Πέρσι
και πρόπερσι είχα αρθρογραφήσει λέγοντας ότι ο Τσίπρας έχει ένα όπλο
που θα το χρησιμοποιήσει πριν τις εκλογές. Ήταν η πρόταση για κατάργηση
του μπόνους από την περασμένη βουλή ώστε οι εκλογές (αυτές που έγιναν
πριν μια εβδομάδα) να διεξαχθούν με σύστημα απλής αναλογικής. Δεν ξέρω
επακριβώς τους λόγους που δεν το έκανε τελικά ο Τσίπρας και παρέδωσε την
αυτοδυναμία στην ΝΔ για τέσσερα χρόνια. Κάποιος θα επικαλεστεί λόγους
"ηθικής" τάξης, άλλος λόγους αδράνειας, άλλος κάτι άλλο, εγώ όμως δεν
βγάζω από τον νου μου ότι το έκανε για να έχουμε εκλογές με διχαστικό
δίλημμα του τύπου "ή εμείς ή αυτοί". Έτσι κράτησε κυρίαρχη θέση στον
λεγόμενο "δημοκρατικό" χώρο, έστω κι αν έχασε για μια τετραετία την
δυνατότητα συμμετοχής στην εξουσία.
Στο
σημερινό άρθρο θα εξετάσω το ζήτημα της απλής αναλογικής σε σχέση με το
Κιναλ. Όχι μόνο σαν ιστορία αλλά και σαν ζήτημα πολιτικής από εδώ και
πέρα.
Ως
γνωστόν, η απλή αναλογική έχει ψηφιστεί από την προηγούμενη βουλή και
θα ισχύσει στις επόμενες εκλογές. Δεν υπάρχουν 200 πρόθυμοι να το
αλλάξουν αυτό στη σημερινή βουλή. Παρά ταύτα, υπάρχουν και κάποιοι που
σκέφτονται σενάρια αλλαγής του συντάγματος με 180 βουλευτές (158 ΝΔ + 22
Κιναλ) σε άρθρο που "αγγίζει" το εκλογικό σύστημα, ώστε να αλλάζει ο
εκλογικός νόμος άμεσα και χωρίς τους 200. Νομίζω πως είναι όνειρα
θερινής νυκτός καθώς οι εκλογές έγιναν με καύσωνα, όμως είναι ενδεικτικά
του κλίματος.
Το
Κιναλ είναι το κόμμα που, κυρίως, θα έβγαινε (και θα βγαίνει)
ενισχυμένο από την απλή αναλογική. Απλά, γιατί είναι τρίτο κόμμα σε
εκλογική δύναμη και γιατί είναι κόμμα του κέντρου. Είναι κόμμα που
μπορεί να συνεργαστεί και με τα δυο "άκρα" προτάσσοντας την λογική
έναντι των ιδεολογημάτων. Τα "μικρά" κόμματα των άκρων δεν βολεύονται
από την απλή αναλογική που τούς θέτει ζητήματα "υπεύθυνης" στάσης καθώς
είναι ακραία και ζουν από την αντίθεση κι όχι από την σύνθεση. Το Κιναλ
όμως είναι κόμμα του κέντρου που κατά κύριο λόγο ζει και κινείται με
συνθέσεις, με εξεύρεση λύσεων, με διάλογο. Γι αυτό είναι κόμμα που
ταυτίζεται με την απλή αναλογική. Δεν ίσχυε αυτό όταν το ΠαΣοΚ ήταν ο
ένας εκ των δύο πόλων το δικομματισμού. Τότε ήθελε ενισχυμένες
αναλογικές για να κρατά τον ρόλο του ως αντίπαλου δέους της δεξιάς. Τώρα
τα πράγματα έχουν αλλάξει. Κι ο ρόλος του ΠαΣοΚ-Κιναλ έχει αλλάξει. Αν
δεν το αντιληφθεί έγκαιρα θα γίνεται σάκος του μποξ ή απλή τσόντα στον
ένα εκ των δύο εκφραστών του δικομματισμού. Αυτόν τον ρόλο του
επιφυλάσσουν τα μπόνους και οι ενισχυμένες αναλογικές που αβαντάρουν τον
δικομματισμό και ενισχύουν τις κραυγές έναντι του διαλόγου στον δημόσιο
βίο.
Είναι
τόσο προφανές ότι θα έπρεπε το Κιναλ να είναι ΥΠΕΡ της απλής αναλογικής
ώστε χρειάστηκε επιχείρηση mind control για να παραμείνει όλα τα
τελευταία χρόνια σε μια θέση κατά του συμφέροντος του και κατά της
(πολιτικής) δικαιοσύνης και κατά του συμφέροντος της χώρας. Επικράτησαν
ρητορικές περί "κυβερνησιμότητας" και περί "απαλλαγής από την ευθύνη"
(διακυβέρνησης με την ΝΔ) που οδηγούσαν ευθέως στην στήριξη του
αντίθετου από αυτό που ήταν και ΔΙΚΑΙΟ και ΣΥΜΦΕΡΟΝ για το κόμμα.
Το
κεφαλαιώδες λάθος να μην προτείνει το Κιναλ την απλή αναλογική πριν από τις
εκλογές του Ιουλίου το εκμεταλλεύτηκαν ο Μητσοτάκης κι ο Σύριζα και
έκαναν τις εκλογές με μπόνους. Ο μεν Μητσοτάκης κέρδισε την αυτοδυναμία
(αν καταργείτο το μπόνους εδώ και τώρα θα έπαιρνε 130 βουλευτές μόνο) ο
δε Συριζα κέρδισε ηγετικό ρόλο στην κεντροαριστερά (ως το αντίπαλο δέος
στο δικομματικό σύστημα που κατασκευάζεται και συντηρείται από το
μπόνους).
Αν
το Κιναλ πρότεινε απλή αναλογική, ο Σύριζα δεν θα μπορούσε να πει όχι.
Οι 200 απαιτούμενοι για αλλαγή εκλογικού νόμου και κατάργηση του μπόνους
εδώ και τώρα υπήρχαν στην περασμένη βουλή όπου η ΝΔ είχε μόνο 76
βουλευτές. Θα μπορούσε να το προτείνει ο Τσίπρας αλλά εκείνος διάλεξε να
πάει στις εκλογές με διλήμματα (ώστε να κερδίσει ηγετικό ρόλο για τον
Σύριζα) από το να πάει σε ένα ανοιχτό σε όλα μετεκλογικό τοπίο. Ο
Τσίπρας είχε συμφέρον από το μπόνους. Το ίδιο κι ο Μητσοτάκης. Το Κιναλ
που δεν είχε έπρεπε να αυτο-αποκλειστεί και αυτό ακριβώς έκανε με την επιχείρηση mind control.
Αυτο-αποκλείστηκε χάρη σε μια ρητορική που πέρασε χωρίς καθόλου
κουβέντα.
Συγνώμη
που θα το πω αλλά νομίζω ότι το Κιναλ στο θέμα αυτό συμπεριφέρθηκε ως ο
ΧΡΗΣΙΜΟΣ ΗΛΙΘΙΟΣ, χρήσιμος για ΝΔ και Σύριζα και ηλίθιος για τον ίδιο
του τον εαυτό και την χώρα. Συγνώμη και πάλι για την βαριά έκφραση αλλά
δεν βρίσκω ηπιότερη που να δίνει την εικόνα ορθότερα. Το λάθος έγινε και
δεν ξε-γίνεται. Ας δούμε από εδώ και πέρα ....
