2010-2016. Επτά χρόνια καθόδου. Χάθηκε το 25% του εθνικού εισοδήματος και ανέβηκε στο 25% η ανεργία. Αυτά τα δυο (αλληλένδετα) ποσοστά περιγράφουν την κάθοδο. Ελπίζουμε το έτος που φεύγει να αποδειχθεί πως ήταν ο πάτος. Όχι γιατί αυτό βολεύει την κυβέρνηση ή την αντιπολίτευση αλλά γιατί ο τόπος δεν αντέχει άλλο τη μιζέρια να μετράμε τα ευρώ και να τα βρίσκουμε λειψά, να αναζητάμε ευκαιρίες και να διαπιστώνουμε πως δεν υπάρχουν. Αν επιτευχθεί ο στόχος της αύξησης του ΑΕΠ κατά 2,7% όπως προβλέπει ο προϋπολογισμός και μειωθεί η ανεργία κατά 3-5% (έστω) θα μπορούμε να πούμε πως τα νούμερα αρχίζουν να βελτιώνονται και θα απομένει να αποδειχθεί ότι αυτή η βελτίωση δεν θα είναι πρόσκαιρη αλλά ένα σταθερό πρώτο βήμα για την οικονομική και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας.
Μετά από αυτά τα χρόνια της καταστροφής κι αφού έχουν αποτιμηθεί με πολλούς τρόπους τα αρνητικά της αποτελέσματα, ας προσπαθήσουμε να βρούμε αν υπάρχει κάτι θετικό που μας απέμεινε. Περισσότερη αυτογνωσία; καλύτερη συνειδητοποίηση του περιβάλλοντός μας; προσγείωση στην πραγματικότητα;
Τίποτε από όλα αυτά!
Δυστυχώς, η κακομοιριά αυτής της περιπέτειας δεν μας άφησε σχεδόν τίποτε θετικό. Κυκλοφόρησαν πολλές θεωρίες συνωμοσίας που είχαν σαν αποτέλεσμα την συγκάλυψη των πραγματικών συνωμοσιών που εξυφαίνονται στις κεντρικές τράπεζες, στα κυβερνεία των μεγάλων δυνάμεων, στις λέσχες των ολιγαρχών. Ο πολιτικός βίος εξαχρειώθηκε καθώς οι υπεύθυνοι της καταστροφής εμφανίστηκαν και σαν μοναδικοί σωτήρες με αποτέλεσμα να μην αποδοθούν ευθύνες. Η διεθνής θέση της χώρας χειροτέρεψε καθώς για παρατεταμένη περίοδο φαινόμαστε στα μάτια του υπόλοιπου κόσμου σαν μια χώρα χρεοκοπημένη κι ανίκανη να λύσει τα προβλήματά της ή να εκσυγχρονιστεί.
Η ιστορία λέει ότι η Ελλάδα έχει συνηθίσει να χρεοκοπεί και να επανακάμπτει. Ας ελπίσουμε ότι αυτό θα συμβεί και τώρα.
Ευτυχισμένο λοιπόν το 2017 και καλή τύχη σε όλους!
