Στην μάχη που εξελίσσεται στην Ουκρανία δύο πράγματα κυριαρχούν. Το ένα είναι η συστηματικά καταστροφή των υποδομών και των ανθρώπων στην Ουκρανία. Το άλλο το βλέπουμε στον παντοειδή αποκλεισμό της Ρωσίας από κάθε δυτικό χώρο ευθύνης, γεωπολιτικό, πολιτισμικό, εναέριο, οικονομικό κτλ. Και ποια είναι η διέξοδος; Πού πάμε; Γνωρίζει άραγε κανείς; Γιατί το αύριο μοιάζει με αδιέξοδο.
Η Αμερική ξεκαθαρίζει με κάθε τρόπο ότι δεν πρόκειται το ΝΑΤΟ να εισβάλλει στην Ουκρανία και να πολεμήσει με τους Ρώσους. Κάτι τέτοιο εξάλλου θα ισοδυναμούσε με κήρυξη πολέμου και τα πυρηνικά θα είχαν τον πρώτο λόγο. Αφού, όμως, δεν είχαν σκοπό να υπερασπιστούν την Ουκρανία, γιατί την άφησαν και συνεχίζουν να την αφήνουν να πολεμά και να καταστρέφεται μέρα με την μέρα; Και γιατί δεν μεσολαβούν για να σταματήσουν την εισβολή;
Ο Πούτιν έχει ξεκαθαρίσει πως θα σταματήσει όταν ολοκληρώσει τους στόχους του τους οποίους δεν κρύβει, τους έχει διακηρύξει. Θέλει την αποστρατικοποίηση της Ουκρανίας και την αποδοχή της προσχώρησης της Κριμαίας στην Ρωσία. Λέει πως αυτά θα τα πετύχει είτε με μια διαπραγμάτευση είτε με έναν ολοκληρωτικό πόλεμο.
Το ερώτημα είναι αν μπορεί η Ουκρανία να αντεπιτεθεί και να διώξει τους Ρώσους από τα εδάφη της. Πιθανώς με την βοήθεια του ΝΑΤΟ να μπορούσε, χωρίς αυτήν, όμως, δεν μπορεί. Αυτό σημαίνει πως είτε τώρα, είτε αργότερα κι από χειρότερη θέση θα συζητήσει τους ρωσικούς όρους. Επομένως γιατί συνεχίζεται ο πόλεμος; Γιατί δεν ολοκληρώνεται μια σοβαρή διαπραγμάτευση είτε μέσω του Μακρόν είτε μέσω του Ερντογάν ώστε να σταματήσουν οι σφαγές και οι καταστροφές;
Να πω ότι το σχέδιο ευνοεί την Αμερική δεν έχει νόημα. το γνωρίζουν όλοι. Η Αμερική θέλει ισχυρό ΝΑΤΟ, και με τον πόλεμο αυτό το έχει συσπειρώσει στον μέγιστο βαθμό. Θέλει απομόνωση της Ρωσίας, και με τον πόλεμο το πετυχαίνει σε βαθμό που δεν μπορούσε να φανταστεί κανείς πριν από δέκα με είκοσι μέρες. Θέλει να πουλά φυσικό αέριο στην Ευρώπη και με τον πόλεμο γίνεται αναγκαίος προμηθευτής. Βραχυπρόθεσμα, όλα την ευνοούν. Μακροπρόθεσμα, με την προσέγγιση Ρωσίας-Κίνας, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι όλο αυτό θα βγει προς το συμφέρον της, όμως κανείς δεν κοιτά πια μακροπρόθεσμα. Όλοι δουλεύουν με ορίζοντα τις επόμενες εκλογές. Με αυτό το κριτήριο ο Πούτιν εξαφανίζει κάθε αντιπολίτευση στο εσωτερικό της Ρωσίας. Ο Μπάιντεν κάνει ανέξοδα επίδειξη αμερικανικής ισχύος και προωθεί τα συμφέροντα του πετρελαιο-στρατιωτικού πλέγματος, του ισχυρότερου λόμπι στις ΗΠΑ. Ο Σολτς βάζει την Γερμανία σε τροχιά εθνικής περηφάνιας (ωχ!) με σχεδιασμό δικού του στρατού και μιας ενεργειακής του απεξάρτησης. Ακόμη κι ο Μητσοτάκης κάνει σχέδια εκλογικού αιφνιδιασμού παίζοντας το χαρτί του εθνικιστή στρατόκαυλου και του αντιρώσου και δυτικόφιλου πιστού υπηρέτη των ΗΠΑ.
Τον λογαριασμό για όλα αυτά τα ωραία του "ειρηνικού" κόσμου του 2022, πληρώνει ο ουκρανικός λαός που γίνεται πρόσφυγας κατά εκατομμύρια και διώχνεται από τα κατεστραμμένα σπίτια του κατά εκατομμύρια επίσης. Είχε την απρονοησία να ακούσει τις σειρήνες του λαϊκισμού και να κάνει πως δεν είδε ούτε άκουσε τις πράξεις ακραίων ναζιστών, αυτό όμως δεν σημαίνει πως έπρεπε να πληρώσει ένα τόσο βαρύ τίμημα. Όσο πιο γρήγορα τελειώσει αυτός ο πόλεμος, τόσο καλύτερα θα είναι για τον ουκρανικό λαό και τον υπόλοιπο κόσμο που παρακολουθεί τα απίστευτα που συμβαίνουν σε μια γωνιά της Ευρώπης. Για να τελειώσει, αρκεί να το θελήσουν οι Αμερικανοί. Είναι θέμα μιας εντολής τους να σταματήσει η μπίλια στο πιο ευσταθές σημείο ισορροπίας, στο μόνο εφικτό. Οι Ευρωπαίοι, όσο κι αν παρακαλέσουν, δεν θα αλλάξουν την γνώμη της υπερδύναμης. Το σημείο ευσταθούς ισορροπίας το γνωρίζουν όλοι, την εντολή όμως μπορεί να την δώσουν μόνο οι ΗΠΑ.
Τολμώ να κάνω μια πρόβλεψη. Εδώ που φτάσαμε, αν η Αμερική δεν σταματήσει τον πόλεμο άμεσα, τότε μόνο ο φόβος της Κίνας θα μπορέσει να την υποχρεώσει. Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι ο κίτρινος γίγαντας ενεργοποιείται. Υπάρχει η συμφωνία Κίνας-Ρωσίας για το φυσικό αέριο και τον αγωγό που θα ενώσει τις δυο χώρες. Υπάρχει ως ενδεχόμενο η πιθανή απόφαση των δύο να απαλλαγούν από το δολάριο σαν βάση νομισματική. Υπάρχει το ενδεχόμενο επιστροφής στον κανόνα του χρυσού χωρίς την σταθερή σχέση δολαρίου-χρυσού (όπως είχε γίνει στο Μπρέντον Γουντς). Υπάρχει και η Ινδία που ίσως μετάσχει στον νέο άξονα. Όλα αυτά ίσως ισιώσουν την κατάσταση κι αν γίνουν γρήγορα ίσως κάνουν τον πόλεμο φθοράς της Ρωσίας άχρηστο ως αναποτελεσματικό. Τότε ο πόλεμος θα λήξει με καταστροφή της Ουκρανίας, με φαινομενική απομόνωση της Ρωσίας και, μακροπρόθεσμα, με μια στρατηγική ήττα των ΗΠΑ. Κρίμα όμως για την Ουκρανία και για την Ευρώπη που θα πρέπει να περιμένουν τις εξελίξεις άλλων μαχών, γεωπολιτικών και οικονομικών, για να δουν ποιο θα είναι το δικό τους μέλλον.
