Άκουγα πριν λίγο στο Κόκκινο τον Κραουνάκη να μιλά για τον Άγιο Ελευθέριο (γιορτάζει σήμερα) και δεν πίστευα στα αυτιά μου. Μπήκα στο γκουγκλ και επιβεβαίωσα ότι οι ιστορίες που μας έλεγε ήταν "αληθινές" δηλαδή πραγματικά ανήκουν στην ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία. Ακούστε λοιπόν τι πιστεύει ένας ορθόδοξος χριστιανός σήμερα, σε αντίθεση με τα παραμύθια που πιστεύουν οι τζιχανατιστές και οι άλλοι άπιστοι:
Ο στρατηγός Φιλήκας πήγε κατ' εντολή του "διώκτη" αυτοκράτορα Αδριανού (αυτόν που ανακαίνισε την Αθήνα, μας κληροδότησε βιβλιοθήκη, την πύλη του Αδριανού κλπ αλλά για τους χριστιανούς είναι "διώκτης") να τον πιάσει, μπήκε βίαια στην εκκλησία που βρισκόταν ο άγιος (στην Αυλώνα της Ιλλυρίας) αλλά γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του και έγινε χριστιανός.
Τέλος πάντων ο Ελευθέριος οδηγήθηκε στη Ρώμη στα πόδια του Αδριανού που του πρόσφερε πλούτη και δόξα για να τον κάνει δικό του αλλά ο άγιος τα αρνήθηκε. Ο Αδριανός διέταξε βασανιστήρια. Εδώ σταματάω εγώ κι αφήνω στο μπλογκ ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ την διήγησή τους.
α.
Τον έβαλε σε πυρακτωμένο κρεβάτι για
να ψηθεί. Ο Θεός όμως έστειλε δροσία
στον γενναίο ομολογητή και ανακούφισε
τους πόνους του. Όταν διέταξε ο αυτοκράτορας
να πάρουν τον άγιο από το κρεβάτι,
νομίζοντας τον νεκρό, ο ίδιος σηκώθηκε
και έψαλλε το « Υψώσω σε, ο Θεός μου, ο
βασιλεύς μου και ευλογήσω το όνομα
σου…». Ανέφερε δε στον τύραννο ότι η
σωτηρία του έγινε από τον μόνο αληθινό
Θεό και όχι από τους δικούς του ψεύτικους
Θεούς.
β.
Τον τοποθέτησε σε ειδικό μεγάλο τηγάνι
που είχαν για τον βασανισμό των χριστιανών.
Αφού έκαψε το λάδι έβαλαν τον άγιο μέσα
σ’ αυτό. Πάλι όμως θαυματούργησε ο Θεός.
Έσβησε τη φωτιά και κρύωσε το λάδι
δροσίζοντας με τη θεία Χάρη του τον
άγιο.
γ.
Μεγάλος λέβητας (καζάνι) με λίπος, κερί
και πίσσα. Αφού με δυνατή φωτιά κόχλαζαν
τα υλικά έριξαν μέσα τον μάρτυρα του
Χριστού, ο οποίος έμεινε εντελώς ανέπαφος
ελέγχοντας τον αυτοκράτορα ότι είναι
σάν τους λύκους της Αραβίας που καταδιώκουν
τα ήμερα πρόβατα του Χριστού.
Τότε
πλησίασε τον αυτοκράτορα ο έπαρχος της
Ρώμης Κορέμων, άνθρωπος σκληρόκαρδος,
πολυμήχανος και ευφάνταστος στο να
βρίσκει βασανιστήρια και του είπε ότι
θα πείσει τον Ελευθέριο να αρνηθεί την
πίστη του. Κατασκεύασε μια κάμινο με
μυτερά σουβλιά για να ρίξει μέσα τον
προσευχόμενο αθλητή του Χριστού που
παρακαλούσε να αξιώσει τους διώκτες
του να αφήσουν το ψέμα της ειδωλολατρίας
και να γνωρίσουν την αλήθεια. Και ο Θεός
άκουσε τη δέησή του. Συνέβη και πάλι το
θαύμα του Χριστού όπως προηγουμένως
στον Φίληκα.
Ο
Κορέμων φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα.
Πλησίασε τον αυτοκράτορα και του είπε:
Τί κακό έκανε ο Ελευθέριος και τον
καταδίκασες σε τόσο σκληρό θάνατο; Ο
αυτοκράτορας έμεινε έκπληκτος και
οργισμένος διέταξε να βάλουν μέσα στο
καμίνι με τα καρφιά τον Κορέμωνα, ο
οποίος φώναξε στον άγιο να τον βοηθήσει
με την προσευχή του. Ο Κορέμων μπήκε και
βγήκε μέσα στον κλίβανο χωρίς να πάθει
τίποτε. Ο αυτοκράτορας βλέποντας την
ήττα των θεών του διέταξε αμέσως τον
αποκεφαλισμό του. Έτσι με λίγο κόπο και
σε μια στιγμή ο έπαρχος της Ρώμης κέρδισε
την αιώνια ζωή με το βάπτισμα του
μαρτυρίου.
Μετά
μπήκε στον πυρακτωμένο κλίβανο ο
ιερομάρτυρας Ελευθέριος. Πάλι η χάρη
και η δύναμη του Θεού θαυματούργησε. Η
φωτιά έσβησε και τα σουβλερά καρφιά
λύγισαν ώστε να μη βλάψουν το σώμα του.
Ο λαός που παρακολουθούσε φώναζε δυνατά:
«μέγας ο Θεός των χριστιανών» ο
αυτοκράτορας όμως έμεινε ψυχικά τυφλός.
δ.
Ο άγιος στη φυλακή. Ο αυτοκράτορας
διέταξε να φυλακιστεί ο άγιος στις
σκοτεινές φυλακές της Ρώμης για να
πεθάνει από την πείνα. Εκεί ο Θεός έστελλε
τροφή στο άγιο με ένα περιστέρι.
ε.
Δεμένος σε ατίθασσα άλογα. Αφού δεν
πέθανε στη φυλακή από πείνα, όπως περίμενε
ο αυτοκράτορας, έδωσε εντολή να τον
δέσουν σε δυό ατίθασσα άλογα και να τα
κεντρίσουν να τρέχουν δυνατά ώστε να
κατακοπούν οι σάρκες του αγίου και να
πεθάνει. Άγγελος Κυρίου ημέρεψε τα
άλογα, έλυσε τον άγιο από τα δεσμά και
τον οδήγησε σε ένα βουνό στο οποίο έμεινε
προσευχόμενος. Κάθε φορά που ο άγιος
έψαλλε δοξολογώντας και υμνώντας τον
Κύριο μαζεύονταν τα αγρίμια του δάσους
και έμενα ακίνητα και σιωπηλά σκύβοντας
το κεφάλι τους δείχνοντας το σεβασμό
τους.
Στ.
Το μαρτυρικό τέλος του. Μερικοί κυνηγοί
που είδαν τον άγιο στο βουνό το ανέφεραν
στον αυτοκράτορα που έστειλε ένα
στρατιωτικό απόσπασμα να τον συλλάβει.
Τα άγρια θηρία όρμησαν εναντίον των
στρατιωτών. Ό άγιος τα διέταξε να
ηρεμήσουν και να γυρίσουν στις φωλιές
τους. Ακολούθησε τους στρατιώτες
διδάσκοντάς τους να αρνηθούν την πλάνη
τους. Μερικοί πίστεψαν.
Όταν
έφτασαν στη Ρώμη ο αυτοκράτορας είχε
αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του
μάρτυρα. Ήθελε όμως να δώσει και θέαμα
στους Ρωμαίους. «Άρτος και θεάματα»
ήταν η προσφιλής τακτική της τότε εποχής.
Το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα; Στη αρένα
της τηλεόρασης βλέπουμε να ρίχνονται
στα σαρκοβόρα θηρία που βρυχόνται με
μανία και διψούν για ανθρώπινο αίμα και
να καταδικάζονται με κατασκευασμένα
στοιχεία αθώοι άνθρωποι γιατί πρέπει
να προσφερθεί «θέαμα». Τον «άρτον», τις
παχυλές δηλ. αμοιβές, τις απολαμβάνει
όχι ο λαός, αλλά οι διάφοροι «δαιμόνιοι»
( κατάλληλη λέξη! Κατεχόμενοι απο
δαιμονικό πνεύμα) δημοσιογράφοι, οι
οποίοι φυσικά εκφράζουν τη φωνή και τα
συμφέροντα του κυρίου τους.
Οδήγησαν
τον άγιο Ελευθέριο μέσα στήν αρένα
(στάδιο) και άφησαν στην αρχή μια
πεινασμένη και άγρια λέαινα και μετά
ένα λιοντάρι να τον κατασπαράξουν. Τα
θηρία πλησίασαν σαν ήμερα ζώα τον άγιο
και του φιλούσαν τα πόδια δείχνοντας
την αγάπη και την συμπάθεια τους ( έφραξας
στόματα λεόντων, εις ημερότητα αυτών
μεταποιήσας την αγριότητα). Βλέποντας
ο αυτοκράτορας τη συμπεριφορά των
λιονταριών και ακούοντας την ιαχή του
πλήθους «μέγας ο Θεός των χριστιανών»
διέταξε τον αποκεφαλισμό του ομολογητή
της πίστεως μέσα στην αρένα. Με την
αποκοπή της κεφαλής έβαψε ο άγιος την
αρχιερατική του στολή με το αίμα του
μαρτυρίου.
Επαναλαμβάνω μόνο τους τίτλους των μαρτυρίων:
α.- Σε πυρακτωμένο κρεβάτι
β.- Σε τηγάνι με καυτό λάδι
γ.- Σε μεγάλο καζάνι με λίπος κερί και πίσσα πάνω στη φωτιά
δ.- Σε κάμινο με μυτερά σουβλιά
ε.- Στη φυλακή χωρίς φαγητό για να πεθάνει από ασιτία
στ.- Σε δυο ατίθασσα άλογα για να τον ξεσκίσουν
ζ.- Σε άγρια θηρία
η.- Στην αρένα με ένα λιοντάρι και μια άγρια λέαινα
θ.- Αποκεφαλισμός
Το ένατο και τελευταίο θαύμα του Αδριανού έπιασε και το κεφάλι του αγίου αποκόπηκε από το σώμα.
Ο Άγιος Ελευθέριος λοιπόν είναι άγιος γιατί αυτόν μόνο διάλεξε ο θεός να σώσει όταν χιλιάδες άλλοι φαγώθηκαν από λιονάρια και λέαινες, κατασπαράχτηκαν από άγρια θηρία, ξεσκίστηκαν από ατίθασσα άλογα, πέθαναν στη φυλακή από ασιτία, κάηκαν στις καμίνους με μυτερά σουβλιά, ζεματίστηκαν σε μεγάλα καζάνια, τηγανίστηκαν με καυτό λάδι και κάηκαν σε πυρακτωμένα κρεβάτια.
Οι άλλοι -χριστιανοί κι αυτοί- δεν ήταν, ίσως, επίσκοποι και νέοι πολλά υποσχόμενοι και γι αυτό σε αυτούς:
Δεν φρόντισε ο καλός θεός να εξαφανίσει τους πόνους τους, όπως έκανε με τον άγιο στο πυρακτωμένο κρεβάτι
Δεν εδέησε ο ύψιστος να σβήσει τη φωτιά και από το δικό τους τηγάνι και να κρυώσει το δικό τους καυτό λάδι όπως έκανε με τον ελευθέριο,
Δεν θέλησε ο πανάγαθος να τους κρατήσει κι αυτούς ανέπαφους μέσα στην καυτή πίσσα στο καζάνι, όπως κράτησε τον άγιο
Δεν σκέφτηκε ο πάνσοφος να στείλει και σε αυτούς λίγη τροφή με ένα περιστέρι όπως έκανε με τον άγιο ελευθέριο
Δεν ηρέμησε ο παντοδύναμος και τα δικά τους ατίθασσα άλογα που τους ξέσκισαν σε αντίθεση με τον άγιο που σώθηκε
Δεν βοήθησε ο μεγάλη η χάρη του να ημερέψουν τα άγρια θηρία όπως έκανε με τον άγιο
Δεν καθησύχασε ο πανταχού παρών τα λιοντάρια και τις λέαινες που τους κατασπάραξαν αλλά στον άγιο φίλησαν τα πόδια του.
Τι κρίμα να είναι τόσο επιλεκτικός ο θεός με τα παιδιά του...
