Έριξε το Πολυτεχνείο την Χούντα;
Νά ένα ερώτημα που επανέρχεται, με καλές ή κακές προθέσεις, κάθε τέτοια επέτειο. Ας το δούμε, λοιπόν, κάπως καλύτερα αυτό το θέμα:
Ως γνωστόν το Πολυτεχνείο έγινε στις 14 ως 17 του Νοέμβρη του 1973 ενώ η χούντα έπεσε στις 24 Ιουλίου του 1974. Υπάρχει μια απόσταση οχτώ περίπου μηνών στις οποίες είχαμε το καθεστώς Ιωαννίδη (από τις 25 Νοεμβρίου 1973 που πήρε τον έλεγχο εκδιώκοντας τον Παπαδόπουλο). Η χούντα έπεσε στην κυριολεξία από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο στην οποία δεν αντιστάθηκε είτε γιατί δεν μπορούσε είτε γιατί δεν ήθελε.
Είχε, όμως, ουσιαστική συμβολή σε αυτή την πτώση το Πολυτεχνείο ή όχι. Θα έπεφτε η χούντα ούτως ή άλλως με την υπόθεση της Κύπρου; Θα συνέβαινε αυτό ακόμα κι αν δεν είχε προηγηθεί το Πολυτεχνείο και η όλη αναταραχή από το φοιτητικό κίνημα;
Όταν λέμε φοιτητικό κίνημα μιλάμε κυρίως για τις δημόσιες εκδηλώσεις των φοιτητών κατά του καθεστώτος. Ξεκίνησαν με την πορεία της Φυσικομαθηματικής τον Μάρτιο του 1972, πέρασαν από την διαδήλωση στην Πλατεία Κοτζιά, συνεχίστηκαν με την Νομική τον Μάρτιο του 1973 κι έφτασαν ως τα γεγονότα του Νοέμβρη του '73. Χωρίς αυτά θα είχε πέσει ή θα είχε διατηρηθεί η χούντα;
Φυσικά εδώ χωρά η επιστημονική φαντασία και ειδικά η θεωρία των άπειρων συμπάντων. Ωστόσο, χωρίς να καταφύγουμε στην μυθοπλασία, ας δούμε καθαρά τα γεγονότα.
Α.- Το Πολυτεχνείο και το φοιτητικό κίνημα έδιωξαν αναμφίβολα τον Γεώργιο Παπαδόπουλο. Η αντικατάστασή του ήταν άμεση, μια εβδομάδα μετά το Πολυτεχνείο όταν ξαναβγήκαν τα τανκς στους δρόμους.
Β.- Η πτώση του Παπαδόπουλου έδειξε πως η χούντα ήταν τρωτή και ασταθής. Αυτό ίσως άνοιξε την όρεξη των Τούρκων αλλά παράλληλα καταδίκασε οριστικά στη συνείδηση όλων των Ελλήνων και ξένων την ίδια τη Χούντα.
Γ.- Μετά το Πολυτεχνείο δεν υπήρχε πια κανένα περιθώριο ούτε για φιλελευθεροποίηση ούτε για την παραμικρή διεθνή αποδοχή ή ανοχή. Οι ώρες της χούντας Ιωαννίδη ήταν μετρημένες.
Μετά το Πολυτεχνείο, η χούντα έμεινε να κυβερνά ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΝ ΦΟΒΟ και χωρίς plan B. Το δυστύχημα είναι ότι οι γελοίοι χουντικοί δεν κατάλαβαν ότι εκτός από τον εσωτερικό εχθρό υπήρχε κι εξωτερικός. Κι έτσι αυτοί, στρατιωτικοί όντες, δεν έλαβαν τα μέτρα τους για το μόνο με το οποίο έπρεπε να απασχολούνται, με την προστασία από τον εξωτερικό κίνδυνο.
Δυστυχώς,την πλήρη αποδυνάμωση της χούντας, που οδηγείτο νομοτελειακά σε κατάρρευση, πρόλαβαν και την εκμεταλλεύτηκαν οι Τούρκοι. Το Πολυτεχνείο βεβαίως κι έριξε την χούντα, μεσολάβησε όμως παρένθετος οργανισμός (το τουρκικό κράτος) σαν καταλύτης. Αυτό έχει επιτρέψει να διατυπώνονται επιχειρήματα ότι την χούντα δεν την έριξε το Πολυτεχνείο. Λες και η εξέγερση έγινε για να αλλάξει ο δικτάτορας και να μπει στη θέση του Παπαδόπουλου ο Ιωαννίδης. Όχι βέβαια! Απλά, οι χουνταίοι ήταν πιο ηλίθιοι και πιο προδότες από όσο μπορούσε κανείς να τους φανταστεί.
