Συνεχίζοντας
για το “μακεδονικό” θυμίζω αυτό που
είχα ξαναγράψει σε παλιότερη ανάρτησή
μου. Το είπε η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ:
Θέλουν
να λέγονται και να είναι οι Μακεδόνες,
ας είναι. Προφανώς υπάρχει μέσα τους
μια τάση να θέλουν να είναι και Έλληνες.
Καλύτερα να τους την καλλιεργήσουμε
παρά να τους την αρνηθούμε. Ας μάθουν
ότι οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο (το
ξέρουν και το λένε όλοι οι ιστορικοί,
αρχαιολόγοι, επιστήμονες κι όλα τα
ευρήματα) κι ας σκεφτούν καλύτερα τη
σχέση τους μαζί μας. Ας μάθουν τη γλώσσα
μας που είναι η μακεδονική γλώσσα.
Μια
παρένθεση εδώ: Η "κοινή ελληνική"
που καθιερώθηκε στην ελληνιστική εποχή,
είναι η ελληνική διάλεκτος που μίλησε
όλος ο κόσμος της ανατολικής Μεσογείου
για πάνω από χίλια χρόνια, από τον 4ο
π.Χ.αι. ως τον 8ο μ.Χ. είναι η γλώσσα που
το Β το προφέρει “βου” και όχι “μπου”,
το ΑΥ το προφέρει “αφ” και όχι “αου”
κλπ. Τα ΜΠΟΥ για το Β και ΑΟΥ για το ΑΥ είναι της αττικής γλώσσας. Η "Κοινή" που φτιάχτηκε στην Αλεξάνδρεια είναι πιο πολύ μακεδονική παρά αττική. Από αυτήν προέρχεται η ελληνική που μιλάμε. Δεν μιλάμε την μετεξέλιξη
της αρχαίας αττικής διαλέκτου. Η σημερινή
γλώσσα μας είναι μετεξέλιξη της “κοινής
ελληνικής” της ύστερης αρχαιότητας
και του μεσαίωνα που είναι στην ουσία
η μακεδονική γλώσσα-διάλεκτος εκκαθαρισμένη
από την αττική.
Αν,
λοιπόν, οι γείτονες θέλουν να λέγονται
Μακεδόνες, ας δουν και πόσο “ελληνικό
αίμα” ρέει στις φλέβες τους (αδόκιμη
έκφραση το “αίμα” την χρησιμοποιώ
ποιητικά). Γιατί αν αυτοί, όπως οι
Βούλγαροι, είναι φύλο που εκσλαβίστηκε,
ας δουν ότι οι Βούλγαροι βρίσκονται
μακριά από τις πηγές τους, τον Βόλγα,
όμως οι δικές τους “μακεδονικές” πηγές,
η Ελλάδα, είναι ακόμα εδώ, έστω και σαν
νέα Ελλάδα.
Πιστεύω
κι εγώ πως θα έπρεπε να λέγονται "Νέα
Μακεδονία", γιατί αυτό πραγματικά
είναι. Όπως βέβαια κι εμείς θα έπρεπε
να λεγόμαστε "Νέα Ελλάδα" γιατί
Νεοέλληνες -κι όχι Έλληνες- είμαστε.
Απλά όταν εμείς πήραμε το όνομα δεν
υπήρχε κανείς να το διεκδικήσει.
Όπως
κι όταν η Ρουμανία πήρε το όνομά μας.
Για χίλια πεντακόσια περίπου χρόνια
ήμασταν η Ρωμανία κι ο λαός μας ήταν οι
Ρωμιοί. Κι όμως αυτό το όνομα που ήταν
πραγματικά η ψυχή μας (με την έννοια ότι
ελληνόφωνοι κι ορθόδοξοι είμαστε σαν
κράτος, άρα Ρωμιοί και συνεχιστές της Ρωμανίας) δεν το διεκδικήσαμε
καθώς προσβλέπαμε για πολλά χρόνια
αλλού ... στην αρχαιότητα και την
αρχαιοπρέπεια. Έτσι οι Μολδαβία και η
Βλαχία, η Μπογδανία, μας πήραν το πραγματικό
όνομά μας (και την ψυχή μας;) και
αυτο-ονομάστηκαν Ρωμανία! Την χώρα τους την λέμε
Ρουμανία κι όχι Ρωμανία (Romania) από ντροπή
και μόνο. Το "ου" στη θέση του "ω"
είναι το δικό μας φύλλο συκής που
προσθέσαμε για να κρύψουμε την πλήρη
αδυναμία μας να κάνουμε το παραμικρό
μπροστά στην προφανή αυτή κλοπή της
ιστορίας μας. Απλά, τότε δεν υπήρχε ούτε
ΕΕ ούτε ΝΑΤΟ. Έτσι Ρωμανία και Ρωμάνοι
ονομάζονται οι Βλαχομπογδαναίοι που
μιλούν άλλη γλώσσα από εκείνην της
ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (του
Βυζαντίου). Αν είχαμε τη δυνατότητα, τότε που φτιαχνόταν το έθνος τους, ίσως να λέγονταν κι αυτοί τώρα "Δημοκρατία της Νέας Ρωμανίας".
