Έχει πλάκα που στο Διαρκές Συνέδριο του Σύριζα υπάρχουν πέντε κόμματα, αλλά, δύο απόψεις (θυμίζει ΚΚΕ η ατάκα; ε, και;).
Οι τέσσερις υποψήφιοι έχουν παρόμοιες θέσεις και κυρίως την ίδια πολιτισμική αριστερή ταυτότητα και στην ομάδα αυτή προηγείται η Αχτσιόγλου επειδή ο Παπάς έχει το πρόβλημα της καταδίκης. Στην άλλη ομάδα με την νέα ή νεανική πολιτιστική εμφάνιση προηγείται ο Κασσελάκης, φυσιολογικά, αφού είναι και ο μόνος εκεί. Φαίνεται λοιπόν πως θα έχουμε μια μάχη Αχτσιόγλου-Κασσελάκη το παλιό ενάντια στο καινούργιο.
Όποιος κι αν βγει, θα έχει δέκα μήνες για να πετύχει αυτά που θέλει. Σε δέκα μήνες, στις 9 Ιουνίου 2024 γίνονται οι ευρωεκλογές που είναι πάντοτε πιο χαλαρές εκλογές κι ευνοούν την αντιπολίτευση. Αν εκεί ο Σύριζα πάρει τα πάνω του (πιάσει ας πούμε 19-20 % και πάνω), όλα καλά. Αν όμως ο Σύριζα χαμηλώσει κι άλλο, τότε είναι προφανές ότι ο τωρινός νικητής θα πρέπει να παραδεχτεί ότι δεν τα κατάφερε και να παραιτηθεί οπότε ο τωρινός χαμένος (αν έχει το κουράγιο να περιμένει) θα γίνει τότε αρχηγός στον Σύριζα με στόχευση τις εκλογές του 2027.
Γι αυτό λοιπόν η προσεχής εκλογή στον Σύριζα δεν είναι σίγουρα μια αναμέτρηση μόνο δύο γύρων, αλλά είναι πιθανό (στο κακό σενάριο) να γίνει αναμέτρηση τριών ή και τεσσάρων γύρων σε ένα δεκάμηνο. Δεν τελειώνει λοιπόν τόσο εύκολα αυτή η ιστορία, εκτός αν όλα πάνε καλά για τον Σύριζα, πράγμα που αυτή την στιγμή είναι αμφιλεγόμενο.
