Η κατάρα του Ιησού

Υπάρχει κανείς γνώστης των γραφών να μού εξηγήσει το παρακάτω;

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

[Κατά Μάρκον 11:12–14]

Και τῇ ἐπαύριον ἐξελθόντων αὐτῶν ἀπό Βηθανίας ἐπείνασε· και ἰδών συκῆν ἀπό μακρόθεν ἔχουσαν φύλλα, ἦλθεν εἰ ἄρα τι εὑρήσει ἐν αὐτῇ· και ἐλθών ἐπ᾿αὐτήν οὐδέν εὗρεν εἰ μή φύλλα· οὐ γάρ ἦν καιρός σύκων. Καί ἀποκριθείς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· Μηκέτι εἰς τόν αἰῶνα ἐκ σοῦ μηδείς καρπόν φάγοι.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

Την επόμενη μέρα, καθώς έφευγαν από τη Βηθανία, πείνασε. Και βλέποντας από μακριά μια συκιά που είχε φύλλα, πήγε να δει μήπως βρει κάτι πάνω της. Όταν έφτασε, δεν βρήκε τίποτα παρά μόνο φύλλα, γιατί δεν ήταν η εποχή των σύκων. Τότε ο Ιησούς είπε στη συκιά: «Ποτέ πια κανείς να μη φάει καρπό από εσένα».

ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Επειδή η συκιά είχε μόνο φύλλα και δεν είχε καρπό, γιατί δεν ήταν η εποχή της καρποφορίας, ο Χριστός που πεινούσε και δεν βρήκε σύκα την καταράστηκε να μην κάνει ποτέ της καρπό.

Ωραίος! Πεινάω και δεν έχεις σύκα μού δώσεις; Σε καταριέμαι να μην ξανακάνεις σύκα ποτέ σου. Χριστιανική αγάπη.

ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Η ΤΝ μού έδωσε εξηγήσεις (πατερικές και δικές της) καθόλου ικανοποιητικές. Μού είπε ότι ο Ιησούς έμμεσα καταράστηκε τον ιουδαϊσμό που δεν τον αποδεχόταν, ότι ήταν υποκρισία της συκιάς να έχει φύλλα αλλά όχι καρπό, ότι ήταν παιδαγωγική πράξη(!) κτλ.. Ο δε Ματθαίος, στο δικό του Ευαγγέλιο το χειροτερεύει, λέγοντας ότι έκανε επίδειξη δύναμης.

Περιμένω καμιά καλύτερη εξήγηση αν υπάρχει.

Δρόμος βατός

Δεν υπάρχουν παγόβουνα στον δρόμο μας για το φετινό Ευρωμπάσκετ. Είναι μοναδική η ευκαιρία να παίξουμε στον τελικό. Ιδού γιατί:

Με βάση το πρόγραμμα των αγώνων όπως είχε καθοριστεί εξαρχής, αντιμετωπίζουμε το Ισραήλ (που φαίνεται να το έχουμε) και μετά τον νικητή του αγώνα Λιθουανία-Λετονία που κι αυτό είναι ματς στα μέτρα μας. Αν περάσουμε, φτάνουμε στους τέσσερις (ημιτελικό) όπου μάλλον θα βρούμε την Τουρκία (παίζει με Σουηδία και μετά με τον νικητή Πολωνίας-Βοσνίας.., τούς έχει).

Ελλάδα-Τουρκία θα είναι ο ένας ημιτελικός που αν κερδίσουμε φτάνουμε στον τελικό με σίγουρο το αργυρό και πιθανό ακόμα και το χρυσό. Φυσικά η Τουρκία είναι μια πολύ δυνατή ομάδα, αλλά, σε ένα τόσο κρίσιμο ματς όλα θα είναι πιθανά.

Για την άλλη θέση στον τελικό υπάρχουν οι Σερβία, Γαλλία και Γερμανία. Δύο εξ αυτών των τριών θα παίξουν ημιτελικό κι ο νικητής στον τελικό θα παίξει με τον νικητή του δικού μας αγώνα Ελλάδας-Τουρκίας.

Καλή τύχη που θα την χρειαστούμε.

Άκου Μελχισεδέκ!!!

Ξέρετε ότι το κατά κόσμον όνομα του Αρχιμανδρίτη Μελχισεδέκ είναι Μελχισεδέκ Αμπελάκης. Πρόκειται για το πρόσωπο που έχει απασχολήσει πρόσφατα την επικαιρότητα σε σχέση με την υπόθεση της φερόμενης εγκληματικής οργάνωσης στην Κρήτη.

Άκου Μελχισεδέκ!!! Έτσι τον βάφτισαν, δεν είναι ένα όνομα που το πήρε επειδή έγινε ιερωμένος. Είναι το κανονικό του, το μικρό του όνομα.

Είπαμε να είναι εβραιολάτρες και βλαμμένοι οι Νεοέλληνες που αγνοούν το παρελθόν τους και δέχονται ως ιστορία τους και έχουν ως ιερό τους βιβλίο την Παλαιά Διαθήκη (που μισεί τους Έλληνες) όμως, τόση βλακεία τσακίζει κόκαλα.

Μιχάλης, Ιωσήφ, Αβραάμ, Μανώλης, Ηλίας, ακόμα και το Γιάννης και άλλα είναι εβραίικα ονόματα που όμως έχουν περάσει εδώ και χρόνια στην ελληνική γλώσσα, κλίνονται, έχουν ελληνοποιηθεί και δεν προκαλούν. Είναι πλέον ελληνικά ονόματα. Αυτό το Μελχισεδέκ όμως βγάζει μάτια ότι είναι ξένο και κακόηχο, θυμίζει κακιά μάγισσα ή κάποιο περίεργο ξωτικό. Ποιος Έλληνας παίρνει το όνομα Μελχισεδέκ; Φυσικά δεν το παίρνει μόνος του, τού το δίνουν όταν τον βαπτίζουν, όμως η εκκλησία πώς δέχεται αυτό το όνομα; Εβραιοπροσκυνημένη αλλά πόσο πια;

Έθνος ανάξιο να φέρει το όνομα Ελλάς είναι η σημερινή χώρα των Νεοελλήνων. Για μια ακόμη φορά έρχεται έτσι ξαφνικά η επιβεβαίωση και σε ταρακουνάει.

Κλείνω με μιαν ευχή: Μέσα σε ένα κόσμο ταραγμένο από τις αντιφάσεις του, ο θείος Μελχισεδέκ -ειδικά αν η μαφία της Κρήτης τον κάνει Μητροπολίτη- ας μας φυλάει αυτός από τον Βελζεβούλ και τα ξωτικά του. Γιατί αν έχουμε έναν Μελχισεδέκ για Μητροπολίτη, θα έχουμε και κάποιους Βελζεβούληδες για να μάς δυσκολεύουν τα βήματα προς την Ελλάδα 2.0 και την ανάπτυξη (προς τα πίσω) αλά Μητσοτάκη.