Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένας ανέντιμος οργανισμός. Υποσχέθηκε σε μια μικρή χώρα ότι θα την αρραβωνιασθεί και παίρνει τον λόγο της πίσω. Ίσως όμως να έχει δίκιο. Τί δουλειά έχει μια τέτοια χώρα στα σαλόνια της Ευρώπης; Το γεγονός είναι ότι χωρίς δικαιολογία, παρά μόνο με κάποια προσχήματα, επέβαλαν αυτή την θέση στην Ε.Ε. η Γαλλία, η Ολλανδία και η Δανία. Αυτό είναι μια αρνητική ή θετική εξέλιξη ανάλογα με το πρίσμα που βλέπει κάποιος τα πράγματα.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε πει ότι η Ελλάδα δεν παραιτείται από το βέτο που έχει η χώρα στην Ε.Ε.. Είχε πει ό,τι θα το ασκήσει όταν φτάσει το θέμα της έναρξης διαπραγματεύσεων ένταξης της πρώην-πρώην ΓΔ Μακεδονίας στα χέρια του. Το θέμα ήρθε, κι εκείνος όχι μόνο βέτο δεν άσκησε, αλλά, αρνητική κριτική άσκησε σε όσους έθεσαν βέτο. Αυτό είναι επίσης μια αρνητική ή θετική εξέλιξη ανάλογα με την οπτική γωνία του καθενός.
Τί κάνει μιαν εξέλιξη να είναι θετική και τί την κάνει αρνητική; Το πρίσμα υπό το οποίο την βλέπουμε. Κι αυτό το πρίσμα είναι, φυσικά, το προσδοκώμενο αποτέλεσμα! Για όποιον είναι υπέρ της συμφωνίας των Πρεσπών, η εξέλιξη στην Ε.Ε. είναι αρνητική κι η εξέλιξη του Μητσοτάκη θετική. Για όποιον είναι ενάντιος στην συμφωνία των Πρεσπών, η εξέλιξη στην Ε.Ε. είναι θετική κι η στάση Μητσοτάκη αρνητική εξέλιξη.
Υπάρχει αντικειμενική αλήθεια; Μάλλον όχι. Απλά, μετά από αρκετά χρόνια μπορούν να βγουν κάποια πιο ψύχραιμα συμπεράσματα και, μετά από εκατοντάδες χρόνια, κάποια ακόμη πιο "σωστά". Όσο πιο αποστασιοποιημένος είναι κάποιος από τα γεγονότα, τόσο πιο "αμερόληπτα" τα κρίνει, αλλά, και πάλι τίποτε δεν είναι βέβαιο. Μέσα από αβεβαιότητες προχωρά η ζωή μας κι η πολιτική προκύπτει μέσα από ακόμη μεγαλύτερες ασάφειες.
Παρ' όλα αυτά τα γενικά, είναι γεγονός ότι η Ε.Ε. αποφάσισε κάτι που εμπεριέχει μιαν αντίφαση κι ο Μητσοτάκης, επίσης, λειτούργησε αντιφατικά σε σχέση με τις υποσχέσεις του. Δεν μπορούμε να δούμε το σωστό ή το λάθος, να διακρίνουμε το καλό από το κακό γιατί χρησιμοποιούμε κριτήριο εξωτερικό για να τα αξιολογήσουμε. Κριτήρια είναι το κέρδος, το συμφέρον μας. Μπορούμε τουλάχιστον να δούμε το συνεπές και το αντιφατικό γιατί εδώ χρησιμοποιούμε μόνο ό,τι προκύπτει από το εσωτερικό των πραγμάτων. Κανένα εξωτερικό κριτήριο δεν μας χρειάζεται για να πούμε ότι η πρόταση "Το Α είναι Β και το Α δεν είναι Β" περιέχει αντίφαση.
Κάτω από αυτό το πρίσμα, μπορούμε να πούμε ότι οι δυο στάσεις, της Ε.Ε. και του Κυριάκου, ήταν αντιφατικές. Αν αυτό είναι καλό ή κακό, εξαρτάται από τον "πελάτη". Εκείνος αγοράζει, εκείνος θα κρίνει. Εμείς μόνο να σχολιάζουμε μπορούμε.
