Με τη σφραγίδα της δικαιοσύνης, η Ελλάδα οδεύει ολοταχώς προς τον μεσαίωνα!
Το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε αντισυνταγματικά τα προγράμματα σπουδών του 2017 που καταργούσαν το κλασικό μάθημα των θρησκευτικών. Τα προγράμματα αυτά εκσυγχρόνιζαν το μάθημα βάζοντας στην θέση του την μελέτη θρησκειών, με το κύριο βάρος βέβαια στην ορθόδοξη πίστη. Οι δικαστές κατά πλειοψηφία έκριναν αυτά τα προγράμματα σπουδών του 2017 αντισυνταγματικά και τα απέρριψαν. Μετά τον Τρίτση και τον Φίλη, πάει (ετεροχρονισμένα) κι ο Γαβρόγλου. Έτσι η Ελλάδα βαδίζει στον δρόμο της οπισθοδρόμησης και με την βούλα των θεσμών.
Σύμφωνα με το Σ.Τ.Ε. με τη διδασκαλία των θρησκευτικών
«πρέπει να επιδιώκεται η ανάπτυξη της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης και ότι το μάθημα αυτό απευθύνεται αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές».
Επίσης, σύμφωνα με την απόφαση: «Τα επίδικα προγράμματα σπουδών, δεν αποβλέπουν στην ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των ορθόδοξων μαθητών, δεν περιέχουν ολοκληρωμένη -και διακριτή έναντι άλλων δογμάτων και θρησκειών- διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της ορθόδοξης εκκλησίας και δίνουν ιδιαίτερη έμφαση είτε στην προβολή στοιχείων κοινών με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών είτε στη διδασκαλία διαφόρων ηθικών και κοινωνικών ζητημάτων.»
Επίσης, σύμφωνα με την απόφαση: «Τα επίδικα προγράμματα σπουδών, δεν αποβλέπουν στην ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των ορθόδοξων μαθητών, δεν περιέχουν ολοκληρωμένη -και διακριτή έναντι άλλων δογμάτων και θρησκειών- διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της ορθόδοξης εκκλησίας και δίνουν ιδιαίτερη έμφαση είτε στην προβολή στοιχείων κοινών με τη διδασκαλία άλλων δογμάτων και θρησκειών είτε στη διδασκαλία διαφόρων ηθικών και κοινωνικών ζητημάτων.»
Οι δικαστές απορρίπτουν τα νέα προγράμματα σπουδών γιατί κάνουν αυτό ακριβώς που πρέπει να κάνει ένα τέτοιο μάθημα. Τα απορρίπτουν γιατί το νέο μάθημα δεν κάνει κατήχηση, αυτό δηλαδή που δεν πρέπει να γίνεται στα σχολεία.
Τίθεται το ερώτημα: Είναι παράλογοι και οπισθοδρομικοί, λοιπόν, οι δικαστές; Και ιδού η απάντηση: Δεν είναι θέμα απόψεων των δικαστών η απόφαση αυτή. Οι δικαστές είναι πριν από όλα δικαστές. Όποια κι αν είναι η προσωπική τους άποψη, αυτό που εξέτασαν είναι αν τα προγράμματα σπουδών είναι συμβατά ή όχι με το ισχύον σύνταγμα. Και διαπίστωσαν ότι δεν είναι.
Το πρόβλημα είναι το Σύνταγμα. Και το Σύνταγμα έγινε έτσι γιατί έτσι φτιάχτηκε εξ αρχής το νεοελληνικό κράτος. Ως μια ορθόδοξη ετερότητα από την, κατά τ' άλλα, πανόμοια με εμάς μουσουλμανική Οθωμανία. Δεν φταίνε οι δικαστές, ούτε ο Γαβρόγλου, αν το σύνταγμα επιτάσσει ότι η Ορθόδοξη πίστη είναι η επικρατούσα θρησκεία και ότι η εκπαίδευση πρέπει να βοηθά στην προαγωγή της. Ό,τι κι αν λένε ο Φίλης κι ο Γαβρόγλου (και πιο πριν ο Τρίτσης) κι οι λοιποί υπερασπιστές του διαφωτισμού το Σύνταγμά μας είναι, ως προς το σημείο αυτό, πολύ πίσω και πρέπει να αλλάξει. Η χώρα, αφού αδυνατεί όχι να βρει αλλά έστω και να μάθει τις ρίζες της, πρέπει τουλάχιστον να συναντήσει τον διαφωτισμό έστω και διακόσια χρόνια μετά.
Η σχετική διάταξη του συντάγματος είναι εκεί. Θα αλλάξει; Θα λήξει επιτέλους το ασφυκτικό αλυσοδέσιμο νεοελληνισμού και ορθοδοξίας; Θα γίνουμε έστω και κατά μια τρίχα, κατά μια κεραία μόνο, περισσότερο Έλληνες και λιγότερο Ρωμιοί;
Δεν νομίζω. Με την πλειοψηφία της ΝΔ στην οποία πλειοψηφούν οι εθνοαμύντορες, δεν το νομίζω. Όμως, ας το γνωρίζουμε, εκεί είναι το στοίχημα. Δεν αρκεί πια να βρίσκουμε δικαστές που θα κάνουν τις "σωστές" ερμηνείες των αναχρονιστικών διατάξεων για να προχωρά το κάρο ξεκολλώντας από την λάσπη. Χρειάζεται κι η ευθεία επίθεση στον αναχρονισμό. Αλλιώς τέτοιες εκπλήξεις θα έχουμε κι άλλες.
