ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ!

Πριν μερικές μέρες βρέθηκα στην Παλαιά Πεντέλη να ακούω μαζί με ακροατήριο τον Αλέξανδρο Κόντο σε μια από τις διαλέξεις του για τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, το πολίτευμα στην αρχαία Αθήνα και γενικά στην αρχαία Ελλάδα.

Παραθέτω ένα μέρος από αυτά που λέει ο Αλέξανδρος και που -κατά τη γνώμη μου- κάποτε θα πρέπει να γίνουν οδηγός μας.

Πίνακας "Η σχολή των Αθηνών" του ΡΑΦΑΗΛ

Λέει λοιπόν ο ομιλητής:

Κάποια στιγμή, πιστεύω πως θα πρέπει να αρχίσουμε να λέμε πως η Δημοκρατία, όπως την εφεύραν και τη βίωσαν οι πρόγονοι είχε απονείμει την εξουσία στο Δήμο, στο Λαό. 

Αποτέλεσμα: Το Ελληνικό Θαύμα. 

Κανένα άλλο πολίτευμα δεν έδωσε την εξουσία στο Δήμο, στο Λαό. Θα πρέπει κάποτε να καταλάβουμε πως η λύση βρίσκεται στο πολίτευμα. Αυτό είναι η υποδομή. 

Ο Μαρξ τα αναποδογύρισε, θεώρησε την Οικονομία υποδομή και έθεσε το Πολίτευμα στο εποικοδόμημα. Στη διατριβή του συνέκρινε τις φυσικές θεωρίες του Δημόκριτου και του Επίκουρου, μίλησε, έγραψε για την Ελληνιστική Εποχή, εποχή παρακμής, και δεν είπε τίποτε για το δημοκρατικό πολίτευμα, τον αίτιο του "Ελληνικού Θαύματος".

Το πολίτευμα όμως είναι το πρώτο πολιτιστικό δημιούργημα του ανθρώπου. Αυτό επηρεάζει κάθε άλλη ανθρώπινη δραστηριότητα. Αυτό καθορίζει το ήθος, το ηθικό "είναι" του ανθρώπου, τη συμπεριφορά του, τον τρόπο δράσης. Είναι δηλαδή το πολίτευμα, το κάθε πολίτευμα, δράση, ενέργεια, διαδικασία, πράξη. Αυτό είναι τελείως ξεκάθαρο στη Δημοκρατίας. 

Πράξη στη Δημοκρατία είναι να έχουν την ίδια πιθανότητα πρόσβασης στα πολιτειακά αξιώματα όλοι οι πολίτες. Κι αυτό είναι το ηθικό για τη Δημοκρατία. Γιατί για τη Δημοκρατία ο άνθρωπος είναι πολιτικό όν από τη φύση του και ηθικό είναι να έχει πολιτικά δικαιώματα. Και το πρωταρχικό πολιτικό δικαίωμα είναι η ισότητα στην πρόσβαση της εξουσίας. 

Επαναλαμβάνω: ηθικό είναι να έχουν όλοι οι πολίτες ίση πρόσβαση στη διαχείριση, στην άσκηση της εξουσίας.

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ

Αλέξανδρος Κόντος

Τι κρίμα να είναι τόσο επιλεκτικός ο θεός με τα παιδιά του...

Άκουγα πριν λίγο στο Κόκκινο τον Κραουνάκη να μιλά για τον Άγιο Ελευθέριο (γιορτάζει σήμερα) και δεν πίστευα στα αυτιά μου. Μπήκα στο γκουγκλ και επιβεβαίωσα ότι οι ιστορίες που μας έλεγε ήταν "αληθινές" δηλαδή πραγματικά ανήκουν στην ορθόδοξη πίστη και διδασκαλία. Ακούστε λοιπόν τι πιστεύει ένας ορθόδοξος χριστιανός σήμερα, σε αντίθεση με τα παραμύθια που πιστεύουν οι τζιχανατιστές και οι άλλοι άπιστοι:

Ο στρατηγός Φιλήκας πήγε κατ' εντολή του "διώκτη" αυτοκράτορα Αδριανού (αυτόν που ανακαίνισε την Αθήνα, μας κληροδότησε βιβλιοθήκη, την πύλη του Αδριανού κλπ αλλά για τους χριστιανούς είναι "διώκτης") να τον πιάσει, μπήκε βίαια στην εκκλησία που βρισκόταν ο άγιος (στην Αυλώνα της Ιλλυρίας) αλλά γοητεύτηκε από τη διδασκαλία του και έγινε χριστιανός.

Τέλος πάντων ο Ελευθέριος οδηγήθηκε στη Ρώμη στα πόδια του Αδριανού που του πρόσφερε πλούτη και δόξα για να τον κάνει δικό του αλλά ο άγιος τα αρνήθηκε. Ο Αδριανός διέταξε βασανιστήρια. Εδώ σταματάω εγώ κι αφήνω στο μπλογκ ΔΙΑΚΟΝΗΜΑ την διήγησή τους. 

α. Τον έβαλε σε πυρακτωμένο κρεβάτι για να ψηθεί. Ο Θεός όμως έστειλε δροσία στον γενναίο ομολογητή και ανακούφισε τους πόνους του. Όταν διέταξε ο αυτοκράτορας να πάρουν τον άγιο από το κρεβάτι, νομίζοντας τον νεκρό, ο ίδιος σηκώθηκε και έψαλλε το « Υψώσω σε, ο Θεός μου, ο βασιλεύς μου και ευλογήσω το όνομα σου…». Ανέφερε δε στον τύραννο ότι η σωτηρία του έγινε από τον μόνο αληθινό Θεό και όχι από τους δικούς του ψεύτικους Θεούς.

β. Τον τοποθέτησε σε ειδικό μεγάλο τηγάνι που είχαν για τον βασανισμό των χριστιανών. Αφού έκαψε το λάδι έβαλαν τον άγιο μέσα σ’ αυτό. Πάλι όμως θαυματούργησε ο Θεός. Έσβησε τη φωτιά και κρύωσε το λάδι δροσίζοντας με τη θεία Χάρη του τον άγιο.

γ. Μεγάλος λέβητας (καζάνι) με λίπος, κερί και πίσσα. Αφού με δυνατή φωτιά κόχλαζαν τα υλικά έριξαν μέσα τον μάρτυρα του Χριστού, ο οποίος έμεινε εντελώς ανέπαφος ελέγχοντας τον αυτοκράτορα ότι είναι σάν τους λύκους της Αραβίας που καταδιώκουν τα ήμερα πρόβατα του Χριστού.

Τότε πλησίασε τον αυτοκράτορα ο έπαρχος της Ρώμης Κορέμων, άνθρωπος σκληρόκαρδος, πολυμήχανος και ευφάνταστος στο να βρίσκει βασανιστήρια και του είπε ότι θα πείσει τον Ελευθέριο να αρνηθεί την πίστη του. Κατασκεύασε μια κάμινο με μυτερά σουβλιά για να ρίξει μέσα τον προσευχόμενο αθλητή του Χριστού που παρακαλούσε να αξιώσει τους διώκτες του να αφήσουν το ψέμα της ειδωλολατρίας και να γνωρίσουν την αλήθεια. Και ο Θεός άκουσε τη δέησή του. Συνέβη και πάλι το θαύμα του Χριστού όπως προηγουμένως στον Φίληκα.

Ο Κορέμων φωτίστηκε από το Άγιο Πνεύμα. Πλησίασε τον αυτοκράτορα και του είπε: Τί κακό έκανε ο Ελευθέριος και τον καταδίκασες σε τόσο σκληρό θάνατο; Ο αυτοκράτορας έμεινε έκπληκτος και οργισμένος διέταξε να βάλουν μέσα στο καμίνι με τα καρφιά τον Κορέμωνα, ο οποίος φώναξε στον άγιο να τον βοηθήσει με την προσευχή του. Ο Κορέμων μπήκε και βγήκε μέσα στον κλίβανο χωρίς να πάθει τίποτε. Ο αυτοκράτορας βλέποντας την ήττα των θεών του διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό του. Έτσι με λίγο κόπο και σε μια στιγμή ο έπαρχος της Ρώμης κέρδισε την αιώνια ζωή με το βάπτισμα του μαρτυρίου.

Μετά μπήκε στον πυρακτωμένο κλίβανο ο ιερομάρτυρας Ελευθέριος. Πάλι η χάρη και η δύναμη του Θεού θαυματούργησε. Η φωτιά έσβησε και τα σουβλερά καρφιά λύγισαν ώστε να μη βλάψουν το σώμα του. Ο λαός που παρακολουθούσε φώναζε δυνατά: «μέγας ο Θεός των χριστιανών» ο αυτοκράτορας όμως έμεινε ψυχικά τυφλός.

δ. Ο άγιος στη φυλακή. Ο αυτοκράτορας διέταξε να φυλακιστεί ο άγιος στις σκοτεινές φυλακές της Ρώμης για να πεθάνει από την πείνα. Εκεί ο Θεός έστελλε τροφή στο άγιο με ένα περιστέρι.

ε. Δεμένος σε ατίθασσα άλογα. Αφού δεν πέθανε στη φυλακή από πείνα, όπως περίμενε ο αυτοκράτορας, έδωσε εντολή να τον δέσουν σε δυό ατίθασσα άλογα και να τα κεντρίσουν να τρέχουν δυνατά ώστε να κατακοπούν οι σάρκες του αγίου και να πεθάνει. Άγγελος Κυρίου ημέρεψε τα άλογα, έλυσε τον άγιο από τα δεσμά και τον οδήγησε σε ένα βουνό στο οποίο έμεινε προσευχόμενος. Κάθε φορά που ο άγιος έψαλλε δοξολογώντας και υμνώντας τον Κύριο μαζεύονταν τα αγρίμια του δάσους και έμενα ακίνητα και σιωπηλά σκύβοντας το κεφάλι τους δείχνοντας το σεβασμό τους.

Στ. Το μαρτυρικό τέλος του. Μερικοί κυνηγοί που είδαν τον άγιο στο βουνό το ανέφεραν στον αυτοκράτορα που έστειλε ένα στρατιωτικό απόσπασμα να τον συλλάβει. Τα άγρια θηρία όρμησαν εναντίον των στρατιωτών. Ό άγιος τα διέταξε να ηρεμήσουν και να γυρίσουν στις φωλιές τους. Ακολούθησε τους στρατιώτες διδάσκοντάς τους να αρνηθούν την πλάνη τους. Μερικοί πίστεψαν.

Όταν έφτασαν στη Ρώμη ο αυτοκράτορας είχε αποφασίσει να δώσει τέλος στη ζωή του μάρτυρα. Ήθελε όμως να δώσει και θέαμα στους Ρωμαίους. «Άρτος και θεάματα» ήταν η προσφιλής τακτική της τότε εποχής. Το ίδιο δεν γίνεται και σήμερα; Στη αρένα της τηλεόρασης βλέπουμε να ρίχνονται στα σαρκοβόρα θηρία που βρυχόνται με μανία και διψούν για ανθρώπινο αίμα και να καταδικάζονται με κατασκευασμένα στοιχεία αθώοι άνθρωποι γιατί πρέπει να προσφερθεί «θέαμα». Τον «άρτον», τις παχυλές δηλ. αμοιβές, τις απολαμβάνει όχι ο λαός, αλλά οι διάφοροι «δαιμόνιοι» ( κατάλληλη λέξη! Κατεχόμενοι απο δαιμονικό πνεύμα) δημοσιογράφοι, οι οποίοι φυσικά εκφράζουν τη φωνή και τα συμφέροντα του κυρίου τους.

Οδήγησαν τον άγιο Ελευθέριο μέσα στήν αρένα (στάδιο) και άφησαν στην αρχή μια πεινασμένη και άγρια λέαινα και μετά ένα λιοντάρι να τον κατασπαράξουν. Τα θηρία πλησίασαν σαν ήμερα ζώα τον άγιο και του φιλούσαν τα πόδια δείχνοντας την αγάπη και την συμπάθεια τους ( έφραξας στόματα λεόντων, εις ημερότητα αυτών μεταποιήσας την αγριότητα). Βλέποντας ο αυτοκράτορας τη συμπεριφορά των λιονταριών και ακούοντας την ιαχή του πλήθους «μέγας ο Θεός των χριστιανών» διέταξε τον αποκεφαλισμό του ομολογητή της πίστεως μέσα στην αρένα. Με την αποκοπή της κεφαλής έβαψε ο άγιος την αρχιερατική του στολή με το αίμα του μαρτυρίου. 

Επαναλαμβάνω μόνο τους τίτλους των μαρτυρίων:

α.- Σε πυρακτωμένο κρεβάτι

β.- Σε τηγάνι με καυτό λάδι

γ.- Σε μεγάλο καζάνι με λίπος κερί και πίσσα πάνω στη φωτιά

δ.- Σε κάμινο με μυτερά σουβλιά

ε.- Στη φυλακή χωρίς φαγητό για να πεθάνει από ασιτία

στ.- Σε δυο ατίθασσα άλογα για να τον ξεσκίσουν

ζ.- Σε άγρια θηρία

η.- Στην αρένα με ένα λιοντάρι και μια άγρια λέαινα

θ.- Αποκεφαλισμός

Το ένατο και τελευταίο θαύμα του Αδριανού έπιασε και το κεφάλι του αγίου αποκόπηκε από το σώμα.

Ο Άγιος Ελευθέριος λοιπόν είναι άγιος γιατί αυτόν μόνο διάλεξε ο θεός να σώσει όταν χιλιάδες άλλοι φαγώθηκαν από λιονάρια και λέαινες, κατασπαράχτηκαν από άγρια θηρία, ξεσκίστηκαν από ατίθασσα άλογα, πέθαναν στη φυλακή από ασιτία, κάηκαν στις καμίνους με μυτερά σουβλιά, ζεματίστηκαν σε μεγάλα καζάνια, τηγανίστηκαν με καυτό λάδι και κάηκαν σε πυρακτωμένα κρεβάτια. 

Οι άλλοι -χριστιανοί κι αυτοί- δεν ήταν, ίσως, επίσκοποι και νέοι πολλά υποσχόμενοι και γι αυτό σε αυτούς:

Δεν φρόντισε ο καλός θεός να εξαφανίσει τους πόνους τους, όπως έκανε με τον άγιο στο πυρακτωμένο κρεβάτι

Δεν εδέησε ο ύψιστος να σβήσει τη φωτιά και από το δικό τους τηγάνι και να κρυώσει το δικό τους καυτό λάδι όπως έκανε με τον ελευθέριο,

Δεν θέλησε ο πανάγαθος να τους κρατήσει κι αυτούς ανέπαφους μέσα στην καυτή πίσσα στο καζάνι, όπως κράτησε τον άγιο 

Δεν σκέφτηκε ο πάνσοφος να στείλει και σε αυτούς λίγη τροφή με ένα περιστέρι όπως έκανε με τον άγιο ελευθέριο

Δεν ηρέμησε ο παντοδύναμος και τα δικά τους ατίθασσα άλογα που τους ξέσκισαν σε αντίθεση με τον άγιο που σώθηκε

Δεν βοήθησε ο μεγάλη η χάρη του να ημερέψουν τα άγρια θηρία όπως έκανε με τον άγιο

Δεν καθησύχασε ο πανταχού παρών τα λιοντάρια και τις λέαινες που τους κατασπάραξαν αλλά στον άγιο φίλησαν τα πόδια του.

Τι κρίμα να είναι τόσο επιλεκτικός ο θεός με τα παιδιά του...

Η παράγραφος της κυρίας Λουλέ που τα λέει όλα

Για την Νίτσα Λουλέ δεν ξέρω πολλά πράγματα, ξέρω όπως και οι περισσότεροι τον Κώστα Λουλέ, ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ. Η κόρη του, Νίτσα, εκλέχτηκε βουλευτής του Συνασπισμού κι αυτή το 1996 στη Λάρισα. Είναι δημοσιογράφος, γράφει και βιβλία.

Πρόσφατα παρουσιάστηκε το βιβλίο της "ΑΞΙΖΕ" που περιέχει κατά βάση την αλληλογραφία του Κώστα Λουλέ με τη γυναίκα του αλλά και τα παιδιά του την περίοδο 1947-1974 όσο δηλαδή βρισκόταν σε φυλακές και εξορίες.

Ντοκουμέντο το βιβλίο και ενδιαφέρον για την ΖΩΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ της προηγούμενης γενιάς, εκείνης που γεννήθηκε πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο κι έζησε τον παρατεταμένο εμφύλιο τριαντάχρονο πόλεμο 1944-1974 που ξεκίνησε με τα Δεκεμβριανά κορυφώθηκε δύο φορές με τον εμφύλιο 1946-49 και τη χούντα 1967-74 και έληξε με τη μεταπολίτευση.

Κάνω αυτή την αναφορά για να καταχωρήσω εδώ ένα μικρό κομμάτι του βιβλίου, μια παράγραφο, που αξίζει νομίζω να την διαβάσουμε κι ας ξέρουμε όλοι τα ίδια γεγονότα. Ας δούμε το χρώμα που τους δίνει η Νίτσα Λουλέ, κόρη ενός βασανισμένου ανθρώπου (πρώτη ιδιότητα) και αγωνιστή (δεύτερη ιδιότητα).

Η παράγραφος της κυρίας Λουλέ:

"Έτσι πορευτήκαμε μια ζωή. Από το '49 ως το '74. Μέχρι που ήρθε η Δημοκρατία στον τόπο μας. Θυμώνω όταν ακούω κάποιους να λένε "Σιγά μην έχουμε Δημοκρατία". Κοντή η μνήμη, το ξέρουμε όλοι, αλλά από κοντή μέχρι ανύπαρκτη απέχει πολύ. Ναι φίλε, έχεις δημοκρατία γιατί μπορείς να μιλάς, να διαβάζεις, να τραγουδάς, να βρίζεις ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ! 
Θυμώνω όταν ακούω να μιλούν για κονσερβοκούτια και Μελιγαλάδες και αγνοούν την άλλη όψη του νομίσματος που έχει εξόντωση, φυλακές, βασανιστήρια, εξορίες, εκτελέσεις. Η γενιά μου και η γενιά του Πολυτεχνείου φόρτωσαν τους νεώτερους με χρέη, ανεργία, διαφθορά, μέλλον αβέβαιο. Δεν έχουν δικαίωμα να τους φορτώσουν και το αίμα που χύθηκε ένθεν κακείθεν. Ο τόπος μας έχει ανάγκη μονοιασμένους. Η διχόνοια δεν βοήθησε κανέναν και πουθενά."   

Παρουσιάσεις βιβλίων

Την Κυριακή 13 Δεκ. το μεσημέρι στις "7 στροφές" καθώς οι θαμώνες θα παραγγέλνουν μεζέδες και ποτά θα τους παρενοχλήσουμε (με την άδεια και παρότρυνση του καταστήματος) λέγοντας μερικά πράγματα για το βιβλίο μου "Αρχαιότητες και Νεότερα Μνημεία στη Δραπετσώνα", γραμμένο πρόσφατα (πριν μία εβδομάδα τελείωσε) και με περιεχόμενο ανάλογο του τίτλου του.

Οι 7 στροφές είναι ένα μαγαζί με γούστο και εκπολιτιστικές συνήθειες στην  Πλατεία Ευγενείας στην οδό Νικομηδείας. Το εξώφυλλο του βιβλιου είναι:

Την Δευτέρα 14 Δεκ. θα παρουσιαστεί το βιβλίο του ο Θωμά Σίδερη "Κανέλα από τη Σμύρνη" που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μπατσιούλα και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Η παρουσίαση θα γίνει στη δημοτική βιβλιοθήκη στην Αμφιάλη. Η παρακάτω πρόσκληση περιέχει τις χρήσιμες λεπτομέρειες.

ΤΣΑΓΙΕΡΑ ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ

«Αν έλεγα ότι μεταξύ Γης και Άρη υπάρχει μία πορσελάνινη τσαγιέρα  σε ελλειπτική τροχιά γύρω από τον ήλιο, κανείς δεν θα μπορούσε να διαψεύσει τον ισχυρισμό μου, αρκεί να πρόσθετα ότι η τσαγιέρα είναι τόσο μικρή που δεν θα μπορούσαν να την ανιχνεύσουν ούτε τα πιο ισχυρά τηλεσκόπιά μας.

Όμως, αν στη συνέχεια έλεγα ότι, αφού ο ισχυρισμός μου δεν μπορεί να διαψευστεί, θα ήταν ασυγχώρητη απρέπεια να τον αμφισβητούμε με την λογική μας, τότε οι περισσότεροι δικαίως θα θεωρούσαν ότι έλεγα ανοησίες.

Αν όμως η ύπαρξη μιας τέτοιας επουράνιας τσαγιέρας αναφερόταν σε πανάρχαια βιβλία, και διδασκόταν ως ιερή αλήθεια κάθε Κυριακή, και ενσταλαζόταν στα μυαλά μικρών παιδιών σε όλα τα σχολεία, τότε ακόμα και ο παραμικρός δισταγμός, θα ήταν τέτοιο δείγμα εκκεντρικότητας, που σε φωτισμένους καιρούς θα απέφερε στον αμφισβητία το επίζηλο προνόμιο της ψυχιατρικής φροντίδας, ενώ σε πιο πρώιμη περίοδο την Ιερά Εξέταση.»

—Μπέρτραντ Ράσελ

Αρχαιότητες και Νεότερα Μνημεία της Δραπετσώνας

Ολοκλήρωσα ένα βιβλίο που έγραφα για τη Δραπετσώνα από το καλοκαίρι. Τιτλοφορείται "Αρχαιότητες, Νεότερα Μνημεία και Διατηρητέα στη Δραπετσώνα" και περιέχει κεφάλαια που εξηγούν τον Χαρακτήρα της, τεκμηριώνουν το Όνομά της, περιγράφουν εκτενώς την Ηετιώνεια Πύλη, το Αφροδίσιο και το Θεμιστόκλειο και, τέλος αναφέρουν τα Νεότερα Ιστορικά Μνημεία της Δραπετσώνας. Μι ιδέα για το στυλ του βιβλίου παίρνει κανείς από την τεκμηρίωση της ύπαρξης του Θεμιστόκλειου στον χώρο των Λιπασμάτων. Στην ουσία χρησιμοποιήθηκε ένα μέρος από το κεφάλαιο του βιβλίου για να σταλεί η σχετική αίτηση στο ΚΑΣ με την αναγκαία τεκμηρίωση.

Δεν πρόκειται μόνο για όσα κατά καιρούς έχω δημοσιεύσει και τα οποία θα υπάρχουν στο βιβλίο που όλο εκδίδεται και όλο καθυστερεί με τίτλο "Από τον Πόντο και τη Μικρασία στον Πειραιά ... εδώ στη Δραπετσώνα", με συγγραφείς τον Γιώργο Χατζόπουλο κι εμένα και επιμελητή της έκδοσης την Ένωση Ποντίων. Εδώ κάνω μεγαλύτερες αναφορές στις πηγές με περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες. Είναι ένα βιβλίο που δεν αφορά στην ΙΣΤΟΡΙΑ της Δραπετσώνας (όπως το υπό έκδοση προαναφερόμενο) αλλά στο σήμερα της πόλης. Τα ιστορικά μνημεία που αναφέρονται υπάρχουν όλα και είναι παρόντα για να τα δει κανείς και σήμερα. Το βιβλίο αυτό είναι στην ουσία ένας οδηγός μνημείων (νεοτέρων και αρχαίων) της Δραπετσώνας.

Το βιβλίο έχει 110 σελίδες μεγέθους Α4.

Εκτυπωμένο σε ασπρόμαυρο χρώμα σε φωτοτυπικό μαζί με τα έγχρωμα εξώφυλλά του θα κοστίζει σε μένα κάτι λιγότερο από πέντε ευρώ και θα μπορεί όποιος θέλει να το προμηθευτεί με 5 ευρώ. Είναι μια αξιόλογη δουλειά, θέλω να μπει, αν είναι δυνατό, στα σπίτια όλων των Δραπετσωνιτών και ίσως αργότερα το εκδώσω σε τυπογραφείο όλο έγχρωμο με κάποιον χορηγό. 

Προς το παρόν θα μπορείτε να το προμηθεύεστε από εμένα με 5 ευρώ το κομμάτι. Περιμένω να μου στείλετε σχετικά η-μέιλ για να ξέρω πόσα θα εκτυπώσω.

Ο Δήμος Δραπετσώνας

Το πρώτο κοινοτικό συμβούλιο της Δραπετσώνας του 1951 (για ένα χρόνο η Δραπετσώνα ήταν Κοινότητα πριν γίνει Δήμος) ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ από Αρχείο Γ. Χατζόπουλου

Ένα τοπικό θέμα θα θίξω σήμερα. Είναι η διάσπαση του δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας σε δύο τουλάχιστον δήμους στο προσεχές μέλλον. Ιστορικά η ύπαρξη δύο δήμων έχει νόημα. Η περιοχή βορειοδυτικά του Πειραιά είχε πάντοτε δύο γεωγραφικές ενότητες σημειωμένες στους χάρτες και μνημομευμένες σε γραπτές αναφορές. Ήταν η Τραπετσώνα ή Ντραπετσών εγγύτερα στον Πειραιά και το Τζερατζίνι ή Κερατζίνι λίγο πιο εκεί. Όταν αργότερα οι περιοχές του ευρύτερου Πειραιά αποτέλεσαν αυτόνομους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης δημιουργήθηκαν με φυσικό τρόπο οι δήμοι Κερατσινίου (από το 1932) και Δραπετσώνας (από το 1952) 

Όλα αυτά μέχρι να εμφανιστεί η απίστευτα αλαζονική κυβέρνηση ΓΑΠ με τον αρχιστράτηγο Ραγκούση που ονειρευόταν να διαδεχτεί τον ΓΑΠ όταν θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου. Κι επειδή οι μεγάλοι άντρες κάνουν όχι μόνο μεγάλα όνειρα αλλά και μεγάλα έργα, ο Συραγκούσι (αυτό λένε ότι είναι το κανονικό όνομά του) έφτιαξε τον Καλλικράτη. Κι έβαλε προδιαγραφές (λέξη πολύ κοντινή στο "προγραφές"). Κάθε νησί και δήμος. Αποτέλεσμα ολόκληρη η Κέρκυρα με 108.000 κατοίκους σε ένα μεγάλο νησί που πάντοτε ήταν Νομαρχία και που με τον Καποδίστρια είχε "μαζευτεί" σε 8 δήμους, τώρα να γίνει ένας (1) δήμος ολόκληρη και να μην διοικείται πλέον παρά μόνο μέσω κινητών. Το ίδιο ολόκληρη η Λέσβος, ολόκληρη η Ρόδος, ένας δήμος όλο το νησί. Και ταυτόχρονα η Γαύδος δήμος με 80 κατοίκους, το Αγαθονήσι δήμος με 150 κατοίκους!!! Γελοιότητες!

Η ΚΕΔΚΕ (καντρική ένωση δήμων και κοινοτήτων) είχε έτοιμο ένα  σχέδιο ισορροπημένο με εθελοντικές συγχωνεύσεις που μείωναν τον αριθμό των δήμων στους 383 αλλά ο Ραγκούσης έφτιαξε δικό του σχέδιο με 325! Ο άνθρωπος ήθελε να τον λέμε Μεγάλο Ναπολέοντα, δεν εξηγείται αλλιώς η αλαζονεία του και η τύφλα του να δει τι υπήρχε γύρω του. Κατάργησε ιστορικούς δήμους όπως την Καισαριανή, τη Δραπετσώνα, τον Ρέντη κλπ. που τώρα πρέπει να ανασυσταθούν για να εκλείψουν οι συνέπειες των αυθαιρεσιών του.

Η Δραπετσώνα έχει σήμερα περίπου 12,5 χιλιάδες κατοίκους. Έτσι κι αλλιώς όμως αυτό που ονομαζόταν Δραπετσώνα ιστορικά, είναι πολύ μεγαλύτερο από την έκταση της σημερινής δημοτικής κοινότητας. Απλά ο δήμος Πειραιά δεν της έδινε εδάφη και κατοίκους που της ανήκαν για να κρατάει μια επαφή με τα εργοστάσια (που είχαν υψηλά δημοτικά τέλη) και το νεκροταφείο. Τώρα, αν επανασυσταθεί ο δήμος, θα μπορεί να μεγαλώσει η έκτασή του και να συμπεριλάβει περιοχές όπως τμήμα από το Ε' διαμέρισμα του Πειραιά (μεταξύ Αγ. Δημητρίου, Σαλαμίνος, Καλοκαιρινού, Αναπαύσεως) και τμήματα του δήμου Κερατσινίου όπως την περιοχή γύρω από την κοπή μέχρι Σαλαμίνος και νεκροταφείο, την Ευγένεια και τη Χαραυγή με όριο τις οδούς 25ης Μαρτίου, και Χρυσοστόμου Σμύρνης (ή Δωδεκανήσου). Για τις νέες περιοχές καλό θα είναι να ερωτηθούν οι κάτοικοι αν και δεν εμπιστεύομαι καθόλου τους πιθανούς διοργανωτές ενός τέτοιου δημοψηφίσματος. Με αυτές τις περιοχές, ο πληθυσμός του δήμου Πειραιά θα μειωθεί κατά 3-4 χιλ. κατοίκους περίπου και ο δήμος Κερατσινίου κατά 10 χιλ περίπου με τον νέο Δήμο Δραπετσώνας να ξεπερνά τις 25.000 κατοίκων, αριθμό ικανοποιητικό για έναν οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης. 

Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών του 2015: Τεράστιο σκάνδαλο ή απύθμενη βλακεία; Δεν έχω ακούσει την απάντηση κι έτσι είμαι σε αναμονή.

Είναι γνωστό από τις δικές μου δημοσιεύσεις ότι στηρίζω και ψηφίζω τον Σύριζα από το 2012 χωρίς να είμαι μέλος του. Είναι γνωστό επίσης ότι στήριξα την μεταλλαγή του σε κόμμα με θέσεις πλησιέστερες προς την σοσιαλδημοκρατία στις πρόσφατες εκλογές του Σεπτέμβρη προτάσσοντας τη λογική του αποφθέγματος "το μη χείρον βέλτιστον" και της παραδοχής του αφηγήματος της διαπραγματευτικής ήττας που οδήγησε στον μονόδρομο του Σόιμπλε.

Κατά καιρούς ακούω την σφοδρή κριτκή των "αριστερών" συντρόφων και των κεντρο-δεξιών "φιλελέδων" για όσα κάνει η κυβέρνηση της αριστεράς και όσα ψηφίζει. Μόνιμη επωδός μου η αναγκαιότητα να ψηφιστούν τα μέτρα που η κυβέρνηση είχε συνομολογήσει ΠΡΙΝ τον Σεπτέμβρη τα οποία συνιστούν εξ άλλου τον γνωστό υποχρεωτικό μονόδρομο. Περιμένοντας από μέρα σε μέρα τις μειώσεις στην κύρια και επικουρική μου σύνταξη που θα με φέρουν κι εμένα στο επίπεδο της φτώχειας, επιμένω όλον αυτόν τον καιρό να θεωρώ πως αφού μπήκαμε στον δρόμο του μννημονίου δεν έχουμε πλέον άλλη επιλογή. Το προσωπικό κόστος δεν ήταν ποτέ, ούτε και θα γίνει, κριτήριο για την επιλογή του σωστού ή δίκαιου ή έστω καταναγκαστικού δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα κι εγώ μαζί της. Επομένως "Σύριζα και ξερό ψωμί".

Ώσπου έπεσα πάνω σε κάποια σχόλια για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών. Έγραψε ο Λαπαβίτσας, έγραψε η ΙΣΚΡΑ, έγραψε ο Δ.Βλάχος στη Χάφιγκτον Ποστ, γράψανε κι άλλοι σε διάφορα μέσα αλλά το θέμα πέρασε στα αζήτητα ή υποβαθμίστηκε καθώς τα κύρια ΜΜΕ δεν το ανέδειξαν. Είναι το θέμα τη ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Μετοχές που το κράτος αγόρασε στην τιμή των 4,29 και 1,7 και 0,44 και 1,54 ευρώ ανά μετοχή πουλήθηκαν τώρα στις τιμές αντίστοιχα 0,02 και 0,003 και 0,04 και 0,01 ευρώ δηλαδή πενήντα φορές πιο κάτω. Το κράτος έδωσε 25 δισ. ευρώ για να τις αγοράσει και θα πάρει τώρα 0,5 δισ. Κι όχι μόνο αυτό, επί πλέον έχει αυτοαποκλειστεί (όπως έχουν αποκλειστεί και οι μικροί μέτοχοι) από την αγορά των νέων μετοχών με νόμο. Το αποτέλεσμα είναι να χαθούν 24,5 δισ και να χαθεί ο έλεγχος των τραπεζών. Από εκεί που είχε το 80-95% των μετοχών το κράτος θα έχει πλέον 1-2% το πολύ!

Δεν ξέρω αν είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο όλων των εποχών ή η μεγαλύτερη βλακεία. Επίσης δεν έχω ακούσει την κυβερνητική απάντηση που την αναμένω. Σημειώνω όμως το γεγονός και υπόσχομαι να επανέλθω.

Ημερίδα για την προστασία και ανάδειξη των μνημείων του Σαρωνικού

Μια επιστημονική Ημερίδα διοργανώνεται αύριο Σάββατο, 28 Νοεμβρίου από τις 10 το πρωί ως τις 4 το απόγευμα στο μέγαρο του ΟΛΠ (στην Παγόδα) που στοχεύει στην ευαισθητοποίηση των πολιτών για την προστασία και την ανάδειξη των μνημείων ιστορίας και πολιτισμού του Σαρωνικού. Όπως καταλαβαίνει κανείς με την πρώτη ματιά, η ημερίδα "βλέπει" και στην παραχώρηση χώρων από τον ΟΛΠ στους δήμοιυς πριν αυτός πουληθεί σε ιδιώτη, ωστόσο έχει και πιο φιλόδοξους στόχους (Ελληνικό, νησιά κλπ).

Με τίτλο "Ο Σαρωνικός Λεωφόρος Πολιτισμού και Γνώσης" οι διοργανωτές, που είναι οι οργανώσεις "Εναλλακτική Δράση για την Ποιότητα Ζωής" και "Δίκτυο Προστασίας Σαρωνικού" θα έχοιυν σαν ομιλητές ειδικούς επιστήμονες (κυρίως ιστορικούς και αρχαιολόγους) που θα παρουσιάσουν τα μνημεία των παράκτιων δήμων του Σαρωνικού.

Θα γίνει συζήτηση και οι παρευρισκόμενοι θα  μπορούν ακόμα και να τοποθετηθούν.

Για τη Δραπετσώνα γνωρίζω ότι θα παρουσιάσουν την Ηετιώνεια Πύλη, ένα μνημείο που έχει ήδη αναδειχθεί και προστατεύεται ενώ θα απουσιάζει το Θεμιστόκλειο, ακριβώς εκείνο που πρέπει να αναδειχθεί και να προστατευτεί. Αυτό ακριβώς θα πάω να τους πω αύριο. Μόνη ελπίς μια αρχαιολόγος η κ. Μαρία Σούτου που πήρε υπό μάλης το "Θεμιστόκλειο" του Ι.Δραγάτση και είπε ότι θα το διαβάσει. Ίσως πει κάτι ... 

Η ημερίδα θα ξεκινήσεις στις 10.30πμ. και στις 11 πμ θα γίνουν οι χαιρετισμοί των επισήμων ενώ οι παρουσιάσεις θα γίνουν μεταξύ 11.30 πμ και 4 μμ με δυο δεκαπεντάλεπτα διαλείμματα. Δεν ξέρω πότε ακριβώς θα γίνουν για να σας έλεγα να έρθετε αφού όπως πάντοτε στις ημερίδες στα διαλείμματα βρίσκεται όλο το ζουμί τους (υπολογίζω μάλλον στη 1μμ και στις 2.30μμ)

Αίτημα προς το ΚΑΣ για το Θεμιστόκλειο

Σήμερα ο Θανάσης Καλογιαντσίδης κι εγώ, καταθέσαμε από κοινού μια αίτηση προς το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο (ΚΑΣ) στο τμήμα Προϊστορικών και Ιστορικών Αρχαιοτήτων. Με την αίτησή μας αυτή ζητάμε από το ΚΑΣ να χαρακτηρίσει το Θεμιστόκλειο που βρίσκεται στον χώρο των Λιπασμάτων ως επίσημο αρχαιολογικό χώρο. Φυσικά κάτι τέτοιο θα συνεπάγεται και την πραγματοποίηση ανασκαφής εκεί από την αρχαιολογική υπηρεσία.

Η αίτησή μας συνοδεύτηκε

1.- από μια πλήρη τεκμηρίωση του προσδιορισμού του Θεμιστόκλειου στον χώρο των Λιπασμάτων στηριγμένη κυρίως στην έρευνα του Ιάκωβου Δραγάτση αλλά και στις μαρτυρίες των αρχαίων συγγραφέων, σε γκραβούρες εποχής, σε χάρτες (μιας γαλλικής αποστολής, τοπογραφικά του εργοστασίου Λιπασμάτων κλπ) και σε αναφορές συγγραφέων ή περιηγητών των περασμένων αιώνων.

2.- από το βιβλίο του Ιάκωβου Δραγάτση (έκδοση Παπαγεωργίου 1910) που το καταθέσαμε φωτοτυπημένο

Σε δύο μήνες περίπου -όπως μας είπαν- θα έχουμε μιαν απάντηση. Όταν το θέμα εισαχθεί στο ΚΑΣ θα μπορούμε να παραβρεθούμε (και όχι μόνο εμείς) για να υποστηρίξουμε τις θέσεις μας.

Το εξώφυλλο της αίτησης:

         Προς το ΚΑΣ

ΤΟ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΙΟ

ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΩΝ ΛΙΠΑΣΜΑΤΩΝ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Τα επιχειρήματα για την αναγκαιότητα

να χαρακτηριστεί ο χώρος ως αρχαιολογικός

Θανάσης Καλογιαντσίδης, Γιώργος Τσιρίδης

Δραπετσώνα, 25 Νοεμβρίου 2015

Ο αδιέξοδος κόσμος

Ασύμμετρος πόλεμος είναι ο πόλεμος όπου ένας Μπιν Λάντεν ρίχνει τους δίδυμους πύργους στη Νέα Υόρκη σε απάντηση της εισβολής των Αμερικανών στα αραβικά εδάφη. Ασύμμετρη απειλή που πραγματώνεται είναι κι αυτή η χτεσινή επίθεση του Ισλαμικού Κράτους (καθ' όλες τις ενδείξεις)  που αιματοκύλησε το Παρίσι. Η απάντηση στις προσβολές που δέχεται ο Μωάμεθ δίνεται με την εκτέλεση δημοσιογράφων σατυρικού περιοδικού και η απάντηση στα βασανιστήρια που υφίστανται οι μουσουλμάνοι ανά τον κόσμο δίνεται με βομβιστικές τυφλές επιθέσεις. Μα τι κόσμος είναι τέλος πάντων αυτός που ζούμε; Άνθρωποι τρελαμένοι από την ΕΞΟΥΣΙΑ διατάζουν πολέμους και άνθρωποι τρελαμένοι από την ΘΡΗΣΚΕΙΑ διατάζουν εκτελέσεις.

Νομίζω πως ο εικοστός πρώτος αιώνας δεν προμηνύει τίποτε καλό. Ίσως θα είναι χειρότερος κι από τον εικοστό που κληροδότησε την ανθρωπότητα με δυο παγκόσμιους πολέμους, φασισμούς και δικτατορίες.

Ζούμε σε ένα κόσμο πολύ δικαιότερο από εκείνον του Μεσαίωνα, πολύ παραγωγικότερο από εκείνον όλων των προηγούμενων εποχών, πολύ ανώτερο τεχνολογικά από κάθε άλλο αιώνα της παρουσίας μας στην Γη, φτάσαμε όμως σε ένα όριο. Πέρα από αυτό το όριο, η διαχείρηση του κόσμου μας φαίνεται πως γίνεται όλο και δυσκολώτερη. Ίσως για να πιστέψουμε κάποια στιγμή πως η παγκόσμια κυβέρνηση είναι αναγκαία!

Στον Μεσαίωνα δεν ήξερε κανείς στο ένα χωριό τι γίνεται στο άλλο και πολύ περισσότερο σε μια γειτονική του χώρα, πόσο μάλλον μακρινή... Σήμερα η πληροφορία ταξιδεύει με ταχύτητα φωτός. Στις πιο παλιές εποχές οι άνθρωποι πεινούσαν αλλά δεν ένιωθαν την ίδια στέρηση αγαθών με αυτή που νιώθουν οι σημερινοί. Γιατί εκείνοι τρέφονταν από τη γη τους και καμιά βιομηχανική επανάσταση και κανείς καπιταλισμός δεν τους είχαν μετατρέψει ακόμα σε καταναλωτές, που βασική τους ιδιότητα είναι η ανακάλυψη νέων στερήσεων. Ναι, η τεχνολογία ήταν χαμηλή αλλά έτσι δεν επέτρεπε ούτε την απειλή πυρηνικής καταστροφής να υπάρχει ούτε την εξάπλωση όπλων μαζικής καταστροφής σε μικρές ομάδες να προκαλεί τρομοκρατικές ενέργειες όπως η χτεσινή. Ο κόσμος ήταν "χειρότερος" από τεχνολογική και παραγωγική άποψη αλλά πολύ ασφαλέστερος. Ακόμη και τα δεσμά της θρησκείας ή η άγνοια της κοσμολογίας και της ιστορίας επέτρεπαν να υπάρχει ένα ατομικό πέπλο προστασίας, αυτό που έφτιαχνε η εκάστοτε κρατούσα ιδεολογία (βλέπε θρησκεία). Σήμερα ο υπαρκτός έστω κι αν είναι μη αναγνωρίσιμος αγνωστικισμός και η συνακόλουθη ψυχοπάθεια (από την έλειψη νοήματος για τη ζωή) θερίζουν.

Η απελευθέρωση του ανθρώπου, μερική και ατελής έστω, δια του διαφωτισμού δεν συνοδεύτηκε και από τις αναγκαίες δικλείδες ασφαλείας. Ο άνθρωπος της δύσης με τη γνώση και την ελευθερία κινήσεων που του προσέφερε η καλύτερη θέση του στον κόσμο, κυριάρχησε με την τεχνική του υπεροχή και το αρπακτικό πνεύμα του που τον διακατέχει από την εποχή των βαρβάρων που κατέλυσαν τον αρχαίο κόσμο. Με τον ιμπεριαλισμό του κατέκτησε τον πλανήτη και επέβαλε τις δικές του αξίες, τον καπιταλισμό, τον υποβιβασμό του ανθρώπινου όντος σε άβουλο καταναλωτή, την ωμή βία και τον νόμο του δυνατού στις παγκόσμιες σχέσεις. Από το πνεύμα της αρχαίας Ελλάδας, της λογικής και του ωραίου, δεν απέμεινε τίποτα!

Ας αναφέρω μερικά από τα παγκόσμια προβλήματα:

ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ: Σήμερα οι Κινέζοι παράγουν σχεδόν τα πάντα από όσα καταναλώνουμε κι όμως εμείς έχουμε μισθούς άνω των 1.000 ευρώ κατά μέσον όρο τον μήνα (βάσει ΑΕΠ) και στη απώτερη δύση άνω των 1.500 ενώ στην Κίνα ζουν με 100-200 ευρώ τον μήνα οι περισσότεροι Κινέζοι. Τα ίδια και στην Ινδία, όπου η φτώχεια θερίζει και βλέπουμε τους Πακιστανούς να μας έρχοναι κατά κύματα για να βγάλουν 200-300 ευρώ τον μήνα ώστε να στείλουν τα μισά στην πατρίδα τους σαν εμβάσματα σωτηρίας.

ΘΕΣΜΟΘΕΤΗΜΕΝΗ ΑΔΙΚΟΠΡΑΓΙΑ: Όποτε η δύση θέλει κάτι (πετρέλαιο, πρώτες ύλες, στρατηγικές βάσεις κλπ) το αρπάζει ανενδοίαστα και με πολέμους αστραπιαίους που έχει πάψει πλέον ακόμα και με φύλο συκής (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ κλπ.) να τους καλύπτει. Αφγανιστάν, Ιράκ, Συρία, Λιβύη το αποδεικνύουν.

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ: Η εξάντληση των φυσικών πόρων που συντελείται στον πλανήτη είναι ραγδαία και οφείλεται στην ανισομερή κατανάλωση πηγών ενέργειας και πρώτων υλών από τον "αναπτυγμένο κόσμο" με μπροστάρη τις ΗΠΑ. Φαινόμενο θερμοκηπίου, Όξινη βροχή, Αμαζόνιος, Τήξη παγετώνων, Ερημοποιήσεις, Μεταβολή του φλοιού της γης από την υπεράντληση πετροχημικών, Μεταλλαγμένα τρόφιμα κλπ. είναι μονάχα η αρχή.

Οι διάφορες συνάξεις των G-20  της ΕΕ κλπ. όχι μόνο δεν λύνουν τα προβλήματα αλλά αντίθετα επικυρώνουν τις λανθασμένες αποφάσεις (π.χ. πολέμους, οικονομικές πολιτικές, περιορισμούς δικαιωμάτων κλπ) και οδηγούν ομάδες ανθρώπων στην απόγνωση.

Ο κόσμος αυτός, των ανθρώπων, δεν έχει μπροστά του σπουδαίο μέλλον. Εξαντλεί την γη πάνω στην οποία κατοικεί και σκοτώνει τα άλλα ζώα με βασανιστικούς τρόπους για να τα φάει. Βιάζει την φύση. Έχει φτιάξει μια κοινωνία που ροκανίζει το κλαδί πάνω στο οποίο στέκεται. Εκπέμει παντού μηνύματα μίσους δια μέσου των θρησκειών (οικουμενικό μίσος), των κάθε είδους εθνικισμών (μίσος σε επίπεδο χώρας-κράτους) και των ηθικών διδασκαλιών (μίσος σε επίπεδο οικογένειας) που φοράνε στον ντρεσαρισμένο άνθρωπο το κουστούμι του μικρού θεού. 

Μικρέ θεέ, φάε αυτό το πρόβατο, η σπάλα του σου ανήκει. 

Μικρέ θεέ, πάρε αυτό το κομμάτι μαζούτ από τα σπλάχνα της γης και αυτά τα πετρώματα του βωξίτη και του σιδηροπυρίτη, σου ανήκουν όπως το αυτοκίνητό σου. 

Μικρέ θεέ κι ο πλανήτης Άρης δικός σου είναι, το αλατισμένο του νερό σου ανήκει!

Στο μεταξύ οι μικροί θεοί, οι ποτισμένοι με μίσος, σκοτώνουν τους Παριζιάνους. Κι εκείνοι, άλλοι μικροί θεοί επίσης, ψηφίζουν Ολαντ ή Λεπέν και στέλνουν τις βόμβες της Γαλλίας ή της Αμερικής να σκοτώσουν Σύριους και να στείλουν πρόσφυγες στο βυθό του Αιγαίου. 

Όμορφος κόσμος, αδιέξοδος, αγγελικά πλασμένος!   

Το "ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ" ή "ο ατελείωτος θρήνος που έγινε καημός";

Θέλω να μιλήσω σήμερα για ένα θέμα που μοιάζει μπαγιάτικο αλλά επανέρχεται συνεχώς στο προσκήνιο πότε με γραπτά και πότε με τον προφορικό λόγο, πότε σε επιστολές και πότε με αναφορές, πάντοτε απαξιωτικά και πάντοτε με ένα τρόπο που θεωρείται αναμφισβήτητη αλήθεια: Πρόκειται για το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος που κατά πολλούς ο Τσίπρας το έκανε μέσα σε οχτώ μέρες ΝΑΙ, από την Κυριακή 5/7 της ψηφοφορίας ως την άλλη Κυριακή 12/7 της διαπραγμάτευσης.

Αλήθεια, ο Τσίπρας έκανε ΝΑΙ ένα ΟΧΙ που είχε πει ο λαός;

Και γιατί ο λαός δεν τον έκραξε λίγες μέρες μετά όταν προκήρυξε εκλογές; Αν τον είχε κοροϊδέψει κατάμουτρα, γιατί ο λαός δεν του έτριψε το ΝΑΙ στα μούτρα με ένα δεύτερο ΟΧΙ;

Μήπως αυτή η αλλαγή του ΟΧΙ σε ΝΑΙ είναι ένας ακόμα μύθος που από βαριεστημάρα -κι ίσως γιατί είναι πλέον ανεπίκαιρο και χωρίς νόημα- κανείς δεν κάθεται να τον αναιρέσει;

Ας θυμηθούμε λίγο πως έγιναν τα πράγματα.

Ο Τσίπρας έλεγε καθαρά ΠΡΙΝ το δημοψήφισμα, στις συνεντεύξεις του Τετάρτη, Πέμπτη και Παρασκευή, (λένε πως αυτές τις μέρες έγειρε το αποτέλεσμα υπέρ του ΟΧΙ) ότι το ΟΧΙ θα είναι όπλο του για να διαπραγματευτεί και ότι με κανένα τρόπο δεν θα φύγει από το Ευρώ. Το είπε πάρα πολλές φορές και πάρα πολύ καθαρά. Κι αυτό που είπε ο Τσίπρας, αυτό ψήφισε ο πολύς κόσμος. Σου δίνουμε τη δύναμη που θέλεις με ένα τρανταχτό ΟΧΙ αλλά ξέρουμε ότι δεν θα μας βγάλεις από την Ευρώπη. Πήγαινε και κάνε ό,τι καλύτερο μπορείς. 
Γι αυτό και δεν θεώρησαν οι ψηφοφόροι (κατά πλειοψηφία πάντα) ότι το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ. Αν είχαν θεωρήσει κάτι τέτοιο, αν είχαν υποστεί τέτοια κοροϊδία, θα τον πλήρωναν στις εκλογές που έγιναν πολύ γρήγορα. Είναι προφανές ότι οι ψηφοφόροι του (κατά μεγάλη πλειοψηφία) και ο Τσίπρας ήταν συντονισμένοι στο εξής: Λέμε ΟΧΙ δυνατά για να δείξουμε ότι έχουμε φωνή και στηρίζουμε την κυβέρνηση της αριστεράς, άρα ματαιώνουμε την προσπάθεια των Ευρωπαίων να την ρίξουν για να δώσουν το παράδειγμα του φόβου σε όλη την Ευρώπη. Κατά τα άλλα θα μείνουμε στο ευρώ προσπαθώντας να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό.

Αν κάποιοι δεν άκουγαν ή έκαναν πως δεν άκουγαν τι έλεγε ο Τσίπρας και τι σήμαινε γι αυτόν το δημοψήφισμα, είναι επόμενο κατόπιν εορτής να απορούν και να ερμηνεύουν όπως θέλουν το αποτέλεσμα. 
Και ... καλά οι ΝΔ-ΠαΣοΚ-Ποτάμι που έλεγαν ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ ότι το ΟΧΙ σημαίνει "έξω από την Ευρώπη" ας λένε ... Τέτοια ερμηνεία (ψεύτικη και τρομοκρατική) έδιναν αυτοί και τα κανάλια τους και τέτοια κριτική (ότι "άλλαξε" το αποτέλεσμα ο Τσίπρας) κάνουν στη συνέχεια. Για όσους όμως ψήφισαν ΟΧΙ και προέρχονταν από τον χώρο του Σύριζα, πάντα κατά πλειοψηφία, αυτή η φιλολογία περί κοροϊδίας ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο που χρόνισε. Οι εκλογές -αμέσως μετά το δημοψήφισμα- έδειξαν ότι ο λαός ψήφισε αυτό που του είχε ζητήσει με το ΟΧΙ ο Τσίπρας και όχι αυτό που επαγγέλλονταν διάφορες αφίσες διαφόρων παρατάξεων (Ανταρσύα, ΕΠΑΜ, Σχέδιο Β κλπ) που κι αυτές ΟΧΙ ψήφιζαν αλλά με το όχι εννοούσαν "έξω από την Ευρώπη αν δεν υποχωρήσουν αυτοί". Ακόμα και η Χρυσή Αυγή το ΟΧΙ προπαγάνδιζε με τον δικό της τρόπο βέβαια.

Δεν θέλω να δικαιολογήσω την υποχώρηση που κάναμε σαν κυβέρνηση και -κατά συνέπεια- σαν λαός. Δεν ήμασταν προετοιμασμένοι για την λύση της δραχμής ή του παράλληλου νομίσματος άρα δεν είχαμε εναλλακτική πρόταση και διέξοδο. Στο τσίκεν γκέιμ που παιζόταν από τον Φεβρουάριο υποχωρήσαμε εμείς. Το 50-50% του Βαρουφάκη ηχούσε σαν να παίζαμε την Ελλάδα στα ζάρια κι η ελληνική κυβέρνηση υποχώρησε. Εκείνο που θέλω να πω είναι ότι δεν μετέτρεψε το ΟΧΙ σε ΝΑΙ ο Τσίπρας. Είχε εξηγήσει ΠΡΙΝ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ότι και με το ΟΧΙ θα μείνουμε στο ευρώ και μάλιστα το ΟΧΙ θριάμβευσε ακριβώς χάρη σε αυτή την καθαρή εξήγηση.

Φτάνει πια με τους θρήνους για το ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ και το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης που δεν εφαρμόστηκε. Φτάνει πια το βρισίδι στον Τσίπρα και σε όποιον τον στήριξε τον Σεπτέμβρη. Ας δούμε τι θα κάνουμε από εδώ και πέρα. Ας οργανωθεί ένα σχέδιο "δραχμής" που να είναι εφικτό, να μην διαλύει την Ελλάδα και να μετρήσουμε τι έχουμε να κερδίσουμε ή να χάσουμε από αυτό. Αν στέκει, ας πάμε στη δραχμή, αν όχι, ας αποδεχτούμε τη σκληρή πραγματικότητα κι ας δούμε τι μπορεί να γίνει ΜΕΣΑ από αυτήν. Στην πραγματικότητα ούτε οι υπέρμαχοι του ευρώ ούτε οι υπέρμαχοι της δραχμής ξέρουν με σιγουριά τι σημαίνει η επιλογή τους. Όλοι κάτι έχουν ακούσει. Στα τυφλά πηγαίνουμε στα τυφλά προχωρούμε. Τώρα που υπάρχει καιρός ας μάθουμε τουλάχιστον με σχετική βεβαιότητα τι σημαίνει η κάθε επιλογή, τι κόστος έχει και τι κέρδος. 
Κρίσιμες στιγμές θα υπάρξουν και στο μέλλον. Βρίζοντας ο ένας τον άλλον ή αδιαφορώντας δεν θα είμαστε ΠΟΤΕ έτοιμοι για ΤΙΠΟΤΕ!

Περί φθοράς

Περί της φθοράς των πάντων ο λόγος σήμερα. 

Χτες βλέπαμε τον Αλεξανδράκη με την Αλίκη στη Σωφερίνα. Άνετος, ωραίος, όχι μόνο σαν ρόλος στο έργο αλλά και σαν άνθρωπος στη ζωή του. Σαν σήμερα 8 Νοεμβρίου πέθανε πριν δέκα ακριβώς χρόνια. 

Όλοι θα πεθάνουμε κάποτε, το μόνο σίγουρο.

Έχοντας όμως μια αίσθηση ΙΣΤΟΡΙΑΣ, που κανένα άλλο ζώο δεν την έχει (όπως και κανένα δεν μελετά τον θάνατό του, άλλο αν κάποια τον συναισθάνονται) εμείς διαφέρουμε. Μας νοιάζει πως ήταν η Ελλάδα πριν δυο ή δεκαδυό χιλιάδες χρόνια και μας νοιάζει τι θα απογίνει η Ελλάδα μετά από άλλα διακόσια. Λες και θα είμαστε εμείς κάπου να την βλέπουμε να προοδεύει ή να καταστρέφεται. Κι όμως, ζούμε με την ιστορικότητα που μας την επιβάλει μια ανθρωποκεντρική ΠΑΙΔΕΙΑ, είτε φιλελεύθερη είτε κατηχητική.

Όλα τα πράγματα είτε άψυχα είτε έμψυχα, πεθαίνουν, αυτός είναι και ο τρόπος για να ανανεώνονται, για να ξαναγενννιούνται. Ακόμα και οι ιδέες!

Παλιότερα είχα φτιάξει ένα βιντεάκι ...(ΣΗΜ.: όλα τα βιντεάκια μου είναι παλιότερα, τώρα που χρησιμοποιώ το UBUNTU κι όχι τα WINDOWS δεν έμαθα ακόμα πως να φτιάχνω καινούρια βιντεάκια). Το έφτιαξα επηρεασμένος από σκέψεις σαν τις παραπάνω. 

Είναι εικόνες πάνω στη μουσική του Fade out των Radiohead
Στο youtube βρίσκεται ΕΔΩ

Οι στίχοι των Radiohead σε μια (κάπως ελεύθερη) δική μου μετάφραση

Σπίτια στη σειρά, με βαραίνουν

Νιώθω τα θλιβερά τους χέρια να με αγγίζουν

Όλα στη θέση τους

Για να τα καταναλώσω με μιας

Και να χαθώ πάλι, να χαθώ

Οι μηχανές δεν μου λένε τίποτα

Οι σκέψεις με σφίγγουν

Γίνε παιδί του κόσμου, κάνε ένα κύκλο

Πριν πάμε όλοι κάτω

Και χαθούμε πάλι

Σπασμένα αυγά, πεθαμένα πουλιά

Κράζουν παλεύοντας για ζωή

Νιώθω τον θάνατο, βλέπω τα μάτια του

Όλα στη θέση τους

Για να τα καταναλώσουμε

Και να χαθούμε

Βυθίσου στον έρωτα

Ο Φίλης, ο ... ανάξιος μισθός του και η ποινικοποίηση των απόψεων

Πριν γράψω για τον Φίλη, ας πω την άποψή μου: 

η εθνοκάθαρση του Πόντου ήταν Γενοκτονία. 

Στην αρχή του 20ου αιώνα, μετά την γενοκτονία των Αρμενίων ακολούθησε -σε μικρότερη κλίμακα- η γενοκτονία των Ρωμιών του Πόντου και σε ακόμη μικρότερη κλίμακα η γενοκτονία των Ρωμιών της Μικρασίας. Δεν είμαι ιστορικός για να πω ότι τα ξέρω όλα, ούτε νομικός για να αποφανθώ αν το τάδε άρθρο του ΟΗΕ ή του νόμου εφαρμόζεται εδώ, είμαι όμως πολίτης που διαμορφώνω την γνώμη μου διαβάζοντας, ακούγοντας και μετέχοντας στον δημόσιο διάλογο. Διαβάζοντας, λοιπόν, τον ορισμό της γενοκτονίας (ακόμα κι η Σρεμπρένιτσα η λογίζεται νομικά ως γενοκτονία) καταλήγω στο συμπέρασμα ότι αυτό που έμαθα ότι συνέβη εκεί στον Πόντο (τόπο καταγωγής μου) ήταν μια ξεκάθαρη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ. Μιλάω γι αυτά που έμαθα από τα βιβλία ή από τους ανθρώπους, γιατί εγώ προσωπικά δεν το είδα με τα μάτια μου, το είδαν όμως ο πατέρας μου και οι γιαγιάδες μου και τα κατέγραψαν πολλοί, όχι μόνο Έλληνες αλλά κυρίως ξένοι πρεσβευτές, δημοσιογράφοι, συγγραφείς, στρατιωτικοί κλπ.

Με εκνεύρισε ο Φίλης, όχι τόσο γιατί επέμεινε στην παλιά του άποψη και δεν βρήκε ένα τρόπο να την κάνει γυριστή, όσο για το ότι έχει αυτή την "εύκολη" άποψη που τον κάνει "αριστερό" ως παρεκκλίνοντα της καθεστηκυίας άποψης. Φαντάζομαι ότι και για τη Σλαβομακεδονία θα έχει μια επίσης παρεκκλίνουσα άποψη, κι ίσως να μην απέχει πολύ από την δική μου εκεί. Θα είναι σίγουρα και φεμινιστής, και λίγο αναρχικός (κι ας γίναμε υπουργοί βρε αδελφέ) και ευαίσθητος στον ανθρώπινο πόνο και με τους μετανάστες και με τα δικαιώματα των γύφτων και με τις λαϊκές συνοικίες και με όλα τα στερεότυπα μέσα στα οποία φύεται ο αριστεράνθρωπος. Αυτό τον έφαγε, η αριστεροφροσύνη που όποτε βλέπει πηλήκιο και στολές βγάζει σπυριά! Που όποτε βλέπει πατριδοκάπηλους να υποστηρίζουν μιαν άποψη αμέσως σκέφτεται πως οι αντίθετοι θα έχουν το δίκιο. Το πάθαμε όλοι κατά καιρούς, ο Φίλης θα γλίτωνε;

Ας πρόσεχε όμως. Είναι υπουργός, στήριξε τον Τσίπρα σε δύσκολες στιγμές και εξαργύρωσε αυτή τη στήριξη με το να είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος και μετά υπουργός. Ας μην χύνει την καρδάρα με το γάλα. Έχει ξεσηκώσει την αντιπολίτευση και σύσσωμη τη δεξιά χάρη στην αστοχία του να μιλήσει σαν άνθρωπος απλός και όχι σαν υπουργός Ξέχασε τι είναι ... υπάρχει και η παχυλή μηνιαία μισθοδοσία του όμως που θα έπρεπε να του το θυμίζει.

Κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει άποψη και δεν είμαι υπέρ της ποινικοποίησης της άποψης κανενός. Δεν μου αρέσει που ποινικοποιείται η άρνηση των γενοκτονιών ακόμη και του ολοκαυτώματος. θα προτιμούσα όμως μια απαξιωτική απάντηση στον Φίλη ή στον καθένα που θέλει να το παίξει αριστερός ή προοδευτικός καλυπτόμνενος πίσω από μια "επιστημονικότητα". Γιατί ούτε ο Φίλης είναι ιστορικός.

Δεν ξέρω αν θα αντέξουν κι αυτός και η κυβέρνηση να έχουν ένα αγκάθι στον πισινό τους να τους τσιμπάει συνεχώς. Γιατί το δικαίωμα που έδωσαν οι άλλοι δεν θα το αφήσουν να χαθεί. Δεν έχουν και τίποτε άλλο να πουν. Και πρώτη φορά η Δεξιά βάζει κάτω από την ομπρέλα της και την δήθεν κεντρώα αντιπολίτευση με Βενζέλο και Φώφη να βάλουν κατά του εύκολου στόχου.

Η κυβέρνηση πρέπει κάποτε να δει το σπουδαίο και αριστερό (να καταργηθούν οι ποινικοποιήσεις των απόψεων) και να ξεμπερδέψει με τα δευτερεύοντα (τα στραβοπατήματα του κάθε Φίλη). Μπορεί; πολύ αμφιβάλω!

ΜΥΘΩΔΙΑ

Το βιντεάκι που ακολουθεί είναι το πρώτο μέρος (movement 1) της ΜΥΘΩΔΙΑΣ, του έργου που έγραψε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου (ο Vangelis)  για να γιορταστεί η εκτόξευση του διαστημοπλοίου για τον πλανήτη Άρη το 2001. 
Η συναυλία έγινε στον ναό του Ολυμπίου Διός (στους στύλους του Ολυμπίου Διός) κάτω από την Ακρόπολη και ήταν μια έκκληση στον Δία (και την Ήρα) και γενικά τους αρχαίους Έλληνες θεούς οι οποίοι βέβαια όπως μας λέει και ο Καβάφης καθόλου δεν πέθαναν επειδή εμείς σπάσαμε τα αγάλματά των! 
Καλά, δεν είναι ανάγκη να πάθουν κλακάζ οι ορθόδοξοι, Ας ησυχάσουν, ο ελληνικός λαός είναι 99% ορθόδοξος οπότε ουδέν πρόβλημα, εγκεφαλικά παιχνίδια του Vangelis και της παρέας του είναι αυτά (θα ήθελα να είμαι σε αυτή την παρέα!)

Μην ανησυχείτε νεοέλληνες ελληνοχριστιανοί! 
Για να γίνει ένας Νεοέλληνας Έλληνας πρέπει πρώτα να γίνει Ευρωπαίος γιατί οι Ευρωπαίοι ανακάλυψαν τους Έλληνες και τους ανέσυραν στην επικαιρότητα χαρίζοντάς τους στην ανθρωπότητα από τον Καιάδα όπου τους είχε ρίξει ο μονοθεϊσμός εδώ και χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια. Και όταν πια γίνει Ευρωπαίος (διαφωτισμένος δηλαδή) μετά πρέπει να απορρίψει τους Ευρωπαίους και να γίνει Έλληνας. Δύσκολη διαδρομή! 
Απλά, εμείς οι τυχεροί νεοέλληνες που ζούμε στη χώρα των Ελλήνων, νιώθουμε στο πετσί μας τον δικό τους ήλιο και βρεχόμαστε από τη δική τους θάλασσα αναπνέοντας τον δικό τους αέρα, και που έχουμε την τύχη να μιλάμε (στο περίπου βέβαια) την δική τους γλώσσα, ε, ίσως εμείς οι νεοέλληνες να καταφέρουμε κάποτε (μετά από 100, 200, 300 χρόνια;;) να γίνουμε αρχικά Ευρωπαίοι και κατόπιν Έλληνες και να δει η ανθρωπότητα τον ορθολογισμό και την ομορφιά να κυριαρχούν αντί του παραλογισμού, της δεισιδαιμονίας και της ασχήμιας 

Για όποιον δεν μπορεί να δει το βιντεάκι από το εικονίδιο που στέλνω, το βρίσκει ΕΔΩ στη διεύθυνση  https://www.youtube.com/watch?v=nY3Rb2eTGX4&feature=youtu.be όπου το μεταφόρτωσα
Τα λόγια που ακούγονται είναι ΔΙΑ ΕΛΑ, ΕΣΥ ΠΑΙ ΔΙΑ κλπ