Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020

Η Γάτα και το Ποντίκι!

Για τους κινδύνους από ανατολών γνωρίζουμε όλοι. Επίσης γνωρίζουμε αρκετά πια και για την αφασία της κυβέρνησης που στέλνει τα ΜΑΤ ενάντια στους πολίτες της (νησιώτες, φοιτητές, διαδηλωτές κτλ) τη στιγμή που χρειάζεται ομοψυχία και περίσκεψη. Κι η αντιπολίτευση, βέβαια, δεν έχει σπουδαία πράγματα εκτός από γκρίνια να αντιπροτείνει.

Είδαμε τις τουρκικές προκλήσεις να αυξάνονται στη Μεσόγειο, ανατολικά της Κρήτης και τον Ερντογάν να προκαλεί πως θα ανοίξει τις πύλες της Τουρκίας για να ξεχυθούν οι πρόσφυγες στα παράλιά μας. Παρ' όλα αυτά, στο επίκεντρο των ΜΜΕ και των διαμορφωτών της κοινής γνώμης παρέμεινε ο μικρόκοσμος της πολιτικής μας σκηνής, μέχρι που μας προέκυψε η κανονική εισβολή μεταναστών και προσφύγων στα σύνορά μας με ανεξέλεγκτους ρυθμούς. Δεν θα γράψω για ένα θέμα που "καίει" την στιγμή που η φωτιά έχει ανάψει. Θα σημειώσω, όμως, κάτι που με ενοχλεί σαν κάτοικο και πολίτη αυτής της χώρας.

Ο Ερντογάν παίζει μαζί μας σαν την γάτα με το ποντίκι.

Παίζει τη γάτα με το ποντίκι στο θέμα των ΑΟΖ. 
Μας προκαλεί ευθέως στις αποκαλούμενες δικές μας ΑΟΖ. Τις λέω αποκαλούμενες γιατί οι ΑΟΖ καθορίζονται με συμφωνίες με γειτονικά κράτη κι εμείς δεν έχουμε σχεδόν καμιά συμφωνία με κανένα γειτονικό κράτος για ΑΟΖ. Ό,τι θέλουμε το λέμε δική μας ΑΟΖ κι ότι θέλουν οι Τούρκοι το λένε δική τους. Αυτοί μάλιστα βρήκαν ένα κράτος να συμφωνήσουν (την Λιβύη) και μας έχουν στριμώξει για τα καλά. Αφού ο Ερντογάν καθόρισε σαν ΑΟΖ της Τουρκίας αυτό που εκείνος νόμιζε σαν δίκαιο, μπαίνει με τα σεισμογραφικά πλοία του και τα γεωτρύπανά του και κάνει βόλτες σε αυτά που εμείς διαλαλούσαμε σαν δικά μας νερά. «Αφού δεν μπορείτε να τα υπερασπιστείτε, δεν είναι δικά σας, ηλίθιοι» μας λέει. Υπάρχει αμφιβολία ότι ο ΟΗΕ θα εγκρίνει τους χάρτες του κι εμείς δεν θα αντιδράσουμε γιατί η Χάγη (μόνο πιθανή διεθνής αντίδραση) κρύβει το ενδεχόμενο να οδηγηθούμε στην συνεκμετάλλευση; Υπάρχει κανείς που δεν βλέπει ποιος είναι η γάτα και ποιος το ποντίκι; 

Παίζει την γάτα με το ποντίκι στο θέμα των διεθνών σχέσεων. 
Τον λέμε "απομονωμένο διεθνώς" και μοιάζουμε ακόμα πιο ηλίθιοι καθώς εμείς μετέχουμε στις διασκέψεις των δυτικών Βαλκανίων ή στην τετραμερή, το πολύ, ενώ εκείνος στους GREAT 20 δηλαδή στους "20 μεγάλους", στις είκοσι ισχυρότερες χώρες του κόσμου. Τον λέμε απομονωμένο αλλά εκείνος με ένα τηλεφώνημα μας αποκλείει από την διάσκεψη του Βερολίνου για την Λιβύη και μιλά όποτε θέλει και -κυρίως- όπως θέλει με Πούτιν, Τραμπ και Μέρκελ καθημερινά. Το ΝΑΤΟ τον γλείφει για να τον κρατήσει κι η ΕΕ δεν ασκεί πάνω του την παραμικρή επιρροή. Τα μόνα διεθνή "όπλα" μας εναντίον του είναι εντελώς παροπλισμένα. Υπάρχει αμφιβολία για το περί γάτας αφήγημα;

Παίζει τη γάτα με το ποντίκι στο προσφυγικό.
Μας στέλνει πότε βάρκες στα νησιά και πότε καραβιές στον Έβρο καθοδηγώντας τους καημένους πρόσφυγες πώς να μας προσπελάσουν. Τους κάνει όργανά του και χρησιμοποιεί μωρά παιδιά και χαροκαμένες μάνες. Όπως οι Γερμανοί που έβαζαν γυναικόπαιδα μπροστά στις αυτοκινητοπομπές τους για να αποφύγουν τα πυρά των ανταρτών. Θα μας φέρει σε δύσκολη θέση ό,τι κι αν κάνουμε. Ήδη αυτός ο Τσαβούσογλου λέει πως είμαστε «σκληρός κι άκαρδος λαός» που θα πει πως δεν παίζουν, απλά, μαζί μας αλλά το γλεντάνε κιόλας. Υπάρχει αμφιβολία επί τούτου;

Παίζει τη γάτα με το ποντίκι στο στρατιωτικό.
Ο Ερντογάν εκμεταλλεύεται το γεγονός ότι δεν έχει να δίνει λόγο σε κανέναν, ούτε σε μια αντιπολίτευση, ούτε σε κανέναν λαό. Ξοδεύει τα τουρκικά χρήματα κατά το δοκούν, ήτοι σε πολεμικές προετοιμασίες. Ακολουθεί το αμερικανικό (και παντοτινά αποικιοκρατικό) δόγμα ότι η πολεμική ισχύς αποφέρει οικονομικά οφέλη. Αντί να επενδύει σε υποδομές ή στην οικονομία, επενδύει στον στρατό. Έτσι, γέμισε τον στρατό του με πυραύλους, ρωσικούς κι αμερικανικούς κι απέκτησε μεγάλο αριθμό υποβρυχίων και αεροπλάνων νέας τεχνολογίας που εμείς δεν μπορούμε να τα πλησιάσουμε. Με την ισχύ αυτή και με το μεγάλο πλήθος στρατού που διαθέτει (ίσως και πάνω από τριπλάσιο του δικού μας) μπορεί να μας βγάζει την γλώσσα. Ένας σύμβουλος του Ερντογάν εκτιμούσε πρόσφατα ότι η Ελλάδα για την Τουρκία είναι υπόθεση μερικών ωρών. Αν η Τουρκία μπει σε πόλεμο με εμάς, θα υποστεί μια κάποια ζημιά στον τουρισμό αλλά θα έχει ανάπτυξη από την βιομηχανία όπλων που διαθέτει και από τον κατασκευαστικό τομέα, ενώ εμείς, εξαρτώμενοι σχεδόν εξ ολοκλήρου από τον τουρισμό θα υποστούμε καθίζηση. Υπάρχει κανείς που αμφιβάλει ότι το πολεμικό επεισόδιο είναι επί θύραις;

Δεν μου αρέσει να είμαι Έλληνας και να παρακολουθώ αυτό το παιχνίδι σε βάρος της χώρας μου. Δεν μου αρέσει να είμαι το ποντίκι και να με παίζει μια γάτα ώσπου να βαρεθεί και να με καταβροχθίσει. Σε κανέναν Έλληνα, νομίζω, δεν αρέσει. Ιδιαίτερα όταν γάτα είναι ένας παμπόνηρος ανατολίτης που όλο του το στυλ, ο τρόπος που μιλά και φέρεται κι η όλη του πολιτεία, μού προκαλούν απέχθεια.
Ας μαζευτούν οι αρχηγοί κι οι υπαρχηγοί με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να δούμε τι θα βγάλουν. Δεν ελπίζω σε τίποτε, απλά, ας κάνει το πολιτικό μας σύστημα και μια τελευταία προσπάθεια. 
Στο τέλος, πάλι εμείς τα υποζύγια θα τα υποστούμε όλα. Θα μας βγάλουν ύμνους και θα μας πουν ωραία λόγια όπως μας είπαν για τις θυσίες που κάναμε ώστε να βγούμε από την κρίση. Έχετε δει εσείς πως θυσιάζουν ζώα κι αυτά χτυπιούνται για να γλιτώσουν το μαχαίρι; Τέτοιες θυσίες κάναμε, χωρίς να ερωτηθούμε και χωρίς την θέλησή μας. Ελπίζω να μην χρειαστεί να θυσιαστούμε και για την πατρίδα. Γιατί πάλι για σφαγείο θα πρόκειται. Ο Ερντογάν, πάντως, για εκεί το πάει παίζοντας αυτό το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.