Ο φίλος Ζαχαρίας Ζούπης, επικεφαλής της "Αναγέννησης" στον δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, μου έστειλε μιαν επιστολή, απάντηση στην ανάρτησή μου της Τετάρτης 25/7 με τίτλο "Προσοχή στις Ευχές". Από εδώ πηγαίνει κανείς στην ανάρτηση.
Οι ενστάσεις του Ζαχαρία συνοψίζονται στα εξής σημεία της επιστολής του (με πλάγια μπορντό γράμματα):
Αφού θυμίζει πως το πρόγραμμα της Αναγέννησης έγινε και με την δική μου συμμετοχή (ως το 2014 κι οι δυο ήμασταν σύμβουλοι του ίδιου συνδυασμού), γράφει ότι «η Αντιπολίτευση – τουλάχιστον όσον αφορά σε εμένα και την « ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ »
- δεν θα ήθελε να κάνει όσα κάνει ο κ. Βρετάκος. Ήθελε άλλα να κάνει
και περίμενα να το ξέρεις.»
Συνεχίζει λέγοντας παρακάτω τα εξής για την αντίληψη της δημοτικής αρχής σε σχέση με την Ανάπλαση: «Είναι η απουσία κάθε αναπτυξιακού σχεδίου γα την περιοχή, κάθε
συγκροτημένου σχεδίου αναβάθμισης του Περιβάλλοντος; Η αντίληψη σου
είναι οι τσάμπα συναυλίες ελέω του Ταμείου που βρήκε εξαντλώντας τα
έτοιμα; Για αυτή την Ανάπλαση πάλευες Γιώργο; Για αυτή την Αναπλαση
παλεύαμε;»
Καταλήγει με την επισήμανση της επικινδυνότητας του χώρου. Λέει «Επίσης Γιώργο, αν νιώθεις ότι υπάρχει κάποιο
πρόβλημα επικινδυνότητας στην περιοχή, πέστο. Γιατί κοντά δύο χρόνια
προσπαθώ να αναδείξω αυτό το θέμα και πολλοί έμειναν άλαλοι ίσως
μαγεμένοι από τις συναυλίες που γίνονται ακριβώς δίπλα στον επικίνδυνο
χώρο που υπονοείς.»
Του απάντησα τα παρακάτω που δημοσιοποιώ κι εδώ γιατί θεωρώ ότι είναι απόψεις που πρεσβεύω, χρήσιμες στον δημόσιο λόγο.
Ζαχαρία,
σου απαντάω προσωπικά γιατί πήρα το κείμενό σου με κρυφή κοινοποίηση και δεν ξέρω σε πόσους ή ποιους το έστειλες. Θα ήθελα να κοινοποιήσεις σε όσους πήραν το γράμμα σου, και την απάντησή μου. Εξ άλλου δεν έχω σοβαρές διαφωνίες. Ούτε εσύ νομίζω.
σου απαντάω προσωπικά γιατί πήρα το κείμενό σου με κρυφή κοινοποίηση και δεν ξέρω σε πόσους ή ποιους το έστειλες. Θα ήθελα να κοινοποιήσεις σε όσους πήραν το γράμμα σου, και την απάντησή μου. Εξ άλλου δεν έχω σοβαρές διαφωνίες. Ούτε εσύ νομίζω.
1.-
Όλοι θέλαμε πάντα να φτάσουμε και να φτιάξουμε την παραλία. Το αίτημα
ήταν ανάκτηση των ακτών, πρόσβαση στην θάλασσα. Απλά, δεν μπορούσαμε
ούτε καν να το φανταστούμε πως κάποτε θα παίρναμε την παραλία από τον
ΟΛΠ. Έτσι σχεδιάζαμε αναπλάσεις του εσωτερικού και εισφορές σε γη ώστε
να υποχρεωθεί και ο ΟΛΠ να ελευθερώσει και να αξιοποιήσει την παραλία.
Τώρα ο δήμος, με τον σημερινό δήμαρχο, την απέκτησε και την αξιοποιεί.
Εξ ουρανού και Σύριζα το θαύμα. Ακόμα κι αν διαφωνείς με τον τρόπο που
προχωρούν, ωστόσο δεν μπορεί να έχεις άλλο όραμα ούτε εσύ ούτε κανείς
μας. Γι αυτό πιστεύω ότι κι εσύ, κι όλοι εμείς οι παλιοί, θα θέλαμε να
είχαμε κάνει εμείς αυτά που έγιναν τα τελευταία χρόνια, είτε έγιναν από
τύχη, είτε από συγκυρία, είτε από ικανότητα ... από όποιον λόγο θέλεις.
2.-
Σίγουρα δεν φτάνουν η αξιοποίηση της παραλίας κι οι συναυλίες. Είναι
όμως κι αυτά στοιχεία που κατοχυρώνουν τον χώρο σαν δημοτικό, σαν χώρο
του λαού. Χρειάζεται συγκροτημένο σχέδιο αναβάθμισης και ανάπτυξης, όπως
λες. Πρέπει να υπάρξει συνέχεια. Όμως το πρώτο μεγάλο βήμα έγινε. Ας το
χειροκροτήσουμε. Ας πούμε ένα μπράβο, δεν χάθηκε ο κόσμος. Γενναιοδωρία
κι όχι μεμψιμοιρία.
Ελπίζω να μην κούρασα, ειδικά τους μη Κερατσινιώτες-Δραπετσωνίτες αναγνώστες της ιστοσελίδας μου. Ας μου συγχωρεθεί μια κάποια ενασχόλησή μου με τα κοινά του δικού μου τόπου.
3.-
Πρόβλημα επικινδυνότητας υπάρχει. Πρέπει να αποκλείσουμε την περιοχή
και να μην την πλησιάζουμε; Κάποτε εκεί λειτουργούσαν πέντε δεξαμενές
αμμωνίας πέντε χιλιάδων τόννων και μία δεκαπέντε. Όμως δούλευαν εκεί
καθημερινά πέντε χιλιάδες άνθρωποι και ζούσαν διακόσιες πενήντα χιλιάδες
κάτοικοι. Δεν έφυγαν. Το πάλεψαν και κάτι κέρδισαν. Πείσθηκαν, όμως,
πως αξίζει να παλέψουν. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα. Ας το δούμε κι
έτσι.
Φιλικά, Γιώργος Τσιρίδης
Ελπίζω να μην κούρασα, ειδικά τους μη Κερατσινιώτες-Δραπετσωνίτες αναγνώστες της ιστοσελίδας μου. Ας μου συγχωρεθεί μια κάποια ενασχόλησή μου με τα κοινά του δικού μου τόπου.
