Ήμουν κι εγώ εκεί. Τίτλος τιμής το ΟΧΙ της 5ης Ιουλίου 2015

Πολλά έχουν ειπωθεί για εκείνη την ημέρα.

Θα δημοσιεύσω ένα κομμάτι από το βιβλίο του Βαρουφάκη που μιλά για την συγκέντρωση της Παρασκευής, δυο μέρες πριν το δημοψήφισμα.

Το απόγευμα της Παρασκευής 3 Ιουλίου, λίγο πριν από τις 5 μ.μ., αναστέναξα με ανακούφιση. Μία εβδομάδα κλειστών τραπεζών τελείωνε. Παρά τις μεγάλες ουρές στα ΑΤΜ και την αβεβαιότητα για τη Δευτέρα που μας περίμενε, δεν είχε σημειωθεί κανένα βίαιο περιστατικό, κανένας πανικός, καμία αναταραχή. Ο ελληνικός λαός είχε αποδείξει περίτρανα τη σύνεσή του.

Τα μέσα ενημέρωσης, αντιθέτως, είχαν καταφέρει να πέσουν πιο χαμηλά και από το ήδη ευτελές επίπεδό τους και συναγωνίζονταν ποιο θα ανακαλύψει τον πιο ευφάνταστο τρόπο για να τρομάξει τους ψηφοφόρους και να τους αποτρέψει από το να ψηφίσουν ΟΧΙ. Σε άλλη χώρα πολλά από τα ρεπορτάζ τους που στοχοποιούσαν τους εισηγητές και υποστηρικτές του ΟΧΙ θα θεωρούνταν προτροπή προς τη βία. Οι δημοσκοπήσεις τους προέβλεπαν σταθερά νίκη του ΝΑΙ με ποσοστό μεγαλύτερο του 60%, ενώ τα φερέφωνά τους άφριζαν με το «θράσος» της κυβέρνησης να προκηρύξει το δημοψήφισμα ενάντια στις επιθυμίες των δανειστών. Εν τω μεταξύ, η μνημονιακή αντιπολίτευση είχε καταφέρει μέρες πριν να κινητοποιήσει υποστηρικτές της στην Πλατεία Συντάγματος, οι οποίοι ανέμιζαν σημαίες της ΕΕ και πλακάτ που διατυμπάνιζαν «Μένουμε Ευρώπη!» – ένα ενδιαφέρον σύνθημα αν σκεφτεί κανείς πόσο αντιευρωπαϊκή ήταν η ταύτιση της Ευρώπης με τους Ντάισελμπλουμ, Σόιμπλε και τα μνημόνιά τους.

Αργότερα εκείνο το απόγευμα της Παρασκευής έλαβα mail από τον Κλάους Ρέγκλινγκ, τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), τον ίδιο εκείνο γκρι υποτακτικό του Σόιμπλε που κάποια στιγμή τον Μάρτιο με είχε συμβουλεύσει να σταματήσω την καταβολή των συντάξεων για να πληρώσω το... ΔΝΤ. Υπό τύπον νομικής υπενθύμισης, μου «θύμιζε» ότι ως ο βασικός δανειστής μας, και δεδομένης της λήξης της δανειακής συμφωνίας, δικαιούνταν να απαιτήσει από μένα την πλήρη και άμεση αποπληρωμή των 146,3 δισ. των δύο πρώτων μνημονιακών δανειακών συμβάσεων. Το κείμενο ήταν διατυπωμένο μάλιστα με τέτοιον τρόπο που να υπαινίσσεται ότι, ως υπουργός Οικονομικών, ήμουν προσωπικά υπεύθυνος γι’ αυτό το ποσό! Παραήταν καλή ευκαιρία για να την αγνοήσω. Ήταν σαν να πήγαινε γυρεύοντας. Του απάντησα με δύο λέξεις: «Μολών λαβέ».

Εκείνο το απόγευμα είχαν προγραμματιστεί δύο συγκεντρώσεις, μία υπέρ του ΝΑΙ στο Παναθηναϊκό Στάδιο και μία στην Πλατεία Συντάγματος υπέρ του ΟΧΙ. Η συγκέντρωση υπέρ του ΝΑΙ ήταν προγραμματισμένη για αργά το απόγευμα. Είχε κόσμο και παλμό. Όμως η συγκέντρωση του ΟΧΙ θα έμενε στην ιστορία. Από μικρό παιδί είχα βρεθεί σε συγκλονιστικές συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, από εκείνες που σου αλλάζουν τη ζωή. Όμως αυτό που ζήσαμε με τη Δανάη εκείνο το βράδυ ήταν πρωτόγνωρο.

Περπατήσαμε από το Μαξίμου μέχρι το Σύνταγμα μαζί με τον Αλέξη και άλλα μέλη του Υπουργικού Συμβουλίου, τους συντρόφους τους και τους βοηθούς τους. Στη διαδρομή το πλήθος δημιουργούσε ανοίγματα- αγκαλιές τόσο για να περάσουμε όσο και για να απορροφηθούμε από τη χαρά, την προσδοκία, την ανάτασή τους. Καθώς πλησιάζαμε στην πλατεία, η συσσωρευόμενη, αυτοτροφοδοτούμενη ενέργεια του πλήθους έσπασε όλα τα όρια. Μια θάλασσα πεντακοσίων χιλιάδων ανθρώπων μας κατάπιε. Βυθιστήκαμε σε δάσος από χέρια: σκληροτράχηλοι άντρες με βουρκωμένα μάτια, μεσήλικες γυναίκες με την αποφασιστικότητα χαραγμένη στα πρόσωπά τους, νεαροί άντρες και γυναίκες που ξεχείλιζαν από ενέργεια, ηλικιωμένοι που προσπαθούσαν να μας αγκαλιάσουν και να μας γεμίσουν ευχές, μια παλλόμενη ανθρώπινη μάζα μας περιέκλειε. Για δύο ώρες, προσπαθώντας να μην αφήσουμε ο ένας το χέρι του άλλου για να μη χαθούμε, με τη Δανάη αφεθήκαμε να παρασυρθούμε από τη λαοθάλασσα εκείνων που έλεγαν με τα στόματα και τα κορμιά τους: «Φτάνει πια! Ως εδώ!»

Εκείνο το βράδυ διαφορετικές γενιές είδαν τους ξεχωριστούς τους αγώνες να σμίγουν σε μια γιγαντιαία γιορτή απελευθέρωσης από τον φόβο. Ένας ηλικιωμένος αντιστασιακός έχωσε στην τσέπη μου ένα γαρίφαλο κι ένα κομματάκι χαρτί στο οποίο έγραφε: «Η αντίσταση δεν είναι ΠΟΤΕ μάταιη». Φοιτητές που είχαν αναγκαστεί να μεταναστεύσουν λόγω της κρίσης, κι είχαν γυρίσει για να ψηφίσουν, με εκλιπαρούσαν να μην εγκαταλείψω τον αγώνα. Ένας συνταξιούχος μου υποσχέθηκε πως δεν τον ένοιαζε, ούτε αυτόν ούτε την άρρωστη γυναίκα του, αν έχαναν τις συντάξεις τους, αρκεί να ξαναέβρισκαν την αξιοπρέπειά τους. Και όλοι, όλοι ανεξαιρέτως, μου ούρλιαζαν: «Καμία παράδοση, όποιο κι αν είναι το τίμημα!»

Αυτή τη φορά ήξερα πως το εννοούσαν. Οι τράπεζες ήταν ήδη κλειστές για μία ολόκληρη εβδομάδα. Οι κακουχίες που επέβαλαν οι δανειστές ήταν εμφανείς. Κι όμως, είχαν μαζευτεί εκεί, όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι, για να φωνάξουν με μία λέξη αυτά που το δίκιο, η λογική και το χρέος απέναντι στην Ιστορία απαιτούσαν από εμάς να πούμε: Όχι! Δεν έλεγαν ΟΧΙ λόγω αρνητισμού ή αντιευρωπαϊσμού. Τίποτα δε θα ήθελαν περισσότερο από το να πουν ένα ολόψυχο ΝΑΙ στην Ευρώπη.

Αλλά ένα ΝΑΙ σε μια Ευρώπη για τους λαούς της, όχι σε μια Ευρώπη αποφασισμένη να τους συντρίψει.

Εκείνο το βράδυ, όταν πια η συγκέντρωση τελείωνε, και καθώς ανεβαίναμε με τη Δανάη τα μαρμάρινα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη Βουλή, γύρισα προς τα πίσω κι έριξα μια τελευταία ματιά στη λαοθάλασσα. Ξαφνικά βρήκα τη φράση που αναζητούσα για να περιγράψω τι ήταν αυτό που μας συνέδεε: εποικοδομητική ανυπακοή. Μου την κατέδειξαν αυτοί οι άνθρωποι, με την πραγματιστική ανυπακοή τους. Αυτό ήταν που προσπαθούσα να εφαρμόσω σε όλα τα Eurogroup από την αρχή: να καταθέτω ήπιες, μετριοπαθείς, λογικές, εποικοδομητικές, φιλο-ευρωπαϊκές προτάσεις, όμως, όταν το βαθύ κατεστημένο αρνούνταν να συμμετάσχει έστω σε διάλογο γι’ αυτές, δεν είχα κανέναν ενδοιασμό να αψηφήσω τις προσταγές τους και να πω ΟΧΙ! Ο ηγετικός πυρήνας γύρω από τον Αλέξη δεν έδειξε να το ενστερνίστηκε ποτέ αυτό - ούτε καν φάνηκαν να το κατάλαβαν. Το πλήθος που γέμισε την Πλατεία Συντάγματος εκείνο το βράδυ το κατάλαβε και με το παραπάνω...

Εκείνο το βράδυ ένιωσα να ξεπλένεται από πάνω μου όλη η πικρή εμπειρία της σταθερής φθοράς των προηγούμενων εβδομάδων, κάθε φρικτή στιγμή στο Μαξίμου, κάθε απογοήτευση με τους συντρόφους μου, όλη η κακεντρέχεια που εισέπραξα κι όλη η αγωνία ενός ολοένα και μοναχικότερου αγώνα κεκλεισμένων των θυρών. Το μόνο που απέμεινε ήταν το αίσθημα ικανοποίησης.

Κι όμως, δεν ήμουν ακόμη πεπεισμένος πως το ΟΧΙ θα κέρδιζε δύο μέρες μετά. Το συλλαλητήριο στο Σύνταγμα έδειχνε ότι το ρεύμα στήριξης του ΟΧΙ είχε δυναμική, αλλά με τις τράπεζες κλειστές και τα μέσα ενημέρωσης να εξαπολύουν ενορχηστρωμένες επιθέσεις εναντίον όποιου σκεφτόταν να ψηφίσει ΟΧΙ, η νίκη φαινόταν δύσκολη. Το ίδιο εκείνο βράδυ, με τη Δανάη συναντηθήκαμε με τον Τζέιμι, που ήταν σαν μεθυσμένος μετά την εμπειρία του Συντάγματος, και μερικούς άλλους φίλους και συνεργάτες. Ρωτήθηκα αν ο Αλέξης κι ο Ευκλείδης θα παραιτούνταν σε περίπτωση επικράτησης του ΝΑΙ. «Ο Αλέξης θα σχηματίσει κυβέρνηση συνασπισμού με την αντιπολίτευση», ήταν η πρόβλεψή μου, «αφού παραιτηθούν ή εξοστρακιστούν πρώτα οι αληθινοί πιστοί». «Φυσικά, εγώ θα ανήκα ήδη στο μακρινό παρελθόν τους», κατέληξα. Ο Τζέιμι επέμενε πως έσφαλλα. Θα κέρδιζε το ΟΧΙ, πίστευε, και η επιρροή μου στον Αλέξη θα εκτοξευόταν στα ύψη εξαιτίας της σημαντικής μου συμβολής στη νίκη. Παρά τη βαθιά δυσπιστία μου, σήκωσα το ποτήρι μου και ήπια στην αισιοδοξία του Τζέιμι. «Hasta la victoria siempre!» αναφώνησε εκείνος με έμφαση και σιγουριά – μέχρι τη νίκη, πάντα!

ΤΟ ΚΡΙΣΙΜΟΤΕΡΟ Δ.Σ. ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ

Την Δευτέρα 12/7 θα γίνει το δημοτικό συμβούλιο με θέμα τον χαρακτηρισμό της βιομηχανικής ζώνης ως Περιοχής Ανάπλασης του ν.2508/97.

Από το 2016 έπρεπε να έχουμε προχωρήσει σε αυτό που ζητάω να κάνουμε έστω και τώρα. Η πρότασή μου λέει:

1. Η τέως βιομηχανική ζώνη να χαρακτηριστεί Περιοχή Ανάπλασης με 50% εισφορά σε γη (320 στρέμματα) και εισφορά σε χρήμα για όλους τους ιδιοκτήτες γης.

2. Να είναι ο δήμος μας Φορέας Ανάπλασης.

3. Να ισχύουν οι όροι: α) συντελεστής δόμησης 0.15 β) χρήσεις πολιτισμός, ψυχαγωγία, παιδεία, υγεία και γ) πράσινο με μητροπολιτικό πάρκο.

Ποιος λογικός άνθρωπος μπορεί να διαφωνεί με τα παραπάνω;

Ε, λοιπόν, ο δήμαρχος διαφωνεί. Λέει σαν δικαιολογία ότι δεν προχωρά σε πολεοδομική μελέτη όσο εκκρεμεί η υπόθεση της απαλλοτρίωσης στο ΣτΕ. Φυσικά το επιχείρημα είναι έωλο δεδομένου ότι η Εθνική Τράπεζα στην αγωγή της κατά του δήμου (άρα και στο ΣτΕ) προεξοφλεί την πολεοδόμηση λόγω του νόμου Λαφαζάνη του 2015 που ορίζει συντελεστή δόμησης 0.15. Επομένως τι κρύβει και από ποιόν η δημοτική αρχή; Να μην μάθει το ΣτΕ από εμάς το 2021 αυτό που γνωρίζει ήδη από το 2015; Πόσο ηλίθιοι πρέπει να είναι αυτοί του ΣτΕ (ώστε να τους πιάσουμε κορόιδα) και πόσο ηλίθιους πρέπει να μας θεωρεί η δημοτική αρχή εμάς ώστε να χάψουμε ένα τέτοιο επιχείρημα;

Η καθυστέρηση ευνοεί σαφώς όσους χαίρονται με την απραξία μας. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια. Κι η δημοτική αρχή είναι και παραμένει εκτεθειμένη όσο καθυστερεί εσκεμμένα να κάνει κάτι που έπρεπε να έχει γίνει από το 2016 ή, έστω, από το 2019 που της ζητήθηκε.

Την Δευτέρα 12/7 θα δοθεί η μάχη να πεισθεί η δημοτική αρχή να σταθεί επιτέλους με την λογική και το συμφέρον της πόλης.

Αθώος ο Ν.Παππάς με την βούλα της Νέας Δημοκρατίας.

Τέτοιο φιάσκο σαν κι αυτό της προανακριτικής της Βουλής για τον Νίκο Παππά, δεν έχει ξαναγίνει. Το να αστοχήσει η Βουλή, δεν είναι και προς θάνατο, το να καμώνεται όμως ότι συνέλαβε τον Νίκο Παππά κλέπτοντα οπώρας και στο τέλος να τον αθωώνει πανηγυρικά, ε, αυτό ξεφεύγει από τα συνηθισμένα. Η κατηγορία για "παράβαση καθήκοντος" είναι αστεία, μπορεί να αποδοθεί σε έναν δήμαρχο για ένα χαλασμένο πεζοδρόμιο, στον διευθυντή τροχαίας για ένα χαλασμένο φανάρι. Η γελοιότητα σε όλο της το μεγαλείο.

Θα πρέπει ο Μητσοτάκης να καλέσει τον μέγα ιεροεξεταστή-ανακριτή Πλεύρη και να του τα ψάλλει, Δεν κατάφερε να στήσει μια κατηγορία ότι ο Ν.Παππάς δωροδοκήθηκε, έστω κι αν αυτή η κατηγορία κατέπιπτε στα δικαστήρια. Εδώ αρκούσαν "αποχρώσες ενδείξεις", δηλαδή μια κάποια μυρωδιά ενδείξεων, ένα άρωμα σκανδάλου. Δεν βρέθηκε ούτε αυτό! Κι ο Παπάς αποδίδεται άσπιλος στην κοινωνία με την υπογραφή της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας.

Βέβαια κι ο Τσίπρας θα πρέπει να τραβήξει το αυτί του συνεργάτη του. Συμπαθής ο κ. Ν.Παππάς, ειδικά μετά από αυτή την αδικία που υπέστη και τον θρίαμβο που κατήγαγε, όμως δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Με όλα εκείνα τα θεατρικού τύπου επεισόδια, με τους καναλάρχες να κοιμούνται σε ράντζα κι άλλους "λαγούς" να καυχιούνται πως αύξησαν το τίμημα, τι κατάφερε; Δημιούργησε έναν αντίπαλο ορκισμένο εναντίον του Σύριζα και μάλιστα ο αντίπαλος αυτό είναι το ισχυρότερο χαρτί σε μια "τηλεοπτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία" όπως η δική μας. Δημιούργησε μια υποχρέωση στους καναλάρχες για να μπορεί ο Μητσοτάκης να τους απαλλάξει (έστω "προσωρινά") και να τους "μαλακώσει" τον θυμό ώστε να εισπράξει την εύνοιά τους. Πολιτεύτηκε σαν να είμαστε κανονική χώρα, κι όχι βαλκανικό λημέρι και θα έλεγα ότι δεν δικαιολογείται τέτοια άγνοια της πραγματικότητας. Αντί να πριμοδοτήσει την ελευθερία να υπάρχουν πολλά κανάλια και να σπάσει το μονοπώλιο των ολίγων, μήπως και ξεμυτίσει κάποια παράδοξη και "λοξή" φωνή, θέλησε να τα περιορίσει σε τέσσερα και αργότερα σε έξι. Και κατάφερε να φτιάξει ένα λόμπι πανίσχυρο στο οποίο "τρίτος δεν χωρεί" που τροφοδοτεί την κοινωνία με αισχρά ψέματα, που κρύβει τις αλήθειες και που κρατά τον Σύριζα καθηλωμένο στην αντιπολίτευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Μέσα Ενημέρωσης συνεχίζουν το τροπάρι τους θριαμβολογώντας ότι ο Ν.Παππάς παραπέμπεται (για πλημμέλημα αλλά δεν το λένε). Σε συνεργασία με την ΝΔ συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο κατάμουτρα.

Βέβαια κι ο Σύριζα είναι δύσκολο να παραδεχτεί όλη την αλήθεια. Να πει δηλαδή ότι αδίκως κατηγορείται ο Νίκος Παππάς γιατί η βλακεία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Να παραδεχτεί ότι κάναμε λάθος, ρε παιδιά (όλοι μαζί, όχι μόνο ο Παππάς). Όχι, επιμένει πως όλα έγιναν σωστά. Το εγχείρημα αυτό το στήριξα κι εγώ όταν εξελισσόταν, μου φαινόταν δίκαιο και φιλελεύθερο, αλλά, μετά από τόσα χρόνια δεν δυσκολεύομαι να δω πού και πόσο έπασχε. Ούτε κι οι ιθύνοντες του Σύριζα δυσκολεύονται, νομίζω. Ας βρουν, απλά, το θάρρος να το ομολογήσουν. Κι ας ζητήσουν για μια ακόμη φορά να καταργηθούν όλα τα άρθρα που επιτρέπουν στο εκάστοτε κόμμα που γίνεται κυβέρνηση να κατηγορεί τον προηγούμενο κάτοχο της θέσης. 

Για τις δίκες και τις παραπομπές υπάρχουν δικαστές κι εισαγγελείς. Όχι πως τους θεωρούμε θεούς κι αλάνθαστους, πάντως, από την προκατάληψη των κομμάτων και τις σκοπιμότητες που τα διαπερνούν είναι απαλλαγμένοι. Ας κρίνουν εκείνοι ποιοι θα παραπέμπονται και ποιοι όχι. Κι όταν αγανακτεί η κοινωνία, να αγανακτεί σωστά. Να μην παραπέμπεται ο Παππάς από την ΝΔ, ούτε δέκα υπουργοί και πρωθυπουργοί της ΝΔ από τον Σύριζα, ούτε ο Παπαγγελόπουλος που εφάρμοζε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών πάλι από την ΝΔ. Ας τα δουν ανακριτές και εισαγγελείς κι ας παραπέμψουν αυτοί. Ο μηχανισμός ξεπλύματος των πολιτικών και των κομμάτων πρέπει να σταματήσει. Κι αφού δεν έγινε κατορθωτό στην προηγούμενη αναθεώρηση, ας μπει στην ημερήσια διάταξη για την επόμενη, όποτε κι αν γίνει.

Ο Αλέξης Τσίπρας στα Λιπάσματα

*******************************************

Μετά τον Βαρουφάκη και την Γεννηματά, 

σήμερα έρχεται κι ο Τσίπρας στα Λιπάσματα.

*******************************************

 

Λίγο αν είχαν συντονίσει τις ημερομηνίες, ίσως φτιάχναμε από τώρα κιόλας την νέα δημοκρατική προοδευτική κυβέρνηση της χώρας. Μετά την προσυνεδριακή διαδικασία του ΜΕΡΑ-25 του έφερε τον ίδιο τον ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ εδώ στον χώρο των Λιπασμάτων, μετά τις εξαγγελίες του ΚΙΝΑΛ που έγιναν από την ίδια την ΦΩΦΗ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ επίσης στον χώρο των Λιπασμάτων, έρχεται σήμερα για εξαγγελία του προγράμματος του και ο ΣΥΡΙΖΑ στον χώρο των Λιπασμάτων με τον ίδιο τον ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ.

 

Βλέποντας τον συνωστισμό στον ίδιο χώρο, λέμε μήπως κάτι υπόγειο τρέχει μέσα στον ιερό βράχο της Δραπετσώνας; Μην ξεχνάμε ότι εκεί βρίσκεται το μνημείο του Θεμιστοκλή (πάταξον μεν άκουσον δε) κι όπου χύθηκε (κι ακόμα χύνεται) ιδρώτας πολύς και αίμα από τα πρόσωπα των πατεράδων μας εργατών που έφαγαν τις ζωές τους μέσα στα εργοστάσια.

Μήπως ετοιμάζουν υπογείως την νέα διακυβέρνηση της χώρας;

Θα δείξει.

Εγώ πάντως σήμερα στις 8.30 θα είμαι στο εμβολιαστικό κέντρο στο Μαρούσι για την προγραμματισμένη από καιρό 2η δόση του εμβολίου μου.

 

Ελπίζω ο Αλέξης Τσίπρας, μεταξύ άλλων, να πει κάτι περισσότερο κι από όσα είπε ο γραμματέας του Σύριζα πρόσφατα στη Νίκαια για την απομάκρυνση των ρυπογόνων εστιών από την πόλη μας. Δίπλα στην Όιλ Ουάν θα βρίσκεται, όλο και κάτι θα μυρίσει. Ας μην ξεχνάμε ότι στον Σύριζα οφείλει η πόλη την παραχώρηση των ακτών της. Ας φροντίσει ο Πρόεδρος του να μην αφήσει το "δώρο" του μισό. Κι ας πει μεταξύ άλλων και μια κουβέντα για το Θεμιστόκλειο και τον Υδατόπυργο.

Τα γκαρσόνια του κόσμου όλου

Ο προβληματισμός είναι μεγάλος στα οικονομικά επιτελεία της κυβέρνησης, της αντιπολίτευσης και των μεγάλων παικτών όπως οι τράπεζες, τα επιμελητήρια και οι επενδυτές. Με εξαίρεση τα χρήματα του ταμείου ανάκαμψης, τα μόνα σίγουρα, όλα τα άλλα είναι ανοιχτά. Τα έσοδα που αναμέναμε από τον τουρισμό, μάλλον δεν θα έρθουν ύστερα από τις αντικρουόμενες αποφάσεις των χωρών από τις οποίες εξαρτιόμαστε. Έσοδα από εξαγωγές δεν αναμένονται ιδιαίτερα ενώ οι επενδύσεις παραμένουν κι αυτές σε θέση αναμονής ή αδιαφορίας. Αυτά όσον αφορά τον παράγοντα "Κεφάλαιο".

Παράλληλα, ο παράγοντας "εργασία" υποτιμάται για πολλοστή φορά με τον τελευταίο νόμο Χατζηδάκη, ενώ όλο το κλίμα ήταν στραβό λόγω των μνημονιακών πολιτικών και των λοκντάουν από την πανδημία. Φτηνό εργατικό δυναμικό, χωρίς ιδιαίτερη προστασία και ανεργία υψηλή που θα έδινε παραγωγικότητα υψηλή λόγω της εκμετάλλευσης αν υπήρχαν επενδύσεις. Όμως οι επενδύσεις απουσιάζουν, το χρηματιστήριο παραμένει απαξιωμένο και οι προοπτικές μοιάζουν αρνητικές. Μπορεί σήμερα τα επιτόκια να είναι πολύ χαμηλά, όμως οι δανειστές (Γερμανία) θα ζητήσουν σύντομα επιστροφή των δανεικών και τότε θα ακρυβύνεικαι το χρήμα των τραπεζών.

Τι μένει να γίνει; Ουσιαστικά τίποτε.

Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την Ελλάδα στον κατήφορο που έχει πάρει από το 2009 με την μείωση του ΑΕΠ να μας έχει φέρει πολύ πίσω από χώρες όπως η Ισπανία κι η Πορτογαλία αλλά και τις χώρες του πρώην ανατολικού συνασπισμού. Δυστυχώς, βρισκόμαστε στα χρόνια της οικονομικής παρακμής του ελληνισμού. Ποτέ δεν θα συνέλθουμε από αυτό το κτύπημα, κι αυτό γιατί δεν είναι μόνο η κατηφόρα του ΑΕΠ που την προκαλεί. Με την φυγή των νέων επιστημόνων της τελευταίας δεκαετίας, με την διεθνή δυσφήμιση της Ελλάδας ως καλοπληρωτή και με την απαξίωση του ελληνικού δημοσίου από την τρόικα, δεν υπάρχει πλέον κάτι στο οποίο να στηριχτεί μια νέα προσπάθεια ανόρθωσης. Μόνο η ομορφιά της χώρας έχει μείνει, αλλά, αυτή δεν μπορεί να αποτελέσει πυλώνα ανάπτυξης από μόνη της. Η δε ναυτιλία είναι παγκόσμια δραστηριότητα που δεν μπορεί να βοηθήσει την Ελλάδα αν δεν αλλάξει ο τρόπος που την βλέπουμε.

Η Ελλάδα δεν είναι, βέβαια, η οικονομία της μόνο. Κυρίως είναι ο τόπος και η ιστορία του. Αυτή η Ελλάδα θα επιζήσει. Δεν θα γίνει όμως ποτέ κάτι καλύτερο από ένας παρίας της Ευρώπης και τόπος διακοπών. Κι εμείς οι Έλληνες θα είμαστε οι παγωτατζήδες και οι σερβιτόροι των συνταξιούχων όλου του κόσμου.

ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ, ΝΤΡΟΠΗ!!!

Η Διεθνής Αμνηστία υπήρξε στήριγμά μας σε πολύ δύσκολους καιρούς. Μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας το 1974, ελπίζαμε πως δεν θα την απασχολήσουμε ποτέ ξανά σαν κράτος ευνομούμενο. Κι όμως, να που την απασχολούμε. Με θέμα την συμπεριφορά μας απέναντι στους μετανάστες.

Άντε ρε αλήτες, όποιοι κι αν είστε που φταίτε, που θα με κάνετε να ντρέπομαι ξανά για την χώρα μου.

-----

Αντιγράφω το άρθρο από το -όχι αριστερό πάντως- Κ.Ρεπόρτ το σημερινό άρθρο του ως έχει:

 

******************************************************************

Έκθεση-κόλαφος της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ελλάδα

Κόλαφο αποτελεί για την Ελλάδα, η Έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας για τις πρακτικές απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες, επί υπουργίας Ν. Μηταράκη. Συλλήψεις, βασανιστήρια, τραυματισμοί, βίαιες επαναπροωθήσεις στην Τουρκία, ακόμη και προσφύγων στους οποίους έχει χορηγηθεί άσυλο και «συλλαμβάνονται» όχι στα σύνορα, αλλά 700 χιλιόμετρα μέσα από αυτά, είναι μεταξύ όσων καταγράφονται στην Έκθεση, με επώνυμες μαρτυρίες.

Οι «επαναπροωθήσεις» και η βία κατά προσφύγων και μεταναστών είναι de facto συνοριακή πολιτική της Ελλάδας, αναφέρεται στην Έκθεση.

Πρωταγωνιστές των βίαιων επεισοδίων, ένστολοι Έλληνες αξιωματούχοι, καθώς και άντρες με πολιτικά ρούχα, παρουσία των κλιμακίων της Frontex. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πράξεις βίας που αναφέρθηκαν παραβίαζαν τη διεθνή απαγόρευση απάνθρωπης ή εξευτελιστικής μεταχείρισης. Μερικά περιστατικά ισοδυναμούσαν επίσης με βασανιστήρια, λόγω της σοβαρότητάς τους και της ταπεινωτικής ή τιμωρητικής τους πρόθεσης.

Πριν δύο μέρες η Ευρωπαία Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων, Ίλβα Γιόχανσον, σε συνέντευξη της στην γαλλόφωνη εφημερίδα Le Soir, εξέφραζε την έντονη ανησυχία σχετικά με τη σωρεία καταγγελιών για παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τη Frontex, παραδεχόμενη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση αδυνατεί να την ελέγξει. Μάλιστα, υποστήριξε ότι ως μόνη «κόκκινη γραμμή» μπορεί να τεθεί η δημιουργία φορέα που θα διεξάγει ανεξάρτητη έρευνα σχετικά με τα καταγγελθέντα περιστατικά, στο πλαίσιο του νέου Συμφώνου Μετανάστευσης και Ασύλου που επιχειρεί να εισάγει η ΕΕ.

 

Πέραν αυτών μαθαίνω ότι κλήθηκε για εξηγήσεις σε ευρωπαϊκά όργανα ο Χρυσοχοΐδης για την έξαρση της βίας στην Ελλάδα και για το περιστατικό με τον Καραϊβάζ. Σύμφωνα με την "Αυγή" η ελληνική κυβέρνηση μπήκε στο στόχαστρο της Ομάδας Παρακολούθησης Δημοκρατίας, Κράτους Δικαίου και Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Επιτροπής Πολιτικών Ελευθεριών του Ευρωκοινοβουλίου. Μάλλον μας έχουν πάρει χαμπάρι.

ΔΥΟ ΓΑΪΔΑΡΟΙ ΜΑΛΩΝΑΝΕ ΣΕ ΞΕΝΟ ΑΧΥΡΩΝΑ

ΑΣ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ ΑΡΘΡΟ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΩΝ  (Parapolitika 23.06, 17:09)

«ΤΙΤΛΟΣ: "Αποτυχημένος υπουργός ο Πλακιωτάκης. Το λιμάνι του Πειραιά και οι σχέσεις με τον επιχειρηματία Βύρωνα Βασιλειάδη"

Εκτός από τη συγκεκριμένη προνομιακή σχέση, ο υπουργός φαίνεται να έχει επεκταθεί γενικώς στην πιάτσα του Πειραιά. Δεν ξέρω την άποψη που έχει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για τον υπουργό Ναυτιλίας, Γιάννη Πλακιωτάκη (και μεταξύ μας δεν με πολυενδιαφέρει). Απεναντίας, εκείνο που γνωρίζω, και μάλιστα από πρώτο χέρι, είναι ότι στο λιμάνι έχουν αρχίσει να ακούγονται πολλά και ενδιαφέροντα, που σύντομα θα αρχίσουν να βγαίνουν στο φως της δημοσιότητας. Για παράδειγμα, έχει «βρωμίσει» για τα καλά η σχέση του υπουργού με τον επιχειρηματία Βύρωνα Βασιλειάδη, σε τέτοιον βαθμό που υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να επέμβει μέχρι και εισαγγελέας για πολλές από τις αποφάσεις του γίγαντα Πλακιωτάκη. Εκτός από τη συγκεκριμένη προνομιακή σχέση, ο υπουργός φαίνεται να έχει επεκταθεί γενικώς στην πιάτσα του Πειραιά»

***************************

Ας δούμε τώρα τι σημαίνουν όλα αυτά. Άνθρωποι που γνωρίζουν, λένε πως μαίνεται η μάχη μεταξύ Μαρινάκη (από την μια) και Βασιλειάδη, Μελισανίδη και Πλακιωτάκη από την άλλη. Θέμα τα σκουπίδια της θάλασσας. Οι Μελισανίδης (διαχειριστής των υγρών αποβλήτων) και Βασιλειάδης (διαχειριστής στερεών αποβλήτων) πήραν παράταση των αδειών τους μέχρι τέλους του χρόνου από τον υπουργό Πλακιωτάκη. Ο υπουργός δεν έκανε, ως όφειλε, ανοιχτό διαγωνισμό τον Μάρτιο του μας πέρασε, για τις σχετικές άδειες. Κι ο Μαρινάκης, ως ο βασικός -ψηφισμένος αλλά και αυτοδιορισμένος- επόπτης νομιμότητας του Πειραιά, τον έβαλε στο μάτι. Στο άρθρο των Παραπολιτικών αναφέρεται ο Βασιλειάδης, αλλά τα σκάγια πιάνουν και Μελισανίδη. 

Εμάς προς το παρόν, μας εξυπηρετεί αυτή η διαμάχη, γιατί χωρίς Μαρινάκη -και χωρίς τα ΜΜΕ που διαθέτει- όλα θα γίνονταν εν κρυπτώ. Τουλάχιστον τώρα ξεκατινιάζονται δημόσια. Ένα δημόσιο αγαθό, η διαχείριση των αποβλήτων της θάλασσας, έχει παραδοθεί σε ιδιώτες που τσακώνονται για την καλύτερη και πιο κερδοφόρα "διαχείρισή" του.

Οι ηλίθιοι κι οι πανηλίθιοι

Πες, πες, κάτι θα βγει ...

Για το θέμα των ημερών, τον "Μπάμπη" με την συγκροτημένη προσωπικότητα (κατά Μάνδρου) που δεν τεμαχίζει τα πτώματα των θυμάτων του, μόνο τα πνίγει με μαξιλάρι και κρεμάει σκυλάκια που επίσης σκοτώνει (με πνιγμό;) δεν έκανα κανένα σχόλιο ως τώρα. Θεωρούσα ότι η επικαιρότητα κι η σχολιογραφία καλύφθηκε πλήρως από τα κάθε λογής δημοσιεύματα αυτών των ημερών που ήταν πολλά κι εξακολουθούν να αυξάνονται. Ακόμη και το εργασιακό νομοσχέδιο (νόμος πλέον) καλύφθηκε από την πληθώρα αυτών των δημοσιευμάτων. Αξίζει όμως να θίξω ένα σημείο.

Από την πρώτη στιγμή ενοχοποιήθηκαν οι "ξένοι εισβολείς" που έπνιξαν την κοπέλα και έδεσαν τον πιλότο πράττοντας με τρόπο που δεν ταιριάζει στον ελληνικό ψυχισμό και πολιτισμό. Το είπε και η Πρόεδρος των Εισαγγελέων και όλοι οι σπουδαίοι της ΤιΒι και της κυβέρνησης. Τους επικήρυξε ο Χρυσοχοΐδης με 300 χιλ. ευρώ και τους καταδίκασε η αστυνομία με τις ανακοινώσεις της κι όλος ο φιλοκυβερνητικός κι ο ξενοφοβικός τύπος με τα λαγωνικά του. Μάθαμε κιόλας ότι αναζητούν συγκεκριμένους παρανόμους κι ότι συνέλαβαν έναν (Γεωργιανό) που προσπαθούσε να διαφύγει στα σύνορα. Σε ρεπορτάζ του Σταρ βρέθηκε κι ο αρχηγός της συμμορίας που μπήκε στο σπίτι στα Γλυκά Νερά κι ήταν Αλβανός.. Μέχρι που ο Μπάμπης ομολόγησε κάτω από το βάρος των αποδείξεων που προέκυψαν, αρκετά καθυστερημένα, από τα εργαστήρια της αστυνομίας.

Τότε μάθαμε από την τηλεόραση (όχι την ελληνική βέβαια, αλλά, την Γεωργιανή) ότι ο συλληφθείς Γεωργιανός βασανιζόταν επί τέσσερις μέρες για να ομολογήσει τον φόνο που δεν είχε κάνει. Κι άρχισαν τα γνωστά παραπλανητικά, "δεν ξέρουμε", "δεν νομίζουμε" και "ίσως" της κυβερνητικής εκπροσώπου που δίνει εν ψυχρώ τον Χρυσοχοΐδη και την ηγεσία της αστυνομίας για να μείνει άλλη μια φορά στο απυρόβλητο η κυβέρνηση. Το θέμα ίσως και να έχει ουρά, όπως υπαινίσσονται αρκετοί, λόγω κυρίως της δουλειάς του καθ' ομολογία δολοφόνου που ήταν "ιδιωτικές μεταφορές δια ελικοπτέρου". Αν αληθεύει, θα το δούμε προσεχώς.

Τι μένει; Μένει η καταισχύνη των ελληναράδων και ξενόφοβων, είτε στην αστυνομία είτε στην κοινωνία, που για μια ακόμη φορά αποδείχτηκαν από ηλίθιοι ως πανηλίθιοι. Αυτοί που είναι πάντοτε, απλά, ανόητοι ή, ακόμη πιο απλά, χρήσιμοι ηλίθιοι για όσους θέλουν να καλύπτουν βρομοδουλειές. Μένουν ακόμα οι επικλήσεις του τέως αντισύριζα μετώπου για αυστηροποίηση των ποινών που δήθεν έκανε πιο επιεικείς ο νόμος Παρασκευόπουλου, όπως και το ενδεχόμενο να πάει η επιμέλεια του παιδιού στον γυναικοκτόνο λόγω του νόμου Τσιάρα. Γιατί κάθε τί που συμβαίνει στον δημόσιο χώρο έχει τον αντίκτυπό του στην σφαίρα της πολιτικής. και πολιτική είναι κυρίως οι νόμοι. Κάτι που δείχνει και η εμπνευσμένη γελοιογραφία του Δερμεντζόγλου από το TVXS που σχολιάζει το χτεσινό φέικ-νιους της ΝΔ ότι ο "βιαστής των Πετραλώνων" βγήκε έξω με τον νόμο Παρασκευόπουλου.

Ανακατασκευή του γηπέδου "Ι. ΒΑΖΟΣ" στη Δραπετσώνα.

Μακέτα του υπό ανακατασκευή γηπέδου Ι.Βάζος

Επιτέλους ανακατασκευάζεται το γήπεδο της Δραπετσώνας "Ι.Βάζος".

Σύμφωνα με την μελέτη η δημιουργία σταδίου με στίβο θα κοστίσει 5.100.000,01 €. Θα γίνει καθαίρεση και ανακατασκευή των εγκαταστάσεων που υπάρχουν. Στόχος η αναβάθμιση της ποιότητας των εγκαταστάσεων με σύγχρονες προδιαγραφές λειτουργίας και ασφάλειας.

Θα υπάρχει ένα κύριο γήπεδο εμβαδού 8 στρεμμάτων με τεχνητό χλοοτάπητα, θα γίνουν νέα τέρματα και στεγασμένοι πάγκοι αναπληρωματικών. θα γίνουν και έργα περίφραξης και κανάλια απορροής ομβρίων υδάτων.

Θα κατασκευαστεί βοηθητικό γήπεδο με διαστάσεις 9Χ9 και εμβαδόν 4 στρέμματα με τεχνητό χλοοτάπητα, νέα τέρματα, στεγασμένους πάγκου, περίφραξη και κανάλια απορροής ομβρίων.

Θα υπάρξει στίβος 6 διαδρομών και μήκους 80μ. που θα εξυπηρετεί και τις προπονήσεις.

Θα γίνει και ανακατασκευή αποδυτηρίων και βοηθητικών χώρων καθώς και χώρος αποδυτηρίων διαιτητών, ιατρείο, γυμναστήριο, χώρος των γραφείων διοίκησης, λεβητοστάσιο, αποθήκες, χώροι υγιεινής και φυλακίου.

Για το έργο ερίζουν ο δήμος Κερατσινίου-Δραπετσώνας και η Περιφέρεια, όμως είναι έργο δικό μας, αφού εμείς το πληρώνουμε με τους φόρους μας και τον ιδρώτα μας. Δεν έχουμε όμως και πρόβλημα να τους πούμε τα μπράβο που προσπάθησαν να προχωρήσει το έργο και να μην μείνει στα αζήτητα.

Νέο VIP αεροσκάφος για τον πρωθυπουργό

Το αεροσκάφος Gulfstream V αγοράστηκε το 2003 για τις ανάγκες της ελληνικής Προεδρίας στην ΕΕ και για υπερατλαντικά ταξίδια, που δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν τα άλλα κυβερνητικά αεροσκάφη.

Επικρίσεις ακούστηκαν για την πρόθεση της κυβέρνησης να αγοράσει ένα καινούριο αεροσκάφος VIP, που θα πει: για πολύ υψηλά πρόσωπα, το πρωθυπουργικό ζεύγος, την πρόεδρό μας κτλ. [Για πληροφορίες σχετικά με την πιθανή αγορά δείτε στο σάιτ Μιλιτέρ https://www.militaire.gr/vip-aeroskafos-kyvernisi/]. Ωστόσο, κακώς διατυπώθηκαν ενστάσεις αφού δεν ελήφθησαν υπ' 'όψη τα επιχειρήματα υπέρ αυτής της αγοράς.

1.- Η Ελλάδα μέχρι τώρα έχει τρία αεροσκάφη VIP τα οποία, ως γνωστόν, είναι ακατάρριπτα γιατί σε ενδεχόμενη εμπλοκή-μάχη το σκάνε πρώτα προς τα αεροδρόμια. Μετά την νέα αγορά θα έχουμε τέσσερα αντί για τρία ακατάρριπτα.

2.- Θα μας στοιχίσει μόνο 22 εκ. ευρώ αντί 36 που θα έκανε καινούριο μια και θα μετασκευαστεί ένα Falcon 7X για να γίνει VIP. Κέρδος 14 εκ. ευρώ.

3.- Αν έρθουν στην χώρα ταυτόχρονα τέσσερις επίσημοι ξένοι σπουδαίοι προσκεκλημένοι, θα μπορούν να εξυπηρετηθούν, ενώ τώρα μπορούμε μόνο τρεις να εξυπηρετήσουμε.

4.- Το ποσό των 22 εκ. ευρώ δεν θα φανεί πουθενά γιατί θα το βάλουμε στα αντισταθμιστικά οφέλη από τα Rafale που έχουμε να αγοράσουμε.

5.- Το πρωθυπουργικό ζεύγος Κυριάκου-Μαρέβας πρέπει να κινείται με ένα αεροσκάφος αναλόγου επιπέδου. Τα παλιά, ένα Gulfstream, και δύο ERj δεν κάνουν. 

Το μόνο πρόβλημα που επισημαίνει το militaire.gr είναι ότι και στο παρελθόν είχαμε μια ανάλογη ιστορία που μας βγήκε ξινή. Συγκεκριμένα αντιγράφω:

«Ο συνδυασμός γαλλικών μαχητικών και VIP αεροσκαφών μας έχει απασχολήσει και στο παρελθόν, πάλι με κυβέρνηση Μητσοτάκη. Του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Τότε που η ΝΔ χαρακτήριζε “τυφλά” τα Mirage 2000 και τελικά μετά από συμφωνία με τους Γάλλους πήραμε ένα Falcon, το οποίο ήταν εκείνο στο οποίο έχασαν τη ζωή τους ο  Γιάννος Κρανιδιώτης, ο 23χρονος γιος του Νικόλας, κι άλλοι πέντε άνθρωποι»

Όπως είναι φανερό η έλλειψη αντεπιχειρημάτων στα πέντε επιχειρήματα που παρέθεσα παραπάνω, οδηγεί σε τέτοιες αντιπαραθέσεις. Οι αντίθετοι στην αγορά του νέου VIP αεροσκάφους, είναι προφανώς αντίθετοι και σε κάθε έννοια προόδου. Παραθέτουν παλιές ιστορίες τρόμου για να προκαλέσουν παράλογους φόβους και να νικήσουν την έλλογη κρίση και αποφασιστικότητα. Χαίρε!

Η Ελλάδα πεθαίνει

Από τον φίλο Δημήτρη μια ιστορία σχετικά με τους Χατζηδάκη, Γκάτσο κι όλους εμάς ως Έλληνες. Και στο βίντεο απόσπασμα από ταινία του Αγγελόπουλου.

*************************************************************

[Από τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΖΕΒΟΛΗ, σημερινή ανάρτησή του στο φέισμπουκ]

 

Στην χθεσινή μου ανάρτηση αναφέρθηκα στον ΠΟΛΙΤΗ Χατζιδάκι, στην κορυφαία ιδιότητα που μπορεί να αναπτύξει ένα άτομο, μια ιδιότητα που κατέκτησε, στον ύψιστο βαθμό.

Αυτή η ιδιότητα, έλεγα, ήταν συνδυασμός της γενναιότητας που τον διέκρινε ως άνθρωπο και της Αττικής Παιδείας που είχε λάβει.

Παρέλειψα να διευκρινίσω, ότι αυτή η παιδεία δεν υπήρξε, αποκλειστικό, προϊόν των εγκύκλιων σπουδών του, αλλά, κυρίως, οφείλεται σε όσα αποκόμισε από την συναναστροφή σοφών ανθρώπων, συναναστροφή που επεδίωκε συστηματικά.

Την επιρροή αυτή δέχθηκε, περισσότερο από κάθε άλλον, από τον Νίκο Γκάτσο, ο οποίος υπήρξε ο στενότερος του φίλος, αλλά και αυστηρός και άτεγκτος πνευματικός καθοδηγητής. Όταν γνωρίστηκαν ο Μάνος ήταν 17 και ο Γκάτσος 28 , οι γονείς τους είχαν τα ίδια ονόματα (Γιώργος και Βασιλική) και οι 2 ορφανοί πολύ νωρίς από πατέρα, ο Μάνος τον έχασε σε αεροπορικό ατύχημα, ενώ του Νίκου πέθανε μέσα στο πλοίο για Αμερική και τον πέταξαν στην θάλασσα.

Με την εκπληκτική ειλικρίνεια που τον διέκρινε, αφηγείται, ο ίδιος, σχετικά:

"Στο Εθνικό Θέατρο Διευθυντής ήταν ο Γιώργος Θεοτοκάς, ο οποίος θαύμαζε πολύ το ταλέντο μου και μ’ άφηνε να κάνω ό,τι ήθελα. Στο “Όνειρο θερινής νύχτας ” με έβαλε να κάνω και τη χορογραφία. Με μάγεψε το ότι είδα στις αφίσες του Εθνικού, “Χορογραφίες Μάνου Χατζιδάκι”. Έγινε η πρεμιέρα, όλος ο κόσμος με κοίταζε σαν το " παιδί θαύμα ", ο Σγούρος της εποχής, με συγχαίρανε, έρχεται και ο Γκάτσος και μου λέει μπροστά σε όλους πολύ αυστηρά : “Ελπίζω να σταματήσεις να κάνεις ανοησίες”. Μια βδομάδα έκανα να μιλήσω μαζί του. Είχα μεθύσει από την επιτυχία μου και δεν έβλεπα ότι πράγματι έκανα ανοησίες… ήταν πολύ αυστηρός φίλος… μην κοιτάτε τώρα, από τα 50 και πάνω οι άνθρωποι γίνονται συνομήλικοι, αλλά τον καιρό που εγώ ήμουν 20αρης, αυτός μ’ έβλεπε σαν νεαρό....μετά την μητέρα μου, ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής μου!».

Και συνεχίζει:

«Ο Γκάτσος επηρέασε εμένα και όχι εγώ τον Γκάτσο. Εγώ ήμουν ο μαθητής, από εμένα δέχτηκε πληροφορίες αλλά όχι επιρροή. Σε ηλικία 25 ετών, είχα κάνει δυο μουσικά μέρη για τις “ Χοηφόρες ” του Αισχύλου με πολύ καλές κριτικές, έρχεται ο Γκάτσος και μου λέει: αυτά είναι θαυμάσια, αλλά για τον Ευριπίδη κι όχι για τον Αισχύλο, μου δίδαξε ποια είναι η διαφορά, θύμωσα διότι δεν ασπάστηκε τη “ μεγαλοφυΐα ” μου, αλλά με έκανε να ξανασκεφτώ ότι η δουλειά που είχα κάνει στηριζόταν σε παντελή άγνοια του Αισχυλικού πνεύματος.»

Πόσοι από μας είχαν την τύχη να βρουν έναν δάσκαλο (συνειδητά απορρίπτω τον όρο καθηγητής), ο οποίος πέρα από γραμματικά και συντακτικά φαινόμενα, μπήκε στον κόπο να μας μιλήσει για τις διαφορές του Αισχύλου από τον Ευριπίδη, να τις εντάξει στην συγκεκριμένη ιστορική περίοδο και τις μεταβολές που πραγματοποιήθηκαν, μέσα σε ελάχιστες δεκαετίες;

Ποιος έκανε τον κόπο να πει δυό λόγια, γιατί αξίζει να μας «ταλαιπωρεί» ο Όμηρος;

Ποιος ασχολήθηκε με την ουσία του ελληνικού πολιτισμού;

Τελικά επαιρόμαστε για την εθνική μας κληρονομιά και αναρωτιέμαι αν αυτή μας δίνει φτερά, για εξόρμηση στον ουρανό, ή είναι η βαρειά ταφόπλακα που μας πλακώνει, δημιουργώντας ψευδαισθήσεις, στερώντας μας το δικαίωμα να συμβιβαστούμε με την μικρότητα και ασημαντότητά μας.

Τελικά, όπως είπε και ο Αγγελόπουλος «Η Ελλάδα πεθαίνει»

ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ

 

 

 

Παντού αναπλάσεις, εμείς Όιλ Ουάν και παραλία λιπασμάτων.

Ενέκρινε το Κεντρικό Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΚΕΣΥΠΟΘΑ), που συνεδρίασε υπό την Προεδρία του Γενικού Γραμματέα Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος, Ευθύμιου Μπακογιάννη, το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο της περιοχής του Αγίου Διονυσίου του δήμου Πειραιά. Το προτεινόμενο Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΕΠΣ) της περιοχής του Αγ. Διονυσίου Πειραιά χωρικού σχεδιασμού αποτελεί σχέδιο υπερτοπικής κλίμακας και στρατηγικής σημασίας για τη μητροπολιτική περιοχή του Πειραιά, καθώς στοχεύει στη δημιουργία του πλαισίου χωρικής οργάνωσης για την αστική ανάπλαση της περιοχής.

Αναπλάσεις παντού.
Στο παραλιακό μέτωπο Πειραιάς-Βουλιαγμένη, εγκρίθηκαν 200 εκ. ευρώ για συνέχιση της Ανάπλασης με πράσινο και κοινόχρηστους χώρους, διαμόρφωση του αιγιαλού και απόδοση του χώρου στους κατοίκους.
Στον Άγιο Διονύσιο, εγκρίθηκε τροποποίηση της αρχικής ανάπλασης του 1988 για δημιουργία πολεοδομικού κέντρου με προσέλκυση επενδύσεων και κατασκευή ενός city του Πειραιά.
Όλα όσα διεκδικούσαμε, το πράσινο, την περιβαλλοντική αναβάθμιση,τις ακτές, την οικονομική ανασυγκρότηση, μοιράζονται αλλού. Εμείς μένουμε μόνο με το "δώρο Δρίτσα", την παραλία Λιπασμάτων και το "δώρο Σαμαρά" την Όιλ Ουάν.
Ποιος φταίει; Μην ψάχνετε αλλού. Στις κάλπες θα βρείτε τον φταίχτη. Εθνικές, Περιφερειακές και Δημοτικές εκλογές μας δίνουν μια ευκαιρία κάθε τέσσερα χρόνια να διαλέξουμε τον δυνάστη μας. Κι εμείς διαλέξαμε αυτούς που μας έφεραν εδώ, Από εκεί να ξεκινήσουμε κι ίσως μετά βρούμε κάτι να πούμε. Αν και φοβάμαι πως το πείσμα και η νοοτροπία που μας κρατά τα τελευταία χρόνια είναι ένα χούι που θα φύγει τελευταίο. Κρίμα.

Αχρείαστες προβλέψεις για έναν έξυπνο λαό όπως ο δικός μας!

Για τον Βαρουφάκη τι μπορεί να πει κανείς; Όλοι πιστεύουν πως τον ξέρουν. Κάποιοι, που γνωρίζουν προφανώς περισσότερα, τον λένε Μπαρουφα-κη, άλλοι απειλούν να του κάνουν προανακριτική γιατί λέει χρέωσε την Ελλάδα ογδόντα δις. Παραδόξως ίσως, κάποιοι οικονομολόγοι, κάποιοι καθηγητές και κάποια πανεπιστήμια τον εκτιμούν και τον έχουν για δάσκαλό τους. Το γεγονός πάντως είναι ότι ο Βαρουφάκης μιλάει, λέει τη γνώμη του και μπορείς να τον κρίνεις. Έτσι μίλησε πρόσφατα για την ελληνική οικονομία σε σχέση και με την κρίση. Δυο ερωταπαντήσεις μόνο ξεχώρισα από συνέντευξή του και τις παραθέτω ως εγκυκλοπαιδική γνώση.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το ΔΝΤ προβλέπει ανάκαμψη 3,3% φέτος και «αναπτυξιακή έκρηξη» 5,4% το 2022, απονέμει εύσημα στην ελληνική κυβέρνηση γιατί αντέδρασε εγκαίρως και αποτελεσματικά στο ξέσπασμα της κρίσης της πανδημίας, και πιστοποιεί ότι η Ελλάδα διέθεσε ένα δημοσιονομικό πακέτο για την στήριξη της οικονομίας που ήταν από τα μεγαλύτερα στην ευρωζώνη. Πως το σχολιάζετε;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ:  Ακόμα και σωστό να βγει το ΔΝΤ ως προς την μεγέθυνση, αυτό σημαίνει ότι το 2021 το ΑΕΠ θα πάει στα €172 δις και το 2022 στα €180 δις. Δεδομένου ότι το 2019 μας έλεγαν ότι το ΑΕΠ ήταν €187 δις, το να μιλούν για «αναπτυξιακή έκρηξη» είναι προσβλητικό για την νοημοσύνη ακόμα και των ψηφοφόρων της ΝΔ. Όσο για το περίφημο «δημοσιονομικό πακέτο», είτε οι της κυβέρνησης είναι οικονομικά αγράμματοι είτε παραπλανούν χυδαία τον κόσμο έτσι που παρουσιάζουν το τεράστιο έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ως τονωτική ένεση. Τονωτική ένεση απαιτούσε δύο πράγματα που δεν έγιναν: Πρώτον, κουρέματα φόρων, ασφαλιστικών οφειλών και δόσεων δανείων. Δεύτερον, επενδύσεις. Το ότι το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού ήταν τεράστιο απλά δείχνει το μέγεθος της πληγής που προκάλεσε η οικονομική πανδημία και, ακόμα χειρότερα, το μέγεθος της λιτότητας που θα ακολουθήσει με το που η τρόικα θα τους επιβάλει να ισοσκελίσουν τον κρατικό προϋπολογισμό.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η πανδημία και η διαχείριση της θα επηρεάσει το χρέος και με ποιον τρόπο; 

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αν θα το επηρεάσει; Το έχει ήδη εκτοξεύσει εκτός της στρατόσφαιρας! Ήταν που ήταν απολύτως μη βιώσιμο, τώρα πια βρίσκεται σε επίπεδα που αν δεν ήταν τόσο τραγικά θα ήταν για γέλια. Ο μόνος λόγος που η όλο και αυξανόμενη χρεοκοπία του κράτους μας δεν είναι πρωτοσέλιδο παγκοσμίως είναι ότι η τρόικα αποφάσισε να μην γίνει πρωτοσέλιδο – αποδεικνύοντας άλλη μια φορά ότι εκείνοι αποφασίζουν πότε η χρεοκοπία θα γίνεται θέμα συζήτησης και πότε όχι. Προς το παρόν, η ΕΚΤ αγοράζει όσο-όσο τα ομόλογα του κ. Σταϊκούρα και, για αυτό, πέφτουν σαν μανιακοί οι κερδοσκόποι να τα αγοράσουν πρώτοι. Όμως, από του χρόνου δύο πράγματα αλλάζουν: Πρώτον, η ΕΚΤ θα σταματήσει να αγοράζει νέο ελληνικό κρατικό χρέος. Δεύτερον, οι Βρυξέλλες θα απαιτήσουν ισοσκελισμό του κρατικού προϋπολογισμού. Αν η κυβέρνηση τολμήσει να τους φέρει αντίρρηση, μ΄ ένα νεύμα της τρόικας τα επιτόκια δανεισμού θα ανέβουν. Τί σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι η όλο και βαθύτερη χρεοκοπία αυξάνει την εξάρτηση του κράτους από μια τρόικα που σε λίγο θα απαιτεί νέα λιτότητα. Έτσι, θα επεκτείνεται η Οργουελιανή κατάσταση της επέκτασης της μνημονιακής κακοδαιμονίας του λαού σε μια περίοδο που του λένε ότι τα μνημόνια πέρασαν.

Σημειώνω μονάχα δυο σημεία. 

1.- Το ΑΕΠ της χώρας ήταν 187 δις το 2019 και με τις αισιόδοξες προβλέψεις θα γίνει 180 δις το 2023. Φτωχαίνει η Ελλάδα κάθε μέρα.

2.- Από του χρόνου η ΕΚΤ δεν θα αγοράζει ελληνικό χρέος και θα έχουμε άνοδο των επιτοκίων, ίσως μάλιστα μας ζητήσουν ισοσκελισμένο προϋπολογισμό.

Αυτά λέει ο καθηγητής άγγελος-εξάγγελος κ. Βαρουφάκης. Αλλά τι σημασία έχει τι λέει αυτός ο Γιάννης με το ένα νι; Αν δεν έχει ευχάριστα νέα να μας πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα. περισσότερα. 

 

 

 

 

Η ΤΑΦΟΠΛΑΚΑ κι Ο ΤΡΟΧΟΝΟΜΟΣ

ΔΕΗ όπως Καπνεργοστάσιο

Το καπνεργοστάσιο στον Κολωνό

Στο παλιό δημόσιο Καπνεργοστάσιο (στον Κολωνό) ανοίγει, από την Παρασκευή 11/6 και θα διαρκέσει ως το τέλος του χρόνου, μια έκθεση 59 εικαστικών καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο. Η έκθεση γίνεται με συνεργασία της Βουλής με έναν πολιτιστικό οργανισμό με το όνομα ΝΕΟΝ. Δεν στέκομαι στην έκθεση που θα είναι αξιόλογη, δεν αμφιβάλλω, αλλά στο ... Καπνεργοστάσιο. Ένα βιομηχανικό κτήριο του δημοσίου που επαναχρησιμοποιείται και γίνεται όχι μόνο πολιτιστικό αλλά και αρχιτεκτονικό στολίδι της περιοχής του Κολωνού της Αθήνας.

Δεν θα μπορούσε και η δική μας ΔΕΗ να γίνει κάτι αντίστοιχο;

Οι χώροι υπάρχουν και είναι θαυμάσιοι, συγκρίνονται άνετα με το Καπνεργοστάσιο. Τα χρήματα που χρειάζονται δεν είναι πολλά και μπορούν να βρεθούν εύκολα από τις συμφωνίες που γίνονται γύρω από τα ενεργειακά της χώρας. Η περιοχή χρειάζεται μια τόνωση περιβαλλοντική, πολιτιστική και αναπτυξιακή. Γιατί δεν θα μπορούσε κι εδώ να εκδηλωθεί μια αντίστοιχη κυβερνητική πρωτοβουλία;

Ο δήμος έχει ανακινήσει το θέμα, έχει φτιάξει και η τεχνική μας υπηρεσία ένα σχέδιο που δείχνει τι θα θέλαμε να γίνει. Η παράταξη του κ. Καμά έκανε τις προάλλες μια συμβολική κίνηση στην πύλη του εργοστασίου. Το δημοτικό συμβούλιο έχει πάρει ομόφωνες αποφάσεις για την αξιοποίηση του κτηρίου με χρήσεις για πολιτισμό, παιδεία και για την ιστορική του αξία. Καιρός να το δει και η κυβέρνηση κι όχι να σχεδιάζει επαναλειτουργία της ΔΕΗ ως εργοστασίου παραγωγής ενέργειας, έστω και εφεδρικού ή για τις ανάγκες του λιμανιού, όπως λέγεται. Δεν είναι το Κερατσίνι χώρος μόνο για εργοστάσια σκουπιδιών, για λιμενικές εγκαταστάσεις και για νεκροταφεία. Να το δούμε όλοι και να το παλέψουμε.

Όπως στο Καπνεργοστάσιο του Κολωνού, έτσι και στην ΔΕΗ του Κερατσινίου.