Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΙ ΕΜΕΙΣ



Τις προάλλες με μια ανάρτησή μου στο Φέισμπουκ απέδωσα στο star news την γενναιότητα να δείξει πρώτο τα γεγονότα στα νησιά με την απόβαση των ΜΑΤ και τις συγκρούσεις των ντόπιων με αυτά. εξέθεσε όλα τα κανάλια. Μέχρι να σπάσει το εμπάργκο, τα άλλα κανάλια, με τις ΕΡΤ μέσα σε αυτά, έδειχναν στα δελτία τους επί 15-20 λεπτά ρεπορτάζ και συνεντεύξεις για τον κορονοϊό κι είχαν δυο λόγια μόνο για κάποιες αντιδράσεις στα νησιά, οι οποίες βέβαια ήταν -για τα κανάλια- εντελώς αδικαιολόγητες.
Βγήκε το star με ένα ρεπορτάζ που έδειχνε τις αντιδράσεις των νησιωτών στην εισβολή των δυνάμεων από την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Τα ματ, που αποβιβάστηκαν σε σχηματισμό σαν στρατός κατοχής, έδιναν μάχη με τους κατοίκους (και παπάδες ανάμεσά τους) με φωτιές, χημικά, και πολεμικό κλίμα ενώ τα μέσα ενημέρωσης υποβάθμιζαν και μας έκρυβαν το θέμα.


Να κάνω εδώ τις εξής παρατηρήσεις:

Α.- Την εποχή του Φέισμπουκ και των κινητών τηλεφώνων, κάθε τέτοια απόπειρα είναι καταδικασμένη. Η παραχώρηση, μάλιστα, της διάδοσης της αλήθειας σε αυτά τα μέσα (Φ/Μ και Κινητά) δεν είναι καθόλου θετική εξέλιξη καθώς εδώ τα Φεϊκ Νιους μπορούν να σαρώσουν. Ωστόσο σαν άμυνα απέναντι σε απόπειρες φίμωσης και συσκότισης,  είναι αποτελεσματικά.

Β.- Η πλύση εγκεφάλου που έχουν επιβάλει τα κανάλια εδώ και αρκετά χρόνια δεν μπορεί να διαρκέσει αιώνια. Κάπου κάποτε θα σπάσει. Στην υπόθεση της εισβολής των ΜΑΤ στα νησιά, αυτό φάνηκε καθαρά.

Γ.- Οι προστατευόμενοι μάρτυρες στην προανακριτική επιμένουν στις καταθέσεις τους διατηρώντας και πολιτικούς στο κάδρο. Λένε επιπλέον ότι κανείς δεν τούς έβαλε να μιλήσουν, άρα δεν έχουμε μια "κατασκευή" του θέματος από κάποιον Ρασπούτιν. Παρ' όλα αυτά, τα κανάλια εξακολουθούν να βλέπουν ότι υπάρχει σκευωρία!!! Δεν είδαν οι μάρτυρες να τα παίρνουν πολιτικοί, λένε μέσ' την καλή χαρά. Ανεξάρτητα από το ποιον βολεύει (κομματικά) ο κουρνιαχτός, τα κανάλια δείχνουν αλληλέγγυα όχι με τον πολίτη-θύμα αλλά με τον διαχειριστή-θύτη. Πού οφείλεται αυτό; Στο γεγονός ότι δεν συντηρούμε εμείς οι θεατές-ακροατές τα μέσα με την ακροαματικότητά μας αλλά οι ιδιοκτήτες τους με τα μαύρα ή άσπρα χρήματα με τα οποία επενδύουν στην "ενημέρωσή" μας.


Το συμπέρασμα είναι δυσάρεστο και οι αιτίες ευδιάκριτες.
Οι πολλοί, ο λαός, δεν αποτελούμε -καθώς φαίνεται- μια κρίσιμη μάζα ικανή να αντιμετωπίσει τους λίγους που ελέγχουν τα μέσα και εντέλει και την εξουσία.
Περάσαμε μια χρεοκοπία με συνεπακόλουθο μια κρίση που ισοδυναμούσε με πόλεμο (μείον 25% το ΑΕΠ και αύξηση του χρέους κατά 50%). Παρ' όλα αυτά μας κυβερνούν οι ίδιοι που μας έχωσαν στην κρίση.
Είμαστε έτοιμοι να αποδεχτούμε την μοίρα μας που μας καθηλώνει σε ένα καθεστώς λειψής δημοκρατίας, διαφθοράς και υποβάθμισης. Μια υπέροχη χώρα -κλιματικά, γεωγραφικά, ιστορικά- μόνο μας σώνει μέχρι στιγμής, όπως μια φοβερή ιστορία (των αρχαίων Ελλήνων) μας βοήθησε να υπάρξουμε εδώ και διακόσια χρόνια στην παγκόσμια σκηνή. Κάποτε όμως ακόμα κι αυτά τα καύσιμα θα εξαντληθούν.