Οι δυο επιλογές που υπήρχαν κι ο ένας μονόδρομος που απέμεινε για τον Σύριζα ΠΣ.
*** (άρθρο γνώμης) ***
Μια και είναι Αύγουστος και πλησιάζουν κι οι εσωκομματικές εκλογές του Σύριζα ΠΣ, θα εκφράσω μια γνώμη που δεν θα αρέσει σε πολλούς, αλλά, ελπίζω να συμβάλλει στην σκέψη όλων για το πού πάει ο Σύριζα ΠΣ.
Κατά την γνώμη μου (την οποία σχημάτισα μετά τις εκλογές, δηλαδή εκ των υστέρων, αφού, πιο πριν δεν είχα καταλάβει τίποτε) ο Σύριζα όλα αυτά τα χρόνια ήταν διστακτικός ανάμεσα σε δύο γραμμές,
Α) την γραμμή της ριζοσπαστικής αριστεράς (εμφανίστηκε το 2010-11) που τον ανέβασε στο 36% και που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την υπόσχεση να καταργήσει τα μνημόνια κι επομένως και τις συνέπειές τους, και
Β) την γραμμή του αστικού κόμματος της κεντροαριστεράς (εμφανίστηκε μετά το 2015), που ήταν άμεσα συνδεδεμένη με αλλαγή ύφους και λόγου αλλά και δομής του κόμματος, προσώπων, ονόματος κτλ.
Το (Α) για να υπηρετηθεί έπρεπε να μην κάνει πρόωρες εκλογές ο Τσίπρας το 2019 και έπρεπε να μοιράσει μέρος από τα 37 δις που είχε ταμείο, επιβεβαιώνοντας ότι βγήκαμε από τα μνημόνια όχι μόνο στα λόγια, αλλά, κι ότι ο ριζοσπαστικός αριστερός Σύριζα επιστρέφει μέρος των κλεμμένων και ξαναπάει την Ελλάδα προς το 2009. Δεν το έκανε κι η ευκαιρία για την ριζοσπαστική του επιλογή χάθηκε χωρίς επιστροφή αφού οι συνθήκες του 2012-18 πέρασαν οριστικά.
Το (Β) για να γίνει σαφές έπρεπε να αλλάξει όνομα στο κόμμα, να το πει π.χ. "Δημοκρατική Παράταξη" ή σκέτα "Προοδευτική Συμμαχία", να αλλάξει πρόσωπα, να επανιδρύσει την οργάνωση καταργώντας κάθε φράξια ή τάση, να διακηρύξει μια φιλοευρωπαϊκή πολιτική χωρίς ναι μεν αλλά, και να ξεκαθαρίσει ότι είναι κόμμα του "εθνικού συμφέροντος" όπως κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο στα αυτιά των παλιών αριστερών. Δεν το έκανε στην περίοδο 2020-22 όταν είχε τον καιρό και την ευκαιρία.
Δυστυχώς ο Σύριζα, ανάμεσα στις δύο επιλογές που (χοντρικά) βλέπω πως ήταν μπροστά του, η μια το 2018-19 και η άλλη το 2020-22, δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο.
Όπως σημείωσα και πιο πάνω, κι εγώ που τα λέω αυτά, κρίνω εκ των υστέρων. Δεν τα έβλεπα πριν τις εκλογές και δεν έχω από κανέναν την απαίτηση να τα είχε δει εκείνος και να μας είχε προειδοποιήσει. Πιστεύω όμως ότι τώρα πια, πρέπει να δούμε το παρελθόν (το πρόσφατο παρελθόν) για να μετρήσουμε καλύτερα τα βήματα που θα κάνουμε στο μέλλον.
Φοβάμαι ότι τώρα, με την επιλογή μιας νέας ηγεσίας στις 10 Σεπτέμβρη και με ένα-δυο συνέδρια που θα καταγράψουν απλά τις νέες τάσεις, ο Σύριζα ΠΣ θα προσπαθήσει να παραμείνει και πάλι στο μεταίχμιο των δύο επιλογών, μη επιλέγοντας ούτε το ένα (που σημαίνει περαιτέρω εκλογική συρρίκνωση) ούτε το άλλο (που σημαίνει ριζικές αλλαγές που πονάνε).
Κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει πια δίλημμα.
Η επιλογή της ριζοσπαστικής αριστεράς ναυάγησε το 2019, όταν κηρύχτηκαν πρόωρες εκλογές και έμεινε το ταμείο των 37 δις προίκα στον Μητσοτάκη. Τότε που ο Σύριζα, έχοντας ψηφιστεί το '12 και το '15 ως κόμμα ειδικού σκοπού (κατά μνημονίου) είχε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει ότι δικαίως ψηφίστηκε και ότι θα άξιζε να ξαναψηφιστεί για να ολοκληρώσει το έργο του. Αυτό χάθηκε ανεπιστρεπτί.
Μένει μόνο η άλλη επιλογή, της ουσιαστικής επανίδρυσής του ως κόμματος εκφραστή της δημοκρατικής παράταξης. Στα συνέδρια και τις ψηφοφορίες που έρχονται ο Σύριζα ΠΣ είτε θα αποφασίσει να προχωρήσει είτε θα αποφασίσει να παραμείνει στην θέση του κάνοντας σημειωτόν.
Είτε θα προχωρήσει στον μονόδρομο που έχει μπροστά του, δηλαδή σε ριζικές αλλαγές στο όνομά του, στα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν, στην δομή του κόμματος (χωρίς φράξιες-τάσεις), στους προσανατολισμούς του κτλ., είτε απλά θα παραμείνει ο ίδιος, κάνοντας κάποιες επιφανειακές αλλαγές.
Συχνά θεωρούμε ότι σταθερότητα σημαίνει ακινησία. Όταν όμως ο δρόμος στον οποίο βρίσκεσαι είναι κατηφορικός, τότε η σταθερότητα σημαίνει καθοδική πορεία. Γι αυτό πιστεύω ότι ο Σύριζα ΠΣ θα καταφέρει τελικά να αλλάξει εντελώς και να γίνει κάτι άλλο, κάτι νέο, κάτι που θα δώσει ελπίδα στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη ότι η Ελλάδα μπορεί και χωρίς τον Μητσοτάκη και την δεξιά-ακροδεξιά που μας έχει αγκαλιάσει και μας πνίγει καθημερινά. Δεν είμαι βέβαιος, απλά, ελπίζω.
