Ο ΤΣΙΠΡΑΣ, Ο ΜΗΤΣΟΤΆΚΗΣ ΚΙ Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΖΩΝΗ ΤΟΥ 25%
Από την ΝΔ ακούμε το επιχείρημα Μητσοτάκης ή ακυβερνησία. Από μέρος της αντιπολίτευσης ακούμε το επιχείρημα Τσίπρας για να υπάρξει εναλλακτική πρόταση κυβερνησιμότητας. Ενδιάμεσα η μείζων κι ελάσσων αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ, Βελόπουλος, Ζωή) θέλουν να πάρουν διπλάσια ποσοστά από όσα τούς δίνουν οι δημοσκοπήσεις για να μπουν σε τροχιά κυβερνησιμότητας κι αυτοί. Τόσο αναγκαία είναι πια αυτή η κυβερνησιμότητα;
Σπάζοντας ένα ταμπού που κυριαρχεί στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο, σάς λέω ότι όχι, καθόλου αναγκαία δεν είναι η κυβερνησιμότητα, ίσως μάλιστα να είναι αυτή η κατάρα του διεφθαρμένου κι αυταρχικού ελληνικού κράτους. Όμως δεν θέλω αυτή την στιγμή να κάνω ιστορία, θέλω να επικεντρωθώ στο τώρα, στο σήμερα, ίσως και το προσεχές αύριο.
Κάποια στιγμή θα γίνουν εκλογές κι έστω ότι δεν έχει ξεχωρίσει κανείς από την αντιπολίτευση. Αν ο Μητσοτάκης πάρει ποσοστό κάτω του 25% (δηλαδή αν τον ψηφίσουν μόνο εκείνοι που μισθοδοτούνται από την ΝΔ ή την διαφθορά) τότε τα πράγματα θα αλλάξουν ριζικά. Γιατί στην περίπτωση αυτή η ΝΔ (ούτε κανείς άλλος φυσικά) δεν θα πάρει το μπόνους των 50 εδρών που την κάνει κυρίαρχο παίκτη στην Βουλή και ψηφίζει ό,τι θέλει, ακόμα και κόντρα στο κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Όποια Βουλή κι αν βγεί με την ΝΔ κάτω από 25% θα είναι μια Βουλή που θα διορθώσει αδικίες και θα μάς απαλλάξει από την γάγγραινα που διαλύει την δικαιοσύνη και κάθε έννοια ισότητας των πολιτών.
Δεν χρειάζεται ισχυρός αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να πέσει ο Μητσοτάκης. Αρκεί αυτοί που τον στήριξαν να ξυπνήσουν και να απομακρυνθούν. Η δημοκρατία έχει λύσεις αν δεν υπάρχει ο φράχτης του μπόνους των 50 εδρών που κάνει το πρώτο κόμμα (με πάνω από 25%) αναγκαίο παράγοντα στον σχηματισμό κυβέρνησης κι επομένως γενικό δερβέναγα των εξελίξεων που θα μάς σέρνει συνέχεια σε εκλογές μέχρι να γιγαντωθεί η αγανάχτηση και να τον ψηφίσουμε.
Αν η ΝΔ έχει 70-80 βουλευτές κι η Βουλή είναι πολυκομματική και πολύχρωμη, η παντοδυναμία Μητσοτάκη τελειώνει αυτοστιγμεί. Και ποιος θα κυβερνήσει; Κάποιος. Ας πούμε ο δήμαρχος Αθηναίων κ. Δούκας ή ένας πολιτικός με χαμηλό προφίλ αλλά εγνωσμένες ικανότητες ή ένας τεχνοκράτης, ένας πανεπιστημιακός, ένας ομογενής αμόλυντος από την ελληνική αρρώστια, κάποιος τελοσπάντων θα μπορούσε να είναι ένας πρωθυπουργός που θα εγγυηθεί ένα μίνιμουμ πρόγραμμα επιβολής κανόνων δημοκρατίας στην δικαιοσύνη, στα ΜΜΕ, στην οικονομία (ακρίβεια, ενέργεια, μισθοί, συντάξεις), στην παιδεία, την υγεία και την άμυνα. Ένας έμπειρος πολιτικός ή ένα νέο παιδί με ιδέες, κέφι και πατριωτισμό με ένα μίνιμουμ πρόγραμμα στο οποίο είναι εύκολο να συμφωνήσει η αντιπολίτευση και σε μερικά σημεία του ακόμη κι η ΝΔ. Κι αυτό θα γίνει μόνο με την απλή αναλογική που τόσο χαιρέκακα πολέμησε ο Μητσοτάκης και τόσο ανώριμα και ανόητα τον σιγοντάρισε το ΠΑΣΟΚ. Μια απλή αναλογική που θα επανέλθει από την πίσω πόρτα αν η ΝΔ στις προσεχείς εθνικές εκλογές μείνει σε ποσοστό κάτω του 25%.
Αντί λοιπόν να παρακαλάτε τον παλιό σωτήρα ή να ψάχνετε για έναν νέο, αφήστε τις σωτηριολογίες κατά μέρος και ψηφίστε όποιον θέλετε εκτός της ΝΔ και του Μητσοτάκη. Για να αρχίσει αυτός ο τόπος να ελπίζει και πάλι.
