Ακούω την "κατάσταση πολιορκίας".
Αυτή που το έγραψε πέθανε πριν πολλού.
Αυτός που το συνέθεσε πέθανε πρόσφατα.
Όσοι συγκινούμαστε, ακούγοντάς το, πεθαίνουμε σιγά σιγά ο ένας μετά τον άλλον. (Από το Πολυτεχνείο πέρασαν πενήντα χρόνια! Εικοσάρηδες τότε εβδομηνταρίσαμε).
Ζει αυτή που το τραγούδησε, ζούμε κι εμείς που η φωνή της μάς δονεί σαν να είμαστε ακόμα εκεί.
"Ο χρόνος παραμορφώθηκε..."
"Θά 'χω χάσει για πάντα τους δρόμους...."
"Μακριά, πολύ μακριά ..., είσαι η ζωή μου."
"Κάποτε θα μάθεις κι εσύ τα υπόλοιπα, θα θυμηθείς κι εσύ."
Δυο λόγια για την ποιήτρια Ρένα Χατζηδάκη
Η Ρένα Χατζηδάκη, κόρη της συγγραφέως Λιλής Ζωγράφου, γεννήθηκε τα 1943. Εξέδωσε το 1958 την πρώτη ποιητική της συλλογή με πρωτοβουλία της μητέρας της. Σπούδασε νομικά. Ήταν συνεργάτις της εφημερίδας «Πανσπουδαστική» και του περιοδικού «Επιθεώρηση Τέχνης». Κατά το διάστημα 1963-1966 ήταν παντρεμένη με τον Ιωσήφ-Ευγένιο Βεντούρα. Έζησαν μαζί επί ένα έτος σχεδόν στην πόλη Ρεχόβοτ του Ισραήλ. Εντάχθηκε στην αντιστασιακή οργάνωση «Πατριωτικό Μέτωπο» (ΠΑΜ) τον Μάιο του 1967. Το καθεστώς των συνταγματαρχών τη συνέλαβε στις 10 Οκτωβρίου 1967. Σημειωτέον ότι είχε, όταν συνελήφθη, αποχωρήσει, επειδή διαφωνούσε με τις ενέργειες να τεθεί η οργάνωση υπό τον έλεγχο του ΚΚΕ.
Κρατήθηκε 43 μέρες στα κρατητήρια της οδού Μπουμπουλίνας και 4 μήνες στις γυναικείες φυλακές Αβέρωφ. Αφέθηκε ελεύθερη τον Μάρτιο του 1968. Κατά το διάστημα της κράτησής της στις φυλακές Αβέρωφ έγραψε το ποίημα «Κατάσταση Πολιορκίας». Το μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1968 στο Ρόουντ Χάουζ του Λονδίνου, την ορχήστρα διηύθυνε ο Εύδωρος Δημητρίου, η σκηνοθετική επίβλεψη ήταν του Μίνου Βολανάκη και τραγουδούσαν η Μαρία Φαραντούρη και ο Αντώνης Καλογιάννης. Το 1970 έγινε η ηχογράφησή του από την εταιρεία Polydor (Paris). Τραγουδούσαν η Φαραντούρη και ο Καλογιάννης. Η ενορχήστρωση έγινε από τον Γιάννη Μαρκόπουλο και τον Εύδωρο Δημητρίου. Η ποιήτρια εμφανιζόταν με το όνομα «Μαρίνα».
Όταν βγήκε από τη φυλακή η Ρένα Χατζηδάκη εργάστηκε ως μεταφράστρια και επιμελήτρια εκδόσεων. Ήταν στενή συνεργάτις του Ασαντούρ Μπαχαριάν στη γκαλερί Ώρα. Από το 1980 παρακολούθησε το θεραπευτικό πρόγραμμα και το πρόγραμμα διδακτικής ανάλυσης του «Ανοικτού Ψυχoθεραπευτικού Κέντρου». Σ' αυτό παρέμεινε γύρω στα εφτά χρόνια ως θεραπευόμενη, εκπαιδευόμενη και θεραπεύτρια. Το 1987 άνοιξε δικό της γραφείο, και εργάστηκε ως ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεύτρια μέχρι το θάνατό της. Το 1998 υπέστη οξύ εγκεφαλικό επεισόδιο.
Πέθανε στις 13 Αυγούστου 2003. Ενώ κολυμπούσε στη θάλασσα της Τζιας έπαθε ανακοπή καρδιάς.
