Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2017

Μπορούμε να αλλάξουμε;

Λένε πως η ωραιότερη ελληνική λέξη είναι η λέξη ΦΙΛΟΤΙΜΟ.
Ταιριάζει αυτό που λένε στην ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ μας πραγματικότητα καθώς το φιλότιμο είναι η μόνη ιδιότητα που έχουμε και που αντικαθιστά την αυτοπειθαρχία που θα έπρεπε να έχουμε και την κοινωνική συνείδηση που μας λείπει.

Ωστόσο θα πρέπει να πληροφορηθούμε κάτι. Η λέξη είναι αρχαία, μόνο που στην αρχαιότητα σήμαινε κάτι άλλο. Την αναφέρει ο Θουκυδίδης σαν την μία εκ των δύο αιτίων του εκφυλισμού του ανθρώπου σε καιρούς πολέμου (βιβλίο 8ο). Η μία αιτία είναι η "ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ" (σημαίνει το ίδιο με την σημερινή πλεονεξία) και η άλλη είναι η ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ (σημαίνει την δίψα για επικράτηση).
Έτσι λοιπόν ΦΙΛΟΤΙΜΟ και ΦΙΛΟΤΙΜΙΑ είναι η αγάπη για τιμές, για δύναμη, για επικράτηση επί των άλλων. Εξ άλλου Τιμή=Ισχύς στην αρχαιότητα, Τιμοκρατία ήταν η ολιγαρχία των ισχυρών και Δημοκρατία η ισότητα των πολιτών.

Όπως εμείς οι νεοέλληνες διαστρεβλώσαμε κάθε τι ελληνικό έτσι διαστρεβλώσαμε και την έννοια της τιμής όπως και της δόξας. Τιμή ήταν η ισχύς και Δόξα η γνώμη. Αλλά εμείς καταφέραμε να φτιάξουμε σαν εθνική μας αφήγηση τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, εδώ θα σταματούσαμε; Και δεν εννοώ την χούντα που, με το "ελληνοχριστιανικό" ιδεώδες της, έδωσε στην έννοια ένα γερό κτύπημα, αλλά όλη την εθνική μας διανόηση ξεκινώντας από τον Κωνσταντίνο Παπαρρηγόπουλο του 19ου αι. και φτάνοντας στον σημερινό Χρήστο Γιανναρά.
Νεοέλληνες είμαστε οι Ρωμιοί της Ελλάδας, της Πόλης και της Ανατολής (Σμύρνη, Πόντος κλπ), οι Αρβανίτες κι οι Βλάχοι που έμεναν εδώ τον 18ο και 19ο αιώνα κι όλοι μαζί ελευθέρωσαν και μεγάλωσαν την Ελλάδα. Ολοι αυτοί έχουν (έχουμε) θρησκεία άλλη από εκείνη των Ελλήνων (εμείς ορθόδοξοι εκείνοι πολυθεϊστές), και παιδεία εκ διαμέτρου αντίθετη με των αρχαίων (εμείς νεο-Οθωμανοί εκείνοι Δημοκράτες). Όλοι όμως έχουν (έχουμε) τις πολιτιστικές τους ρίζες στο ύστερο Βυζάντιο και τις επιβιώσεις του κατά την Τουρκοκρατία. Και σε εμάς, όντως κύριο προτέρημά μας είναι το Φιλότιμο. Το φιλότιμο -βεβαίως βεβαίως- της δικής μας νεοελληνικής γλώσσας που μοιάζει λίγο με την αρχαία. 

Φίλοι και φίλες συννεοέλληνες,
νομίζω πως έχουμε την εξαιρετική τύχη να ζούμε στο μέρος που έζησαν κάποτε οι Έλληνες κι έχουμε επίσης την ατυχία να μιλάμε μια γλώσσα που προέρχεται από την γλώσσα των Ελλήνων.
Αν ψάξει κανείς τα DNA (και το έψαξαν) θα δει ότι το δικό μας είναι κοντινότερο προς τους αρχαίους από ότι οποιουδήποτε άλλου λαού. Φυσικό αυτό αφού ζούμε εδώ. Έχουμε και το ίδιο όνομα με τους αρχαίους αφού η υστεροβουλία των δυτικών του μεσαίωνα που ήθελαν τον ρωμαϊσμό δικό τους (και μας έβριζαν "Έλληνες") κι η ευφυία κάποιων Ρωμιών στα τέλη του 18ου με αρχές του 19ου αι. μας προσέδωσαν εν τέλει το όνομα "Έλληνες". Υπάρχουν λοιπόν αρκετά κίνητρα (πέρα από τον τουρισμό) για να μας παρακινήσουν να τους μοιάσουμε.

Αν μπορούσαμε να τους πλησιάσουμε έστω και κατ' ελάχιστον, θα κατακτούσαμε τον κόσμο ολόκληρο! Για να γίνει αυτό, όμως, θα έπρεπε να γίνουμε άλλοι. Μπορούμε; Η ιστορία μας των διακοσίων περίπου χρόνων ως ελληνικό κράτος και νεοεεληνικό έθνος δεν έδειξε κάτι τέτοιο. 
Ας ελπίσουμε ότι στο μέλλον αυτό θα αλλάξει. Είθε!