεσα.

Το πρόβλημα της Όιλ Ουάν

Γράφτηκε χτες ένα άρθρο στο σάιτ Σταγόνα 4u. Το άρθρο αφορά τον τρόπο που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Όιλ Ουάν. Ζητά να ψάξουν οι επίσημοι φορείς (Δήμος Περιφέρεια, Κράτος) να μάθουν τι γίνεται σε άλλες πόλεις και να εφαρμόσουμε τα ίδια κι εδώ. Στην ουσία ζητά να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα οδηγήσει στο να φτιάξουμε ένα πλαν Β (λύση Β), περιορισμού της μυρωδιάς, της μόλυνσης, των κινδύνων κτλ. μέχρις ότου μπορέσουμε να βάλουμε επιτακτικά το θέμα της μετεγκατάστασης (λύση Α1) ή να δημιουργήσουμε συνθήκες ώστε να θέλει ο ίδιος ο Μελισσανίδης να φύγει (λύση Α2).

Είναι προφανές ότι η λύση Α1, δηλαδή της μετεγκατάστασης του εργοστασίου, αν και άριστη, είναι και ανέφικτη, αφού, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία (Ν. 3305/2005) για να μετεγκατασταθεί η βιομηχανία λόγω αλλαγής χρήσης γης πρέπει να έχει βρει ο Δήμος ή το κράτος άλλον χώρο στον ίδιο Δήμο (ή σε όμορο) για να εγκαταστήσουν εκεί την βιομηχανία και μάλιστα να της έχουν βγάλει και άδεια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν θα φύγει ποτέ αν δεν το θέλει κι η ίδια η βιομηχανία, πράγμα που μάς πάει στην λύση Α2.

Από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκα την λάθος πορεία του δήμου να έχει περιοριστεί μόνο στο να ζητά την κατάργηση του άρθρου 70 (περιθώριο να μένει ανενόχλητη για 20 χρόνια αντί για 12 μετά την αλλαγή χρήσεων γης) ή να ζητά γενικώς απομάκρυνση της Όιλ Ουάν χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι αυτή θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από την εξεύρεση άλλου χώρου και μάλιστα θα συνοδεύεται και με την έκδοση νέας άδειας, στράφηκα στην αναζήτηση των λύσεων Β (πλαν Β) ή Α2 (να του δυσκολέψουμε την ζωή). Και για τις δύο περιπτώσεις ο δρόμος είναι ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αδειών του σε δύο κατευθύνσεις

α) αν δικαιούται να έχει τις άδειες που έχει και 

β) αν εφαρμόζει αυτά για τα οποία έχει άδειες, δηλαδή ΕΛΕΓΧΟΣ της δράσης του.

Στον δήμαρχο (από το 2017-18 που τον επισκέφτηκα με τον κοινό μας φίλο Ν.Α., πριν ακόμη διαπιστώσω ότι πρακτικά η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη) πρότεινα να αναθέσει σε διεθνή οργανισμό των ΗΠΑ κατά προτίμηση (ή της ΕΕ έστω) να κάνει αυτούς τους δύο ελέγχους. Έχοντας την εντολή από το δημόσιο (τον Δήμο) θα ήταν σε θέση να κάνει την Όιλ Ουάν φύλλο και φτερό. Μάλιστα προτείναμε και λεπτομέρειες για πράγματα που έπρεπε να ελέγξει. Ο δήμαρχος μάς αγνόησε. Την πρόταση αυτή την επανέφερα κατά καιρούς συναντώντας, όμως, την άρνηση, αν και καλύτερα θα ήταν να πω την αδιαφορία ή την περιφρόνηση.

Φυσικά, στο θέμα της Όιλ Ουάν σημαντική είναι κι η πρόταση για την Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης που, εκτός από το γεγονός ότι αναδεικνύει την αναγκαιότητα της απομάκρυνσης, δίνει επιπλέον και την δυνατότητα για ελέγχους των αδειών που υπάρχουν και για προτάσεις βελτίωσης των συνθηκών λειτουργίας, αφού, αυτή η βελτίωση είναι όρος αναγκαίος για να υπάρξει επένδυση είτε δημόσια είτε ιδιωτική. Φυσικά κι εδώ υπήρξε άρνηση από τον δήμαρχο και μάλιστα αδικαιολόγητη και με προφάσεις που δεν στέκουν ούτε σε μωρά παιδιά, αλλά, τις χρησιμοποιεί για να πείθει τους δημοτικούς του συμβούλους.

Δεν είναι κακό να ζητά ο Δήμος την άμεση απομάκρυνση της Όιλ Ουάν, αρκεί να μην μένει μόνο εκεί. Σε αυτό συμφωνώ με το σκεπτικό της ανάρτησης του σάιτ. Καλό είναι να ασκηθεί πίεση στους αρμόδιους να φέρουν πληροφόρηση για το πώς αντιμετωπίζεται η υπόθεση της συλλογής κι επεξεργασίας των σλοπς σε άλλες πόλεις, αλλά θεωρώ ότι είναι ένα ερώτημα που έχει προ πολλού απαντηθεί. Κι η απάντηση είναι η εξής:

Παντού επιβάλλεται να γίνεται συλλογή των σλοπς, να γίνεται και μια πρώτη απλή επεξεργασία (χωρισμός νερού και λιπαντικών) και μετά αναλαμβάνουν τα διυλιστήρια την περαιτέρω επεξεργασία.

Αυτήν την επιπλέον επεξεργασία η οιλ ουαν την κάνει εδώ ΚΑΚΩΣ είτε γιατί δεν έπρεπε να πάρει την άδεια για κάτι τέτοιο είτε γιατί κινείται στα όρια του νόμου. Δεν λέω ότι είναι παράνομη γιατί δεν έχω στοιχεία. Λέω, όμως, ότι δεν έχω στοιχεία γιατί δεν γίνεται έλεγχος. Δεν γίνεται έλεγχος γιατί κάποιοι δεν τον κάνουν, αρκούνται μόνο να βρίσκουν πού φυσάει ο άνεμος και τι είδους μυρωδιά είναι αυτή. Καλά είναι κι αυτά και χρήσιμα, δεν τα απορρίπτω, αλλά δεν είναι to the point για να το πω μάγκικα κι ακραιφνώς ελληνικά 

Έγραψα αυτό το σημείωμα γιατί ενόψει δημοτικών εκλογών θα ακουστούν πολλά για το πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της Όιλ Ουάν. Προτιμώ λοιπόν να υπενθυμίσω τα δεδομένα και τις προοπτικές που έχουμε για να παλέψουμε το θέμα. Ίσως με την γνώση να έρθει και η επίγνωση.

Υποψήφιοι δήμαρχοι του Σύριζα

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ

Σήμερα, λέει, θα αποφασίσει ο Σύριζα ποια πρόσωπα θα στηρίξει για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές. Νά η ευκαιρία λοιπόν!

Μια καλή ιδέα θα ήταν να πει πως αυτό θα το αποφασίσουν οι τοπικές του οργανώσεις (ΟΜ) κάθε μια για τον δήμο της. Να καθιερώσει μάλιστα και μια ανοιχτή διαδικασία που να τρέξει μέσα στον Ιούλιο π.χ. σε μία εβδομάδα οι υποψήφιοι και την επόμενη οι ψηφοφορίες. (Σημ. Φυσικά, αν κάπου υπάρχει ένας αδιαμφησβήτητος, θα κατατεθεί μια υποψηφιότητα και δεν θα χρειαστεί η κάλπη.)

Αυτό θα είναι κάτι αληθινά διαφορετικό.

Θα το τολμήσει ο Σύριζα τώρα που δεν τον ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις και που δεν έχει σημασία αν θα καταγράψει 3 ή 6 δήμους σε όλη την Ελλάδα των 330 δήμων;

Αυτό θα ήταν μια πραγματική αλλαγή προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας και του κόμματος των μελών.

Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ...

Χτες γέμισε το διαδίκτυο με παράπονα των δημοτών του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας για την φοβερή μυρωδιά που βγαίνει από τα καζάνια του Μελισανίδη και που κόντεψε να τους πνίξει. Κάποιοι είπαν "τι κάνει η δημοτική αρχή;" κάποιοι είπαν να φτιάξουν κίνημα, άλλοι είπαν ότι θα φύγουν από την περιοχή να πάνε να μείνουν αλλού. Ο καθένας κάτι είπε για να παρηγορηθεί και να παρηγορήσει τον διπλανό του. Θα πω κι εγώ δυο λόγια κι ας μην είναι λόγια παρηγοριάς.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συνδημότες και συνδημότισσες

Είχατε την μεγάλη ευκαιρία πριν λίγους μήνες να επιβραβεύσετε ή να καταδικάσετε πολιτικές που αφορούν στη ζωή σας. Και το κάνατε ψηφίζοντας. Τώρα τι ακριβώς ζητάτε;

Τι ψάχνετε για τον δήμο και τον δήμαρχο που δήθεν θα αλλάξει τα πράγματα όταν η αλήθεια είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πλέον ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει τίποτε ακόμη κι αν το ήθελε. Και δεν μπορεί γιατί ακόμη κι η νομοθεσία του 2018 που έδινε αρμοδιότητες στους δήμους και τις κοινότητες ανατράπηκε το 2019 από την κυβέρνηση της ΝΔ και εκμηδένισε σχεδόν όλη την δύναμη των δημοτικών συμβουλίων.

Τι ψάχνετε όταν έχουμε τα νέα δεδομένα στο επίπεδο της κυβέρνησης που ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΝΟ μπορεί να ρυθμίσει τέτοιες υποθέσεις όπως η Όιλ Ουάν και η πολεοδομία μεγάλων περιοχών ανάπλασης;

Η ΝΔ που έφερε τον Μελισσανίδη στην Δραπετσώνα με ρύθμιση-τροπολογία του 2014 πήρε 37% κι ο Σύριζα που έδωσε την παραλία στον δήμο κι άλλαξε τις χρήσεις γης το 2015 πήρε 19% πριν λίγους μήνες.

Ο λαός μίλησε.

Ο λαός προφανώς είπε πολύ φωναχτά ότι θέλει αυτή την χρήση γης που νομοθετήθηκε το 2014 επί Σαμαρά (οϊλ ουάν, και μεταποίηση αλλά και πετρελαιοειδή) κι όχι αυτά που προβλέπουν οι τροπολογίες του Σύριζα του 2015 (αναψυχή, πολιτισμός, υγεία, παιδεία). Όπως είπε ότι προτιμά την ακρίβεια Μητσοτάκη αντί για την μείωση ΦΠΑ και ΕΦΚ που υποσχόταν ο Σύριζα.

Το να διαμαρτύρεται κανείς ότι του φαίνεται ακριβό το σούπερ μάρκετ κι ότι το σπίτι του βρωμάει πετρέλαιο και γκάζι από την Οιλ Ουάν και να έχει ψηφίσει όπως ψήφισε πριν λίγες μέρες είναι παράνοια.

Και ... δυστυχώς ... μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.

Πού πάει ο Σύριζα; (άρθρο γνώμης)

Σήμερα που είναι η μέρα του Άγιου Παϊσίου ας πούμε δυο λόγια ακόμα για τον Σύριζα.

Ο Σύριζα ανέβηκε από το 5% του 2009 στο 17% και στο 26% το 2012 και στο 35-36% το 2015 σαν το πιο αξιόπιστο αντιμνημονιακό κόμμα. Ακόμα και τον Σεπτέμβρη του 2015 ψηφίστηκε για να βγάλει την χώρα (έστω και πιο αργά αυτή την φορά) από το μνημόνιο.

Όμως, μόλις έβγαλε την χώρα από τα μνημόνια αντί να το αποδείξει με πράξεις στην περίοδο Σεπτεμβρίου'18-Σεπτεμβρίου'19 με την επανόρθωση αδικιών της περιόδου 2011-14, ο Σύριζα προτίμησε να κρατήσει 37 δις στα ταμεία του κράτους. Μπορούσε να κρατήσει 30 ή 32 δις, (ήταν υπεραρκετά) και, δίνοντας τα 5-7 δις για την μερική έστω επιστροφή των κλεμμένων, να αποδείξει ότι παρέμενε ο Σύριζα που είχε ψηφίσει ο κόσμος της ΔΙΟΡΘΩΣΗΣ των ΑΔΙΚΙΩΝ. Δεν το έκανε και το πλήρωσε κι έχει ακόμα να πληρώνει.

Επιπλέον ο Σύριζα μπορούσε να ανοίξει το τηλεοπτικό τοπίο επιτρέποντας να υπάρξουν πολλά (πάνω από 12 ή και 15) κανάλια πανελλαδικής εμβέλειας, ώστε να υπάρξει ΠΟΛΥΦΩΝΙΑ στα ΜΜΕ. Όμως ο Σύριζα προτίμησε να δει τι "αντέχει" η αγορά (και τι τον ένοιαζε τον Σύριζα αν θα βγάζει ή όχι κέρδη ο κάθε ολιγάρχης;) και περιόρισε τα κανάλια σε 4 με 30-70 εκ. για κάθε τηλεοπτική άδεια. Το ΣτΕ κινούμενο στην ίδια λογική έκανε 6 τις άδειες με 30 εκ. για την κάθε άδεια, αποκλείοντας έτσι κάθε φωνή που δεν ανήκει στην ολιγαρχία, στους διαπλεκόμενους, στην ΝΔ, στους ορκισμένους εχθρούς του Σύριζα κι εχθρούς του ίδιου του λαού.

Μετά από αυτά τα δύο κορυφαία λάθη, ο Σύριζα (που κρατήθηκε το 2019 προσωρινά σε αξιοπρεπή ποσοστά λόγω έλλειψης κάθε άλλης εναλλακτικής λύσης) βυθίστηκε το '23 στο 20% και 18% και δεν ξέρουμε πού θα σταματήσει η κατρακύλα.

Το θέμα είναι ότι τα κορυφαία λάθη της περιόδου 2017-2019 (άδειες τηλεοπτικές και ταμείο 37 δις) ΔΕΝ ΔΙΟΡΘΩΝΟΝΤΑΙ, είναι αμετάκλητα και θα συνεχίσουν να τον ρίχνουν στο καναβάτσο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση (έρχονται δημοτικές το '23 και μετά ευρωεκλογές το '24).

[ΣΗΜ. Δεν εξαιρώ τον εαυτό μου. Κι εγώ πολύ αργά κι εκ των υστέρων τα κατάλαβα. Τα λάθη αυτά τα χρεώνομαι εξίσου με όσους τα έκαναν.]

Τι γίνεται τώρα;

ΔΥΟ ΔΡΟΜΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ:

α.-

Ο ένας δρόμος λέει ότι ο Σύριζα θα ανανεωθεί πλήρως σαν κόμμα και θα γίνει ο άλλος πόλος του νέου δικομματισμού, που θα πει ότι θα πάψει να θυμίζει οτιδήποτε παραπέμπει στην αντιμνημονιακή του τοποθέτηση. Αυτή η ιστορική περίοδος τελείωσε. Όχι πως τελείωσε το μνημόνιο, ούτε τελείωσε η χρεοκοπία, εκείνο που τελείωσε είναι η παραγωγή πολιτικής με βάση την χρεοκοπία.

Επίσης θα πρέπει ο νέος Σύριζα να γίνει αποδεκτός από τα ΜΜΕ. Αυτό σημαίνει ότι θα παίξει το παιχνίδι της εναλλαγής όχι σαν αριστερή επαναστατική παράταξη αλλά σαν ο άλλος πόλος μιας τυπικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. 

Κάποιοι θα πουν ότι αυτόν τον ρόλο θα τον παίξει καλύτερα το ΠαΣοΚ. Νομίζω πως το ΠαΣοΚ θα αποτελέσει συμπληρωματική δύναμη στην ΝΔ κι όχι έναν άλλο πόλο. Και στο κάτω-κάτω αν αυτό βοηθήσει στην επανένωση της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, ακόμη καλύτερα, γιατί μόνο έτσι θα ανασχεθεί η δεξιά πλημμυρίδα και ο Μητσοτάκης που την εκφράζει.

β.-

Ο Σύριζα θα ανανεωθεί πλήρως σαν κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς. Θα πάψει να κάνει όνειρα κυβερνώσας αριστεράς, θα πάψει να παίζει έναν ρόλο που τον εκθέτει στα μάτια των αριστερών χωρίς να τον βελτιώνει στα μάτια των κεντρώων, και θα ξαναγίνει η καταγγελτική αριστερά που θα λέει τα πράγματα με το όνομά τους και θα ενδιαφέρεται να βρίσκεται στα κινήματα, στον δρόμο, στις διεκδικήσεις ως κόμμα-κίνημα κι όχι ως κόμμα-κυβέρνηση (έστω κι εν δυνάμει κυβέρνηση).

Το παρελθόν του ως κυβέρνηση θα τον βοηθήσει να ριζώσει στην αριστερά αφού όσα καλά έκανε θα τα έχει ως υπόδειγμα κι όσα λάθη έκανε θα τα ρίχνει στο μνημόνιο που έφταιγε για όλα. Επιπλέον θα καλύψει έναν χώρο που ως τώρα έχει μείνει στο ΚΚΕ και το Μερα25 ή την Ανταρσύα και δεν καλύπτεται επιτυχώς. Παρεμβάσεις στα εργατικά σωματεία, στην τοπική αυτοδιοίκηση, στους συλλόγους, σε όλους τους κοινωνικούς χώρους και χτίσιμο μιας πολιτικής δύναμης που θα επαγγέλλεται την αλλαγή του συστήματος γιατί το σύστημα είναι εξολοκλήρου σάπιο.

Για την κυβέρνηση ας ενδιαφερθούν η ΝΔ, το ΠαΣοΚ κι όποιος άλλος θέλει να υπηρετήσει το σύστημα.

Υπάρχει τρίτος δρόμος;

Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις (και με την ευχή του Σαν Παστίτσιο να μας συνοδεύει) να πω ότι υπάρχουν βέβαια και οι ενδιάμεσοι δρόμοι. Μπορεί κανείς να θελήσει να είναι και με την αριστερά και με το κέντρο, και κυβερνώσα και ριζοσπαστική, και το ένα και το άλλο.

Πολλοί θα το υποσχεθούν, όμως, δεν νομίζω ότι θα γίνει έτσι τίποτε άλλο από μια άνοστη αποτυχημένη σούπα. Κι ο κόσμος θα αναμένει σε μερικά χρόνια να ξαναγυρίσει ο Αλέξης με έναν εντελώς νέο φορέα για να μας σώσει από τους "λωποδύτες που μας κλέβουν με τον νόμο". 

Οχτώ χρόνια μετά

Επειδή ξεχύθηκαν και πάλι οι "μισθοφόροι" να μιλήσουν (και να θάψουν) το δημοψήφισμα του 2015, κι επειδή απίθανοι "αναλυτές" βγήκαν να μας πουν πόσο λάθος κάναμε τότε, αναγκάζομαι να μιλήσω με ένα ποίημα. Είναι του μέγιστου και νομπελίστα Γερμανού ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ που τον ενέπνευσε ακριβώς ο λαός μας.

Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Στο χάος κοντά

γιατί δεν συμμορφώθηκε στις αγορές

κι Εσύ μακριά από τη Χώρα

που Σου χάρισε το λίκνο

-

Όσα Εσύ με την ψυχή ζήτησες και νόμισες πως βρήκες

τώρα θα καταλυθούν

και θα εκτιμηθούν σαν σκουριασμένα παλιοσίδερα.

-

Σαν οφειλέτης διαπομπευόμενος και γυμνός,

υποφέρει μια Χώρα

κι Εσύ, αντί για το ευχαριστώ που της οφείλεις

προσφέρεις λόγια κενά.

-

Καταδικασμένη σε φτώχεια η Χώρα αυτή,

που ο πλούτος της κοσμεί Μουσεία

η λεία που Εσύ φυλάττεις.

-

Αυτοί που με τη δύναμη των όπλων είχαν επιτεθεί στην Χώρα

την ευλογημένη με νησιά,

στον στρατιωτικό τους σάκο κουβαλούσαν τον Χέλντερλιν.

-

Ελάχιστα αποδεκτή Χώρα, όμως οι πραξικοπηματίες της,

κάποτε, από Εσένα, ως σύμμαχοι έγιναν αποδεκτοί.

-

Χώρα χωρίς δικαιώματα,

που η ισχυρογνώμων εξουσία ολοένα και περισσότερο

της σφίγγει το ζωνάρι.

-

Σ' Εσένα αντιστέκεται φορώντας μαύρα η Αντιγόνη

και σ' όλη τη Χώρα πένθος ντύνεται ο λαός,

που Εσένα φιλοξένησε.

-

Όμως έξω από την Χώρα,

του Κροίσου οι ακόλουθοι και οι όμοιοί του

όλα όσα έχουν τη λάμψη του χρυσού στοιβάζουν

στο δικό Σου θησαυροφυλάκιο.

-

Πιες επιτέλους, πιες!

κραυγάζουν οι εγκάθετοι των Επιτρόπων

όμως ο Σωκράτης,

με οργή σου επιστρέφει το κύπελλο γεμάτο ως επάνω.

-

Θα καταραστούν εν χορώ,

ό,τι είναι δικό Σου οι Θεοί, που τον Όλυμπό τους

η δική Σου θέληση ζητάει ν' απαλλοτριώσει.

-

Στερημένη από πνεύμα

Εσύ θα φθαρείς χωρίς τη Χώρα,

που το πνεύμα της,

Εσένα, Ευρώπη, δημιούργησε

ΓΚΥΝΤΕΡ ΓΚΡΑΣ

Δυο βιβλία μου για το 2023

ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2023

Για φέτος ετοίμασα και σκόπευα να παρουσιάσω κάποια βιβλία μου. Με τις συνεχείς εκλογές (Μάϊο και Ιούνιο έγιναν οι βουλευτικές, Οκτώβρη γίνονται οι δημοτικές και περιφερειακές) έχασα την περίοδο της Άνοιξης ή την αρχή του καλοκαιριού και θα χάσω και το φθινόπωρο. Αναγκαστικά λοιπόν η παρουσίαση θα γίνει τον Νοέμβρη του 2023 και δεν θα είναι για ένα μόνο βιβλίο, αλλά, για περισσότερα.

Θα γράψω μερικά πράγματα για δύο από αυτά τα βιβλία που μού αρέσουν κι ελπίζω να αρέσουν και σε εσάς που με διαβάζετε.

Α.

ΗΕΤΙΩΝ Ο ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ

Πρόκειται για τον Ήρωα από την Πέτρα της Κορίνθου που ήρθε στον Πειραιά τον 8ο-7ο αι. π.Χ (γύρω στο 700 π.Χ.) κι έφτιαξε την Ηετιώνεια Άκρα που την γνωρίζουμε σήμερα σαν την Ηετιώνεια Πύλη των Μακρών τειχών του Πειραιά.

Υπόψη ότι το Η στο όνομά του είναι ιωνικό. Στην δωρική διάλεκτο το Η είναι Α και ο Ηετίων γίνεται Αετίων που σημαίνει Αετός.

Όταν ήρθε ο ΗΕΤΙΩΝ εδώ, ο Πειραιάς δεν ήταν επίνειο των Αθηνών ούτε καν λιμάνι. Ο Θεμιστοκλής τον έκανε λιμάνι το 480 π.Χ. διακόσια χρόνια μετά. Ο Ηετίων διαμόρφωσε τον χώρο σαν εγκατάσταση προφανώς για λόγους εμπορικούς.

Γνωρίζουμε λίγα πράγματα για τον Ηετίωνα από τον Ηρόδοτο, τον Σουίδα, τον Στέφανο Βυζάντιο και τον Αρποκρατίωνα, ενώ γνωρίζουμε αρκετά για την σύζυγό του Λάβδα και κυρίως τον γιο του Κύψελο. Ο τελευταίος έγινε τύραννος της Κορίνθου απαλλάσσοντάς την από την φρατρία των Δωριέων Βακχιαδών που είχε επιβάλλει ένα αυταρχικό αριστοκρατικό καθεστώς.

Η μυθοπλασία κινείται στην αρχαϊκή εποχή και μπλέκει τον μύθο της βασισμένη στις ανταγωνιστικές σχέσεις Αχαιών και Δωριέων, στα φοβερά γεγονότα του πρώτου μεσσηνιακού πολέμου μεταξύ Σπαρτιατών και Μεσσηνίων, στο ανθηρό εμπόριο της Κορίνθου και στην περιοχή του Πειραιά.

Τότε ο Πειραιάς ήταν μέρος της πόλης των Αθηναίων κι είχε τους δήμους των Πειραιέων, των Ξυπετών, των Φαληρέων και των Θυμοιτάδων και λεγόταν Τετράκωμο Ηράκλειο.

Β.

ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Ο Ερρίκος Σλήμαν ήρθε στην Αθήνα το 1871 με στόχο να αποδείξει ότι η Ιλιάδα δεν ήταν ένα παραμύθι αλλά μια αληθινή ιστορία. Παντρεύτηκε μιαν Ελληνίδα, την Σοφία, και πήγε στην περιοχή του Ισαρλίκ όπου ανακάλυψε την Τροία και τον θησαυρό του Πριάμου το 1873. Ξαναγύρισε το 1876 χωρίς να βρει κάτι πιο σπουδαίο, έτσι κι αλλιώς είχε συγκλονίσει τον κόσμο με τα ευρήματά του.

Η δική μας ιστορία εκτυλίσσεται στα χρόνια 1872-1874. Ένας αγρότης, ο Έκτωρ (Τορής), από την Προύσα και μια νεαρή αστή, η Ανδρομάχη, από την Κωνσταντινούπολη, μπλέκονται σε ιστορίες που περιλαμβάνουν θησαυρούς σαν εκείνους του Σλήμαν αλλά και διαφορετικούς και δέχονται κυνηγητό από επιτήδειους Γάλλους κι από ανίδεους ληστές της περιοχής.

Έρωτες, γάμοι, υποσχέσεις πίστης και πράξεις απιστίας, συμπλέκονται με ανασκαφές στην Τροία κι επιχειρηματικές κόντρες. Οι χώροι όπου εκτυλίσσονται όλα αυτά είναι το Ισαρλίκ (η Τροία), η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη, η Προύσα, η Μασσαλία, ακόμα κι η Τένεδος.

Ποιός θησαυρός αξίζει πιο πολύ, τα αρχαία πετράδια ή τα αρχαία έγγραφα; Κι ο έρωτας πόσο αξίζει μπροστά σε αυτούς τους θησαυρούς; Με αυτά τα ερωτήματα ασχολείται το διήγημα μιας αλλοτινής και αρκετά άγνωστης εποχής.

Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!

Όπου κι αν φτάσει ο Σύριζα ΠΣ, αν μείνει στο 18% ή αν πέσει στο 3% ή στο 33%, το ηθικό πλεονέκτημα έναντι των λαμόγιων της πολιτικής δεν θα το χάσει ποτέ.

Γιατί δεν έκλεψε, δεν έφαγε, δεν αδιαφόρησε. Κι είχε απέναντί του ένα ολόκληρο σύστημα συμφερόντων και διαπλοκής. Η ιστορία γράφει.
Κάποτε θαύμαζαν τον Παπαδόπουλο κι έλεγαν ότι είναι "κεφάλι". Κεφάλας ήταν τελικά και δικτάτορας. Μηδένα προ του τέλους μακάριζε!

Ο Σύριζα πρέπει να καταγράψει και να παραδεχτεί τα λάθη του.

Ο Σύριζα ΠΣ είναι δύσκολο να πορευτεί χωρίς τον Τσίπρα, κι ακόμη πιο δύσκολο να ανακάμψει. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και μια πρόκληση να επιβιώσει χωρίς τον χαρισματικό αρχηγό του και να καταφέρει μιαν ολική επαναφορά. Έτσι κι αλλιώς ο Σύριζα έχει απέναντί του έναν προβληματικό Μητσοτάκη (όχι σαν πρόσωπο, αλλά, σαν εκφραστή μιας προβληματικής πολιτικής), έναν Ανδρουλάκη που δεν αποτελεί υψηλό εμπόδιο, κι έναν Κουτσούμπα καθισμένο στην νιρβάνα του. Δεν έχει γίγαντες να αντιμετωπίσει κι ο πιο μεγάλος αντίπαλος του Σύριζα είναι ο εαυτός του.

Ερωτάται:

Θα μπορέσει να παραδεχτεί τα λάθη του; Κι αναφέρω ενδεικτικά μερικά εμβληματικά από αυτά.

* Ο χειρισμός των τηλεοπτικών αδειών που έψαχνε 4 μόνο πάμπλουτους για να τούς παραδώσει όλες τις συχνότητες.

* Η δημιουργία ενός ταμείου 37 δις χωρίς να ληφθεί υπόψη η ανάγκη να δεί και να ζήσει ο κόσμος έμπρακτα την έξοδο από τα μνημόνια.

* Οι μαζικές παραπομπές πολιτικών αντιπάλων με στοιχεία που η δικαιοσύνη (αυτή η δικαιοσύνη, αλλά την ξέραμε) τα έκανε καραμέλες.

* Μια ΕΡΤ (στα μεσημεριανά της σχόλια) από το υπόγειο της Κουμουνδούρου

* Τα λάθη στην διαχείριση της καταστροφής στο Μάτι (όχι στην ίδια την συμφορά βεβαίως)

* Τον καταγγελτικό λόγο μας την περίοδο 2011-15 που ισοπέδωνε δίκαιους κι άδικους ή μοίραζε άφεση αμαρτιών.

... κτλ ...

Θα τα παραδεχτούμε; Αν δεν δεχτούμε ότι έγιναν λάθη θα είμαστε έτοιμοι να τα ξανακάνουμε. Αν δεν δεχτούμε ότι έγιναν λάθη δεν θα μάς εμπιστεύονται κι οι εν δυνάμει (έστω και μελλοντικοί) πιθανοί σύμμαχοί μας.