Σε ό,τι αφορά την εμφάνιση Ζελένσκι στο ελληνικό κοινοβούλιο:
Κυβερνήτης είναι ο Μητσοτάκης κι αυτός κάλεσε τον Ζελένσκι. Δεν θα κριθεί η αντιπολίτευση για την πρόσκληση, αλλά, η κυβέρνηση. Ούτε είναι λύση η αποχή από την συζήτηση, πράγμα που ακούγεται από αρκετούς. Μια τέτοια αρνητική κίνηση προς τον δοκιμαζόμενο ουκρανικό λαό (ο Ζελένσκι τον εκπροσωπεί) θα γίνει διεθνές θέμα ως παραδοξότητα και, φυσικά, θα είναι βούτυρο στο ψωμί του Μητσοτάκη.
Ο Σύριζα δεν μπορεί να αρνηθεί την συμμετοχή του σε μια συζήτηση στην Βουλή, αντίθετα, πρέπει να δείξει ότι είναι ευπρόσδεκτος, παρά τα όσα έχει να του καταλογίσει ο καθένας που βλέπει γύρω του τι γίνεται. Γιατί στο πρόσωπό του εκδηλώνεται η αλληλεγγύη σε έναν λαό που δέχεται επίθεση και αμύνεται.
Εκείνο που χρειάζεται, όμως, είναι να θέσει ο Τσίπρας στον Ζελένσκι (δοθείσης της ευκαιρίας) το ερώτημα για την αντίστοιχη εισβολή στην Κύπρο. Να δούμε τι θα πει ο φίλος του Ερντογάν για μια περίπτωση που ήταν σχεδόν πανομοιότυπη με την δική του. Να δούμε αν εγκρίνει μια λύση σαν αυτή που δόθηκε στην Κύπρο (διαχωρισμός, προσφυγιά και κατοχικός στρατός) και για την δική του πατρίδα.
