Για
την πρώην (και ξανά νυν από το 2014)
βιομηχανική ζώνη Δραπετσώνας-Κερατσινίου
έχω γράψει αρκετές φορές. Παλιότερα,
μάλιστα,
είχα και
ειδική ιστοσελίδα μόνο γι αυτό το θέμα,
από το 2007 ως
το 2011 (στο http://anaplasibzdrapetsonas.blogspot.gr/)
ενώ έχω γράψει και δυο βιβλία επί του
θέματος. Ό,τι είχα να πω λοιπόν, νόμιζα
ότι το είχα πει και καθάρισα, κι
ανακουφίστηκα που βρέθηκαν νέοι να
συνεχίσουν την προσπάθεια, και θεσμικά
(δήμος, περιφέρεια) και κινηματικά
(τερψηχώρος, πρωτοβουλία, συντονιστικό
κλπ.). Ώσπου ήρθαν οι νέες εξελίξεις που
με βγάζουν και πάλι στα παράθυρα αφού
στους δρόμους δεν έχει πια καμιά γοητεία.
Η ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
Στη
σημερινή συγκέντρωση-διαδήλωση ήταν
λίγος σχετικά κόσμος που άλλα είχε στο
νου του. Ετερόκλητο πλήθος με πολλές
άγνωστες φάτσες που άλλοι ήθελαν να
πάνε στα Λιπάσματα κι άλλοι στο ΥΕΝ,
όπου ο Σύριζα συμμετείχε αλλά κάποιοι
ήθελαν να διώξουν από την πορεία τους
“μνημονιακούς” του βουλευτές, κι όπου ο
κόσμος κοίταζε αμήχανος μια πορεία
σπασμένη σε κομμάτια που το κάθε κομμάτι
έλεγε τα δικά του συνθήματα πολλά εξ
αυτών αλληλοσυγκρουόμενα. Μεγάλη
ποικιλία, καμιά όμως γοητεία και
αποτέλεσμα πρακτικά μηδέν (για την
ανάπλαση μιλάω, για άλλα πράγματα μπορεί
και να “τσίμπησαν” κάτι, δεν ξέρω).
Ελάχιστοι
(μετρημένοι στα δάχτυλα των δύο χεριών)
οι Δραπετσωνίτες, οι κυρίως ενδιαφερόμενοι
που άλλοτε έσερναν μόνοι τους το κάρο!
Κάπως
περισσότεροι αλλά λίγοι κι αυτοί από
το Κερατσίνι κυρίως λόγω του τοπικού
Σύριζα και του ΚΚΕ που έφεραν Κερατσινιώτες
για να πλαισιώσουν τα πανό τους.
Λίγο
περισσότεροι από τον Πειραιά, ένεκα το
Λιμάνι της αγωνίας.
Περισσότεροι
οι “απ' 'έξω”, οι κινηματικοί (Ανταρσυα,
ΕΠΑΜ, Τροτσκιστές κλπ) που κατά βάση
διαδήλωναν κατά του μνημονίου και της
πώλησης του ΟΛΠ.
Όπως
ήταν φυσικό, η πορεία ξεκίνησε από το
Δημαρχείο (Δραπετσώνας) προχώρησε μέχρι
του Εφραιμίδη κι έστριψε την Κανελλοπούλου
προς Πειραιά για να πάει στο ΥΕΝ, αφού
εκείνος ήταν ο πραγματικός της στόχος
κι όχι η Ανάπλαση.
Η ΑΝΑΠΛΑΣΗ
Μιλάω
με κάποια δεδομένα που ξέρουμε ότι
υπάρχουν και δεν πρόκειται (γιατί και
να θέλουμε δεν μπορούμε) να τα αλλάξουμε.
ΔΕΔΟΜΕΝΟ
ΠΡΩΤΟ: Ο ΟΛΠ πουλήθηκε, όχι απλά σαν
χρήση αλλά σαν πλειοψηφικό πακέτο
μετοχών. Επομένως ο δημόσιος χαρακτήρας
του πάει περίπατο. Για την ανάπλαση αυτό
είναι κακό παρά το γεγονός ότι όλα αυτά
τα χρόνια ο ΟΛΠ λειτουργούσε σαν “κράτος
εν κράτει” αγνοώντας συστηματικά τον
λαό του Πειραιά και τους θεσμούς (την
τοπική αυτοδιοίκηση ακόμα και την
κυβέρνηση). Τουλάχιστον είχε την υποχρέωση
ο δημόσιος ΟΛΠ να δικαιολογεί τις πράξεις
του επικαλούμενος το δημόσιο όφελος,
τώρα ο ιδιώτης θα μπορεί δικαίως να
επικαλείται απλά και μόνο το προσδοκώμενο
κέρδος! Αυτό και μόνο φτάνει. Η πώληση
του ΟΛΠ θα συμπαρασύρει και την πώληση
των Λιπασμάτων και στην περίπτωση αυτή
η επιδίωξη για μια ανάπλαση όπως την
ονειρευόμασταν θα πισωγυρίσει
ολοκληρωτικά.
ΔΕΔΟΜΕΝΟ
ΔΕΥΤΕΡΟ: Η αγορά ακινήτων έχει καταρρεύσει
άρα καμιά ανάπλαση στηριγμένη στην αξία
της γης δεν έχει πλέον νόημα. Οι προτάσεις
της εικοσαετίας από το 1990 ως το 2010,
χρήσιμες τότε και καταλυτικές (που
δυστυχώς δεν εισακούστηκαν) είναι
παρελθόν. Τώρα πια οι επενδυτές είναι
ο Μελισσανίδης, η Λαφάρτζ, και η ΚΟΣΚΟ.
Επομένως ο Δήμος και το Κίνημα τα μόνα
που μπορούν να κάνουν είναι: 1) να
περιορίσουν την, περιβαλλοντική κυρίως,
καταστροφή και 2) να επιδιώξουν μέσα από
το δημόσιο κάποιο ικανοποιητικό πράσινο
και κάποιες ελεύθερες ακτές. Πολύ σύντομα
πρέπει να συμβιβαστούμε. Από εκεί που,
τρέχοντας με χίλια τη δεκαετία του '90,
ΤΑ ΘΕΛΑΜΕ ΟΛΑ τώρα πρέπει να περιοριστούμε
σε κάποιους εφικτούς στόχους και να
τους πετύχουμε, όσο ακόμα μπορούμε!
Η ΠΡΟΤΑΣΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΑΚΤΗ:
Στηριγμένοι
στην υπόσχεση του πρωθυπουργού στο
Κερατσίνι για ελεύθερη ακτή και πράσινο,
μπορούμε να ζητήσουμε να εξαιρεθεί της
παραχώρησης στον νέο ΟΛΠ μια λωρίδας
παραλίας Αυτή η λωρίδα δεν μπορεί να
είναι το τμήμα από τον Κράκαρη ως το
Θεμιστόκλειο γιατί εκεί θα γίνει προβλήτα
για τα επιβατικά πλοία, επομένως
ρεαλιστικό και άμεσο αίτημα είναι να
ζητήσουμε την λωρίδα από το Θεμιστόκλειο
ως τον Όρμο Σφαγείων. Για (λελογισμένο)
μαξιμαλισμό θα μπορούσαμε να ζητήσουμε
και τον Όρμο αλλά δεν το βλέπω να μας
δίνεται αν πάρουμε την προηγούμενη παραλιακή ζώνη.
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΑ: Σε περίπτωση που ο ΟΛΠ χρειάζεται όλο το ανοιχτό προς τη θάλασσα μέτωπο της παραλίας για προβλήτες (σύμφωνα με τα παλιότερα σχέδιά του από το 2007) θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε τον Όρμο Σφαγείων καθώς θα είναι το μόνο προσβάσιμο για τους κατοίκους τμήμα της παραλίας Λιπασμάτων. Τα διατηρητέα των Σφαγείων στην περίπτωση αυτή θα είναι εφικτός στόχος για τον Δήμο.
ΠΡΑΣΙΝΟ:
Η
πρόθεση του Δήμου για απόκτηση λωρίδας
γης από τα Λιπάσματα θα πρέπει να συνδυαστεί με
τον παραπάνω στόχο. Η λωρίδα αυτή πρέπει
να εκτείνεται στον άξονα ανατολή-δύση
από τον δρόμο (Κράκαρη) στα ανατολικά
μέχρι την παραπάνω λωρίδα (δυτικά) και
στον άξονα βοράς-νότος από την ζώνη του
ΟΛΠ (νότια) μέχρι τον δρόμο που υπάρχει
και σήμερα (βόρεια). Θα μπορούσαμε να
ζητήσουμε και περισσότερη γη ανάλογα
με τα διαθέσιμα χρήματα από την περιφέρεια
και τον δήμο.
Αν μας δοθεί ο Όρμος Σφαγείων θα πρέπει και το προς αγορά ή απαλλοτρίωση τμήμα της γης να τροποποιηθεί ανάλογα ώστε να έχει επαφή με την ελεύθερη ακτή, πράγμα πολύ εύκολο αν χρειαστεί να γίνει.
Η τιμή σε περίπτωση
απαλλοτρίωσης θα είναι πολύ μικρή λόγω
της αυταποζημίωσης μεγάλης και μακρόστενης
λωρίδας γης και χαμηλής αντικειμενικής
αξίας εφ' όσον έχει προηγηθεί χαρακτηρισμός
του χώρου ως πρασίνου.
ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΔΡΑΣΗ
Την
πρόταση αυτή θεωρώ ότι πρέπει να την
υιοθετήσουν ο Δήμος και η Περιφέρεια
καθώς και οι μαζικοί φορείς. Ιδιαίτερα
φορείς κινηματικοί των πολιτών όπως η Πρωτοβουλία για τη Δική
μας Ανάπλαση και ο Τερψηχώρος που
επικεντρώνονται και σε πρακτικά ζητήματα θα πρέπει να συνεννοηθούν και να κινηθούν επιθετικά. Αν προωθήσουν την πρόταση οι τοπικοί βουλευτές (Α' και Β' Πειραιά) και ο Υπουργός ΕΝ κ. Δρίτσας, τότε είμαι βέβαιος ότι κάτι καλό θα πετύχουμε. Όσο πάμε μαξιμαλιστικά με το "ΟΛΑ ή ΤΙΠΟΤΑ" και με διάθεση να ρίξουμε απλώς την ευθύνη στον άλλον, δεν θα κερδίσουμε το παραμικρό για την πόλη και τους κατοίκους. Η στιγμή είναι κρίσιμη και χρειάζονται υπευθυνότητα και λεπτοί χειρισμοί. Σε μερικές εβδομάδες ή μέρες μπορεί να κριθούν τα πάντα.
