01 ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ο ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ και ΙΑΚΩΒΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ

Το βιβλίο του οποίου τις δημοσιεύσεις ξεκινώ από σήμερα έχει τον πλήρη τίτλο:

 "ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ"

και υπότιτλο:

" στην Ελλάδα και την Ευρώπη του 16ου αι. μ.Χ."

Είναι ιστορικό μυθιστόρημα και φυσικά ισχύει γι αυτό ό,τι ισχύει για όλα τα μυθοπλαστικά δημιουργήματα που πατούν πάνω (συμπλέκονται) σε ιστορικά πρόσωπα και ιστορικά γεγονότα.

Στο βιβλίο υπάρχουν πολλές παραπομπές (πάνω από 100 συνολικά) εξαιτίας του γεγονότος ότι η μυθοπλασία χρησιμοποιεί πάρα πολλά ιστορικά στοιχεία. Κάθε φορά που υπάρχει παραπομπή, θα την παραθέτω κάτω από το κείμενο της κάθε ανάρτησης. 

Για δύο εξ αυτών θα γίνει εξαίρεση και θα προηγηθούν. Εξ άλλου είναι και μακροσκελέστατες παραπομπές. Πρόκειται για τις δύο κύριες ιστορικές προσωπικότητες, αυτές που εμπεριέχονται και στον τίτλο του βιβλίου "ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ". Αυτές θα τις δώσω εδώ στην αρχή. Ο αναγνώστης αξίζει να μάθει ποιος ήταν ο Ιάκωβος Ηρακλείδης (1511-1563) και ποιος ήταν ο Δον Χουάν (1547-1578) πριν αρχίσει να διαβάζει το βιβλίο.

Ο Ηρακλείδης απεικονίζεται σε νόμισμα που έκοψε για την Μολδαβία το 1563 όταν ήταν Ηγεμών

 

ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ

Ο Ιωάννης Ιάκωβος Ηρακλείδης ή απλά Ιάκωβος Βασιλικός (1511-1563) ήταν ο πρώτος Έλληνας που επιδίωξε με σοβαρές προϋποθέσεις την απελευθέρωση της Ελλάδας από την ξένη κυριαρχία, αναστατώνοντας με τη δράση του ολόκληρη την Ευρώπη. Επιπλέον υπήρξε κυβερνήτης της Μολδαβίας για δύο χρόνια, από το Νοέμβριο του 1561 ως τον Νοέμβριο του 1563. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι υπήρξε ο πρώτος, επίσημα Προτεστάντης μονάρχης στην Ανατολική Ευρώπη. Τόπος γέννησής του η Σάμος ή το Ηράκλειο της Κρήτης. Ταξίδεψε αρκετά στην Ευρώπη και πολέμησε σαν εθελοντής του στρατού της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας υπό τον Κάρολο Κουίντο, στον πόλεμο ενάντιο στον Ερρίκο Β΄ της Γαλλίας (ο λεγόμενος Ιταλικός Πόλεμος του 1551). Μετά την ήττα στην μάχη στο Ρεντύ (1554) πήγε στην Βυττεμβέργη, στην Λιθουανία και στην Πολωνία. Εν τω μεταξύ είχε ήδη μεταστραφεί στον Προτεσταντισμό και είχε γνωριστεί με τον μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο Φίλιππο Μελάγχθωνα και άλλους θρησκευτικούς ηγέτες. Το 1556 πήγε στη Μολδαβία, όπου μπήκε στην υπηρεσία του πρίγκιπα Αλεξάνδρου Λεπουσνεάνου, ηγεμόνα της Μολδαβίας. Ο Λεπουσνεάνου τον υποπτεύθηκε ως σφετεριστή και τον ανάγκασε να φύγει, πρώτα στο Μπρασώφ, και έπειτα στα εδάφη του Αλβέρτου Λάσκι στην Τρανσυλβανία. Ο Λάσκι σύντομα πείστηκε να βοηθήσει τον Ηρακλείδη στην προσπάθειά του να κατακτήσει τον θρόνο της Μολδαβίας, ακόμη και αν έβαζε ενέχυρο τα εδάφη του. Ο Ηρακλείδης απέκτησε στρατιωτική υποστήριξη και τελικά πέτυχε, με την βοήθεια και του Φερδινάνδου της Αυστρίας, να κερδίσει τον θρόνο. Σαν κυβερνήτης έκανε κρατική θρησκεία τον Λουθηρανισμό. Η πλειοψηφία των ντόπιων κατοίκων ήταν Ορθόδοξοι και τον είδαν ως εικονομάχο εξαιτίας της ρητορικής του ενάντια στα είδωλα, αν και ποτέ δεν κατέστρεψε θρησκευτικές εικόνες. Αυτό μαζί με την απόφαση του να παντρευτεί μια αλλοδαπή (μια Πολωνέζα), και τους νέους και αυξανόμενους φόρους αλλά και την επιρροή που του ασκούσαν οι ξένες δυνάμεις, οδήγησε σε μια συνωμοσία των Βογιάρων που υποκινήθηκε από τον υψηλό αξιωματούχο Στέφαν Τόμσα. Αντιμέτωπος με μια μεγάλης κλίμακας εξέγερση, ο Ηρακλείδης υποχώρησε στο φρούριο της Σουτσεάβα και αντιστάθηκε σε μια τρίμηνη πολιορκία. Τελικά, συνελήφθη και θανατώθηκε από τον ίδιο τον Τόμσα. Ο Ηρακλείδης υπήρξε αθεράπευτος εραστής της επίδοξης απελευθέρωσης της ελλαδικής γης, καθώς ενδιαφέρονταν για την αποτίναξη του οθωμανικού ζυγού από ολόκληρη τη Βαλκανική χερσόνησο. 

(ΠΗΓΕΣ: Βικιπέδια/ Wikipedia/ Δημ. Πασχάλης “Ημερολόγιο Μεγάλης Ελλάδος» Άνδρος, 1935/ Ανδρόνικος Φάλαγγας “Ιάκωβος Βασιλικός”/ Στήβεν Ρούνσιμαν “Ιάκωβος Βασιλικός Μαρκέτι/ Κωνστ. Σάθας “Μεσαιωνική Βιβλιοθήκη”/ Βουτιερίδης “Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας” τόμος Β’ Αθήνα, 1927/ “Παγκόσμιος Ιστορία” Ελευθερουδάκης, σελ. 573/ κ.α.)

Αναλυτική περιγραφή για όλη τη δράση του Ιάκωβου Ηρακλείδη υπάρχει στο βιβλίο του Δ. Πασχάλη «Ημερολόγιο Μεγ. Ελλάδος». 

Με συστάσεις από τον Μελάγχθωνα και τον Κάρολο Ε’ επισκέφτηκε τον βασιλέα της Δανίας. Πήγε στη Λιθουανία όπου πειραματίστηκε με τις αιρετικές απόψεις ενός προτεστάντη και παγανιστή ταυτόχρονα θεολόγου. Κατόπιν επισκέφτηκε τον βασιλέα της Πολωνίας. Ήθελε να εξετάσει τρόπους εφαρμογής της ανεξιθρησκίας ή του προτεσταντισμού σε αυτές τις χώρες και να ερευνήσει τη δυνατότητα συγκερασμού προτεσταντισμού-ορθοδοξίας και καθολικισμού ενώ παρακινούσε τους βασιλιάδες για μια αξιόλογη σταυροφορία και επέμβαση στα ελληνικά εδάφη. Στη Μολδαβία, έκανε την πρώτη του επίσκεψη το 1556 σαν ξάδελφος της Ρωξάνδρας και είδε ότι ο ηγεμόνας σύζυγός της, Αλέξανδρος Λεπουσνεάνου, ήταν τυραννικός και καθόλου αγαπητός στον λαό ή στους Βογιάρους. Τον εντυπωσίασε όμως τόσο πολύ ώστε να μπει ακόμη και στην κυβέρνησή του. Κάποιες ιδέες του Ιάκωβου ήταν πρωτότυπες και ο Λεπουσνεάνου τις υιοθέτησε και μια από αυτές ήταν και η μεταφορά της πρωτεύουσας από την Σουτσεάβα στο Ιάσιο. Στη συνέχεια όμως ο Μολδαβός ηγεμόνας άρχισε να υποπτεύεται ότι ο νεοφερμένος συγγενής της γυναίκας του είχε βάλει στο μάτι τον θρόνο του και προσπάθησε να απαλλαγεί από την παρουσία του. Σκέφτηκε σαν πιο δραστική λύση την δολοφονία και προσπάθησε να τον δηλητηριάσει. Η Ρωξάνδρα όμως κατάλαβε το σχέδιο του συζύγου της και τον ειδοποίησε έγκαιρα. Τον γλίτωσε καθώς τον βοήθησε να φύγει αμέσως από την Σουτσεάβα και να καταφύγει στο Μπρασώφ της Τρανσυλβανίας. Ο Ιάκωβος έκανε κι άλλες επισκέψεις στις ευρωπαϊκές αυλές και επανήλθε στη Μολδαβία το 1561 με στρατό που δημιούργησε χάρη σε ένα πάμπλουτο πρίγκιπα φίλο του, τον Αλβέρτο Λάσκη, που ήταν Παλατίνος της Σιραδίας και ο οποίος δεν δίστασε να ξοδέψει μια περιουσία για χάρη του. Τα αυτοκρατορικά έγγραφα και η προσωπικότητα του Ιάκωβου ήταν η καλύτερη εγγύηση για τη χρηματοδότηση των εγχειρημάτων του. Η πρώτη του στρατιωτική απόπειρα εισβολής στη Μολδαβία, που κόστισε στον Λάσκη δέκα χιλιάδες φλωριά, δεν είχε επιτυχία αλλά ο Ιάκωβος δεν το έβαλε κάτω. Με τη βοήθεια του Φερδινάνδου της Αυστρίας, αδελφού του Καρόλου που είχε στο μεταξύ πεθάνει, και με ικανό στράτευμα μπήκε στη Μολδαβία, νίκησε τον Λεπουσνεάνου και στις 10 Νοεμβρίου του 1561 στέφθηκε στη Σουτσεάβα Ηγεμών της Μολδαβίας. Ο Λεπουσνεάνου ζήτησε τη βοήθεια του Σουλτάνου για να επανέλθει αλλά με ένα φιλοδώρημα 40.000 άσπρων, έναντι του συνήθους των 30.000, ο Σουλεϊμάν, έδωσε την έγκρισή του για την νομιμοποίησή του Ιάκωβου. Ένας Οθωμανός τσαούσης μετέφερε πεσκέσι από την Κωνσταντινούπολη και τον Σουλτάνο τα σύμβολα της εξουσίας του Ιάκωβου επί της Μολδαβίας, την ηγεμονική κούκα, το φλάμπουρο, το αδαμαντοκόλλητο ξίφος, και ένα σιδερένιο ρόπαλο.

 

ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ή ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ

Ιωάννης της Αυστρίας (24 Φεβρουαρίου 1547 – 1 Οκτωβρίου 1578), παραδοσιακά γνωστός ως o Δον Χουάν της Αυστρίας, [στα ισπανικά ως Don Juan de Austria και στα Γερμανικά ως Ritter Johann von Österreich], ήταν ένας νόθος γιος του αυτοκράτορα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Καρόλου κουίντου, του Ε’. Έγινε αρχηγός του ισπανικού στρατού στην υπηρεσία του ετεροθαλούς αδελφού του, του Φιλίππου της Ισπανίας και είναι γνωστός για τη μεγάλη νίκη του στη ναυμαχία της Ναυπάκτου το 1571 εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Γεννήθηκε στην ελεύθερη αυτοκρατορική πόλη του Regensburg στο Άνω Παλατινάτο, και ήταν καρπός της συνεύρεσης του αυτοκράτορα Κάρολου και της Μπάρμπαρα Μπλόμπεργκ και πήρε το όνομα Ιερώνυμος. Ο Κάρολος φρόντισε ώστε από τριών ετών να τεθεί κάτω από την φροντίδα φροντίδα ενός παλιού του φίλου, του Αδριανού Ντυμπουά και της συζύγου του Μαγδαληνής Ντυμπουά. Το 1550 εγκαταστάθηκαν στο Λεγκανιέ, στην Ισπανία, ένα χωριό έξω από τη Μαδρίτη. Από τα επτά του τον είχε υπό την προστασία του ο αυλικός Δον Λουί Ντα Γκιγιάδα. Η σύζυγος του Ντον Λουί η Δόνα Μαγδαληνή φρόντισε τον μικρό Ιερώνυμο και του έδωσε την ανάλογη με την καταγωγή του παιδεία μαθαίνοντας τον μεταξύ άλλων Γαλλικά και Λατινικά. Όταν ο Κάρολος παραιτήθηκε από τον ισπανικό θρόνο το 1556, αποσύρθηκε από τις Βρυξέλλες είδε πολλές φορές τον γιο του πριν από το θάνατό του. Είχε εκφράσει την ελπίδα να ακολουθήσει ο νεαρός Ιερώνυμος εκκλησιαστική σταδιοδρομία. Ο κληρονόμος του Καρόλου νόμιμος γιος του Φίλιππος Β΄ της Ισπανίας το 1559, γνωρίζοντας τη βούληση του πατέρα του, κάλεσε τον Γκιγιάδα και τον Ιερώνυμο για κυνήγι. Ο Φίλιππος ρώτησε τον Ιερώνυμο αν γνώριζε ποιος ήταν ο πραγματικός του πατέρας. Όταν το αγόρι είπε ότι δεν ήξερε, ο Φίλιππος τον αγκάλιασε και του εξήγησε ότι είχαν τον ίδιο πατέρα και ότι ήταν ετεροθαλή αδέλφια. Του έδωσε τίτλους και χρήματα αλλά δεν του επέτρεψε να ονομαστεί “υψηλότατος” και επομένως διάδοχος (infante). Στις δημόσιες τελετές, ο Δον Χουάν στεκόταν πίσω από τη βασιλική οικογένεια, αλλά μπροστά από τους ευγενείς. Δεν ζούσε στο βασιλικό παλάτι αλλά σε δική του οικία. Μετά την περίφημη ναυμαχία της Ναυπάκτου (1571) όταν ηγήθηκε του στόλου της δύσης και νίκησε τον στόλο των Τούρκων, σε γράμματα αναφέρεται ως “υψηλότατος” και “πρίγκιπας”. 

(ΠΗΓΕΣ: “Παγκόσμιος Ιστορία”, Ελευθερουδάκης σελ. 571/ Αγγλική Wikipedia/ “Ιστορία της Ανθρωπότητας”, της Ουνέσκο/ Ρότζερ Κρόουλυ “Οι αυτοκρατορίες των θαλασσών/ Μπρωντέλ “Μεσόγειος”/ Ιστορία Ελληνικού Έθνους, τόμος Ι’ σελ. 317-322/ θεατρικό έργο του Φρίντριχ Σίλλερ «Δον Χουάν»/ κ.α.)

 

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι

ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ Η ΜΕΝΔΩΝΗ;

ΨΑΧΝΟΥΜΕ ΓΙΑ "ΑΘΩΑ" ΘΥΜΑΤΑ;

***************************************

 

Δεν καταλαβαίνω τι μανία έχει πιάσει την αντιπολίτευση ή το σωματείο των ηθοποιών και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την Μενδώνη. Της ζητούν να παραιτηθεί. Γιατί; Τι έκανε η Μενδώνη; Διόρισε τον Λιγνάδη, λένε. Χωρίς διαδικασίες λένε, αφού κατάργησε την ισχύουσα προκήρυξη για λόγους δημοσίου συμφέροντος. Τον κάλυψε όσο μπορούσε και του έδωσε χρόνο, λένε, να απομακρύνει ενοχοποιητικά στοιχεία από το σπίτι του.

Είναι όμως έτσι;

Α.-

Διόρισε η Μενδώνη τον Λιγνάδη; Από πού κι ως πού έχει τέτοια δύναμη μια κυριούλα υπάλληλος (ανώτερη) του υπουργείου που ήταν πάντα κοντά στο ΠαΣοΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου και μπήκε ως "σώγαμπρη" στην κυβέρνηση Μητσοτάκη; Εντολή πήρε η Μενδώνη και, επ' ευκαιρία, γνώρισε κι έναν θεατράνθρωπο που με δική της υπογραφή μπήκε διευθυντής του εθνικού.

***

Ο ΛΙΓΝΑΔΗΣ ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΠΡΙΝ ΑΚΟΜΗ ΓΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΠΡΙΝ Η ΜΕΝΔΩΝΗ ΜΑΘΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΥΠΟΥΡΓΟΣ.

ΠΟΙΟΣ ΤΟΝ ΕΒΑΛΕ, ΛΟΙΠΟΝ, ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ;

***

Β.-

Λένε πως τον διόρισε χωρίς διαδικασίες καταργώντας τον νόμο του Σύριζα που προέβλεπε προκήρυξη της θέσης. Μα, η Μενδώνη δεν μπορεί να καταργεί νόμους ούτε να τους ψηφίζει. Αυτή είναι δουλειά της Βουλής. Που φυσικά πήρε εντολή για να το κάνει.

***

Η ΔΙΑΤΑΞΗ ΠΕΡΙ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ Ο ΛΙΓΝΑΔΗΣ ΚΙ ΑΥΤΟ ΞΕΠΕΡΝΑ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ ΤΗΝ ΜΕΝΔΩΝΗ.

ΠΟΙΟΣ, ΛΟΙΠΟΝ, ΤΟΝ ΈΒΑΛΕ ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΤΟΥ;

***

Γ.-

Την κατηγορούν για συγκάλυψη. Μα, τι έχει να κερδίσει η Μενδώνη από ενδεχόμενη αναζήτηση στα κιτάπια του κατηγορούμενου; Οι ΜΚΟ που μπορεί να εμπλέκονται δεν είναι της Μενδώνη, είναι του συγγενικού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού.

***

ΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΚΑΤΑ ΛΙΓΝΑΔΗ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ. ΔΕΝ ΤΙΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΣ ΧΡΟΝΟ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΜΚΟ ΟΜΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ, ΝΑ ΣΒΗΣΤΟΥΝ ΑΡΧΕΙΑ, ΝΑ ΑΠΟΣΎΡΘΟΥΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ.

ΠΟΙΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟΥ ΕΔΩΣΕ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΕΙ;

Ας αφήσουν την Μενδώνη στην ησυχία της.

Αν εκείνη δεν καταλαβαίνει από ξεφτίλα, ας την αφήσουν να εξευτελίζεται αυτοβούλως όσο θέλει. Έτσι κι αλλιώς είναι στοιχείο δευτερεύον στην υπόθεση.

Ας στραφούν τα πυρά στον πραγματικό ενορχηστρωτή, τον αρχηγό του επιτελικό κράτους, τον ίδιο τον Μητσοτάκη.

ΤΟ ΨΑΡΙ ΒΡΩΜΑΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ

 

Ο 16ος αιώνας των αποτυχημένων εξεγέρσεων των Ελλήνων

Εν όψει των δημοσιεύσεων των συνεχειών του βιβλίου μου "ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ" που θα αρχίσουν αυτές τις μέρες, σκέφτηκα να γράψω μερικά πράγματα για την χρονική εκείνη περίοδο αντί προλόγου.

ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ

ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Τον 16ο αιώνα η Ελλάδα βρίσκεται σχεδόν ολόκληρη υπό Οθωμανική διοίκηση και εν μέρει υπό Ενετική (Κρήτη, Κύπρος, Ναύπλιο, Ιόνια νησιά), Γενοβέζικη (Χίος και κάποια άλλα νησιά) αλλά και Ισπανο-Γερμανική (Μεθώνη, Κορώνη) κατοχή. Σουλτάνος είναι ο Σουλεϊμάν και κοινός βασιλιάς Ισπανίας και Γερμανίας είναι ο Κάρολος του Οίκου των Αψβούργων).

 

Η οθωμανική αυτοκρατορία είναι πανίσχυρη. Κανείς δεν σκέφτεται να την ανατρέψει ή να την υποτάξει. Αυτό που ζητούν οι Έλληνες (κάποιοι Έλληνες) είναι να ελευθερωθεί μια γωνιά της αυτοκρατορίας στην οποία να υπάρξει ένα ελεύθερο εθνικό κράτος, το ελληνικό.

Η Κωνσταντινούπολη έχει περίπου 100 χρόνια που έχει πέσει στα χέρια των Τούρκων όταν ξεκινά η ιστορία του δικού μας μύθου για την ανάκτηση της ελευθερίας των Ελλήνων από τον οθωμανικό ζυγό. Είναι ιστορικό γεγονός ότι τον 16ο αιώνα γίνονται πολλές προσπάθειες (άγνωστες εν πολλοίς από όλους μας σήμερα) για να απελευθερωθούν οι Έλληνες είτε με την επίκληση βοήθειας από την Δύση (Πάπας, Κάρολος) είτε με τοπικές εξεγέρσεις καπεταναίων Ρωμιών κι Αρβανιτών κυρίως. Η Οθωμανική αυτοκρατορία, όμως, είναι πανίσχυρη και συνθλίβει τις εξεγέρσεις ή τις εισβολές των δυτικών. Οι Ενετοί που φοβούνται τον Οθωμανό, αποφεύγουν να τον προκαλούν και συνεργάζονται εν πολλοίς μαζί του. Το διεθνές πλαίσιο είναι ασφυκτικά δύσκολο, αλλά, δεν λείπουν οι ελπίδες και τα σχέδια. Κάποια από αυτά, και ιδιαίτερα ένα νέο (της μυθοπλασίας μας) ακολουθούμε στο βιβλίο αυτό.

Υπ' όψιν ότι εκείνο τον καιρό δεν υπάρχουν ακόμη εθνικά κράτη κι η ιδέα της εθνικής ελευθερίας είναι ακόμη πολύ πρωτόγονη. Είμαστε 200 χρόνια πριν την γαλλική επανάσταση, είμαστε στον 16ο αι. πολύ πριν τον διαφωτισμό. Όμως ήδη έχει ξεκινήσει κι επικρατεί στον βορά μια επανάσταση, ο προτεσταντισμός, που αμφισβητεί τον Πάπα και την οικουμενικότητα των εξουσιών του. Στον νότο η ορθοδοξία βρίσκεται υπό την σκέπη του Σουλτάνου, αλλά, μια εθνική κατά κάποιο τρόπο συνείδηση αρχίζει να αναπτύσσεται, στηριγμένη στο αρχαίο κι όχι στο μεσαιωνικό παρελθόν της Ελλάδας. Οι ιστορικές αναφορές των αποφασισμένων να αλλάξουν τον ρουν της ιστορίας δεν οδηγούνται και τόσο από την πρόσφατη βυζαντινή ελληνόφωνη ρωμαϊκή αυτοκρατορία που κατέλυσε ο Πορθητής όσο από μια Ελλάδα που θαυμάζει αυτά τα χρόνια η διανόηση στη δύση, την Ελλάδα της αρχαιότητας.

Ένα νέο βιβλίο για τον 16ο αι μ.Χ.

Δον Χουάν, Ντόρια και Βενιέρι. Οι τρεις νικητές της ναυμαχίας της Ναυπάκτου

Καθώς έχουμε ακόμη μπροστά μας ένα μήνα περίπου καθαρό χειμώνα (ως την ισημερία της 20ης Μαρτίου) κι άλλο ενάμιση ώσπου να φανεί η άνοιξη και το Πάσχα (2 Μαΐου), λέω να δημοσιεύσω ένα ακόμη ιστορικό μυθιστόρημά μου.

Πρόκειται για ένα βιβλίο που πιστεύω ότι θα προσφέρει πολλές νέες (με την έννοια ότι είναι σχεδόν άγνωστες) πληροφορίες  για τον ελληνικό μεσαίωνα. Η δράση του τοποθετείται στον 16ο αι. μΧ. σε πολλές από τις βασιλικές αυλές της Ευρώπης και σε περιοχές της Ελλάδας, είτε τουρκοκρατούμενες, είτε βενετοκρατούμενες. Υπάρχει κι ένα πρωτότυπο σενάριο γύρω από το οποίο περιπλέκεται όλη η ιστορία. Ας γίνω, όμως, πιο συγκεκομμένος. 

Το βιβλίο έχει τον τίτλο "ΔΟΝ ΧΟΥΑΝ ΗΡΑΚΛΕΙΔΗΣ" και το έγραψα το 2011. Το κεντρικό του αφήγημα είναι για μια "Εθνική Εταιρεία" (στο πρότυπο της κατοπινής "Φιλικής Εταιρείας") με στόχο (τον ίδιο με της Φιλικής), την απελευθέρωση του έθνους από τον Οθωμανό. 

Τον 16ο αι. υπήρχε μεγάλη κινητικότητα και αναβρασμός στις ελληνικές χώρες. Οι Τούρκοι ήταν στην καλύτερή τους στιγμή, με τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή σουλτάνο και την δύναμή του στο απόγειο. Μεγάλος αντίπαλός του ήταν ο Κάρλ Σενκ (Κάρολος ο Πέμπτος) που ήταν ο αυτοκράτορας της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας με την Γερμανία, Ισπανία, Βόρεια Ιταλία υπό το σκήπτρο του και κτήσεις στην Αμερική και τον νέο κόσμο. Η Βενετία ήταν επίσης μια μεγάλη δύναμη και ο Πάπας αντίπαλος του Σουλτάνου. Υπήρξαν πολλές εξεγέρσεις στην Ελλάδα που όλες υποδαυλίζονταν από την δύση, αλλά, τελικά πνίγονταν στο αίμα. Μέσα στο βιβλίο βάζω (φανταστικά) τους Έλληνες να οργανώνονται μέσα από μια εθνική εταιρεία και να προσπαθούν να ελέγξουν το διεθνές διπλωματικό παιχνίδι έτσι ώστε να καταφέρουν να ελευθερωθούν.

Μέσα από το βιβλίο ταξιδεύει κανείς στην Κερασούντα του Πόντου, στην Χίο, στις Κυκλάδες, στην Κρήτη, στο Ναύπλιο, στην Κέρκυρα και στην Κωνσταντινούπολη, αλλά πηγαίνει και στη Μαδρίτη, στην Κύπρο, στην Μάλτα, στην Βενετία, στο Τορίνο, στην Ρώμη, στο Ιάσιο, στο Άουγκσμπουργκ, στη Βυρτεμβέργη και αλλού. Ζει τον επαναστατικό παλμό εκείνης της εποχής και τον πόθο των Ελλήνων για απελευθέρωση. Πρόκειται για μιαν εποχή για την οποία υπάρχει ένα κενό εθνικής ιστορικής μνήμης. Διαβάζοντάς το κανείς ζει γεγονότα όπως ακριβώς αυτά εκτυλίχθηκαν σε επικές μάχες (π.χ. Ναυμαχία Ναυπάκτου, μάχη του Ίνσμπουργκ) και σε τρομερές πολιορκίες (π.χ. Λευκωσίας, Μάλτας, Κορώνης, Ηρακλείου κτλ).

Κεντρικοί ήρωες είναι δυο υπαρκτά πρόσωπα της ιστορίας. Ο Ιάκωβος Ηρακλείδης, ένας Έλληνας από τον Πόντο που έφτασε να γίνει Ηγεμών της Μολδαβίας και ο Δον Χουάν ο Αυστριακός, ο νικητής της ναυμαχίας της Ναυπάκτου. Πολλά ιστορικά πρόσωπα συνοδευόμενα και από πρόσωπα του μύθου, συνθέτουν ένα σκηνικό που διατρέχει τον 16ο μ.Χ. αι. από το 1520 ως το 1580 μ.Χ..

Ελπίζω πως όσοι το παρακολουθήσετε θα το ευχαριστηθείτε όσο κι εγώ που το απόλαυσα όταν το έγραφα κι έμαθα πράγματα που άνοιξαν τους ορίζοντές μου.

ΕΠΙΤΕΛΙΚΟΣ ΚΡΑΤΙΣΜΟΣ και ΦΑΒΟΡΙΤΙΣΜΟΣ

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΛΙΓΝΑΔΗ ΩΣ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΕΝΔΕΙΞΗ

ΤΗΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΑΠΟ ΔΕΞΙΟΥΣ ΚΡΑΤΙΣΤΕΣ

Ως "επιτελικό" κράτος εξήγγειλε προεκλογικά η ΝΔ την πολιτική της για αντικρατισμό, δηλαδή για λιγότερο κράτος που θα ενεργεί επιτελικά και θα αφήνει τις πρωτοβουλίες στους πολίτες ιδιώτες.

Πρακτικά είδαμε την συγκέντρωση εξουσιών όπως η ΕΡΤ, η ΕΥΠ, οι Επιθεωρητές κτλ, στα χέρια του πρωθυπουργού και τον πολλαπλασιασμό των μετακλητών υπαλλήλων, είτε στην κυβέρνηση είτε στην Βουλή και τα Υπουργεία.

Όπως φάνηκε στην πράξη, ανάμεσα στους πρώτους στόχους του επιτελικού κράτους, ήταν η ικανοποίηση του αντισύριζα μετώπου. Ένα από τα θέματα που υπάρχουν είναι και το Εθνικό Θέατρο και το φεστιβάλ Αθηνών και άλλοι τέτοιοι φορείς για τους οποίους ο Σύριζα είχε κάνει προκηρύξεις. Το μέτωπο τα καταφέρνει. Το καλοκαίρι του 2019 βάζει τον Λιγνάδη στο Εθνικό καταργώντας την προκήρυξη με την οποία εζητούντο προσόντα για να πάρει κανείς την θέση αυτή. Το σαρδόνιο γελάκι του Καραμπελιά που προανήγγειλε την κατάργηση των προκηρύξεων για να ανοίξει ο δρόμος στον Λιγνάδη τα λέει όλα (δείτε στο βίντεο).

Δεν έχω κάτι εναντίον του Λιγνάδη. Φάνηκε πως θα έκανε κάτι καλό στο Εθνικό Θέατρο κι οι "Πέρσες" ήταν μια επιτυχία (όπως διάβασα, δεν το είδα). Απλά, η παραίτησή του μετά από κάποιες καταγγελίες του κινήματος metoo κι οι αποστάσεις που θέλει να κρατήσει ο πρωθυπουργός (π.χ.ΕΡΤ) από την συναναστροφή μαζί του, με κάνουν καχύποπτο. Κι αυτό που με αγανακτεί περισσότερο είναι η κοροϊδία να βαφτίζεται "λιγότερο κράτος" ο περισσότερος και δεξιότερος κρατισμός με τον φαβοριτισμό και την στρατιά των εξαρτημένων.

 

Το βίντεο είναι αποκαλυπτικό των μεθοδεύσεων του επιτελικού κράτους που όλο και περισσότερο μοιάζει με ολοκληρωτικό κράτος.

 

ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑΣ και ΜΕΝΔΩΝΗ

Όχι άλλο κάρβουνο στην παιδεία

Εν μέσω πανδημίας η κυβέρνηση προσπαθεί να περάσει έναν νόμο για τα πανεπιστήμια που έχει βάλει ολόκληρη την εκπαιδευτική κοινότητα απέναντι. Οι πρυτάνεις διαφωνούν, οι διδάσκοντες διαφωνούν, οι φοιτητές διαφωνούν, αλλά συμφωνούν οι δημοσκόποι που θεωρούν ότι συμφωνεί ο ελληνικός λαός. Για να μην περάσει γίνονται διαδηλώσεις, πέφτει ξύλο, γίνονται προσαγωγές (54 ως τώρα), προπηλακίζονται βουλευτές (Σακοράφα) και φωτορεπόρτερ (Λιάκος) και κορυφώνεται ο αυταρχισμός. Υπάρχει θέμα δημοκρατίας, πέρα από το θέμα της εκπαίδευσης. Δεν θέλω να επαναλάβω αυτά που βλέπετε στο διαδίκτυο και τις ελεύθερες τηλεφημερίδες. Θα μείνω σε κάτι παρεμπίπτον αλλά κατά την γνώμη μου σημαντικό.

Η κυβέρνηση επιμένει καθώς ισχυρίζεται ότι η κοινωνία έχει άλλη γνώμη από την εκπαιδευτική κοινότητα. Και πού το ξέρει; Τής το λένε οι δημοσκόποι είναι η απάντηση. Για να το δούμε λίγο καλύτερα αυτό το σημείο. 

Τι μπορεί να απαντήσει κανείς σε ερωτήματα όπως "θεωρείς ότι πρέπει να υπάρχει ανομία στα πανεπιστήμια;», ή «πιστεύεις ότι δεν πρέπει να παταχθούν φαινόμενα όπως ο προπηλακισμός του πρύτανη;». Φυσικά όλοι είναι αντίθετοι στην ανομία και στους προπηλακισμούς πρυτάνεων. Όταν όμως ρωτάς «πώς θα γίνει αυτό;» εκεί οι πολίτες δεν ξέρουν (ακόμα κι αν νομίζουν πως κάτι ξέρουν) αλλά τα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας γνωρίζουν καλά. Και το πώς δεν περιέχει αστυνομική επιτήρηση από τα κοντινά αστυνομικά τμήματα. Γιατί έτσι καταργείται η αυτονομία των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που είναι κατοχυρωμένοι συνταγματικά και γιατί έτσι δεν έχεις κανένα αποτέλεσμα. Το πολύ που θα έχεις θα είναι κι άλλοι Γρηγορόπουλοι κι άλλοι Τεμπονέρες.

Η κυβέρνηση κινείται με βάση τις δημοσκοπήσεις. Εξαιτίας αυτού, θέλει να συγκρουστεί πιστεύοντας ότι όσο πιο σκληρή δείξει τόσο πιο αποφασιστική θα την πουν οι πολίτες. Το λάθος θα το πληρώσει η κυβέρνηση εκλογικά, αλλά, αυτό δεν νοιάζει τους πολίτες. Το λάθος, όμως θα το πληρώσει και η χώρα που θα πειραματιστεί με μια ακόμη δεξιάς έμπνευσης βλακεία. Πλήρωσε την επιμονή στην καθαρεύουσα, πλήρωσε την επιμονή στον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, ας μην πληρώσει τώρα και την επιμονή στις υποδείξεις των δημοσκόπων.   

Ο Ραδιοσταθμός Αθηνών δεν λέει πια την αλήθεια

Άδικα πάλεψε ο κόσμος για την ΕΡΤ το 2013;

Εκείνο το καθημερινό ή βδομαδιάτικο πήγαινε-έλα Δραπετσώνα-Αγία Παρασκευή πήγε χαμένο; Κάτι απαράδεκτοι τύποι, σαν κι αυτούς που έκλεισαν τότε την ΕΡΤ θέλουν να μας το βγάλουν ξινό. Κυκλοφορούν χαρτάκια με οδηγίες να μην δείχνουν τις πομπές του πρωθυπουργού με τις ανεμελιές του ή τις παρέες του. Χειρότερα κι από ολοκληρωτισμό, καθώς η ΕΡΤ βρίσκεται με διάταγμα Μητσοτάκη, από τα πρώτα που υπέγραψε, υπό τον άμεσο πρωθυπουργικό έλεγχο. Κι είπε να το τερματίσει.

Στην ΕΡΤ υπάρχουν αξιόλογοι δημοσιογράφοι που αντιστέκονται έστω κι αν έχουν φιμωθεί. Υπάρχουν και τσανακογλείφτες που παίρνουν τα επίσημα δελτία ή τα νον-πέιπερ της Νέας Δημοκρατίας και τα κάνουν ρεπορτάζ. Σερβίρουν τις μπούρδες που λέει η κυβέρνηση για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, ως ειδήσεις και ως δημοσιογραφικά ρεπορτάζ. Προβάλλουν τα θέματα που πιστεύουν ότι φθείρουν την αντιπολίτευση και κρύβουν ότι την αβαντάρει. Αντιμετωπίζουν δήθεν σαν σοβαρά θέματα του δημόσιου βίου ιστορίες που ούτε για τα τελευταία σκουπίδια στη λίστα της επικαιρότητας δεν κάνουν. Αναπαράγουν ψέματα βάζοντας ερωτηματικά και κρύβουν εικόνες που θεωρούν ότι βλάπτουν. Λογοκριτής και εντολοδόχος δεν είναι ένα επιτελείο δικών δημοσιογράφων, είναι το ίδιο το Μέγαρο Μαξίμου αφού σε αυτό έχει υπαχθεί με νόμο του "επιτελικού" κράτους η ΕΡΤ.

Ξεφτιλίζουν την ΕΡΤ με τις πράξεις τους, όπως την ξεφτίλιζε κι ο Σαμαράς πριν την κλείσει. Όμως η ΕΡΤ είναι δημόσιο αγαθό κι εμείς το θέλουμε και θα το προστατέψουμε και πάλι αν επιχειρήσουν να το κλείσουν. Απλά ξέρουμε ότι βρίσκεται υπό κατοχήν. Ο Ραδιοσταθμός Αθηνών δεν λέει πια την αλήθεια. Λέει μόνο τα ανώδυνα για την κυβέρνηση κι όπου χρειάζεται λέει τις μισές αλήθειες (που ισοδυναμούν με ψέμα). Ο σταθμός αυτός είναι δικός μας και τον έχουν υπό κατοχή. Μια μέρα θα τον ελευθερώσουμε και πάλι.

Η Ολύμπια τάξη του κόσμου

Ο μεγάλος Δίας είναι ο εγγυητής της ολύμπιας τάξης, ο οδηγός και φύλακάς της μετά την Τιτανομαχία που του έδωσε την θέση του άρχοντα του κόσμου. Μένει στον Όλυμπο. Ο Όλυμπος είναι μια Πύλη επικοινωνίας του χώρου των τριών με τον χώρο των τεσσάρων διαστάσεων. Από εκείνη την πύλη επικοινωνούν τα παράξενα όντα των τεσσάρων διαστάσεων με εμάς τους τρισδιάστατους. Μαζί του ο Δίας έχει άλλους ένδεκα θεούς. Εκτός από τα αδέλφια του, πήρε και κάποια παιδιά του, την Αθηνά, τον Άρη, τον Απόλλωνα, την Άρτεμη και τον Ήφαιστο. Πήρε και την Αφροδίτη, που γεννήθηκε από το σπέρμα του Ουρανού. Αργότερα, όταν έφυγε η Εστία, δώρισε τα ολύμπια δώματά της στον Διόνυσο. Οι δώδεκα θεοί υπηρετούν την τάξη του Δία, παίζουν μεταξύ τους κι επιβλέπουν τους ανθρώπους.

Άλλαξαν κι οι άνθρωποι μετά την τιτανομαχία. Τα χρυσά γένη της τιτανικής γενιάς, σχεδόν εξαλείφθηκαν. Λίγοι μόνο έμειναν απ’ το κάθε γένος κι ολοένα λιγοστεύουν ακόμη. Οι άνθρωποι δεν βρίσκουν έτοιμη την τροφή τους. Δεν είναι πια καρποσυλλέκτες φρουτοφάγοι, που βρίσκουν έτοιμους βολβούς κι ώριμες ρίζες, νόστιμα φύλλα και θρεπτικά χόρτα. Η καλή εποχή του χρυσού γένους των ανθρώπων έχει περάσει. Πέρασε κι η αργυρή εποχή κι έφτασε το χάλκινο γένος να κατοικεί στη γη. Αυτό το γένος πρέπει να ιδρώνει για να βρίσκει την τροφή του. Πρέπει να κοπιάζει για να ζεσταίνεται, να προστατεύεται από τα άγρια ζώα, να αντιμετωπίζει τις αλλαγές του καιρού. Τίποτε δεν είναι εύκολο πια για τους ανθρώπους.

Οι θεοί τους έδωσαν την φωτιά. Τώρα ζεσταίνονται, φτιάχνουν όπλα και ψήνουν την τροφή τους. Τώρα ψάχνουν οι άνθρωποι και για κρέας. Το ψήνουν κι αυτό, αφού, δεν μπορούν να το καταναλώσουν ωμό. Καλλιεργούν φυτά και παίρνουν τον καρπό τους, εκτρέφουν ζώα και παίρνουν το γάλα, το δέρμα, το κρέας τους. Έγιναν γεωργοί και κτηνοτρόφοι, αλλά, και τεχνίτες και σιδηρουργοί. Οι άνθρωποι, τώρα πια, χύνουν ιδρώτα για να βρουν και να παρασκευάσουν το φαγητό τους. Σκεπάζονται με δέρματα ζώων, υφαίνουν ρούχα για να ντύσουν το κορμί τους και φτιάχνουν εργαλεία, προεκτάσεις των χεριών τους. Ο κόσμος των ανθρώπων ξεχώρισε εντελώς από τον κόσμο των ζώων και των φυτών που αρκούνται σε ό,τι έχει να δώσει η φύση. Αλλάζουν την φύση, καίνε τα δάση για να φτιάξουν αγρούς και σκάβουν τη γη για να την κάνουν εύφορη. Ξεγελούν τα ζώα πως τα προστατεύουν δήθεν και τα ταΐζουν, αλλά, τα σφάζουν μόλις πεινάσουν. Γδέρνουν τα ζώα και τα καίνε στη φωτιά.

Αυτός ο τρόπος οργάνωσης του γένους των ανθρώπων είναι ο πολιτισμός. Δεν φτιάχνεται από μοναχικούς ανθρώπους αλλά από ομάδες ανθρώπων που ζουν μαζί. Στις πόλεις μαζεύεται το απόθεμα τροφής για τις δύσκολες μέρες. Στις πόλεις φτιάχνονται τα εργαλεία της δουλειάς από τεχνίτες, φτιάχνονται και τα κιούπια αποθήκευσης κι οι πλίνθοι για τα σπίτια. Οι Ολύμπιοι έμαθαν στους ανθρώπους τον πολιτισμό. Επέβαλαν την δική τους τάξη κι απαιτούν από τους θνητούς αναγνώριση του έργου τους.

Δεν ήταν εύκολο έργο ο πολιτισμός, η εξημέρωση της φύσης. Στην αρχή ο Δίας κι οι Ολύμπιοι στηρίχτηκαν στις γυναίκες για να γίνουν όλα αυτά. Εκείνες γεννούσαν τα παιδιά και τα μεγάλωναν, δική τους ήταν η φυλή. Οι άντρες πήγαιναν μαζί τους χωρίς, όμως, να εντάσσονται στην οικογένεια της γυναίκας. Έμεναν μέλη της φυλής της μάνας τους. Οι γυναίκες έπαιρναν όποιον ήθελαν στο κρεβάτι τους για να τεκνοποιούν καλύτερα, εξυπνότερα και πιο γερά παιδιά. Δεν είχαν στον άντρα καμιά άλλη υποχρέωση, μόνο συντροφικότητα. Στην γυναικοκρατία υπήρχε κοινοκτημοσύνη των αγαθών από όλα τα μέλη της φυλής. Δεν υπήρχαν ανταγωνιστικές σχέσεις μέσα στην ίδια οικογένεια μεταξύ συγγενών. Αυτή η ισοκρατία των φύλων είχε σαν συνέπεια την λατρεία της Τριπλή Θεάς. Η Γαία που εκθρόνισε τον Ουρανό, η Ρέα που εκτόπισε τον Κρόνο κι η Ήρα, νυν σύζυγος του Δία ήταν η Τριπλή Θεά. Λατρευόταν σαν Μεγάλη Μητέρα. Είχε ειρήνη με τον Δία αλλά τον επισκίαζε στην ψυχή των ανθρώπων.

Ο Δίας δεν ένιωθε καλά με αυτό που είχε φτιάξει και θέλησε να το αλλάξει. Προώθησε φυλές στις οποίες ο άντρας επιβλήθηκε στην γυναίκα. Του ψιθύρισε ότι χωρίς το σπέρμα του δεν γίνεται ζωή. Αν σπείρεις στο χώμα και βγει σοδιά, είναι το χώμα που την γεννά ή ο σπόρος; Οι άντρες -στις φυλές αυτές- είπαν ο σπόρος. Θεώρησαν ότι η γυναίκα καπηλεύεται την θέση τους. Εξάλλου ήταν πιο δυνατοί. Οι γυναίκες υποβαθμίστηκαν και καθιερώθηκε η πατριαρχία. Η γυναίκα έγινε κτήμα του άνδρα. Φυλακίστηκε στον “οίκο” για να ’ναι σίγουρος ο άνδρας ότι θα γεννούσε τα δικά του παιδιά. Έχασε σταδιακά κάθε δικαίωμα κι έγινε δούλα μέσα στο σπίτι της. Αυτές τις πατριαρχικές φυλές προώθησε ο Δίας. Με πόλεμο, φωτιά και τσεκούρι νίκησαν τις γυναικοκρατούμενες κοινωνίες κι επέβαλαν την δική τους τάξη. Ήταν η νέα πατριαρχική τάξη του Δία.

Την πατριαρχία έφεραν οι Ίωνες, οι Αχαιοί κι οι Αιολείς, κι αργότερα οι Δωριείς. Κατέκτησαν όλη την Ελλάδα κι υπέταξαν τις ισοκρατούμενες κοινωνίες γυναικών κι ανδρών, των Κρητών και των Πελασγών. Επέβαλαν τα πατριαρχικά πολιτεύματα κι έκλεισαν τις γυναίκες στο σπίτι. Το ίδιο έκαναν οι Χετταίοι στη Μικρασία, οι Ιξώς στην Αίγυπτο, οι Σουμέριοι στη Μεσοποταμία κι αλλού. Τα φύλα της πατριαρχικής τάξης εκτόπισαν στο περιθώριο τις αδύναμες πια γυναικοκρατούμενες ή ισοκρατούμενες κοινωνίες. Στην κοινωνία των ανδρών ο πόλεμος, η βία κι η εξερεύνηση έγιναν αναγκαία στοιχεία. Πολεμούσαν ή εξερευνούσαν ξένες επικράτειες. Χρειάζονταν ήρωες. Τους έδωσαν οι θεοί κάνοντας παιδιά με θνητές ή υποβαθμίζοντας τα παιδιά των τιτάνων. Το χάλκινο γένος των ανθρώπων γέμισε ήρωες. Ξέχασε να τιμά κι αγνόησε την Τριπλή Θεά. Η Ήρα έγινε, απλά και μόνο, η ζηλιάρα σύζυγος του Δία.

Όλα αυτά βέβαια είχαν συνέπειες σοβαρές στους ανθρώπους και την ζωή τους. Τώρα πια ο άνθρωπος ντρέπεται να κάνει έρωτα στο φως, διαλέγει τα σκοτάδια. Έβαλε κανόνες για την μοιχεία, τον ενδο-οικογενειακό έρωτα ή την αιμομιξία, όπως την λέει. Γέμισε με αγορεύσεις, κανόνες, υποδείξεις και δυσκολίες. Ο άνθρωπος έγινε μέρος μιας ολύμπιας τάξης στην οποία κυριαρχούν η προσποίηση κι η παραλλαγή. Τα δέντρα κόβονται για να γίνουν αγροί, φεύγουν τα ζώα κυνηγημένα, όλα αλλάζουν. Τα ποτάμια γίνονται ρυάκια, οι λόφοι γεμίζουν αναβαθμίδες, οι όρμοι γίνονται λιμάνια, σκάβονται τα έγκατα της γης. Τίποτε δεν μένει στη φυσική του κατάσταση, έχει περάσει ο καιρός της τιτανικής αλήθειας. Στη νέα τάξη ο θνητός δεν είναι πια ευτυχισμένος. Ιδρώνει για την τροφή του, αγωνιά για τον θάνατο και τρομάζει απ’ τις αστραπές και τους κεραυνούς.

Επανάσταση και Βυζάντιο

Υπάρχει μια συζήτηση κατά πόσον η ελληνική επανάσταση ήταν στηριγμένη στην αρχαιότητα και μόνο κι αν ο χριστιανισμός έπαιξε ή όχι ρόλο στο ξέσπασμα και στην επικράτησή της. Φυσικά, υπάρχουν ιστορικοί για να αναλύσουν αυτά τα ζητήματα σε βάθος, όπως υπάρχουν και κάποιες παρεκκλίνουσες θεωρίες που δίνουν τις δικές τους εξηγήσεις. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορούμε κι εμείς οι απλοί αναγνώστες και καταναλωτές της ιστορίας να έχουμε την γνώμη μας.

Το ερώτημα είναι: «Ήταν εχθρικοί με το Βυζάντιο οι επαναστατημένοι Έλληνες;»

Αν δει κανείς τα κείμενα των διανοητών που ετοίμασαν την ελληνική επανάσταση (ελληνική Νομαρχία, Ρήγας, Κοραής κτλ) θα διακρίνει εύκολα μιαν απαξίωση προς το Βυζάντιο που το θεωρούσαν ταυτισμένο με την Ρωμαϊκή και κατόπιν Οθωμανική εξουσία που και οι δυο ήταν καταπιεστικές για τον ελληνισμό. Καμιά αναφορά δεν γίνεται στον Παλαιολόγο ή τον Ηράκλειο, ή τον Βασίλειο ενώ άφθονες είναι οι αναφορές στον Λεωνίδα, τον Θεμιστοκλή και τους άλλους μεγάλους στρατηγούς της αρχαιότητας. Γιατί άραγε συνέβη αυτό;

Αν δει κανείς τις συνθήκες που επικρατούσαν θα βρει την λογική εξήγηση. Στον ελληνικό χώρο κύρια επαναστατική δύναμη ήταν οι Ρωμιοί (έμποροι, Φαναριώτες κι Ελλαδίτες), όμως η πιο πολεμική φυλή ήταν οι Αλβανοί και πολλά μέσα, χρήμα και διασυνδέσεις είχαν οι Βλάχοι. Όλοι αυτοί έπρεπε να επαναστατήσουν μαζί κάτω από κοινά λάβαρα. Ήταν όλοι εναντίον του Σουλτάνου αλλά αυτό δεν έφτανε. Χρειαζόταν κι ένα "εθνικό" αφήγημα. Και το αφήγημα ήταν η Ελλάς με την αρχαία της δόξα και την ξεχασμένη θρησκεία. 

Ήταν φυσικό να μην ακούγεται ούτε λέξη για το Βυζάντιο στην επανάσταση και κυρίως στα προεπαναστατικά χρόνια. Αυτό, όμως, δεν συνέβη επειδή οι επαναστάτες ήταν οπαδοί της αρχαίας ελληνικής θρησκείας. Αρχικά τους ένωναν τα ονόματα "Έλλην" και "Ελλάς" που τα ανέσυραν από την αφάνεια γιατί με αυτά μπορούσαν να συνενώσουν κάτω από ένα λάβαρο Ρωμιούς, Αλβανούς και Βλάχους. Ήταν αναγκαίο να βρουν μια κοινή περπατησιά αυτές οι τρεις μειονότητες-εθνότητες που είχαν διαφορετικές γλώσσες (ελληνικά, αλβανικά, βλάχικα). Είχαν ακόμη και διαφορετικά θρησκεύματα. δεδομένου ότι υπήρχαν Αλβανοί χριστιανοί και μουσουλμάνοι, κι ότι υπήρχαν επίσης λίγοι βλαχόφωνοι μουσουλμάνοι. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπήρχαν και μουσουλμάνοι εξεγερθέντες το '21, κυρίως Αλβανοί που κλήθηκαν να μετάσχουν και στην Α' εθνοσυνέλευση. Ακόμη κι ο Ρήγας μετρούσε τους φτωχούς Τούρκους μουσουλμάνους μέσα στους πιθανούς επαναστάτες κατά της τυραννίας του Σουλτάνου στον Θούριό του. Η "ελληνικότητα" ήταν μια ομπρέλα που μπορούσε να στεγάσει τις διαφορετικότητες. Ήταν επίσης αναγκαία για να συγκινήσει τον ξένο παράγοντα χωρίς την βοήθεια του οποίου δεν μπορούσε να γίνει λόγος για επιτυχημένη επανάσταση. Αντιθέτως, το Πατριαρχείο ήταν στο στόχαστρο γιατί θα συμβιβαζόταν με τον Σουλτάνο, αυτό το ήξεραν όλοι. Μπορούσε να έχει τοποθετήσει ο Σουλτάνος έναν δικό του πουλημένο Πατριάρχη. Ακόμη χειρότερα, μπορεί ο Πατριάρχης να αντιμετώπιζε τρομακτικά διλήμματα εθνοκάθαρσης όλων των Ρωμιών της αυτοκρατορίας αν συντασσόταν με την επανάσταση. Όλοι γνώριζαν ότι, τελικά, το Πατριαρχείο θα υποχωρούσε μπρος στην οθωμανική εξουσία.

Η ελληνοαλβανική συμμαχία που στήθηκε τον Ιανουάριο του 1821 χάλασε. Τότε η επανάσταση άρχισε να στηρίζεται σε δύο πυλώνες, τον ελληνισμό και την χριστιανική πίστη. Το όνομα Έλλην και Ελλάς κάλυπτε Ρωμιούς, Αλβανούς (Αρβανίτες) και Βλάχους ενώ η πίστη (ορθόδοξη) τους ένωνε κόντρα στους Τούρκους και η πίστη γενικότερα (χριστιανισμός) τους έφερνε κοντά στις Μεγάλες Δυνάμεις. Καβάλα σε αυτά τα δύο ιδεολογήματα (Έλλην, Χριστιανός) βρήκαν τις διεθνείς συμμαχίες που γύρευαν, βρήκαν και τον ενοποιητικό παράγοντα, κι έφτιαξαν μια ανεξάρτητη πατρίδα κι ένα νέο έθνος, το νεοελληνικό.

 

Αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί το Βυζάντιο να αγνοήθηκε στην αρχή, όμως η συνέχεια του Βυζαντίου, ο χριστιανισμός, αποτέλεσε το πιο χρήσιμο εργαλείο προκειμένου να κινητοποιηθεί η δυτική Ευρώπη. Ο φιλελληνισμός, στηριγμένος στην αρχαιότητα αποτέλεσε το φιτίλι, αλλά δεν ήταν αρκετός για να κρατήσει την επανάσταση ως το τέλος και να την οδηγήσει στην ανεξαρτησία. Αργότερα τα πράγματα εξομαλύνθηκαν περισσότερο. Ο εθνικός μύθος των Ελλήνων που έρχονταν απ' ευθείας από την αρχαιότητα αμφισβητήθηκε καίρια από τον Φαλμεράγιερ. Τότε πια, οι Νεοέλληνες, την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούντες,  ανακάλυψαν το Βυζάντιο. Διαπίστωσαν ότι η ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η "μεσαιωνική μας" ιστορία. Αυτό βέβαια το πέτυχε τελικά με πειστικό τρόπο ο Παπαρρηγόπουλος. Μόνο έτσι μπόρεσαν να κατασκευάσουν την "Μεγάλη Ιδέα" του έθνους που μας πήγε ως το 1922. Και που χωρίς Μεγάλη Ιδέα αλλά με την ίδια πια εθνική ιστορία πορευόμαστε και σήμερα.

ΑΣ ΞΕΡΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Χτες πάλι οι οσμές έπνιξαν κάποιους στη Δραπετσώνα και το Κερατσίνι. Ανάλογα με τους ανέμους το βενζόλιο επισκέπτεται διάφορες περιοχές της πόλης μας και του Πειραιά. Η αγανάκτηση περισσεύει κι ο κόσμος επείγεται πλέον να γίνει κάτι. Όμως πρέπει οι πολίτες να ξέρουν την αλήθεια.

Από την 21η Ιανουαρίου 2015 που η Όιλ Ουάν πήρε άδεια λειτουργίας, θέμα απομάκρυνσής της δεν τίθεται με βάση το υπάρχον εκείνη τη στιγμή νομικό πλαίσιο και τις τροποποιήσεις του. Μετά την κρίσιμη εκείνη μέρα, αν (λέμε τώρα ... αν) αποφασιζόταν ποτέ η απομάκρυνση τότε θα έπρεπε σε 12 χρόνια να έχει βρεθεί και αδειοδοτηθεί η ίδια εγκατάσταση στον δήμο μας (ή σε έναν γειτονικό δήμο) χώρος για να πάει εκεί.

Μετά από την κρίσιμη ημέρα μηδέν (21η Ιανουαρίου 2015) έγιναν τα εξής:

Αποφασίστηκε όντως η απομάκρυνση σε 12 χρόνια το καλοκαίρι του 2015 με τον νόμο Λαφαζάνη Σκουρλέτη. Μετά, το 2017, τα 12 χρόνια έγιναν 20 με τον νόμο Σταθάκη. Έτσι κι αλλιώς, όμως, η απομάκρυνση είναι αδύνατη αφού πρέπει να βρεθεί άλλος χώρος στον δήμο μας (πού;) ή στη Νίκαια ή στο Πέραμα ή στον Πειραιά (πού ρε παιδιά;) για να μεταφερθεί εκεί η Όιλ Ουάν. Αστεία πράγματα δηλαδή.

Τι μπορεί να γίνει;

Μόνο η κινητοποίηση του κόσμου, είτε με διαδηλώσεις, είτε και με το διαδίκτυο, τώρα που όλα είναι απαγορευμένα, μπορεί κάτι να πετύχει. Πρέπει να πιεστεί ΑΥΤΗ η σημερινή κυβέρνηση, ή Η ΕΠΟΜΕΝΗ κυβέρνηση ή Η ΜΕΘΕΠΟΜΕΝΗ, αλλά πάντως πρέπει μια κυβέρνηση να πεισθεί ή να πιεστεί έτσι ώστε να πάρει σοβαρές αποφάσεις.

Αρχικά να πλαγιοκοπήσει την Όιλ Ουάν:

* Να πάψει να την προστατεύει.

* Να την ελέγξει αποφασιστικά.

* Να επιτρέψει άλλες εταιρείες να την ανταγωνιστούν σε άλλα καταλληλότερα μέρη της Ελλάδας.

Κατόπιν να δώσει το τελικό χτύπημα:

* Να πάρει τις τελικές αποφάσεις για να την κλείσει σαν εγκατάσταση επικίνδυνη για την υγεία των κατοίκων και την ασφάλεια του λεκανοπεδίου.

* Να την υποχρέωση σε μετεγκατάσταση σε περιοχή όπου δεν θα ενοχλεί καταργώντας την σχετική απαγόρευση που ισχύει μέχρι σήμερα.

Ας γνωρίζει ο κόσμος τι μπορεί να γίνει. Κι ας είναι πιο προσεκτικός όταν ψηφίζει. Γιατί πρώτα δίνει το όπλο στους εκτελεστές του και μετά ζητά προστασία. Ζούμε σε μια ολιγαρχική "δημοκρατία" όπου τα λάθη πληρώνονται ακριβά και δεν επανορθώνονται εύκολα.

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΖΩΝΗΣ

Έχουμε ένα αναμφισβήτητο γεγονός: 

Η ανάπλαση της βιομηχανικής ζώνης Κερατσινίου-Δραπετσώνας είναι το μέλλον του Πειραιά. Τι ακριβώς είναι αυτή η ανάπλαση; 

Πρόκειται για την δημιουργία ενός μεγάλου πάρκου πρασίνου 400 στρεμμάτων ή δυο μεγάλων πάρκων 150-200 στρεμμάτων το καθένα, σαν δυο "Νιάρχοι" δηλαδή, με μια παραλία καλύτερη από την σημερινή, και χρήσεις που θα αναβαθμίσουν οικονομικά τον Πειραιά. Μιλάμε για ένα Κέντρο Καινοτομίας, για το Πανεπιστήμιο Πειραιά (τμήμα του), για ένα Ξενοδοχείο, ένα Κέντρο κινηματογράφων ή ένα Συνεδριακό Κέντρο, για Νοσοκομείο ή Κέντρο Υγείας, για ένα χαμηλό εμπορικό κέντρο (όπως το Μακ Αρθουρ Γκλέν) και για θέσεις εργασίας και οικονομική άνθιση της περιοχής μας. Όλα αυτά χωρούν στα υπόλοιπα 150 στρέμματα πέραν των δύο μεγάλων πάρκων (350-400 στρ.) και της παραλίας (100 στρ.).

Χρειάζεται να κινηθούμε. Η αδράνεια μιας δεκαετίας, από τότε που σταμάτησε να υπάρχει η Δραπετσώνα, είναι μεγάλο διάστημα. και στην αδράνεια επεμβαίνουν άλλα συμφέροντα, όπως χτές η Όιλ Ουάν κι ίσως αύριο η Κόσκο. Ο Δήμος πρέπει να επισπεύσει. Πήρε μπρος τελευταία μετά από πίεση αλλά και πάλι πάει αργά και με λάθος τρόπο. Ελπίζω πως θα επιταχύνει. Είναι υπόθεση του δήμου να σπρώξει αυτή την υπόθεση και να μην εφησυχάσει με την παραλία. Το βιντεάκι που ακολουθεί αυτό θέλει να τονίσει. Την ανάγκη ο κόσμος να βάλει εμπρός στις διεκδικήσεις του όχι μόνο την -υπεραναγκαία αυτή τη στιγμή- άμυνά του απέναντι στις μυρωδιές και τα καζάνια, αλλά, και την επίθεση. Να επισπεύσουμε ώστε η ανάπλαση να προχωρήσει. Δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί.

ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΒΖ

Γραφή και Δημοκρατία

Έχω φτιάξει ένα βιντεάκι διάρκειας 10 λεπτών με το οποίο έδειξα -κατά την γνώμη μου- την σχέση της φωνητικής γραφής με την δημοκρατία. Όταν λέμε ΓΡΑΦΗ εννοούμε την αλφάβητο με τα φωνήεντα, το σύστημα δηλαδή που με 24 πάνω κάτω γράμματα-σύμβολα μπορεί να απεικονίσει στο χαρτί τον προφορικό λόγο. Είτε με το ελληνικό (και τα λατινικό, κυριλικό που είναι παράγωγά του) ή με το σημιτικό ή το ινδικό ή όποιο άλλο αλφάβητο, η καταγραφή των λόγων πάνω στο χαρτί ή την πέτρα είναι η Γραφή. Όσο πιο ακριβής και πλούσια είναι η γραφή τόσο καλύτερα εξυπηρετείται η μετάδοση της γνώσης. Και η φωνητική γραφή είναι ο καλύτερος τρόπος που έχει ανακαλυφθεί. Με την φωνητική γραφή έχουμε μετάδοση της γνώσης, έχουμε ιστορία, έχουμε φιλοσοφία, έχουμε επιστήμες. Και χωρίς αυτήν γίνεται, αλλά τότε όλα είναι ελλιπή. 

Γραφή φωνητική έχουμε επειδή στην Ελλάδα υπήρξε κάποτε η δημοκρατία. Αυτή επέβαλλε να είναι ΟΛΟΙ οι πολίτες εγγράμματοι και έσπρωξε αυτόν τον λαό των Ελλήνων να εφεύρει ένα σύστημα γραφής φωνητικό. Πήραν το φοινικικό αλφάβητο και άλλαξαν μερικά από τα σύμβολά του για να δημιουργήσουν τα φωνήεντα. Τότε έφτιαξαν ένα σύστημα που μπορούσε να εκφράζει καλύτερα ιδέες και σκέψεις.

Στο βιντεάκι αναφέρομαι σε όλα αυτά, εξηγώ πώς ήταν η γραφή ως συλλαβογράμματη, ως ιερογλυφική, ως γραφή ιδεογραμμάτων, και πώς φτάσαμε στην φωνητική. Νομίζω έχει ενδιαφέρον να το ακούσετε.

 

Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ

    

Στην Τιτανομαχία παίχτηκε η τύχη του σύμπαντος κόσμου. Πριν απ’ αυτήν, ο Κρόνος και οι Τιτάνες αδελφοί του είχαν νικήσει τον πατέρα τους Ουρανό. Τον είχαν ξεχωρίσει, επιτέλους, απ’ την Γη. Όσο κυριαρχούσε στον κόσμο ο Ουρανός, δεν ήθελε να διαχωριστεί με κανένα τρόπο από την μητέρα Γαία, την Γη. Έτσι όμως, δεν υπήρχε πουθενά χώρος να ζήσει κανένα άλλο πλάσμα. Ο Ουρανός πίεζε όλες τις πρωταρχικές θεότητες, την Νύχτα, τον Έρωτα, το Έρεβος, το Χάος. Κυρίως, όμως, δεν άφηνε καθόλου χώρο στα παιδιά του, τους Ουρανίδες. Ώσπου δεν άντεξαν άλλο κι επαναστάτησαν.

«Ουρανέ, επιβήτορα, εγώ που σε γέννησα, εγώ θα σε καταστρέψω. Φύγε αμέσως από πάνω μου» του είπε η Γαία.

«Με ξελογιάζεις πρώτα κι ύστερα με πετάς; Δεν φεύγω. Ποθώ, Γαία, τόσο πολύ την ύπαρξή σου που θα μείνω πάνω σου για πάντα.»

Ο μικρότερος γιος τ' Ουρανού, ο Κρόνος, με τη βοήθεια της μητέρας Γαίας, έκανε την δουλειά. Κατάφερε να κόψει τα γεννητικά όργανα του πατέρα του. Ο Ουρανός, γεμάτος αίματα σπάραξε και τινάχτηκε ψηλά. Από το αίμα του γεννήθηκε η Αφροδίτη. Πάντως ο Ουρανός εξέπεσε από την θέση του βασιλιά του κόσμου και ξεχώρισε από την Γη. Τώρα πια υπήρχε χώρος για όλους αλλά και καιρός, καθώς ο Κρόνος ήταν ο ίδιος ο χρόνος.

«Πρόσεχε γιε μου» είπε η Γαία στον Κρόνο. «Είναι τώρα δικό σου ο κόσμος για να τον κυβερνήσεις. Να είσαι δίκαιος και καλός με όλα τα πλάσματα του σύμπαντος.»

Μπορούσαν πια στο ενδιάμεσο μεταξύ γης και ουρανού να ζήσουν τα ζωντανά όντα. Γέμισε ο κόσμος με γενιές θνητών κι αθανάτων. Τα ζώα και τα φυτά είχαν την δική τους ευκαιρία να αναπτυχθούν χωρίς την πίεση από την ένωση Ουρανού και Γης. Η θάλασσα απλώθηκε ελεύθερα παντού και τα βουνά ξεπετάχτηκαν από τους βυθούς. Χαράδρες και ποτάμια, δάση και νησιά δημιουργήθηκαν. Λίμνες σχηματίστηκαν, ηφαίστεια ξεπήδησαν και τα άστρα φάνηκαν στο στερέωμα. Ο αέρας γέμισε το κενό κι ο αιθέρας γέμισε τον ουρανό. Κι ανάμεσα σε γη και ουρανό έσφυζε ο τόπος από ζωντανή ζωή.

Τα παιδιά και τα εγγόνια των Τιτάνων κατοίκησαν τον χώρο που τους προσέφερε ο Κρόνος. Γέμισαν τον κόσμο με ομορφιά η έξοχη Μέδουσα, ο υπέροχος Χρυσάωρ και τόσοι άλλοι. Η Ηώς, η Λητώ, ο Πήγασος, ο Τρίτων, ο Φαέθων, η Κίρκη κι άλλα εκπληκτικά πλάσματα στόλισαν το σύμπαν. Οι Ωκεανίδες, οι Νηρηίδες, οι Μούσες, οι Άρπυες, οι Μοίρες και χιλιάδες ακόμη θεϊκές υπάρξεις μεγαλούργησαν. Μαζί τους και θνητές τιτανικές γενιές. οι Κένταυροι, οι Λαπίθες, οι Αμαζόνες κι άλλοι τιτανικοί λαοί γέμισαν την γη. Απ' άκρου εις άκρο η ζωντανή ζωή κυριάρχησε ευτυχισμένη. Ακόμη κι η χρυσή γενιά των ανθρώπων έζησε εκείνη την χρυσή εποχή.

Δεν είχαν να νοιάζονται για φαγητό ή για το κρύο. Δεν είχαν λόγο να λυπούνται ή να ιδρώνουν. Ακόμα κι ο θάνατος ήταν κάτι σαν γλυκός ύπνος. Το πιο ευτυχισμένο γένος των ανθρώπων ήταν αυτό της χρυσής εποχής, κι έζησε την εποχή του Κρόνου. Οι πρωταρχικοί δώδεκα Τιτάνες, έξι άνδρες κι έξι γυναίκες, κυριάρχησαν στον κόσμο. Δικός τους κανόνας ήταν η αλήθεια κι η ελευθερία. Τα ηφαίστεια ξερνούσαν τη φωτιά χωρίς φόβο ή τύψεις. Όποιο δάσος ή χώμα καιγόταν μακάριζε την τύχη του. Γιατί με την φωτιά της λάβας θα άλλαζε σε κάτι άλλο, που θα ήταν και πάλι μέρος του σύμπαντος κόσμου. Δεν υπήρχε μοίρα για να την αποδεχτεί ή να την αποφύγει κανείς. Υπήρχε μόνο η ελευθερία κι η αλήθεια να είσαι αυτό που σε έκανε η φύση όταν γεννήθηκες. Σε αυτόν τον ευτυχισμένο κόσμο έλαμψαν ο Ήλιος με την Ηώ, η Σελήνη κι ο Γαλαξίας των Άστρων. Τα παιδιά των Τιτάνων, ήταν υπέροχες υπάρξεις, έπαιζαν με τις θάλασσες και κινούνταν με τους ανέμους. Μια ακατάβλητη και συνεχής δημιουργία ήταν η εποχή αυτή της κυριαρχίας της φύσης. Βασίλευε παντού η τιτανική αλήθεια.

Κανείς δεν λέει ψέματα στον κόσμο αυτόν της φύσης. Ο αέρας έρχεται και φεύγει κι ό,τι λυγίσει νιώθει το άγγιγμά του σαν χαρά. Η φωτιά ανάβει και, όταν τελειώσει η δύναμή της, σβήνει. Κανείς δεν θρηνεί γιατί το σβήσιμο είναι η μόνη αλήθεια. Η λάβα από το ηφαίστειο κατακαίει ό,τι βρίσκει στο πέρασμά της. Κανείς δεν λυπάται γιατί η καύση είναι κι αυτή μέρος της ζωής. Τα νερά τρέχουν και φτιάχνουν καταρράκτες. Οι λίμνες τα υποδέχονται και τα αφήνουν στους ποταμούς ως τις ακτές. Δεν αλλάζει κάποιος για να γλιτώσει το μοιραίο. Το χόρτο φυτρώνει και μαραίνεται, το ζώο κυνηγά και κυνηγιέται. Κανείς αθάνατος δεν επιζητά ούτε επιβάλλει τον θάνατο και κανείς θνητός την αθανασία. Δεν προσποιείται για να ξεγελάσει την φύση και τον εαυτό του για να κερδίσει κάτι μάταιο κι εφήμερο. Η τιτανική αλήθεια δεν γνωρίζει φυγή, δεν γνωρίζει προσποίηση, δεν γνωρίζει το ψέμα.

Δεν είναι λατρεία θανάτου να μη φοβάσαι τον θάνατο, είναι λατρεία ζωής. Αυτό διδάσκει η φύση. Ό,τι πεθαίνει, γεννά καινούργια ζωή, γι αυτό κανείς δεν θρηνεί τον θάνατο. Οι αθάνατοι, μόνο, πρέπει να συγχωρήσουν τον εαυτό τους που δεν μετέχουν στον γόνιμο κύκλο της ανταλλαγής. Κι όπως δεν υπάρχει φόβος θανάτου, έτσι, δεν υπάρχει ντροπή χαράς. Ιερό είναι ό,τι δίνει απόλαυση σε ένα πλάσμα της τιτανικής εποχής. Δεν ντρέπεται κανείς να ερωτευτεί ένα λουλούδι, μια κόρη, την μητέρα ή την αδελφή του, έναν κεραυνό ή την φωτιά. Ο έρωτας είναι φύση. Όλες οι επιθυμίες είναι ιερές στην ευτυχισμένη εποχή του Κρόνου. Η αλήθεια δεν είναι ηθική επιταγή, αλλά, το ίδιον των πραγμάτων. Δεν χρειάζεται να επιλέξει κανείς την αλήθεια, γιατί, δεν υπάρχει τίποτε άλλο έξω απ' αυτήν. Δεν είναι προσποίηση η βροχή, ο κεραυνός, το κρύο ή η ζέστη. Είναι απλές αληθινές υπάρξεις, είναι εκφάνσεις της φύσης του σύμπαντος κόσμου. Τιτανική αλήθεια είναι κι ο σεισμός που συνταράσσει την Γη κι ο κατακλυσμός που γεμίζει με νερό τις στεριές. Κανένα φαινόμενο της φύσης δεν είναι καταστροφή, όλα είναι απλές αλλαγές στην χρυσή εποχή του Κρόνου.

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗς Δ.Π.Κ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ  ΚΙΝΗΣΗ

ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ-ΔΡΑΠΕΤΣΩΝΑΣ Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ

 

Δευτέρα, 1 Φεβρουαρίου 2021

Η ΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΛΙΠΑΣΜΑΤΑ

Η Εθνική Τράπεζα έκανε αγωγή στο Δημόσιο και συμπεριέλαβε μαζί του την Περιφέρεια Πειραιά και τον δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας. Διαμαρτύρεται γιατί το κράτος, με τον νόμο Λαφαζάνη-Σκουρλέτη του 2015 μείωσαν την αξία της γης της κατά 50 εκ. ευρώ. Λένε ότι με τις ρυθμίσεις του νόμου Μανιάτη του 2014 είχαν συντελεστή δόμησης 0,6 και χρήσεις που επέτρεπαν εμπόριο και κατοικία. Με όλα αυτά η γη τους άξιζε 65 εκ. ευρώ κι έχουν μια εκτίμηση της Deloite, εταιρεία εκτιμητών. Μετά τις ρυθμίσεις του 2015 και τον νόμο Λαφαζάνη-Σκουρλέτη, ο συντελεστής δόμησης έπεσε στο 0,15 και έγιναν ηπιότερες οι χρήσεις (χωρίς κατοικία-εμπόριο) με αποτέλεσμα να πέσει η αξία της γης σε 15 εκ. ευρώ. Την νέα εκτίμηση έκανε πάλι η Deloite. Αυτή τη διαφορά των 50 ευρώ την ζητά από τους υπαίτιους.

Κανονικά υπαίτιος είναι το Δημόσιο, όμως η Εθνική προχωρά πιο βαθιά και ανακαλύπτει συνενόχους που από την αρχή την έβαλαν στο μάτι. Όλα έγιναν για να πέσει η αξία της γης και να δώσει λιγότερα με την απαλλοτρίωση ο δήμος. Επομένως η Περιφέρεια που δίνει τα χρήματα και κάνει ουσιαστικά την απαλλοτρίωση κι ο Δήμος που πήρε τις σχετικές αποφάσεις είναι συνεργοί του δημοσίου στο έγκλημα κατά της Εθνικής Τράπεζας. Άρα η αγωγή απευθύνεται και σε εκείνους.

Σε αυτά τα επιχειρήματα πρέπει να απαντήσουν ο Δήμος, η Περιφέρεια και το Δημόσιο. Θα το κάνουν; 

Για τον Δήμο το πιστεύουμε. Έχει πράγματα να πει και θα το κάνει. Πέρα από τα ωραία λόγια που τα δικαστήρια δεν τα ακούν (αξιοποίηση-ανάσα για τους κατοίκους κτλ) έχει και οικονομικά επιχειρήματα. Ήταν έκταση κατά βάση εκτός πολεοδομικού σχεδίου, κομμένη από τον υπόγειο δρόμο (που επιφανειακά απαλλοτριώθηκε), απαξιωμένη και βιομηχανική ζώνη που η πτώση του Real Estate την έριξε πολύ χαμηλά μετά το 2010. Η γη ήταν βιομηχανική με τις βιομηχανίες να απαγορεύονται στην Αττική, επομένως ήταν μηδενικής σχεδόν αξίας. Το ότι της έδωσε κάποια αξία (αυτή που εκτιμά η Deloite) ο νόμος Μανιάτη δεν μπορεί να παράγει αποτελέσματα υπέρ αυτής και κυρίως κατά του δημοσίου. Δεν σημαίνει τίποτε γιατί, απλούστατα, ήταν πάλι το Δημόσιο που ενήργησε. Το Δημόσιο της έδωσε, το Δημόσιο της το πήρε πίσω. Αυτή είναι η λογική που δεν μπορεί να παλέψει η Εθνική.

Για την Περιφέρεια, το περιμένουμε, ότι θα βρουν επιχειρήματα για να σταθούν στο πλευρό του δήμου και να παλέψουν να μην περάσει η αγωγή. Δεν ξέρουμε όμως τί θα κάνει ο Πατούλης με την κυβέρνηση.

Το Δημόσιο, εναντίον του οποίου στοχεύει κυρίως η αγωγή δεν ξέρουμε τι θα κάνει. Το Δημόσιο μπορεί να πει αυτά που γράψαμε πιο πάνω. Μπορεί, όμως, να βρει την ευκαιρία από αυτή την αγωγή για να αναιρέσει τις ρυθμίσεις Λαφαζάνη-Σκουρλέτη που -υποτίθεται ότι- έβλαψαν την ΕΤΕ. Μπορεί να επιστρέψει στον συντελεστή δόμησης του Μανιάτη και εκείνες τις χρήσεις και να πει ότι η ζημιά αποκαταστάθηκε. Θα εκτινάξει έτσι το κόστος της απαλλοτρίωσης στα 50-60 εκ. ευρώ.

Η αγωγή έχει ενδιαφέρον και κυρίως ο τρόπος που θα υπερασπιστούν τις θέσεις τους τα διάφορα εμπλεκόμενα μέρη. Θα είμαστε εδώ να παρακολουθούμε.

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ - Γ.ΤΣΙΡΙΔΗΣ