Λυπάμαι που μαζί με τον γενναίο Σύριζα του Τσίπρα, στήριξα κι αυτόν τον Σύριζα που σήμερα τραμπουκίζει τον πρόεδρό του.
Στήριξα έναν Σύριζα που έδωσε ελπίδα στην Ελλάδα, μαζί του όμως στηρίχτηκε κι ένα κομμάτι που δεν το άξιζε. Δεν άξιζε τίποτε από όσα του χαρίστηκαν. Σκαρφάλωσε σαν κισσός τυλιγμένος πάνω στα δέντρα (δέντρα όπως ο Τσίπρας κι ένα σωρό άλλοι που τόλμησαν) και ζαλίστηκαν από τα ύψη.
Αυτοί που άξιζαν κινδυνεύουν να χαθούν μπροστά στην λαίλαπα των "νόμιμων ιδιοκτητών του Σύριζα" που δεν λένε να αντιληφθούν ότι η νέα περίοδος δεν τους αντέχει, δεν τους θέλει, δεν τους περιέχει. Σήμερα τραμπουκίζουν τον Κασσελάκη, αύριο θα τραμπουκίσουν όποιον θα προσπαθήσει να ανασυντάξει τις δυνάμεις της κεντροαριστεράς χωρίς να τους υπολογίζει αυτούς, χωρίς να τους χαϊδεύει το εγώ δίνοντάς τους τίτλους ευγένειας κατά την αποστρατεία.
Λυπάμαι τον Κασσελάκη που έχει πέσει σε ένα λάκκο των λεόντων, που θέλουν να τον κατασπαράξουν σαν άγρια θηρία γιατί φέρνει το καινούργιο που δεν το αντέχουν και το λοιδορούν. Λυπάμαι γι αυτό το τέλος.
Αν ο Κασσελάκης καταφέρει να επιβιώσει σε αυτό το χάος, θα του βγάλω το καπέλο και θα τον στηρίξω. Αν τον κατασπαράξουν θα θάψω το πτώμα του και θα αποχωρήσω ήσυχα.
