Πλάσμα σαν την Μήδεια στον κόσμο δεν είναι άλλο. Μόνο με την Γοργώ, την περίφημη κόρη του Άτλαντα μπορεί να συγκριθεί. Όλοι οι θεοί θυμούνται την Γοργώ, την Μέδουσα, την εκπληκτική κόρη με τα μαγικά γαλαζοπράσινα μάτια όπου καθρεφτίζονταν η θάλασσα κι ο ουρανός μαζί. Όλοι ήξεραν το θεϊκό της πρόσωπο και τ’ απίθανα σγουρά μαλλιά, την υπέροχη ομορφιά της. Τέτοια μεγαλοσύνη δεν συναντούσε κανείς πουθενά αλλού στο σύμπαν. Όταν πετούσε από την θάλασσα στον ουρανό, όλα τα πλάσματα της γης, έμβια ή άβια, γυρνούσαν για να την θαυμάσουν. Όταν βυθιζόταν απ’ τους ώμους του Υπερίωνα στην αγκαλιά του Ποσειδώνα έμεναν άπαντες άφωνοι.
Κι όμως, αυτό το θεσπέσιο πλάσμα οι θεοί το μεταμόρφωσαν σε τέρας με βλέμμα φονικό και γέμισαν με φίδια τα σγουρά γαλάζια μαλλιά του. Η Μέδουσα, το πιο ποθητό πλάσμα του σύμπαντος, που ζήλευαν η Αθηνά κι η Αφροδίτη, έγινε τέρας που όποιος έβλεπε την τρομερή του όψη γινόταν πέτρα. Ανυπόταχτη, ακολούθησε κι εκείνη την φοβερή μοίρα των ηττημένων τιτάνων κι υπέστη μια τιμωρία ισοδύναμη με κάθοδο στον Τάρταρο. Ο Δίας, οδηγημένος από την ζήλια της Αθηνάς, δεν έμεινε εκεί κι εξόντωσε την Μέδουσα εξαπολύοντας εναντίον της έναν εκλεκτό γιο του, τον Περσέα, με φονική εντολή θανάτου.
Και νά που οι Ολύμπιοι έχουν μπροστά τους μιαν άλλη Μέδουσα Γοργώ, την έξοχη κόρη του Αιήτη που ζει στην χώρα του Ήλιου, στους πρόποδες του Καυκάσου. Είναι η Μήδεια, ένα πλάσμα εκπληκτικό και τιτανικό. Η απαράμιλλη ομορφιά της όσο και το βάθος της ψυχής της συγκλονίζουν, ενώ, μπορεί να μαγεύει και να θεραπεύει θνητούς όσο κι αθανάτους. Η Μήδεια θα είχε την τύχη της Γοργώς, μόνο που αυτή έχει την προστασία της Μεγάλης Μητέρας.
Πατέρας της Μήδειας είναι ο Αιήτης, παππούς της είναι ο Ήλιος και προπάππος της ο Υπερίων. Τι άλλο μπορούσε να προκύψει από όλους αυτούς τους τιτάνες παρά ετούτο το υπέροχο και φωτεινό πλάσμα με την υπερανθρώπινη ομορφιά; Ο Ήλιος κι ο Ωκεανός της χάρισαν την λάμψη της που τυφλώνει. Μητέρα της είναι η Ιδυία, κόρη του Ωκεανού και μια απ’ τις μορφές της Μεγάλης Μητέρας που δοξάστηκε στην χρυσή εποχή κι ακόμα λατρεύεται εδώ στον Καύκασο.
Η Ιδυία γέμιζε την ψυχή της Μήδειας με ιστορίες απ’ την εποχή της γυναικοκρατίας. Η Μήδεια έμαθε πως οι άνθρωποι ζούσαν ειρηνικά κι ότι οι γυναίκες γεννούσαν κάνοντας έρωτα μ’ όλους τους άνδρες της φυλής. Οι οικογένειες δεν είχαν πατέρα-αφέντη, όλα τα αγαθά ήταν κοινά αφού δεν υπήρχε η έννοια της ιδιοκτησίας κι η τροφή ήταν διαθέσιμη σ’ όλους. Το γένος των ανθρώπων πορευόταν με ισοκρατία για τα δύο γένη. Η Μήδεια λάτρεψε εκείνη την εποχή κι εκτίμησε το έργο της Μεγάλης Μητέρας. Όμως, στις άλλες χώρες -πλην της άκρης στην οποία ζούσε- σε όλον σχεδόν τον κόσμο η πατριαρχία κυριάρχησε κι επέβαλε ιεραρχίες. Η Μεγάλη Μητέρα ηττήθηκε και πέρασε στο περιθώριο, κι αυτό ήταν εξ ολοκλήρου έργο Διός.
[ΣΣ. Πρόκειται για ένα ακόμα απόσπασμα από το ανέκδοτο ακόμη μυθιστόρημά μου "Αργοναυτική Εκστρατεία, Μήδεια και Ιάσων". Όπως παρέθεσα χτες ένα μικρό απόσπασμα για την σχέση Μήδειας και Αργοναυτών, παραθέτω εδώ ένα ακόμη απόσπασμα για την σχέση Μήδειας και Μέδουσας.]
