Έχει μέλλον ο "ελληνισμός";

Έχει μέλλον ο ελληνισμός; Είναι ένα ερώτημα.

Πριν από αυτό, πρέπει να απαντηθεί ένα άλλο ερώτημα, υπαρξιακό: ... υπάρχει "ελληνισμός" για του οποίου το μέλλον μπορεί ή πρέπει κανείς να ανησυχεί;

Για δυο χιλιάδες χρόνια δεν υπήρχε "ελληνισμός". Από την εποχή των Μακεδόνων που την ακολούθησε η εποχή των Ρωμαίων και εν συνεχεία των Οθωμανών η "Ελλάδα" κι ο ελληνισμός ως έννοιες και υπάρξεις φθίνουν, από το πανελλήνιον, στο ελληνορωμαϊκό και τέλος στην πλήρη εξαφάνιση. Ξαναθυμούνται τον όρο Ελλάς κι Ελληνισμός τον 18ο αιώνα και με όχημα αυτές τις "νέες" ιδέες συγκροτείται το νεοελληνικό κράτος χωρίς να έχει κανένα ελληνικό χαρακτηριστικό (ούτε ελληνικό πολίτευμα, ούτε ελληνική θρησκεία, ούτε ελληνική φιλοσοφία) πέρα από κάποια εξωτερικά γνωρίσματα. Ποια είναι αυτά; Είναι κυρίως ο τόπος και εν μέρει μια γλώσσα που μοιάζει κάπως με την ελληνική αν κι εχει αλλάξει πολύ, σε βαθμό που να έχει γίνει αγνώριστη. 

Με βάση τον τόπο και -εν μέρει- τη γλώσσα και με βάση μια ισχυρή επιθυμία των βαλκάνιων (Ρωμιών, Βλάχων, Αρβανιτών) που κατοικούν αυτόν τον τόπο για απαλλαγή από τον βάρβαρο κι απολίτιστο Οθωμανό δυνάστη, εκρήγνυται μια επανάσταση, καθ' όλα θαυμαστή και μοναδική στο είδος της, που πετυχαίνει καθώς εκμεταλλεύεται τις αντιθέσεις των μεγάλων Δυνάμεων της εποχής. Οι λάτρεις της Ελλάδας και του Ελληνισμού (δηλαδή της αρχαιότητας) της διορθώνουν τη γλώσσα, της παρέχουν συγγράμματα "διαφωτισμού", την βοηθούν να διεθνοποιήσει την εξέγερση, εκμεταλλεύονται την "πίστη" (ορθοδοξία κόντρα στο ισλάμ) και φτιάχνουν το νεοελληνικό κράτος, αυτό στο οποίο ζούμε εμείς κι οι πρόγονοί μας Νεοέλληνες.

Τώρα που ορίσαμε τον "ελληνισμό" καλύτερα μπορούμε πιο άνετα να ξαναρωτήσουμε:

Αυτός ο ελληνισμός του Νεοέλληνα έχει μέλλον;

Η απάντηση είναι ένα μεγάλο, τεράστιο, φωτεινό ΟΧΙ

ΟΧΙ, δεν έχει κανένα μέλλον η βαλκανική, ορθόδοξη, ψευτοθωμανική και ψευτοδυτική ύπαρξή μας. Θα τελειώσει οσονούπω και θα πεταχτεί στα σκουπίδια της ιστορίας γιατί κανείς δεν έχει ανάγκη από μπάσταρδους λαούς που δεν έχουν παρελθόν δικό τους αλλά κλεμένο. Κάποια στιγμή οι μύθοι θα καταπέσουν και η αλήθεια θα αποκαλυφθεί. Η κρίση έβγαλε τα πρώτα απόνερα κι νομίζω πως δεν θα τελειώσει εύκολα αυτή η ιστορία, θα υπάρξει και συνέχεια. 

Δεν θα μπορούμε να κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας (γιατί τον υπόλοιπο κόσμο δεν τον ξεγελάμε) ότι συνδυάζεται ο σκληρός ορθόδοξος χριστιανισμός με την αρχαιότητα. Τα παιδιά του Δία δεν μπορεί να έχουν για θεό ένα κατασκεύασμα της παλαιάς Διαθήκης των Εβραίων. Όμως η ορθοδοξία είναι ουσιαστικό συστατικό του νεοελληνικού έθνους. Ήταν το όχημα στο οποίο επιβιβάστηκε η επανάσταση τον 19ο αιώνα ξεκόβοντας από τους Τουρκαλβανούς (όπως τους ονόμασαν) και στη συνέχεια ήταν και πάλι το όχημα δια του οποίου συγκροτήθηκε οριστικά τον 20ο αιώνα κατονομάζοντας ως "Νεο-Έλληνες" όλους τους ορθόδοξους της Μικρασίας. Άρα, το πρώτο ουσιαστικό στοιχείο του "ελληνισμού", η πολιτιστική ταυτότητα (θρησκεία, παραδόσεις, μύθοι, συνείδηση παρελθόντος) έχει υποκατασταθεί οριστικά από την εβραιοχριστιανική παράδοση και θα μας λείπει πάντα. Επομένως είναι μάταιος κόπος η αναζήτησή του.

Δεν θα μπορέσουμε επίσης ποτέ να πιάσουμε το πολίτευμα των Ελλήνων, τη δημοκρατία με κλήρωση, δηλαδή την δημοκρατία ΟΛΟΥ του λαού κι όχι των αντιπροσώπων του, της ολιγαρχίας. Είμαστε τόσο πίσω ακόμα κι από τη δύση σε θεσμικό επίπεδο ώστε μοιάζει εξωπραγματικό να περιμένουμε ότι θα μπορέσει ποτέ η Νέα Ελλάδα να μοιάσει στην Αρχαία στο πιο βασικό της γνώρισμα, στο στοιχείο που την διαφοροποιούσε από όλο τον υπόλοιπο κόσμο, στη δημοκρατία-ισοκρατία ...  και ... χωρίς αυτό, ελληνισμός δεν υπάρχει.

Όσο για τη γλώσσα, εδώ τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα. Μοιάζει η γλώσσα μας με την ελληνική, τουλάχιστον μοιάζει περισσότερο από όλες τις άλλες γλώσσες. Και πάλι όμως θα είμαστε ανάπηροι πνευματικά αν δεν μπορέσουμε να παραδεχτούμε την απόσταση που μας χωρίζει από αυτή τη γλώσσα. Διαβάστε ένα οποιοδήποτε χωρίο της Ιλιάδας ή της Οδύσσειας (με την προφορά του) και δεν θα καταλάβετε ούτε μια φράση, αν όχι ούτε μία λέξη. Η αυτογνωσία είναι το πρώτο βήμα για την σύνδεσή μας με την αρχαιότητα, δυστυχώς όμως είμαστε και σε αυτόν τον τομεα πολύ πίσω.

Ο ελληνισμός είναι το μέλλον της ανθρωπότητας λέει ο Αλέξανδρος Κόντος και θεωρώ ότι έχει απόλυτο δίκιο. Μόνο μέσω της αναμόρφωσης όλων των θεσμών (και των πόλεων, και της στάσης μας απέναντι στα ζώα και τη Γη κλπ) με ξεκίνημα την δημοκρατία, έχει μέλλον η ανθρωπότητα. Αυτός ο ελληνισμός όμως, που θα έπρεπε να είναι κύριο μέλημα των σημερινων Νεοελλήνων (γιατί μένουν στον τόπο των Ελλήνων κι έχουν το όνομά τους), είναι τόσο μακρινός για εμάς που δεν βλέπω φως κανένα στον ορίζοντα.

Στο ερώτημα αν έχει μέλλον ο "νεοελληνισμός" η απάντηση είναι ίδια με εκείνην του ερωτήματος αν έχει νόημα ο "βουλγαρισμός" ή ο "σερβισμός" ή ο "αλβανισμός" κ.ο.κ. Η υποτιθέμενη βαρύτητα του ερωτήματος για τον "ελληνισμό", βαρύτητα που την προσθέτει η ιστορία του πολιτισμού, δυστυχώς δεν μας αφορά. Γιατί έχουμε επιλέξει να είμαστε Νεοέλληνες κι όχι Έλληνες. Κι ως τέτοιοι, στην μικρότητά μας θα συνεχίσουμε να πορευόμαστε.  

   

Μικρός απολογισμός

2010-2016. Επτά χρόνια καθόδου. Χάθηκε το 25% του εθνικού εισοδήματος και ανέβηκε στο 25% η ανεργία. Αυτά τα δυο (αλληλένδετα) ποσοστά περιγράφουν την κάθοδο. Ελπίζουμε το έτος που φεύγει να αποδειχθεί πως ήταν ο πάτος. Όχι γιατί αυτό βολεύει την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση αλλά γιατί ο τόπος δεν αντέχει άλλο τη μιζέρια να μετράμε τα ευρώ και να τα βρίσκουμε λειψά, να αναζητάμε ευκαιρίες και να διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχουν. Αν επιτευχθεί ο στόχος της αύξησης του ΑΕΠ κατά 2,7% όπως προβλέπει ο προϋπολογισμός και μειωθεί η ανεργία κατά 3-5% (έστω) θα μπορούμε να πούμε πως τα νούμερα αρχίζουν να βελτιώνονται και θα απομένει να αποδειχθεί ότι αυτή η βελτίωση δεν θα είναι πρόσκαιρη αλλά ένα σταθερό πρώτο βήμα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.

Μετά από αυτά τα χρόνια της καταστροφής κι αφού έχουν αποτιμηθεί με πολλούς τρόπους τα αρνητικά της αποτελέσματα, ας προσπαθήσουμε να βρούμε αν υπάρχει κάτι θετικό που μας απέμεινε. Περισσότερη αυτογνωσία; καλύτερη συνειδητοποίηση του περιβάλλοντός μας; προσγείωση στην πραγματικότητα;

Τίποτε από όλα αυτά!

Δυστυχώς, η κακομοιριά αυτής της περιπέτειας δεν μας άφησε σχεδόν τίποτε θετικό. Κυκλοφόρησαν πολλές θεωρίες συνωμοσίας που είχαν σαν αποτέλεσμα την συγκάλυψη των πραγματικών συνωμοσιών που εξυφαίνονται στις κεντρικές τράπεζες, στα κυβερνεία των μεγάλων δυνάμεων, στις λέσχες των ολιγαρχών. Ο πολιτικός βίος εξαχρειώθηκε καθώς οι υπεύθυνοι της καταστροφής εμφανίστηκαν και σαν μοναδικοί σωτήρες με αποτέλεσμα να μην αποδοθούν ευθύνες. Η διεθνής θέση της χώρας χειροτέρεψε καθώς για παρατεταμένη περίοδο φαινόμαστε στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου σαν μια χώρα χρεοκοπημένη κι ανίκανη να λύσει τα προβλήματά της ή να εκσυγχρονιστεί.

Η ιστορία λέει ότι η Ελλάδα έχει συνηθίσει να χρεοκοπεί και να επανακάμπτει. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα συμβεί και τώρα.

Ευτυχισμένο λοιπόν το 2017 και καλή τύχη σε όλους!

ΗΠΑ και Ισραήλ με τον Τραμπ μπαλαντέρ!

Έτυχε χτες να παρακολουθήσω σε απ' ευθείας μετάδοση από το BBC την ομιλία του Αμερικανού αντιπροέδρου Τζον Κέρυ για το Παλαιστινιακό ζήτημα και τους εποικισμούς Ισραηλινών σε παλιστινιακά εδάφη. Δεν το κάνω συχνά, μην τρέξετε να με κακοχαρακτηρίσετε, απλά περιμένοντας το The Voice (τώρα πείτε ό,τι θέλετε) έκανα ζάπινγκ και βρέθηκα στο BBC. Από την πρώτη στιγμή είδα μια ομιλία με πολύ ενδιαφέρον περιεχόμενο κυρίως γιατί οι Αμερικάνοι σπάνια μιλούν έτσι επικριτικά για τις πράξεις του Ισραήλ και σπάνια το συμβουλεύουν τόσο καθαρά να αλλάξει τακτική. 

Όλος ο λόγος του βέβαια ήταν μια απολογία προς την πανίσχυρη εβραϊκή κοινότητα της Αμερικής που στην ουσία αποτελεί και το "βαθύ κράτος" των ΗΠΑ. Η Αμερική, για πρώτη φορά, δεν είχε προβάλει βέτο σε απόφαση του ΟΗΕ κατά των εποικισμών των παλαιστινιακών εδαφών από ισραηλινούς. Συνήθως όλα αυτά τα ψηφίσματα κι οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας έμεναν στα χαρτιά γιατί οι ΗΠΑ πρόβαλαν βέτο. Τώρα δεν το έκαναν. Ο Κέρυ εξήγησε το γιατί:

Με τον τρόπο που διασπείρονται αυτοί οι επικισμοί μέσα στο παλαιστινιακό έδαφος, είπε (και το επανέλαβε πολλές φορές και με πολλούς τρόπους), δεν θα μπορεί να πραγματοποιηθεί η δημιουργία του παλαιστινιακού κράτους. Όσοι το επιχειρούν, είπε κι έδειξε την άκρα δεξιά και τους θρησκόληπτους, προσπαθούν πραγματικά να ακυρώσουν την πολιτική των δύο ανεξάρτητων κρατών πάνω στην οποία βασίζεται η αποφυγή του πολέμου και η ασφάλεια του ίδιου του Ισραήλ. Οι Άραβες, ούτε κι οι καλύτεροι σύμμαχοι του Ισραήλ, η Αίγυπτος κι η Ιορδανία, δεν θα δεχτούν την ακύρωση αυτής της πολιτικής "στην πράξη" επομένως οι εποικισμοί στοχεύουν στην όξυνση των αντιθέσεων και στον διαρκή πόλεμο.

Ήταν ένας λόγος με συνοχή, γινόταν μάλιστα από τον εκπρόσωπο της δύναμης που αποτελεί τον βασικό υποστηρικτή της ισχύος του Ισραήλ. Χωρίς τις ΗΠΑ εννοείται ότι αυτό το στρατοκρατικό αλλά και μοναδικό στην περιοχή δημοκρατικό (δυτικού τύπου αντιπροσωπευτικό) καθεστώς θα γίνει μια χαψιά από τους Άραβες. Ναι, υπάρχει η Μοσάντ, ναι, εκπαιδεύονται οι Ισραηλινοί, ναι έχουν όπλα αλλά χωρίς την Υπερδύναμη είναι θέμα χρόνου η αλλαγή των συσχετισμών. Κι όμως, απέναντι σε αυτή την λογική -αν και καθυστερημένη- στάση της κυβέρνησης Ομπάμα, ο Ντόναλντι Τραμπ εξέφρασε την πλήρη αντίθεσή του και δήλωσε ότι "δεν μπορούμε να αφήνουμε να αντιμετωπίζεται το Ισραήλ με πλήρη περιφρόνηση και ασέβεια". Που θα πεί ... τι;

Κάποιοι με την εκλογή του Τραμπ σκέφτηκαν ότι πλήττεται ένα ιερατείο που μέσω των ΗΠΑ κινεί τον κόσμο. Τελικά είναι έτσι; Ή απλά βιώνουμε μια νέα κατάσταση στα διεθνή πράγματα όπου τα λόμπυ θα είναι κυρίαρχα με έναν αρχιλομπίστα στο τιμόνι της πιο ισχυρής χώρας του κόσμου;

Έρωτας κι Επανάσταση

Λόγω εορτών κι επειδή δεν υπήρχε τίποτε αξιόλογο για να ασχοληθώ μαζί του πέρα από τα σκουπίδια της ενημέρωσης και των σχολιασμών για την "13η σύνταξη" για την "επιστολή Τσακαλώτου", για τον Σόιμπλε και τους θεσμούς, δεν έγραψα τίποτε στο μπλογκ και προτίμησα να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα που είχα αρχίσει πριν 2-3 μήνες. 

Έχει τον πιασάρικο τίτλο "Έρωτας κι Επανάσταση" αλλά είναι ακριβώς ένα βιβλίο για τον ΕΡΩΤΑ εν μέσω ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (του '21) κι ο τίτλος αυτός είναι η πιο σύντομη δυνατή περίληψη του περιεχομένου. Δυο λόγια γι αυτό:

Οι πρωταγωνιστές του είναι πέντε: Ως προς την καταγωγή είναι δυο Κερκυραίοι και τρεις Ηπειρώτες, ως προς το φύλο δύο είναι γυναίκες και τρεις άντρες και ως προς το θρήσκευμα δύο είναι μουσουλμάνοι και τρεις χριστιανοί. Ο χρόνος μέσα στον οποίο εξελίσσονται τα γεγονότα είναι από την άνοιξη του 1819 ως το καλοκαίρι του 1822 κι ο χώρος όπου διαδραματίζονται αυτά τα γεγονότα είναι η Κέρκυρα, τα Γιάννινα, η Πίζα, η Οδησσός, η Μολδοβλαχία (Γαλάτσι, Δραγατσάνι, Ιάσιο), η Λιβαδειά κι η Αθήνα. Νομίζω ότι πέρα από την (κατά τη δική μου αισθητική και γνώμη) ενδιαφέρουσα ιστορία (περιπέτεια ερωτική, επαναστατική) ο αναγνώστης θα "ζήσει" και θα μάθει πολλά για χρόνους και τόπους που θεωρούνται γνωστά αλλά μας είναι σχεδόν παντελώς άγνωστα. Αυτό θα το διαπιστώσει κανείς όταν εκδοθεί αυτό το βιβλίο, πράγμα που δεν ξέρουμε πότε θα συμβεί. Προς το παρόν γράφτηκε και μου άφησε μια πολλή μεγάλη δόση ευχαρίστησης και ικανοποίησης για όσα περιέχονται σε αυτό κι ιδιαίτερα για το τέλος του.

Δεν θα αποφύγω τον πειρασμό να βάλω ένα μικρό απόσπασμα μόλις 340 λέξεις. Ο Ομέρ είναι απαγωγέας της γυναίκας που αναφέρεται στο απόσπασμα:

Προχώρησαν προς το ποτάμι για να πιουν νερό και να γεμίσουν τα παγούρια. Ο Καλαμάς ήταν ήρεμος εδώ ενώ λίγο παρακάτω έπεφτε απότομα σαν καταρράκτης. Το τοπίο ήταν γεμάτο δέντρα και χαμηλή βλάστηση καθώς οι σκιές των υψηλών δέντρων δεν άφηναν θάμνους και χορτάρια να γεμίσουν τον τόπο. Ξεπέζεψαν για να ξεκουραστούν κι αυτοί, να φάνε κάτι, να ξεδιψάσουν και να ξαποστάσουν και τα ζωντανά τους. Προχωρούσαν από τα χαράματα κι ήταν ήδη σχεδόν μεσημέρι. Της έλυσαν χέρια και πόδια αλλά την έδεσαν με ένα σχοινί από τη μέση και το λαιμό και την έσερναν όπως έσερναν τα άλογά τους.

-Άντε να πιεις νερό, της είπε ο Ομέρ

Πήγε στο ποτάμι κι ήπιε το πεντακάθαρο γάργαρο ποταμίσιο νερό που κυλούσε ήρεμα. Τα γκέμια που της είχαν φορέσει τα κρατούσε γερά ο Ομέρ. Δεν θα την άφηνε να τους φύγει. Την θεωρούσε ικανή να τους κάνει ζημιά και δεν μπορούσε να την εμπιστευτεί ούτε για μια στιγμή.

-Να πλυθώ λίγο; του ζήτησε

-Δεν σε λύνω, της είπε εκείνος

-Μη με λύνεις, άσε με όμως να πλυθώ

-Δεν θα βγάλεις τα ρούχα σου! της τόνισε

-Όχι. Μόνο τα μανίκια θα σηκώσω λίγο

Έσκυψε στο ποτάμι κι έπλυνε το πρόσωπό της. Σήκωσε όσο μπορούσε τα μανίκια της κι έπλυνε τα χέρια της. Έβαλε και τα πόδια της στο νερό για να ανακουφιστεί. Ο Ομέρ έκανε πως δεν έβλεπε αλλά κρυφοκοίταζε λοξά κι αυτό που είδε τον έκανε να την ποθήσει. Είχε όσες γυναίκες ήθελε για να τον ξεδιψούν από την ερωτική του δίψα αλλά αυτή εδώ του φαινόταν να τις ξεπερνάει. Όχι μόνο ήταν νέα κι όμορφη αλλά είχε κότσια που θα ζήλευαν πολλοί άντρες. Είχε την ψυχή να ζητήσει εκείνη εκδίκηση για τους γονιούς της κι είχε σκοτώσει η ίδια τον Μουσταφά στη βάρκα. Για έναν κλέφτη των Ορέων όπως ήταν ο Ομέρ, όλα αυτά ήταν θαυμαστά και σκλάβωναν την ψυχή του.

Συγνώμη αν σας κούρασα αν και ήταν πολύ μικρό το κομμάτι.

... και με την ευκαιρία

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ

  

Μαθήματα δημοκρατίας στην πράξη

Η "Πυρίκαυστος Ελλάδα" είναι ένα κόμμα που συνεργάζεται με τους ΑΝΕΛ που συνεργάζονται με τον Σύριζα και ... κάπως έτσι ... βρέθηκε να είναι ο επίτιμος πρόεδρός της κύριος Ζουράρις υπουργός της σημερινής κυβέρνησης. Ο Κώστας Ζουράρις είναι ένας άνθρωπος που έχει χαρακτηριστεί με πολλά επίθετα εκ των οποίων άλλα αποπνέουν συμπάθεια κι άλλα περιφρόνηση. Αυτοί που τον συμπαθούν το κάνουν γιατί θεωρούν ότι είναι μια ενοχλητική σφήκα αναγκαία για να ξυπνά τον κοιμισμένο οργανισμό μας κι αυτοί που τον περιφρονούν μάλλον δεν τον καταλαβαίνουν κι επομένως τον φοβούνται. Βεβαίως υπάρχουν κι εκείνοι που τον αντιμετωπίζουν σαν κανονικό άνθρωπο με τις ιδιαιτερότητες του κι εγώ είμαι μεταξύ αυτών.

Ο ίδιος πάντως είναι ακομπλεξάριστος. Ήταν στο ΚΚΕ Εσωτερικού, ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, ήταν συνεργάτης του Στέλιου Παπαθεμελή και τώρα είναι συνεργάτης του Πάνου Καμμένου. Δεν έκρυψε ποτέ τις ελληνοχριστιανικές του απόψεις που ρέπουν προς την αρχαιότητα αλλά σέβονται το βυζαντινό παρελθόν. Συνδυασμός δύσκολος που ο Ζουράρις καταφέρνει να τον υπηρετεί χρόνια τώρα.

Ανεξάρτητα από ό,τι λέει κανείς γι αυτόν, δεν μπορεί να αρνηθεί τις γνώσεις του σχετικά με το παρελθόν της Ελλάδας, όχι μόνο το πρόσφατο αλλά -ίσως κυρίως- το απώτατο. Κι αν ένας στην κυβέρνηση γνωρίζει τι θα πει "δημοκρατία", όχι κοινοβουλευτική ή αντιπροσωπευτική αλλά κανονική δημοκρατία, αυτός θα είναι ο Ζουράρις. Μιλάμε για τη δημοκρατία με κλήρωση όλων των αξιωμάτων κι ανάληψη της εξουσίας, εκτελεστικής, δικαστικής και βουλευτικής, από τον ίδιο τον λαό, τους Πολίτες κι όχι από κάποιους εκλεγμένους εκπροσώπους που αργά ή γρήγορα (το "αργά" κατ' ευφημισμόν) καταλήγουν να μετατραπούν στο ένα γρανάζι της ολιγαρχίας (το άλλο είναι η οικονομική εξουσία).

Στον Ζουράρι, που είναι τώρα Υφυπουργός Παιδείας, πρόκειται να γίνει η πρόταση να καθιερωθεί η κλήρωση (αντί της εκλογής) στη συγκρότηση των Μαθητικών Κοινοτήτων και των Μαθητικών Συμβουλίων. Μπορεί αυτό να ισχύσει για όλα τα σχολεία ή για μερικά μόνο στην αρχή, σαν πείραμα. Το πως και πότε θα το δει αυτός κι η κυβέρνηση αν η κεντρική ιδέα γίνει κατ' αρχήν αποδεκτή. Στόχος θα είναι να μάθουν τα παιδιά τι είναι δημοκρατία στην πράξη, να δουν τι θα πει ΙΣΟΚΡΑΤΙΑ και ΙΣΟΝΟΜΙΑ και τι θα πει να είναι ο ΠΟΛΙΤΗΣ αντίθετο του ΙΔΙΩΤΗ ( με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου που την κράτησαν σωστά οι Άγγλοι στη λέξη idiot). Θα είναι το πιο ζωντανό μάθημα δημοκρατίας κι ίσως μοναδικό μεταξύ όλων των χωρών του "δυτικού" λεγόμενου πολιτισμού. 

Θα υπάρξει ενημέρωση για τη συνέχεια αυτής της υπόθεσης.

Όλα θα είναι ανοιχτά το 2019

Τα πράγματα γίνονται όλο και πιο ξεκάθαρα. Η κυβέρνηση εναντίον όλων και αντέχει. Για πόσο ακόμα είναι άγνωστο, ωστόσο αντέχει στο εσωτερικό έχοντας μια αρραγή κοινοβουλευτική ομάδα των 153 βουλευτών Συριζ-Ανελ και στο εξωτερικό έχοντας για όπλο την τήρηση των μέχρι τώρα δεσμεύσεών της. Πήρε τα βραχυπρόθεσμα μέτρα όπως είχε συμφωνηθεί, θα μπει και στην ποσοτική χαλάρωση για όσους μήνες θα εξακολουθήσει να ισχύει αυτή και θα τα βγάλει πέρα με το μεσοπρόθεσμο (μέσα από το οποίο θα την αναγκάσουν να "προβλέψει" ακόμη και μειώσεις των συντάξεων) έστω και με κάποιες νέες απώλειες ψηφοφόρων προς το "δεν ξέρω- δεν απαντώ".

Αν ... λέμε ...αν τα πράγματα πάνε καλά για την κυβέρνηση και γίνει μια κάποια ελάφρυνση χρέους μετά το 2018, μειωθεί η ανεργία (πάει έστω στο 15%) αυξηθεί η κατανάλωση (πάει το ΑΕΠ έστω στα 190-200 δισ) και γίνουν κάποια νέα θεσμικά βήματα (όπως με τα κανάλια ή την απλή αναλογική -κι ας μην πέρασαν τελικά) τότε θα μπορέσει το 2019 να κάνει εκλογές και να τις κερδίσει, όσο κι αν οι δημοσκόποι προσπαθούν να δείξουν ότι το παιχνίδι είναι τελειωμένο.

Οι Έλληνες ψηφοφόροι δίνουν πάντα ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση που έχει ένα δικό της αφήγημα (Καραμανλής 1974, 1977 μεταπολίτευση, Παπανδρέου 1981, 1985 αλλαγή, Σημίτης 1996, 2000 εκσυγχρονισμός, Καραμανλής 2004, 2007 επανίδρυση). Μόνο ο Μητσοτάκης το 1993 έχασε τη δεύτερη θητεία αλλά αυτός είχε εξαντλήσει από νωρίς τα καύσιμα με τρεις απανωτές εκλογές, (δύο το 1989 και μία το 1990) κι είχε αφήγημα τον νεοφιλελευθερισμό που ήταν σχεδόν αποκρουστικός σαν θεωρία. Σήμερα το ερώτημα είναι: Εξαντλήθηκαν και τα καύσιμα Τσίπρα (με την διπλή εκλογή του 2015) ή το αφήγημα της πρώτης φορά αριστερά θα αντέξει; Θα το δείξει ο καιρός. 

  

Last Warning

'Ένα πολύ σημαντικό άρθρο του Στήβεν Χώκινγκ δημοσιεύτηκε πρόσφατα στον βρετανικό GUARDIAN
Το δημοσιεύω αυτούσιο όπως το πήρα μεταφρασμένο από το Life-O
Όποιος δεν ακούσει αυτά που λέει το άρθρο, άξιος της μοίρας του. Το δυστύχημα είναι ότι παίρνει και εμάς τους υπόλοιπους μαζί του!

«Ως ένας θεωρητικός φυσικός που μένει στο Cambridge, έχω ζήσει τη ζωή μου μέσα σε μία φούσκα εξαιρετικών προνομίων. Το Cambridge είναι μια ασυνήθιστη πόλη, με επίκεντρο ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου. Μέσα σε αυτή την πόλη, η επιστημονική κοινότητα, της οποίας έγινα μέλος στα 20 μου, είναι ακόμη πιο κλειστή.   Και μέσα σε αυτή την επιστημονική κοινότητα, η μικρή ομάδα των διεθνών θεωρητικών φυσικών, με τους οποίους έχω περάσει την εργασιακή μου ζωή, μπορεί μερικές φορές να μπαίνει στον πειρασμό να θεωρεί τον εαυτό της ως κορυφή. Επιπλέον, με τη διασημότητα που έχει έρθει με τα βιβλία μου, και την απομόνωση που επιβάλλει η ασθένειά μου, νιώθω σαν ο "γυάλινος πύργος" μου να γίνεται όλο και πιο ψηλός.

Έτσι, η πρόσφατη προφανής απόρριψη των ελίτ στην Αμερική και τη Βρετανία σίγουρα στοχεύουν και σε μένα, όσο και σε οποιονδήποτε άλλο. Ό,τι και αν πιστεύουμε για την απόφαση του βρετανικού εκλογικού σώματος να απορρίψει τη συμμετοχή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την απόφαση του αμερικανικού κόσμου να αποδεχτεί τον Ντόναλντ Τραμπ ως τον επόμενο πρόεδρό του, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό των σχολιαστών ότι αυτό αποτέλεσε μια κραυγή οργής από τους ανθρώπους που ένιωσαν ότι είχαν εγκαταλειφθεί από τους ηγέτες τους.   Ήταν, όλοι φαίνεται να συμφωνούν, η στιγμή που οι ξεχασμένοι μίλησαν, βρίσκοντας τις φωνές τους για να απορρίψουν τις συμβουλές και την καθοδήγηση των εμπειρογνωμόνων και την ελίτ.   

Δεδομένου ότι σήμερα υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με ένα τηλέφωνο, από ό,τι με πρόσβαση σε καθαρό νερό στην υποσαχάρια Αφρική, αυτό θα σημαίνει σύντομα ότι σχεδόν όλοι στον όλο και πιο γεμάτο πλανήτη μας, δεν θα είναι σε θέση να ξεφύγουν από την ανισότητα.   Δεν αποτελώ εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Είχα προειδοποιήσει πριν από τη ψηφοφορία για το Brexit, ότι θα βλάψει την επιστημονική έρευνα στη Βρετανία, ότι μία ψήφος για αποχώρηση θα είναι ένα βήμα προς τα πίσω, και το εκλογικό σώμα -ή τουλάχιστον ένα αρκετά σημαντικό ποσοστό του- δεν έδωσε περισσότερη σημασία σε μένα από ό,τι σε οποιονδήποτε από τους άλλους πολιτικούς ηγέτες, συνδικαλιστές, καλλιτέχνες, επιστήμονες, επιχειρηματίες και προσωπικότητες, όλοι οι οποίοι έδωσαν την ίδια συμβουλή που αγνοήθηκε στην υπόλοιπη χώρα.   Αυτό που έχει σημασία τώρα, πολύ περισσότερο από τις επιλογές που γίνονται από αυτά τα δύο εκλογικά σώματα, είναι το πώς αντιδρούν οι ελίτ. Πρέπει εμείς, με τη σειρά μας, να απορρίψουμε αυτές τις ψηφοφορίες ως ξεσπάσματα άξεστου λαϊκισμού που δεν λαμβάνουν υπόψη τα γεγονότα, και να προσπαθήσουμε να παρακάμψουμε ή να περιορίσουμε τις επιλογές που εκπροσωπούν; Θα έλεγα ότι αυτό θα ήταν ένα τρομερό λάθος.   

Οι ανησυχίες που υποβόσκουν κάτω από αυτές τις ψήφους για τις οικονομικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης και την επιτάχυνση της τεχνολογικής αλλαγής, είναι απολύτως κατανοητές. Η αυτοματοποίηση των εργοστασίων έχει ήδη αποδεκατίσει θέσεις εργασίας στην παραδοσιακή βιομηχανία, και η άνοδος της τεχνητής νοημοσύνης είναι πιθανό να επεκτείνει αυτή την καταστροφή θέσεων εργασίας στις μεσαίες τάξεις, με μόνο τις θέσεις μεγαλύτερης ευθύνης, εποπτείας ή τις πιο δημιουργικές να απομένουν. 

Αυτό με τη σειρά του, θα επιταχύνει την ήδη διευρυνόμενη οικονομική ανισότητα σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο και οι πλατφόρμες που αυτό υποστηρίζει, επιτρέπουν σε πολύ μικρές ομάδες ή μεμονωμένα άτομα να βγάλουν τεράστια κέρδη, ενώ απασχολούν πολύ λίγους ανθρώπους. Αυτό είναι αναπόφευκτο, είναι πρόοδος, αλλά είναι επίσης κοινωνικά καταστροφικό.   

Πρέπει να το θέσουμε αυτό δίπλα στην οικονομική κατάρρευση, η οποία έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει ότι πολύ λίγα άτομα που εργάζονται στον χρηματοπιστωτικό τομέα μπορούν να συσσωρεύσουν τεράστιες αμοιβές και ότι εμείς οι υπόλοιποι εγγυόμαστε αυτή την επιτυχία και σηκώνουμε τον λογαριασμό όταν η απληστία τους μας παρασύρει. Έτσι, γενικά, ζούμε σε έναν κόσμο της διεύρυνσης, όχι της μείωσης, της οικονομικής ανισότητας, όπου πολλοί άνθρωποι μπορούν να δουν όχι μόνο το βιοτικό τους επίπεδο, αλλά ακόμα και την ικανότητά τους να κερδίζουν τα προς το ζην να εξαφανίζεται. Δεν είναι να απορεί κανείς τότε για το ότι ψάχνουν για μια νέα συμφωνία (new deal), την οποία ο Τραμπ και το Brexit μπορεί να εμφανίστηκαν να αντιπροσωπεύουν.

Επίσης, ισχύει ότι μια άλλη ακούσια συνέπεια της παγκόσμιας εξάπλωσης του διαδικτύου και των social media είναι ότι η σκληρή φύση αυτών των ανισοτήτων είναι πολύ πιο εμφανής από ό,τι ήταν στο παρελθόν. Για μένα, η ικανότητα να χρησιμοποιώ την τεχνολογία για να επικοινωνώ υπήρξε μια απελευθερωτική και θετική εμπειρία. Χωρίς αυτή, δεν θα ήμουν σε θέση να συνεχίσω να εργάζομαι τα προηγούμενα χρόνια.

Αλλά αυτό σημαίνει επίσης ότι οι ζωές των πλουσιότερων ανθρώπων στις πλέον ευημερούσες περιοχές του κόσμου είναι οδυνηρά ορατές σε όποιον, όσο φτωχός και αν είναι, έχει πρόσβαση σε ένα τηλέφωνο. Και δεδομένου ότι σήμερα υπάρχουν περισσότεροι άνθρωποι με ένα τηλέφωνο, από ό,τι με πρόσβαση σε καθαρό νερό στην υποσαχάρια Αφρική, αυτό θα σημαίνει σύντομα ότι σχεδόν όλοι στον όλο και πιο γεμάτο πλανήτη μας, δεν θα είναι σε θέση να ξεφύγουν από την ανισότητα.   Οι συνέπειες αυτού είναι οφθαλμοφανείς: ο φτωχός αγροτικός πληθυσμός συρρέει στις πόλεις, σε παραγκουπόλεις, καθοδηγούμενος από την ελπίδα. Και τότε συχνά, διαπιστώνοντας ότι η νιρβάνα του Instagram δεν είναι διαθέσιμη εκεί, την αναζητούν στο εξωτερικό, προσχωρώντας στον όλο και μεγαλύτερο αριθμό οικονομικών μεταναστών σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Αυτοί οι μετανάστες με τη σειρά τους, θέτουν νέες απαιτήσεις σχετικά με τις υποδομές και τις οικονομίες των χωρών στις οποίες φτάνουν, υπονομεύοντας την ανεκτικότητα και τροφοδοτώντας περαιτέρω τον πολιτικό λαϊκισμό.

Για μένα, η πραγματικά ανησυχητική διάσταση όλου αυτού είναι ότι τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά στην ιστορία μας, το είδος μας πρέπει να εργαστεί από κοινού. Αντιμετωπίζουμε φοβερές περιβαλλοντικές προκλήσεις: την κλιματική αλλαγή, την παραγωγή τροφίμων, τον υπερπληθυσμό, το ξεκλήρισμα άλλων ειδών, τις επιδημίες, την οξίνιση των ωκεανών.   Οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει και ότι έχουν απογοητεύσει τους πολλούς. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε πολύ περισσότερα από ό,τι μοιραζόμαστε σήμερα. 

Όλα αυτά μαζί, είναι μια υπενθύμιση ότι βρισκόμαστε στην πιο επικίνδυνη στιγμή στην εξέλιξη της ανθρωπότητας. Τώρα έχουμε την τεχνολογία για να καταστρέψουμε τον πλανήτη στον οποίο ζούμε, αλλά δεν έχουμε αναπτύξει ακόμη την ικανότητα να δραπετεύσουμε από αυτόν. Ίσως σε μερικές εκατοντάδες χρόνια, θα έχουμε δημιουργήσει ανθρώπινες αποικίες ανάμεσα στα αστέρια, αλλά τώρα έχουμε μόνο έναν πλανήτη, και πρέπει να εργαστούμε από κοινού για να τον προστατεύσουμε.   Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να γκρεμίσουμε, όχι να υψώσουμε, εμπόδια εντός και μεταξύ των εθνών. Αν θέλουμε να έχουμε μία πιθανότητα να το κάνουμε αυτό, οι ηγέτες του κόσμου θα πρέπει να αναγνωρίσουν ότι έχουν αποτύχει και ότι έχουν απογοητεύσει τους πολλούς. Με τους πόρους να συγκεντρώνονται όλο και περισσότερο στα χέρια των λίγων, θα πρέπει να μάθουμε να μοιραζόμαστε πολύ περισσότερα από ό,τι μοιραζόμαστε σήμερα.

Με όχι μόνο θέσεις εργασίας, αλλά ολόκληρες βιομηχανίες να εξαφανίζονται, πρέπει να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να επανεκπαιδευτούν για ένα νέο κόσμο και να τους υποστηρίξουμε οικονομικά ενόσω το πράττουν. Αν οι κοινότητες και οι οικονομίες δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τα τρέχοντα επίπεδα της μετανάστευσης, πρέπει να κάνουμε περισσότερα για να ενθαρρύνουμε την παγκόσμια ανάπτυξη, καθώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος που τα εκατομμύρια μεταναστών θα πειστούν να αναζητήσουν το μέλλον τους στην πατρίδα τους.

Μπορούμε να το κάνουμε, είμαι ένας μεγάλος οπτιμιστής για το είδος μου. Αλλά αυτό θα απαιτήσει από τις ελίτ, από το Λονδίνο μέχρι το Χάρβαρντ, από το Cambridge μέχρι το Χόλιγουντ, να μάθουν τα μαθήματα του περασμένου έτους. Να μάθουν, πάνω απ 'όλα, το μέτρο της ταπεινοφροσύνης.»  

(Επιμέλεια/ μετάφραση: The LIFO team via Guardian Πηγή: www.lifo.gr)

Σέβομαι τον Χώκινγκ, τον μεγαλύτερο επιστήμονα του καιρού μας, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω μια κριτική στάση σε όσα λέει: Το μέτρο της ταπεινοφροσύνης, δεν αρκεί. Ούτε η ενθάρρυνση της ανάπτυξης -αυτής που μας οδήγησε εδώ- θα δώσει τη λύση. Ούτε θα αναγνωρίσουν οι ηγέτες ότι έχουν αποτύχει (τι σημαίνει αυτό;) ούτε θα επιτρέψουν εθελουσίως οι κατέχοντες να "μοιραστούμε" περισσότερα. Είναι προφανές το αδιέξοδο.

Κρίμα που ένα τόσο μεγάλο μυαλό δεν βρήκε τον δρόμο να πάει λίγο ακόμα πιο πίσω και να αναζητήσει τη λύση στα origines στις πηγές, τις ρίζες αυτού του πολιτισμού, στο σημείο όπου η πλάστιγγα έγειρε προς το μέρος της καταστροφής. Δεν θα αλλάξουν τον κόσμο οι ηγέτες αν ο κόσμος δεν θελήσει ο ίδιος (η μεγάλη πλειοψηφία) να αλλάξει. Κι αυτό δεν θα γίνει αν ο κόσμος δεν αποκτήσει την εξουσία και δεν γίνει υπεύθυνος για το μέλλον του. Τίποτε δεν θα γίνει χωρίς δημοκρατία, χωρίς την απαίτηση όλων μας να γίνουμε κύριοι της ζωής μας. Όχι με τις εκλογές που θα μας επιτρέπουν να επιλέξουμε απλά τους ηγέτες, τους ολιγάρχες που θα μας κυβερνούν αλλά με την απαίτηση να κυβερνούμε εμείς οι ίδιοι, όλοι εμείς, εκ περιτροπής και με την κλήρωση όλων των αξιωμάτων.

Ήταν ευκαιρία να διαβάσει ο Χώκινγκ Αριστοτέλη και Περικλή και να πει αυτά που χρειάζεται να ακούσει ο κόσμος σήμερα ... αν υπάρχει πια χρόνος για να γίνει ο,τιδήποτε. Γιατί όσο τα περί δημοκρατίας και κλήρωσης ακούγονται από ελάχιστους και περιφερειακούς δεν επηρεάζουν κανέναν, μοιάζουν ουτοπικά, ενώ μια αναφορά τους από τον Χώκινγκ θα τα έφερνε στο κέντρο της επικαιρότητας. Αυτή είναι τα απάντηση στα φαινόμενα των Brexit και Trump, πολιτκή απάντηση κι όχι απλή επίκληση στην καλωσύνη των ισχυρών.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΣΗ για την αυριανή ΕΚΔΗΛΩΣΗ

Θυμίζω προς όλους, φίλους και γνωστούς, 

ότι αύριο είναι η εκδήλωση για την παρουσίαση 

του νέου βιβλίου, μυθιστορήματός μου, με τίτλο 

"Ο ΦΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ"

Η παρουσίαση θα γίνει στο ΜΟΝΚ στο Μοναστηράκι

αύριο Τετάρτη 30/11 στις 8μμ

πολύ κοντά στον Ηλεκτρικό και το Μετρό

στην Πλατεία Αγίας Ειρήνης (είσοδος από Καρόρη 4)

Είναι ένα ωραίο μαγαζί, μπυραρία 

κι όπως λέει ο εκδότης στην πρόσκλησή του η είσοδος είναι ελεύθερη

Πιστεύω πως θα είναι μια ευχάριστη βραδιά 

ότι το κρύο θα βοηθήσει μάλλον παρά θα εμποδίσει καθώς θα θυμίσει 

πως τελειώνουμε με το Φθινόωρο και μπαίνουμε στον Χειμώνα

κι όσοι έρθουν θα περάσουν καλά.

Δυο λόγια για το ίδιο το βιβλίο και το περιεχόμενό του:

Είναι ένα μυθιστόρημα εποχής, θα το έλεγε κανείς ιστορικό καθώς κινείται σε ένα ιστορικό πλαίσιο (η Ελλάδα και η Ιταλία το 1860) που το αναδεικνύει επαρκώς και από το οποίο εξαρτάται ο μύθος απολύτως. Πρόκειται για μια περιπέτεια με πολλά στοιχεία αστυνομικού αισθηματικού, ιστορικού και πολιτικού περιεχομένου

Η εποχή είναι ενδιαφέρουσα: Ο Όθων είναι ακόμη βασιλιάς στην Ελλάδα, η Αθήνα πολεοδομείται για να γίνει μεγάλη και σύγχρονη πόλη, οι ληστές σαν τον Νταβέλη δρουν στα κοντινά βουνά, τον Παρνασσό και τον Ελικώνα, το ριζορτζιμέντο του ιταλικού έθνους με τον Γαριβάλδη και τον Βιτόριο Εμμανουέλε πραγματοποιείται, τα Ιόνια νησιά (Ζάκυνθος) είναι ακόμα υπό αγγλική κατοχή κι οι ίντριγκες της πολιτικής καθώς και οι πρώτες φοιτητικές κινητοποιήσεις είναι σε πλήρη εξέλιξη. 

Κατά τον μύθο, μια μεγάλη περιουσία που χτίστηκε στα χρόνια πριν την επανάσταση διεκδικείται και μια σειρά φόνων που έγιναν αναζητούν δικαίωση.

Τα πρόσωπα γύρω από τα οποία εμπλέκονται όλες οι ιστορίες είναι κυρίως τρία: Ο Άρης, δικηγόρος κι ένθερμος δημοκράτης, η Αφροδίτη, νεαρή Αθηναία που αμφισβητεί στην πράξη την θέση της γυναίκας στην εποχή της κι ο Εμμανουήλ, ένας χαμένος θείος με την αίγλη του Γαριβάλδη και του κοσμοπολίτη. Γύρω από αυτά τα πρόσωπα μπλέκονται έρωτες, πάθη παλιά, φόνοι κατά συρροήν, αναζητήσεις, προδοσίες, αποκαλύψεις και περιπέτειες στην Αθήνα, την Ιταλία, τη Ζάκυνθο και στα λημέρια των ληστών πάνω στον Ελικώνα.

Το ευρώ του νότου

Σε μια εβδομάδα, την άλλη Κυριακή, έχουμε το δημοψήφισμα στην Ιταλία όπου ο Ρέντζι παίζει τα ρέστα του καθώς έχει πει πως θα παραιτηθεί αν απορριφθούν οι προτάσεις του. Επειδή τα άλλα κόμματα στην Ιταλία, πλην εκείνου του Ρέντζι, έχουν τοποθετηθεί μέσες-άκρες ΚΑΤΑ της ΕΕ, από τον Πέπε Γκρίλο ως τον Μπερλουσκόνι και τη Λέγκα, είναι πολύ πιθανό από την επόμενη εβδομάδα η ΕΕ να μπει σε νέο κύκλο αμφισβήτησης. Γιατί δεν είναι λίγο να φεύγει η Βρεττανία και να το σκέφτεται ΘΕΣΜΙΚΑ η Ιταλία. Κι ακολουθεί η Λεπέν που έχει δηλώσει ότι θέλει να διαλύσει την ΕΕ (γι αυτήν όμως είναι δύσκολο να φύγει γιατί η Γαλλία είναι ο ένας εκ των δύο πυλώνων της ΕΕ) κι υπάρχουν οι Αυστριακοί, οι Ολλανδοί, οι Δανοί που είναι υπ' ατμόν.

Το διαλύσαμε το μαγαζί! Με την πολιτική που ακολουθείται ως τώρα, η διάλυση είναι επί θύραις. Τα έλεγε και κυρίως τα έγραφε (και τα γραπτά μένουν) ο Βαρουφάκης. Είτε τον συμπαθεί είτε τον αντιπαθεί κανείς δεν μπορεί να μην του αναγνωρίσει το γεγονός ότι και τα περιέγραφε όλα από πολύ νωρίς (αμέσως μετά το 2008 και την κρίση) κι ότι είχε δώσει την μοναδική συνταγή διάσωσης της ευρωζώνης (2014). Τα έλεγε κι όταν βρέθηκε στο επίκεντρο (2015) αλλά αυτός πάλευε έχοντας μόνο τις ιδέες του για όπλο κι ο Σόιμπλε -απέναντί του- με σύμμαχο και όπλο ένα πανίσχυρο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Το θέμα όμως δεν είναι αν θα δικαιωθεί ο πρώην υπουργός ή όχι, εξ άλλου για άλλα επικρίνεται για τις πράξεις του ως υπουργός κι όχι για την αναλυτική του επάρκεια. Το πρόβλημά μας είναι ότι δεν είμαστε απλοί παρατηρητές των γεγονότων αλλά μέτοχοι και συμμέτοχοι κι ως εκ τούτου συνένοχοι για όλα. Όλα στο κεφάλι μας θα πέσουν έτσι κι αλλιώς αφού η Ελλάδα συνεχίζει να παραμένει ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης.

Το μόνο καλό από μια ενδεχόμενη διάλυση της ευρωζώνης (αν και όταν συμβεί) είναι ότι θα μπορέσουμε να ξεμπλέξουμε σχετικά ανώδυνα από το ευρώ που έχει αποδειχθεί κατάρα μετά την αλόγιστη δεκαετία στην οποία υπερχρεωθήκαμε και σαν ιδιώτες και σαν χώρα, κυρίως το τελευταίο. Αν αυτό δεν είχε συμβεί, κι αν είχαμε διατηρήσει ένα καλό επίπεδο ανταγωνιστικότητας (έστω και με τη βοήθεια των οικονομικών προσφύγων) θα μπορούσε το ευρώ να έχει γίνει και για εμάς όχημα ευημερίας. Όμως εξ αιτίας των δικών του κατασκευαστικών λαθών κι από τη δική μας ολιγωρία το ευρώ έγινε κατάρα, με την έννοια ότι είναι ένα νόμισμα που μας βυθίζει συνεχώς σε ύφεση χωρίς όμως να μπορούμε να το αποχωριστούμε γιατί η φυγή θα μας βυθίσει οριστικά στον πάτο.

Μια παρένθεση εδώ: Για όποιον δεν γνωρίζει, υπάρχει κι άλλος πάτος για να φτάσουμε, είμαστε ακόμη στις "αναπτυγμένες" χώρες βάσει ΑΕΠ και υπάρχει κάτω μας άβυσσος για να βουτήξουμε αν το θελήσουμε. 

Από το ευρώ λοιπόν δεν βγαίνεις κι όσο μένεις καταδικάζεσαι. Γι αυτό μια καλή λύση θα ήταν η ίδια η διάλυση της ευρωζώνης που τώρα φαντάζει πιο πιθανή από κάθε άλλη στιγμή στην ολιγόχρονη ιστορία της. Αν το σύστημα διαλυθεί θα γλιτώσουμε από την γερμανική κηδεμονία και ένα νότιο ευρώ των PIGS (Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάς, Ιταλία) με τη Γαλλία (και Μάλτα, Κύπρο) ίσως αποτελέσει την καλύτερη για το μέλλον της χώρας μας και των πολιτών της λύση.

Ακόμα είναι νωρίς για τέτοια σενάρια. Απλά, εκεί που κάποτε έμοιαζαν ευφάνταστα και μόνο κάτι τύποι σαν τον Βαρουφάκη ή τον Στίγκλιτς τα εβλεπαν, τώρα αρχίζουν και διαγράφονται με πιο αδρές γραμμές στον ορίζοντα. 

Το παρακάτω άρθρο δημοσίευσε η ιστοσελίδα Stagona4U προ ημερών στις 18-11-2016 και είναι πρόταση της πολύ καλής φίλης και συμμαθήτριάς μου εξαίρετης φιλολόγου ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ.

Το παρακάτω άρθρο δημοσίευσε η ιστοσελίδα Stagona4U προ ημερών στις 18-11-2016 και είναι πρόταση της πολύ καλής φίλης και συμμαθήτριάς μου εξαίρετης φιλολόγου ΒΙΡΓΙΝΙΑΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ.

Αξίζει τον κόπο να την δει κανείς, έστω κι αν έχει να διαφωνήσει σε κάποια σημεία (αναπτυξιακό μέρος, θέσεις εργασίας κλπ) καθώς είναι η ΜΟΝΗ πρόταση που έχει φιλοσοφία, στόχο, συνεκτικότητα και αισθητική. Με δεδομένο μάλιστα το 0.15 του συντελεστή δόμησης ίσως είναι η μόνη εφικτή με την προσθήκη βέβαια κάποιων ψυχαγωγικών καταστημάτων εστίασης κυρίως ώστε να είναι ο χώρος περισσσότερο φιλικός στον επισκέπτη. Επίσης κάτι μουσειακό σχετικό με το γυαλί ή με την βιομηχανική ιστορία της περιοχής θα μπορούσε να χωρέσει.

Συγχαρητήρια στην Βιργινία και προσυπογράφω την πρότασή της.

Αίτημα για δημιουργία άλσους πολιτισμού κι αναψυχής στην περιοχή της Ανάπλασης

Ο σχεδιασμός Νέου Άλσους Πολιτισμού και Αναψυχής στα παραχωρηθέντα προς τον Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας 86 στρέμματα στην παράλια Νοτιοδυτική περιοχή του Δήμου για Δημόσια χρήση, που προκηρύχθηκε σε Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό, οφείλει να λάβει υπ' όψιν του την ιστορική-αρχαιολογική σημασία του συγκεκριμένου χώρου καιτα χαρακτηριστικά κοινωνικά-πολιτιστικά στοιχεία της Μικρασιατικής-Ποντιακής προσφυγιάς, και την αναγκαιότητα ενός αλσικού φυτικού πνεύμονα για όλη την ευρεία περιοχή Πειραιώς, καθώς και τις αθλοπαιδιές και την πολιτιστική έκφραση των δημοτών.

Γι' αυτούς τους λόγους συστάθηκε ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΙΤΗΜΑ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΔΗΜΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ και προωθήθηκε στον Δήμαρχο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, κύριον Βρεττάκον Χρήστο και στον καθ' ύλην αρμόδιον Αντιπεριφερειάρχη Πειραιώς, κύριον Γαβρίλη Γεώργιο, προς δημιουργία του όλου έργου και απόδοσή του στο κοινό, Αίτημα για δημιουργία άλσους πολιτισμού κι αναψυχής στην περιοχή της ΑνάπλασηςΑίτημα για δημιουργία άλσους πολιτισμού κι αναψυχής στην περιοχή της Ανάπλασηςτο οποίο στην παρούσα φάση πρέπει να συγκεντρώσει μερικές χιλιάδες υπογραφών, ως εγγύηση για την άμεση πραγμάτωση του έργου.

Το Κοινωνικό Αίτημα έχει ως εξής :

Σύμφωνα με τον Νόμο 85/337 της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την Εκτίμηση των επιπτώσεων σχεδίων δημοσίων ή ιδιωτικών έργων στο περιβάλλον και το δικαίωμα πληροφόρησης-παρέμβασης των Πολιτών για την Προστασία του Περιβάλλοντος και τον Νόμο 3028/2002 για Προστασία Αρχαιοτήτων / Ιστορικών χώρων ,
α ι τ ο ύ μ ε θ α
τον σεβασμό στον ιστορικό αρχαιολογικό χώρο του χαρακτηριζομένου ως «φάρου και τάφου του Θεμιστοκλή» , στο στρατηγικό σχέδιο του οποίου οφείλεται η σωτήρια για όλη την Ευρώπη και την Ανθρωπότητα Νίκη των Ελλήνων κατά της κατακτητικής βαρβαρότητας των Περσών, το έτος 480 π.Χ.
Ως εκ τούτου, τιμώντας την Ελληνική Ιστορική Παράδοση των Αγώνων της Ελευθερίας του Ανθρώπου, οφείλομε να κρατούμε ζωντανή την Ιερή Μνήμη των Ηρωικών Προγόνων μας, με την διδασκαλία της δράσης τους στις νεότερες γενιές και με την δημιουργία λειτουργικών έργων στον συγκεκριμένο χώρο «πρασίνου και αναψυχής» του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, στον οποίον πρέπει να αποδοθεί η ονομασία «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΝ ΑΛΣΟΣ» .
 
Τα χαρακτηριστικά λειτουργικά έργα του νέου αυτού Άλσους πρέπει να είναι:
1) Η έρευνα και ανάδειξη των επιτοπίων αρχαιολογικών ευρημάτων του ιερού κυκλικού μνημείου και των πέριξ αυτού.
2) Μνημείο με προτομή του Θεμιστοκλή και αφιερωματικό βωμό.
3) Μουσειακό Εκθετήριο εξέλιξης των ελληνικών σκαφών και της ναυτοσύνης των Ελλήνων, από την αρχαιότητα ως σήμερα, με μορφή τριήρους.
4) Μόνιμη ελλιμένιση σύγχρονης ναυπηγημένης τριήρους στην παραλία του ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΥ ΑΛΣΟΥΣ, με προορισμό τον περίπλου των επισκεπτών στον θαλάσσιο χώρο της ιστορικής Ναυμαχίας, ως την αρχαία Σαλαμίνα (Αμπελάκια), όπου θα διαμορφωθεί το ανάλογο ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΠΑΡΚΟ, με κορύφωση την Διεθνούς εμβέλειας Εορτή των ΣΑΛΑΜΙΝΙΩΝ στην επέτειο της Ναυμαχίας , κάθε Σεπτέμβριο, με εικονική αναπαράσταση και πολιτιστικά δρώμενα.
5) Πέτρινο Αμφιθέατρο, κατά το πρότυπο των αρχαίων θεάτρων, σε μικροκλίμακα, όπου θα λαμβάνουν χώραν, μεταξύ των άλλων (Θεατρικών, Χορευτικών παραστάσεων), Φιλοσοφικά Συμπόσια, τιμώντας τον Σωκρατικό Διάλογο, στον αρχαίο Πειραιά, της «ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ» του Πλάτωνος και Δημόσιος Διάλογος.
6) Στάδιο Αρχαίων Ελληνικών Αγώνων Άμιλλας κι ενάρετης Αυτοϋπέρβασης.
7) Κυκλικό Μουσειακό Εκθετήριο, με εσωτερικό κυκλικό Αίθριο και περιστοίχιση κιόνων, αφιερωμένο στην ιστορική εξέλιξη του τόπου, από την αρχαιότητα και την προσφυγική εγκατάσταση ως σήμερα .
8) Ψυχαγωγικός Παιδότοπος και Ποδηλατόδρομος.
9) Κολυμβητήριο Παίδων και Εφήβων.
10) Αξιοποίηση των δυο παλαιών εργοστασιακών κτισμάτων σε α) Πολιτιστικό Κέντρο εκμάθησης, έκθεσης και εκδηλώσεων Γραμμάτων και Τεχνών και διδασκαλίας της κωδικής Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας και β) Κέντρο Κοινωνικής Συνεύρεσης και Εστίασης.
11) Τετρακίονη Πύλη Εισόδου-Εξόδου με το χαρακτηριστικό αρχαιοελληνικό Αέτωμα, όπου αναγράφεται ο τίτλος «ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟΝ ΑΛΣΟΣ».
12) Κοινωνικός Λαχανόκηπος και Ανθόκηπος.

Τα σχήματα των κήπων, των κτιρίων και λοιπών εγκαταστάσεων να είναι σύμφωνα με τα αρμονικά μέτρα (κύκλος, παραλληλόγραμμο 1:2, πεντάγωνο, εξάγωνο, οκτάγωνο...),να τηρηθούν τα παραδοσιακά χρώματα του ελλαδικού χώρου (ώχρα, κεραμειδί, χονδροκόκκινο, ουρανί, κοβαλτίου,λευκό) και να φυτευθούν τα χαρακτηριστικά ελληνικά ιερά δένδρα : ελαία, δάφνη, δρυς, πλάτανος κι ακόμη άμπελος, συκιά, ακακία, αγριοπασχαλιά, χαρουπιά, πεύκο, κυπαρίσσι, γαζία και ρόδα εκατόφυλλα (του Αφροδισίου Ναού της περιοχής), ίριδες, γαρύφαλα (Δίανθοι), υάκινθοι, κισσός, κρίνοι, πασχαλιές, νάρκισσοι, φρέζιες, εποχιακά άνθη και ευώδη βότανα της Αττικής γης, σε επάλληλους κύκλους. Κρήνες με δελφινόσχημους κρουνούς και φωτιζόμενα συντριβάνια με καλλιτεχνικές δημιουργίες στο κέντρο τους θα ολοκληρώσουν την αρμονική σύνθεση του χώρου.
Η πώληση ειδικών εντύπων, αγαλματιδίων και μικρών ομοιωμάτων αρχαίων τριήρων των Εκθεσιακών χώρων αλλά και τα έσοδα των εστιάσεων του κοινού και των εισιτηρίων του περίπλου της τριήρους θα παρέχουν μόνιμο οικονομικό όφελος στον Δήμο, ενώ παράλληλα ο εθελοντισμός των πολιτών θα παρέχει εγγύηση ευθύνης, συνεργασίας και αρμονικής λειτουργίας του όλου έργου.
Με τις καλύτερες Ευχές και την προσφορά της Εθελοντικής μας Συνεργασίας, ευελπιστούμε στην Πραγμάτωση του κοινωφελούς αυτού μεγαλόπνοου έργου, που καταξιώνει την σύγχρονη Ελληνική Πολιτεία και γίνεται Φωτεινός Διεθνής Πόλος Έλξης των Υψηλών Πνευματικών Αξιών για όλη την Ανθρωπότητα .

Το βιβλίο μου ΦΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ παρουσιάζεται την Τετάρτη 30/11 στις 8μμ στο Μοναστηράκι

Αυτή την Τετάρτη 30/1116 στις 8 μμ στο ΜΟΝΚ στο Μοναστηράκι (Πλατεία Αγίας Ειρήνης, Καρόρη 4) ο εκδοτικός οίκος "Ν&Σ Μπατσιούλας" παρουσιάζει το βιβλίο μου "Ο ΦΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ".
Θα μιλήσουν για το έργο οι:
Απόστολος Αθανασάκης, ομ. Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια
Κωνσταντίνος Μπούρας, κριτικός θεάτρου και λογοτεχνίας, συγγραφέας

Είναι ένα μυθιστόρημα εποχής, μια περιπέτεια με ιστορίες ερωτικές, αστυνομική πλοκή, κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο που κυριαρχούν. (Ναι, τα έχει όλα, κι οι αναγνώστες θα κρίνουν κατά πόσο το μείγμα πέτυχε!) Πολλοί που το διάβασαν το είπαν εξαιρετικό και με γέμισαν χαρά. Ελπίζω να φτάσει σε πολλούς αναγνώστες που θα το ευχαριστηθούν. Δεν πάω ρούπι πίσω από τα προαπαιτούμενα (τα έχω αναφέρει ξανά) που έχω θέσει για ένα μυθιστόρημα και που είναι:

• Αν ένα μυθιστόρημα δεν σας τραβήξει την προσοχή στην οποιαδήποτε τυχαία σελίδα στην οποία θα το ανοίξετε 
• Αν δεν σας υποχρεώσει η πλοκή του να μην θέλετε να το αφήσετε, κι όταν υποχρεωθείτε να το κάνετε να ανυπομονείτε να το ξανανοίξετε για να δείτε τη συνέχεια, 
• Αν στο τέλος του δεν νιώσετε μια ικανοποίηση και μια ευχαρίστηση διαβάζοντας ακόμα και την τελευταία παράγραφο ή και την τελευταία φράση του βιβλίου, 
• Αν, κλείνοντας το βιβλίο αφού το τελειώσετε δεν σταθείτε λίγο να το αναλογιστείτε και αν δεν πείτε "ωραίο ήτανε, άξιζε τον κόπο!" 

τότε το μυθιστόρημα δεν αξίζει, αναζητήστε άλλον συγγραφέα.

Στο ΜΟΝΚ το βράδυ της Τετάρτης (όπως είμαι βέβαιος) θα έχουμε μια ωραία βραδυά με ζεστή ατμόσφαιρα και ενδιαφέρουσα συζήτηση.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δευτέρα ή Τρίτη θα κάνω μια νέα ανάρτηση υπενθύμιση της εκδήλωσης, ελπίζω να μην θεωρήσετε ότι σας ζαλίζω. Επίσης κάποιοι θα πάρετε και μηνύματα SMS, έστι θα έχετε στο τηλέφωνό σας τον χρόνο και τον τόπο. 

Ο ΑΚΗΡΥΧΤΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Ένα μέρος (τρία αποσπάσματα) από ένα ανέκδοτο βιβλίο μου με τίτλο "Ακήρυχτος πόλεμος" θα παραθέσω σήμερα. 

Τα δυο πρώτα αποσπάσματα από αυτό το βιβλίο δείχνουν το πως έβλεπαν, κι ακόμα βλέπουν, οι Αμερικάνοι το πρόβλημα Κίνα και παγκιοσμιότητα σε σχέση με τις δικές τους πολιτικές εξελίξεις. Τότε ήταν οι Ρόμνεϋ και Σαντόρουμ που διεκδικούσαν το χρίσμα των Ρεπουμπλικανών για να αντιμετωπίσουν στις προεδρικές εκλογές τον Ομπάμα. Η πτέρυγα των "γερακιών" δεν τα είχε καταφέρει τότε (το 2012) ενώ τώρα, το 2016, ο Τραμπ το κατάφερε. 

Το τρίτο απόσπασμα είναι ένα σχόλιο πάνω στο πόσο "τυφλά" και μονόπλευρα αντιμετωπίζουμε τα ζητήματα της παγκοσμιότητας όσοι ανήκουμε στον "δυτικό" κόσμο.

Στην ουσία οι πολιτικές που περιγράφω στα αποσπάσματα που παραθέτω παρακάτω επανέρχονται συνεχώς όλο και δριμύτερες.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΠΡΩΤΟ

Στο πρώτο απόσπασμα μιλούν σε πρώτο πρόσωπο ένας Έλληνας -Πέτρος το όνομά του- που έγινε πράκτορας της CIA αναζητώντας να βρει άκρη σε δικές του υποθέσεις κι ένας Ισπανός επίσης πράκτορας της CIA. Η συζήτηση γίνεται στο Λάγκλεύ της Βιρτζίνια, στην έδρα της υπηρεσίας. Συζητούν το 2011, τότε που γραφόταν και το βιβλίο (το βιβλίο τελείωσε τον Μάρτιο του 2012). 

...................................

Στο Λάγκλεϋ ήρθε και με βρήκε και ένας φίλος μου από τον καιρό που είχαμε κάνει και οι δυο σεμινάρια στο Λάγκλεϋ στο ξεκίνημα της σχέσης μου με την αμερικανική αντικατασκοπία. Ήταν ένας Ισπανός, ο Εουσέμπιο Γκουτιέρες, και χάρηκα όταν τον είδα. Μέναμε κι οι δυο στις εγκαταστάσεις φιλοξενίας της CIA και μπορούσαμε να μιλάμε καθαρά έχοντας εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον.

-Χαίρομαι που σε βλέπω εδώ Πάντσο, του είπα

Πάντσο ήταν το παρατσούκλι του Γκουτιέρες στη σχολή και είχα αρκετή οικειότητα μαζί του ώστε να μπορώ να τον αποκαλώ έτσι.

-Κι εγώ χαίρομαι που σε βλέπω φίλε μου, μου είπε αυτός, αν και ξαφνιάστηκα λίγο όταν έμαθα ότι είσαι εδώ

-Γιατί ξαφνιάστηκες Ισπανέ; τον ρώτησα απορημένος

-Εδώ είμαι για την αξιολόγηση του «Blue Condor 2011», κι απ’ όσο ξέρω η Ελλάδα δεν συμμετείχε σε αυτή την αποβατική άσκηση

Πραγματικά η Ελλάδα ήταν έξω από τέτοιες ασκήσεις τα τελευταία χρόνια.

-Δεν μας υπολογίζουν και πολύ για συμμάχους φαίνεται, του απάντησα

Για δικούς τους λόγους είχαν την Ελλάδα έξω από την “δυτική συμμαχία”.

-Για άλλο λόγο βρίσκομαι εδώ, του εξήγησα χαμογελώντας, η άσκηση που ήρθες να αξιολογήσεις είναι μέρος κανονικού πολέμου, ενώ εγώ εξασκούμαι στον ψυχρό πόλεμο

-Μα βέβαια, εσύ είσαι ένας 007! μου είπε χαμογελώντας πλατιά

-Προς το παρόν είμαι κι εγώ ένας 000, μηδέν σε όλα, του είπα, και αν θέλεις να ξέρεις, μόλις πριν λίγο υπέβαλα αίτηση για εξάμηνη άδεια από την υπηρεσία και ταυτόχρονα οριστική παραίτηση για να την εξετάσουν

-Τότε τα πράγματα είναι σοβαρά, αποφάνθηκε ο Ισπανός

-Μια συνεργάτιδά μου, πράκτορας κι αυτή της υπηρεσίας, που την είχε βάλει η CIA να με προσέχει, δολοφονήθηκε, του είπα

-Ξέρεις από ποιόν; με ρώτησε με ενδιαφέρον

-Εκ πρώτης όψεως φαίνεται να είναι Κινέζοι, η μαλαισιανή κινέζικη μαφία

-Λυπάμαι φίλε μου, μου είπε, στον δικό σας πόλεμο τα θύματα έχουν αρχίσει να είναι πραγματικότητα, εμείς ευτυχώς ακόμα είμαστε στις εικονικές πραγματικότητες και στις προσομοιώσεις

-Ναι, η αλήθεια είναι ότι σε μας ο πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει, του είπα, εσείς έχετε ακόμη την πολυτέλεια να αξιολογείτε και να σχολιάζετε. Αλήθεια τι είδους άσκηση ήταν αυτός ο Blue Condor 2011»;

-Είχαμε μια προσομοίωση επέμβασης στο Ιράν, αλλά ο πραγματικός στόχος ήταν η Κίνα, και μάλιστα η Νότια Κίνα, είπε ο Γκουτιέρες

-Από εκεί που διεξάγεται το ένα τρίτο του παγκόσμιου εμπορίου, είπα

-Ο νέος παγκόσμιος πόλεμος θα είναι με την Κίνα, είπε ο Ισπανός

-Ο ακήρυχτος ψυχρός πόλεμος πάντως έχει αρχίσει προ πολλού, του είπα

-Αυτό το ξέρουν κι οι πέτρες εδώ, μου επιβεβαίωσε

Πραγματικά, για τους γνώστες της υπηρεσίας και των διεθνών σχέσεων δεν λέγαμε κάτι καινούριο. Στους κύκλους αυτούς και ειδικά στο Λάγκλεϋ κανείς δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία και συζητήσεις όπως αυτή που κάναμε τώρα ακούγονταν πια σαν κοινοτυπία. Στα τέλη Δεκεμβρίου μάλιστα, λίγο πριν τα τελευταία Χριστούγεννα, ένα πλοίο σαν το “Στάρσιπ 3” που ερχόταν από Γερμανία και μετέφερε πολεμικό υλικό στην Κίνα είχε συλληφθεί από Σουηδούς. Ήταν ένα φορτηγό πλοίο με σημαία από τις νήσους Μαν, το “Theodor Lion”, και είχαν βρει πάνω του πυραύλους Πάτριοτ και τόνους εκρηκτικά. Δεν επρόκειτο πια για φήμες αλλά για σύλληψη επ’ αυτοφώρω

-Οι δημοσιογράφοι βέβαια έχουν επικεντρωθεί στην επέμβαση στο Ιράν κι όχι στην Κίνα, είπε ο Γκουτιέρες

-Μα και στον τύπο της Αμερικής αλλά και στον προεκλογικό αγώνα που αρχίζει όπου να’ ναι όλο αυτό το θέμα του Ιράν συζητιέται, είπα

-Το Ιράν θα είναι ένας κρίκος μόνο στην περικύκλωση της Κίνας, ήδη υπογράφτηκε συμφωνία με τις Φιλιππίνες και όπου να’ ναι υπογράφονται συμφωνίες και με Βιετνάμ και Ταϋλάνδη, όσο για την Ιαπωνία αυτή είναι ένας αιώνιος εχθρός, να ξέρεις ότι σύντομα η Κίνα θα είναι περικυκλωμένη από παντού, συμπλήρωσε ο Γκουτιέρες

-Αν δεν διαβρωθεί από τα μέσα, το καθεστώς δεν θα πέσει, είπα εγώ προσθέτοντας την δική μου εμπειρία

-Αυτό το έχουν καταλάβει καλά οι εγκέφαλοι εδώ, είπε ο Γκουτιέρες, και γι αυτό ενδιαφέρονται πολύ για τη δουλειά σας

Ήθελα να του ξαναπώ εδώ ότι το δικό μου ενδιαφέρον για αυτή τη δουλειά είχε σχεδόν σβήσει αλλά το άφησα να περάσει.

-Πες μου όμως, τι γίνεται στην Ελλάδα, το ξέρεις ότι έχετε γίνει πρώτη είδηση σε όλο τον κόσμο;

-Η Ελλάδα έχει πάθει την πλάκα της, διαλύουν την κοινωνία με τα μέτρα που μας επιβάλλουν, του είπα

-Αρχίσανε από εσάς αλλά θα συνεχίσουν και με μας τους Ισπανούς και με την Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Ιταλία. Τα έχουν βάλει τώρα με τους PIGS αλλά η γάγγραινα θα φτάσει και στη Γερμανία ή και την Αμερική, και βέβαια τότε θα φουλάρουν όλες οι μηχανές για να εξοντωθεί ο κίτρινος γίγαντας, είπε ο Γκουτιέρες, και ο πόλεμος τότε να δεις που θα γίνει πραγματικός και ολοκληρωτικός

-Δεν θα περιμένει τόσο πολύ η Αμερική, του είπα, τους βλέπω ανυπόμονους

-Σωστά, τα γεράκια του πενταγώνου διψούν για πόλεμο, μου είπε κι αυτός

-Ο Ομπάμα θα τους κάνει το χατίρι; αναρωτήθηκα

Μου εξήγησε ότι αυτό που πίστευαν σχεδόν όλοι στο Λάγκλεϋ αλλά και στα κέντρα όπου καθοριζόταν η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης ήταν ότι χρειαζόταν οπωσδήποτε μια παρέμβαση, βίαιη ή μη, για να αλλάξουν οι ισορροπίες. Τα “γεράκια του πενταγώνου”, ήθελαν ανοιχτή επέμβαση, όπως στο Ιράκ ή στην Λιβύη, ενώ οι “συνταγματικοί κύκλοι της Ουάσιγκτον”, και μαζί τους ο Πρόεδρος, προτιμούσαν πιο ήπιους τρόπους επέμβασης στο δημόσιο βίο της Κίνας που θα οδηγούσαν σιγά-σιγά σε αποδυνάμωση της κεντρικής κυβέρνησης και πτώση της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Η οικονομία ήταν το κύριο ενδιαφέρον τους.

-Όσο οι Κινέζοι πληρώνονται με εκατό και εκατόν-πενήντα δολάρια τον μήνα, καμιά ισορροπία ανατολής δύσης δεν μπορεί να επιτευχθεί, είπε ο Γκουτιέρες, οι βιομηχανίες της δύσης θα συνεχίσουν να κλείνουν και η ανεργία θα γίνεται από μέρα σε μέρα εφιάλτης

-Και δεν είναι μόνο οι μισθοί, συμπλήρωσα, είναι που η κυβέρνηση της Κίνας φροντίζει ώστε αυτό το σύστημα να διατηρείται, δεν επιτρέπει ούτε καν μια στοιχειώδη αυτορρύθμιση των αγορών

-Πομπώδεις εκφράσεις διανοουμένων, είπε ο Γκουτιέρες ακούγοντας την λέξη “αυτορρύθμιση”

-Εννοώ ότι ούτε οι εργάτες μπορούν να διεκδικήσουν περισσότερα ούτε με κάποιο τρόπο να αυξηθεί το κόστος της εργασίας. Ακόμη και όταν οι Κινέζοι θέλουν να γυρίσουν στα χωριά τους, επεμβαίνει και το απαγορεύει η κυβέρνηση, τους στέλνει υποχρεωτικά στις μεγάλες πόλεις για να υπάρχει πάντα φτηνό εργατικό δυναμικό

-Για να αλλάξουν αυτά χρειάζεται μια επανάσταση, είπε ο Γκουτιέρες

-Το δουλεύει και αυτό το σενάριο η υπηρεσία, του είπα χαμογελώντας

-Ξέρω, με έκοψε, σας βάζουν να τους ξεσηκώσετε

-Ναι, στήνουμε εκεί πέρα μια αντιπολίτευση

-Δεν ξέρω όμως αν κάνετε καλά ή αν τους στέλνετε όλους αυτούς στην κρεμάλα, είπε προβληματισμένος ο Γκουτιέρες

-Γιατί το λες αυτό; έκανα, είμαστε πολύ προσεκτικοί

-Τα γεράκια της CIA και της DIA και του Πενταγώνου θέλουν μια αντιπολίτευση μόνο και μόνο για να τους δώσει πρόσχημα για επέμβαση. Θέλουν απλά να έχουν κάποιους εκεί μέσα για να καλέσουν τα νατοϊκά αεροπλανοφόρα σαν σωτήρες

-Πιστεύεις ότι θα τους θυσιάσουν για να αποκτήσουν απλά ένα πρόσχημα;

-Και βέβαια το πιστεύω, ο Μάϊλς δεν αντέχει να ακούει ότι θα μπορέσει να υπάρξει αλλαγή στην Κίνα χωρίς να παίξουν ρόλο τα όπλα της Αμερικής και οι διάφοροι Μάϊλς είναι πολλοί εδώ

-Έτσι όπως το λες Πάντσο ακούγεται απειλητικό

-Δεν είναι απειλητικό, είναι απλά αληθινό, μου είπε εκείνος γελώντας

-Ευτυχώς δηλαδή που πρόλαβα και αποχώρησα οικειοθελώς, είπα εν είδη αστείου που όμως δεν προκάλεσε γέλιο

Ο Γκουτιέρες μου εξήγησε ότι τα γεράκια της CIA πιστεύουν ότι μπορούν να αρχίσουν έναν πόλεμο και να τον κρατήσουν σε επίπεδο “χαμηλής έντασης” όπως τον ονόμαζαν. Θα ήταν μια παρενόχληση και ένας αποκλεισμός μεγάλης διάρκειας στις ακτές της Κίνας με ταυτόχρονη στρατιωτική και κυρίως ναυτική περικύκλωση. Αυτά τα σχέδια στηρίζονταν στις ικανότητες που είχαν τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη, έτσι ώστε να μη σημειώνονται μεγάλες απώλειες σε ανθρώπινο δυναμικό. Επίσης πολλά στηρίζονταν στις μυστικές υπηρεσίες, που θα μπορούσαν να διαβρώσουν το καθεστώς από μέσα. Ίσως να προχωρούσαν ακόμα και σε καθαρές τρομοκρατικές πράξεις ή σε εξεγέρσεις αιματηρές που θα δικαιολογούσαν έξωθεν επέμβαση

-Και οι Κινέζοι θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια;

-Πιστεύουν πως το καθεστώς θα θελήσει να κρατηθεί στην εξουσία πάση θυσία και δεν θα αποτολμήσει πόλεμο από φόβο μην τον χάσει

-Και δεν νοιάζονται που οι καθεστωτικοί Κινέζοι και το κόμμα θα σκληρύνουν τη στάση τους, δεν τους νοιάζει που θα περάσουν από φωτιά και τσεκούρι την αντιπολίτευση; Θα θυσιάσουν όλον αυτόν τον κόσμο που σήμερα τον εκπαιδεύουν για επανάσταση και για μια, τέλος πάντων, ριζική αλλαγή;

-Δεν έχω καμιά αμφιβολία γι αυτό, μου είπε κυνικά

.................................

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Εδώ μιλούν πάλι ο Έλληνας (σε πρώτο πρόσωπο) Πέτρος κι ο Ισπανός Γκουτιέρες ή Πάντσο, πράκτορες της CIA και συζητούν για τις ενέργειες της Αμερικής σε σχέση με τις ΗΠΑ θέτοντας και το πολιτικό πλαίσιο. Εκείνο τον καιρό εκπρόσωπος της άκρας δεξιάς στις ΗΠΑ ήταν ο Ραπουμπλικανός Σαντόρουμ (κάτι σαν τον Τραμπ) αλλά πιθανός αντίπαλος του Ομπάμα ήταν ο επίσης δεξιός Ρόμνεϋ.

....................................

-Στην Ελλάδα γίνονται συνέχεια απεργίες, όλοι έχουν ξεσηκωθεί, είπα

-Τα βλέπω Πήτερ, και στην Ισπανία βιώνουμε παρόμοια κατάσταση

-Η Γερμανία απλώνει όλο και περισσότερο τα πλοκάμια της, του είπα, στην Ελλάδα έχει κάνει κανονική κατοχή

-Και σε μας αλλά και σε όλο τον Νότο παίζουν το ίδιο παιχνίδι

-Η ανάπτυξη στην Κίνα κι η ύφεση στη Δύση θα κρατήσουν για πολύ; τον ρώτησα θέλοντας να φτάσω δια της πλαγίας στο θέμα μου

-Τα έχουμε πει αυτά, Αμερική κι Ευρώπη κάνουν την προσπάθεια να αντιστρέψουν την κατάσταση, όμως θέλει πολύ χρόνο ένα τέτοιο σχέδιο για να πετύχει, η αντιστροφή αυτής της πορείας θέλει αλλαγές στην Κίνα που θα αργήσουν πολύ ακόμα

-Εκτός κι αν γίνει κάποιο μπαμ, ε;

-Ποιο “μπαμ”, με ρώτησε κοιτώντας με έντονα

-Ε … να … ένας πόλεμος, ένα επεισόδιο …, είπα

-Ετοιμάζεις κανένα επεισόδιο Πήτερ; με ρώτησε απότομα δείχνοντας πως είτε είχε αμέσως καταλάβει κάτι από την αντίδρασή μου, είτε γνώριζε κάποια πληροφορία έστω και όχι επιβεβαιωμένη

-Εγώ πως να ετοιμάσω; του είπα, δεν έχω εγώ αυτή τη δυνατότητα, όπως ξέρεις σενάρια φτιάχνει μόνο η υπηρεσία

-Η υπηρεσία από όσο ξέρω δεν φτιάχνει κανένα σενάριο, εκτός από τις γνωστές και προγραμματισμένες ασκήσεις. Κανένα ειδικό σενάριο για γενικό ή περιορισμένο πόλεμο ή για κάποιο επεισόδιο δεν τρέχει σε κανένα τομέα αυτή τη στιγμή, εκτός βέβαια από τη Μέση Ανατολή, εσύ όμως βρίσκεσαι εδώ για να μετάσχεις σε μια επιχείρηση, έτσι δεν είναι;

Ήδη μου είχε πει ότι κανένα σχέδιο της CIA σαν και αυτό για την Κίνα δεν υπήρχε, επισήμως τουλάχιστον. Το θέμα ήταν αν πραγματικά δεν υπήρχε ή απλά εκείνος δεν μπορούσε να το γνωρίζει

-Η CIA επιχειρεί συνεχώς Πάντσο, είτε πραγματικά είτε φανταστικά, είπα, φτιάχνει σχέδια και μας βάζει να τα προχωράμε σαν να είναι απολύτως πραγματικά και εφαρμόσιμα, το γνωρίζεις αυτό, όπως επίσης γνωρίζεις ότι δεσμεύομαι με συμβόλαιο σιωπής να μην μιλάω για τη δουλειά μου στην υπηρεσία

-Μα είχες ζητήσει άδεια, έξι μήνες άδεια…, μου τόνισε, δεν στη δώσανε;

-Τη ζήτησα και την πήρα, του είπα, αλλά … ανεστάλη για λίγο

-Είχες κάποιον ιδιαίτερο λόγο; με ρώτησεκαι που ΔΕΝ ακολούθησαν οι Αμερικάνοι το 2012, τώρα 

Απέφευγα να του απαντήσω. Συνεχίσαμε να τρώμε και να πίνουμε, ακόμα και να τσουγκρίζουμε τα ποτήρια μας, χωρίς να αναφερθούμε ξανά στο θέμα που είχαμε αρχίσει πιο πριν. Η κουβέντα μας βέβαια δεν είχε τελειώσει, κάναμε όμως ένα μικρό διάλειμμα που κράτησε όσο και το φαγητό. Μας έφεραν τους καφέδες και αφήσαμε και τα χρήματα για τον λογαριασμό, όπως πάντα μισά-μισά. Εκείνος, όμως, δεν θα ησύχαζε αν δεν μάθαινε κάτι από μένα, τον έβλεπα που καθόταν σε καρφιά.

-Πάντως, είσαι εδώ για μια δουλειά, έτσι δεν είναι;

Είδε ότι δίσταζα να απαντήσω

-Δεν θέλω να μου πεις την δουλειά, απλά πες μου μόνο αν βρίσκεσαι στο Λάγκλεϋ για μια επιχείρηση

-Δεν θα σου πω τίποτα επ’ αυτού Πάντσο, του είπα, λυπάμαι…

Τον κοίταξα και με ένα παράξενο ύφος σηκώνοντας το ένα φρύδι μου σαν να του έλεγα “μπορεί να μας ακούνε”. Δεν είχα δει τίποτα αλλά η υπηρεσία είχε πάντα μια έμφυτη περιέργεια για όλα. Εκείνος με κοίταξε σκεφτικός σαν να συμφωνούσε. Ήξερε πως δεν θα μου έβγαζε λέξη με αυτόν τον τρόπο και άλλαξε τροπάρι.

-Ωραία λοιπόν, μην μου πεις εσύ τίποτα, θα σου πω εγώ, σε πειράζει;

-Κάθε άλλο! του είπα πρόθυμος

-Λοιπόν άκου μια ιστορία, άρχισε να μου λέει, του χρόνου τον Νοέμβριο γίνονται εκλογές εδώ στις ΗΠΑ και ο Ομπάμα είναι το φαβορί. Ας πούμε τώρα ότι γίνεται ένα θερμό επεισόδιο με την Κίνα ή με τη Ρωσία ή με το Ιράν για το οποίο ο Ομπάμα δεν έχει ιδέα ενώ αντιθέτως οι Ρεπουμπλικάνοι όπως ο Ρόμνεϊ ή ο Σαντόρουμ όχι μόνο αντιλαμβάνονται αμκαι που ΔΕΝ ακολούθησαν οι Αμερικάνοι το 2012, τώρα έσως τι τρέχει αλλά μάλιστα δίνουν και τη λύση επιβάλλοντας μέσω του Κογκρέσου που ελέγχεται από το κόμμα τους το δίκιο της Αμερικής. Πως θα το έβλεπαν αυτό οι ψηφοφόροι; Πρόσεξε τις λεπτομέρειες, γίνεται ένα τρομοκρατικό επεισόδιο με το Ιράν ή κάποιον τέλος πάντων ανταγωνιστή μας και ο Πρόεδρος όχι μόνο δεν γνωρίζει τι γίνεται κάτω από τη μύτη του αλλά επί πλέον, έκπληκτος, παρακολουθεί τους Ρεπουμπλικάνους υποψήφιους να γνωρίζουν το θέμα, να το χειρίζονται διεθνώς και να τον κάνουν στην άκρη βγάζοντάς τον ουσιαστικά ανίκανο!

-Μπορεί, όμως, ο Πρόεδρος Ομπάμα να δείξει δυναμισμό και να κερδίσει με αυτόν τον τρόπο πόντους στο εκλογικό σώμα, ο Μπους ήθελε τον πόλεμο πριν τις εκλογές, του θύμισα

-Μα, ο Ομπάμα δεν είναι Μπους

-Υποψήφιοι στην Αμερική είναι κι οι δυο και θέλουν επανεκλογή

-Είτε επικρατήσει η Αμερική στη σύγκρουση, είτε χάσει, είπε ο Εουσέμπιο, ο μόνος σίγουρος χαμένος θα είναι ο Πρόεδρος Ομπάμα που δεν θα έχει καταφέρει όχι μόνο να χειριστεί την κρίση αλλά ούτε και να την ελέγξει

-Είναι ένα ευφάνταστο σενάριο, είπα, θα πληγεί ο Ομπάμα αλλά έχει τον χρόνο να ανακάμψει αφού οι εκλογές γίνονται σε ένα χρόνο.

-Άκου και το άλλο σενάριο: σε τρεις μήνες προκηρύσσονται οι εσωκομματικές εκλογές των Ρεπουμπλικάνων για τον δικό τους υποψήφιο στις Προεδρικές εκλογές. Ο Μιτ Ρόμνεϊ είναι πολυεκατομμυριούχος και φαβορί για να πάρει το χρίσμα στην κούρσα αλλά μετά από ένα θερμό επεισόδιο με το Ιράν ή την Κίνα ή μια άλλη χώρα δυνατή και ανταγωνιστική μας, οι Αμερικάνοι καταλαμβάνονται από ένα αίσθημα αυτοσυντήρησης και βγάζουν τον Σαντόρουμ της θρησκευτικής δεξιάς σαν υποψήφιο των Ρεπουμπλικάνων, αυτό είναι ένα πιθανό σενάριο;

-Αυτό το σενάριο έχει καλές πιθανότητες αλλά δεν θα φόβιζε τον Ομπάμα μια τέτοια προοπτική, θα θέλει νομίζω αντίπαλό του τον ακραίο Ρικ Σαντόρουμ, είπα

-Άρα … λοιπόν, είπε, κάποιοι μπορεί να δουλεύουν τέτοια σενάρια είτε για να αδυνατήσουν τον Ομπάμα έναντι του οποιουδήποτε Ρεπουμπλικάνου είτε για να προωθήσουν τον Σαντόρουμ έναντι του Ρόμνεϊ σαν προεδρικό αντίπαλο του Ομπάμα. Όλα αυτά τα σενάρια, όπως και άλλα που θα μπορούσα να σου πω, στηρίζονται σε μια εξτρεμιστική ενέργεια που θα έβγαζε τον Πρόεδρο ανίκανο ή αφελή

-Μπορεί …, είπα, εμάς όμως τι μας ενδιαφέρει αυτό;

-Θα έχει συνέπειες στη ζωή όλων, αλλά και προσωπικά, αν το θες, μπορεί να έχει πολύ δυσάρεστες παρενέργειες, συνέχισε ο Γκουτιέρες

-Όπως ….;

-Ακόμα και στελέχη όπως εσύ κι εγώ θα μπορούσε να επηρεάσει. Εσύ … ας πούμε, αν είσαι ανακατεμένος σε μια τέτοια υπόθεση, αποδεικνύεσαι τρομοκράτης ή αποδιοπομπαίος τράγος, είσαι και Έλληνας άρα λαμόγιο, επομένως δεν χρειάζονται πολλά. Συλλαμβάνεσαι και όταν θα ψάχνεις για συνήγορο θα βρίσκεσαι ήδη στο Γκουαντάναμο. Και για μένα τον Ισπανό βέβαια το ίδιο θα ήταν, Γκουαντάναμο θα με περίμενε κι εμένα έτσι και με έμπλεκαν σε μια τέτοια ιστορία

-Και ποιος θα πίστευε ότι ένας άνθρωπος θα μπορούσε να έχει κάνει ανάστατο τον κόσμο; Ένα τέτοιο σενάριο δεν θα εκπορεύεται από έναν πολίτη ή μια απλή οργάνωση, θα είναι σχέδιο της CIA!

-Να μην είσαι τόσο σίγουρος, μου είπε κοφτά και κατηγορηματικά, σου είπα ότι κανένα τέτοιο σχέδιο δεν εξυφαίνει αυτή τη στιγμή η υπηρεσία!

Ήταν σαφές αυτό που ήθελε να μου πει. Για κείνον η επίσημη CIA δεν είχε ιδέα για το πρότζεκτ που υποπτευόταν ότι είχα αναλάβει

-Κοίτα Πήτερ, συνέχισε ο Γκουτιέρες, αν προκληθεί διεθνής αναστάτωση ούτε ψύλλος στον κόρφο εκείνων που θα μπλεχτούν με μια τέτοια υπόθεση, είτε βγει ο Ομπάμα είτε χάσει

-Και πως έφτασες να πιστεύεις ότι υπάρχεικαι που ΔΕΝ ακολούθησαν οι Αμερικάνοι το 2012, τώρα  τέτοια υπόθεση; τον ρώτησα

-Πίστευα πως αυτό θα μου το έλεγες εσύ, μου είπε

-Εγώ δεσμεύομαι να μην μιλάω για επιχειρήσεις της υπηρεσίας, το ξέρεις

-Αν βέβαια είναι επιχείρηση της υπηρεσίας κάτι τέτοιο… μου είπε

-Δεν έχω άλλο εργοδότη, όταν μετέχω κάπου, αυτό είναι της υπηρεσίας

-Πόσο σίγουρος είσαι γι αυτό, Πήτερ; με ρώτησε αινιγματικά

-Μα … κάθε επιχείρηση που την γνωρίζουν και την οργανώνουν στελέχη υψηλόβαθμα, είναι επιχείρηση της υπηρεσίας, είπα

-Θα έλεγα ότι αν το γνωρίζει ο Πρόεδρος ή έστω ο Ντέϊβιντ Πετρέους, τότε είναι της υπηρεσίας, αλλιώς όλα είναι πιθανά, πολλοί έχουν αποθρασυνθεί τελευταία, μιλούν για την απομάκρυνση Ομπάμα σαν να μιλούν για τη σωτηρία της Αμερικής από τον διάβολο αυτοπροσώπως, ειδικά οι συντηρητικοί θρησκευόμενοι τον θεωρούν επί γης Αντίχριστο, αυτοί όλοι πολύ ευχαρίστως θα έκαναν του κεφαλιού τους χρησιμοποιώντας το όνομα της CIA για κάλυψη!

................................

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΤΡΙΤΟ

Εδώ συνομιλούν ο Πέτρος που μιλά σε πρώτο πρόσωπο (και στα δυο προηγούμενα αποσπάσματα ο ίδιος ήταν) με την Ρίτα, την αγαπημένη του με την οποία είχαν χαθεί για τρία χρόνια (εξ αιτίας μιας ίντριγκας της CIA) και για χάρη της οποίας ο Πέτρος είχε γίνει πράτκτορας (ώστε να την βρει). Η Ρίτα είναι μπλεγμένη σε αναρχο-οικολογικές ομάδες ενώ ο Πέτρος ακόμη εργάζεται για την CIA, ωστόσο πρέπει να συνεργαστούν για να λύσουν ένα πρόβλημά τους. Μιλούν μεταξύ τους για τις πολιτικές τους θέσεις.

...........................................

Η Ρίτα δεν ένιωθε και τόσο καλά που θα απευθυνόμαστε στους Αμερικάνους στους οποίους χρέωνε όχι μόνο την δική της περιπέτεια αλλά, επί πλέον, περίπου και όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. Ακόμη και εγώ βρισκόμουν στη συνείδησή της άτυπα κατηγορούμενος για την συνεργασία μου με την κατασκοπία τους τα τελευταία χρόνια

-Πως μπόρεσες όλον αυτόν τον καιρό να δουλεύεις για την CIA; ρώτησε κάποια στιγμή

-Μια δουλειά ήταν κι αυτή, συμβατή με εκείνην του αρχιμηχανικού και πολύ πιο ενδιαφέρουσα, της είπα αλλά ήδη ένιωθα άβολα με την ερώτηση

-Παίζουν με τις μοίρες εθνών, σκατώνουν τις ζωές λαών ολόκληρων, κάνουν όταν χρειαστεί πραξικοπήματα, χτυπούν σαν τρομοκράτες, δεν είναι αθώες οι μυστικές υπηρεσίες Πέτρο!

-Δεν θέλω να σου δικαιολογηθώ Ριτάκι, της είπα αλλά να ξέρεις ότι τίποτε από όλα αυτά δεν άγγιξε ποτέ εμένα, ίσως γιατί δεν ήμουν παρά ένας περιφερειακός συνεργάτης σε μια συγκεκριμένη δουλειά παράλληλη με τη δουλειά μου σαν αρχιμηχανικού. Υλικό στην Κίνα μεταφέραμε και σ’ αυτή την ιστορία δεν είχα μπλεξίματα με φόνους και με βαρβαρότητες. Εξ άλλου από εκεί μέσα ήλπιζα να μάθω κάτι περισσότερο για σένα, είτε αν ζεις είτε γιατί έφυγες

-Ναι … … μου είπε κι ο πατέρας μου την άποψή του … το συζητήσατε λέει

-Δεν φέρνω τον πατέρα σου σαν δικαιολογία αλλά αυτή ήταν η αλήθεια

-Κανείς όμως δεν μπορεί να δηλώνει Πόντιος Πιλάτος, γλυκέ μου, μου είπε

-Ριτάκι κορίτσι μου, δεν είμαι ο αδιάφορος τύπος που κοιτάει μόνο τη δουλειά του και δεν τον νοιάζει τι γίνεται δίπλα του, αλλά νομίζω ότι στον κόσμο που ζούμε έτσι κι αλλιώς κανείς δεν είναι αθώος του αίματος

-Τι εννοείς; με ρώτησε

-Ξέρεις, μωρό μου, πως ζουν στην Κίνα ή στην Ινδία; Ξέρεις ότι ζουν με δυο και τρία δολάρια τη μέρα, μέσα στη βρώμα, την φτώχια, χωρίς μόρφωση, χωρίς κανένα από αυτά που λέμε ανθρώπινα δικαιώματα; Και το ξέρεις επίσης πως όσο αυτοί ζουν και ζούσαν έτσι εμείς εδώ στην Ελλάδα και γύρω μας στην Ευρώπη παίρναμε επιδόματα ανεργίας σε ένα μήνα περισσότερα από όσα βγάζουν αυτοί σε ένα χρόνο;

-Θα πρέπει να ανεβεί το επίπεδο ζωής εκεί, όχι να πέσει εδώ, μου είπε

-Και πως θα ανέβει το επίπεδο ζωής στα δυο δισεκατομμύρια της Κίνας και στο άλλο ενάμιση της Ινδίας; Για να κερδίσουν από ένα δολάριο μόνο παραπάνω κάθε μέρα τα τρία δισεκατομμύρια Κινέζων και Ινδών θα πρέπει ο κάθε ένας από τα δέκα εκατομμύρια των Ελλήνων να δίνει σε ένα ταμείο βοήθειας … 300 δολάρια κάθε μέρα!!! Κάνε τη διαίρεση και θα δεις ότι αυτό είναι το νούμερο!

-Κι αυτό σημαίνει ότι “κανείς δεν είναι αθώος του αίματος” όπως είπες;

-Μα για να μπορείς να απολαμβάνεις εδώ ένα υψηλό επίπεδο ζωής με ένα καλό εισόδημα καταδικάζεις τα παιδιά της Αφρικής σε πείνα και τους Πακιστανούς ή τους Κινέζους σε φτώχεια και κακομοιριά! Πως μπορεί λοιπόν κάποιος που ζει στον “αναπτυγμένο” κόσμο να ισχυριστεί ότι είναι αθώος του αίματος;

-Κι αυτό σε δικαιολογεί να δουλεύεις για τους Αμερικάνους;

-Αυτό εξηγεί τον ακήρυχτο πόλεμο που έχει ξεσπάσει, η ανισότητα αυτή δεν μπορεί να συντηρείται με ευχές, κι εσύ κι εγώ είμαστε έτσι κι αλλιώς μέρος αυτής της αδικίας

-Δηλαδή εμένα προστατεύει η CIA με τη δράση της;

-Για σκέψου το, της είπα, και συ στο ευνοημένο και πλούσιο μέρος του κόσμου ανήκεις, ακόμα τουλάχιστον. Αυτό το τμήμα της Γης καταδίκασε τον τρίτο κόσμο στην φτώχεια για να απομυζά τους πόρους του, απλά οι δούλοι ξυπνάνε και μας απειλούν!

-Εγώ επιμένω πως δεν είναι ανάγκη να φτωχύνει η δύση για να γίνουν πιο πλούσιες οι χώρες αυτές, μου είπε με πείσμα

-Και που θα βρεθεί τόσος πλούτος για όλους μωρό μου; η Γη εξαντλείται πλέον, την σκάψαμε και την γεμίσαμε πόλεις, δρόμους και τσιμέντο, τα δάση κόπηκαν για να γίνουν χωράφια και πόλεις και δρόμοι και βοσκοτόπια, ο “Μέλας Δρυμός” της Ευρώπης, που ήταν ένα αδιαπέραστο και πυκνό δάσος, είναι τώρα χωράφια και πόλεις από τη Γερμανία μέχρι τις στέπες της Ρωσίας …

-Αυτά μου τα έλεγαν στην Κύπρο οι οικολόγοι φίλοι μου, αυτοί όμως δεν με κατηγορούσαν όπως εσύ …

-Σου είπαν πόση ενέργεια αντιστοιχεί ανά άτομο σε μας και στην Αφρική;

-Δεν ήξερα πως η CIA υπερασπίζεται και την οικολογία…! είπε ειρωνικά

-Δεν είναι δολοφόνος μόνο ο εκτελεστής, είναι και ο εντολοδόχος!

-Και εσύ θεωρείς ότι η CIA είναι η παγκόσμια αστυνομία που μας προφυλάσσει για να καταναλώνουμε ενέργεια; είναι το δικό μου μακρύ χέρι στην τσέπη των φτωχών του τρίτου κόσμου;

-Είτε το θέλεις είτε όχι, σε αυτόν τον κόσμο ανήκεις … και έξω από αυτή τη λέσχη των πλουσίων είναι που προσπαθεί να πετάξει την Ελλάδα και τους υπόλοιπους βρωμομεσόγειους η Άνγκελα Μέρκελ!

-Πολύ ιδεαλιστική η σκοπιά σου, παρατήρησε η Ρίτα

-Δεν είναι ιδεαλισμός, είναι συνέπεια αυτού του πολέμου, ίσως η Μέρκελ να είναι ο ναυαγός που πατάει πάνω στον διπλανό του και τον βυθίζει για να κερδίσει μια τελευταία ανάσα

-Πάντως, δεν είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι για αυτή την πολιτική, είπε σχεδόν θυμωμένη η Ρίτα, αν ήταν ιμπεριαλιστική η Αγγλία ή η Αμερική, δεν είναι αποικιοκράτης και ο κάθε Άγγλος κι ο κάθε Αμερικανός

-Όμως ο κάθε Άγγλος ή Αμερικανός ή Γερμανός ζει στο επίπεδο που του επιτρέπει η χώρα του, κι αυτό το επίπεδο το προστατεύουν οι πύραυλοι και οι μυστικές υπηρεσίες είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι

-Εκμηδενίζεις έτσι τη διαφορετικότητα των ανθρώπων και των ιδεών τους, τότε, ποιο το νόημα για οποιονδήποτε αγώνα;

-Απλά λέω πως αν είναι να παλεύεις για το δίκιο, σε αυτό να μην ξεχνάς να συμπεριλαμβάνεις και τον Ινδό, τον Κινέζο και τον Αφρικανό

-Μου βγαίνεις τώρα από αριστερά ή είναι η ιδέα μου;

-Να συμπληρώσω κι όλας ότι η υπερκατανάλωση στη δύση ευθύνεται και για την υπερεξάντληση των πόρων στη Γη! το βρίσκεις εσύ σωστό αυτό;

-Επομένως καλά έκανες και δούλευες για την CIA; αυτό μου λες γλυκέ μου;

-Όχι ακριβώς αλλά … κάπως έτσι, της είπα χαμογελώντας

-Αυτή την οικολογική διάσταση της αμερικανικής κατασκοπίας δεν την είχα σκεφτεί, μου είπε, όπως δεν είχα σκεφτεί πως και οι δολοφονίες βοηθούν στην συγκράτηση του υπερπληθυσμού

-Δεν είναι η Γη ανεξάντλητη για να αυξάνεται ο πλούτος απεριόριστα και η μοιρασιά των πόρων αυτή τη στιγμή είναι πολύ άδικη, μόνο τα όπλα και η δύναμη διατηρούν αυτή την αδικία

-Μπορεί όμως να γίνει τουλάχιστον δικαιότερη, είπε

-Ναι, αλλά εσύ και οι φίλοι σου είστε έτοιμοι, μωρό μου, να παραχωρήσετε μέρος από τον πλούτο σας για τους φτωχότερους λαούς της Γης;

-Για μένα και τους φίλους μου μπορώ να σου απαντήσω πως “ναι”

-Και σε πιστεύω! Αν κρίνω από τη ζωή σας και από τη σκέψη σας, τότε σας πιστεύω! … όμως είστε μειοψηφία. Οι πλειοψηφίες στις χώρες της δύσης δεν θα παραιτηθούν τόσο εύκολα από την θέση τους στον κόσμο. Θα παλέψουν για να την κρατήσουν και σε αυτή την πάλη θα παίζουν τον πρώτο ρόλο τέτοιες υπηρεσίες όπως η CIA και οι παραφυάδες της

-Εγώ θα σε προτιμούσα αθώο του αίματος

-Έτσι κι αλλιώς παραιτήθηκα κι έφυγα, της είπα, μετά τις δύο δολοφονίες και τη διαφυγή μου από την Κίνα, ζήτησα να αποχωρήσω και το δέχτηκαν

-Δεν ανήκεις πια σε αυτούς;

-Όχι, ουσιαστικά έχω φύγει και τυπικά θα είμαι σε λίγο οριστικά παρελθόν

..............................................

Δεν ξέρω αν το διαβάσατε κι αν τα βρήκατε ενδιαφέροντα. Το βιβλίο βεβαίως ("Ακήρυχτος Πόλεμος" ο τίτλος του, 2012) ασχολείται με πολλά πράγματα, είναι περιπέτεια αστυνομική, κατασκοπική, κοινωνική, πολιτική και φυσικά ερωτική. Κινείται στα χρόνια 2011-2012 και ολοκληρώνεται την ημέρα της μεγάλης διαδήλωσης της 12ης Φεβρουαρίου 2012 με τις φωτιές στις τράπεζες κλπ. Τα παραπάνω αποσπάσματα δίνουν μιαν οπτική των διεθνών σχέσεων και του ανταγωνισμού που κινεί τα νήματα στις μέρες μας. Κι επειδή νομίζω πως είναι πάντα επίκαιρα, είπα να παραθέσω αυτά τα αποσπάσματα σαν έναν άλλον τρόπο για να κάνω σχόλια.