ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ένα άγνωστο πολίτευμα!

Τι γνωρίζετε για το "Ελληνικό Θαύμα" του χρυσού αιώνα;

Αυτό που γινόταν στην Ελλάδα, τα χρόνια που αναπτύχθηκε η δημοκρατία (5ος και 4ος αι. πΧ) σε πολλούς μοιάζει ακατανόητο. Πως βρέθηκαν ταυτόχρονα τόσοι σπουδαίοι Φυσικοί, Αστρονόμοι, Μηχανικοί, Γιατροί, Λογογράφοι, Σοφιστές, Τραγωδοί, Γλύπτες του Μάρμαρου και του Χαλκού, Ζωγράφοι, Αρχιτέκτονες, Ποιητές, Ιστορικοί ... όλων των ειδών οι επιστήμονες και κυρίως Φιλόσοφοι;

Αν αραδιάσουμε τα ονόματα, μένει κανείς εμβρόντητος από το πλήθος και τη σπουδαιότητα των ανθρώπων. Και όχι μόνο πως βρέθηκαν όλοι αυτοί μαζί και ταυτοχρόνως αλλά πως έγινε να είναι όλα όσα έκαναν τόσο καινούρια; Και ό,τι παλιό έπιασαν πως μπόρεσαν να το αναπτύξουν τόσο που να μοιάζει κι αυτό με καινούριο; Πριν από αυτούς δεν υπήρχε επιστήμη. Οι γιατροί ήταν πρακτικοί, οι αστρολόγοι καταγραφείς των κινήσεων κι όχι αναλυτές, οι λογογράφοι υμνητές των βασιλέων, οι ποιητές επίσης, οι καλλιτέχνες έφτιαχναν θεόρατα μνημεία αρχόντων και μόνον. Πουθενά απόδειξη, πουθενά εξήγηση, πουθενά θεωρία, πουθενά συστηματική μελέτη όπως απαιτεί η επιστήμη και η λογική. Πουθενά αλλού και ποτέ άλλοτε δεν εξυμνήθηκε η ομορφιά με τέτοιο εκπληκτικό τρόπο που ακόμα και σήμερα είναι εν πολλοίς αξεπέραστη. Τίποτε δεν ήταν όμοιο πάνω στην κατοικίσιμη γη, την οικουμένη, μετά από το πέρασμα αυτών των σπουδαίων ανθρώπων που έζησαν όλοι μαζί σε ένα περιορισμένο χώρο όσο οι δυο πλευρές του Αιγαίου και για διακόσια περίπου χρόνια, μια στιγμή μονάχα μέσα στη μακραίωνη ιστορία της ανθρωπότητας.

Όταν αυτοί έλειψαν, όταν οι οπαδοί τους και οι μαθητές τους εκδιώχθηκαν με τη βία ή σκοτώθηκαν και όταν κάηκαν τα βιβλία τους, όταν ξερριζώθηκε -επιτέλους- η σκέψη τους και ο τρόπος ζωής τους, τότε η ανθρωπότητα μπόρεσε ελεύθερα πια να βυθιστεί στην απολυταρχία και στον σκοταδισμό. Χρειάστηκαν σχεδόν δυο χιλιάδες χρόνια εκ των οποίων τα χίλια ήταν ένας φρικιαστικός μεσαίωνας για να ανθίσει και πάλι το ανθρώπινο πνεύμα. Ακόμη και τότε όμως, η άνθιση αυτή της νεωτερικότητας -είτε στην αναγέννηση είτε στον διαφωτισμό- στηρίχτηκε και πάλι στα γραπτά, όσα είχαν απομείνει, εκείνων των φοβερών τύπων των 5ου και 4ου πΧ αιώνων. Για να ξαναβρεί λίγο φως η ανθρωπότητα κοίταξε πάλι προς τα εκεί.

Τι ήταν αυτό που έκανε εκείνα τα διακόσια περίπου χρόνια να λάμψουν εκτυφλωτικά και με το αποφώς τους να διώξουν εν μέρει το σκοτάδι που σκέπασε το ανθρώπινο πνεύμα;

Κάποιοι μιλούν για τη φυλή και το αίμα της. Ανιστόρητοι ή φασίστες, λένε κάτι που δεν στηρίζεται σε καμιά επιστημονική απόδειξη, ούτε καν ένδειξη. Κάποιοι μιλούν για τον ουρανό, τη θάλασσα, τη γεωγραφία του χώρου. Ευλογημένα όλα αυτά αλλά υπάρχουν και αλλού χωρίς τα ίδια αποτελέσματα. Εξ άλλου αυτά υπάρχουν και σήμερα αλλά Παπανικολάου ή Καραθεοδωρήδες δεν βγάζουν παρά σε ελάχιστες ποσότητες πια. Κάποιοι μιλούν για τα άστρα και τον Σείριο από τον οποίο προέρχονται οι Ελ που έγιναν Έλληνες! Κάποιοι για τον θεό των Ελλήνων. Με τις υγείες τους!

Δεν είχα ιδέα πως να απαντήσω κι εγώ στο ίδιο αυτό ερώτημα. Ήταν λοιπόν ένα καπρίτσιο της τύχης, μια απόλυτη σύμπτωση, ένα φαινόμενο όπως ένας μετεωρίτης που πέφτει ή ένας κόκκινος γίγαντας που εκρήγνυται. Ήταν μια στιγμή φωτός, άπλετου, καθαρού, γνήσιου αλλά ... τυχαίου!

Ώσπου ο Αλέξανδρος Κόντος μου έβαλε την ιδέα στο μυαλό. Με τα βιβλία του, με έπεισε πως υπάρχει κάτι που συμπίπτει απόλυτα με τον χρόνο (5ος-4ος αι.πΧ) τον χώρο (νότια Ελλάδα στις δυο πλευρές του Αιγαίου και τις αποικίες τους), και το πνεύμα εκείνης της εκπληκτικής στιγμής. Έστρεψε το βλέμμα μου προς τα εκεί όπου είδα μια συνάφεια, μια σχέση αιτίου-αιτιατού, μια βαθύτερη ουσιαστική σύνδεση και μια εξήγηση του μηχανισμού που δημιούργησε εκείνο τον πολιτισμό.

Ήταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ! 

Όχι η κονοβουλευτική δημοκρατία, ούτε η λαϊκή δημοκρατία, ούτε η συνταγματική, η φιλελεύθερη ... όχι, καμιά από αυτές τις δημοκρατίες με επίθετο. Η ΣΚΕΤΗ δημοκρατία, εκείνη που υπήρχε τον 5ο και 4ο αι. πΧ στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας, εκεί όπου άνθισε ο πολιτισμός. Ποια ήταν; Μας την περιγράφει αναλυτικά ο Αριστοτέλης στο έργο του "Αθηναίων Πολιτεία" και στα "Πολιτικά" του. 

(Παρένθεση: Ο Αριστοτέλης έχει γράψει Κορινθίων Πολιτεία, Θηβαίων Πολιτεία κλπ, συνολικά 158 πολιτείες!!! από τις οποίες δεν σώθηκε καμιά. Κι η Αθηναίων πολιτεία που σώθηκε βρέθυηκε μέσα σε μια μούμια ενός Φαραώ μόλις το 1890. Ναι, από τον Αριστοτέλη έχει σωθεί σχεδόν ΟΛΟ του το έργο, αφού αυτό αποτέλεσε την "επιστήμη" για δυο χιλιάδες χρόνια σε όλο τον κόσμο, εκτός από τις 158 πολιτείες του που χάθηκαν όλες! Όποιος ξέρει το γιατί ας μου το πει κι εμένα)

Συνεχίζω μετά την παρένθεση. Στην Αθηναίων Πολιτεία ο Αριστοτέλης μας λέει ότι Δημοκρατία=Κλήρωση των αρχόντων. Όπου όλοι κληρώνονται για ένα μικρό διάστημα και δεν επανέρχονται ποτέ στην ίδια θέση. Όλοι βουλευτές, όλοι υπουργοί, όλοι δικαστές, όλοι δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, όλοι ελεγκτικό συνέδριο, όλοι υπηρεσιακό συμβούλιο, όλοι σε όλες τις θέσεις εξουσίας. Όχι απλά αποφασίζουμε όλοι μαζί στην εκκλησία του δήμου, αλλά ασκούμε όλοι την εξουσία σε όλες της τις βαθμίδες. Αποφασίζουμε τους νόμους, τους εκτελούμε, ελέγχουμε την εφαρμογή τους, δικάζουμε, είμαστε όλοι ταυτόχρονα ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ και ΕΞΟΥΣΙΑΖΟΜΕΝΟΙ όχι με την έννοια της διάταξης (κάποιος με εξουσιάζει κι εγώ εξουσιάζω κάποιον άλλο) όπως συμβαίνει σήμερα αλλά με την έννοια της ισοδυναμίας ότι εκεί που ήσουν έρχομαι κι εδώ που είμαι θα' ρθεις. Βεβαίως ανώτατο όργανο της Πολιτείας είναι η εκκλησία του δήμου και βεβαίως όλες οι αποφάσεις παίρνονται δημοκρατικά, όμως οι αποφάσεις εκτελούνται από όλους, από τον καθένα με τη σειρά του, όπως τον αναδείξει η κλήρωση. 

Γιατί -κατά τον Αριστοτέλη και κατά τους αρχαίους προγόνους Έλληνες- ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που άρχει και άρχεται με τη σειρά. Όχι ο εξουσιαστής, ούτε ο υπήκοος, κανείς από αυτούς τους δυο δεν είναι ελεύθερος. Η Δημοκρατία είναι ο κοινός τόπος των ελεύθερων ανθρώπων, αυτών δηλαδή που δεν είναι υπήκοοι αλλά άρχοντες με τη σειρά τους. Όχι με εκλογή, όπου βγαίνουν πάντα κάποιοι λίγοι και τακιμιάζουν με τους πλούσιους και τους ιεράρχες για να φτιάξουν την Ολιγαρχία. Ο Αριστοτέλης κι εδώ είναι σαφής. Οι Έλληνες ηταν σαφείς: Ολιγαρχία =Εκλογή αρχόντων.

Η Δημοκρατία έφτιαξε τον εκπληκτικό πολιτισμό του 5ου και 4ου πΧ αι. γιατί ΟΛΟΙ οι πολίτες συμμετείχαν στην εξουσία και ήταν ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ πολίτες που αγαπούσαν την πόλη τους όχι γιατί αυτό έλεγε η προπαγάνδα αλλά γιατί η πόλη ήταν πραγματικά ΔΙΚΗ τους. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ΙΕΡΟ βιβλίο που να απαγορεύει όλα τα άλλα ή να τα φέρνει στα μέτρα του. Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία όλοι πρέπει να γνωρίζουν (και μαθαίνουν) να νομοθετούν, να ενεργούν για το κοινό καλό, να ελέγχουν, να δικάζουν, εν τέλει ... να σκέφτονται! Γιατί όταν υπάρχει δημοκρατία ο καθένας είναι ελεύθερος να διαθέτει όπως θέλει το μυαλό του, το σώμα του, τον χρόνο του. 

Η Δημοκρατία φτιάχνει ΠΟΛΙΤΕΣ και οι ελεύθεροι πολίτες κάνουν ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

Δεν ήταν ράτσα οι Έλληνες, ήταν πολίτευμα. Είχαν κοινή γλωσσα, είχαν κοινή θρησκεία, είχαν κοινούς προγόνους, αλλά στους ολυμπιακούς αγώνες καλούσαν μόνο τις πόλεις που είχαν δημοκρατία. Οποιοσδήποτε Σκύθης ή Σταγειρίτης ή Νουμίδιος γινόταν αυτοστιγμής Αθηναίος πολίτης αν έπιανε το όπλο ή το κουπί για να υπερασπιστεί τη δημοκρατία. 

Για περισσότερα επί του θέματος θα επανέλθω αλλά προς το παρόν θα έχουμε την ευκαιρία να τα συζητήσουμε και ζωντανά στην παρουσίαση του βιβλίου του Αλέξανδρου Κόντου "ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ, ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ" στις Επτά Στροφές (Νικομηδείας 27-29 Πλατεία Ευγένειας, Κερατσίνι) την Κυριακή 22/5/16 στη μία το μεσημέρι (1μμ). 

Μια εκδήλωση στην οποία αξίζει να παρευρεθείτε

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Ένα άγνωστο Πολίτευμα

Ξέρουμε τι είναι η δημοκρατία; 

Γνωρίζουμε, μήπως, γιατί άνθισε τον 5ο και 4ο πΧ αι. πΧ στην Ελλάδα μόνον και πουθενά αλλού, ποτέ άλλοτε, ένας πολιτισμός που μέχρι ακόμα και σήμερα δεν ξεπεράστηκε;

Μια συζήτηση πάνω σε αυτά τα 

ερωτήματα με τον Αλέξανδρο Κόντο

συγγραφέα του πρόσφατου βιβλίου:

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑ 

Μια καινούρια ματιά σε ένα πολύ παλιό πρόβλημα

Την Κυριακή 22 Μαΐου και ώρα 1:00 το μεσημέρι

στις ΕΠΤΑ ΣΤΡΟΦΕΣ, το συνεταιριστικό καφενείο της πόλης

Νικομηδείας 27-29, Πλατεία Ευγενείας, Κερατσίνι

Απ' τα ψηλά στα χαμηλά κι απ' τα πολλά στα λίγα!

Έχει πέσει πολλή στενοχώρια παντού. Οι παλιότεροι συνταξιούχοι μετράνε απώλειες από τα επικουρικά, οι νέοι συνταξιούχοι από τα εφ' άπαξ κι οι μόνοι συνταξιούχοι που δεν θίγονται με απόφαση των δικαστών είναι οι πρώην ένστολοι. Οι εργαζόμενοι που δεν θίγονται ιδιαίτερα βλέπουν ότι πλέον η Πολιτεία παίρνει μέτρα ερήμην τους και τους αγνοεί επιδεικτικά. Είναι κι αυτό μια στενοχώρια ... Οι φορολογούμενοι μετρούν απώλειες, οι μεν υπάλληλοι και συνταξιούχοι γύρω στα 100-200 ευρώ έκαστος και οι ελεύθεροι επαγγελματίες περισσότερα αν έχουν κάποιο αξιόλογο εισόδημα. Οι πολίτες σκέφτονται τις αυξήσεις σε ΦΠΑ (περίπου 50 ευρώ έκαστος ετησίως) σε βενζίνη, τσιγάρα, ποτά, ηλεκτρονικά κλπ και τα βάφουν "γκρίζα" και η αντιπολίτευση σκέφτεται ότι χάθηκε η ευκαιρία να γίνει "χαμός" στην ελληνική κοινωνία εξ αιτίας της μαλθακότητας των εταίρων και της συγκυρίας (κυρίως Brexit και Προσφυγικό) και τα βάφει κι αυτή μαύρα.

Μόνος χαρούμενος ο Τσίπρας που επιτέλους δεν συνάντησε τοίχο για να στουκάρει στην Ευρώπη αλλά βρήκε και κάποιους συμμάχους να λέει τον πόνο του και να ακούει λόγια παρηγοριάς. Ευτυχώς, την τελευταία στιγμή βρήκε και συμπαράσταση. Λέω για "τελευταία στιγμή" γιατί δεν ξεχνώ ότι ο Τσακαλώτος από την πρωτοχρονιά -θέτοντας στόχο να κλείσει η αξιολόγηση ως το τέλος Ιανουαρίου- είχε πει ότι "αν μιας πιάσει ο Μάϊος καήκαμε". Ο Μάης τελικά μας έπιασε κι αν δεν γίνει κάτι στις 24 Μαΐου στο Ευρωγκρούπ τότε θα ελπίζουμε πια στον Ιούλιο οπότε στο κλαμπ των στενοχωρημένων θα προσχωρήσει και η κυβέρνηση.

Δεν είναι καθόλου καλά τα πράγματα. Το πρόβλημα είναι η παγκόσμια ισορροπία που διαταράσσεται καθώς ο αμερικανικός στρατιωτικός κολοσσός αμφισβητείται από τις "τρίτες" χώρες και κυρίως την Κίνα. Η έξυπνη τακτική του εκεί κομμουνιστικού κόμματος να ανοίξει την οικονομία της σε έναν παγκόσμιο καπιταλισμό με πολλά ανεξέλεγκτα πεδία την ώρα που η ίδια είναι απολύτως ελεγχόμενη έχει φέρει τα πάνω-κάτω. Πολύ πιο σύντομα από όσο προέβλεπαν οι εγκέφαλοι της δύσης, η Κίνα βρέθηκε στην πρώτη θέση στον κόσμο όσον αφορά στο μέγεθος της οικονομίας της και με συμμάχους της τους λοιπούς BRICS απείλησε την αμερικανική κυριαρχία σε χρόνο που δεν τον είχαν καν υποψιαστεί. Η απειλή να πάψει να είναι το δολάριο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα ήδη διατυπώθηκε. Αν κάτι τέτοιο πραγματοποιηθεί τότε ότι οι ΗΠΑ θα γίνουν μια χώρα όπως οι άλλες και όχι ο κυρίαρχος της παγκόσμιας οικονομίας. Είναι μια απειλή χειρότερη από απειλή πολέμου και ισοδυναμεί με μαζική καταστροφή σε στυλ χολυγουντιανών αρμαγεδόνων. Η Αμερική τρέχει πλέον και δεν φτάνει. Πυροβόλησε την σύμμαχο Ρωσία μέσω των τιμών του πετρελαίου και τώρα προσπαθεί με πραξικόπημα να ελέγξει τη Βραζιλία. Ο ακήρυχτος πόλεμος έχει ξεκινήσει προ πολλού. Η παγκόσμια κρίση του 2008 ήταν ένα μόνο επεισόδιο αυτού του πολέμου. 

Πως έπεσα από τη ελληνική στενοχώρια στην αμερικάνικη; Μα η μία είναι προέκταση της άλλης, όπως προέκταση της Αμερικής είναι η Γερμανία και η λοιπή Ευρώπη. Πουθενά στην Αμερική και την Ευρώπη δεν παράγονται προϊόντα τόσο φτηνά όσο στην Κίνα ή την Ινδία ή την Άπω Ανατολή κλπ. με το εργατικό κόστος εκεί να συμπιέζεται προς το μηδέν και το κεφάλαιο να είναι ο μόνος κυρίαρχος της παραγωγής. Ο εμπορικός πόλεμος λοιπόν έχει κριθεί. Η ανατολή παράγει και η δύση αγοράζει. Και που βρίσκει τα χρήματα; τα τυπώνει ... στην Αμερική ... που βγάζει όσα δολάρια χρειάζεται το σύστημα χωρίς να πέφτει η τιμή του δολαρίου γιατί στηρίζεται α) σε δυο ακόμη νομίσματα βοηθούς, το γερμανικό ευρώ και το ιαπωνικό γιεν και β) στο πυρηνικό οπλοστάσιο των ΗΠΑ και στα υπερσύγχρονα ψηφιακά  τους όπλα.

Στον χαμένο εμπορικό πόλεμο, η δύση μετρά απώλειες. Φτώχυναν πολλοί Αμερικάνοι (κυρίως οι ήδη φτωχοί) με την κατάρρευση της αγοράς ακινήτων και τα κόκκινα ενυπόθηκα δάνεια, φτώχυναν οι Ευρωπαίοι, πρώτα οι Έλληνες και μετά ο υπόλοιπος νότος αλλά, εν μέρει, και ο βοράς (Ιρλανδία, Φινλανδία κλπ). Όταν θα φτωχύνουν και οι πλούσιοι, τότε θα γίνει ο πόλεμος που πολλοί προβλέπουν σαν επικείμενο. Ίσως και να μην γίνει, όμως, γιατί οι πλούσιοι είναι παγκόσμιες οντότητες και μπορεί να ξεφύγουν από τα στενά εθνικά πλαίσια ολοκληρώνοντας την παγκοσμιοποίηση.  

Ροκφέλερ, Ρότσιλντ, FED, Μπίλντεμπργκ, Έψιλον και Σείριοι, όλα υπάρχουν ή δεν υπάρχουν μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Άλλοι κοιτούν να σώσουν το τομάρι τους κι άλλοι την τάξη τους. Τέκτονες, Στοές, Εκκλησίες Κόμματα, Συντεχνίες, Οργανώσεις (ακόμα και Μαφίες) αγωνίζονται για τους μικρομέγαλους ή τους μικρομεσαίους, όπως κι αν τους χαρακτηρίσεις δεν έχει μεγάλη διαφορά. Για μας τους υπόλοιπους ποιος θα αγωνιστεί; 

Μερικοί λένε ο Τσίπρας (μεταξύ αυτών κι εγώ). Άλλοι λένε ο Μητσοτάκης (ναι, ναι ... υπάρχουν και τέτοιοι ...!). Είναι άλλοι, πάλι, που λένε ο Λαφαζάνης, η Ζωή, ο Κουτσούμπας και το ΚΚΕ, κι άλλοι πιστεύουν στα συνδικάτα, στις δομές αλληλεγγύης και άλλα τέτοια. Δεν ξέρω ποιοι θα αγωνιστούν, φοβάμαι όμως ότι κανείς δεν μπορεί να μας σώσει.

Το βάρος των αιώνων καταστροφής της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι πολύ μεγάλο. Κρατά από τότε που καταργήθηκε η δημοκρατία (338πΧ) και από τότε που εξαφανίστηκε ο ελληνισμός (γύρω στο 500-600 μΧ). Ο κόσμος έμεινε στα χέρια των αυτοκρατόρων (Αλέξανδρος, Ρωμαίοι, Γερμανοί, Οθωμανοί, Βρεττανοί, Αμερικάνοι κλπ) και των Τιμωρών Παντοδύναμων Θεών (χριστιανοί, ισλάμ). Και που αντέξαμε σαν ανθρώπινο γένος χίλια πεντακόσια ή δυο χιλιάδες χρόνια, είναι πολύ νομίζω. Κι αν εμείς που ζούμε ακόμα σήμερα τη βγάλουμε όπως-όπως, αλίμονο στα παιδιά και στα εγγόνια μας! 

Ας κλείσουμε όμως με μια ευχάριστη νότα. Χτες είδα στην Ένωση Ποντίων Πειραιά (και Κερατσινίου-Δραπετσώνας) να χορεύουν Μωμόγεροι τον δικό τους χορό και Πόντιοι χορευτές την Σέρα. Ήταν συγκλονιστικοί! Θυμήθηκα που λίγο νωρίτερα άκουσα (και είδα για κάποια δευτερόλεπτα) στις ειδήσεις πως αποκλείστηκε το ελληνικό τραγούδι που είχε στοιχεία ποντιακά στη Γιουρβίζιον. Σκέφτηκα πως η αλήθεια και η ψευδής απεικόνισή της δεν απέχουν πολύ, λίγα μέτρα μόνο, όσο η αίθουσα της Ένωσης Ποντίων από ένα σαλόνι με TV.

Η κυριότερη αποτυχία του Βαρουφάκη έγκειται στο ότι όλοι τώρα ακολουθούν τα βήματά του!

Ο Κλάους Ρέντλιγκ, αντιπρόεδρος της Γερμανικής κυβέρνησης, πρότεινε να αγοράσει ο ESM το χρέος του ΔΝΤ (αν θυμάμαι καλά κάπου 20 δισ) προσφέροντας έτσι χαμηλότερα επιτόκια (1%) αντί του 3,5% που ζητά το Ταμείο. Αυτή θα είναι όχι μόνο μια ελάφρυνση στον προϋπολογισμό της Ελλάδας αλλά και μια ουιαστική μείωση του χρέους αφού αλλάζει κι ο τρόπος αποπληρωμής και μπορεί το ποσό να πληρωθεί με ομόλογα.

Ο Ντράγκι, επίσης, έπαψε να είναι στο ελληνικό ζήτημα το hiw master's voice του Σόιμπλε. Δεν αποκλείει πια να κάνει το ESM το ίδιο και με τα ομόλογα της ΕΚΤ (22 δισ) εδώ όχι για το μικρότερο επιτόκιο όσο για την δυνατότητα που θα ανοιχτεί στην Ελλάδα να μετάσχει στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης απ' ευθείας. Εξ άλλου ήδη σταδιακά ξεκίνησε να βοηθά εδώ και μερικούς μήνες ο Ντράγκι (με 1 δισ ευρώ) παρά την εκδηλωθείσα αντίδραση από το γερμανικό υπουργείο των οικονομικών.

Ο Ντάϊσελμπλουμ είπε πως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την ελάφρυνση του χρέους της Ελλάδας. Ο Σούλτς είπε ότι είναι κατά των μέτρων λιτότητας που φέρνουν ύφεση. και οι δυο διαφοροποιήθηκαν από τον Σόιμπλε που τον είχαν ο μεν Ντάϊσελμπλουμ για πνευματικό και πολιτικό του πατέρα ο δε Σουλτς για φόβητρο.

Ο Ρέντζι, ο Φάϊνμαν (μέχρι της παραίτήσεως του), ο Ολάντ, Ο Γκάμπριελ και όλοι οι Ευρωπαίοι Σοσιαλδημοκράτες παίρνουν το μέρος της Ελλάδας στη σύγκρουσή της με τον Σόιμπλε. Πρόσφατες είναι οι δηλώσεις Πιτέλα ότι από τη διάσωση της Ελλάδας οφελήθηκαν βασικά οι Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες και ότι Γερμανία και ΔΝΤ προσπαθούν να δολοφονήσουν οικονομικά με τις πολιτικές τους την Ελλάδα.

Έστω και κατόπιν εορτής, όλοι κάνουν και λένε ό,τι πρότεινε και έλεγε ο Βαρουφάκης εκείνο το αλησμόνητο πρώτο εξάμηνο του 2015 της σκληρής διαπραγμάτευσης. Για τα ομόλογα που αγοράσε και κατακρατά η ΕΚΤ, για τον ρόλο της ΕΚΤ στη ρευστότητα των τραπεζών, για την αγορά ομολόγων από τον ESM κλπ. Σιγά-σιγά θα τα δεχτούν ΟΛΑ. Γιατί αυτά που τους πρότεινε ο Βαρουφάκης ήταν η μόνη, λογική, βιώσιμη και ευρωπαϊκή λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας και των χωρών του νότου. 

Η λογική του Βαρουφάκη -scripta manent, καταγεγραμμένη πολλές φορές και με σαφήνεια τον καιρό που την πρότεινε- ήταν ότι η ΕΚΤ θα λύσει το πρόβλημα μαζί με τον ESM. Το ΔΝΤ χρειάζεται μόνο για να υπενθυμίζει ότι το χρέος χρειάζεται κούρεμα. Κι επειδή οι Ευρωπαίοι μετακύλησαν όλο το χρέος από τους ιδιώτες (τράπεζες κυρίως) στα κράτη, ας γίνει αντί κουρέματος μείωση επιτοκίων και παράταση της αποπληρωμής επ' άπειρον, δηλαδή όσο γίνεται πιο μακριά. Αυτά ξεκίνησαν να κάνουν και θα τα κάνουν με άνεση όταν καμφθούν οριστικά κάποια στιγμή και οι τελευταίες αντιρρήσεις του Σόιμπλε. Ο υπουργός οικονομικών της Γερμανίας πλέον είναι σε θέση αμυνομένου κι όχι επιτιθέμενου.

Ο θρίαμβος των απόψεων Βαρουφάκη, όμως, είναι και το μέτρο της αποτυχίας του αγαπητού Γιάννη. Γιατί σαν τεχνοκράτης που ήταν, και όχι πολιτικός, ύψωσε το ανάστημά του νωρίς και κατά την μέθοδο του Θρασύβουλου(*), του έκοψαν το κεφάλι.  

(*) Μέθοδος του Θρασύβουλου: Όπως μας λέει ο Ηρόδοτος, ο Περίανδρος, τύραννος της Κορίνθου, είχε ζητήσει τη συμβουλή του Θρασύβουλου, πετυχημένου τυράννου της Μιλήτου. Εκείνος του έδειξε ένα χωράφι κι άρχισε να κόβει όποιο στάχυ εξείχε. Ο Περίανδρος κατάλαβε ότι θα έπρεπε να κόβει όποιο κεφάλι εξείχε αν ήθελε να κρατήσει την εξουσία.

Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας

 Αφού δώσαμε προχτές το διάγραμμα Ε-Κ-Η-Α (εξυπνάδας, κακοποιότητας, ηλιθιότητας, αδυναμίας) θα συνεχίσουμε σήμερα με τους βασικούς νόμους της ηλιθιότητας του Κάρλο Τσιπόλα*. Μετά, θα σχολιάσουμε τους νόμους, την βασιμότητά τους και πιθανώς τη χρησιμότητά τους.

Πρώτος Βασικός Νόμος της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας:

"Πάντα και νομοτελειακά όλοι υποτιμούν τον αριθμό των ηλιθίων ατόμων που κυκλοφορούν στην κοινωνία"

Δεύτερος Βασικός Νόμος της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας:

"Η πιθανότητα να είναι ηλίθιο ένα συγκεκριμένο άτομο είναι ανεξάρτηρτη από οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό αυτού του ατόμου"

Τρίτος Βασικός Νόμος της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας:

"Ηλίθιος ονομάζεται το άτομο που οι πράξεις του προκαλούν ζημιές σε ένα άλλο άτομο ή σε μια ομάδα ατόμων, χωρίς το ίδιο να αποκομίζει κέρδη, ενώ πιθανά υφίσταται ακόμη και ζημιές"

Τέταρτος Βασικός Νόμος της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας:

"Οι μη ηλίθιοι άνθρωποι πάντα υποτιμούν την καταστροφική ισχύ των ηλιθίων ατόμων. Συγκεκριμένα, οι μη ηλίθιοι άνθρωποι συνέχεια παραβλέπουν πως η συναναστροφή και/ή ο συγχρωτισμός με ηλίθια άτομα απαρέγκλιτα αποδεικνύεται μοιραίο λάθος, ανεξάρτητα από τη χρονική στιγμή, την τοποθεσία και τις συνθήκες"

Πέμπτος Βασικός Νόμος της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας:

"Ο ηλίθιος άνθρωπος είναι πιο επικίνδυνος από τον κακοποιό"

Για την κατανόηση των νόμων Νο 3 και Νο 6 είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι Ηλίθιος είναι το άτομο Χ που οι πράξεις του καταλήγουν σχεδόν πάντα στο τεταρτημόριο Η όπου και το Χ και το Υ βρίσκονται στο (-), ενώ Κακοποιό είναι το άτομο Χ που οι πράξεις του οδηγούν στο τεταρτημόριο Κ όπου το μεν Χ έχει θετικό πρόσημο (+) άρα κέρδη ενώ όλοι οι άλλοι, οι Υ, έχουν ζημιές (-).

Οι νόμοι αυτοί λένε ότι οι ηλίθιοι είναι πάρα πολλοί και ότι ο αριθμός τους συστηματικά υποτιμάται και ότι η ηλιθιότητα δεν εξαρτάται από άλλες ιδιότητες του ατόμου, που θα πει πως είτε πάρεις επιστήμονες, είτε μεταλλωρύχους, είτε συνταξιούχους, είτε φοιτητές των ΤΕΙ, όποια ομάδα ανθρώπων κι αν πάρουμε, το ποσοστό των ηλιθίων μέσα της είναι σταθερό και βεβαίως μεγάλο. Κανείς δεν μένει έξω από την πιθανότητα να είναι ηλίθιος επειδή ανήκει σε μια ομάδα. Άσπροι ή Μαύροι ή Κίτρινοι, Άντρες ή Γυναίκες, ή Παιδιά, όλες οι κατηγορίες έχουν μέσα τους το ίδιο ποσοστό ηλιθίων.

Λένε επίσης οι νόμοι αυτοί ότι καλύτερα να έχεις απέναντί σου κακοποιό άτομο που σε ζημιώνει για να κερδίσει κάτι, παρά ηλίθιο που σε ζημιώνει ακόμα κι αν ζημιώνεται κι εκείνο. Επίσης λένε ότι ο συγχρωτισμός με ηλιθίους είναι ένα μοιραίο λάθος που όπως φαίνεται καθίσταται αναπόφευκτο λόγω του πλήθους των και της υποτίμησης αυτού του πλήθους.

Αυτά προκύπτουν κατ' αρχάς σαν επεξήγηση των πέντε βασικών νόμων της ανθρώπινης ηλιθιότητας. Αργότερα θα κάνουμε σχόλια επ' αυτών, αν υπάρξει, βέβαια, ανάλογο ενδιαφέρον από τους θεατές των αναρτήσεων αυτού του μπλογκ. 

[*Κάρλο Τσίπολα (1922-2000) Ιταλός από την Πάντοβα, ιστορικός της οικονομίας. Δίδαξε σε πολλά πανεπιστήμια της Ιταλίας και στις ΗΠΑ.]

Διάγραμμα Ηλιθιότητας

Το καρτεσιανό διάγραμμα Εξυπνάδας-Ηλιθιότητας το έφτιαξε ο Κάρλο Τσιπόλα, ένας Ιταλός ιστορικός της οικονομίας και κοινωνιολόγος, καθηγητής σε πολλά πανεπιστήμια. Γεννημένος το 1922 πέθανε το 2000 αλλά άφησε έργο πίσω του, μεταξύ άλλων τους πέντε βασικούς νόμους της ανθρώπινης ηλιθιότητας και το διάγραμμα που παραθέτω εδώ.

Στον άξονα των Χ (οριζόντιος άξονας) δεξιά (+) σημειώνονται τα κέρδη του Χ και αριστερά (-) οι ζημίες του, με κριτήριο την γνώμη του ίδιου του Χ κι όχι κάποιου τρίτου, δηλαδή όταν είμαστε στα δεξιά του οριζόντιου άξονα έχουμε αποτελέσματα που ο Χ τα θεωρεί ως κέρδη του και αριστερά αυτά που ο Χ θεωρεί ότι είναι ζημιές του.

Αντιστοίχως, στον άξονα των Ψ (η κάθετη γραμμή) προς τα πάνω (+) σημειώνονται τα κέρδη του Ψ (όπως τα αντιλαμβάνεται σαν κέρδη ο ίδιος ο Ψ) και προς τα κάτω (-) αυτά που ο Ψ θεωρεί ως ζημίες του. 

Τα τέσσερα τεταρτημόρια (τμήματα του χώρου όπως τον χωρίζουν οι δυο άξονες) σημειώνονται στο διάγραμμα με τα κεφαλαία γράμματα Ε, Κ, Η, Α ως εξής: 

με Ε το πάνω δεξιά όπου και το Χ και το Ψ είναι στο +, 

με Κ το κάτω δεξιά όπου ο Χ είναι στο + και ο Ψ στο -

με Η το κάτω αριστερά όπου και ο Χ και ο Ψ είναι στο -

με Α το πάνω αριστερά όπου το Χ είναι στο - και το Ψ στο +

Το Ε σημαίνει Εξυπνος

Το Κ σημαίνει Κακοποιός

Το Η σημαίνει Ηλίθιος

Το Α σημαίνει Αδύναμος

Το διάγραμμα είναι φτιαγμένο στα μέτρα του Χ. Δηλαδή οι χαρακτηρισμοί είναι τέτοιοι όταν εκείνος που ενεργεί είναι ο Χ. Έτσι έχουμε:

Ο Χ είναι Έξυπνος (ή κάνει μια πράξη έξυπνη) όταν ενεργώντας η πράξη του έχει αποτελέσματα στο τεταρτημόριο Ε, θετικά και για τον ίδιο τον Χ αλλά και για τον Ψ, που μπορεί να είναι μόνο ένας ή να είναι πολλοί άνθρωποι ή και ολόκληρη η κοινωνία. 

ΠΡΟΣΟΧΗ: Όπως σημειώσαμε πιο πάνω, όταν λέμε "θετικό για τον Ψ" εννοούμε να το βλέπει και ο Ψ ως θετικό, όχι να λέει ο Χ ότι αυτό είναι θετικό για τον Ψ και ο Ψ να σκίζει τα ιμάτιά του πως τον βλάπτει!

Ο Χ είναι Κακοποιός όταν οι πράξεις του οδηγοιύν στο τεταρτημόριο Κ όπου ο ίδιος ο Χ έχει κέρδη από την πράξη του (+) αλλά ο Ψ ή πολλοί Ψ ή και ολόκληρη η κοινωνία έχουν ζημίες (-), με τα δικά τους κριτήρια (των Ψ).

Ο Χ είναι Αδύναμος όταν οι πράξεις του οδηγούν στο τεταρτημόριο Α, πάνω αριστερά, όπου ο ίδιος ο Χ έχει ζημιές (-) ενώ οι Ψ έχουν κέρδη (+).

Τέλος, ο Χ είναι Ηλίθιος όταν οι πράξεις του οδηγούν στο Η, εκεί δηλαδή όπου και ο ίδιος έχει ζημιές (-) αλλά και όλοι οι άλλοι οι Ψ έχουν επίσης ζημιές (-) κι αυτοί. 

Κατανοητό, νομίζω το διάγραμμα. Μας λέει ότι εγώ ο Χ ενεργώ και αν οι πράξεις μου είναι Έξυπνες (επομένως είμαι Έξυπνος) τα αποτελέσματά τους εγγράφονται στο πάνω δεξιά τεταρτημόριο Ε όπου κι εγώ κιαι οι άλλοι κερδίζουμε. Αν είμαι Κακοποιό στοιχείο, κάνω πράξεις Κακοποιές που καταγράφονται στο κάτω δεξιά τεταρτημόριο, το Κ, όπου εγώ μεν έχω κέρδη (+) ενώ οι άλλοι, οι Ψ, έχουν ζημιές (-). Αδύναμος είμαι εγώ ο Χ, αν οι πράξεις μου οδηγούν στο Α όπου εγώ έχω ζημιές (-) ενώ οι άλλοι κέρδη (+) και τελικά Ηλίθιος είμαι, εγώ ο Χ, αν με τις Ηλίθιες πράξεις μου καταλήγω στο τεταρτημόριο Η όπου κι εγώ έχω ζημιές (-) και όλοι οι άλλοι, οι Ψ έχουν ζημιές (-) επίσης.

Αυτή ήταν μια τεχνική ανάλυση του διαγράμματος. Το ερώτημα είναι "Γιατί έγινε;" και η απάντηση είναι "Για να μας βοηθήσει να κάνουμε κάποιους συλλογισμούς". 

Προς το παρόν, σας αφήνω να σκεφτείτε και να συλλογιστείτε μόνοι σας, με τη βοήθεια του διαγράμματος, αν το θέλετε φυσικά και βρείτε χρόνο ή διάθεση. Μπορείτε να βρείτε πράξεις σας ή πράξεις άλλων έξυπνες ή κακοποιές, ή ηλίθιες. Μετράτε πάντα το κέδρος ή τη ζημιά σας με το δικό σας κριτήριο αλλά τα κέρδη και τις ζημιές των άλλων με τα δικά τους κριτήρια.

Στη συνέχεια, στην επόμε νη ανάρτηση,  θα σας παραθέσω τους "Βασικούς Νόμους της Ανθρώπινης Ηλιθιότητας" όπως τους έθεσε ο καθηγητής κ. Τσιπόλα

Υ.Γ.: Μια παρατήρηση δική μου άσχετη από τους συλλογισμούς ή το διάγραμμα. Στην συλλαβογράμματη γραφή όπου τα φωνήεντα δεν αναφέρονται (μόνο τα σύμφωνα) και όπου για τα λαρυγγικά Λ και Ρ υπάρχει ένα μόνο γράμμα (έστω το L), ο Τσίπόλα θα γραφόταν CPL και ο Τσίπρας επίσης CPL. Πρόκειται για απλή σύμπτωση καθώς και οι δυο έζησαν σε εποχή (20ο και 21ο αι. μΧ) όπου το αλφάβητο είχε ήδη ανακαλυφθεί.

... και μια μεταπαρατήρηση: Ήταν έξυπνο ή κακοποιό να ταυτίσω έμμεσα και συλλαβογραμματικά τον Τσίπρα με τον Τσιπόλα; 

Βαρέθηκα τα Φέϊσμπουκ, τα Κανάλια σας, τον αιώνα σας!

Βαρέθηκα το ΦΕΪΣΜΠΟΥΚ και την ασημαντότητα που κυκλοφορεί μέσα του ελεύθερα:

Έτσι κι αλλιώς στο Φέισμπουκ μπήκα για να αναρτώ τα κείμενα του μπλογκ μου. Ύστερα έμεινα και λίγο παραπάνω από περιέργεια και μερικές φορές από διάθεση για διάλογο. Ώσπου μπούχτισα από τις απίστευτες ανοησίες των ανόητων και τις ακόμη πιο απίστευτες ανοησίες των μη ανόητων που βγάζουν εκεί τα εσώψυχά τους.  

Ένας πρώην μαθητής μου και φίλος σήμερα Μ.Σ. έγραψε χτες στο Φέισμπουκ:

"Βαρέθηκα...

........... Είχε τη πλάκα του... με κάποιους γνωρίστηκα και με άλλους παραγνωρίστηκα...

Ραντεβού από κοντά... δια ζώσης..."

Συμφωνώ μαζί του, το βαρέθηκα κι εγώ!

Το Φέισμπουκ έχει καταντήσει δημόσια τουαλέτα όπου κάποιοι ουρούν εντός λεκάνης, κάποιοι εκτός και γενικώς το όλον "μέρος" μυρίζει ανυπόφορα. 

Γέμισε "φασίστες" που ψηφίζουν κρυφά ΧΑ ή φανερά άλλα κόμματα και "δημοκράτες" που ζουν μόνο για να δουν τον Τσίπρα να πέφτει. 

Βαρέθηκα τα κανάλια και την ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ:

Οι υπότιτλοι στις ειδήσεις (του Σκαϊ, του Μέγκα κι όλων των αξιότιμων καναλιών) γράφουν φαρδιά πλατιά: "ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΤΟ ΟΛΟΗΜΕΡΟ". 

Βγαίνει ο Μητσοτάκης που δεν ξέρει τι θα πει "ολοήμερο" και καταγγέλλει την υποβάθμιση της παιδείας. Κάποιοι γονείς που λένε "...μμμ .. καλό ήτανε ... αν καταργηθεί τι θα κάνουμε;" βαφτίζονται γονείς που διαμαρτύρονται" και ένας συνδικαλιστής που εξ επαγγέλματος διαμαρτύρεται κι αυτός βαφτίζεται "εκπαιδευτικοί που διαφωνούν". 

Βγαίνει και ο Φίλης και λέει ότι δεν καταργείται αλλά αναβαθμίζεται, λέει ότι θα ισχύει για 5 χιλιάδες σχολεία κι όχι για χίλια τριακόσια μόνο, λέει ότι θα διδάσκονται σε όλα τα σχολεία αγγλικά, μουσική κλπ. αλλά ο υπότιτλος παραμένει, κανένα “συγνώμη κάναμε λάθος” δεν ακούγεται και το χαλκείο συνεχίζει μόλις ξεφορτωθούν την εικόνα του υπουργού από τη μέση γρήγορα γρήγορα.

Βαρέθηκα αυτόν τον αιώνα!

Διαμαρτύρομαι γιατί ζούμε σε ένα κόσμο τόσο ρηχό, αυταρχικό, μηδενιστικό και αδιάφορο για τη ζωή όσο δεν το είχα ποτέ μου φανταστεί όταν ήμουν μικρός και μεγάλωνα. Δυστυχώς, είναι ο κόσμος που έφτιαξε η δική μου γενιά. Με κοινωνικές ιδεολογίες, γελοίες θρησκείες και τρελές εθνικές πολιτικές που κάνουν τους ανθρώπους χαζούς όταν δεν τους κάνουν κρεατομηχανές ή εκρηκτικούς μηχανισμούς. Με τη δημοκρατία να γεμίζει επίθετα (φιλελεύθερη, σοσιαλιστική, λαϊκή, βασιλευόμενη κλπ) για να κρυφτεί η ανυπαρξία της. Με τον λαό να στέκει στο περιθώριο κι ας γίνονται όλα στην δική του καμπούρα. Ακόμα και την ουσία της δημοκρατίας (όλος ο λαός αυτοπροσώπως στην εξουσία με κλήρωση και όχι με αντιπροσώπους) αργά την κατάλαβα ενώ γύρω μου η άγνοια οδηγεί σε χαμόγελα κατανόησης για το "ουτοπικό" της μόνης λύσης που θα μπορούσε να υπάρξει.   

Εμείς τα κάναμε θάλασσα. Ελπίζουμε τώρα στους νέους! Όχι βάσιμα ... απλά ελπίζουμε...

ΠΑΣΧΑ και ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ του 2016. Στο ίδιο άρμα πορευόμαστε όλοι!

Πρωτομαγιά σήμερα και Πάσχα:

Σαν σήμερα βάφτηκε στο αίμα μια μεγάλη εργατική διαδήλωση πριν από πολλά χρόνια (1876 στο Σικάγο) από εργάτες που διεκδικούσαν το οχτάωρο. Από τότε βάφτηκαν στο αίμα πολλές πρωτομαγιές με κορυφαία για μας στην Ελλάδα την πρωτομαγιά του 1944 όταν οι Γερμανοί εκτέλεσαν 200 κομμουνιστές στην Καισαριανή.

Σαν σήμερα αναστήθηκε ο Χριστός από τον τάφο όπου τον είχαν βάλει μετά την σταύρωση και την ταφή του. Εδώ δεν έχουμε ιστορία καθώς δεν μνημονεύει το γεγονός κανείς ιστορικός, όμως μια σταύρωση δεν ήταν αξιοσημείωτο γεγονός την εποχή εκείνη. Την αναφέρουν τα θρησκευτικά βιβλία (ευαγγέλια) τα οποία όμως κι αυτά ιστορικά γεγονότα πραγματεύονται βλέποντάς τα, φυσικά, από τη δική τους οπτική γωνία. 

Η πρωτομαγιά έγινε καθεστώς όταν τα σοδιαλδημοκρατικά ή κομμουνιστικά κόμματα πήραν την εξουσία. Έκαναν την απεργία αργία κι από τότε υψώνονται λάβαρα και σημαίες και διαβάζονται επετειακοί λόγοι. Στην Σοβιετία παλιότερα και το αντολικό μπλοκ, στην Κίνα ακόμη σήμερα στο Βόρεια Κορέα κλπ. γίνονται παρελάσεις και βγαίνουν άρματα στους δρόμους για να θυμίσουν και να πείσουν ότι οι εργάτες νίκησαν.

Το (χριστιανικό) Πάσχα έγινε καθεστώς όταν οι αυτοκράτορες της Ρώμης, και αργότερα της λοιπής δύσης, έγιναν χριστιανοί γιατί ο τιμωρός, παντοδύναμος και μοναδικός θεός των Εβραίων τους ήταν πιο βολικός από τους πολλούς και λίγο δημοκρατικούς και ανθρώπινους θεούς των Ελλήνων. Αφ' ότου το Πάσχα έγινε καθεστώς γιορτάζεται με λάβαρα και σημαίες και το άγιο φως που βγαίνει μυστηριωδώς από μια κρύπτη στην εβραϊκή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ έρχεται αεροπορικώς με τιμές αρχηγού κράτους.

Γιορτάστε ό,τι θέλετε αγαπητοί αναγνώστες. Πιείτε κρασί, φάτε κοψίδια (τα καημένα τα αρνιά την πληρώνουν κάθε φορά) βάλτε κι ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο πέτο στο μέρος της καρδιάς και δηλώστε τις γήινες και υπεργήινες προτιμήσεις σας. Αυτός ο κόσμος είναι που μας έτυχε σε μας τους ταξιδευτές του 2016, είτε μικρούς είτε μεγάλους. Δυστυχώς χωρίς δημοκρατία (όπου δημοκρατία = όλοι περνούν από τις θέσεις ευθύνης με κλήρωση), ευτυχώς με πολλά καταναλωτικά αγαθά για όλους.

Σε ατομικό επίπεδο τις ευχές μου για μια ζωή ήρεμη, όσο πιο επικούρεια είναι δυνατό μέσα σε αυτόν τον αυταρχικό κόσμο της ισχύος και της επιβολής. Ευχές για καλό παράδεισο σε όσους αισιόδοξους, τυχερούς ή τυφλούς τον αναμένουν. Ευχές για γενναία και αξιοπρεπή αντιμετώπιση της μηδαμινότητάς μας σε όσους δεν τρέφουν τέτοιες ελπίδες.

Και για τον κόσμο μας, ευχές για μια εντελώς διαφορετική μελλοντική πορεία, με σεβασμό στη φύση και προ παντός με δημοκρατία για όλους.  

Πρόσκληση για Φιλοζωική Ημερίδα

Εμείς κι η χούντα!

Τώρα που πέρασε η "επέτειος" της εθνικής επαναστάσεως της 21ης Απριλίου (του 1967), ας θυμηθούμε πόσο αλλιώτικη χώρα έχει γίνει από τότε η Ελλάδα σε κάποια γνωρίσματά της και πόσο πολύ μοιάζει με την τότε σε κάποια άλλα.

Στις παραμονές του '67 η χώρα ήταν φτωχή, ρημαγμένη από τον πόλεμο και την εσωτερική τρομοκρατία (και με τα ΝΕΑ ακόμη σε χαρακτήριζαν συνοδοιπόρο, με την ΑΥΓΗ είχες σίγουρο φάκελο) κι είχε ένα πολιτικό σύστημα που έμοιαζε με τον κοινοβουλευτισμό αλλά ήταν απλά μια δεκαεξάχρονη ανακωχή μεταξύ εμφυλίου ('49) και δικτατορίας('67). Σήμερα ο κοινοβουλευτισμός μας δεν αμφισβητείται από κανένα ούτε καν από την Χρυσή Αυγή ή από τον Καρατζαφέρη που είναι οι διάδοχες της χούντας καταστάσεις.

Τότε ο στρατός ήταν "εγγυητής" (τρομάρα τους!!!) της κυριαρχίας μιας σκληρής εκδικητικής και απόλυτα ξενόδουλης δεξιάς, τώρα ο στρατός φτιάχνει τα χοτ-σποτ και κάνει προσφυγές στο ΣτΕ για τις περικοπές επιδομάτων των ενστόλων. Τότε ο Γ.Παπανδρέου με 53% δεν μπορούσε να πάρει ο ίδιος το Υπουργείο Άμυνας (αποπέμφθηκε από την μαριονέτα-“βασιλιά” γι αυτόν τον λόγο) ενώ σήμερα ο Τσίπρας το δίνει χωρίς πολλά-πολλά στον Καμένο κι αν ήθελε (άμα λάχει θα έπρεπε να πω) βάζει και τον Βίτσα υπουργό στρατού! Η δεξιά παραμένει ξενόδουλη και σκληρή αλλά σε σχέση με την ΕΡΕ του '60 είναι γιάφκα πατριωτών και ήπιων πολιτικών. Ο Γκοτζαμάνης και η ΚΥΠ της χούντας όχι απλά δολοφονούσαν αλλά και κυβερνούσαν, ενώ τώρα ο Ρουπακιάς και η ΧΑ μόλις βγήκαν από τα κελιά λόγω παρέλευσης 18-μήνου προφυλάκισης.

Στα νησιά (Γυάρος, Λέρος, Μακρόνησος κλπ) χτίζονταν μνημεία σε στυλ Ακρόπολης για να βασανίζονται μέχρι θανάτου οι αμετανόητοι κομμουνιστές ενώ τώρα το ΚΚΕ μπορεί από τον Περισσό να προσπαθεί ελεύθερα να καθοδηγήσει μια εργατική τάξη που εξακολουθεί να κωφεύει.

Όποιος δεν έχει ζήσει την χούντα δυσκολεύεται να κατανοήσει πόσο ολοκληρωτικά επενέβαινε το καθεστώς στην ζωή όλων των υπηκόων της (των δήθεν πολιτών) και πόσο εισχωρούσε σαν σκόνη στην καθημερινότητα, μέχρι και στις τελευταίες λεπτομέρειες του βίου του κάθε Έλληνα. Το χειρότερο από όλα ήταν ότι όποιος επιθυμούσε να την “αγνοήσει” (δήθεν) αναγκαζόταν να βαδίσει σε ένα δρόμο συνοδοιπορίας μαζί της, γεμάτο υποκλίσεις, τεμενάδες, σκυλοτράγουδα, ψέματα και κακογουστιά που αναιρούσαν με τρόπο παταγώδη την αρχική πρόθεση. Ιδιωτεύοντας γινόσουν συνένοχός της, “αγνοώντας” την ταυτιζόσουν με το πιο γελοίο της πρόσωπο.

Κατά τα άλλα οι ομοιότητες τρομάζουν. Ίδιες νοοτροπίες σκυλάδικου στα νεοελληνικά γούστα, ίδια προπαγάνδα για τον ίδιο ελληνοχριστιανικό (αν είναι δυνατόν κάτι να είναι ελληνικό και ταυτόχρονα χριστιανικό!!) πολιτισμό, ίδιος Ιεράρχης στον Πειραιά με τον ίδιο σκοταδιστικό λόγο, ίδιος δημόσιος χώρος (το φέϊσμπουκ ένα καλό παράδειγμα) γεμάτος ανοησίες, δικαιολογίες και φαντασιοπληξίες, ίδια τηλεόραση-χαζοκούτι που τότε ήταν το ΕΙΡΤ και τώρα είναι η “ιδιωτική” τηλεόραση, ίδιοι πολιτικοί-φανφάρες και τότε και τώρα (με ελάχιστες εξαιρέσεις και τότε και τώρα), ίδιοι σωτήρες, τότε χουνταίοι τώρα πατριώτες ή εκσυγχρονιστές, έτοιμοι να μας σώσουν και πάλι.

Μα η κυριότερη διαφορά ανάμεσα στο τότε και το τώρα είναι ότι στην χούντα γνώριζες πως ζούσες μέσα σε μια απελπισία χωρίς τέλος αλλά παρ' όλα αυτά επέμενες να ελπίζεις ενώ τώρα η απελπισία φαίνεται να έχει ένα τέλος μόνο που μετά από αυτό δεν περιμένεις τίποτε πια. Ούτε η Ευρώπη θα γίνει ποτέ ξανά τόπος ονειρικός, ούτε η Αμερική θα ξαναγυαλίσει στο μάτι όπως τότε, ούτε μια Σοβιετική Ένωση θα ξαναϋπάρξει για να χαρίσει ένα όνειρο ισότητας και ευτυχίας, έστω κι αν αποδείχτηκε ουτοπικό (ή το απέδειξαν ως τέτοιο). Αν περιμένουμε από την Κίνα να ζωντανέψει τα όνειρά μας, είναι προφανές πως θα πρέπει να περιμένουμε πολύ κι ίσως επί ματαίω. 

Η λύση θα ήταν να μην περιμένουμε τίποτε από κανέναν και να δώσουμε ΕΜΕΙΣ τη λύση για μας και για την Ευρώπη και -γιατί όχι;- για την ανθρωπότητα, θυμίζοντας σε όλους τι ήταν εκείνο που έκανε την Ελλάδα κάποτε σπουδαία και πως μπορεί το ίδιο και πάλι να την αναγεννήσει. Ίσως όμως για να πετύχουμε κάτι τέτοιο, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε λαό ....!

Η Χούντα στη Δραπετσώνα

Με αφορμές:

α) την επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου που "γιορτάζουμε" μεθαύριο και 

β) το γεγονός ότι επιτέλους βρίσκεται στο τυπογραφείο το βιβλίο "Από τον Πόντο και τη Μικρασία, στον Πειραιά ... εδώ στη Δραπετσώνα" με συγγραφείς τους Γ.Χατζόπουλο και υποφαινόμενο και επιμελήτρια την Χριστίνα Χαφουσίδου, έκδοση της Ένωσης Ποντίων Πειραιά και του οποίου η παρουσίαση αποφασίστηκε να γίνει τον Σεπτέμβρη

είπα να αναρτήσω ένα μικρό τμήμα του βιβλίου που αναφέρεται στα γεγονότα της περιόδου της χούντας.

Προκαταβολικά σημειώνω ότι υπάρχουν στο βιβλίο ονόματα ανθρώπων που δραστηριοποιήθηκαν στις παράνομες οργανώσεις, που εξορίστηκαν από τη χούντα, που αποτέλεσαν τα δημοτικά συμβούλια της χούντας κλπ. Εδώ, στην προδημοσίευση, δεν θα αναφέρω κανένα όνομα. Θα αφήσω μόνο τα κείμενα που δίνουν όλο το κλίμα της εποχής και την φωτογραφίζουν για να υπάρχει αυτή η φωτογραφία της και για το μέλλον.  

Η εποχή της Χούντας

  

Η εποχή της Χούντας ήταν για τη Δραπετσώνα μία ακόμα ομαδική τιμωρία για τη στάση της σε όλους τους διχασμούς και την ένταξή της στο δημοκρατικό ή αριστερό στρατόπεδο. Εξορίες, φυλακίσεις και κλήσεις στην Ασφάλεια «για υπόθεσή σας».

Φυσικά παύτηκε η εκλεγμένη δημοτική αρχή και αντικαταστάθηκε με μια διορισμένη που εξασφάλιζε στην κρατούσα κατάσταση την ησυχία και την τάξη που επιθυμούσε. Για τον τότε δήμαρχο κ. Παπαντωνίου δεν υπάρχει καμιά καταγγελία για αισχρή συμπεριφορά, απεναντίας ο άνθρωπος, όπως και το διορισμένοι δημοτικό συμβούλιο, κράτησαν χαμηλούς τόνους και δεν προκάλεσαν το δημόσιο αίσθημα. Προπαγάνδισαν, όμως, την «επανάσταση» των γελοίων συνταγματαρχών και γέμιζαν στις εθνικές και άλλες εορτές τη Δραπετσώνα με τα κακόγουστα αρματωμένα πουλιά. Επί πλέον, άφησαν τον στρατό να γκρεμίσει με τη βία τα σπίτια τους και να κάνει για μια ακόμη φορά πρόσφυγες τους Δραπετσωνίτες έτσι ώστε να περάσει η οργανωμένη δόμηση, και άφησαν ανεξέλεγκτους τους εργολάβους να φτιάξουν πολυκατοικίες χωρίς ασανσέρ, χωρίς κεντρική θέρμανση και με πρόβλεψη για τσιμεντένια πλυσταριά στα υπόγεια!! 

Στα θετικά τους όμως πρέπει να καταχωρηθεί το γεγονός ότι κατάφεραν με τις διασυνδέσεις τους και την πίεση που άσκησαν όχι μόνο να μην μετονομαστεί ο δήμος (γιατί το όνομά του φαίνεται προκαλούσε εκνευρισμό στους δικτάτορες) αλλά απεναντίας να κερδίσει ένα μεγάλο κομμάτι από τον Πειραιά και το Κερατσίνι κι έτσι από εκεί που είχε όριο την Κανελλοπούλου να φτάσει μέχρι την Αναλήψεως και την Α. Μιαούλη αποκτώντας έτσι μια ευρυχωρία.

Τη δουλειά του σωφρονισμού των Δραπετσωνιτών (όπως και όλων των Ελλήνων) την είχε αναλάβει το ένατο (αστυνομικό) τμήμα και η ασφάλεια με λαγωνικό τον περίφημο για τις βάρβαρες και άγριες μεθόδους του αρχι-ασφαλίτη Σβούκα.

Η Χούντα ήταν μια παρένθεση, στην οποία όμως η Δραπετσώνα άλλαξε 100% κυρίως λόγω του γκρεμίσματος της παράγκας στην ευρύτερη περιοχή του Αγίου Διονυσίου.

 Η Δραπετσώνα είχε τη συμμετοχή της

στην αντίσταση κατά της χούντας

 ΕΚΤΟΠΙΣΕΙΣ, ΕΞΟΡΙΕΣ, ΦΥΛΑΚΕΣ

Η Δραπετσώνα είχε πάντα δημοκρατικό φρόνημα (που εκφραζόταν συχνά με ποσοστά γύρω στο 80%) και ήταν επόμενο να μπει στο στόχαστρο της χούντας που ήθελε να εκμηδενίσει τις αντιστάσεις του λαού όταν επιβλήθηκε στις 21-4-1967

Η πρώτη μέρα της επιβολής της Δικτατορίας πάγωσε τον κόσμο που είδε τα τανκς να τριγυρίζουν στον Πειραιά και ην απαγόρευση της κυκλοφορίας να επιβάλλεται. Και βέβαια η Αστυνομία και ο Στρατός δεν έμειναν με τα χέρια αδειανά. Πολλοί Δραπετσωνίτες βρέθηκαν από τις πρώτες μέρες της χούντας στις εξορίες και τις φυλακές.

Φυσικά διαλύθηκαν όλες οι οργανώσεις, κομματικές, πολιτιστικές κλπ. και αφέθηκαν μόνο οι πρόσκοποι (που δέχτηκαν κι αυτοί ασφυκτικό έλεγχο) η «Βασιλική Πρόνοια» (σήμερα στον Δήμο) τα κατηχητικά και όλα εκείνα τα σχήματα που δεν αποτελούσαν κίνδυνο ή έπαιζαν το ρόλο του στηρίγματος του καθεστώτος.

Η Ένωση Ποντίων έκλεισε και κάηκαν τα αρχεία του συλλόγου, η Αθλητική Ένωση Ποντίων μετονομάστηκε σε ΑΣ Ποντίων, κάθε κίνηση, κοινωνική, πολιτιστική ακόμα και αθλητική που δεν ελεγχόταν καταργήθηκε.

Για επτά χρόνια το τμήμα της Ασφάλειας του ένατου (Θ΄ παράρτημα ασφαλείας Πειραιά), έκανε τη δουλειά του εξασκώντας τρομοκρατία σε κάθε δημοκρατική φωνή και συμμετέχοντας στο φακέλωμα κάθε πολίτη που δεν εννοούσε να καταγραφεί ως «εθνικόφρων». Ένα σύστημα των «χαφιέδων της γειτονιάς» επιχειρήθηκε να στηθεί (αναποτελεσματικά πάντως) ενώ από την άλλη τοποθετήθηκαν τα «μιασμάτων» που τα αποτελούσαν οι κομμουνιστές, οι συνοδοιπόροι, οι νέοι συλλήβδην και κάθε πολίτης που τολμούσε να πει μια λέξη αγανάκτησης για το καθεστώς.

Η αστυνομοκρατία και ο στρατιωτικός νόμος συνετέλεσαν ώστε να δοθεί μια «αναίμακτη» λύση στο οικιστικό πρόβλημα και οι παράγκες γκρεμίστηκαν σχετικά εύκολα για να κτιστεί η σημερινή Δραπετσώνα της οργανωμένης δόμησης.

 

ΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ

Αργότερα, όταν αναπτύχθηκε το φοιτητικό κίνημα, πολλοί νέοι της εποχής εκείνης βρέθηκαν είτε σε οργανώσεις αντιστασιακές είτε στις εκδηλώσεις που σημάδεψαν την πτώση της χούντας. Παράλληλα αναπτυσσόταν και ένα κίνημα νεολαίας που είχε να κάνει με την αμφισβήτηση όχι μόνο των πολιτικών δομών αλλά και της ίδιας της κοινωνίας όπως είχε διαμορφωθεί μεταπολεμικά. Το Γούνστοκ, το κίνημα κατά του πολέμου για το Βιετνάμ, ο γαλλικός Μάης του ’68 και τα σύγχρονα ρεύματα έφταναν έστω και καθυστερημένα λόγω λογοκρισίας και ασφυκτικού ελέγχου των μέσων από τη χούντα και προκαλούσαν εξέγερση της ελληνικής νεολαίας.

Η ασφάλεια είχε και πάλι πολλή δουλειά.

Στη συνέχεια όμως άρχισαν να αναπτύσσονται οι φοιτητικές μετωπικές και οι νεολαιίστικες οργανώσεις (Αντι-ΕΦΕΕ, ΚΝΕ, ΟΜΛΕ, ΕΚΚΕ, ΑΑΣΠΕ, Ρήγας Φερραίος, ΠΑΚ κλπ.) και το κίνημα άρχισε να παίρνει πιο οργανωμένη μορφή, μέχρι που κορυφώθηκε τα χρόνια 1972-73 και κατέληξε στη γνωστή εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Πολλοί ήταν οι Δραπετσωνίτες φοιτητές που έτρεξαν στο Πολυτεχνείο όταν σημειώθηκε η φοιτητική εξέγερση ενώ αρκετοί συμμετείχαν στις εκδηλώσεις της Νομικής τον Μάρτιο του 1973, την πορεία της Φυσικομαθηματικής τον Φεβρουάριο του 1972, τις συνελεύσεις των φοιτητικών συλλόγων όπου καταγγέλθηκαν οι χουντικές διοικήσεις κλπ.

Ο Σύλλογος Νέων Δραπετσώνας που ξεκίνησε μετ’ εμποδίων επί χούντας προκάλεσε το ενδιαφέρον της Ασφάλειας.

Πολλές φορές γράφτηκαν συνθήματα σε τοίχους της Δραπετσώνας και κάθε εκδήλωση στην Αθήνα είχε πάντα φοιτητές, μαθητές, εργαζόμενους, νέους και νέες από τη Δραπετσώνα να συμμετέχουν, πολλές φορές μάλιστα στην πρωτοπορία αυτών των αγώνων.

Ο Δήμος επί Χούντας

Η στρατιωτική κυβέρνηση της χούντας το 1967 αντικατέστησε αμέσως το εκλεγμένο δημοτικό συμβούλιο και τον δήμαρχο με δικά της όργανα. Ο Μαρίνος Κοσκινάς και άλλοι δημοκράτες αγωνιστές και εκλεκτοί του λαού πήραν τον δρόμο της εξορίας και της φυλακής και «δοτοί» σύμβουλοι, με μόνο προσόν την εθνικοφροσύνη τους και την υποτακτικότητά τους στους δικτάτορες, πήραν τις θέσεις τους.

Δήμαρχος ορίστηκε ο κ. Γ.Παπαντωνίου, ένας άνθρωπος που στη ζωή του ήταν ένας αγαθός άνθρωπος χωρίς κακές προθέσεις και γι αυτό δεν τον κατηγόρησε κανείς ποτέ για τη θητεία του της επταετίας, όμως ανεξάρτητα από τις προθέσεις του το γεγονός ήταν ότι στη δημόσια ζωή υπηρέτησε τη χούντα και με τη δική του βοήθεια επεβλήθη η συσκότιση και το ανελεύθερο καθεστώς.

Ο μηχανισμός του Δήμου λειτούργησε υπό το νέο καθεστώς και κράτησε τη Δραπετσώνα. Ο τότε προϊστάμενος τεχνικής υπηρεσίας κ. Γκιάλλας, (με καθαρά δεξιές καταβολές και πεποιθήσεις), γράφει στα απομνημονεύματά του για τις μέρες εκείνες:

«Έχουν περάσει μόνο δυο μήνες από το πραξικόπημα και όπως ήταν επόμενο όλος ο κόσμος ήτανε μουδιασμένος. Γιατί μπορεί να έλεγαν κάποιοι λαϊκιστές ότι «η δικτατορία δεν περνά» αλλά η δικτατορία ήλθε και ο κόσμος αγωνιούσε και περίμενε τι θα φέρει η άλλη μέρα… Για στρατιωτικό διοικητή βρήκαμε ένα Ταγματάρχη της ΕΣΑ, Ζουλίνο. Καθόταν μπροστά από το γραφείο του Διοικητή, είχε πίσω του τον Διοικητή και κάθε φορά που έβγαζε κορώνες και αμόλαγε κεραυνούς χτύπαγε και τη γροθιά του πάνω στο γραφείο του Διοικητή και ο καημένος ο Διοικητής κοψοχόλιαζε κάθε φορά.» Τα Ες Ες είχαν ξαναχτυπήσει

Η λειτουργία της χουντικής δημοτικής αρχής

 

Διαβάζουμε από το ενημερωτικό φυλλάδιο του Δήμου που εκδόθηκε τον Μάρτιο του 1973:

«Διακεκριμένοι ομιληταί ετίμησαν τας δοθείσα δημοτικάς διαλέξεις, εδώ ο καθηγητής κ. Σωτ. Αγαπητίδης» έγραφε η λεζάντα της φωτογραφίας στο «ενημερωτικό» φυλλάδιο του δήμου το 1973. Η εκδήλωση έγινε στο ΡΕΞ και το πουλί της δικτατορίας σκέπαζε με τα φτερά του τους καθώς πρέπει ακροατές της χουντικής προπαγάνδας.

Όλαι αι εθνικαί εορταί και επέτιοι εωρτάσθησαν πανδήμως,, μαρτυρία του υψηλού φρονήματος υπό του οποίου κατέχονται οι κάτοικοι της πόλεως. Αλλά και πέραν των καθιερωμένων ενημερώσεων έλαβον χώραν και πλείσται άλλαι μορφωτικού, ψυχαγωγικού και καλλιτεχνικού περιεχομένου αι οποίαι πλαισιώθηκαν υπό των πολιτών.»

Μεγάλη αγωνία της δικτατορίας και των οργάνων της να βρίσκει υψηλό εθνικόφρον φρόνημα στη Δραπετσώνα όπου οι πολίτες πλαισιώνουν τις εκδηλώσεις της Χούντας και μάλιστα πανδήμως! Στην πραγματικότητα ο λαός απλά ανεχόταν αυτή την κυβέρνηση και περίμενε τη μέρα που θα πανηγυρίσει την πτώση της. Και κάποιοι αντιστέκονταν ενεργά, οι παλιότεροι κυνηγημένοι με εκτοπίσεις και οι νεότεροι φοιτητές και μαθητές γράφοντας συνθήματα «κάτω η χούντα» και «δεν περνά ο φασισμός»

Μια ιστορία που αναφέρει ο κ. Γκιάλας αξίζει να μνημονεύσουμε εδώ. Πρόκειται για εσωτερική υπόθεση των χουντικών οι οποίοι ως μαθητευόμενοι μάγοι κρατούσαν τις τύχες της Δραπετσώνας αλλά και της Ελλάδας ολόκληρης στα χέρια τους.

Μπήκε θέμα από τον αλήστου μνήμης Σκυλίτση, δήμαρχο τότε του Πειραιά, να ενσωματωθεί η Δραπετσώνα στον Πειραιά (στόχος τα δημοτικά τέλη των Λιπασμάτων). Το δημοτικό συμβούλιο πήρε αρνητική θέση με υπόμνημα προς τον τότε δικτάτορα και δια μέσου του Γιάννη Μαυρίδη (Χιώτης που οι γονείς του ήταν κάτοικοι Δραπετσώνας) που ήταν ο προσωπικός γιατρός του δικτάτορα Παπαδόπουλου, αυτή η ενσωμάτωση απετράπη. Κατά τον κ. Γκιάλλα, το Φάληρο που αντέδρασε υποτονικά, ενσωματώθηκε τελικά στον Δήμο του Πειραιά.

  

Η αντίσταση κατά της Χούντας στη Δραπετσώνα

και στα γεγονότα του Πολυτεχνείου

Πολλοί Δραπετσωνίτες συμμετείχαν στις μεγάλες διαδηλώσεις που προηγήθηκαν της 17ης Νοέμβρη καθώς από την Τετάρτη που άρχισε η κατάληψη του Πολυτεχνείου όλοι οι φοιτητές αλλά και μαθητές και πολίτες ανέβαιναν στην Αθήνα, έμπαιναν στο Πολυτεχνείο και έδιναν με κάθε τρόπο τη συμπαράστασή τους στους αγωνιζόμενους Έλληνες, στους αγωνιζόμενους φοιτητές.

Την Παρασκευή το βράδυ την 17η Νοέμβρη του ‘73 αρκετοί Δραπετσωνίτες ήταν στην Αθήνα. Οι περισσότεροι βρέθηκαν έξω από το Πολυτεχνείο όταν έπεσαν τα δακρυγόνα και βρέθηκαν αποκλεισμένοι. Μερικοί πρόλαβαν τον ηλεκτρικό και γύρισαν στη Δραπετσώνα ακούγοντας τα νέα από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Άλλοι βρέθηκαν στους δρόμους της Αθήνας σε διασταυρούμενα πυρά. Ήταν το βράδυ όπου το «Πάλης ξεκίνημα νέοι αγώνες» είχε βρει την πρακτική του εφαρμογή.

Κάποιοι έμειναν μέσα και βγήκαν βίαια όταν έγινε η εισβολή των τανκς αργά το βράδυ, κατά τις 4 το πρωί. Στρατιώτες με μπαζούκας για εκφοβισμό είχαν φτιάξει το διάδρομο διαφυγής από την πεσμένη πόρτα με τα αίματα των νεκρών και αστυνομικοί της ασφάλειας, βασανιστές, κτυπούσαν όπως μπορούσαν τους φοιτητές που έβγαιναν έξω. Και εκεί υπήρχε ένα κυνηγητό για ξύλο και για συλλήψεις. Τα γύρω σπίτια στη Στουρνάρα, τη Μπουμπουλίνας και αλλού φιλοξένησαν εκείνους που βγήκαν κυνηγημένοι, ώσπου ξημέρωσε και τα πράγματα ηρέμησαν κάπως. Στα Εξάρχεια το Σαββάτο το πρωί ανέπνεες ελεύθερα, όμως η βαριά σκιά της χούντας είχε σκεπάσει και πάλι την Ελλάδα.

 

Η χούντα πέφτει. Μια νέα εποχή αρχίζει

 

Η χούντα έπεσε το 1974. Είχαν προηγηθεί αγώνες της νεολαίας και πολλές αντιστασιακές ενέργειες από οργανώσεις (Ρήγας, ΚΚΕ, Άμυνα κλπ) και προσωπικότητες όπως ο Αλέξανδρος Παναγούλης ενώ το φοιτητικό κίνημα της τριετίας 1971-73 έδωσε νέα ώθηση στην πάλη του λαού κατά της δικτατορίας αφού μετέφερε τον αγώνα στις λαϊκές μάζες.

Η πορεία των φοιτητών της Φυσικομαθηματικής τον Φεβρουάριο του 1972 ήταν η πρώτη δημόσια φοιτητική διαδήλωση κατά του καθεστώτος, καθώς είχαν προηγηθεί δυο εκδηλώσεις ανάλογες στη κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου και στη κηδεία του Γιώργου Σεφέρη. Το επόμενο σημαντικό γεγονός ήταν ο εγκλεισμός φοιτητών στη Νομική τον Μάρτιο του 1973, και αποκορύφωμα των λαϊκών εκδηλώσεων κατά της χούντας ήταν το Πολυτεχνείο τον Νοέμβρη του 1973.

Η χούντα του Παπαδόπουλου έπεσε αλλά στη θέση της ήρθε η χούντα του Ιωαννίδη, μια ακόμα πιο ξενόδουλη χούντα που με την βλακεία της προκάλεσε την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο. Η χούντα κατέρρευσε και η κυβέρνηση παραδόθηκε άνευ όρων στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και στην εθνική κυβέρνηση του 1974.

Στη Δραπετσώνα η αλλαγή έγινε δεκτή με ενθουσιασμό και ανακούφιση. Η ΕΣΑ δεν προκαλούσε φόβο πλέον, αντίθετα τα «παλικάρια» της ΕΣΑ και οι βασανιστές άρχισαν να φοβούνται μην τους λυντσάρει ο λαός. Η αλλαγή είχε επέλθει και η δημοκρατία είχε αποκατασταθεί.

Η δημοτική αρχή αντικαταστάθηκε από τα παλιά προδικτατορικά συμβούλια με επικεφαλής δικαστικούς και προκηρύχτηκαν δημοτικές εκλογές για το 1975 αφού προηγούντο οι εθνικές εκλογές και το δημοψήφισμα για το πολίτευμα (βασιλευόμενη ή προεδρευόμενη δημοκρατία).