ΗΕΤΙΩΝΙΑ ΑΚΡΑ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΑ

Το Καστράκι στην Δραπετσώνα λέγεται ΗΕΤΙΩΝΕΙΑ ΠΥΛΗ. Γιατί; Επειδή την έφτιαξε ο Ηετίων το 700π.Χ. διακόσια και βάλε χρόνια πριν ο Πειραιάς γίνει λιμάνι των Αθηνών. Ως τότε επίνειο ήταν το Φάληρο.

Ο Θεμιστοκλής οχύρωσε τον Πειραιά το 480π.Χ. μετά τα Μηδικά. Ο Ηετίων όμως είχε έρθει εδώ από την Κόρινθο πριν από διακόσια χρόνια κι έφτιαξε έναν εμπορικό σταθμό οχυρώνοντας το ακρωτήριο στον λιμένα του Κανθάρου (Πειραιά) εκεί που σήμερα είναι η Δραπετσώνα.

Στο βίντεο που ακολουθεί λέω κάποια πράγματα για τον Ηετίωνα, τον Κορίνθιο ήρωα του Πειραιά.

Δείτε το βιντεάκι από το youtube

ΗΕΤΙΩΝ

ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΛΑΣΗ

Τελειώνει σε λίγες μέρες το 2023 και συμπληρώθηκαν ήδη 30 χρόνια από τότε που ο Δήμος Δραπετσώνας (δήμαρχος ήταν ο Κ.Χρονόπουλος), η Κυβέρνηση (πρωθυπουργός ήταν ο Κ. Μητσοτάκης κι υπουργός ο Ανδριανόπουλος) κι η Εθνική Τράπεζα (διοικητής ήταν ο Βρανόπουλος) συμφώνησαν στην ΑΝΑΠΛΑΣΗ της τέως βιομηχανικής ζώνης των 640 στρεμμάτων. Ένας απολογισμός είναι αναγκαίος.

----

Το 1993 η Εθνική Τράπεζα, ο Δήμος Δραπετσώνας και ο ΟΛΠ έφτιαξαν την "Πρότυπος ΚΤΑΕ" που ανέλαβε την ανάπλαση των 640 στρεμμάτων, εκ των οποίων η Πρότυπος έλεγχε τα 560 στρ. ως εξής:

* Η Εθνική Τράπεζα κατείχε τα 370 στρ, (είχε τα Λιπάσματα, που τότε ήταν 256 στρ. και την ΑΓΕΤ με άλλα 114 στρ,)

* Ο Δήμος είχε περίπου 90 στρέμματα (το γήπεδο και την γύρω περιοχή, το Γυψάδικο, τους δρόμους)

* Ο ΟΛΠ είχε περίπου 100 στρ., (την λιμενική ζώνη)

Επομένως η Πρότυπος κατείχε τα 560 εκ των 640 στρεμμάτων ολόκληρης της βιομηχανικής ζώνης ήτοι το 78% του συνόλου.

Εκτός έμεναν μόνον η ΜΟΜΠΙΛ (σήμερα είναι Όιλ Ουάν) με περίπου 40 στρέμματα και η ΒΡ (σήμερα ΕΛΠΕ) με περίπου άλλα 40 που βεβαίως ήταν υποχρεωμένες να ακολουθήσουν τα σχέδια της Πρότυπος.

---

Α.

Από το 1993 ως το 2023, στα τριάντα αυτά χρόνια είχαμε τα εξής θετικά:

* Καταρτίστηκε πρόγραμμα σταδιακού κλεισίματος του εργοστασίου και εκκίνησης της ανάπλασης το 1993

* Το σχέδιο του Δήμου (μελέτη της ΑΝΔΗΠ) για την Ανάπλαση εγκρίθηκε από τον ΟΡΣΑ ως προκαταρκτική μελέτη το 1995

* Η περιοχή χαρακτηρίστηκε περιοχή ανάπλασης με ΣΔΣ 0,4 και ήπιες χρήσεις γης (χωρίς βιομηχανία) το 1997

* Το εργοστάσιο Λιπασμάτων έκλεισε το 1999

* Το εργοστάσιο Λιπασμάτων γκρεμίστηκε (πλην των κτιρίων που χαρακτηρίστηκαν διατηρητέα) το 2003

* Ανακτήθηκε η πρόσβαση του Δήμου στην παραλία το 2013

* Η περιοχή πήρε ΣΔ 0,15 και χρήσεις πολιτισμού, αναψυχής, παιδείας, υγείας, το 2015

* Αποδόθηκε η παραλία στην Δήμο που την αξιοποίησε επ' ωφελεία των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής το 2016

Β.

Σημειώθηκαν δύο σημαντικά αρνητικά γεγονότα:

* Το 2013 ο Μελισσανίδης αγόρασε την Μόμπιλ κι έφτιαξε την Όιλ Ουάν (που πήρε την άδεια λειτουργίας το 2015)

* Το 2014 άλλαξαν οι ρυθμίσεις του 1997 και η περιοχή απέκτησε ΣΔ 0,6 και χρήσεις που επέτρεπαν την μεταποίηση. Αυτό βεβαίως άλλαξε ένα χρόνο μετά (το 2015), αλλά το κακό (εγκατάσταση της Όιλ Ουάν) είχε ήδη συντελεστεί.

---

Σε όλη την διάρκεια αυτών των τριάντα ετών έχουν καταρτιστεί μελέτες για την περιοχή με κυριότερες

* την μελέτη των Δήμων του 1992 (προκαταρκτική),

* την Μελέτη του Δήμου του 2007 (πολεοδομική μελέτη α' φάση),

* τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του 2017,

* την μελέτη του ΕΜΠ του 2023.

Επίσης μελέτες έχουν κάνει ο ΟΡΣΑ το 2001, η Νομαρχία το 2009 και η Εθνική Τράπεζα το 2006.

Η πιο σημαντική μελέτη, η Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης, της περιοχής των 640 στρ. ακόμη δεν έχει γίνει. Έχουν γίνει όμως όλα τα αναγκαία βήματα για να φτάσουμε και σε αυτήν με την μελέτη-έρευνα του ΕΜΠ που πρόσφατα ολοκληρώθηκε, παρουσιάστηκε και κατατέθηκε στον Δήμο για διαβούλευση και που θα εγκριθεί στις αρχές του 2024. Σε εξέλιξη βρίσκεται και η διαδικασία απαλλοτρίωσης των Λιπασμάτων που επιχειρούν ο Δήμος και η Περιφέρεια με την Εθνική να αντιδρά και το θέμα να βρίσκεται στο Σ.τ.Ε.

Τριάντα χρόνια μετά, με ένα αγκάθι όπως αυτό της Όιλ Ουάν στην πλάτη, ο Δήμος είναι έτοιμος για το μεγάλο άλμα προς το μέλλον. Σίγουρα θα το επιχειρήσει. Ας ευχηθούμε κι ας συμβάλλουμε όλοι όσο μπορούμε ο καθένας ώστε να έχει αυτή η προσπάθεια θετικό αποτέλεσμα.

Το μέλλον της πόλης εξαρτάται απόλυτα από την επιτυχία μας σε αυτόν τον στόχο.

Η κατάσταση δεν πάει άλλο

Η κατάσταση στην χώρα είναι σε κακό χάλι, καθώς σε όλους τους σημαντικού δείκτες η Ελλάδα έχει πέσει πολύ χαμηλά. Είμαστε στα τελευταία σκαλοπάτια της ΕΕ ως προς το εισόδημα (ΑΕΠ) και την αγοραστική δύναμη και στο πρώτο σκαλοπάτι όσον αφορά στο χρέος. Ποτέ άλλοτε η χώρα, από την δεκαετία του '60 και την εποχή της χούντας, δεν ήταν τόσο αδύναμη όσο είναι σήμερα και ποτέ δεν είχε χειρότερες προοπτικές.

Η ακρίβεια στα ύψη (επίσημα στοιχεία), το χρέος στα ύψη (επίσης επίσημα στοιχεία το βεβαιώνουν), η δημοκρατία σε ύφεση (υποκλοπές, ανεξάρτητες αρχές) η κοινωνική πολιτική σε κρίση (ελλείψεις στην περίθαλψη και πρόνοια, στην εκπαίδευση κτλ), η ενέργεια μεγάλο πρόβλημα (με άγνωστες συνέπειες η νέα πολιτική), η εξωτερική πολιτική μονόπατη (εξαρτώμενη πάντα από άγνωστες παραμέτρους), η δικαιοσύνη ανύπαρκτη (πάντα υπέρ των ισχυρών), η διαρροή μυαλών κι επιστημόνων συνεχής κι αδιάλειπτη και για όλα υπάρχει η δικαιολογία του 41% συν ένα 13% ακόμη πιο δεξιό κι από την ΝΔ.

Πιο σημαντικό όμως από το 41% της ΝΔ είναι το γεγονός ότι ο Σύριζα ΠΣ που όλα τα παραπάνω τα τόνιζε και για τα οποία πρότεινε λύσεις σε διαφορετική κατεύθυνση, έπεσε από το 31,5% στο 17,8% δηλαδή αποδοκιμάστηκε έντονα. Αυτό έδωσε στην ουσία την ασυλία στην ΝΔ να κινείται όπως νομίζει μη έχοντας αντίπαλο στην πολιτική σκακιέρα ή έχοντας ως "αντίπαλο" ένα άλτερ έγκο της χαμηλότερου προφίλ, το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη. Κι ο Σύριζα ακόμη συνταράσσεται από μια διάσπαση που δείχνει κατανοητή κι αναπόφευκτη μεν, αλλά, έρχεται σε εντελώς ακατάλληλη στιγμή.

Στις ευρωεκλογές θα κριθεί η πορεία της επόμενης τετραετίας. Κι αν δεν μειωθεί η ψαλίδα, η κατάσταση στην χώρα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο, ίσως μάλιστα να χειροτερέψει κι άλλο. Γι αυτό η ενίσχυση του Σύριζα ΠΣ τον Ιούνιο του 2024 είναι κρίσιμη. Είναι η μόνο ευκαιρία να διορθωθεί το "λάθος" (σε εισαγωγικά) των εκλογών του 2023 και να μπει η χώρα σε μια πιο φυσιολογική κατάσταση με κυβέρνηση (ισχυρή) κι αντιπολίτευση που θα δίνει ελπίδες.

Αποστασία ή βλακεία;

Μιλούν για αποστασία, κι εγώ διαφωνώ.

Νομίζω ότι εδώ δεν έχουμε αποστασία αλλά βλακεία. Είπαν πολλά παριστάνοντας τους σπουδαίους και δεν μπορούσαν πια να τα πάρουν πίσω.

Το φυσιολογικό ήταν να "ανεχτούν" και να συμπορευτούν με τον Κασσελάκη μέχρι τις ευρωεκλογές κι εκεί να μετρηθεί η ικανότητα του νέου προέδρου. Το αφύσικο ήταν να φοβηθούν από την πρώτη στιγμή πως ο Κασσελάκης θα πετύχει αν δεν τον υπονομεύσουν και να αρχίσουν τον πόλεμο φθοράς προκειμένου ο Σύριζα να χάσει στις ευρωεκλογές.

Τελικά έμπλεξαν τόσο πολύ που δεν απέμεινε άλλος δρόμος από την φυγή. Κρίμα.

 Χτες έγινε μια ωραία βιβλιοπαρουσίαση.

Ευχαριστώ όσους συνέβαλαν.
Προσεχώς θα μιλήσω περισσότερο για τα δύο βιβλία.

Τι να πιστέψεις και τι να πεις;

 Απόσπασμα από το κείμενο των 9 (+2) που αποχώρησαν.

"Η δική μας Αριστερά είναι η Αριστερά που διεκδικεί την κυβέρνηση. Λέει αυτό που πιστεύει και πιστεύει αυτό που λέει."

Πόσα ψέματα μαζί μέσα σε δυο φράσεις. Έφυγαν για να διεκδικήσουν την ... κυβέρνηση! και επιπλέον ... το πιστεύουν!

ΗΕΤΙΩΝ ο ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ και ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ

Σχετικά με τα δύο νέα βιβλία μου να πω λίγα λόγια. Είναι και τα δύο "ιστορικά" μυθιστορήματα. "Ιστορικά" λέγονται επειδή το ιστορικό πλαίσιο παίζει μεγάλο ρόλο στην μυθοπλασία και την καθορίζει.

Α) "Ηετίων, ο ήρωας του Πειραιά"

Το βιβλίο κινείται σε μια εποχή σχεδόν άγνωστη, τον 8ο και 7ο αι. π.Χ. Ο Ηετίων είναι αυτός που οχύρωσε πρώτος τον Πειραιά 200 χρόνια πριν από τον Θεμιστοκλή. Το βιβλίο συνοδεύεται κι από ένα ιστορικό δοκίμιο με όλες τις πηγές και τις ερμηνείες της δράσης του Ηετίωνα.

Το Καστράκι στην Δραπετσώνα είναι η Ηετιώνεια Άκρα, που όταν χτίστηκαν τα Μακρά Τείχη έγινε η Ηετιώνεια Πύλη.

Β) "Οι θησαυροί της Τροίας"

Στο βιβλίο αυτό η δράση εκτυλίσσεται τα έτη 1870-74 μ.Χ. στην Τροία όπου γίνονται οι ανασκαφές του Σλήμαν με ήρωες από την Προύσα, την Πόλη, την Μασσαλία κτλ.

Είναι μια ερωτική ιστορία ενός Έκτορα με τρείς εντελώς διαφορετικές γυναίκες της εποχής του.

Την παρουσίαση θα κάνουν η Κουην Μινασιαν κι η Ματούλα Τριανταφυλλίδη, ενώ θα μάς τραγουδήσει ο Γιάννης Λάλος με την κιθάρα του.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΩΝ

Οι εκδόσεις Entyposi (Πάνος Χατζηιωαννίδης)

σας προσκαλούν στην Παρουσίαση Βιβλίων

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΤΣΙΡΙΔΗ

Την Τετάρτη 22 Νοεμβρίου 2023 στις 7 μμ.

τον 3ο Όροφο, στην αίθουσα εκδηλώσεων

του παλιού ΔΗΜΑΡΧΕΙΟΥ ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Θα παρουσιάσουν τα νέα (ιστορικά) μυθιστορήματά του

η Ματούλα Λαμπρίδη-Τριανταφυλλίδη

και η Κουήν Μινασιάν

ΗΕΤΙΩΝ, ο ήρωας του Πειραιά (αρχαϊκή εποχή 8ος κι 7ος αι. π.Χ.)

ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ (εποχή του Ερίκου Σλήμαν, 1870-74)

Θα ομορφύνει την εκδήλωση ο Γιάννης Λάλος με τραγούδια και την κιθάρα του.

Η ομιλία μου για το Πολυτεχνείο στο σχολείο το 2008

[Φυσικά, επειδή δεν διάβαζα από κείμενο, είπα ΠΕΡΙΠΟΥ αυτά και πρόσθεσα πολλά άλλα που έβγαιναν ζωντανά, ενώ παρέλειψα κι ένα σωρό από τα γραμμένα. Έστω κι έτσι, όμως, αφού έχω εκείνο το κείμενο, το ανεβάζω εδώ για όποιον ενδιαφέρεται.]

***********************

Τις προάλλες, στο διάδρομο εδώ έξω συζητούσαμε 3-4 καθηγητές κι ο διευθυντής με αφορμή τις καταλήψεις, τις συνεδριάσεις μας κλπ. και μιλούσαμε για την ποιότητα της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, καλή – κακή μέτρια κλπ. Το ενδιαφέρον ήταν ότι χωρίς καμιά προηγούμενη συμφωνία μιλούσαμε με το «εμείς» πολύ άνετα, λέγοντας «αυτή τη δημοκρατία φτιάξαμε», «αυτό το καλό ή το κακό κάναμε», «εκεί ήμασταν σωστοί, εκεί λάθος», λες και ήμασταν εμείς οι συνταγματολόγοι ή οι βουλευτές που ψήφισαν το σύνταγμα και τους νόμους αυτής της δημοκρατίας που βιώνουμε.

Ήταν υπερβολή; Αυθυποβολή; Φαντασίωση; Ή μήπως ήταν ένα απόσταγμα αυτού που έζησε η δική μας η γενιά;

Γιατί όταν λέγαμε «εμείς» εννοούσαμε τη «γενιά» μας, μια ζώνη ηλικιακή λίγο πάνω από τα πενήντα σήμερα. Και μιλούσαμε για αυτή τη γενιά σαν να έδρασε συλλογικά, κι ας αποτελείτο από ανθρώπους που διαφώνησαν στα έδρανα της βουλής ή στις συνελεύσεις, ας βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα, όμως παρέμειναν με ένα ΕΜΕΙΣ να χαρακτηρίζει το σύνολο των προσπαθειών τους.

Αν ψάξουμε να βρούμε από πού εκπορεύεται αυτή η τόσο εύκολη υπέρβαση του εαυτού, η τόσο αυθόρμητη και απλή προσχώρηση σε ένα συλλογικό «εμείς», στη θέση του πιο δίκαιου και πιο ακριβούς «εγώ», ίσως βρει κάτω από τα σκεπάσματα την επίδραση μιας σειράς γεγονότων που έχουν σαν κορύφωσή τους το Πολυτεχνείο.

Για την ίδια την εξέγερση και τα γεγονότα των ημερών εκείνων δεν θα μιλήσω. Τα έχετε ακούσει ξανά και ξανά, μπορείτε να τα δείτε πολύ καλύτερα στις τηλεοράσεις, τα είδατε και στο ντοκιμαντέρ που μόλις προβλήθηκε.

Πρέπει να δει κανείς το κλίμα εκείνων των ημερών της εξέγερσης σαν την κατάληξη μιας μακριάς σειράς γεγονότων

Τα γεγονότα αυτά είναι λίγο ως πολύ γνωστά.

Μετά τον πόλεμο του 40-45 εγκαθιδρύθηκε στην Ελλάδα μια μισή και κουτσή δημοκρατία, μια εκδικητική δημοκρατία των νικητών του εμφύλιου που απέκλεισαν την μισή Ελλάδα με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο,

Επειδή όμως κι αυτή η κουτσή δημοκρατία κινδύνευε να ανατραπεί από ένα δημοκρατικό κίνημα της δεκαετίας του ’60 που όλο και γιγάντωνε, κάποιοι συνταγματάρχες, ενθαρρυμένοι από την CIA εγκαθίδρυσαν μια Δικτατορία, που με την γελοιότητά της άφησε εποχή. Πολλές δικτατορίες εκείνης της εποχής, στη Λατινική Αμερική, στη Νότια Ευρώπη και αλλού μαζί με τις άλλες αλησμόνητες λαϊκές δημοκρατίες της ανατολικής Ευρώπης αποτέλεσαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο εκτυλίχθηκε ο ψυχρός, πόλεμος Αμερικής Ρωσίας που έληξε ως γνωστόν με παράδοση της Ρωσίας στην Αμερική το 1991 και από τότε έχουμε την παγκοσμιοποιημένη δημοκρατία ή αυτοκρατορία της αγοράς, το καθεστώς που βιώνουμε σήμερα.

Όσοι έζησαν το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα εκείνης της εποχής, γεννήθηκαν και μεγάλωσαν σε συνθήκες ανώμαλες πολιτικά που τους έκαναν να ντρέπονται που είναι Έλληνες. Στη χώρα όπου μια πολύ παλιά εποχή είχε γεννηθεί η δημοκρατία, τώρα επικρατούσε ένα ηλίθιο και σκοταδιστικό καθεστώς, οπισθοδρομικό και καθυστερημένο. Με απόψεις γελοίες και τρομακτικά αναχρονιστικές, με πολιτική καταπίεσης κάθε αντίθετης φωνής, με λόγο αποκρουστικό και μακριά από την εποχή που έτρεχε με χίλια στο παγκόσμιο σκηνικό, η χούντα ήταν μια τρομερή δυσφήμιση για κάθε Έλληνα, ένα κακόγουστο κουστούμι που μας είχε φορεθεί παρά τη θέλησή μας.

Η αντίδραση δεν άργησε να έρθει.

Το 1973 έγινε μια εξέγερση. Και κύριο χαρακτηριστικό της, ήταν ότι ήταν μια εξέγερση των νέων. Πήραν κι άλλοι μέρος σε αυτήν, όμως οι νέοι της εξέφρασαν, την καθοδήγησαν, την μεγάλωσαν και την κατέληξαν σε μια ηρωική βραδιά, μια γλυκιά βραδιά χωρίς κρύο, με κάμποση υγρασία και πολύ ηρωικό φρόνημα, την Παρασκευή 17 Νοέμβρη του 1973. Αυτήν γιορτάζουμε σήμερα.

Τώρα τα πράγματα είναι βελούδινα και ο πόνος απαλύνεται από πολλές αλοιφές που κυκλοφορούν για κάθε νόσημα. Εκλογές για την λαϊκή δυσαρέσκεια, κατανάλωση για την κατασίγαση του πάθους της μάζας, θεάματα για την αποβλάκωση που είναι αναγκαία για να αποδέχεται κανείς το σύστημα αβλεπί, και άλλα παρόμοια πολιτικά γιατροσόφια. Τότε όμως τα πράγματα ήταν σκληρά, και η απάντηση στην σκληρότητα ήταν μια εξ ίσου σκληρή απάντηση, που δίνεται σε κορυφαίες στιγμές και που ονομάζεται εξέγερση ή επανάσταση.

Το αίτημα για ΨΩΜΙ- ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ είναι πάντα επίκαιρο. Κρύβει όμως κάποιους μύθους και αυτή η ομιλία, το βήμα που μου παραχωρήθηκε αιφνιδίως, είναι μια καλή ευκαιρία να τους ξαναδούμε αυτούς τους μύθους.

ΨΩΜΙ: Όπως λένε ακόμα και οι μεγάλοι έρωτες ξεκινούν από το στομάχι. Σίγουρα όμως οι μεγάλοι πόλεμοι, οι μεγάλες επαναστάσεις, οι μεγάλες θρησκείες, οι μεγάλες κοινωνικές αλλαγές, όλα αυτά ξεκινούν από το στομάχι. Αν το στομάχι είναι γεμάτο σκέφτεσαι λίγο πως θα σωθείς, πως θα σώσεις τη ψυχή σου, πως θα αλλάξεις τον κόσμο γύρω σου. Τα χρόνια του 1973 ο κόσμος πεινούσε. Είχε ξεσπάσει η κρίση του πετρελαίου και το καλοκαίρι του 1973 ξαφνικά όλα έγιναν ακριβά ή πανάκριβα με τους μισθούς καθηλωμένους. Η έκκληση για ΨΩΜΙ μπορούσε να βρει ακροατές πρόθυμους να ακούσουν. Έξι χρόνια μετά την παγωνιά της 21ης Απριλίου του 1967 που η χώρα μπήκε στον γύψο, γουργούρισε η κοιλιά των Ελλήνων και μύρισε επανάσταση.

ΠΑΙΔΕΙΑ: Το αίτημα είναι επίκαιρο σήμερα, τότε όμως έμοιαζε με υποχρεωτικό περιτύλιγμα. Τι φοιτητική εξέγερση θα ήταν αν δεν προβαλλόταν πρώτο και καλύτερο το αίτημα για ΠΑΙΔΕΙΑ. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι χουντικοί είχαν εύκολη την κατηγορία για ξενοκίνητους ταραξίες, για υποκινούμενους εξεγερμένους για κομμουνιστικούς δακτύλους κλπ. Όχι πως η Παιδεία ήταν καλή, αλλά ποιος νοιαζόταν τότε για τέτοιες λεπτομέρειες;

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ: Εδώ ήταν όλα τα λεφτά. Μια γενιά που ένιωθε, αισθανόταν ζούσε το ΧΑΣΜΑ ΤΩΝ ΓΕΝΝΕΩΝ, μια γενιά που έμαθε το Γούντστοκ από τα περιοδικά, που είδε τις ΦΡΑΟΥΛΕΣ ΚΙ ΑΙΜΑ και το ΖΑΜΠΟΡΙΝΣΚΥ ΠΟΪΝΤ και πέρασε δίπλα από τον Γαλλικό Μάη, τις φοιτητικές εξεγέρσεις και το αντιπολεμικό κίνημα στην Αμερική, μια γενιά που ντρεπόταν να κυβερνιέται από Ηλίθιους και Συντηρητικούς παππούδες, γέρους στη καρδιά και στο μυαλό, φώναξε βροντερά ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Θέλουμε Δημοκρατία, Θέλουμε Ανθρώπινα δικαιώματα, θέλουμε τη Ζωή μας που την κλέβετε και την κάνετε μαύρη ή γκρίζα, και που την γεμίζετε μιζέρια. Δεν σας αντέχουμε γιατί είστε ΜΑΥΡΟΙ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΗΛΙΘΙΟΙ!

Κι έτσι έγινε το Πολυτεχνείο.

Θα σας πουν κι άλλα. Για τον ρόλο των αντιστασιακών οργανώσεων τον ρόλο των κομμάτων, την αντίσταση της κοινωνίας των πολιτών, την δημοκρατικότητα του λαού μας κλπ. κλπ. Θα σας έλεγα να είστε σε όλα αυτά πολύ επιφυλακτικοί. Ναι οι οργανώσεις δούλεψαν, ναι όλα έγιναν, αλλά ....

Το Πολυτεχνείο το έκανε μια γενιά όπως εσείς, όπως η δική σας γενιά, μόνο που εκείνη την είχαν πήξει στο ψέμα και την είχαν κάνει να ντρέπεται που λεγόταν νέα ελληνική γενιά. Εκείνους, εμάς δηλαδή, την δική μου ηλικία, μας έπνιξαν στο ψέμα και ένα βράδυ τους τα τρίψαμε στη μούρη. Στη Νομική, στη Φυσικομαθηματική, στο Πολυτεχνείο, έγιναν κάποιες εξεγέρσεις για τις οποίες αξίζει κανείς να ζει.

Εσάς νεαροί μαθητές μου, σας πήζουν στην ανία και στην αποβλάκωση, μόνο που δεν το κάνει μια παρέα φασίστες που εύκολα τους βλέπεις και εύκολα τους πετροβολάς. Το κάνει μια ολόκληρη παγκοσμιοποιημένη καπιταλιστική κοινωνία, και το κάνει ύπουλα, μέσα από διαφημίσεις για κινητά και μπιχλιμπίδια, μέσα από μια κουλτούρα που θεοποιεί το στυλ και δεν δίνει δεκάρα για την ουσία των πραγμάτων.

Το δικό σας Πολυτεχνείο θα είναι μια άλλου τύπου εξέγερση. Δεν θα σας υποδείξω εγώ ούτε τον τρόπο, ούτε τα μέσα. Όταν όμως θα πραγματοποιήσετε κι εσείς τη δική σας εξέγερση, θα δώσετε την ώθηση που χρειάζεται η νεοελληνική κοινωνία μας για να πάει μπροστά. Κι εσείς θα ζήσετε κάτι που θα αξίζει για μια ζωή. Σας το εύχομαι και θα είμαι συμπαραστάτης, κι εγώ κι όλοι όσοι έζησαν τότε εκείνη την εμπειρία. Καλό αγώνα!

Όλες οι αντιδράσ

Την προσεχή Τετάρτη 22/11/23 στις 7μμ στο Δημαρχείο Δραπετσώνας θα παρουσιάσω δύο νέα βιβλία μου.

1) Ηετίων, ο ήρωας του Πειραιά
2) Οι θησαυροί της Τροίας

Έρευνα και Προτάσεις του ΕΜΠ για την Βιομηχανική Ζώνη

Σήμερα Τρίτη 14 Νοεμβρίου, στις 7.30μμ το απόγευμα, στο ΔΣ του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας θα παρουσιαστούν η Έρευνα και οι Προτάσεις του ΕΜΠ για την περιοχή της βιομηχανικής ζώνης Κερατσινίου-Δραπετσώνας.

Πρόκειται για ένα μεγάλο κείμενο με χάρτες, που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Όλοι μπορούν να το παρακολουθήσουν από το you tube στην διεύθυνση "Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου-Δραπετσώνας 14/11/23"

Μετά από την παρουσίαση αυτή, θα ακολουθήσει διαβούλευση όπου όλοι θα μπορούν να στείλουν ερωτήματα ή προτάσεις. Η έγκριση αυτής της εργασίας του ΕΜΠ θα γίνει από το επόμενο δημοτικό συμβούλιο στις αρχές του νέου χρόνου.

Αναγκαίοι συμβιβασμοί

Δεύτερος συμβιβασμός Κασσελάκη σημειώθηκε χτες. Απάλειψε την αναφορά σε δημοψήφισμα προκειμένου να μαζέψει αντιδράσεις κι έτσι η Αχτσιόγλου παρέμεινε στο κόμμα για να το φθείρει όσο μπορεί εν όψει ευρωεκλογών. Ήδη η Έφη και οι συν αυτή ξεκίνησαν το τροπάρι με την πρώτη της κιόλας ανακοίνωση.

Ο πρώτος συμβιβασμός έγινε πριν από ένα μήνα περίπου, στην πολιτική γραμματεία, όταν δέχτηκε να γίνει συνέδριο πριν από τις ευρωεκλογές με αποτέλεσμα να συνεχιστεί ως τον Φεβρουάριο η εσωστρέφεια που παραλύει την προσπάθεια να ανοιχτεί ο Σύριζα στην κοινωνία.

Απ' ό,τι φαίνεται η καθαρή πορεία για τον Σύριζα (και επομένως και τον Κασσελάκη) δεν είναι δυνατή σε αυτό το τοπίο που ξεχειλίζει από εγωισμούς και νοοτροπίες αμφιθεάτρων ή κατασκήνωσης.

Ας δούμε υπ' αυτές τις συνθήκες τι ψάρια θα πιάσει ο Σύριζα στις ευρωεκλογές. Πόσο μπορεί το πρόσωπο του επικεφαλής να κρύψει το θολό τοπίο του Σύριζα; Ο Τσίπρας το κατάφερνε επί μια δεκαετία τουλάχιστον, αλλά, όλα έχουν ένα όριο. Τώρα θα προσπαθήσει για το ίδιο ο Κασσελάκης, μέσα σε ένα τηλεοπτικό και μιντιακό τοπίο που τον πυροβολεί κάθε μέρα και από παντού. Η ενδεχόμενη επιτυχία του θα προσφέρει ελπίδα στον λαό ότι η κυριαρχία της δεξιάς μπορεί να αμφισβητηθεί.

Εκδηλώσεις

Α.

Την Τρίτη που μας έρχεται, στις 14 Νοεμβρίου του 2023, στις 12 το μεσημέρι, θα γίνει μια ξενάγηση-περίπατος με εκκίνηση από τον Υδατόπυργο στα Λιπάσματα της Δραπετσώνας.

Με την ξενάγηση θα περάσουμε τους χώρους της πρώην βιομηχανικής ζώνης και το Θεμιστόκλειο και θα καταλήξουμε στο γυάλινο περίπτερο (στου Κράκαρη).

Την ξενάγηση διοργανώνει ο Σύλλογος Συνταξιούχων Καθηγητών Πειραιά.

Β.

Την Τρίτη επίσης 14 Νοεμβρίου 2012 στις 7.30 μμ. (το απόγευμα) θα παρουσιαστεί στο ΔΣ η πρόταση-μελέτη για την πρώην Βιομηχανική Ζώνη που έφτιαξε το ΕΜΠ.

Μπορεί ο καθένας να την παρακολουθήσει στο youtube

(γράφετε διεύθυνση: "Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου Δραπετσώνας 14/11/23")

Γ.

Την Τετάρτη 22/11 (την μεθεπόμενη εβδομάδα) στις 7 μμ (απόγευμα) στο δημαρχείο Δραπετσώνας θα γίνει παρουσίαση βιβλίων μου. Γι αυτό το θέμα θα στείλω σε μερικές μέρες ξεχωριστό μήνυμα με πρόσκληση και με το πρόγραμμα της εκδήλωσης και λίγα λόγια για τα βιβλία.

Λάκκος των λεόντων

Λυπάμαι που μαζί με τον γενναίο Σύριζα του Τσίπρα, στήριξα κι αυτόν τον Σύριζα που σήμερα τραμπουκίζει τον πρόεδρό του.

Στήριξα έναν Σύριζα που έδωσε ελπίδα στην Ελλάδα, μαζί του όμως στηρίχτηκε κι ένα κομμάτι που δεν το άξιζε. Δεν άξιζε τίποτε από όσα του χαρίστηκαν. Σκαρφάλωσε σαν κισσός τυλιγμένος πάνω στα δέντρα (δέντρα όπως ο Τσίπρας κι ένα σωρό άλλοι που τόλμησαν) και ζαλίστηκαν από τα ύψη.

Αυτοί που άξιζαν κινδυνεύουν να χαθούν μπροστά στην λαίλαπα των "νόμιμων ιδιοκτητών του Σύριζα" που δεν λένε να αντιληφθούν ότι η νέα περίοδος δεν τους αντέχει, δεν τους θέλει, δεν τους περιέχει. Σήμερα τραμπουκίζουν τον Κασσελάκη, αύριο θα τραμπουκίσουν όποιον θα προσπαθήσει να ανασυντάξει τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς χωρίς να τους υπολογίζει αυτούς, χωρίς να τους χαϊδεύει το εγώ δίνοντάς τους τίτλους ευγένειας κατά την αποστρατεία.

Λυπάμαι τον Κασσελάκη που έχει πέσει σε ένα λάκκο των λεόντων, που θέλουν να τον κατασπαράξουν σαν άγρια θηρία γιατί φέρνει το καινούργιο που δεν το αντέχουν και το λοιδορούν. Λυπάμαι γι αυτό το τέλος.

Αν ο Κασσελάκης καταφέρει να επιβιώσει σε αυτό το χάος, θα του βγάλω το καπέλο και θα τον στηρίξω. Αν τον κατασπαράξουν θα θάψω το πτώμα του και θα αποχωρήσω ήσυχα.

Διαγραφές στον Σύριζα ΠΣ

 Για τις διαγραφές στον ΣΥΡΙΖΑ δεν αποφασίζει η Κ.Ε., μόνο την γνώμη της εκφέρει.

Αποφασίζει η Ε.Δ. και πρέπει υπέρ της διαγραφής να ψηφίσουν τα 10 εκ των 15 μελών της.

Δεν κρίνεται λοιπόν η θέση των τεσσάρων που έχουν θέσει εαυτούς εκτός κόμματος στην Ε.Δ. αλλά η συνέπεια των 15.

Θα ταχθούν με τον Πρόεδρο και την πλειοψηφία ή θα παίξουν παιχνίδια;

Εδώ είμαστε και βλέπουμε και, φυσικά, σχηματίζουμε γνώμη.

Ο Σύριζα πρέπει να έχει στόχο την νίκη στις εκλογές και ως τότε πρέπει να δείξει ότι έχει αποφασιστικότητα, ότι προτιμάει τις καθαρές λύσεις κι ότι κοιτάει μπροστά.