Θα πρέπει ο Μητσοτάκης να καλέσει τον μέγα ιεροεξεταστή-ανακριτή Πλεύρη και να του τα ψάλλει, Δεν κατάφερε να στήσει μια κατηγορία ότι ο Ν.Παππάς δωροδοκήθηκε, έστω κι αν αυτή η κατηγορία κατέπιπτε στα δικαστήρια. Εδώ αρκούσαν "αποχρώσες ενδείξεις", δηλαδή μια κάποια μυρωδιά ενδείξεων, ένα άρωμα σκανδάλου. Δεν βρέθηκε ούτε αυτό! Κι ο Παπάς αποδίδεται άσπιλος στην κοινωνία με την υπογραφή της ίδιας της Νέας Δημοκρατίας.
Βέβαια κι ο Τσίπρας θα πρέπει να τραβήξει το αυτί του συνεργάτη του. Συμπαθής ο κ. Ν.Παππάς, ειδικά μετά από αυτή την αδικία που υπέστη και τον θρίαμβο που κατήγαγε, όμως δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Με όλα εκείνα τα θεατρικού τύπου επεισόδια, με τους καναλάρχες να κοιμούνται σε ράντζα κι άλλους "λαγούς" να καυχιούνται πως αύξησαν το τίμημα, τι κατάφερε; Δημιούργησε έναν αντίπαλο ορκισμένο εναντίον του Σύριζα και μάλιστα ο αντίπαλος αυτό είναι το ισχυρότερο χαρτί σε μια "τηλεοπτική αντιπροσωπευτική δημοκρατία" όπως η δική μας. Δημιούργησε μια υποχρέωση στους καναλάρχες για να μπορεί ο Μητσοτάκης να τους απαλλάξει (έστω "προσωρινά") και να τους "μαλακώσει" τον θυμό ώστε να εισπράξει την εύνοιά τους. Πολιτεύτηκε σαν να είμαστε κανονική χώρα, κι όχι βαλκανικό λημέρι και θα έλεγα ότι δεν δικαιολογείται τέτοια άγνοια της πραγματικότητας. Αντί να πριμοδοτήσει την ελευθερία να υπάρχουν πολλά κανάλια και να σπάσει το μονοπώλιο των ολίγων, μήπως και ξεμυτίσει κάποια παράδοξη και "λοξή" φωνή, θέλησε να τα περιορίσει σε τέσσερα και αργότερα σε έξι. Και κατάφερε να φτιάξει ένα λόμπι πανίσχυρο στο οποίο "τρίτος δεν χωρεί" που τροφοδοτεί την κοινωνία με αισχρά ψέματα, που κρύβει τις αλήθειες και που κρατά τον Σύριζα καθηλωμένο στην αντιπολίτευση. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα Μέσα Ενημέρωσης συνεχίζουν το τροπάρι τους θριαμβολογώντας ότι ο Ν.Παππάς παραπέμπεται (για πλημμέλημα αλλά δεν το λένε). Σε συνεργασία με την ΝΔ συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο κατάμουτρα.
Βέβαια κι ο Σύριζα είναι δύσκολο να παραδεχτεί όλη την αλήθεια. Να πει δηλαδή ότι αδίκως κατηγορείται ο Νίκος Παππάς γιατί η βλακεία δεν είναι ποινικό αδίκημα. Να παραδεχτεί ότι κάναμε λάθος, ρε παιδιά (όλοι μαζί, όχι μόνο ο Παππάς). Όχι, επιμένει πως όλα έγιναν σωστά. Το εγχείρημα αυτό το στήριξα κι εγώ όταν εξελισσόταν, μου φαινόταν δίκαιο και φιλελεύθερο, αλλά, μετά από τόσα χρόνια δεν δυσκολεύομαι να δω πού και πόσο έπασχε. Ούτε κι οι ιθύνοντες του Σύριζα δυσκολεύονται, νομίζω. Ας βρουν, απλά, το θάρρος να το ομολογήσουν. Κι ας ζητήσουν για μια ακόμη φορά να καταργηθούν όλα τα άρθρα που επιτρέπουν στο εκάστοτε κόμμα που γίνεται κυβέρνηση να κατηγορεί τον προηγούμενο κάτοχο της θέσης.
Για τις δίκες και τις παραπομπές υπάρχουν δικαστές κι εισαγγελείς. Όχι πως τους θεωρούμε θεούς κι αλάνθαστους, πάντως, από την προκατάληψη των κομμάτων και τις σκοπιμότητες που τα διαπερνούν είναι απαλλαγμένοι. Ας κρίνουν εκείνοι ποιοι θα παραπέμπονται και ποιοι όχι. Κι όταν αγανακτεί η κοινωνία, να αγανακτεί σωστά. Να μην παραπέμπεται ο Παππάς από την ΝΔ, ούτε δέκα υπουργοί και πρωθυπουργοί της ΝΔ από τον Σύριζα, ούτε ο Παπαγγελόπουλος που εφάρμοζε τον νόμο περί ευθύνης υπουργών πάλι από την ΝΔ. Ας τα δουν ανακριτές και εισαγγελείς κι ας παραπέμψουν αυτοί. Ο μηχανισμός ξεπλύματος των πολιτικών και των κομμάτων πρέπει να σταματήσει. Κι αφού δεν έγινε κατορθωτό στην προηγούμενη αναθεώρηση, ας μπει στην ημερήσια διάταξη για την επόμενη, όποτε κι αν γίνει.
