Η προφανής πορεία για το ΠαΣοΚ σήμερα είναι η στέρεα τοποθέτησή του στο ευρύ αντιδεξιό μέτωπο με στόχο την καταδίκη αυτής της κυβέρνησης που είναι η χειρότερη της μεταπολίτευσης και η πλέον χειριστική σε βαθμό κακουργήματος.
Το ΠαΣοΚ, βοηθούντος και του σκανδάλου των υποκλοπών, έκανε το αναγκαίο βήμα πριν μερικούς μήνες και διακήρυξε ως στόχο του την εκδίωξη της ΝΔ από την εξουσία. Ο Σύριζα ΠΣ από την πλευρά του διακήρυξε την θέση του υπέρ της "προοδευτικής συνεργασίας" όπως την ονόμασε που είναι προφανώς η συνεργασία του Σύριζα ΠΣ με το ΠαΣοΚ Κιναλ κατά βάση και με όποιες άλλες δυνάμεις βρεθούν σε ένα κοινό προοδευτικό και δημοκρατικό (ή σοσιαλδημοκρατικό) πρόγραμμα. Ως εδώ καλά.
Η ιστορία δεν τελειώνει όμως εδώ. Δεν ξέρω ποια μύγα τσίμπησε τελευταία τον Ανδρουλάκη κι άρχισε τα ήξεις αφίξεις ότι ούτε ΝΔ ούτε Σύριζα ΠΣ (που είναι πολύ διαφορετικό από το "ούτε Μητσοτάκης ούτε Τσίπρας"). Θα πέσει μια κυβέρνηση εξ ουρανού για να κυβερνηθεί η χώρα ή θα πάρει αυτοδυναμία το ΠαΣοΚ, πώς την έχει δει;.
Αν το ΠαΣοΚ (ή ο Ανδρουλάκης) σκοπεύει να στηρίξει την Δεξιά, είτε με τον Μητσοτάκη είτε με κάποιον άλλον επικεφαλής, αυτό θα πρέπει να γίνει γνωστό στον κόσμο. Ο λαός που θα ψηφίσει πρέπει να το ξέρει και, φυσικά, θα το μάθει έτσι κι αλλιώς γιατί με κρυφτούλι δεν πας σε εκλογές. Αν ο Ανδρουλάκης σκοπεύει να σύρει το ΠαΣοΚ σε Παπαδήμους και Σαμαράδες, όπως έγινε το 2011-15 ο δημοκρατικός κόσμος θα πρέπει να το μάθει και να φερθεί ανάλογα. Και θα το μάθει.
Γι αυτό ο Ανδρουλάκης (και κάθε δημοκράτης μέσα στο ΠαΣοΚ) πρέπει να προσέξει. Αν είναι η δεξιά που τον γοητεύει, με γεια του με χαρά του, πήγαν κι άλλοι πριν από αυτόν στο μέλι. Αν σκοπεύει να ξαναφέρει το ΠαΣοΚ στον δημοκρατικό χώρο, στην αληθινή του μήτρα, ας πάψει να παίζει και να γίνεται όμηρος Λομβέρδων και Καϊλήδων. Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
