36% η συμμετοχή στο δημοψήφισμα της ΠΓΔΜ ή των Σκοπίων ή της Βόρειας Μακεδονίας ή του "κρατιδίου" ή του ακατανόμαστου, τέλος πάντων, γείτονα.
Και λένε οι αντίθετοι με το ΝΑΙ ότι το ΟΧΙ κι η αποχή μαζί πήραν 64%. Περί λαθροχειρίας πρόκειται. Ξέρετε ότι στην Ελλάδα, στις εκλογές του 2015 που ήταν και κρίσιμες, ψήφισε το 56% του εκλογικού σώματος; Δηλαδή το κόμμα της αποχής πήρε 44% και φυσικά θα έκανε αυτοδύναμη κυβέρνηση αν μετρούσε η αποχή. Η αλήθεια είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος της εμφανιζόμενης ως "αποχής", οφείλεται στους σκονισμένους εκλογικούς καταλόγους. Και σκόνη βρίσκουμε σε όλους τους εκλογικούς καταλόγους, είτε των "ανατανόμαστων" που όλος ο κόσμος τους αποκαλεί Μακεδονία (σκέτη) είτε της Ελλάδας, είτε κι ενός απλού σωματείου. Να πούμε όμως και την αλήθεια: Έστω κι αν η αποχή δεν είναι τόση όση φαίνεται, ωστόσο υπάρχει και πολλές φορές κρίνει πρωτιές ή αυτοδυναμίες.
Προέκυψε πάντως ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα από την προχτεσινή ψηφοφορία στην γειτονική χώρα. Δυσκόλεψαν τα πράγματα για τον Ζάεφ κι έγιναν πιο εύκολα για τον Καμμένο κι εξ αντανακλάσεως για τον Τσίπρα. Είναι δύσκολο να βρεθούν οι 11 που χρειάζεται ο Ζάεφ για να περάσει τις συνταγματικές αλλαγές. Επομένως είναι πιθανό να διεξαχθούν εκλογές στην ΠΓΔ Μακεδονία πριν την αλλαγή του Συντάγματος. Τα χρονοδιαγράμματα θα μακρύνουν κι επομένως κερδίζεται χρόνος για την ελληνική συγκυβέρνηση. Το ορόσημο του Μαρτίου του '19 φαίνεται να είναι πλέον υπεραρκετό. Εξ ου και ο εκνευρισμός σε πολλά στρατόπεδα.
Τα δημοψηφίσματα μοιάζουν με αποφάσεις της Εκκλησίας του Δήμου των ελληνικών δημοκρατιών. Μοιάζουν αλλά δεν είναι. Γιατί κατ' ουσίαν είναι συμβουλευτικά και γιατί η εξουσία ασκείται ανεξάρτητα από το τι λένε αυτά. Η εξουσία στις ολιγαρχικές κοινωνίες (όπως κι η δική μας και των γειτόνων) δεν ασκείται από τον λαό αφού δεν μοιράζεται εξ ίσου σε όλον τον λαό. Μόνο με κλήρωση θα μπορούσε να γίνεται κάτι τέτοιο αλλά τα σημερινά πολιτικά συστήματα ακούν κλήρωση και στρίβουν. Σιγά-σιγά έχουν καταργήσει ακόμα και τον θεσμό των ενόρκων ενώ διστάζουν να επιτρέψουν την κλήρωση ακόμα και σε σωματεία ή στις μαθητικές κοινότητες.
Γι αυτό και η μέτρηση της αποχής είναι λαθροχειρία αλλά και η καταμέτρηση της συμμετοχής είναι ένα μεγάλο δήθεν. Στην θέση του πατρώου πολιτεύματος των Ελλήνων που είχε βασικό του πυλώνα την κλήρωση, λειτουργεί μια "αντιπροσώπευση" αγγλοσαξονικού τύπου με εκλεγμένες ολιγαρχίες που συγκροτούνται σε κόμματα και παρατάξεις. Ο λαός μπαίνει στην άκρη εθελούσια, πιστεύοντας πως κάποιοι καλύτεροι από αυτόν τον κυβερνούν. Κι όποτε διαπιστώνει την ανεπάρκεια (σε περιόδους κρίσης) τότε ξεσηκώνεται στο Σύνταγμα και φωνασκεί. Ανεκπαίδευτος στη δημοκρατία και συνηθισμένος στην ανελευθερία, γίνεται εύκολα θύμα ακραίων, ψεκασμένων και υστερόβουλων.
Ας μην επεκταθώ. Να τονίσω όμως, σαν κατακλείδα, ότι η δήθεν συμμετοχή, παρέα με την δήθεν αξιοκρατία μάς δίνουν μια δήθεν δημοκρατία κι εν τέλει μια δήθεν πολιτική ζωή. Καλά νά 'μαστε.
Γι αυτό και η μέτρηση της αποχής είναι λαθροχειρία αλλά και η καταμέτρηση της συμμετοχής είναι ένα μεγάλο δήθεν. Στην θέση του πατρώου πολιτεύματος των Ελλήνων που είχε βασικό του πυλώνα την κλήρωση, λειτουργεί μια "αντιπροσώπευση" αγγλοσαξονικού τύπου με εκλεγμένες ολιγαρχίες που συγκροτούνται σε κόμματα και παρατάξεις. Ο λαός μπαίνει στην άκρη εθελούσια, πιστεύοντας πως κάποιοι καλύτεροι από αυτόν τον κυβερνούν. Κι όποτε διαπιστώνει την ανεπάρκεια (σε περιόδους κρίσης) τότε ξεσηκώνεται στο Σύνταγμα και φωνασκεί. Ανεκπαίδευτος στη δημοκρατία και συνηθισμένος στην ανελευθερία, γίνεται εύκολα θύμα ακραίων, ψεκασμένων και υστερόβουλων.
Ας μην επεκταθώ. Να τονίσω όμως, σαν κατακλείδα, ότι η δήθεν συμμετοχή, παρέα με την δήθεν αξιοκρατία μάς δίνουν μια δήθεν δημοκρατία κι εν τέλει μια δήθεν πολιτική ζωή. Καλά νά 'μαστε.
