Τροβαδούρος, ο περιπλανώμενος τραγουδιστής που συνθέτει τραγούδια και τα τραγουδά ο ίδιος, κάτι σαν τον Σαββόπουλο.
Την λέξη την πήραμε από τα γαλλικά, trobadour. Είναι όμως αντιδάνειο, προέρχεται από την ελληνική λέξη «τρόπος» που ήταν ο μουσικός δρόμος. Ο τρόπος προέρχεται από το «τροπή» κι η τροπή είναι το σημείο που γυρίζει η μουσική, ο στίχος, η τονικότητα, εκεί που ο ήχος γίνεται τραγούδι.
Ετυμολογία της λέξης (από το Βικιλεξικό):
τροβαδούρος < γαλλική troubadour < αρχαία γαλλικά troubadour < παλαιά προβηγκιανή γλώσσα trobar < λατινική tropus < αρχαία ελληνική τρόπος (αντιδάνειο)
Τροβαδούρος της δικής μου γενιάς ο Διονύσης Σαββόπουλος. Δέκα χρόνια μεγαλύτερός μου, είναι η δική μου γενιά. Αυτά που έγραφε κι αυτά που έλεγε στις συνεντεύξεις του ήταν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που ήθελα να έχω πει εγώ. Που θα πει η ΑΠΟΛΥΤΗ έκφραση! Από το '68 με τον Ήλιο αρχηγό (σύντροφέ μου αχ τι κακό, μέρα κι ήλιο σαν κι αυτό να την τρώει τ' αφεντικό) και για είκοσι χρόνια ως τα τραπεζάκια έξω απόλυτη ταύτιση.
Από το '89 με τον Μητσοτάκ, ύστερα με τα ορθόδοξα τόξα κι ακόμα πιο πρόσφατα με το Δημάρι, ακόμα και με τον Σκάι βρεθήκαμε διαφωνούντες. Αλλάζει όμως τίποτε αυτό στη σχέση μας; Νομίζω πως όχι.
Ο Διονύσης ήταν και θα παραμείνει ο εκφραστής μιας γενιάς που γεννήθηκε στη φτώχεια, δεν γνώρισε πόλεμο, είδε τη ζωή της να καλυτερεύει συνεχώς και πρόλαβε να ζήσει την τελευταία καταστροφή.
Το βίντεο που ακολουθεί είναι του 1979. Ο Διονύσης στο Πήλιο με την Άσπα και τα παιδιά του. Τι καλύτερο, τι πιο αθώο, τι πιο σοφό, τι ωραιότερο!
Το βρήκα στο life-0 του δεκαπενταύγουστου.
http://www.lifo.gr/videos/lifo_picks_people/156439
