Μετά από μια περίοδο ανωμαλίας, πραξικοπημάτων και κρατικής βίας, φτάσαμε στην συνολική ανατροπή της δημοκρατικής τάξης με την οποία ξεκίνησε η Ελλάδα την νεώτερη πορεία της μετά την μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή πληθυσμών.
Από το 1924 η Δημοκρατία προσπάθησε να ανασυγκροτήσει μιαν Ελλάδα σχεδόν κατεστραμμένη. Μια Ελλάδα που κράτησε μέσα στον κόρο της το φίδι που θα την έτρωγε και πάλι, την φιλοβασιλική, αντιβενιζελική και αντιδημοκρατική μερίδα του πολιτικού κόσμου, την περίφημη δεξιά. Εκτελέστηκαν μόνον έξι εκ των πρωταιτίων της καταστροφής του '22, δεν εκτελέστηκε ο βασιλιάς (ο ηλίθιος Κωνσταντίνος) και έμεινε αλώβητος σχεδόν ο μηχανισμός της ανατροπής της δημοκρατίας. Την κατάλληλη στιγμή επενέβη σαν φίδι και δάγκωσε. Επιχείρησε να δολοφονήσει τον Βενιζέλο κι έκανε εκλογές το 1935 με στρατιωτικό νόμο και αποχή των φιλελευθέρων κομμάτων (πλην ΚΚΕ) που έδωσαν καθαρή δεξιά κυβέρνηση. Αυτή η κυβέρνηση προσκάλεσε τον βασιλιά Γεώργιο κι έκανε ένα γελοίο δημοψήφισμα που έδωσε αποτέλεσμα 98% υπέρ της βασιλείας. Το 1936 ο Γεώργιος παρέδωσε την κυβέρνηση στον Μεταξά που επέβαλε φασιστική δικτατορία.
Για άλλη μια φορά η Ελλάδα πέρασε στα χέρια των αρπακτικών. Ένα ακόμη μαρτύριο ξεκίνησε για τον λαό μας που βρήκε την διέξοδο στην δράση του ΕΑΜ στην κατοχή και στον ΕΛΑΣ πάνω στα βουνά. Για να ακολουθήσουν οι επόμενες προδοσίες.
Σχεικά με τις φωτογραφίες της ανάρτησης. Η φωτογραφία της με τον Λιγνάδη φυσικά δεν λέει τίποτε από μόνη της.
Το πρόβλημα με την Π.τ.Δ. είναι ότι συμπεριφέρεται ως μέλους της επικοινωνιακής ομάδας του π/θ.Αυτό μας το θύμισαν για μια ακόμη φορά οι διαμαρτυρόμενοι της Αμοργού.
Ένας πολύ γνωστός Βρετανός αρθρογράφος, ο Σάιμον Τζένκινς, έγραφε προχτές μεταξύ άλλων στον Γκάρντιαν τα εξής:
Σήμερα Παρασκευή 22/7/22 διαβάζουμε στην Ελεύθερη Ώρα (εν συντομία Ε.Ω.):
«Είναι αναμφισβήτητο γεγονός πως την έλευση του μουσικού συγκροτήματος Iron Maiden στην Αθήνα ακολουθούν καταστροφές μεγάλης κλίμακας. [Σ.Σ. με βάση το χτεσινό ρεπορτάζ της Ε.Ω., τρεις μέρες πριν το Μάτι, οι Iron Maiden ήταν στη Μαλακάσα, τρεις μέρες πριν την Πεντέλη ήταν στο ΟΑΚΑ], Το λένε τα γεγονότα, όχι εμείς. Τους ευχαριστούμε όλους που μας βοήθησαν να δημοσιοποιήσουμε την άποψή μας και να στείλουμε το μήνυμά μας παντού. Είναι βέβαια γνωστή τοις πάσι η οπτική της εφημερίδας μας και ο τρόπος με τον οποίο βλέπουμε τα πράγματα. Κύριο κάτοπτρό μας είναι η ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας.»
 |
 |
| (Η χτεσινή Ε.Ω.) |
Με κάτοπτρο την χριστιανική πίστη η Ε.Ω. βρίσκει τις αιτίες πίσω από τις φωτιές στην Αττική το 2018 και φέτος. Ήταν κατά βάση το τραγούδι των Iron Maiden με τίτλο "666, ο αριθμός του θηρίου" που κατά τον Ιωάννη της Αποκάλυψης είναι το όνομα του διαβόλου.
Αυτή είναι η Ελλάδα σήμερα.
Θα μου πείτε, «μα, δεν διαβάζουν όλοι οι Έλληνες Ελεύθερη Ώρα, κανείς σχεδόν δεν την διαβάζει». Θα σας απαντήσω «μα δεν χρειάζεται να την διαβάζουν για να πιστεύουν αυτά που πιστεύει» και θα συμπληρώσω ότι στην κοινοβουλευτική δημοκρατία ένα μικρό ποσοστό ψηφοφόρων είναι που δίνει μετακινούμενο τις κυβερνήσεις. Ένα ποσοστό που ρίχνει τον Αντρέα το '89 λόγω της Λιάνη, που ρίχνει (αμφισβητεί) τον Σημίτη λόγω Χριστόδουλου, που ρίχνει τον Τσίπρα λόγω Μακεδονικού. Ένα ποσοστό κρίσιμο που δεν το ομολογεί δημόσια, όμως, κρίνει τελικά με βάση το χουντικό τρίπτυχο "πατρίς, θρησκεία, οικογένεια". Ακόμη κι ο Μητσοτάκης, παρά τα μύρια όσα έχει κάνει για να ξεπατώσει την Ελλάδα, στο επίπεδο της ηθικής μπορεί να κριθεί, εντέλει, μεταξεταστέος, εκεί βρίσκεται το τρωτό του σημείο.
Δείτε το σημερινό πρωτοσέλιδο της Ε.Ω. που έχει τρία μόνο θέματα να προβάλλει: Α) Κεντρικό τίτλο έχει την "τελική λύση" που δίνουν τα εμβόλια στον παγκόσμιο πληθυσμό. Β) Ακριβώς από πάνω συνεχίζει να στηρίζει την κατάρα των Iron Maiden και τον σατανισμό τους και Γ) πιο πάνω δεξιά αναζητά τον νέο Χριστόδουλο που θα μας σώσει από την παγκοσμιοποίηση.
Υπάρχει αμφιβολία ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν κάτοπτρό τους την ίδια χριστιανική πίστη με την Ε.Ω.;
Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πιστεύουν ότι "μας ξεπαστρεύουν εμβόλιο το εμβόλιο", όπως λέει η σημερινή Ε.Ω.;
Υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες πιστεύουν ότι υπάρχει διάβολος που κυνηγά την ψυχή τους κι ότι χρειάζονται αγιαστούρες για να σωθούν;
Υπάρχει αμφιβολία ότι ο Χριστόδουλος, ακόμα και μετά την αποκάλυψη των επίγειων "θησαυρών" που κατείχε, αντί για αποκαθήλωση διατηρεί την εκτίμηση του χριστεπώνυμου πλήθους;
Το πιο σημαντικό που έχει να κάνει ο ελληνισμός (ό,τι κι αν σημαίνει αυτός ο όρος) είναι να κοιτάξει να διορθώσει τα χάλια του. Παιδεία, ελευθερία και ψωμί είναι οι απαραίτητες προϋποθέσεις ακόμα και σήμερα, πενήντα χρόνια σχεδόν από την εξέγερση του Πολυτεχνείου που αυτά είχε σαν προμετωπίδα.
Παιδεία για να μάθουμε τι συμβαίνει στον κόσμο και να αντιληφθούμε και την ιστορία μας.
Ελευθερία από δεσμά που μας κρατούν στο σκοτάδι (ατομικά κι ομαδικά) για δυο χιλιάδες χρόνια.
Ψωμί, γιατί όταν πεινά ο άνθρωπος παύει να είναι άνθρωπος και γίνεται ζώο που αναζητά την τροφή του, ικανός για βία, ζητιανιά και υποδούλωση ακόμα.
Οι συνδικαλιστές καλλιτέχνες πήραν φωτιά με την αποφυλάκιση του Λιγνάδη και οι συνδικαλιστές Δικαστές απάντησαν. Ο χορός της αντιπαράθεσης καλά κρατεί.
Θα σχολιάσω ένα σημείο που βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Είναι η δικαιοσύνη τυφλή; Πρέπει να είναι τυφλή; Να είναι και κουφή; Να αποφασίζει με βάση το γράμμα του νόμου ή να ακούει και το βουητό της κοινωνίας; Πρέπει να εκφράζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα;
Λοιπόν, εξ ορισμού η δικαιοσύνη υπάρχει ακριβώς για να αποδίδει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Μόνο που αυτό το κάνει μέσα από περίπλοκες διαδικασίες που θεωρούνται αναγκαίες για να εξασφαλίζονται παράλληλα και τα ατομικά δικαιώματα. Η ισορροπία ανάμεσα στις δύο παραπάνω προτάσεις κάνει την δικαιοσύνη "δίκαιη" ή "άδικη", αποδεκτή ή όχι.
Κρίνουν λοιπόν οι δικαστές με βάση τους νόμους κυρίως, έχοντας ταυτόχρονα το αυτί τους τεντωμένο προς την κοινωνία. Κι αποφασίζουν με τον νόμο. Όχι με βάση την δημοφιλία, αλλά με βάση την νομιμότητα. Ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να αποκλίνει σημαντικά του αρχικού σκοπού που είναι το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο κατά τεκμήριο αθώος υπόδικος Λιγνάδης κρίθηκε προφυλακιστέος κι όταν αποδείχθηκε η ενοχή του (κι ας μένει ακόμα μέχρι την τελική κρίση κατά τεκμήριο αθώος) τότε κρίθηκε αποφυλακιστέος. Είναι μια αντινομία που θίγει το κοινό περί δικαίου αίσθημα κι οδηγεί σε σκέψεις περί μεροληψίας. Και θίγεται το "αίσθημα" της κοινωνίας όχι από την δίκη αυτή και μόνο, αλλά, από μια σειρά αποφάσεων. Σε ποινικές υποθέσεις "φτωχοδιάβολοι" πετάγονται στον Καιάδα ενώ μεγαλόσχημοι αθωώνονται ή αποφυλακίζονται. Σε αστικές υποθέσεις δικαστές και ένστολοι δικαιώνονται ενώ συνταξιούχοι κι εργαζόμενοι συναντούν ένα τοίχος άρνησης των δικαίων αιτημάτων τους.
Ας μην φαίνεται σε κανέναν παράξενο που η κατακραυγή για τον Λιγνάδη εντείνεται. Το θέμα είναι η κυβέρνηση και το επιτελικό της κράτος που είναι μεροληπτικό, αδηφάγο και πηγή απάτης. Από εκεί ξεκινά η αγανάκτηση και στο διάβα της παίρνει φαλάγγι και την "άδικη" δικαιοσύνη και τα άδικα μέτρα και τους άδικους βιαστές της ηθικής ή της τσέπης αυτού του λαού.
Από μεθαύριο Τετάρτη 13/7/22 θα έχω στα χέρια μου το βιβλίο μου με τον τίτλο "Ακήρυχτος Πόλεμος" όπως προανήγγειλα πριν μερικές μέρες με ανάρτηση και στο Φέισμπουκ. Ευχαριστώ τους πολλούς φίλους που υποδέχτηκαν την αναγγελία με 240 λαϊκ και πάνω από 50 σχόλια με ευχές. Όπως είχα πει σε εκείνη την ανάρτηση το βιβλίο θα διατίθεται από εμένα στην τιμή των 10 ευρώ κι η συνενόηση γίνεται μαζί μου στο ημέιλ gtsiridis2012@gmail.com ή στο μέσεντζερ στο Tsiridis Georgios ή τηλεφωνικά στο 6972093606. Για όσους έχουν παραγγείλει θα τους ενημερώσω προσωπικά. Για τους υπόλοιπους θα πω μόνο ότι δεν είναι έκδοση κάποιου εκδοτικού οίκου επομένως τα αντίτυπα είναι περιορισμένα στον αριθμό.
Το βιβλίο έχει 316 σελίδες, έχει εξώφυλλο αυτό της φωτογραφίας και στο οπισθόφυλλο γράφει τα εξής:
«Το καλοκαίρι του 2011 η Ελλάδα ετοιμαζόταν πυρετωδώς να υποθηκεύσει το μέλλον της σε δανειστές της, μπαίνοντας σε μια βαθιά ύφεση με άμεση προοπτική την φτώχεια του λαού της. Στο κέντρο μιας πρωτοφανούς δίνης, η μικρή χώρα είχε γίνει πειραματόζωο και στροβιλιζόταν από ρεύματα ενός πολύ μεγάλου και Ακήρυχτου Πολέμου μεταξύ Ανατολής και Δύσης, μεταξύ Νότου και Βορά, μεταξύ των Αναπτυγμένων και των Αναπτυσσόμενων οικονομιών. Ήταν ένας πόλεμος κρατών και πολυεθνικών με ανοιχτές συγκρούσεις στους παγκόσμιους και διεθνείς οργανισμούς και κρυφές μάχες των μυστικών υπηρεσιών.
Μπλεγμένος σε ένα τέτοιο πολεμικό παιχνίδι αυτού του ακήρυχτου πολέμου, ταξίδευα τον Ιούνιο του 2011 στον Ινδικό Ωκεανό, σαν αρχιμηχανικός αλλά και πράκτορας της CIA, σε δράσεις που είχαν στόχο την αποσταθεροποίηση της Κίνας. Παράλληλα όμως κάποιοι είχαν ήδη αποσταθεροποιήσει την δική μου ζωή κι επιβουλεύονταν κάθε άτομο που αγαπούσα και κάθε αξία που πίστευα. Μέσα σε ένα εξάμηνο έζησα τον βρόμικο πόλεμο, πόνεσα, μίσησα κι αγάπησα. Βρέθηκα να αναζητώ την λύτρωση τον Φεβρουάριο του 2012 σε μιαν Αθήνα που συνταρασσόταν από μάχες διαδηλωτών κι αστυνομικών και που καιγόταν ολόκληρη από άκρη σε άκρη.»
Τα γεγονότα εκτυλίσσονται σε μια βαλκανική όπου πολεμούν σε αγώνα ζωής ή θανάτου η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία της Κωνσταντινούπολης και το Βουλγαρικό Κράτος της Οχρίδας. Οι μάχες που δίνονται φτάνουν στην Αθήνα, την Πελοπόννησο και καταλήγουν στην Λαμία, στον Σπερχειό όπου οι Βυζαντινοί κερδίζουν την κρίσιμη, αποφασιστική μάχη αυτού του πολέμου το 997 μ.Χ. Αμέσως μετά ξεκινά η αναζήτηση του "ΧΙΛΙΑ" του βιβλίου στο οποίο βρίσκονται οι λεπτομέρειες για την κατάκτηση του θεϊκού βασιλείου. Πρόκειται για ένα κυνήγι "χαμένου θησαυρού" με έπαθλο την κυριαρχία της οικουμένης.
Στο οπισθόφυλλο υπάρχει ένα κομμάτι από τον πρόλογο του βιβλίου. Λέει το κομμάτι αυτό:
«Η Αγνή, συγκινημένη, έβαλε τα πράγματα που είχε φέρει από την Αθήνα σε μια σειρά. Ήταν τα ημερολόγια που περιέχονταν στο κιβώτιο με τους κώδικες. Εκεί μέσα είχε κλειστεί κι ένα κομμάτι της δικής της ζωής. Όλα αυτά είχαν συμβεί πριν από είκοσι περίπου χρόνια, όταν εκείνη ήταν ακόμη δεκατεσσάρων ή δεκαπέντε ετών παιδί.
Ξεχώρισε τα τετράδια με χρονολογική σειρά. Κράτησε σημειώσεις. Πότε γράφτηκε το καθένα, πού γράφτηκε, σε ποια περίοδο αναφερόταν. Είδε πως από τα δεκαπέντε ημερολόγια που υπήρχαν στο κιβώτιο, τα δώδεκα ήταν της Ελένης. Δύο ανήκαν στον Ρωμανό κι ένα στον Δημήτριο. Έπρεπε να βρει τον σωστό τρόπο για να τα κατατάξει. Σκέφτηκε πως ίσως χρειαζόταν να γράψει κι εκείνη κάποιες επεξηγήσεις. Ύστερα είδε πως δεν υπήρχε λόγος. Τα δεκαπέντε ημερολόγια από μόνα τους τα έλεγαν όλα.
Τα τοποθέτησε μέσα στο κιβώτιο ώστε να διαβάζονται με την σειρά. Έγραψε πάνω σε μια περγαμηνή έναν τίτλο και κόλλησε την περγαμηνή έξω από το κιβώτιο. Κοίταξε το έργο της. Αυτό το κιβώτιο αποτελούσε ένα ολόκληρο βιβλίο με δεκαπέντε κεφάλαια. Ο τίτλος του ήταν «Χίλια» με υπότιτλο «ημερολόγια του 1.000 μ.Χ.». Ικανοποιημένη, τοποθέτησε το κιβώτιο στην πιο περίοπτη θέση της βιβλιοθήκης της.»
Όπως φαίνεται κι από το παραπάνω τμήμα του προλόγου, όλο το βιβλίο αποτελείται από 15 επιστολές γραμμένες σε πρώτο πρόσωπο με σημειώσεις για το πότε γράφτηκαν, πού γράφτηκαν και σε ποια περίοδο αναφέρονται. Οι δώδεκα εξ αυτών είναι γραμμένες από την Ελένη, μια Ελληνίδα και Αθηναία, κόρη του σοφού Ζήνωνα Χλωρού. Δύο εξ αυτών των επιστολών είναι γραμμένες από τον Ραντομίρ ή Ρωμανό, τον γιο και διάδοχο του Σαμουήλ, Τσάρου της Βουλγαρίας. Μια επιστολή ακόμη είναι γραμμένη από τον Δημήτριο Κορυδαλλέα, αξιωματικό του Ρωμαϊκού Στρατού από την Θεσσαλονίκη. Τα μέρη όπου εκτυλίσσονται τα γεγονότα είναι η Αθήνα, η Κωνσταντινούπολη, η Θεσσαλονίκη, ο Άθως, η Αχρίδα, η Άνδρος, η Ανάφη και η Κρήτη.
Για τους λάτρεις των ιστορικών αναγνωσμάτων το βιβλίο προσφέρει πολλά. Αποδίδεται το χρώμα της εποχής και των τόπων και δένονται οι σκέψεις και τα συναισθήματα των ηρώων με την εποχή τους. Βλέπουμε από την μια την θρησκευτική ανοχή κι από την άλλη την μισαλλοδοξία. Θα διακρίνουμε στα πρόσωπα του έργου τον έρωτα, τις διπλές σκέψεις, την ταπείνωση και την καθαρή αφοσίωση. Θα ζήσουμε ανατροπές κι εκπλήξεις με γεωπολιτικές συνέπειες. Πάνω στα βουνά της Κρήτης θα μας περιμένει μια ελεύθερη Ελλάδα για να μας εκπλήξει με την ευφυΐα της και την απελπισία της ταυτόχρονα. Όσοι ταξιδέψουν με το βιβλίο αυτό, θα έχουν κάτι να σκεφτούν και να αναπολήσουν.
Πολύ σύντομα θα διατίθεται και το νέο μου βιβλίο "Στα Άκρα" με υπότιτλο "Η χρυσαυγίτισσα κι ο κνίτης" που γράφτηκε το 2012 και το επιμελήθηκα προσφάτως για να το εκδώσω.
Σε μια συνοπτική παρουσίασή του είχα γράψει:
Πρόκειται για τον θυελλώδη έρωτα ενός Κνίτη με μια Χρυσαυγίτισσα, πριν ακόμα η Χρυσή Αυγή μπει στην Βουλή. Τα γεγονότα διαδραματίζονται το δίμηνο Απριλίου-Μαΐου του 2012 και μπλέκονται χούλιγκαν, κυκλώματα δικηγόρων και πολιτικές αντιπαραθέσεις.προσφάτως για να το εκδώσω.
Σε μια συνοπτική παρουσίασή του είχα γράψει:
Πρόκειται για τον θυελλώδη έρωτα ενός Κνίτη με μια Χρυσαυγίτισσα, πριν ακόμα η Χρυσή Αυγή μπει στην Βουλή. Τα γεγονότα διαδραματίζονται το δίμηνο Απριλίου-Μαΐου του 2012 και μπλέκονται χούλιγκαν, κυκλώματα δικηγόρων και πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Το βιβλίο είναι γραμμένο σε μια περίοδο όπου η Χρυσή Αυγή ανερχόταν. Το εκλογικό της ποσοστό ακόμη ήταν μηδαμινό (0,6%) αλλά είχε σημειώσει επιτυχία στις δημοτικές του 2010 στην Αθήνα και σε μεγάλες πόλεις και αισιοδοξούσε. Πραγματικά, στις εκλογές που έγιναν τον Μάιο και Ιούνιο του 2012 (μετά την λήξη της δράσης του βιβλίου) η Χρυσή Αυγή πήρε το αξιόλογο 7%. Ένα χρόνο μετά αποκαλύφθηκε η εγκληματική της δράση.
Η δράση του βιβλίου τελειώνει τον Απρίλιο του 2012, πριν από εκείνες τις διπλές εκλογές που της έδωσαν το 7% και πριν από την επίσημη αποκάλυψη της εγκληματικής της φύσης. Στο διάστημα αυτό, γνωρίζουν για την Χρυσή Αυγή και την καταγγέλλουν μόνον οι αντίπαλοί της στην αριστερά και οι μυημένοι. Πολλοί παρασύρονται από ένα φωτοστέφανο που της φορούν κάποιοι δημοσιογράφοι. Εφημερίδες και ΜΜΕ την κανακεύουν γιατί την θεωρούν αντίδραση στην ανερχόμενη επίσης εκείνο το διάστημα αριστερά. Ήταν η περίοδος όπου το ΠαΣοΚ και η Νέα Δημοκρατία φυλλορροούσαν προς κάθε κατεύθυνση ενώ ο Σύριζα, η Δημάρ και το ΚΚΕ ανέβαιναν.
Σε αυτές τις συνθήκες μια όμορφη κοπέλα από δεξιά οικογένεια (η Αλίκη) έλκεται από τις θεωρίες του εθνικισμού και της Χρυσής Αυγής. Ένας γείτονάς της (ο Στράτος) είναι φοιτητής και συνεπής οπαδός και μέλος του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Μεταξύ τους υπάρχει, φυσικά, απέχθεια και μίσος, όμως τα γεγονότα έρχονται έτσι που οι δυο νέοι συναντιούνται. Βρίσκονται σε μια παρέα φοιτητών και εργαζόμενων νέων, όπου το οπαδικό ποδόσφαιρο και η πολιτικές αντιπαραθέσεις κυριαρχούν. Μια άγρια σύγκρουση οπαδών-χούλιγκαν Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού με θανατηφόρες συνέπειες είναι το ξεκίνημα μιας σειράς γεγονότων που ενοχοποιούν κάποια από τα παιδιά της παρέας. Μια απαγωγή είναι το έναυσμα της σχέσης της Αλίκης και του Στράτου. Ένας εμπρησμός του σπιτιού ενός δικαστικού, οδηγούν τους δυο νέους, τον Κνίτη και την Χρυσαυγίτισσα, στην ανάγκη να συντονιστούν και να αποκτήσουν κοινή δράση και επαφή. Ο στόχος τους είναι να σώσουν τους φίλους τους, τα παιδιά της παρέας, που κινδυνεύουν να μπλέξουν σε κυκλώματα παράνομων μεγαλοδικηγόρων και δικαστικών. Μέσα από αυτή την κοινή δράση, γνωρίζονται, και παρά τις αγεφύρωτες πολιτικές τους διαφωνίες, ερωτεύονται. Η συνέχεια γίνεται πολύπλοκη καθώς με τις αποκαλύψεις που κάνουν μπαίνουν στην μύτη μιας μαφίας πολλών "καθώς πρέπει" κυρίων που τους στοχοποιεί.
Μέσα
σε ένα κλίμα των τραγουδιών του Σαββόπουλου (το μυστικό τοπίο) και του
Θεοδωράκη (όμορφη πόλη) ξεκινά και τελειώνει μια ιστορία όπου ο έρωτας
συγκρούεται με τις κοινωνικές αντιθέσεις. Αυτή τη φορά δεν είναι οι
οικογενειακές παραδόσεις που στέκονται εμπόδιο στον έρωτα αλλά οι
πολιτικές προτιμήσεις κι οι ιδεολογίες. Κι όπως συμβαίνει πάντα στα
παραμύθια, ο έρωτας στο τέλος νικά, αλλά, πληρώνει ένα πανάκριβο τίμημα.
Για να είμαι τίμιος με τον αναγνώστη πρέπει να πω ότι το βιβλίο αυτό δεν μου το εξέδωσαν το 2014 γιατί μου είπαν ότι διαφωνούν με το περιεχόμενό του. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι μια χρυσαυγίτισσα φαινόταν υπό ένα πρίσμα θετικό μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Δεν επέμεινα, ήξερα εξάλλου ότι το κλίμα ήταν βαρύ με την δολοφονία του Παύλου Φύσα και την δίκη της Χρυσής Αυγής. Δεν ήταν η ώρα κατάλληλη γι αυτό το βιβλίο. Τώρα, δέκα χρόνια μετά την συγγραφή του δεν ξέρω αν είναι ακόμα νωρίς. Τέλος πάντων, υπάρχει μια κάποια απόσταση χρονική που ίσως επιτρέψει μια πιο ψύχραιμη ανάγνωση του βιβλίου. Εξάλλου κάνω αυτο-έκδοση κι έτσι δεν εξαρτώμαι πια από τον εκδότη, γι αυτό προχώρησα. Θεώρησα όμως σωστό να τα σημειώσω όλα αυτά για να τα έχει ο αναγνώστης υπ 'όψιν του.
Στο
εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του βιβλίου βλέπει κανείς το μνημείο των
εραστών της Τερουέλ και στο οπισθόφυλλο μια σκηνή σύγκρουσης των ΜΑΤ με
χούλιγκαν.
Η διοίκηση του Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας εισηγείται στην οικονομική επιτροπή 38 προσλήψεις προσωπικού. Πρόκειται για τον ετήσιο προγραμματισμό και οι 38 θέσεις αφορούν το έτος 2023.