Η Εθνική Τράπεζα έκανε αγωγή στο Δημόσιο και συμπεριέλαβε μαζί του την Περιφέρεια Πειραιά και τον δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας. Διαμαρτύρεται γιατί το κράτος, με τον νόμο Λαφαζάνη-Σκουρλέτη του 2015 μείωσαν την αξία της γης της κατά 50 εκ. ευρώ. Λένε ότι με τις ρυθμίσεις του νόμου Μανιάτη του 2014 είχαν συντελεστή δόμησης 0,6 και χρήσεις που επέτρεπαν εμπόριο και κατοικία. Με όλα αυτά η γη τους άξιζε 65 εκ. ευρώ κι έχουν μια εκτίμηση της Deloite, εταιρεία εκτιμητών. Μετά τις ρυθμίσεις του 2015 και τον νόμο Λαφαζάνη-Σκουρλέτη, ο συντελεστής δόμησης έπεσε στο 0,15 και έγιναν ηπιότερες οι χρήσεις (χωρίς κατοικία-εμπόριο) με αποτέλεσμα να πέσει η αξία της γης σε 15 εκ. ευρώ. Την νέα εκτίμηση έκανε πάλι η Deloite. Αυτή τη διαφορά των 50 ευρώ την ζητά από τους υπαίτιους.
Κανονικά υπαίτιος είναι το Δημόσιο, όμως η Εθνική προχωρά πιο βαθιά και ανακαλύπτει συνενόχους που από την αρχή την έβαλαν στο μάτι. Όλα έγιναν για να πέσει η αξία της γης και να δώσει λιγότερα με την απαλλοτρίωση ο δήμος. Επομένως η Περιφέρεια που δίνει τα χρήματα και κάνει ουσιαστικά την απαλλοτρίωση κι ο Δήμος που πήρε τις σχετικές αποφάσεις είναι συνεργοί του δημοσίου στο έγκλημα κατά της Εθνικής Τράπεζας. Άρα η αγωγή απευθύνεται και σε εκείνους.
Σε αυτά τα επιχειρήματα πρέπει να απαντήσουν ο Δήμος, η Περιφέρεια και το Δημόσιο. Θα το κάνουν;
Για τον Δήμο το πιστεύω. Έχει πράγματα να πει και θα το κάνει. Πέρα από τα ωραία λόγια που τα δικαστήρια δεν τα ακούν (αξιοποίηση-ανάσα για τους κατοίκους κτλ) έχει και οικονομικά επιχειρήματα. Ήταν έκταση κατά βάση εκτός πολεοδομικού σχεδίου, κομμένη από τον υπόγειο δρόμο (που επιφανειακά απαλλοτριώθηκε), απαξιωμένη και βιομηχανική ζώνη που η πτώση του Real Estate την έριξε πολύ χαμηλά μετά το 2010. Η γη ήταν βιομηχανική με τις βιομηχανίες να απαγορεύονται στην Αττική, επομένως ήταν μηδενικής σχεδόν αξίας. Το ότι της έδωσε κάποια αξία (αυτή που εκτιμά η Deloite) ο νόμος Μανιάτη δεν μπορεί να παράγει αποτελέσματα υπέρ αυτής και κυρίως κατά του δημοσίου. Δεν σημαίνει τίποτε γιατί, απλούστατα, ήταν πάλι το Δημόσιο που ενήργησε. Το Δημόσιο της έδωσε, το Δημόσιο της το πήρε πίσω. Αυτή είναι η λογική που δεν μπορεί να παλέψει η Εθνική.
Για την Περιφέρεια, το περιμένω, ότι θα βρουν επιχειρήματα για να σταθούν στο πλευρό του δήμου και να παλέψουν να μην περάσει η αγωγή. Δεν ξέρω όμωςτί θα κάνει ο Πατούλης με την κυβέρνηση. Εξηγούμαι παρακάτω.
Το Δημόσιο, εναντίον του οποίου στοχεύει κυρίως η αγωγή δεν ξέρω τι θα κάνει. Το Δημόσιο μπορεί να πει αυτά που έγραψα πιο πάνω. Μπορεί, όμως, να βρει την ευκαιρία από αυτή την αγωγή για να αναιρέσει τις ρυθμίσεις Λαφαζάνη-Σκουρλέτη που -υποτίθεται ότι- έβλαψαν την ΕΤΕ. Μπορεί να επιστρέψει στον συντελεστή δόμησης του Μανιάτη και εκείνες τις χρήσεις και να πει ότι η ζημιά αποκαταστάθηκε. Θα εκτινάξει έτσι το κόστος της απαλλοτρίωσης στα 50-60 εκ. ευρώ.
Η αγωγή έχει ενδιαφέρον και κυρίως ο τρόπος που θα υπερασπιστούν τις θέσεις τους τα διάφορα εμπλεκόμενα μέρη. Θα είμαστε εδώ να παρακολουθούμε.
