Τον τελευταίο καιρό γράφω ένα ακόμα μυθιστόρημα από αυτά που χαρακτηρίζονται "ϊστορικά". Όσοι δίνουν σε μυθιστορήματα τέτοιους χαρακτηρισμούς εννοούν ότι ο μύθος πλέκεται γύρω από γεγονότα τοποθετημένα σε χρόνο προγενέστερο και ότι το ιστορικό πλαίσιο είναι εμφανές κι ενεργό στην δημιουργία κι εξιστόρηση των γεγονότων.
Για το καινούριο αυτό μυθιστόρημα, το οποίο έχω τελειώσει κατά τα δύο τρίτα (2/3) θα αναφέρω ότι έχει τίτλο "Τρεις μέρες που συγκλόνισαν την Αθήνα" κι ότι όλη η ιστορία συγκεντρώνεται σε τρεις μέρες την 9η, 10η και 11η Ιουνίου του 307 πΧ. Τις μέρες αυτές έγινε μια επέμβαση στην Αθήνα από τον Δημήτριο τον γιο του Αντίγονου (κατόπιν αποκλήθηκε κι είναι γνωστός ως "Δημήτριος ο Πολιορκητής"). Το αποτέλεσμα της επέμβασης ήταν να ξεσηκωθεί ο δήμος και να διώξει τον φιλόσοφο-τύραννο Δημήτριο Φαληρέα και τη μακεδονική φρουρά της Μουνιχίας και να επανέλθει στην πόλη η δημοκρατία.
Όπως συμβαίνει στα μυθιστορήματα υπάρχουν εγκλήματα, ερωτικές ιστορίες, σκέψεις, συναισθήματα, πράξεις και δράσεις που όλες εντάσσονται στο ιστορικό πλαίσιο αυτών των γεγονότων και το περιτριγυρίζουν. Ελπίζω πως, εκτός από το αυτοτελές ενδιαφέρον του μύθου, το βιβλίο θα δίνει στον αναγνώστη του μια καλή εικόνα και ενδιαφέρουσα γνώση για μιαν εποχή που δεν είναι καθόλου γνωστή.
Όταν το τελειώσω θα δώσω μερικά αποσπάσματα, κυρίως για το πως έβλεπαν τότε την ισοκρατία, την ισονομία και την δημοκρατία, τι εννοούσαν όταν έλεγαν "πάτριο πολίτευμα", πως έβλεπαν τους τυράννους και πως τους Μακεδόνες κλπ..
