Στις εκλογές αντιπαρατίθενται προγράμματα και προτάσεις εξουσίας, όμως όλα αυτά δεν γίνονται σε ουδέτερο χώρο. Το πεδίο πάνω στο οποίο πέφτουν οι προτάσεις αυτές είναι ήδη παγιδευμένο υπέρ του Μητσοτάκη και της ΝΔ και εναντίον του Σύριζα και του Τσίπρα.
Δυο παραδείγματα.
Ο Μητσοτάκης βγαίνει και λέει "μειώσαμε τους φόρους" και κανείς δημοσιογράφος δεν του αντιπαραθέτει ότι αυτές οι μειώσεις, προκειμένου για τα χαμηλά εισοδήματα, είναι αυξήσεις αφού φορολογούνται πλέον από το πρώτο ευρώ.
Λέει "μειώσαμε τους φόρους κληρονομιάς" και μιλά για εισοδήματα πάνω από εκατομμύρια. Κανείς δεν του λέει ότι δεν είναι μείωση αυτό της φορολογίας, είναι δωρεά σε κάποιους ελάχιστους.
Οι δημοσιογράφοι σε όλα τα κανάλια μετρούν μειώσεις φόρων για τον Μητσοτάκη και μειώσεις συντάξεων για τον Τσίπρα (ενώ δεν έγινε καμιά, μόνο μια εισφορά αλληλεγγύης επεβλήθη 4-6%) και έχουν σαν ΔΕΔΟΜΕΝΗ την μείωση της φορολογίας, τις αυξήσεις των μισθών και την ανάπτυξη της χώρας σαν να πρόκειται για ρεπορτάζ, για απλή και ουδέτερη καταγραφή της πραγματικότητας.
Το πρόβλημα δεν είναι ο Μητσοτάκης, είναι τα ΜΜΕ. Που θα πει ότι ο Σύριζα έβαλε τα χέρια του κι έβγαλε μόνος του τα μάτια του. Ήθελε μόνο τέσσερα (4) πανεθνικής εμβέλειας ΜΜΕ. Για ποιους τα ήθελε αυτά τα τέσσερα; Μόνο για όσους έχουν πολλά εκατομμύρια να πληρώσουν. Μόνο για τέσσερις καρχαρίες;. Το ΣτΕ του επέβαλε να γίνουν έξι (6) οι άδειες. Πάλι ελάχιστες, μόνο για όσους ήθελαν να τον θάψουν.
Από τότε προδιέγραψε την πορεία του ο Σύριζα και χάνει με την ψήφο του λαού που νομίζει πώς ξέρει τι ψηφίζει αλλά που ρίχνει το ψηφοδέλτιο που τού τύλιξαν και τού το έδωσαν οι ειδήσεις των 6 των 8 των 9 των 12 των 10 το πρωί, των 12 το μεσημέρι κ.ο.κ., ο συνεχής βομβαρδισμός ειδήσεων που σε κάνουν να λες τι καλός άνθρωπος ο Μητσοτάκης και τι εξωτικό φρούτο ο Τσίπρας. Μετά ψηφίζεις αυτόν που "εμπιστεύεσαι".
