Άρθρο γνώμης για τον Σύριζα ΠΣ

 Οι δυο επιλογές που υπήρχαν κι ο ένας μονόδρομος που απέμεινε για τον Σύριζα ΠΣ.

*** (άρθρο γνώμης) ***

Μια και είναι Αύγουστος και πλησιάζουν κι οι εσωκομματικές εκλογές του Σύριζα ΠΣ, θα εκφράσω μια γνώμη που δεν θα αρέσει σε πολλούς, αλλά, ελπίζω να συμβάλλει στην σκέψη όλων για το πού πάει ο Σύριζα ΠΣ.

Κατά την γνώμη μου (την οποία σχημάτισα μετά τις εκλογές, δηλαδή εκ των υστέρων, αφού, πιο πριν δεν είχα καταλάβει τίποτε) ο Σύριζα όλα αυτά τα χρόνια ήταν διστακτικός ανάμεσα σε δύο γραμμές,

Α) την γραμμή της ριζοσπαστικής αριστεράς (εμφανίστηκε το 2010-11) που τον ανέβασε στο 36% και που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την υπόσχεση να καταργήσει τα μνημόνια κι επομένως και τις συνέπειές τους, και

Β) την γραμμή του αστικού κόμματος της κεντροαριστεράς (εμφανίστηκε μετά το 2015), που ήταν άμεσα συνδεδεμένη με αλλαγή ύφους και λόγου αλλά και δομής του κόμματος, προσώπων, ονόματος κτλ.

Το (Α) για να υπηρετηθεί έπρεπε να μην κάνει πρόωρες εκλογές ο Τσίπρας το 2019 και έπρεπε να μοιράσει μέρος από τα 37 δις που είχε ταμείο, επιβεβαιώνοντας ότι βγήκαμε από τα μνημόνια όχι μόνο στα λόγια, αλλά, κι ότι ο ριζοσπαστικός αριστερός Σύριζα επιστρέφει μέρος των κλεμμένων και ξαναπάει την Ελλάδα προς το 2009. Δεν το έκανε κι η ευκαιρία για την ριζοσπαστική του επιλογή χάθηκε χωρίς επιστροφή αφού οι συνθήκες του 2012-18 πέρασαν οριστικά.

Το (Β) για να γίνει σαφές έπρεπε να αλλάξει όνομα στο κόμμα, να το πει π.χ. "Δημοκρατική Παράταξη" ή σκέτα "Προοδευτική Συμμαχία", να αλλάξει πρόσωπα, να επανιδρύσει την οργάνωση καταργώντας κάθε φράξια ή τάση, να διακηρύξει μια φιλοευρωπαϊκή πολιτική χωρίς ναι μεν αλλά, και να ξεκαθαρίσει ότι είναι κόμμα του "εθνικού συμφέροντος" όπως κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο στα αυτιά των παλιών αριστερών. Δεν το έκανε στην περίοδο 2020-22 όταν είχε τον καιρό και την ευκαιρία.

Δυστυχώς ο Σύριζα, ανάμεσα στις δύο επιλογές που (χοντρικά) βλέπω πως ήταν μπροστά του, η μια το 2018-19 και η άλλη το 2020-22, δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Όπως σημείωσα και πιο πάνω, κι εγώ που τα λέω αυτά, κρίνω εκ των υστέρων. Δεν τα έβλεπα πριν τις εκλογές και δεν έχω από κανέναν την απαίτηση να τα είχε δει εκείνος και να μας είχε προειδοποιήσει. Πιστεύω όμως ότι τώρα πια, πρέπει να δούμε το παρελθόν (το πρόσφατο παρελθόν) για να μετρήσουμε καλύτερα τα βήματα που θα κάνουμε στο μέλλον.

Φοβάμαι ότι τώρα, με την επιλογή μιας νέας ηγεσίας στις 10 Σεπτέμβρη και με ένα-δυο συνέδρια που θα καταγράψουν απλά τις νέες τάσεις, ο Σύριζα ΠΣ θα προσπαθήσει να παραμείνει και πάλι στο μεταίχμιο των δύο επιλογών, μη επιλέγοντας ούτε το ένα (που σημαίνει περαιτέρω εκλογική συρρίκνωση) ούτε το άλλο (που σημαίνει ριζικές αλλαγές που πονάνε).

Κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει πια δίλημμα.

Η επιλογή της ριζοσπαστικής αριστεράς ναυάγησε το 2019, όταν κηρύχτηκαν πρόωρες εκλογές και έμεινε το ταμείο των 37 δις προίκα στον Μητσοτάκη. Τότε που ο Σύριζα, έχοντας ψηφιστεί το '12 και το '15 ως κόμμα ειδικού σκοπού (κατά μνημονίου) είχε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει ότι δικαίως ψηφίστηκε και ότι θα άξιζε να ξαναψηφιστεί για να ολοκληρώσει το έργο του. Αυτό χάθηκε ανεπιστρεπτί.

Μένει μόνο η άλλη επιλογή, της ουσιαστικής επανίδρυσής του ως κόμματος εκφραστή της δημοκρατικής παράταξης. Στα συνέδρια και τις ψηφοφορίες που έρχονται ο Σύριζα ΠΣ είτε θα αποφασίσει να προχωρήσει είτε θα αποφασίσει να παραμείνει στην θέση του κάνοντας σημειωτόν.

Είτε θα προχωρήσει στον μονόδρομο που έχει μπροστά του, δηλαδή σε ριζικές αλλαγές στο όνομά του, στα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν, στην δομή του κόμματος (χωρίς φράξιες-τάσεις), στους προσανατολισμούς του κτλ., είτε απλά θα παραμείνει ο ίδιος, κάνοντας κάποιες επιφανειακές αλλαγές.

Συχνά θεωρούμε ότι σταθερότητα σημαίνει ακινησία. Όταν όμως ο δρόμος στον οποίο βρίσκεσαι είναι κατηφορικός, τότε η σταθερότητα σημαίνει καθοδική πορεία. Γι αυτό πιστεύω ότι ο Σύριζα ΠΣ θα καταφέρει τελικά να αλλάξει εντελώς και να γίνει κάτι άλλο, κάτι νέο, κάτι που θα δώσει ελπίδα στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη ότι η Ελλάδα μπορεί και χωρίς τον Μητσοτάκη και την δεξιά-ακροδεξιά που μας έχει αγκαλιάσει και μας πνίγει καθημερινά. Δεν είμαι βέβαιος, απλά, ελπίζω.

 Χωρίς τον Τσίπρα η πολιτική ζωή είναι ένας υγιεινός περίπατος για τον Μητσοτάκη.

Μήπως τώρα το κατάλαβαν όσοι τού έσκαψαν τον λάκκο φτιάχνοντας το αντισύριζα μέτωπο;
Σε τι ελπίζουμε πια;

Αλέξανδρος Παναγούλης

Αλέξανδρος Παναγούλης.

Αν ήταν όλοι οι Έλληνες σαν αυτόν, δεν θα ήμασταν ποτέ ραγιάδες, υποταγμένοι, μίζεροι και σκυφτοπερπατούντες.

Αποπειράθηκε να σκοτώσει τον δικτάτορα.

Την γελοία καρικατούρα που εκμεταλλεύτηκε το αβυσσαλέο μίσος των δεξιών νικητών του εμφυλίου για να δέσει τους νεοέλληνες με τα όπλα που τού έδωσαν για να τους φυλάει. Προδότης επαίσχυντος, σκουπίδι της ιστορίας. Ένας τιποτένιος Παπαδόπουλος μπροστά σε έναν γίγαντα Παναγούλη.

Οι Αρχαίοι θα του έστηναν άγαλμα. Αλλά εκείνοι ήταν Έλληνες.

Για πάντα ζωντανός, για πάντα δικός μας, Αλέξανδρε.

Η Σκύλλα κι η Χάρυβδη

Η ανενόχλητη είσοδος των Κροατών ούλτρας από την Κακαβιά, η δράση της σκοπιανής μαφίας στην Χαλκιδική, τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μέρα μεσημέρι στην Αθήνα, οι παρανομίες της Μυκόνου και κάθε παραλίας, η αδυναμία ελέγχου των υπερκερδών και ένα σωρό άλλα καθημερινά γεγονότα, δείχνουν πόσο ανόητη είναι η ελληνική διοίκηση και πόσο ανίκανη να την ελέγξει είναι η κυβέρνηση που την καθοδηγεί. Βυθιζόμαστε κάθε μέρα όλο και πιο πολύ στην φτώχια και την μετριότητα.

Ξέφραγο αμπέλι έμεινε η Ελλάδα μετά το εκλογικό φιάσκο του '23 και το σοκ της νέας εποχής.

Πότε θα ξαναμιλήσει ο λαός; Θα στείλει ένα μήνυμα "φτάνει ως εδώ!" στις δημοτικές εκλογές τον Οκτώβρη;; Θα το κάνει ακόμα πιο καθαρά στις ευρωεκλογές τον Απρίλη του '24;; Θα χτυπήσει επιτέλους το καμπανάκι αλλαγής πορείας ή θα βυθιστεί η Ελλάδα σε έναν ακόμη χειρότερο κύκλο με την σκληρή ακροδεξιά πλέον να αντιμετωπίζει την, απλά διεφθαρμένη, δεξιά;

Αν δεν κάνουν κάτι οι δημοκρατικές δυνάμεις αυτού του τόπου, αν δεν το δουν έγκαιρα, σύντομα θα βρεθούμε σε διλήμματα τύπου Σκύλλας ή Χάρυβδης, σύντομα θα έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα στην Διαφθορά ή τον Φασισμό. Και τότε αλίμονό μας!

(ΣΗΜ:Το σκίτσο το πήρα από το διαδίκτυο, ιστότοπος popi-it)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

 Στις προσεχείς εκλογές η παράταξη Δημοκρατική Προοδευτική Κίνηση Κερατσινίου-Δραπετσώνας "Η δική μας Πόλη" δεν θα μετάσχει.

Οι συνθήκες που επέβαλαν τότε, το 2018-19, την κάθοδο της παράταξης αυτής ήταν κυρίως τα εξής δύο:

• αφ' ενός τα προβλήματα της πόλης και κυρίως η ανάπλαση της πρώην βιομηχανικής ζώνης που θα υπηρετείτο από την κατάρτιση μιας πολεοδομικής μελέτης ανάπλασης κι ενός φορέα ανάπλασης που θα ήταν ο ίδιος ο Δήμος, και
• το νέο (τότε) εκλογικό τοπίο που επέφερε η απλή αναλογική με τον νόμο του 2018. Αυτό το εκλογικό σύστημα άλλαζε εντελώς το πολιτικό τοπίο στους δήμους και υποχρέωνε, εκ του νόμου, τις παρατάξεις να συνεργάζονται για την επίλυση των προβλημάτων. Οι μικρές παρατάξεις, είχαν λόγο ύπαρξης και παρέμβασης.

Η αλλαγή του νόμου για την Τ.Α. από την ΝΔ (ρυθμίσεις Θεοδωρικάκου), ήδη από το καλοκαίρι του 2019, με την κατάργηση ΟΛΩΝ των πλεονεκτημάτων της απλής αναλογικής, έκανε την παράταξη να βρεθεί στο κενό. Με άλλες συνθήκες κατέβηκε και με άλλες έπρεπε να πολιτευτεί, χωρίς ουσιαστικό λόγο (πέρα από τα λόγια) και χωρίς καμιά αρμοδιότητα να παρέμβει (σαν παράταξη). Ήδη, το υπάρχον και σήμερα εκλογικό και πολιτικό τοπίο δεν έχει καμιά σχέση με εκείνο της περιόδου 2018-19.

Σε ό,τι αφορά στις δύο κύριες επιδιώξεις μας, κάτι πετύχαμε, όχι με την επιβολή, αλλά, με την εμμονή μας σε προβολή θέσεων και απόψεων, άλλοτε κομψά κι άλλοτε αγριεμένα, ακόμα και με υπερβολές, αφού τρόπος θεσμικός δεν υπήρχε με το δημοτικό συμβούλιο να έχει υποβαθμιστεί σε απλό φόρουμ συζητήσεων με τους νόμους της ΝΔ του 2019.

Συγκεκριμένα:

• Σε ότι αφορά την ανάπλαση της βιομηχανικής ζώνης, ο Δήμος, αν και απέρριψε την πρόταση να κηρυχτεί η περιοχή σε "περιοχή ανάπλασης του Ν.2508/97" ωστόσο έγινε ανάθεση στο ΕΜΠ για την εκπόνηση έρευνας μελέτης που κινείται στην κατεύθυνση της πολεοδομικής μελέτης ανάπλασης έστω κι αν χρησιμοποιεί διαφορετικά νομικά εργαλεία. Είναι ένα βήμα μπροστά και η συμβολή μας σε αυτό ήταν καθοριστική.
• Σε ότι αφορά την συνεργασία των παρατάξεων, καλυφθήκαμε από την λειτουργία ενός άτυπου αλλά ουσιαστικού οργάνου, της Σύσκεψης των Επικεφαλής των Παρατάξεων του Δήμου, που γινόταν αρκετά συχνά (και κάποιες περιόδους τακτικά) με πρωτοβουλία του δημάρχου. Αυτή την συνήθεια δεν την είχε παλιά ο δήμαρχος και, αποκτώντας την, βοήθησε ώστε να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος και να βρεθούν συναινέσεις στα κυριότερα θέματα του δήμου. Ήταν ένα βήμα μπροστά μετά από τα πολλά βήματα πίσω των ρυθμίσεων Θεοδωρικάκου, και θεωρούμε ότι σε αυτό μέτρησε, μεταξύ άλλων, και η δική μας επιμονή ή εμμονή, όπως θέλετε δείτε το.

Με αυτόν τον απολογισμό στα κυριότερα θεσμικά ζητήματα και με δεδομένη την ανελλιπή παρουσία μας στα δημοτικά συμβούλια, στις τοποθετήσεις μας σε όλα τα κρίσιμα ζητήματα της πόλης, με την συμμετοχή μας στις κάθε είδους κινητοποιήσεις του δήμου (όιλ ουάν, απορρίμματα, αντιφασιστικές διαδηλώσεις κτλ) αλλά και με την κατάθεση προτάσεων για πολλά μικρά και μεγάλα ζητήματα της πόλης και της χώρας, κλείνουμε αυτό τον απολογισμό.

Με πίστη στο μέλλον της πόλης και χωρίς να παραιτούμαστε από κανέναν αγώνα ευχόμαστε σε όσους θα συνεχίσουν από το μετερίζι του δημοτικού συμβουλίου, καλή τύχη και καλή δύναμη.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ - ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Ελλάδα Λιβύη Γεραπετρίτης

Η Ελλάδα επιστρέφει στην Λιβύη λένε τα γνωστά ΜΜΕ, τηλεοράσεις κι εφημερίδες, της μονομερούς φιλοκυβερνητικής προπαγάνδας. Ξέχασαν ίσως γιατί έφυγε. Ο λόγος, το τουρκολυβικό σύμφωνο δεν έπαψε να ισχύει. Επομένως;

Πότε έκανε λάθος η κυβέρνηση, όταν τα έσπασε με την Λιβύη ή τώρα που την προσεγγίζει ξανά; Η προηγούμενη κυβέρνηση Μητσοτάκη ή η τωρινή; Κι αυτό γιατί η προσέγγιση γίνεται χωρίς να αρθεί ο λόγος της διαφωνίας.

Μάλιστα, με δεδομένη πια την υπαναχώρησή μας, κάνουμε έμμεσα αποδεκτό ντε φάκτο το τουρκολυβικό μνημόνιο που καθορίζει μια ΑΟΖ εντός των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.

Καλός ο διάλογος με όλους, αλλά, και λίγη προσοχή δεν βλάπτει. Αυτή η κυβέρνηση των αχρήστων δεν έχει αφήσει τομέα που να μην έχει κάνει το χειρότερο δυνατό. Τον τομέα Λιβύη, ΑΟΖ, υδρογονάνθρακες θα άφηνε; Θάλασσα τα έκανε κι εδώ γιατί έφτασε στο σημείο να κινδυνεύει να απομονωθεί ακόμα και ως προς το ρόλο που η ίδια είχε επιλέξει στην λιβυκή κρίση. Κι αφού σχεδόν βρέθηκε απομονωμένη, εδέησε να κάνει το χθεσινό άνοιγμα Γεραπετρίτη μήπως και σώσει τα προσχήματα, αυτά για τα οποία και μόνον ενδιαφέρεται.

Έχουμε διακριτική αστυνομία

Η ελληνική αστυνομία παρακολουθούσε "διακριτικά" κομβόι πενήντα αυτοκινήτων αλλά το "έχασε" στα διόδια της Αττικής οδού.

Εδώ ισχύει το όσο λιγότερο μιλάς τόσο λιγότερο εκτίθεσαι. Τι ακριβώς έχασε; Ένα πιτσιρίκι που πέρασε κάτω από την μπάρα; Όχι βέβαια, ένα κομβόι φασιστών για το οποίο, μάλιστα , είχε ήδη προειδοποιηθεί.

Να ρωτήσω: «Τι αστυνομία είναι αυτή; Μόνο Έλληνες και πρόσφυγες ξέρει να δέρνει;»

Άδικο θα είναι γιατί η αστυνομία εκτελεί εντολές.

Θα πω, λοιπόν, για μια ακόμη φορά: «Τι κυβέρνηση είναι αυτή;»

Ανίκανη στα δύσκολα, είτε θέματα ασφάλειας, είτε ακριβείας, είτε δημοκρατίας, κι ικανή μόνο στην εξαπάτηση του λαού. Κι έχουμε μόλις απομακρυνθεί εκ του ταμείου. Τι κρίμα για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Δεν μάς αξίζει αυτό που ζούμε!

Κιμπάρηδες κι ανόητοι

Στα 2 €/lt η βενζίνη κι η ΝΔ το αντιμετωπίζει με Φιούελ πας. Ο Σύριζα είχε υποσχεθεί άμεσα μείωση του ΕΦΚ, δηλαδή μείωση τιμής στο 1,5 το πολύ.

Στα σούπερ μάρκετ 20 €/lt το λάδι κι η ΝΔ δίνει ελεημοσύνη με Μάρκετ πας. Ο Σύριζα είχε σαν πρώτο μέτρο την μείωση του ΦΠΑ, δηλαδή μείωση κατά 20% των τιμών.

Παρόλα αυτά....

Οι Έλληνες διαλέξαμε ΝΔ. Δηλαδή επιλέξαμε να δίνουμε στο κράτος 6 δις μέσω ΕΦΚ και ΦΠΑ για να μάς επιστρέφει σαν ελεημοσύνη τα 1-2 δις. Κι αυτόν που πρότεινε το λογικό και αξιοπρεπές της μείωσης των τιμών τον καταψηφίσαμε.

Τι είμαστε άραγε; Κιμπάρηδες και ζήτουλες ελεημοσύνης ή απλά ανόητοι;

Φυσικά δεν είναι ανόητοι όσοι έχουν τις εταιρείες πετρελαίου ή είναι μεγάλοι επιχειρηματίες ή σιτίζονται από την ΝΔ. Για τους υπόλοιπους τίθεται το ερώτημα.

Η ενότητα ζητούμενο στον Συριζα

Όποιος θυμάται με ποιους κατέβηκε ο Σύριζα τα τελευταία 20 χρόνια στην Αθήνα και τι ποσοστά πήρε, δικαιούται να ενδιαφέρεται για την υποψηφιότητα Παππά ή Ζαχαριάδη ή Φίλη ή και οποιουδήποτε άλλου. Όποιος όμως τα έχει ξεχάσει αυτά, ας γνωρίζει ότι παρομοίως θα ξεχάσει και το ποσοστό του Ζαχαριάδη. Δεν κρίνεται τίποτε από αυτήν την επιλογή.

Μόνο μια κοινή υποψηφιότητα των κεντροαριστερών δυνάμεων θα είχε νόημα. Αφού δεν υπάρχει τέτοιο περιθώριο, τότε τί Ηλιόπουλος, τί Ζαχαριάδης. Και ας κάνουμε μια προσευχή να μην βρεθούμε στην τραγική θέση να ψηφίζουμε στον β' γύρο τον μεγάλο Ηλίθιο προκειμένου να αποφύγουμε τον Κασιδιάρη δήμαρχο.

Σημασία αυτή την στιγμή έχει ένα συμμάζεμα των δυνάμεων εν όψει των ευρωεκλογών του 2024 που θα έχουν για τον Σύριζα σχεδόν υπαρξιακή σημασία. Και για να συμβεί αυτό χρήσιμο είναι να πάψουν οι γκρίνιες και να επιδιωχθεί η εσωκομματική ψυχική ενότητα σαν το πρώτο ζητούμενο.

Δυσώδης κατάσταση

Η πολιτική κατάσταση στην χώρα είναι χειρότερη από ποτέ. Μια κυβέρνηση κομπιναδόρων ελέγχει πλήρως την εξουσία (κρατική βία, ενημέρωση, δικαιοσύνη) και οδηγεί την Ελλάδα σε τεράστια αδιέξοδα, οικονομικά, εθνικά και κοινωνικά.

Όλες οι αυταρχικές εξουσίες, εύκολα επιβάλλονται, αλλά, με οδύνες και δυστυχίες φεύγουν αφήνοντας πίσω τους σκουπίδια και αποκαΐδια. Αυτό είναι που φοβάμαι πάνω απ'όλα.

Ο Σύριζα κι ο χαρακτήρας του

Λένε κάποιοι πως ο λαός εκείνος που ψήφισε τον Σύριζα σε ποσοστά από 26% έως 36% στα χρόνια 2012-19, είτε "δεν ενσωματώθηκε στην αριστερά" ή "δεν ήξερε τι ψήφιζε" ή "δεν είχε συνείδηση αριστερή" κτλ.

Ε, και; Γιατί να τα κάνει ένας ψηφοφόρος όλα αυτά;

Ψηφίζεις μια φορά στα τέσσερα χρόνια, πρέπει να γίνεις και συνειδητός οπαδός από πάνω; Όχι, βέβαια! Δεν χρειάζεται να διαβάσει κανείς το πρόγραμμα και το καταστατικό ενός κόμματος για να το ακολουθήσει. Αυτό είναι ελιτισμός. Στον κόσμο, στον λαό, στον απλό άνθρωπο και πολίτη, αρκούν τα γενικά μηνύματα που εκπέμπει το κάθε κόμμα κι έχει δίκιο να αρκείται σε αυτά.

Ο Σύριζα το 2012 (κι από το 2010-11 στις πλατείες) έπεισε τον κόσμο ότι είναι κόντρα στο μνημόνιο. Πραγματικά, το πάλεψε το 2015 όταν πήρε την εξουσία και προσπάθησε επί ένα εξάμηνο να διώξει τους δανειστές με ένα άρθρο και με ένα νόμο αλλά δεν μπόρεσε. Όταν δεν τα κατάφερε ζήτησε παράταση για να πετύχει με πιο αργό ρυθμό τον ίδιο στόχο και πήρε το Ο.Κ. του λαού. Και όντως, το 2018 μάς έβγαλε από το μνημόνιο, όμως, είχε πια ξεχάσει τον λόγο για τον οποίο ψηφίστηκε. Είχε ξεχάσει πως έπρεπε να αποδείξει ότι εξακολουθεί να είναι κόντρα στο μνημόνιο. Αντί να επιστρέψει μέρος, έστω, των κλεμμένων (έστω τα 4-5 δις εκ των 37 του αποθεματικού σε όσους είχαν υποστεί απώλειες) και να διακηρύξει την αντιμνημονιακή του τοποθέτηση, προτίμησε να εγκαταλείψει την εξουσία πρόωρα και να αφήσει στα ταμεία μια προίκα στην ΝΔ.

Γιατί το έκανε αυτό;

Κατά την γνώμη μου, οι πολλοί έπαινοι από τους ξένους για την οικονομική του διαχείριση και την συμφωνία των Πρεσπών, τού δημιούργησαν την λανθασμένη εντύπωση πως είναι ένα "κανονικό" αστικό κόμμα κι όχι ένα "κίνημα ειδικού σκοπού", όπως στην πραγματικότητα ήταν. Συμπεριφέρθηκε σαν κόμμα εξουσίας σε ένα διπολικό σύστημα με αστικό τακτ και μάλιστα υπερβάλλον. Όμως ο κόσμος άλλα περίμενε από αυτόν. Άλλον Σύριζα γνώρισε, άλλον ψήφισε κι άλλος τού βγήκε. Όχι γιατί δήθεν το ΟΧΙ το έκανε ΝΑΙ, ούτε για την δήθεν διαχειριστική του "ανεπάρκεια". Αυτά ο κόσμος μπορούσε να τα συγχωρήσει και να γράψει τα ΜΜΕ στα παλιά του τα παπούτσια, εξάλλου το είχε ήδη κάνει μια φορά στο δημοψήφισμα.

Ο κόσμος που ψήφισε Σύριζα, ψήφισε ένα κόμμα αντιμνημονιακό που θα επέστρεφε τα κλεμμένα ή ένα μέρος, έστω, από αυτά, και ο Σύριζα σε αυτό ακριβώς τον απογοήτευσε. Έκανε πρόωρες εκλογές, λες κι ήταν ένα κόμμα αστικό που έπρεπε να φερθεί με δημοκρατική "ευαισθησία" στον αντίπαλο και κράτησε το χρήμα στο ταμείο, λες και μετρούσε αυτό και όχι η άδεια τσέπη των ψηφοφόρων του και όλων των Ελλήνων. Έπρεπε να γίνει αστικό κόμμα, αφού όμως πρώτα έδειχνε τον χαρακτήρα του κι εξηγούσε πως τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει πια. Δεν το έκανε και το πλήρωσε.

Μόνος του, λοιπόν, ο Σύριζα απώλεσε την ταυτότητά του και τον χαρακτήρα του, τα στοιχεία που τον έφεραν στην κυβέρνηση. Έχασε γιατί άργησε να το καταλάβει, ίσως μάλιστα να μην το κατάλαβε κι ίσως να μην το καταλάβει ποτέ. Δεν παρεξηγώ κανέναν, αφού, κι εγώ άργησα πολύ να το καταλάβω, κι εγώ το αντιλήφθηκα μόνον κατόπιν εορτής. Και νομίζω ότι δρόμος επιστροφής δεν υπάρχει. Αυτό που έγινε το 2019, όταν ο Σύριζα κρατήθηκε στο 31,5% λόγω έλλειψης άλλης εναλλακτικής και λόγω Τσίπρα, είχε ως συνέπεια αυτό που έπαθε ο Σύριζα το 2023. Το δυστύχημα είναι ότι μαζί με τον Σύριζα την έπαθε κι ένας ολόκληρος λαός που τώρα θα έχει έναν ανάξιο ετερόφωτο πολιτικό, ένα φερέφωνο των συμφερόντων και της οικογένειάς του, για παντοκράτορα πρωθυπουργό. Λαός φυλάξει!

Θέση για την Όιλ Ουάν

Το Δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας θα συζητήσει αύριο Τετάρτη 19/7/23 μεταξύ άλλων και για το θέμα της Όιλ Ουάν. Σχετική ανακοίνωση έβγαλαν ο Δήμαρχος και οι παρατάξεις του Δ.Σ.

Η θέση μου προσωπικά και της Δημοκρατικής Προοδευτικής κίνησης "Η δική μας πόλη" για το θέμα αυτό είναι:

Α.

Η Όιλ Ουάν πρέπει να φύγει γιατί καταστρέφει την περιοχή μας. Απειλεί με το βενζόλιο την υγεία των κατοίκων, απειλεί με τις μυρωδιές την ποιότητα της ζωής τους, μειώνει τις αξίες γης κι επομένως τις περιουσίες των ανθρώπων και αποτελεί ένα μεγάλο εμπόδιο στην ανάπλαση της περιοχής που είναι η ελπίδα όλου του Πειραιά για αναβάθμιση.

Β.

Για να φύγει πρέπει να αλλάξει ο νόμος 3305/2005 που προϋποθέτει να βρεθεί νέος χώρος στον ίδιο ή όμορο δήμο και να εκδοθεί και η άδεια προκειμένου να γίνει η μετεγκατάσταση. Αυτό κάνει πρακτικά αδύνατο το αίτημα της μετεγκατάστασης. Επίσης πρέπει να μειωθεί το περιθώριο παραμονής της επιχείρησης σε περίπτωση αλλαγής χρήσης γης από 20 σε 7 χρόνια.

Γ.

Μέχρις ότου φύγει δεν μπορεί να λειτουργεί ανεξέλεγκτα. Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να ρυπαίνει όσο το δυνατόν λιγότερο και να μην εκλύει βενζόλιο και μυρωδιές. Προς τούτο, μεταξύ άλλων, πρέπει να αφαιρεθούν οι άδειες που έχει, οι οποίες δεν αφορούν στην συλλογή των σλοπς και την πρώτη απλή επεξεργασία διαχωρισμού ύδατος και λιπαντικών, αλλά, επιτρέπουν την περαιτέρω επεξεργασία των πετρελαιοειδών καταλοίπων των πλοίων.

Δ.

Επειδή πρόκειται για βιομηχανία της οδηγίας Σεβεζο, που αφορά σε κίνδυνο μεγάλου περιβαλλοντικού επεισοδίου, πρέπει να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα προφύλαξης της περιοχής και των κατοίκων και να υπάρξουν σχετικές ασφάλειες για αποζημιώσεις.

Ε.

Για την κατοχύρωση της αναγκαιότητας της μετεγκατάστασης της Όιλ Ουάν και της Λαφάρτζ και κάθε οχλούσας δραστηριότητας πρέπει να προχωρήσει η Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης στην περιοχή των 640 στρεμμάτων της λιμενοβιομηχανικής ζώνης.

Είμαστε ανοιχτοί να συζητήσουμε κάθε πρόταση που στηρίζει και προωθεί τα παραπάνω είτε μακροπρόθεσμα είτε άμεσα.

Το πρόβλημα της Όιλ Ουάν

Γράφτηκε χτες ένα άρθρο στο σάιτ Σταγόνα 4u. Το άρθρο αφορά τον τρόπο που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Όιλ Ουάν. Ζητά να ψάξουν οι επίσημοι φορείς (Δήμος Περιφέρεια, Κράτος) να μάθουν τι γίνεται σε άλλες πόλεις και να εφαρμόσουμε τα ίδια κι εδώ. Στην ουσία ζητά να ξεκινήσει μια διαδικασία που θα οδηγήσει στο να φτιάξουμε ένα πλαν Β (λύση Β), περιορισμού της μυρωδιάς, της μόλυνσης, των κινδύνων κτλ. μέχρις ότου μπορέσουμε να βάλουμε επιτακτικά το θέμα της μετεγκατάστασης (λύση Α1) ή να δημιουργήσουμε συνθήκες ώστε να θέλει ο ίδιος ο Μελισσανίδης να φύγει (λύση Α2).

Είναι προφανές ότι η λύση Α1, δηλαδή της μετεγκατάστασης του εργοστασίου, αν και άριστη, είναι και ανέφικτη, αφού, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία (Ν. 3305/2005) για να μετεγκατασταθεί η βιομηχανία λόγω αλλαγής χρήσης γης πρέπει να έχει βρει ο Δήμος ή το κράτος άλλον χώρο στον ίδιο Δήμο (ή σε όμορο) για να εγκαταστήσουν εκεί την βιομηχανία και μάλιστα να της έχουν βγάλει και άδεια. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι δεν θα φύγει ποτέ αν δεν το θέλει κι η ίδια η βιομηχανία, πράγμα που μάς πάει στην λύση Α2.

Από την πρώτη στιγμή που αντιλήφθηκα την λάθος πορεία του δήμου να έχει περιοριστεί μόνο στο να ζητά την κατάργηση του άρθρου 70 (περιθώριο να μένει ανενόχλητη για 20 χρόνια αντί για 12 μετά την αλλαγή χρήσεων γης) ή να ζητά γενικώς απομάκρυνση της Όιλ Ουάν χωρίς να λαμβάνει υπόψη του ότι αυτή θα συνοδεύεται υποχρεωτικά από την εξεύρεση άλλου χώρου και μάλιστα θα συνοδεύεται και με την έκδοση νέας άδειας, στράφηκα στην αναζήτηση των λύσεων Β (πλαν Β) ή Α2 (να του δυσκολέψουμε την ζωή). Και για τις δύο περιπτώσεις ο δρόμος είναι ο ΕΛΕΓΧΟΣ των αδειών του σε δύο κατευθύνσεις

α) αν δικαιούται να έχει τις άδειες που έχει και 

β) αν εφαρμόζει αυτά για τα οποία έχει άδειες, δηλαδή ΕΛΕΓΧΟΣ της δράσης του.

Στον δήμαρχο (από το 2017-18 που τον επισκέφτηκα με τον κοινό μας φίλο Ν.Α., πριν ακόμη διαπιστώσω ότι πρακτικά η μετεγκατάσταση είναι αδύνατη) πρότεινα να αναθέσει σε διεθνή οργανισμό των ΗΠΑ κατά προτίμηση (ή της ΕΕ έστω) να κάνει αυτούς τους δύο ελέγχους. Έχοντας την εντολή από το δημόσιο (τον Δήμο) θα ήταν σε θέση να κάνει την Όιλ Ουάν φύλλο και φτερό. Μάλιστα προτείναμε και λεπτομέρειες για πράγματα που έπρεπε να ελέγξει. Ο δήμαρχος μάς αγνόησε. Την πρόταση αυτή την επανέφερα κατά καιρούς συναντώντας, όμως, την άρνηση, αν και καλύτερα θα ήταν να πω την αδιαφορία ή την περιφρόνηση.

Φυσικά, στο θέμα της Όιλ Ουάν σημαντική είναι κι η πρόταση για την Πολεοδομική Μελέτη Ανάπλασης που, εκτός από το γεγονός ότι αναδεικνύει την αναγκαιότητα της απομάκρυνσης, δίνει επιπλέον και την δυνατότητα για ελέγχους των αδειών που υπάρχουν και για προτάσεις βελτίωσης των συνθηκών λειτουργίας, αφού, αυτή η βελτίωση είναι όρος αναγκαίος για να υπάρξει επένδυση είτε δημόσια είτε ιδιωτική. Φυσικά κι εδώ υπήρξε άρνηση από τον δήμαρχο και μάλιστα αδικαιολόγητη και με προφάσεις που δεν στέκουν ούτε σε μωρά παιδιά, αλλά, τις χρησιμοποιεί για να πείθει τους δημοτικούς του συμβούλους.

Δεν είναι κακό να ζητά ο Δήμος την άμεση απομάκρυνση της Όιλ Ουάν, αρκεί να μην μένει μόνο εκεί. Σε αυτό συμφωνώ με το σκεπτικό της ανάρτησης του σάιτ. Καλό είναι να ασκηθεί πίεση στους αρμόδιους να φέρουν πληροφόρηση για το πώς αντιμετωπίζεται η υπόθεση της συλλογής κι επεξεργασίας των σλοπς σε άλλες πόλεις, αλλά θεωρώ ότι είναι ένα ερώτημα που έχει προ πολλού απαντηθεί. Κι η απάντηση είναι η εξής:

Παντού επιβάλλεται να γίνεται συλλογή των σλοπς, να γίνεται και μια πρώτη απλή επεξεργασία (χωρισμός νερού και λιπαντικών) και μετά αναλαμβάνουν τα διυλιστήρια την περαιτέρω επεξεργασία.

Αυτήν την επιπλέον επεξεργασία η οιλ ουαν την κάνει εδώ ΚΑΚΩΣ είτε γιατί δεν έπρεπε να πάρει την άδεια για κάτι τέτοιο είτε γιατί κινείται στα όρια του νόμου. Δεν λέω ότι είναι παράνομη γιατί δεν έχω στοιχεία. Λέω, όμως, ότι δεν έχω στοιχεία γιατί δεν γίνεται έλεγχος. Δεν γίνεται έλεγχος γιατί κάποιοι δεν τον κάνουν, αρκούνται μόνο να βρίσκουν πού φυσάει ο άνεμος και τι είδους μυρωδιά είναι αυτή. Καλά είναι κι αυτά και χρήσιμα, δεν τα απορρίπτω, αλλά δεν είναι to the point για να το πω μάγκικα κι ακραιφνώς ελληνικά 

Έγραψα αυτό το σημείωμα γιατί ενόψει δημοτικών εκλογών θα ακουστούν πολλά για το πώς θα αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της Όιλ Ουάν. Προτιμώ λοιπόν να υπενθυμίσω τα δεδομένα και τις προοπτικές που έχουμε για να παλέψουμε το θέμα. Ίσως με την γνώση να έρθει και η επίγνωση.

Υποψήφιοι δήμαρχοι του Σύριζα

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΝ

ΟΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΔΗΜΟ

Σήμερα, λέει, θα αποφασίσει ο Σύριζα ποια πρόσωπα θα στηρίξει για τις προσεχείς δημοτικές εκλογές. Νά η ευκαιρία λοιπόν!

Μια καλή ιδέα θα ήταν να πει πως αυτό θα το αποφασίσουν οι τοπικές του οργανώσεις (ΟΜ) κάθε μια για τον δήμο της. Να καθιερώσει μάλιστα και μια ανοιχτή διαδικασία που να τρέξει μέσα στον Ιούλιο π.χ. σε μία εβδομάδα οι υποψήφιοι και την επόμενη οι ψηφοφορίες. (Σημ. Φυσικά, αν κάπου υπάρχει ένας αδιαμφησβήτητος, θα κατατεθεί μια υποψηφιότητα και δεν θα χρειαστεί η κάλπη.)

Αυτό θα είναι κάτι αληθινά διαφορετικό.

Θα το τολμήσει ο Σύριζα τώρα που δεν τον ενδιαφέρουν οι εντυπώσεις και που δεν έχει σημασία αν θα καταγράψει 3 ή 6 δήμους σε όλη την Ελλάδα των 330 δήμων;

Αυτό θα ήταν μια πραγματική αλλαγή προς την κατεύθυνση της δημοκρατίας και του κόμματος των μελών.

Μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ...

Χτες γέμισε το διαδίκτυο με παράπονα των δημοτών του Κερατσινίου και της Δραπετσώνας για την φοβερή μυρωδιά που βγαίνει από τα καζάνια του Μελισανίδη και που κόντεψε να τους πνίξει. Κάποιοι είπαν "τι κάνει η δημοτική αρχή;" κάποιοι είπαν να φτιάξουν κίνημα, άλλοι είπαν ότι θα φύγουν από την περιοχή να πάνε να μείνουν αλλού. Ο καθένας κάτι είπε για να παρηγορηθεί και να παρηγορήσει τον διπλανό του. Θα πω κι εγώ δυο λόγια κι ας μην είναι λόγια παρηγοριάς.

Αγαπητοί φίλοι και φίλες, συνδημότες και συνδημότισσες

Είχατε την μεγάλη ευκαιρία πριν λίγους μήνες να επιβραβεύσετε ή να καταδικάσετε πολιτικές που αφορούν στη ζωή σας. Και το κάνατε ψηφίζοντας. Τώρα τι ακριβώς ζητάτε;

Τι ψάχνετε για τον δήμο και τον δήμαρχο που δήθεν θα αλλάξει τα πράγματα όταν η αλήθεια είναι ότι η τοπική αυτοδιοίκηση πλέον ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να κάνει τίποτε ακόμη κι αν το ήθελε. Και δεν μπορεί γιατί ακόμη κι η νομοθεσία του 2018 που έδινε αρμοδιότητες στους δήμους και τις κοινότητες ανατράπηκε το 2019 από την κυβέρνηση της ΝΔ και εκμηδένισε σχεδόν όλη την δύναμη των δημοτικών συμβουλίων.

Τι ψάχνετε όταν έχουμε τα νέα δεδομένα στο επίπεδο της κυβέρνησης που ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΝΟ μπορεί να ρυθμίσει τέτοιες υποθέσεις όπως η Όιλ Ουάν και η πολεοδομία μεγάλων περιοχών ανάπλασης;

Η ΝΔ που έφερε τον Μελισσανίδη στην Δραπετσώνα με ρύθμιση-τροπολογία του 2014 πήρε 37% κι ο Σύριζα που έδωσε την παραλία στον δήμο κι άλλαξε τις χρήσεις γης το 2015 πήρε 19% πριν λίγους μήνες.

Ο λαός μίλησε.

Ο λαός προφανώς είπε πολύ φωναχτά ότι θέλει αυτή την χρήση γης που νομοθετήθηκε το 2014 επί Σαμαρά (οϊλ ουάν, και μεταποίηση αλλά και πετρελαιοειδή) κι όχι αυτά που προβλέπουν οι τροπολογίες του Σύριζα του 2015 (αναψυχή, πολιτισμός, υγεία, παιδεία). Όπως είπε ότι προτιμά την ακρίβεια Μητσοτάκη αντί για την μείωση ΦΠΑ και ΕΦΚ που υποσχόταν ο Σύριζα.

Το να διαμαρτύρεται κανείς ότι του φαίνεται ακριβό το σούπερ μάρκετ κι ότι το σπίτι του βρωμάει πετρέλαιο και γκάζι από την Οιλ Ουάν και να έχει ψηφίσει όπως ψήφισε πριν λίγες μέρες είναι παράνοια.

Και ... δυστυχώς ... μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται.