Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε ένα κακό θέαμα που κυβέρνηση και θεσμοί παρουσιάζουν στις οθόνες μας. Η κυβέρνηση έχει υποκύψει σε όλα όσα της ζητησαν και συνεχίζουν να της ζητούν οι εταίροι (ο Σόιμπλε). Παρ' όλα αυτά οι εταίροι κι οι εταίρες δεν συμφωνούν αναζητώντας κάθε φορά κάποια νέα απαίτηση να προσθέσουν. Η κυβέρνηση εξηγεί (σε εμάς, τους ντόπιους) πόσο κακά είναι όλα αυτά τα μέτρα που ψιθυρίζει -με διαρροές- ότι αποδέχεται και παρακαλεί (τους άλλους, τους έξω) να αποδεχτούν την πλήρη υποταγή της. Και πάλι εκείνοι (ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ) δεν αποδέχονται την υποταγή αναζητώντας να βρουν το νέο αδύνατο για να της ζητήσουν.
Είναι αλήθεια ότι κάποιοι Ευρωπαίοι θέλουν να απαλλαγούν από τον Σύριζα. Αυτοί που θέλουν να τον πνίξουν, πνίγουν μαζί του και την Ελλάδα. Κι ο Σύριζα, πεισματωμένος δεν θέλει να τους κάνει το χατίρι! "Δεν φεύγω" τους λέει όπως "δεν πληρώνω" έλεγε κάποτε. Τώρα λέει "πληρώνω". Αναρωτιέμαι πότε θα πει "φεύγω"; ... όταν η αριστερά θα έχει αποδεχτεί με κείμενά της -κι όχι με διαρροές που δεν μετράνε- τα πάντα; Κι αν το κάνει πως θα σταθεί;
Αυτά που θέλει να κάνει ο Σύριζα είναι λογικά. Κλείσιμο της αξιολόγησης, ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση, ανάκτηση της εμπιστοσύνης στην ελληνική οικονομία, θετικοί ρυθμοί ανάπτυξης, εν καιρώ έξοδος στις αγορές και επάνοδος στην κανονικότητα. Λογικά, όμως ... δεξιά! Κι ο Σαμαράς τα ίδια ήθελε. Το διαφορετικό που είχε ο Σύριζα από τον Σαμαρά ήταν η δυνατότητα διαπραγμάτευσης. Την έκανε και δεν του βγήκε. Προσπέρασε τον σκόπελο το 2015 αλλά τον ξαναβρίσκει μπροστά του το 2017. Το κάτι παραπάνω λοιπόν δεν γίνεται. Και τότε ... γιατί να τα κάνει όλα αυτά ο Σύριζα κι όχι εκείνοι που ξέρουν καλύτερα; Πως θα μοιράσει το κερδισμένο ΑΕΠ δικαιότερα όταν δεν τον αφήνουν καν να φτιάξει ΑΕΠ; Μόνο την κάθαρση μπορεί εν μέρει να προσπαθήσει καλύτερα από την δεξιά αλλά και στον τομέα αυτόν τα χέρια του είναι δεμένα από το σύνταγμα και τα δικαστήρια. Ούτε τα στοιχειώδη δεν μπορεί να κάνει π.χ. τον χωρισμό εκκλησίας κράτους (λόγω Καμένου), έναν απλό διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες (λόγω δικαστών) ή την τροποποίηση του συντάγματος (όπου επεμβαίνουν κι άλλες τετραετίες).
Προς τι λοιπόν να μένει ο Σύριζα σε μια εξουσία η οποία απλά στερεί τον λαό από μια αντιπολίτυευση ικανή να πει στο μέλλον, σε ενδεχομένως πιο ευνοϊκές συνθήκες, έναν άλλον λόγο; Γιατί το να μετασχηματιστεί μια άλλη αριστερά (ΚΚΕ, ΛΑΕ κτλ) σε κόμμα κυβερνητικό είναι ουτοπία ενώ η Χρυσή Αυγή παραμονεύει για να γίνει αυτή το αντισυστημικό κόμμα της αντιπολίτευσης.
