Θα είδατε, φαντάζομαι, τον Τεντόγλου, γυρνώντας από Βουδαπέστη, όταν έφτασε στο αεροδρόμιο, να "αγνοεί" έναν παράγοντα του ΣΕΓΑΣ και να χαιρετά πρώτα έναν παππού του.
Με το που είδα την σκηνή (μού την έδειξαν περιχαρείς ότι ο Τεντόγλου "τούς ξεφτίλισε") είπα ότι δεν είδα καμιά ξεφτίλα, απλά χαιρέτισε πρώτα τον γέρο άνθρωπο αφήνοντας τον άλλον για μετά, και ότι ο Τεντόγλου δεν είναι τσογλάνι για να φερθεί τόσο απρεπώς σε άνθρωπο που τείνει περιχαρής το χέρι του για να τον χαιρετήσει.
Σήμερα διαπίστωσα ότι είχα δίκιο. Έκανε σχετική δήλωση κι ο Τεντόγλου που αποκαθιστά την αλήθεια.
Ωστόσο ...
Καταλαβαίνω την οργή που διακατέχει μεγάλο μέρος της κοινωνίας μας που οδηγεί σε τέτοιες παρεξηγήσεις και μικροχαρές έστω κι αν είναι τελικά αυταπάτες.
Είναι συμπολίτες μας που βλέπουν ότι γύρω μας επικρατεί μια κατάσταση αφασίας. Η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς τον πάτο (είμαστε στο 55% του μέσου της ΕΕ σε ΑΕΠ από 75% που ήμασταν πριν δώδεκα χρόνια) και μαζί της βαδίζουν κι οι πολίτες προς την φτωχοποίηση και την εξαθλίωσή τους. Κι ενώ το καράβι βουλιάζει σαν σύνολο, έρχεται ο καθένας και προσπαθεί να σωθεί ατομικά. Με βάση το "ο σώζων εαυτόν σωθείτο" ο "παρτάκιας" ρίχνει τον λίθο του αναθέματος σε όποιον παλεύει για να σώσει το καράβι από την τρικυμία και βάζει τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.
Νομίζοντας ο καθένας ότι θα σωθεί χάρη στα καθημερινά αναγγελλόμενα αναδρομικά από τους "ελεύθερους τύπους" και τους "αυτιάδες", ότι θα επιπλεύσει χάρη στα διάφορα πας που μοιράζει η κυβέρνηση, ότι θα γλιτώσει από τον Τούρκο χάρη στην προστασία των ΗΠΑ που εξασφαλίζει μόνο η οσφυοκαμψία του Μητσοτάκη, και με ένα σωρό άλλες τέτοιες αυταπάτες που τα ΜΜΕ τού φυτεύουν στο κεφάλι, έχει φέρει την χώρα σε κατάσταση τρέλας.
Μισότρελοι παπάδες και ορθόδοξοι κάνουν λιτανείες για να βρέξει, άλλος μουρλός πρώην μητροπολίτης αφορίζει τον Μητσοτάκη και την Κεραμέως (!!!), ηλίθιοι τραμπιστές ναζί συλλαμβάνουν μετανάστες, γυναίκες και άντρες προσκυνούν κόκκαλα, ζώνες, κάλτσες και δάκρυα εικόνων στην Τήνο, στο Όρος και στις παναγίες απανταχού της χώρας και, στις εκλογές που έρχονται, πάει να ξαναβγεί ένας ηλίθιος δήμαρχος που παίζει την Αθήνα πλειμομπίλ και που έχει το όνομά του για μόνο εφόδιο.
Δεν μου φαίνεται λοιπόν παράξενο που άνθρωποι, έως χτες λογικοί και εχέφρονες, ψάχνουν να βρουν μια ηλιαχτίδα φωτός και χαίρονται ακόμα κι αν είναι απλή πυγολαμπίδα ή αυταπάτη αυτό που τούς γυάλισε. Γιατί η τρέλα είναι κολλητική και σε λίγο θα ψάχνουμε όλοι για στασίδι στο "Τρελοκομείον η Ελλάς".
