Οι συνδικαλιστές καλλιτέχνες πήραν φωτιά με την αποφυλάκιση του Λιγνάδη και οι συνδικαλιστές Δικαστές απάντησαν. Ο χορός της αντιπαράθεσης καλά κρατεί.
Θα σχολιάσω ένα σημείο που βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Είναι η δικαιοσύνη τυφλή; Πρέπει να είναι τυφλή; Να είναι και κουφή; Να αποφασίζει με βάση το γράμμα του νόμου ή να ακούει και το βουητό της κοινωνίας; Πρέπει να εκφράζει το κοινό περί δικαίου αίσθημα;
Λοιπόν, εξ ορισμού η δικαιοσύνη υπάρχει ακριβώς για να αποδίδει το κοινό περί δικαίου αίσθημα. Μόνο που αυτό το κάνει μέσα από περίπλοκες διαδικασίες που θεωρούνται αναγκαίες για να εξασφαλίζονται παράλληλα και τα ατομικά δικαιώματα. Η ισορροπία ανάμεσα στις δύο παραπάνω προτάσεις κάνει την δικαιοσύνη "δίκαιη" ή "άδικη", αποδεκτή ή όχι.
Κρίνουν λοιπόν οι δικαστές με βάση τους νόμους κυρίως, έχοντας ταυτόχρονα το αυτί τους τεντωμένο προς την κοινωνία. Κι αποφασίζουν με τον νόμο. Όχι με βάση την δημοφιλία, αλλά με βάση την νομιμότητα. Ωστόσο το τελικό αποτέλεσμα δεν μπορεί να αποκλίνει σημαντικά του αρχικού σκοπού που είναι το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Στην προκειμένη περίπτωση, ο κατά τεκμήριο αθώος υπόδικος Λιγνάδης κρίθηκε προφυλακιστέος κι όταν αποδείχθηκε η ενοχή του (κι ας μένει ακόμα μέχρι την τελική κρίση κατά τεκμήριο αθώος) τότε κρίθηκε αποφυλακιστέος. Είναι μια αντινομία που θίγει το κοινό περί δικαίου αίσθημα κι οδηγεί σε σκέψεις περί μεροληψίας. Και θίγεται το "αίσθημα" της κοινωνίας όχι από την δίκη αυτή και μόνο, αλλά, από μια σειρά αποφάσεων. Σε ποινικές υποθέσεις "φτωχοδιάβολοι" πετάγονται στον Καιάδα ενώ μεγαλόσχημοι αθωώνονται ή αποφυλακίζονται. Σε αστικές υποθέσεις δικαστές και ένστολοι δικαιώνονται ενώ συνταξιούχοι κι εργαζόμενοι συναντούν ένα τοίχος άρνησης των δικαίων αιτημάτων τους.
Ας μην φαίνεται σε κανέναν παράξενο που η κατακραυγή για τον Λιγνάδη εντείνεται. Το θέμα είναι η κυβέρνηση και το επιτελικό της κράτος που είναι μεροληπτικό, αδηφάγο και πηγή απάτης. Από εκεί ξεκινά η αγανάκτηση και στο διάβα της παίρνει φαλάγγι και την "άδικη" δικαιοσύνη και τα άδικα μέτρα και τους άδικους βιαστές της ηθικής ή της τσέπης αυτού του λαού.
