Η συμμετοχή σε εκλογές κι η κλήρωση

Η λέξη ΨΗΦΟΣ (ουσιαστικό) σχετίζεται με τη λέξη ΨΑΩ (ρήμα) και το ΨΗΦΙΟ (από όπου οι αριθμοί κι οι λέξεις, τα ψηφία).

Όταν λοιπόν, ψάουμε την ψήφο, τότε ξύνουμε, μαλακώνουμε, λειαίνουμε ένα πετραδάκι για να το κάνουμε βότσαλο. Έτσι φτιάχνουμε ψηφία, γράμματα και αριθμούς, δηλαδή ποσοστά. Έτσι εκλέγουμε κυβερνήσεις, δημαρχίες, περιφέρειες ακόμα και ευρωβουλή. Είναι το ολιγαρχικό πολίτευμα που τρέφεται με την ψήφο που ψάει ψηφία. Σε αυτό το πολίτευμα εκλέγονται ολίγοι για να κυβερνούν, να δικάζουν, να αποφασίζουν (εξ ού και «ολιγαρχία»).

Στην αντίθετη πλευρά στέκεται το δημοκρατικό πολίτευμα που στηρίζεται στην κλήρωση. Με βάση αυτό ΟΛΟΙ κυβερνούν, ΟΛΟΙ δικάζουν, ΟΛΟΙ αποφασίζουν. Όποιον επιλέξει η κληρωτίδα κάθε φορά. Χωρίς να ξαναμπαίνει στην κληρωτίδα ο ίδιος πολίτης για την θέση που κατείχε (εναλλαγή), με περιορισμένη θητεία (ετήσια) στο τέλος της οποίας έκαστος δίνει λόγο για τις πράξεις και την περιουσία του (έλεγχος). Να κυβερνούν, αποφασίζουν και να δικάζουν όλοι σημαίνει να έχουμε δημοκρατία, δηλαδή κράτος του δήμου, του λαού, power to the people κατά τον Τζον Λένον.

Δημοκρατία είχαν στην αρχαία Ελλάδα. Το έλεγαν πατρώο πολίτευμα και μιλούσαν για ΙΣΟΝΟΜΙΑ, ΙΣΗΓΟΡΙΑ, ΙΣΟΚΡΑΤΙΑ. Από τότε και μετά, κυριάρχησαν απολυταρχίες. Ήταν οι αυτοκράτορες, οι βασιλείς "ελέω θεού", οι σουλτάνοι και οι χαν. Αυτοί αντικαταστάθηκαν αργότερα από κοινοβουλευτικά αντιπροσωπευτικά συστήματα που τα ονομάζουμε κι αυτά καταχρηστικά "δημοκρατία". 
Δύσκολο να επανέλθουμε στην δημοκρατία, στον ελληνικό τρόπο ζωής. Δύσκολο να παραδεχτούμε πως όλοι οι άνθρωποι ΕΙΝΑΙ ίσοι, "μορφωμένοι" και "αγράμματοι", δικηγόροι και χωριάτες, φουρναραίοι και μαθηματικοί, πλούσιοι και φτωχοί πορφυρογέννητοι και προσφυγογέννητοι. Την έκφραση "ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΙ" την αντικαταστήσαμε με την έκφραση "ΕΧΟΥΝ ΙΣΟΔΥΝΑΜΗ ΨΗΦΟ". Η διαφορά είναι τεράστια. 
Σε λίγο θα έχουμε εκλογές. Θα εκλεγούν "ολιγαρχίες" σε κάθε επίπεδο, βουλή, ευρωβουλή, δήμοι, περιφέρειες. Θα μετέχω κι εγώ και θέλω να εξηγήσω το γιατί. Μετείχα εξ άλλου σταθερά στις εκλογές για δεκαετίες με εξαίρεση την τελευταία τετραετία. Είναι ο μόνος τρόπος για να αλλάξεις κάτι, όσο μάταιο κι αν φαίνεται κάποιες φορές. Όταν όμως βλέπεις μακροσκοπικά, τότε καταλαβαίνεις ότι ΕΣΤΩ ΚΙ ΕΤΣΙ, κάτι συμβαίνει με την συμμετοχή. Η Δραπετσώνα που ήταν γεμάτη θειάφι και τσιμεντόσκονη, αποκλεισμένη παντελώς από την θάλασσα, διαφέρει από την σημερινή. Η Δραπετσώνα και το Κερατσίνι έχουν ακόμα τα προβλήματά τους και τις "απροσδιόριστες" οσμές να βασανίζουν τους κατοίκους, όμως έχουν αλλάξει ριζικά. Τα καλοκαίρια πλέον η πόλη κάνει "φεστιβάλ στην θάλασσα" κι ίσως κάποτε αξιωθεί να αναδείξει και τα ιστορικά της μνημεία όπως το Θεμιστόκλειο.
Πρόκειται για μια αλλαγή ουσιώδη, για την οποία αξίζει να αγωνίζεται κανείς, έστω και μέσα από το σημερινό δήθεν δημοκρατικό πολίτευμα. Έτσι το βλέπω και αισιοδοξώ.