Η ΛΙΜΝΗ ΚΑΡΛΑ

Το παρακάτω κείμενο το πήρα από τον Δ.Κύρου που το πήρε από άλλον και τελικά το υπογράφει κάποιος ΣΖ που δεν τον γνωρίζω. Αξίζει όμως να το διαβάσετε. Αφορά στην λίμνη Κάρλα της Θεσσαλίας και στην νέα λίμνη που δημιουργήθηκε στην θέση της με τις πλημμύρες.

ΠΩΣ ΦΤΆΣΑΜΕ ΕΔΩ

Η λίμνη Κάρλα, τη Θεσσαλικη λίμνη έκτασης 196 χιλ. στρεμμάτων που αποστραγγίστηκε από την καραμανλική δεξιά για ψήφους το 1962.

Η Κάρλα δεχόταν επί χιλιετηρίδες το σύνολο των κατακριμνησμάτων της περιοχής, των νερών του Ολύμπου και της ροής του Πηνειού και κάθε μικρού και μεγαλου παραπόταμου. Παραλίμνια χωρια και οικισμοί που ζούσαν από τη λίμνη και τον πλούτο της, άλλαξαν αναγκαστικά τρόπο ζωής το μακρινό '62, τα εκατομμύρια ψάρια βρωμισαν και θάφτηκαν, οι ψήφοι ήταν και πάλι το διακυβευμα. Ο καραμανλής θριάμβευσε επί των κομμουνιστων Θεσσαλων!

Χρόνια μετά, το πασοκ ήρθε και αποτελειωσε το θλιβερό έργο με εξαντλητικές μονοκαλλιέργειες βαμβακιου και άλλες, άσχετες με τον κάμπο αλλά και τις ανάγκες των κατοίκων και το περιβαλλοντικο έγκλημα αποτελειωσε την περιοχή...

Αγρότες ξημερωσαν με αμύθητα ποσά από πακέτα (Ντελορ κλπ όποιος θυμάται) και τα έκαναν πολυτελή αμάξια, σπίτια και μπουζούκια.

Ξεπατωθηκαν περιβόλια, πατηθηκαν μποστάνια, αγροί, χωράφια με σιτηρά αλλα και πολυτιμες ενδημικες καλλιεργειες που χάθηκαν για παντα. Οι μύλοι έκλεισαν και έγιναν μπουζουκζιδικα.

Οι κάτοικοι, ανάλογα με τον κλήρο τους, έγιναν άλλοι πάμπλουτοι (και γέμιζαν συστηματικά τα εν λόγω μπουζούκια) κι άλλοι έμειναν στο τίποτα και στράφηκαν αλλού. Ο μεγαλύτερος κάμπος της χώρας, αχρηστευτηκε στο μεγαλύτερο μέρος του, άνυδρος πλέον και εξαντλημενος και μετά το 2000, οι φωστηρες του κράτους αποφάνθηκαν πως "το έργο δεν απεδωσε και οι ζημιές από την αποστράγγιση ήταν μεγαλύτερες, παρά οι ωφέλειες", έτσι αποφάσισαν να ξαναγεμίσουν τμήμα της Κάρλας (μόλις τα 38χιλ στρέμματα από τα 196) Η Κάρλα πλέον ονομάζεται "τεχνητή Λίμνη".

Ο καιρός πέρασε, τα μπουζούκια έγιναν αναμνησεις και η Κάρλα φέρνει συνεχώς νεκρά ψάρια απο τα φυτοφάρμακα και τα βαρέα μέταλλα που ξεβραζουν όπου βρουν οι βιομηχανιες. Ο εφιάλτης δεν θα σταματήσει. Ο εφιάλτης είναι ο Ανθρωπος και οι πολιτικές του.

Το σιτάρι μας εισάγεται, η γλουτένη έγινε εμπόρευμα και ο μισός πληθυσμός μαςέγινε αλλεργικός σε αυτη(να θυμίσω ότι πρόκειται για την βασικη πρωτεϊνη του λευκού σιταριού με ανυπολόγιστες θρεπτικές και χημικές ιδιοτητες που μεγάλωσε γέννες επί γενεών χωρίς κανένα πρόβλημα ενώ τώρα ενοχοποιείται σε όλο τον πλανήτη. Ο λόγος ειναι η χημική ανασύσταση της από τις βιομηχανίες, οι οποίες μαζεύουν και ξαναμαζευουν τα ληγμένα προϊόντα και τα ξαναπουλανε στα σούπερ μάρκετ. Η γλουτένη αντικαταστάθηκε από αμφίβολης ποιότητας κάκιστους γαλακτοματοποιητές και η βιομηχανία απογειώνεται για άλλη μια φορά..win-win για την παγκόσμια οικονομία. Η υγεία σου μπροστά στο κέρδος, είναι εκτός θεματος)

Να θυμίσω ότι μόλις τον περασμένο αιώνα και για όλους τους πίσω αιώνες, η βασικη έννοια του κράτους βασιζόταν στη "σιτάρκεια", δηλαδή στην επάρκεια σε σιτηρά για όλους τους κατοίκους της, μιας και αυτα βρίσκονται στη βάση της πυραμίδας της διατροφής.

Οι λόγοι της αποξηρασνης ήταν πολιτικοί: τα αγροτεμάχια που προέκυψαν, μοιράστηκαν για ψήφους και χωρίς καμία αποζημίωση στα παραλίμνια χωριά από την τότε δεξιά. Η επίσημη δικαιολογία ήταν "τα κουνούπια".

Πόσο απλή είναι μια πλημμύρα; Τι κρύβει το νερό που δεν έχει ακόμη αποστραγγισει;

Στις αγροτικές περιοχές, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο στις πόλεις. Το υπέδαφος κρύβει οικοσυστήματα που η καταστροφή τους δεν συνιστά εφησυχασμό και απάθεια.

Πρόκειται πρωτίστως για είδη τρωκτικών, τόσο ωφέλιμων όσο και βλαβερών για τον άνθρωπο, πρόκειται για πληθυσμούς τεράστιους και αθεατους από φίδια και γεωσκώληκες που συνεργάζονται με την καλλιέργεια, μη μιλήσουμε για σκουλήκια, για προνύμφες και για το σύνολο των πληθυσμών εντόμων που διαβιούν στο υπέδαφος. Το νερό έχει μπει στις χωματερές και στα νεκροταφεία, πριν ενα αιώνα θα λέγαμε λέξεις όπως πανούκλα και χολέρα, τώρα ίσως σου φτιαξουν και κανένα "εμβολιο", να ετοιμάζεσαι.

Η διατάραξη της ισορροπίας αυτής, δεν θα είναι κάτι απλό και δεν θα το δούμε άμεσα αλλά στο βάθος του χρόνου.

Μετά την καταμέτρηση των νεκρών ανθρώπων, αρρώστιες άγνωστες και ξεπερασμένες θα σκάσουν μύτη..

Η απειλή φαντάζει ασύμμετρη και ο "κρατικός μηχανισμος" θα γίνει άλλη μια φορά το εσωτερικό μας πικρό ανέκδοτο.

Είναι ντροπή να αποδίδουμε στη Φύση την εκδίκηση, αυτά ειναι χαρακτηριστικά του κατώτερου ζωου. Η Φύση ψάχνει λύσεις και διαθέτει απλά και φυσικά τη μνήμη που ο άνθρωπος αποποιείται.

ΣΖ

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ

 Στο μέτωπο Σύριζα, μια πρόταση Τσακαλώτου:

"Όλες και όλοι μας μαζί (ΣΣ: και οι πέντε υποψήφιοι), συντεταγμένα, να κάνουμε ό,τι χρειαστεί ώστε η βοήθεια που θα προσφέρουμε να είναι ουσιαστική. Μακριά και έξω από προσωπικές στρατηγικές, οφείλουμε να αντιληφθούμε το μέγεθος της ευθύνης που μας αντιστοιχεί -ως η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας- και να κινηθούμε όπως μας αρμόζει: ως το όλον κόμμα."

Σωστή πρόταση. Αυτή την εβδομάδα όλοι μαζί στην Θεσσαλία και στον Έβρο, εκεί όπου έχει πληγωθεί αυτόν τον καιρό η Ελλάδα.

Δώδεκα Σούπερ Πούμα, τα εξής δύο

Γράφει σήμερα η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, δεξιά εφημερίδα που στηρίζει Μητσοτάκη, αλλά, δεν είναι τυφλή όπως η δικαιοσύνη.

"Η πολεμική αεροπορία διαθέτει ΔΩΔΕΚΑ (12) Σούπερ Πούμα ελικόπτερα "Έρευνας και Διάσωσης" εκ των οποίων τα οχτώ είναι "Έρευνας και Διάσωσης Μάχης", δηλαδή Σούπερ-Σούπερ Πούμα".

ΩΣΤΟΣΟ, συνεχίζει η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, "μόνο τα ΤΕΣΣΕΡΑ (4) είναι σε πτήσιμη κατάσταση και μόνο ΔΥΟ πήγαν για διασώσεις".

Δηλαδή από το 12, τα 8 είναι σε κατάσταση μη πτήσιμη (το Documento γράφει ότι είναι κολλημένα στην λάσπη στη Νέα Αγχίαλο), δεν πετούν ρε παιδιά, πώς να το εξηγήσουμε καλύτερα; Και εκ των τεσσάρων που ήταν πτήσιμα (πετούσαν) μόνο ΔΥΟ (2) που πήγαν για απεγκλωβισμούς, τόσα μόνο γινόταν να πάνε (δεν ξέρω γιατί όχι και τα άλλα δύο).

Τι να πρωτοπεί κανείς και τι να σκεφτεί;

Γιατί μόνο 4 εκ των 12 είναι πτήσιμα;

Δεν μιλάω μόνο για τις διασώσεις τώρα στην Θεσσαλία. Αν -ό μη γένοιτο- γινόταν πόλεμος, εμείς με δώδεκα Σούπερ Πούμα θα πολεμούσαμε ή με τέσσερα;

Δεν μιλάω για τους θανάτους τώρα, λέω πως μετά τον ΙΑΝΟ (το 2020) είχαν ρίξει λεφτά κι είχαν πάρει μέτρα για να γίνουν έργα!

Έλεγαν πως θωράκισαν την περιοχή όμως αποδείχτηκε πως ήταν όλα χάρτινα. Ποιοι τα τσέπωσαν; Θα δώσουν λόγο οι εγκληματίες που ανέλαβαν να εκτελέσουν τα έργα κι οι εγκληματίες που τους τα έδωσαν με αναθέσεις; Θα αναζητήσει κανείς που πήγαν τα λεφτά μας (γιατί εμείς όλοι τα πληρώνουμε) και ποιοι πήραν μίζες για να παρουσιάζουν ως έργα τα άχυρα;

ΑΧΡΗΣΤΟΙ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ, ΑΝΙΚΑΝΟΙ.

Άλλα τέσσερα χρόνια με αυτή την κυβέρνηση; Κι ίσως κι άλλα τέσσερα μετά; Και υπολογίζετε ότι το 2031 θα υπάρχει Ελλάδα;

Ένα ερείπιο θα υπάρχει, απαξιωμένο από όλους, με πολίτες στα όρια της θλίψης και της τρέλας.

Είχε πολύ δίκιο ο Τσίπρας που έλεγε "ή θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν". Μας τελείωσαν!

ΜΙΑ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μέσα στο '23 σκόπευα να παρουσιάσω δύο βιβλία μου σε πρώτη έκδοση και ένα ακόμη σε επανέκδοση. Με τις εκλογές και το Πάσχα να απορροφούν την άνοιξη (Απρίλιος το Πάσχα, Μάϊος οι εκλογές) και τις αρχές του καλοκαιριού (Ιούνιος οι δεύτερες) και με τις εν συνεχεία εκλογές του Σύριζα τον Σεπτέμβρη και τις δημοτικές εκλογές τον Οκτώβρη, δεν έμεινε καθόλου ελεύθερος χρόνος και κυρίως μυαλό και ηρεμία για να γίνει μια παρουσίαση βιβλίου που να μην είναι εκτός κλίματος.

Αν δεν προκύψει κάτι άλλο, θα παρουσιάσω τα δύο βιβλία μου είτε την Δευτέρα 23 Οκτωβρίου, είτε την δεύτερη εβδομάδα του Νοέμβρη (6/11 Δευτέρα ή 8/11 Τετάρτη). Ελπίζω τότε το κλίμα να είναι πρόσφορο για μια τέτοια υπόθεση.

Τα βιβλία για τα οποία μιλάω είναι μυθιστορήματα από αυτά που χαρακτηρίζονται ως ιστορικά:

ΗΕΤΙΩΝ Ο ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ (εξελίσσεται τον 8ο αιώνα π.Χ. στην Κορινθία και τον Πειραιά) - νέα έκδοση

ΟΙ ΘΗΣΑΥΡΟΙ ΤΗΣ ΤΡΟΙΑΣ (εξελίσσεται τα έτη 1870-1874 στην Ελλάδα και την Τουρκία κυρίως) - νέα έκδοση

ΤΡΕΙΣ ΓΕΝΙΕΣ ΟΝΕΙΡΩΝ (εξελίσσεται στην Ελλάδα του 20ου αιώνα, από το '22 ως το 1972) - επανέκδοση.

Θα μιλήσω γι αυτά εκτενέστερα όταν θα έρθει η ώρα.

Αρκούμαι προς το παρόν σε αυτή την προαναγγελία.

ΚΑΙ ΕΝΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ...

Έχει πλάκα που στο Διαρκές Συνέδριο του Σύριζα υπάρχουν πέντε κόμματα, αλλά, δύο απόψεις (θυμίζει ΚΚΕ η ατάκα; ε, και;).

Οι τέσσερις υποψήφιοι έχουν παρόμοιες θέσεις και κυρίως την ίδια πολιτισμική αριστερή ταυτότητα και στην ομάδα αυτή προηγείται η Αχτσιόγλου επειδή ο Παπάς έχει το πρόβλημα της καταδίκης. Στην άλλη ομάδα με την νέα ή νεανική πολιτιστική εμφάνιση προηγείται ο Κασσελάκης, φυσιολογικά, αφού είναι και ο μόνος εκεί. Φαίνεται λοιπόν πως θα έχουμε μια μάχη Αχτσιόγλου-Κασσελάκη το παλιό ενάντια στο καινούργιο.

Όποιος κι αν βγει, θα έχει δέκα μήνες για να πετύχει αυτά που θέλει. Σε δέκα μήνες, στις 9 Ιουνίου 2024 γίνονται οι ευρωεκλογές που είναι πάντοτε πιο χαλαρές εκλογές κι ευνοούν την αντιπολίτευση. Αν εκεί ο Σύριζα πάρει τα πάνω του (πιάσει ας πούμε 19-20 % και πάνω), όλα καλά. Αν όμως ο Σύριζα χαμηλώσει κι άλλο, τότε είναι προφανές ότι ο τωρινός νικητής θα πρέπει να παραδεχτεί ότι δεν τα κατάφερε και να παραιτηθεί οπότε ο τωρινός χαμένος (αν έχει το κουράγιο να περιμένει) θα γίνει τότε αρχηγός στον Σύριζα με στόχευση τις εκλογές του 2027.

Γι αυτό λοιπόν η προσεχής εκλογή στον Σύριζα δεν είναι σίγουρα μια αναμέτρηση μόνο δύο γύρων, αλλά είναι πιθανό (στο κακό σενάριο) να γίνει αναμέτρηση τριών ή και τεσσάρων γύρων σε ένα δεκάμηνο. Δεν τελειώνει λοιπόν τόσο εύκολα αυτή η ιστορία, εκτός αν όλα πάνε καλά για τον Σύριζα, πράγμα που αυτή την στιγμή είναι αμφιλεγόμενο.

ΚΑΣΣΕΛΑΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΡΙΖΑ

Δεν ξέρω αν ακούσατε τον Στέφανο Κασσελάκη να μιλά για την υποψηφιότητά του στο διαρκές συνέδριο. Ένα σας λέω, με όρους ποδοσφαιρικούς, τους πήρε και τα σώβρακα! Πολύ καλή η Αχτσιόγλου, εξαιρετικός ο Τζουμάκας, ο Παπάς κτλ. ο Κασσελάκης όμως ήταν το κάτι άλλο, κάτι εντελώς διαφορετικό. Όλοι σας και μόνος μου έπαιζε με έναν λόγο πραγματικά out of the box, έξω από τα τυπικά και παραδεδεγμένα και χωρίς κανένα κόμπλεξ να πει τις αλήθειες όπως τις βλέπει εκείνος αλλά και όλος σχεδόν ο απλός κόσμος του Σύριζα.

Μεταξύ άλλων είπε.

"Αν θέλετε ένα κόμμα ιδεολογικής καθαρότητας του 10-15% που θα συνεργάζεται με το κεντροδεξιό ΠαΣοΚ για να δίνει ηθικό άλλοθι σε μια δήθεν κεντρώα κυβέρνηση, δεν σας κάνω, μη με ψηφίσετε."

Είπε και κάτι άλλο.

"Έλεγαν την διεύρυνση δεξιά απόκλιση και τώρα λένε δεξιά απόκλιση εμένα. Λοιπόν εγώ σας λέω ότι δεξιά απόκλιση είναι ό,τι βοηθάει την δεξιά να κυριαρχεί και ό,τι κρατά τον Σύριζα ακίνδυνο και σε μια γωνιά."

Είπε πολλά, που δεν "ακούγονται" σε συνέδρια, που θα έκαναν κάποιους να τους σηκωθεί η τρίχα.

Ρίσκο ο Στέφανος Κασσελάκης, αλλά αναρωτιέμαι αν έχει ο Σύριζα την πολυτέλεια να μην παίρνει ένα τέτοιο ρίσκο.

ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΒΡΕΤΤΑΚΟ

ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΒΡΕΤΤΑΚΟ

*************************

Οι συνδυασμοί που θα κατέβουν τελικά στον δήμο Κερατσινίου Δραπετσώνας ανακοινώθηκαν και είναι τέσσερις. Έχουν μάλιστα την στήριξη από τα τέσσερα κύρια κόμματα του κοινοβουλίου.

Ο Χρήστος Βρεττάκος έχει την στήριξη του Σύριζα

Ο Τάσος Μύτογλου έχει την στήριξη της ΝΔ

Ο Παντελής Καμάς έχει την στήριξη του ΠαΣοΚ

Ο Γιώργος Καλαμαράς έχει την στήριξη του ΚΚΕ.

Στις προηγούμενες εκλογές που έγιναν με το σύστημα της απλής αναλογικής, οι συνδυασμοί ήταν εννιά. Το νέο σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής (που είναι το παλιότερο με την προσθήκη του 43% για την εκλογή από τον πρώτο γύρο) μείωσε τον αριθμό των συμμετεχόντων. Οι τρεις από εκείνους τους εννιά κατεβαίνουν και πάλι, (Βρεττάκος, Καλαμαράς και Καμάς) και ο Μύτογλου πήρε την θέση του Διαλινάκη. Φυσικά υπάρχουν δεξιοί με τον Βρεττάκο, αριστεροί με τον Μύτογλου, πασόκοι υπάρχουν παντού και με τον Καμά υπάρχουν απ' όλες τις πλευρές. Μόνο του Καλαμαρά το ψηφοδέλτιο είναι αμιγώς ΚΚΕ (μέλη και φίλοι).

Στο σκηνικό αυτό, η θέση μου είναι σαφής.

Υποστηρίζω τον Χρήστο Βρεττάκο.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για να το κάνω και δεν νομίζω πως έχει κανείς την παραμικρή απορία για την θέση μου αυτή. Θα αναφέρω όμως μερικούς από αυτούς τους λόγους.

* Τον συνδυασμό του Χρήστου Βρεττάκου τον στηρίζει ο Σύριζα. Ο συνδυασμός της δημοτικής αρχής είναι η βασική και μόνη έκφραση της μη κομμουνιστικής αριστεράς στον δήμο μας. Δεν περιλαμβάνει μόνο αριστερούς, φυσικά, στο ψηφοδέλτιό του, αφού έτσι συμβαίνει στην αυτοδιοίκηση και ιδιαίτερα στις μεγάλες παρατάξεις. Γεγονός όμως είναι ότι από τον Χρήστο Βρεττάκο εκφράστηκε η αριστερά στην διάρκεια της τετραετίας που πέρασε και θα συνεχίσει να εκφράζεται στην πόλη μας και τα προσεχή χρόνια.

* Ο Χρήστος Βρεττάκος έχει εκπληρώσει το όνειρο μιας ολόκληρης γενιάς με την ανάκτηση των ακτών της πόλης και την αξιοποίησή τους. Είναι το πιο εμβληματικό έργο, είναι η απόλυτη επιτυχία που αγγίζει τα όρια του ονείρου. Αποφασιστική εδώ ήταν, φυσικά, η συμβολή του Σύριζα, αλλά, η δημοτική αρχή αποδείχτηκε αντάξια της ευκαιρίας. Η παρουσία του Χρήστου Βρεττάκου στον δήμο είναι η εγγύηση ότι θα δοθούν και θα ενταθούν οι αγώνες κατά της μόλυνσης, της δυσοσμίας και για το περιβάλλον. Το κυνηγητό που υπέστη προσωπικά είναι η πιο απλή απόδειξη.

* Οι κύρια διαφωνία μου μαζί του, για το αν προηγείται η πολεοδόμηση της περιοχής της βιομηχανικής ζώνης ή η απαλλοτρίωση των Λιπασμάτων, λύθηκε στην πράξη με την ανάθεση έρευνας-μελέτης στο ΕΜΠ η οποία και την πολεοδόμηση προχωρά και την απαλλοτρίωση υποστηρίζει στο Σ.τ.Ε. όπου θα κριθεί το ζήτημα. Οι ακτές κερδήθηκαν, η ανάπλαση είναι σε αναμονή. Με προσπάθειες όλων των παρατάξεων και μια συνεπή στάση της δημοτικής αρχής, το ζήτημα της Ανάπλασης της πρώην βιομηχανικής ζώνης μπορεί να γίνει η αιχμή του δόρατος της πόλης μας στο άμεσο μέλλον.

* Η σύνθεση απόψεων ώστε να συγχωνεύονται οι θέσεις της διοίκησης και οι θέσεις των άλλων φορέων ή παρατάξεων στην τελική θέση του δήμου, υπηρετήθηκε από τις συσκέψεις των επικεφαλής την τελευταία τετραετία. Ήταν πρωτοβουλία του ίδιου του Χρήστου Βρεττάκου που με βρήκε θερμό υποστηρικτή. Τα αποτελέσματα αυτών των συσκέψεων είναι η ομοφωνία όλης της πόλης στα βασικά της ζητήματα. Αυτή η σύσκεψη, ή και όποιο άλλο θεσμικό όργανο την αντικαταστήσει, είναι η εγγύηση ότι κανένα θετικό μέτρο που προτείνουν οι εκτός διοίκησης φορείς ή παρατάξεις δεν θα πηγαίνει χαμένο.

* Για την κοινωνική πολιτική, την παιδεία, τον πολιτισμό, το πράσινο και την καθαριότητα δεν βρήκα σοβαρές διαφωνίες στην θητεία μου και πιστεύω ότι ο Χρήστος Βρεττάκος μπορεί να συνεχίσει να τα υπηρετεί και να βελτιώσει ακόμα τις επιδόσεις του. Αυτό δεν σημαίνει ότι και οι άλλοι συνδυασμοί δεν έχουν να προσφέρουν σε αυτούς τους τομείς. Όλες οι προτάσεις πρέπει να ακούγονται με προσοχή. Χρειάζονται ανοιχτά αυτιά και νομίζω ότι υπάρχουν.

Εύχομαι σε όλους τους συνδυασμούς να δώσουν με επιτυχία τις μάχες τους και να έχουν έναν καλό εκλογικό αγώνα. Η πόλη τους χρειάζεται όλους.

Η πόλη μας έχει ανάγκη από έναν δήμαρχο όπως ο Χρήστος Βρεττάκος, επί της θητείας του οποίου η περιοχή μας άλλαξε προς το καλύτερο τόσο ριζικά όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία της.

Αυτή η πορεία δεν πρέπει να ανακοπεί.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΣΙΡΙΔΗΣ

Δημοτικός Σύμβουλος Κερατσινίου Δραπετσώνας

Επικεφαλής της δημοτικής κίνησης "Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΠΟΛΗ"

Η ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ ΛΙΝΑ

Αντί να κάνω ανάρτηση για τον ανείπωτο πόνο φίλου από απίστευτη απώλεια, αντί να κοινοποιήσω αυτόν τον πόνο, προτιμώ να ανεβάσω ένα τραγούδι μια και εκτός των άλλων έχει και πανσέληνο.

Απενεργοποιώ και τα σχόλια.

Αυτό και τέλος.

Γιώργος Γαβρίλης για τον Πειραιά

Ο Γιώργος Γαβρίλης είναι υποψήφιος δήμαρχος για τον Πειραιά.

Δεν είναι μόνο ότι γνωρίζει ΟΛΑ τα θέματα της πόλης πολύ καλά, είναι επιπλέον ότι τα έχει διερευνήσει ή ξεκινήσει να τα υλοποιεί με Μελέτες ή πρωταρχικά Έργα ήδη από την θητεία του στην Περιφέρεια Πειραιά.

Ζητήματα που θεωρούνται ξεχασμένα (από τα νερά του Κηφισού ως τον Άγιο Διονύσιο) αυτός τα ανασύρει και τονίζει την σπουδαιότητά τους.

Ζητήματα για τα οποία έχουμε θολή ή ψεύτικη εικόνα (π.χ. Πύργος, συγκοινωνιακό, μετρό) αυτός τα αναλύει και τα επανατοποθετεί στην σκέψη μας.

Έργα μεγάλα ή μικρά, δράσεις της καθημερινότητας του πολίτη (από σχολεία και σταθμούς ως την υγεία και την πρόνοια), κοινωνικά ζητήματα, είναι στο μυαλό του Γιώργου όχι μόνο σαν γραπτό και διακηρυγμένο πρόγραμμα, αλλά και σαν βίωμα, ανάγκη, πάθος.

Και το πιο σημαντικό είναι που τα θέματα ταυτότητας του Πειραιά, μέσα από το βλέμμα και τον λόγο του Γιώργου Γαβρίλη αποκτούν συνοχή και δίνουν ελπίδα πως για την πόλη υπάρχει ένα αύριο.

Είναι εξαιρετική τύχη για την πόλη που θα την υπηρετήσει ο Γιώργος Γαβρίλης από όποια θέση τον τοποθετήσει ο λαός με την ψήφο του. Κι αν τού αποδώσει το πρέπον, και τον κάνει δήμαρχο του Πειραιά, χωρίς να λέμε ότι παραλαμβάνει χάος, μπορούμε να πούμε ότι θα ανεβάσει τον Πειραιά ένα σκαλί ψηλότερα.

Ο Γιώργος Γαβρίλης μπορεί να αντιστρέψει μια φθίνουσα πορεία στην οποία έχει μπει εδώ και αρκετά χρόνια ο Πειραιάς, για λόγους που υπερβαίνουν την τοπική αυτοδιοίκηση και συχνά είναι ανεξάρτητοι της θέλησης των δημάρχων του και των πολιτών του. Είναι όμως στο χέρι των δημάρχων και των πολιτών να σταματήσουν αυτή την πορεία και να την αντιστρέψουν. Εδώ ο ρόλος του Γιώργου Γαβρίλη και των Πειραιωτών ψηφοφόρων που θα κρίνουν στις 8 Οκτώβρη '23 είναι κρίσιμος και αποφασιστικός.

Στον Πειραιά δίνεται ένας αγώνας σε "χαμηλό" επίπεδο, ο αγώνας για την καθημερινότητα του πολίτη, και μια άλλη μάχη σε "υψηλό" επίπεδο, η μάχη για την ταυτότητα και το αύριο της πόλης. Σε αυτό το περιβάλλον, ο Γιώργος Γαβρίλης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει αυτές τις μάχες και να τις κερδίσει για χάρη του Πειραιά. Πρέπει να έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλων μας.

Προβληματίζομαι: Αυτός ο Κασελάκης ένα τεράστιο ερωτηματικό. Ρίσκο η εκλογή του!

Κατόπιν αναρωτιέμαι: Αν δεν πάρει ΣΗΜΕΡΑ το ρίσκο ο Σύριζα, πότε θα το πάρει;

ΤΡΕΛΟΚΟΜΕΙΟΝ Η ΕΛΛΑΣ

Θα είδατε, φαντάζομαι, τον Τεντόγλου, γυρνώντας από Βουδαπέστη, όταν έφτασε στο αεροδρόμιο, να "αγνοεί" έναν παράγοντα του ΣΕΓΑΣ και να χαιρετά πρώτα έναν παππού του.

Με το που είδα την σκηνή (μού την έδειξαν περιχαρείς ότι ο Τεντόγλου "τούς ξεφτίλισε") είπα ότι δεν είδα καμιά ξεφτίλα, απλά χαιρέτισε πρώτα τον γέρο άνθρωπο αφήνοντας τον άλλον για μετά, και ότι ο Τεντόγλου δεν είναι τσογλάνι για να φερθεί τόσο απρεπώς σε άνθρωπο που τείνει περιχαρής το χέρι του για να τον χαιρετήσει.

Σήμερα διαπίστωσα ότι είχα δίκιο. Έκανε σχετική δήλωση κι ο Τεντόγλου που αποκαθιστά την αλήθεια.

Ωστόσο ...

Καταλαβαίνω την οργή που διακατέχει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας που οδηγεί σε τέτοιες παρεξηγήσεις και μικροχαρές έστω κι αν είναι τελικά αυταπάτες.

Είναι συμπολίτες μας που βλέπουν ότι γύρω μας επικρατεί μια κατάσταση αφασίας. Η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς τον πάτο (είμαστε στο 55% του μέσου της ΕΕ σε ΑΕΠ από 75% που ήμασταν πριν δώδεκα χρόνια) και μαζί της βαδίζουν κι οι πολίτες προς την φτωχοποίηση και την εξαθλίωσή τους. Κι ενώ το καράβι βουλιάζει σαν σύνολο, έρχεται ο καθένας και προσπαθεί να σωθεί ατομικά. Με βάση το "ο σώζων εαυτόν σωθείτο" ο "παρτάκιας" ρίχνει τον λίθο του αναθέματος σε όποιον παλεύει για να σώσει το καράβι από την τρικυμία και βάζει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

Νομίζοντας ο καθένας ότι θα σωθεί χάρη στα καθημερινά αναγγελλόμενα αναδρομικά από τους "ελεύθερους τύπους" και τους "αυτιάδες", ότι θα επιπλεύσει χάρη στα διάφορα πας που μοιράζει η κυβέρνηση, ότι θα γλιτώσει από τον Τούρκο χάρη στην προστασία των ΗΠΑ που εξασφαλίζει μόνο η οσφυοκαμψία του Μητσοτάκη, και με ένα σωρό άλλες τέτοιες αυταπάτες που τα ΜΜΕ τού φυτεύουν στο κεφάλι, έχει φέρει την χώρα σε κατάσταση τρέλας.

Μισότρελοι παπάδες και ορθόδοξοι κάνουν λιτανείες για να βρέξει, άλλος μουρλός πρώην μητροπολίτης αφορίζει τον Μητσοτάκη και την Κεραμέως (!!!), ηλίθιοι τραμπιστές ναζί συλλαμβάνουν μετανάστες, γυναίκες και άντρες προσκυνούν κόκκαλα, ζώνες, κάλτσες και δάκρυα εικόνων στην Τήνο, στο Όρος και στις παναγίες απανταχού της χώρας και, στις εκλογές που έρχονται, πάει να ξαναβγεί ένας ηλίθιος δήμαρχος που παίζει την Αθήνα πλειμομπίλ και που έχει το όνομά του για μόνο εφόδιο.

Δεν μου φαίνεται λοιπόν παράξενο που άνθρωποι, έως χτες λογικοί και εχέφρονες, ψάχνουν να βρουν μια ηλιαχτίδα φωτός και χαίρονται ακόμα κι αν είναι απλή πυγολαμπίδα ή αυταπάτη αυτό που τούς γυάλισε. Γιατί η τρέλα είναι κολλητική και σε λίγο θα ψάχνουμε όλοι για στασίδι στο "Τρελοκομείον η Ελλάς".

Σφάξε με Αγά μου ν' αγιάσω

Η δεξιά νοοτροπία (σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω) όλο της το μεγαλείο.

Οι άνθρωποι δεν είναι ψυχοπαθείς, είναι θρησκευόμενοι.

Μπροστά οι επαγγελματίες ιερείς (που τους πληρώνει το κράτος) και πίσω ο ευσεβής λαός που έκανε το καθήκον του στις εκλογές και τώρα περιμένει από τον θεό την ανταπόδοση.

Οι 18 απανθρακωμένοι στον Έβρο κι οι 600 πνιγμένοι έξω από την Πύλο, θα μνημονευτούν άραγε από τους ελληνόφωνους με τις στολές Ρωμαίων αυτοκρατόρων που ψέλνουν;

Άρθρο γνώμης για τον Σύριζα ΠΣ

 Οι δυο επιλογές που υπήρχαν κι ο ένας μονόδρομος που απέμεινε για τον Σύριζα ΠΣ.

*** (άρθρο γνώμης) ***

Μια και είναι Αύγουστος και πλησιάζουν κι οι εσωκομματικές εκλογές του Σύριζα ΠΣ, θα εκφράσω μια γνώμη που δεν θα αρέσει σε πολλούς, αλλά, ελπίζω να συμβάλλει στην σκέψη όλων για το πού πάει ο Σύριζα ΠΣ.

Κατά την γνώμη μου (την οποία σχημάτισα μετά τις εκλογές, δηλαδή εκ των υστέρων, αφού, πιο πριν δεν είχα καταλάβει τίποτε) ο Σύριζα όλα αυτά τα χρόνια ήταν διστακτικός ανάμεσα σε δύο γραμμές,

Α) την γραμμή της ριζοσπαστικής αριστεράς (εμφανίστηκε το 2010-11) που τον ανέβασε στο 36% και που ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την υπόσχεση να καταργήσει τα μνημόνια κι επομένως και τις συνέπειές τους, και

Β) την γραμμή του αστικού κόμματος της κεντροαριστεράς (εμφανίστηκε μετά το 2015), που ήταν άμεσα συνδεδεμένη με αλλαγή ύφους και λόγου αλλά και δομής του κόμματος, προσώπων, ονόματος κτλ.

Το (Α) για να υπηρετηθεί έπρεπε να μην κάνει πρόωρες εκλογές ο Τσίπρας το 2019 και έπρεπε να μοιράσει μέρος από τα 37 δις που είχε ταμείο, επιβεβαιώνοντας ότι βγήκαμε από τα μνημόνια όχι μόνο στα λόγια, αλλά, κι ότι ο ριζοσπαστικός αριστερός Σύριζα επιστρέφει μέρος των κλεμμένων και ξαναπάει την Ελλάδα προς το 2009. Δεν το έκανε κι η ευκαιρία για την ριζοσπαστική του επιλογή χάθηκε χωρίς επιστροφή αφού οι συνθήκες του 2012-18 πέρασαν οριστικά.

Το (Β) για να γίνει σαφές έπρεπε να αλλάξει όνομα στο κόμμα, να το πει π.χ. "Δημοκρατική Παράταξη" ή σκέτα "Προοδευτική Συμμαχία", να αλλάξει πρόσωπα, να επανιδρύσει την οργάνωση καταργώντας κάθε φράξια ή τάση, να διακηρύξει μια φιλοευρωπαϊκή πολιτική χωρίς ναι μεν αλλά, και να ξεκαθαρίσει ότι είναι κόμμα του "εθνικού συμφέροντος" όπως κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο στα αυτιά των παλιών αριστερών. Δεν το έκανε στην περίοδο 2020-22 όταν είχε τον καιρό και την ευκαιρία.

Δυστυχώς ο Σύριζα, ανάμεσα στις δύο επιλογές που (χοντρικά) βλέπω πως ήταν μπροστά του, η μια το 2018-19 και η άλλη το 2020-22, δεν έκανε ούτε το ένα ούτε το άλλο.

Όπως σημείωσα και πιο πάνω, κι εγώ που τα λέω αυτά, κρίνω εκ των υστέρων. Δεν τα έβλεπα πριν τις εκλογές και δεν έχω από κανέναν την απαίτηση να τα είχε δει εκείνος και να μας είχε προειδοποιήσει. Πιστεύω όμως ότι τώρα πια, πρέπει να δούμε το παρελθόν (το πρόσφατο παρελθόν) για να μετρήσουμε καλύτερα τα βήματα που θα κάνουμε στο μέλλον.

Φοβάμαι ότι τώρα, με την επιλογή μιας νέας ηγεσίας στις 10 Σεπτέμβρη και με ένα-δυο συνέδρια που θα καταγράψουν απλά τις νέες τάσεις, ο Σύριζα ΠΣ θα προσπαθήσει να παραμείνει και πάλι στο μεταίχμιο των δύο επιλογών, μη επιλέγοντας ούτε το ένα (που σημαίνει περαιτέρω εκλογική συρρίκνωση) ούτε το άλλο (που σημαίνει ριζικές αλλαγές που πονάνε).

Κατά την γνώμη μου, δεν υπάρχει πια δίλημμα.

Η επιλογή της ριζοσπαστικής αριστεράς ναυάγησε το 2019, όταν κηρύχτηκαν πρόωρες εκλογές και έμεινε το ταμείο των 37 δις προίκα στον Μητσοτάκη. Τότε που ο Σύριζα, έχοντας ψηφιστεί το '12 και το '15 ως κόμμα ειδικού σκοπού (κατά μνημονίου) είχε την ευκαιρία να επιβεβαιώσει ότι δικαίως ψηφίστηκε και ότι θα άξιζε να ξαναψηφιστεί για να ολοκληρώσει το έργο του. Αυτό χάθηκε ανεπιστρεπτί.

Μένει μόνο η άλλη επιλογή, της ουσιαστικής επανίδρυσής του ως κόμματος εκφραστή της δημοκρατικής παράταξης. Στα συνέδρια και τις ψηφοφορίες που έρχονται ο Σύριζα ΠΣ είτε θα αποφασίσει να προχωρήσει είτε θα αποφασίσει να παραμείνει στην θέση του κάνοντας σημειωτόν.

Είτε θα προχωρήσει στον μονόδρομο που έχει μπροστά του, δηλαδή σε ριζικές αλλαγές στο όνομά του, στα πρόσωπα που τον εκπροσωπούν, στην δομή του κόμματος (χωρίς φράξιες-τάσεις), στους προσανατολισμούς του κτλ., είτε απλά θα παραμείνει ο ίδιος, κάνοντας κάποιες επιφανειακές αλλαγές.

Συχνά θεωρούμε ότι σταθερότητα σημαίνει ακινησία. Όταν όμως ο δρόμος στον οποίο βρίσκεσαι είναι κατηφορικός, τότε η σταθερότητα σημαίνει καθοδική πορεία. Γι αυτό πιστεύω ότι ο Σύριζα ΠΣ θα καταφέρει τελικά να αλλάξει εντελώς και να γίνει κάτι άλλο, κάτι νέο, κάτι που θα δώσει ελπίδα στην ευρύτερη δημοκρατική παράταξη ότι η Ελλάδα μπορεί και χωρίς τον Μητσοτάκη και την δεξιά-ακροδεξιά που μας έχει αγκαλιάσει και μας πνίγει καθημερινά. Δεν είμαι βέβαιος, απλά, ελπίζω.

 Χωρίς τον Τσίπρα η πολιτική ζωή είναι ένας υγιεινός περίπατος για τον Μητσοτάκη.

Μήπως τώρα το κατάλαβαν όσοι τού έσκαψαν τον λάκκο φτιάχνοντας το αντισύριζα μέτωπο;
Σε τι ελπίζουμε πια;

Αλέξανδρος Παναγούλης

Αλέξανδρος Παναγούλης.

Αν ήταν όλοι οι Έλληνες σαν αυτόν, δεν θα ήμασταν ποτέ ραγιάδες, υποταγμένοι, μίζεροι και σκυφτοπερπατούντες.

Αποπειράθηκε να σκοτώσει τον δικτάτορα.

Την γελοία καρικατούρα που εκμεταλλεύτηκε το αβυσσαλέο μίσος των δεξιών νικητών του εμφυλίου για να δέσει τους νεοέλληνες με τα όπλα που τού έδωσαν για να τους φυλάει. Προδότης επαίσχυντος, σκουπίδι της ιστορίας. Ένας τιποτένιος Παπαδόπουλος μπροστά σε έναν γίγαντα Παναγούλη.

Οι Αρχαίοι θα του έστηναν άγαλμα. Αλλά εκείνοι ήταν Έλληνες.

Για πάντα ζωντανός, για πάντα δικός μας, Αλέξανδρε.