Τα
προβλήματα του Κερατσινίου και της
Δραπετσώνας είναι πολλά. Πιο έντονα
συζητείται το θέμα της Όιλ Ουάν και της
δυσοσμίας που ταλαιπωρεί τους κατοίκους
και υποβαθμίζει την περιοχή μας. Υπάρχει
όμως και το Τσιμεντάδικο. Σε αυτό θα
αναφερθώ σήμερα. Θα παραθέσω το άρθρο
μου από το βιβλίο μου "Η Δική μας Πόλη"
που παρουσίασα τον Νοέμβριο του 2018 στο
δημαρχείο (Δραπετσώνας).
Το
εργοστάσιο φτιάχτηκε στην
πρώτη δεκαετία του 20ου αι. μαζί με τα
Λιπάσματα κι όταν η Δραπετσώνα ήταν
σχεδόν ακατοίκητη. Απασχολούσε χιλιάδες
άτομα, αποτελούσε το Νο2 της μεγάλης και
βαριάς βιομηχανίας της βιομηχανικής
ζώνης Δραπετσώνας-Κερατσινίου, με Νο3
την ΔΕΗ -τότε
Πάουερ-.
Η ΑΓΕΤ ανήκε στην οικογένεια
Χατζηκυριάκων και πολλοί πίνακες του
Χατζηκυριάκου-Γκίκα βρίσκονται μεταξύ
των περιουσιακών της στοιχείων.
 |
| Η κεντρική πύλη και κτίρια γραφείων που μπορούν να παραμείνουν |
Για
πολλά χρόνια ήταν η κύρια πηγή του
τσιμέντου στη χώρα μας. Βοήθησε την
ανοικοδόμηση της Ελλάδας σε όλο τον 20ο
αι. Ωστόσο η λειτουργία του εργοστασίου
σε κατοικημένους χώρους ήταν προβληματική
καθώς τα σωματίδια σκόνης και τσιμέντου
έκαναν τη ζωή των ανθρώπων αφόρητη.
Κρίθηκε απαραίτητη η μετεγκατάστασή
της.
Η
ΑΓΕΤ-Ηρακλής σταμάτησε να λειτουργεί
το 1982 και μεταφέρθηκε στο Μυλάκι του
Βόλου. Πολλοί Δραπετσωνίτες που δούλευαν,
την ακολούθησαν κι έμειναν στον Βόλο.
Η ΑΓΕΤ πουλήθηκε στην Καλτσεστρούτζι
το 1992, αργότερα περιήλθε στην Εθνική
Τράπεζα κι ύστερα αγοράστηκε από την
Λαφάρτζ (Lafarge) του Ομίλου της Μπλου Σερκλ
(Blue Circle).
Για
μερικά ακόμα χρόνια και μετά το 1982 η
ΑΓΕΤ συνέχισε να παράγεται το Κλινκερ
και μετά σταμάτησε κι αυτό. Η τεράστια
εργοστασιακή εγκατάσταση των 110 στρεμμάτων
παρέμεινε χρήσιμη μόνο για διαμετακομιστικό
κέντρο καθώς υπάρχει ένα λιμάνι (των
Φωρών) και ένας ταινιόδρομος που
εξυπηρετούν αυτή την εμπορική
δραστηριότητα. Το τσιμέντο από τον Βόλο
ή την Χαλκίδα έρχεται εδώ, συσκευάζεται
και ταξιδεύει για τους τόπους προορισμούς
του. Έτσι οι πιο χρήσιμες εγκαταστάσεις
της Λαφάρτζ είναι το σιλό παραλίας και
το συσκευαστήριο.
Τελευταία,
χάρη σε έναν νόμο του ΥΠΕΚΑ του 2014 που
επέτρεπε μεταποίηση στον χώρο της τέως
βιομηχανικής ζώνης,, η Λαφάρτζ και ζήτησε
να παράγει εδώ σκυρόδεμα. Το αίτημα
απορρίφθηκε από το δημοτικό συμβούλιο
και ήδη ένας νέος νόμος του 2015 αναίρεσε
τις ρυθμίσεις του 2014. Έτσι η μεταποίηση
απαγορεύτηκε κι η ΑΓΕΤ πρέπει να
επανεξετάσει την μετεγκατάσταση και
των τελευταίων δραστηριοτήτων της στην
περιοχή σε βάθος δεκαετίας.
Διατηρητέο
ολόκληρη η ΑΓΕΤ;
Το
τσιμεντάδικο με τα φουγάρα του
Η
εγκατάσταση της ΑΓΕΤ είναι ένα μνημείο
της βιομηχανικής ιστορίας της πόλης.
Αυτό έχει γίνει συνείδηση στους φορείς
και έτσι ίσως αποφύγει την τύχη της
ΑΕΕΧΠΛ, την ολοκληρωτική δηλαδή
κατεδάφιση. Μεγάλο μέρος (ακόμα και
ολόκληρη) μπορεί να διατηρηθεί σαν
μνημείο.
 |
| Κυλινδρικός φούρνος που ήδη πουλήθηκε σαν σκραπ και δεν υπάρχει πια |
Πολλά
κτήρια της ΑΓΕΤ -ειδικά εκείνα των
Γραφείων και των συνεργείων της- που
βρίσκονται ακριβώς δίπλα στην κεντρική
της πύλη (δεξιά της εισόδου) θα έπρεπε
να μείνουν σαν δείγματα μόνο βιομηχανικής
αλλά και της οικοδομικής-κατασκευαστικής
ιστορίας στην Ελλάδα και την Δραπετσώνα.
Όλα αυτά μπορούν χρησιμοποιηθούν εκ
νέου σαν νέες δράσεις που θα προσφέρουν
θέσεις εργασίας και ανάπτυξη. Η ίδια η
Blue Circle έχει προτείνει στο παρελθόν ένα
πρόγραμμα αναμόρφωσης του χώρου με
δημιουργία εμπορικού κέντρου και
ψυχαγωγικών δραστηριοτήτων αντί της
βιομηχανίας. Ο χώρος ενδείκνυται για
την ανάπτυξη ενός Mall. Μόνο με τον τρόπο
αυτό δεν θα μένει για πάντα έξω από κάθε
νέα κυκλοφοριακή ρύθμιση (μετρό, τραμ
κτλ.) η περιοχή.
